Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 stycznia 2023 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

po rozpoznaniu 23 stycznia 2023 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z odwołania (...) sp. z o.o. w W.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o udzielenie koncesji

na skutek odwołania (...) sp. z o.o. w W. od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z 15 listopada 2021 roku, numer (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od (...) sp. z o.o. w W. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Maciej Kruszyński

Sygn. akt XVII AmE 38/22

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, decyzją z 15 listopada 2021 r., Nr (...), na podstawie art. 35 ust. 3 w związku z art. 33 ust. 1 pkt 2 i art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2021 r. poz. 716, z późn. zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735, z późn. zm.), postanowił odmówić udzielenia przedsiębiorcy - (...) Sp. z o. o. z siedzibą w W., posiadającemu numer identyfikacji podatkowej (NIP): (...), koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej określonej w art. 32 ust. 1 pkt 4 ustawy - Prawo energetyczne, polegającej na obrocie paliwami ciekłymi, na wniosek, który wpłynął do Urzędu Regulacji Energetyki w dniu 9 kwietnia 2021 r.

Powód zaskarżył ww. decyzję w całości. Zaskarżonej decyzji zarzucił:

1.  naruszenie art. 80 k.p.a. poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów i przyjęcie w sposób sprzeczny z logiką i doświadczeniem życiowym, uznając, że przedstawione przez Powoda dowody w postaci zaświadczeń o wysokości środków finansowych zgromadzonych na rachunku bankowym wnioskodawcy w kwocie (...) zł, umowy pożyczki udzielonej wnioskodawcy przez jego wspólnika na kwotę (...)zł (z datą wymagalności zwrotu pożyczki określoną na dzień 31.05.2024 r.) oraz ciągnik siodłowy wraz z naczepą cysterną stanowiącymi własność spółki (środek trwały) o wartości(...) zł, nieobciążony prawami osób trzecich i mogący stanowić ewentualny przedmiot zabezpieczenia, a zatem majątek o wartości co najmniej (...) zł jest niewystarczający do zagwarantowania prawidłowego wykonywania działalności gospodarczej polegającej na obrocie paliwami ciekłymi w zakresie określonym we wniosku z 31 marca 2021 r., tj. w zakresie mobilnego obrotu paliwami ciekłymi, w ilościach możliwych do wykonania jedną cysterną drogową bądź pośrednictwa w obrocie tymi paliwami;

2.  błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, polegający na przyjęciu, że Spółka nie spełnia warunku z art. 33 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo energetyczne, tj. że nie posiada on lub nie jest w stanie pozyskać środków finansowych w wielkości gwarantującej prawidłowe wykonywanie działalności gospodarczej polegającej na obrocie paliwami ciekłymi w zakresie określonym we wniosku z 31 marca 2021 r., w sytuacji, gdy ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że warunek ten spełnia;

3.  naruszenie art. 33 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo energetyczne poprzez błędną jego wykładnię polegającą na przyjęciu, że wystarczające jest powołanie się przez organ na brak spełnienia przez wnioskodawcę przesłanki określonej w tym przepisie, bez wskazania podstawy faktycznej takiego wnioskowania, w tym punktu odniesienia w postaci np. minimalnej kwoty jakiej powinien odpowiadać majątek wnioskodawcy, by organ mógł uznać, że spełnia warunek z w/w przepisu w kontekście zakresu planowanej działalności koncesjonowanej; brak stanowiska organu w tym zakresie powoduje, że jest ono dowolne, a przez to sprzeczne z prawem - naruszające granice uznania administracyjnego.

Powód wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji, poprzez udzielenie Powodowi koncesji na obrót paliwami ciekłymi, ewentualnie o zmianę zaskarżonej decyzji, poprzez udzielenie koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej określonej w art. 32 ust. 1 pkt 4 ustawy P.e., polegającej na obrocie paliwami ciekłymi, tj.:

a.  benzynami silnikowymi o kodach (...), olejami napędowymi o kodach (...) i (...), lekkimi olejami opałowymi i pozostałymi olejami napędowymi o kodach (...) na zasadzie pośrednictwa w sprzedaży, bez wykorzystywania infrastruktury technicznej eksploatowanej przez koncesjonariusza oraz

