Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2023 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia SO Dariusz Dąbrowski
Protokolant:	st. sekretarz sądowy Joanna Preizner-Offman

po rozpoznaniu w dniu 16 października 2023 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we W.

przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej

z udziałem zainteresowanego Spółdzielni Mieszkaniowej im. (...) we W.

o ustalenie warunków dostępu do nieruchomości

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z dnia 1 grudnia 2021 roku nr(...)

oddala odwołanie,

zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we W. na rzecz Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej kwotę 720 (siedemset dwadzieścia) złotych z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we W. na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej im. (...) we W. kwotę 737 (siedemset trzydzieści siedem) złotych z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Dariusz Dąbrowski

Sygn. akt XVII AmT 24/22

Uzasadnienie wyroku z 30 października 2023 r.

Decyzją z 1 grudnia 2021 r., znak: (...), Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej, po rozpatrzeniu wniosku Operatora z dnia 24 listopada 2020 r., uzupełniony pismem z dnia 16 grudnia 2020 r. (dalej „Wniosek"), o wydanie decyzji ustalającej warunki dostępu Operatora do budynków położonych we W., oznaczonych adresami ul. (...) (dalej „Budynki"), a także do nieruchomości (działka ewidencyjna numer (...)), dla której Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków we Wrocławiu, IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze (...) (dalej „Nieruchomość" i „KW"), na której Budynki są posadowione, w celu zapewnienia telekomunikacji w Budynkach,

na podstawie art. 22 ust. 1 w związku z art. 30 ust. 1 pkt 2, 5 i 6 oraz ust. 5 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (t.j. Dz. U. 2021 r. poz. 777, z późn. zm., dalej „ustawa o wspieraniu rozwoju") oraz art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 735, z późn. zm., daiej jako: „k.p.a.") w związku z art. 206 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 576, dalej „Pt"), ustalił warunki dostępu Operatora do Nieruchomości, w tym do Budynków, w celu zapewnienia telekomunikacji w Budynkach, na warunkach szczegółowo określonych w decyzji.

Na podstawie art. 22 ust. 1 w związku z art. 30 ust. 1 pkt 3 lit. b oraz ust. 5 ustawy o wspieraniu rozwoju oraz art. 104 § 1 k.p.a. oraz w związku z art. 206 ust. 1 Pt, odmówił ustalenia warunków dostępu Operatora do Nieruchomości, w tym do Budynków, polegającego na umożliwieniu wykonania instalacji telekomunikacyjnych w Budynkach, w celu zapewnienia telekomunikacji w Budynkach.

Na podstawie art. 105 § 1 k.p.a. w związku z art. 206 ust. 1 Pt, umorzył postępowanie w części dotyczącej zapewnienia Operatorowi dostępu do Budynków, polegającego na zapewnieniu możliwości wykorzystywania istniejących przyłączy telekomunikacyjnych i istniejących instalacji telekomunikacyjnych Budynków należących do Udostępniającego.

Na podstawie art. 206 ust. 2aa w zw. z art. 206 ust. 2 pkt 6 Pt decyzja w pkt I sentencji decyzji podlega natychmiastowemu wykonaniu.

Strona powodowa – (...) sp. z o. o. z siedzibą we W., wniosła o zmianę decyzji w części, tj. w punkcie II decyzji i ustalenie warunków dostępu Operatora do Nieruchomości, w tym do budynków, polegającego na umożliwieniu wykonania instalacji telekomunikacyjnych w technologii światłowodowej w budynkach w celu zapewnienia telekomunikacji, ewentualnie o uchylenie decyzji w części dotyczącej punktu II.

W ocenie Powoda, dokonane przez Pozwanego ustalenia faktyczne są sprzeczne z zebranym materiałem dowodowym, bowiem Pozwany błędnie ustalił, że budynki przy ul. (...) są wyposażone w instalację telekomunikacyjną.

W odpowiedzi na odwołanie Pozwany Prezes UKE podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji. Wniósł o oddalenie odwołania w całości i zasądzenie od Powoda na rzecz Pozwanego kosztów sądowych.

