Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 kwietnia 2021 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

Przewodniczący –	Sędzia SO Małgorzata Perdion-Kalicka
Protokolant –	st.sekr.sądowy Jadwiga Skrzyńska

po rozpoznaniu 22 kwietnia 2021 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania (...) S. A. w L.

przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej

o nałożenie kary pieniężnej

na skutek odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej z 17 marca 2020 r. Nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od (...) S. A. w L. na rzecz Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Małgorzata Perdion-Kalicka

Sygn. akt XVII AmT 35/20

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej decyzją z 17 marca 2020 r., Nr (...), na podstawie art. 210 ust. 1 - 2 oraz art. 209 ust. 1 pkt 22a ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (tj. Dz.U. z 2019 r., poz. 2460, dalej: p.t.) oraz art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. Dz.U. z 2020 r., poz. 256, dalej: k.p.a.) w zw. z art. 206 ust. 1 p.t., po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie nałożenia kary pieniężnej na (...) S.A. w L. w związku z niewypełnieniem warunków współkorzystania i dostępu do infrastruktury technicznej oraz rozliczeń z tego tytułu, określonych w decyzji Prezesa UKE z 16 maja 2018 r., znak (...) wydanej na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (tj. Dz.U. z 2019 r., poz. 2410, dalej: ustawa o wruist) nałożył na (...) S.A. w L. karę pieniężną płatną do budżetu państwa w wysokości 200 000 zł za niewypełnienie warunków wynikających z decyzji poprzez naruszenie § 2 ust. 5 decyzji polegające na nieudostępnieniu operatorowi, w sposób zgodny z warunkami określonymi w decyzji, znajdującej się w posiadaniu (...) S.A. w L. dokumentacji technicznej słupów energetycznych określonych w załączniku nr 1 do decyzji (decyzja, k. 7-17).

Od niniejszej decyzji powódka – (...) S.A. w L. złożyła odwołanie, zaskarżając decyzję w całości i wniosła o jej uchylenie w całości, ewentualnie o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez nałożenie na powódkę kary pieniężnej w wysokości istotnie niższej, zmniejszonej do poziomu odpowiadającego stopniowi naruszenia ustalonego przez Sąd, a który w ocenie powódki należy uznać jako znikomy. Zaskarżonej decyzji powódka zarzuciła naruszenie:

1.  prawa materialnego, tj. art. 210 ust. 1 oraz art. 209 ust. 1 pkt 22a p.t. przez ich niewłaściwe zastosowanie polegające na błędnym przyjęciu, że w przedmiotowej sprawie powódka podlega karze pieniężnej ponieważ dopuściła się niewypełnienia warunków wynikających z decyzji (...), w sytuacji gdy powódka prawidłowo udostępniła operatorowi niezbędną dokumentację w sposób zgodny z warunkami § 2 ust. 5 ww. decyzji, co finalnie doprowadziło do bezzasadnego nałożenia kary pieniężnej na powódkę;

ewentualnie naruszenie:

2.  prawa materialnego, tj. art. 210 ust. 2 p.t. przez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu przy ustalaniu wysokości kary pieniężnej, nieproporcjonalnego zakresu naruszenia i nie mających odzwierciedlenia w rzeczywistości skutków dla operatora oraz błędnego przyjęcia, że dotychczasowa działalność powódki (w tym w szczególności uprzednie obciążenie jej karą pieniężną z tytułu naruszenia innych obowiązków kilka lat temu) stanowi okoliczność obciążającą skutkującą zwiększeniem kary, co doprowadziło finalnie do nałożenia rażąco wysokiej kary pieniężnej na powódkę (odwołanie k. 18-22). .

Pozwany Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (odpowiedź na odwołanie, k. 36-42).

Rozpoznając odwołanie Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

Powód - (...) S.A. w L. jest spółką prawa handlowego wpisaną do Krajowego Rejestru Przedsiębiorców pod numerem KRS (...) prowadzonego przez Sąd Rejonowy w Lublinie, XI Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego. Przedmiotem działalności przedsiębiorcy jest m. in. dystrybucja energii elektrycznej. (Odpis aktualny z KRS powoda, k. 26-29). W związku z wykonywaną działalnością gospodarczą (...) jest też posiadaczem infrastruktury technicznej w postaci słupów elektroenergetycznych niskiego napięcia zlokalizowanych m.in. w gminach (...), (...) i (...) oraz w (...).