b.  benzynami silnikowymi o kodach (...) olejami napędowymi o kodach (...) i(...) lekkimi olejami opałowymi i pozostałymi olejami napędowymi o kodach (...) przy wykorzystaniu środków transportu paliw ciekłych – cysterny drogowej na okres 20 lat

ewentualnie, o uchylenie zaskarżonej decyzji. Ponadto, Powód wniósł o zasądzenie od Pozwanego na rzecz Powoda zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwany Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie od Powoda na rzecz Pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Przedsiębiorca zwrócił się do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z wnioskiem, o udzielenie koncesji na prowadzenie działalności określonej w art. 32 ust. 1 pkt 4 ustawy - Prawo energetyczne, polegającej na obrocie paliwami ciekłymi. Przedsiębiorca oświadczył, iż zamierza prowadzić obrót benzynami silnikowymi o kodach(...), olejami napędowymi o kodach (...), (...) oraz lekkimi olejami opałowymi o kodach (...), przy wykorzystaniu środków transportu paliw ciekłych - cystern drogowych, a także na zasadzie pośrednictwa sprzedaży, bez wykorzystania infrastruktury technicznej.

Przedsiębiorca wskazał przy tym, iż zamierza uzyskać roczny przychód z wnioskowanej działalności, wynoszący (...) zł rocznie. Uzasadniając wniosek, poinformował również, że dysponuje zapleczem finansowym w postaci zgromadzonych na rachunku bankowym środków pieniężnych w wysokości (...) zł. Ponadto, Spółka posiada ciągnik wraz z naczepą o nr rejestracyjnych (...).

Dowód: Wniosek o udzielenie koncesji na obrót paliwami ciekłymi z 31 marca 2021 r., k. 1 akt adm.

W związku, z powyższym, Prezes URE wezwał Wnioskodawcę do przedstawienia brakujących dokumentów i informacji.

Dowód: Wezwanie Prezesa URE z 12 maja 2021 r., k. 33 akt adm.

Przy piśmie z 24 maja 2021 r. uzupełnionym pismem z 15 czerwca 2021 r. i pismem z 8 lipca 2021 r., Przedsiębiorca przedłożył dokumenty i informacje w zakresie wskazanych w wezwaniu. Nie przedstawił natomiast dodatkowych dokumentów i informacji istotnych dla potwierdzenia możliwości finansowych, gwarantujących prawidłowe wykonywanie działalności koncesjonowanej polegającej na obrocie paliwami ciekłymi. Wyjaśnił, że dysponuje własnymi środkami pieniężnymi zgromadzonymi na rachunku bankowym w wysokości (...) zł (według stanu na 2 czerwca 2021 r.).

Dowód: Pismo z 24 maja 2021 r., k. 38 akt adm., Pismo z 15 czerwca 2021 r., k. 45 akt adm., Pismo z 8 lipca 2021 r., k. 58 akt adm.

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki ponownie wezwał ponownie Przedsiębiorcę do złożenia dodatkowych dokumentów i przedstawienia informacji, istotnych dla potwierdzenia możliwości finansowych, gwarantujących prawidłowe wykonywanie działalności koncesjonowanej polegającej na obrocie paliwami ciekłymi.

Dowód: Wezwanie z 15 lipca 2021 r., k. 64 akt adm.

Przedsiębiorca zwrócił się o przedłużenie terminu do złożenia dokumentów i wyjaśnień.

Dowód: Pismo z 15 czerwca 2021 r., k. 67 akt adm.

W wyznaczonym terminie Przedsiębiorca nie przekazał ww. dokumentów. (okoliczność bezsporna)

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki zawiadomił Przedsiębiorcę o zakończeniu postępowania dowodowego w niniejszej sprawie oraz poinformował o możliwości zapoznania się ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym w terminie 7 dni licząc od dnia otrzymania niniejszego zawiadomienia.

Dowód: Pismo z 17 września 2021 r., k. 70 akt adm.

Pismami z 7 października, 12 października i 14 października 2021 r. Przedsiębiorca przedstawił dodatkowe dokumenty i informacje, które według Przedsiębiorcy potwierdzają, iż spółka daje gwarancję prawidłowego wykonywania działalności koncesjonowanej i będzie w stanie pozyskiwać środki finansowe w wielkościach gwarantujących prawidłowe wykonywanie takiej działalności.