Strona zainteresowana – Spółdzielnia Mieszkaniowa im. (...) we W. wniosła o oddalenie odwołania i o obciążenie Powoda kosztami postępowania sądowego.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

(...) sp. z o. o. z siedzibą we W. jest przedsiębiorcą telekomunikacyjnym, wpisanym do rejestr przedsiębiorców telekomunikacyjnych pod nr (...). (okoliczność bezsporna)

Udostępniający – Spółdzielnia Mieszkaniowa im. (...) we W. nie jest przedsiębiorcą telekomunikacyjnym (okoliczność bezsporna).

Udostępniający jest zarządcą Nieruchomości i Budynków zgodnie z art. 27 ust. 2 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1465).

Nieruchomość (działka ewidencyjna numer (...)) i Budynki stanowią współwłasność Udostępniającego i właścicieli lokali wyodrębnionych w Budynkach i innych budynkach na Nieruchomości.

Dowód: okoliczność bezsporna; pismo Udostępniającego z dnia 25 stycznia 2021 r. – k. 29 akt adm.

Wnioskiem datowanym na 6 maja 2020 r. Operator zwrócił się do Udostępniającego o zawarcie umowy na Dostęp do Nieruchomości i Budynków w celu zapewnienia telekomunikacji. Wraz z wnioskiem Operator złożył projekt umowy. Pismo zostało doręczone Udostępniającemu w dniu 14 maja 2020 r.

Dowód: Wniosek o zawarcie umowy z przedsiębiorcą telekomunikacyjnym określającej warunki korzystania z nieruchomości – k. 3 akt adm., Projekt umowy (załącznik) – k. 5 akt adm.

Mimo prowadzonych ponad 30 dni negocjacji, strony nie doszły do porozumienia skutkującego zawarciem umowy. (okoliczność bezsporna)

Wobec powyższego, Operator pismem z dnia 24 listopada 2020 r. zwrócił się do Prezesa UKE o wydanie decyzji ustalającej warunki Dostępu do Nieruchomości i Budynków w celu umożliwienia wykonania instalacji telekomunikacyjnej w budynku, a następnie jej utrzymywania, eksploatacji, przebudowy i remontu, w technologii światłowód oraz kabel miedziany parowy kat. 5 lub wyższej chyba, że Wspólnota posiada instalację. Operator wyjaśnił także, że zamierzeniem spółki jest też doprowadzenie do budynku przyłącza telekomunikacyjnego, chyba, że takie przyłącze istnieje i spełnia standardy przestrzegane przez Operatora.

Dowód: Wniosek – k. 1 akt adm., pismo Operatora z dnia 16 grudnia 2020 r. - k. 24 akt adm.

Kolejno, Udostępniający poinformował Prezesa UKE, że w Budynkach znajdują się instalacje telekomunikacyjne innych operatorów, nienależące do Udostępniającego, a sam Udostępniający nie posiada własnych sieci telekomunikacyjnych. Dodał, że właścicielami tych instalacji są: (...) S.A. z siedzibą w W. (dalej (...)), (...) sp. z o.o. sp. j. z siedzibą w W. (dalej (...)), (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej (...)) oraz (...) S.A. z siedzibą w W. (dalej (...)). Wyjaśnił również, że instalacja telekomunikacyjna należąca do (...) wykonana jest w technologii światłowodowej, a także, że nie prowadził negocjacji z Operatorem w przedmiotowej sprawie, z uwagi na fakt, iż Operator w innej sprawie dotyczącej dostępu do nieruchomości, w przypadku zastrzeżeń Udostępniającego do przedstawionego projektu umowy, nie podejmował negocjacji. Udostępniający wyjaśnił jednocześnie, że nie sprzeciwia się uzyskaniu dostępu Operatora do Nieruchomości, wskazując na fakt świadczenia przez Operatora usług w innych budynkach znajdujących się w zasobach Udostępniającego.

Dowód: Pismo Udostępniającego z dnia 25 stycznia 2021 r. - k. 69 akt adm.

W toku postępowania, (...) wskazała, że posiada instalacje telekomunikacyjne Budynków umożliwiające świadczenie usług szerokopasmowego dostępu do Internetu o przepustowości co najmniej 30 Mb/s wykonane w technologii kabli miedzianych - Ethernet (skrętka komputerowa co najmniej kat. 5). Operator podkreślił, że istnieje możliwość skorzystania z tej infrastruktury przez PSSK.