Dowód: Pismo z 7 października 2021 r., k. 75 akt adm., Pismo 12 października 2021 r., k. 78 akt adm., Pismo z 14 października 2021 r., k. 82 akt adm.,

Decyzją, zaskarżoną w niniejszym postępowaniu, Prezes URE odmówił Przedsiębiorcy udzielenia koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej określonej art. 32 ust. 1 pkt 4 P.e.

Dowód: Decyzja z 15 listopada 2021 r., k. 5 akt sąd.

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym, które nie były przez żadną ze stron niniejszego postępowania kwestionowane, jak również w ocenie Sądu nie budziły wątpliwości.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie powoda nie zasługiwało na uwzględnienie.

Koncesja to publicznoprawne uprawnienie podmiotu przyznane decyzją właściwego organu administracji indywidualnie oznaczonemu podmiotowi, spełniającemu ustawowo określone wymagania zarówno podmiotowe, jak i przedmiotowe wykonywania określonego rodzaju działalności gospodarczej (zob. wyrok SN z dnia 08.05.1998 r., III RN 34/98, OSNP 1999, nr 5, poz. 157).

W oparciu o art. 33 ust. 1 pkt 2 P.e., Prezes URE udziela koncesji wnioskodawcy, który dysponuje środkami finansowymi w wielkości gwarantującej prawidłowe wykonywanie działalności bądź jest w stanie udokumentować możliwości ich pozyskania. Warto dodać, iż Prezes URE gwarantuje swoją instytucją prawidłowe wykonywanie działalności przez koncesjonariuszy. Z tego tytułu ustawodawca nakłada na niego szereg obowiązków.

W orzecznictwie wskazuje się, że zawarta w cytowanym wyżej przepisie przesłanka składa się z dwóch niezależnych części, które mogą w każdym postępowaniu realizować się niezależnie do siebie albo krzyżowo. Zgodnie bowiem z ww. przepisem przedsiębiorca musi mieć możliwości finansowe - "dysponuje środkami finansowymi w wielkości gwarantującej prawidłowe jej wykonywanie" lub co najmniej jest w stanie "udokumentować możliwość ich pozyskania" w przyszłości, np. z uzyskanego kredytu. Można także mieć określone środki finansowe i udokumentować możliwości ich pozyskania, co w sumie pozwoli na uznanie, że przedsiębiorca spełnia kryterium finansowe pozwalające na udzielenie mu koncesji. Samo udokumentowanie zarówno posiadania środków finansowych, jak i możliwości pozyskania odpowiednich środków finansowych nie może mieć charakteru abstrakcyjnego, a zatem nie może sprowadzać się jedynie do oświadczenia wnioskodawcy w tym zakresie. Musi on przedstawić dokumenty potwierdzające w sposób obiektywny, że odpowiednimi środkami dysponuje lub będzie dysponował (zob. szerzej Z. Muras, Przesłanki uzyskania koncesji..., s. 19).

Prawidłowe udokumentowanie możliwości finansowych stanowi obowiązek wnioskodawcy, natomiast prawidłowa weryfikacja i odniesienie się do zgromadzonego materiału - obowiązek organu administracji. Przy czym Prezes URE nie ma obowiązku wskazania dokładnie, czego oczekuje od powoda. Warto podkreślić, że koncesja jest decyzją o charakterze uznaniowym, zatem udzielenie koncesji (zmiana) bądź odmowa jej udzielenia pozostawione są w gestii organu wydającego.

Ocena, czy ubiegający się o udzielenie koncesji dysponuje określonymi środkami, została zatem pozostawiona organowi administracji, który zgodnie z przepisami pr. en. oraz u.s.d.g. musi na podstawie posiadanych dowodów dokonać takiej oceny.

Warto wspomnieć, że zaskarżona decyzja Prezesa URE została wydana w ramach postępowania wszczętego na wniosek Powoda o udzielenie koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na obrocie paliwami ciekłymi.

W rozpoznawanej sprawie, kwestią sporną pomiędzy stronami było to, czy Powód w wystarczającym zakresie zapewnił środki finansowe niezbędne do prawidłowego prowadzenia działalności koncesjonowanej objętej wnioskiem i czy daje rękojmię prawidłowego wykonywania tej działalności.

Sąd, podzielił stanowisko Prezesa URE, zgodnie z którym środki finansowe posiadane przez Przedsiębiorcę są niewystarczające do zapewnienia prawidłowego wykonywania działalności w zakresie obrotu paliwami ciekłymi.

Odnosząc się do oceny sytuacji finansowej Powoda, należy przypomnieć, iż zgodnie ze złożonym przez Przedsiębiorcę oświadczeniem, zamierza on uzyskać roczny przychód wynoszący (...) zł, w zakresie obrotu paliwami ciekłymi, przy założeniu rocznej sprzedaży benzyn silnikowych w wysokości (...) litrów (o wartości(...) zł), lekkich olejów opałowych w wysokości (...) litrów (o wartości (...) zł) oraz olejów napędowych w wysokości (...) litrów (o wartości (...) zł). Do tego, Przedsiębiorca złożył zaświadczenie wydane przez (...) S.A. Oddział (...) w W., z którego wynika, że na dzień 2 czerwca 2021 r. saldo na podstawowym rachunku przedsiębiorcy wynosiło (...) zł. Zmierzając do wykazania okoliczności dysponowania środkami finansowymi w wielkości gwarantującej prawidłowe wykonywanie działalności koncesjonowanej, Przedsiębiorca złożył również oświadczenie spółki (...), z którego wynika, że podmiot ten, po uzyskaniu przez Powoda koncesji, nawiąże współpracę w zakresie obrotu paliwami ciekłymi. Uzupełniając wniosek o udzielenie koncesji, Powód złożył także umowę pożyczki zawartą 7 października 2021 r. pomiędzy wspólnikiem a spółką, co w ocenie Powoda potwierdza, że spółka daje gwarancję prawidłowego wykonywania działalności koncesjonowanej i będzie w stanie pozyskiwać środki finansowe w wielkościach gwarantujących prawidłowe wykonywanie takiej działalności. Ponadto, Przedsiębiorca przedstawił zaświadczenie o saldzie na rachunku bankowym pożyczkodawcy.

W przekonaniu Sądu, wyżej wskazane środki nie dają gwarancji prowadzenia działalności koncesjonowanej przy uwzględnieniu zakładanej przez Powoda strategii gospodarczej, tj. prowadzenia działalności polegającej na obrocie paliwami ciekłymi. Materiał dowodowy nie tylko budził wątpliwości, ale wręcz dawał Pozwanemu uzasadnione podstawy do uznania, że strona powodowa nie daje rękojmi należytego prowadzenia działalności gospodarczej oraz nie dysponuje środkami finansowymi w wielkości gwarantującej prawidłowe wykonywanie działalności i nie jest w stanie udokumentować możliwości ich pozyskania. Środki, jakie przedstawia spółka są zdaniem Sądu dalece niewystarczające alby spełniły funkcję, o której mowa w przepisie prawa energetycznego – gwarancji zabezpieczenia.

Zatem wbrew twierdzeniu strony powodowej, uznanie, iż przedsiębiorca ubiegający się o koncesję nie daje gwarancji prawidłowego wykonywania objętej nią działalności, może stanowić podstawę do odmowy udzielenia tej koncesji przez Prezesa URE (podobnie vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 2 kwietnia 2008 r. VI ACa 1230/07, uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 2012 r. III SK 1/12, wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie w sprawie VI ACa 1019/07).

Sąd podzielił stanowisko Pozwanego, który nie uznał funduszy pochodzących z pożyczki za środki, którymi Powód faktycznie dysponuje albo ma możliwość ich pozyskania. W zaskarżonej decyzji, prawidłowo zostało wyjaśnione, że „środki finansowe pochodzące z udzielonych Przedsiębiorcy przez jego wspólników pożyczek stanowią wierzytelności wspólników wobec Przedsiębiorcy i w bilansie są ujmowane po stronie pasywów. Odnosząc się wprost do treści przedmiotowej umowy pożyczki należy zwrócić uwagę, iż Pożyczkodawca (konkretny wspólnik) udostępnia Pożyczkobiorcy (Przedsiębiorcy), kwotę pieniężną przez określony czas na wskazanym przez Pożyczkodawcę rachunku bankowym. Ponadto należy zauważyć, iż co prawda Pożyczkobiorca zobowiązał się do zwrotu przedmiotu pożyczki w terminie do 31 maja 2024 r., to zgodnie z tą umową Pożyczkobiorca może spłacić pożyczkę przed ustalonym terminie. Oznacza to, że wspólnik Przedsiębiorcy, będący jednocześnie jej wierzycielem, posiadając wiedzę o aktualnej sytuacji finansowej jest w stanie, w sytuacji realnego zagrożenia finansowego lub choćby trudności finansowych, niezwłocznie wycofać udzielone Przedsiębiorcy pożyczki, pozostawiając go bez możliwości spłaty zobowiązań. Prowadzi to do wniosku, że na potrzeby prawidłowego wykonywania działalności koncesjonowanej Przedsiębiorca faktycznie dysponuje maksymalną kwotą około (...) zł.”