Dowód: Pisma (...)z dnia 1 marca 2021 r. i z dnia 24 września 2021 r. – k. 106 akt adm., 149 akt adm.,

(...) również wskazała, iż posiada instalacje telekomunikacyjne Budynków umożliwiające świadczenie usług szerokopasmowego dostępu do Internetu o przepustowości co najmniej 30 Mb/s w technologii światłowodowej, a także, że istnieje możliwość skorzystania z tej infrastruktury przez Operatora.

Dowód: Pisma (...) z dnia 2 marca 2021 r. i z dnia 20 października 2021 r. – k. 103 akt adm., k. 155 akt adm.

(...) i (...) oświadczyły, iż posiadają instalacje telekomunikacyjne Budynków umożliwiające świadczenie usług szerokopasmowego dostępu do Internetu o przepustowości co najmniej 30 Mb/s, ale są one wykonane w technologii kabli koncentrycznych.

Dowód: Pismo (...) z dnia 1 marca 2021 r., pismo (...) z dnia 2 marca 2021 r., – k. 99 akt adm., k. 109v akt adm.

W dniach od 28 kwietnia 2021 r. do 28 maja 2021 r., Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej przeprowadził postępowanie konsultacyjne.

Dowód: Zawiadomienie – k. 128 akt adm.,

Pismem z 14 maja 2021 r. Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie zgłosił uwag do konsultowanego projektu.

Dowód: Pismo Prezesa UOKiK – k. 131v akt adm.,

Po zapoznaniu się z projektem decyzji Operator (...) wskazał, że organ błędnie uznał, iż nieruchomość jest wyposażona w instalacje telekomunikacyjną wewnętrzną.

Dowód: Pismo Operatora – k. 139 akt adm.

Powyżej opisany stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym, których prawdziwość, wiarygodność i moc dowodowa nie była podważana w postępowaniu sądowym, jak też na podstawie twierdzeń stron.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie podlegało oddaleniu.

Stosownie do art. 30 ust. 1 pkt 1, 2, 3, 4, 5 i 6 ustawy o wspieraniu rozwoju, Właściciel, użytkownik wieczysty lub zarządca nieruchomości, niebędący przedsiębiorcą telekomunikacyjnym, jest obowiązany zapewnić przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu dostęp do nieruchomości, w tym do budynku oraz punktu styku, polegający na:

1) zapewnieniu możliwości wykorzystywania istniejącego przyłącza telekomunikacyjnego lub istniejącej instalacji telekomunikacyjnej budynku, jeżeli powielenie takiej infrastruktury byłoby ekonomicznie nieopłacalne lub technicznie niemożliwe,

2) umożliwieniu doprowadzenia przyłącza telekomunikacyjnego aż do punktu styku,

3) umożliwieniu wykonania instalacji telekomunikacyjnej budynku, jeżeli:

a) nie istnieje instalacja telekomunikacyjna budynku przystosowana do dostarczania usług szerokopasmowego dostępu do Internetu o przepustowości co najmniej 30 Mb/s lub

b) istniejąca instalacja telekomunikacyjna budynku przystosowana do dostarczania usług szerokopasmowego dostępu do Internetu o przepustowości co najmniej 30 Mb/s nie jest dostępna lub nie odpowiada zapotrzebowaniu przedsiębiorcy telekomunikacyjnego,

4) umożliwieniu korzystania z punktu styku,

5) umożliwieniu utrzymywania, eksploatacji, przebudowy lub remontu przyłącza telekomunikacyjnego lub instalacji telekomunikacyjnej budynku będących własnością tego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego,

6) umożliwieniu wejścia na teren nieruchomości, w tym do budynku, w zakresie niezbędnym do korzystania z dostępu, o którym mowa w pkt 1-5 i ust. 3 - w celu zapewnienia telekomunikacji w tym budynku.