Trzeba dodać, że nie bez znaczenia była również strata poniesiona przez Przedsiębiorcę w analizowanym roku obrotowym, w wysokości –(...) zł.

Ponadto, tzw. kredyt kupiecki, na którym spółka zamierza oprzeć swoje założenia biznesowe nie wpływa pozytywnie na ocenę dysponowania środkami finansowymi w wielkości gwarantującej prawidłowe wykonywanie działalności koncesjonowanej, gdyż jest on jedynie formą odroczenia płatności za zakupione towary. Nie stanowi on żadnego zabezpieczenia roszczeń, które mogą być kierowane wobec Przedsiębiorcy, w przypadku niewłaściwego wykonywania działalności. Kredyt kupiecki słusznie nie został przez Prezesa URE uznany za element majątku Przedsiębiorcy.

Powód niesłusznie uczynił zarzut z pominięcia przez Prezes URE, przy ustalaniu aktualnych możliwości finansowych Przedsiębiorcy, wartości zakupionej przez Powoda cysterny drogowej ((...) zł). Pozwany trafnie przyjął, że spieniężenie tego aktywa w celu zaspokojenia zobowiązań Powoda, pozostałych w trakcie wykonywania działalności, spowodowałaby utratę dysponowania przez Przedsiębiorcę możliwościami technicznymi, gwarantującymi prawidłowe wykonywanie działalności koncesjonowanej. W konsekwencji, okoliczność ta mogłaby utrudnić Powodowi wywiązanie się z zawartych przez Przedsiębiorcę umów.

Nie ulega wątpliwości, że założenia tej skali obrotu poniekąd wymuszają na spółce posiadanie środków w adekwatnej wysokości. Prognozowana przez Powoda skala przedsięwzięcia gospodarczego wskazuje, że nie będzie to działalność o niewielkim rozmiarze, biorąc pod uwagę szacowany. W tym miejscu wymaga podkreślenia, że jak już wcześniej wskazano, samo udokumentowanie posiadania środków finansowych, czy też możliwości ich pozyskania nie może mieć charakteru abstrakcyjnego, a zatem nie może sprowadzać się jedynie do złożenia np. oświadczenia w tym zakresie. Przedsiębiorca musi przedstawić dokumenty potwierdzające w sposób obiektywny, że odpowiednimi środkami dysponuje lub będzie dysponował.

Wobec powyższego, słusznie Prezes URE uznał, iż Przedsiębiorca nie posiada środków finansowych wystarczających na wykonywanie działalności koncesjonowanej w zamierzonym rozmiarze. Dokonana przez Prezesa URE ocena przesłanek warunkujących udzielenie koncesji jest prawidłowa, wobec tego zarzut naruszenia art. 33 ust. 1 pkt. 2 ustawy P.e. Sąd uznał za nieuzasadniony.

Trzeba dodać, że obowiązek uzyskania koncesji jest wyjątkiem od konstytucyjnej zasady swobody prowadzenia działalności gospodarczej. W związku z tym odmowa udzielenia koncesji powinna nastąpić jedynie w sytuacji zaistnienia ku temu bezspornych i nie budzących wątpliwości przesłanek.

Przyjmuje się, że ocena wysokości środków gwarantujących prawidłowe prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie objętym koncesją nie może być procesem w pełni sformalizowanym, pozbawionym elementu uznaniowego, uwzględniającego okoliczności poszczególnych spraw. Ustawodawca nie określił wielkości środków pożądanych i koniecznych. Uprawnienie do dokonania oceny czy w przypadku danego wnioskodawcy, występowanie lub niewystępowanie stanu wystarczalności posiadanych lub możliwych do uzyskania środków finansowych dla prawidłowego wykonywania poszczególnych rodzajów zamierzonej działalności koncesjonowanej, daje gwarancję jej prawidłowego prowadzenia, należy do regulatora rynku – Prezesa URE.

Jak wskazuje się w orzecznictwie, podważenie dokonanej oceny musi być wynikiem nietrafności przyjętych przez organ administracji przesłanek do wnioskowania lub nielogiczności wniosku dokonującego tej oceny organu, przy czym kwestionowanie argumentacji organu nie może opierać się wyłącznie na twierdzeniach ubiegającego się o koncesję podmiotu. (np. wyroki z dnia 8 maja 2007 r., VI ACa 38/07 i z dnia 19 listopada 2009 r., VI ACa 527/09)

Zdaniem Sądu, w niniejszej sprawie strona powodowa nie wykazała, że Prezes URE wyszedł poza granice uznania. Dokonana przez Prezesa URE ocena była słuszna i nie pozostawała w sprzeczności z zasadami logiki i doświadczenia życiowego. Oznacza to, że zaskarżona decyzja jest prawidłowa i znajduje uzasadnienie w przepisach prawa, zaś zarzuty podnoszone przez stronę powodową w odwołaniu nie mogą skutkować jej uchyleniem ani zmianą we wnioskowanym zakresie.

Odnośnie zarzutu naruszenia art. 80 k.p.a., Sąd Okręgowy podziela utrwalone w judykaturze stanowisko, iż zasadniczo tego typu zarzuty są nieskuteczne przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów, ponieważ Sąd ten nie może ograniczyć sprawy wynikającej z odwołania od decyzji Prezesa Urzędu tylko do funkcji sprawdzającej prawidłowość postępowania administracyjnego, które poprzedza postępowania sądowe. Celem postępowania nie jest przeprowadzenie kontroli postępowania administracyjnego, ale merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy, której przedmiotem jest spór między stronami powstający dopiero po wydaniu decyzji przez Prezesa Urzędu. Postępowanie sądowe przed Sądem Ochrony Konkurencji i Konsumentów jest postępowaniem kontradyktoryjnym, w którym uwzględnia się materiał dowodowy zebrany w postępowaniu administracyjnym, co nie pozbawia jednak stron możliwości zgłoszenia nowych twierdzeń faktycznych i nowych dowodów, według zasad obowiązujących w postępowaniu odrębnym w sprawach gospodarczych. Sąd antymonopolowy jest sądem cywilnym i prowadzi sprawę cywilną, wszczętą w wyniku wniesienia odwołania od decyzji Prezesa Urzędu, według reguł kontradyktoryjnego postępowania cywilnego, a nie sądem legalności decyzji administracyjnej, jak to czynią sądy administracyjne w postępowaniu sądowo-administracyjnym. Tylko takie odczytanie relacji pomiędzy postępowaniem administracyjnym i postępowaniem sądowym może uzasadniać dokonany przez racjonalnego ustawodawcę wybór między drogą postępowania cywilnego i drogą postępowania sądowo-administracyjnego dla wyjaśnienia istoty sprawy (por. np.: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 1991 r., sygn. akt III CRN 120/91; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 października 1998 r., sygn. akt I CKN 265/98; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 1999 r., sygn. akt I CKN 351/99; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2001 r., sygn. akt I CKN 1036/98; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2005 r., sygn. akt III SZP 2/05). Sąd Okręgowy uznaje, że nawet gdyby przyjąć, że w postępowaniu administracyjnym doszło do uchybień proceduralnych, to zarzuty w tym zakresie nie mogą być skuteczne, o ile uchybienia te mogą być sanowane w toku postępowania sądowego mającego na celu merytoryczne rozstrzygnięcie sporu, bowiem tutejszy Sąd zobowiązany jest do wszechstronnego zbadania wszystkich istotnych okoliczności sprawy, przy uwzględnieniu zasad rozkładu ciężaru dowodu i obowiązku stron w postępowaniu dowodowym.

W tym stanie rzeczy, Sąd Okręgowy oddalił odwołanie, na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c.

O kosztach postępowania postanowiono stosownie do treści art. 98 i 99 k.p.c., zasądzając na rzecz strony wygrywającej proces - Prezesa URE koszty niezbędne do celowej obrony, które w sprawie niniejszej ograniczały się do kosztów zastępstwa procesowego. Wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w wysokości 720,00 zł ustalone zostało w oparciu o § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

SSO Maciej Kruszyński