Warunki Dostępu powinna określać umowa zawarta między przedsiębiorcą telekomunikacyjnym a odpowiednio właścicielem, użytkownikiem wieczystym lub zarządcą nieruchomości, niebędącym przedsiębiorcą telekomunikacyjnym. Zawarcie tej umowy stanowi czynność zwykłego zarządu (art. 30 ust. 4 ustawy o wspieraniu rozwoju).

Każda ze stron może zwrócić się do Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z wnioskiem o wydanie decyzji w sprawie Dostępu, zarówno w przypadku odmowy udzielenia Dostępu, jak i niezawarcia umowy o Dostępie pomimo upływu 30 dni od dnia złożenia wniosku o Dostęp (art. 21 ust. 2 w związku z art. 30 ust. 5 pkt 1 ustawy o wspieraniu rozwoju).

W przedmiotowej sprawie, wobec niezawarcia umowy z Udostępniającym, Operator zwrócił się do Prezesa UKE o wydanie decyzji ustalającej warunki Dostępu do Nieruchomości i Budynków w celu umożliwienia wykonania instalacji telekomunikacyjnej w budynku, a następnie jej utrzymywania, eksploatacji, przebudowy i remontu, w technologii światłowód oraz kabel miedziany parowy kat. 5 lub wyższej chyba, że Wspólnota posiada instalację. Operator wyjaśnił także, że zamierzeniem spółki jest również doprowadzenie do budynku przyłącza telekomunikacyjnego, chyba, że takie przyłącze istnieje i spełnia standardy przestrzegane przez Operatora. Wniosek ten skutecznie zainicjował postępowanie przed Prezesem UKE.

Odwołanie strony powodowej, przede wszystkim koncentrowało się na zarzucie błędnych ustaleń faktycznych dokonanych przez organ. W ocenie Powoda, powyższe skutkowało błędnym przyjęciem, iż istnieje negatywna przesłanka z art. 30 ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych.

Warto więc w tym miejscu przypomnieć, iż na mocy zaskarżonego przez Powoda rozstrzygnięcia (tj. pkt II decyzji) organ działając na podstawie art. 22 ust. 1 w związku z art. 30 ust. 1 pkt 3 lit. b oraz ust. 5 ustawy o wspieraniu rozwoju oraz art. 104 § 1 kpa oraz w związku z art. 206 ust. 1 Pt, odmówił ustalenia warunków dostępu Operatora do Nieruchomości, w tym do Budynków, polegającego na umożliwieniu wykonania instalacji telekomunikacyjnych w Budynkach, w celu zapewnienia telekomunikacji w Budynkach.

Wobec oceny całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, Sąd uznał, iż podniesiony przez Powoda zarzut nie może przynieść oczekiwanego rezultatu, w postaci uchylenia pkt II decyzji. Wynika to z faktu, że – wbrew twierdzeniu Spółki - w Budynkach znajdują się instalacje telekomunikacyjne (zarówno w technologii kabli miedzianych – skrętka komputerowa co najmniej kat. 5, jak i światłowodowej), które mogą zostać wykorzystane przez Operatora do świadczenia usług w Budynkach użytkownikom końcowym. W związku z tym należało stwierdzić, że odmowa uwzględnienia żądania Spółki przez Pozwanego Prezesa UKE była uzasadniona i słuszna.

W toku postępowania, powodowa Spółka stała na stanowisku, iż w sprawie zachodzą przesłanki wynikające z art. 30 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o wspieraniu rozwoju, mianowicie Budynki nie są wyposażone w instalację telekomunikacyjną, która pozwala świadczyć usługi na rzecz każdego abonenta w Budynku. Powód wskazał przy tym na treści art. 192b Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, zgodnie z którym instalacją telekomunikacyjną, o której mowa w § 56, jest zainstalowany i połączony pod względem technicznym i funkcjonalnym układ jej elementów wykonany zgodnie z Polską Normą dotyczącą planowania i wykonywania instalacji wewnątrz budynków. Zdaniem Powoda, przepis ten definiuje instalację już wybudowaną, a nie planowaną do budowy, gdyż – jak twierdzi Spółka – instalacja wybudowana w budynku, a instalacja budynku, to nie są pojęcia tożsame. Zgodnie z interpretacją Operatora, instalacja budynku ma charakter uniwersalny i powinna być rozprowadzona w całym budynku, podobnie, jak instalacja kanalizacyjna czy elektryczna. Dlatego właściwym powinno być przyjęcie przez organ, że instalacja telekomunikacyjna, o której mowa w art. 30 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o wpieraniu rozwoju, to wybudowana sieć umożliwiająca korzystanie z Internetu o przepustowości co najmniej 30 Mb/s, przez lokatora (Abonenta), każdego z wyodrębnionych mieszkań, bez konieczności dokonywania dalszych działań (rozbudowy, przebudowy, przeróbki sieci) bez względu na to czyją instalacja telekomunikacyjna budynku jest własnością.

Odnosząc się zatem do poruszonej przez Powoda kwestii definicji legalnej „instalacji telekomunikacyjnej”, trzeba wskazać, iż została przez ustawodawcę zawarta w art. 2 pkt 8a ustawy – Prawo telekomunikacyjne i zgodnie z jej brzmieniem instalacja telekomunikacyjna budynku to elementy infrastruktury telekomunikacyjnej, w szczególności kable i przewody wraz z osprzętem instalacyjnym i urządzeniami telekomunikacyjnymi, począwszy od punktu połączenia z publiczną siecią telekomunikacyjną (przełącznica kablowa) lub od urządzenia systemu radiowego do gniazda abonenckiego. Definicja ta, jak słusznie wskazał pozwany organ, nie może być interpretowana z pominięciem współczesnej technologii i techniki wykonywania instalacji telekomunikacyjnej w budynkach.

Z przywołanej regulacji nie wynika jednak, czym jest gniazdo abonenckie, ani ile takich gniazd powinno znajdować się w budynku. Co również istotne, definicja „gniazda abonenckiego” nie została przed ustawodawcę sprecyzowana w innych przepisach prawa, czy to prawa budowlanego, czy prawa telekomunikacyjnego.

Jednakże, zdaniem Sądu, przywołany przez Powoda § 192d Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, nie przesądza o tym, że instalacją telekomunikacyjną w budynku można nazwać jedynie taką instalację, w której znajdują się gniazda abonenckie przy każdym z lokali znajdujących się w budynku.

Zaś z definicji zawartej w art. 2 pkt 8a ustawy Pt nie wynika, że bez ścisłej korelacji między liczbą lokali w budynku a liczbą miejsc w których zakończone są kable (potencjalnie) danej infrastruktury telekomunikacyjnej nie można nazwać instalacją telekomunikacyjną budynku. Za instalację telekomunikacyjną w budynku należy uznać nie tylko taką instalację, na którą składają się łącza doprowadzone do wszystkich lokali w budynku. Istotą każdej instalacji telekomunikacyjnej powinno być jej przeznaczenie, którym niewątpliwie jest zapewnienie możliwości świadczenia usług telekomunikacyjnych. Nawet w przypadku, gdyby podłączenie danego abonenta generowało potrzebę dodatkowych działań o charakterze technicznym.

W toku niniejszego postępowania, w odpowiedzi na zobowiązanie Organu, operatorzy, tacy jak m.in. (...) czy (...) zajęli stanowiska w sprawie.

Spółka (...), w pismach z dnia 1 marca 2021 r. i 24 września 2021 r. oświadczyła, iż w Budynkach posiada własne instalacje telekomunikacyjne w technologii miedzianej – Ethernet (skrętka komputerowa co najmniej kat. 5), doprowadzone do lokali klientów, którym świadczy aktualnie (bądź świadczyła) w przeszłości usługi telekomunikacyjne. (...)wskazała również, iż w przypadku, gdyby Powód wyraził chęć skorzystania z instalacji, po podpisaniu stosownej umowy, dokona odpowiedniej rozbudowy własnej infrastruktury, w celu umożliwienia wszystkim mieszkańcom korzystania z usług telekomunikacyjnych Operatora.

Zapewnienie o zbliżonej treści złożył również operator (...). Wskazał, iż należące do (...) instalacje światłowodowe Budynków nie są zakończone we wszystkich lokalach w tych Budynkach. Gdyby powodowa spółka wyraziła chęć skorzystania z istniejącej w budynkach infrastruktury światłowodowej (...), to w przypadku gdy istnieje infrastruktura światłowodowa zakończona w lokalu, Operator może skorzystać z dedykowanej oferty na dostęp do okablowania wewnątrzbudynkowej, natomiast w przypadku gdy infrastruktura światłowodowa nie jest zakończona w lokalu abonenta – odcinek infrastruktury do lokalu abonenta może być zrealizowany w ramach umowy komercyjnej na budowę Lokalnej Pętli Światłowodowej.

Słuszne było zatem stanowisko Prezesa UKE, zawarte w zaskarżonym rozstrzygnięciu, w zakresie, w jakim uznał, że w Budynkach znajdują się instalacje telekomunikacyjne, zgodne z definicją legalną, stanowiące własność innych przedsiębiorców ((...), (...)). Sąd również zgadza się z zapatrywaniem Pozwanego, co do negatywnych skutków zbędnego powielania infrastruktury telekomunikacyjnej.

W odwołaniu Powód podniósł kwestię dotyczącą konkurowania z innymi Operatorami świadczącymi już usługi w Budynku. Wskazał, że w pierwszej kolejności Spółka musiałaby zawierać odpłatne umowy, a następnie oferować usługę w oparciu o dopiero wybudowaną infrastrukturę, co prowadzi do dyskryminacji i uniemożliwia przedsiębiorcy oferowanie użytkownikom końcowym konkurencyjnych warunków świadczenia usług – w tym cenowych i jakościowych.

Zdaniem Sądu twierdzenia te mają charakter wyłącznie polemiczny. Zarówno w toku postępowania administracyjnego, jak i w toku postępowania sądowego Spółka nie przedstawiła żadnych dowodów, z których wynika, czy prowadziła negocjacje z Operatorami, wyrażającymi chęć współpracy z Powodem ((...), (...)). Spółka nie wyjaśniła także, w jaki sposób decyzja organu doprowadzi do dyskryminacji przedsiębiorcy. Ponadto, brak jest informacji, jakoby Powód podjął starania zmierzające choćby do ustalenia warunków finansowych z innymi Operatorami. Nie jest zatem możliwe uznanie, że warunki te są dla Powoda dyskryminujące lub uniemożliwiają mu oferowanie konkurencyjnych usług. Warto tu dodać, że pozwany organ wystosował wezwanie, zobowiązujące Spółkę do przedstawienia informacji w przedmiocie negocjacji z (...) i (...) oraz powodów ewentualnego braku porozumienia w kwestii możliwości wykorzystania należącej do nich w budynkach infrastruktury. Operator nie przedstawił w tym zakresie żadnych uwag.

Powyższy wywód został przez Sąd popełniony wyłącznie na marginesie, ponieważ w sprawie niniejszej kwestią zasadniczą było ustalenie, czy w Budynkach znajdują się instalacje telekomunikacyjne, które mogą zostać wykorzystane przez Operatora do świadczenia usług w Budynkach użytkownikom końcowym.

Reasumując powyższe, Sąd stanął na stanowisku, że zaskarżona w niniejszym postępowaniu decyzja Prezesa UKE odpowiada prawu. Zarzuty sformułowane w odwołaniu powodowej spółki nie były trafne, w związku z tym nie mogły prowadzić do zmiany lub uchylenia decyzji. Powód nie wykazał, jakoby zaistniały po stronie Pozwanego nieprawidłowości w dokonaniu ustaleń faktycznych albo że przeprowadzone wnioskowanie zostało opatrzone błędami.

W tym stanie rzeczy, Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów oddalił odwołanie na podstawie art. 479 ⁶⁴ § 1 k.p.c.

O kosztach postępowania rozstrzygnięto, zgodnie z wyrażoną w art. 98 § 1 k.p.c., zasadą odpowiedzialności za wynik procesu przyjmując, że Powód jako przegrywający sprawę jest zobowiązany do zwrotu Pozwanemu - Prezesowi UKE oraz Zainteresowanemu kosztów procesu, na które złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 720 zł, wynikające z § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych a w przypadku zainteresowanego, także opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł (737 zł).

SSO Dariusz Dąbrowski