W dniu 16 maja 2018 r. Prezes UKE, działając na podstawie art. 22 ust. 1 w zw. z art. 17 ustawy o wruist oraz art. 104 § 1 k.p.a. w zw. z art. 206 ust. 1 p.t. uwzględnił wniosek przedsiębiorcy telekomunikacyjnego I. S., prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą (...), poprzez wydanie decyzji w sprawie dostępu I. S. do infrastruktury technicznej (...), w celu realizacji szybkiej sieci telekomunikacyjnej. W szczególności w wydanej decyzji Prezes UKE ustalił warunki dostępu operatora telekomunikacyjnego do słupów elektroenergetycznych niskiego napięcia nN zlokalizowanych w gminach (...), (...) i (...) oraz w (...) w relacjach wskazanych w części 1 załącznika do decyzji.

Decyzja przewidywała, że przed przystąpieniem do wykonania infrastruktury telekomunikacyjnej I. S. wykona projekt wykonawczy infrastruktury, który będzie się składał z dwóch części: opisu technicznego oraz planu sytuacyjnego z zaniesionym przebiegiem projektowanej infrastruktury na słupach elektroenergetycznych. Projekt wykonawczy infrastruktury miał określać zasady na jakich nastąpi wykonanie infrastruktury przez operatora telekomunikacyjnego i miał zostać sporządzony zgodne z obowiązującymi przepisami prawa (§ 2 pkt 4 decyzji). Zgodnie z § 2 ust. 5 decyzji w celu sporządzenia projektu wykonawczego infrastruktury, o której mowa powyżej, (...) Operator bez zbędnej zwłoki nie później niż w terminie 7 dni, miał udostępnić operatorowi telekomunikacyjnemu, na jego pisemny wniosek, znajdującą się w jego posiadaniu dokumentację techniczną słupów elektroenergetycznych, w zakresie koniecznym do zaprojektowania i wykonania infrastruktury oraz jej utrzymania i eksploatacji.

Przedmiotowa decyzja podlegała natychmiastowemu wykonaniu z mocy prawa tj na podstawie art. 206 ust 2aa w zw. z art. 206 ust 2 pkt 6 prawa telekomunikacyjnego (decyzja Prezesa UKE z 16 maja 2018 r., nr (...) wraz z załącznikiem, k. 9v-45 akt adm.).

Wobec treści zapadłej decyzji, I. S. pismem z 25 maja 2018r zawiadomiła (...) S.A. w L. o własnych danych do kontaktu, a także nr rachunku, co było wymagane przez § 8 pkt 2 decyzji i wezwała do tego samego (...).

W odpowiedzi z 5 czerwca 2018r (...) S.A. w L. powołała się na wniesienie odwołania od decyzji Prezesa UKE z 16 maja 2018 r. oraz złożeniu wniosku o wstrzymanie natychmiastowej wykonalności przedmiotowej decyzji ( pismo I. S., k. 8 akt adm.; pismo powoda z 5 czerwca 2018 r., k. 9 akt adm.)

Pismem z 15 czerwca 2018 r., działająca na rzecz I. S. kancelaria prawna wniosła, z powołaniem się na § 2 ust 5 decyzji, o nieodpłatne udostępnienie znajdującej się w posiadaniu (...) S.A. w L. dokumentacji technicznej słupów energetycznych określonych w załączniku nr 1 do decyzji, w zakresie koniecznym do zaprojektowania i wykonania infrastruktury, szczególnie dokumentów i informacji określających wytrzymałość i obecne obciążenie słupów poprzez wysłanie kopii dokumentacji na wskazany adres mailowy ewentualnie pocztą - w terminie 7 dni od dnia otrzymania tego pisma. Pismo z 15 czerwca 2018 r. wpłynęło do (...) S.A. w L. 22 czerwca 2018 r. (pismo I. S., k. 6v-7v akt adm.)

W odpowiedzi na ww. pismo powód pismem z 29 czerwca 2018r wskazał, że z uwagi na fakt, że nie jest w stanie konkretnie określić, które z posiadanych dokumentów technicznych słupów energetycznych będą istotne dla przedsiębiorcy i niezbędne w zakresie koniecznym do zaprojektowania i wykonania infrastruktury operatora, (...) udostępni przedmiotową dokumentację techniczna słupów elektroenergetycznych do wglądu i wykonania niezbędnych kopii w siedzibach Rejonów Energetycznych O. i K.. Wobec tego powód polecił przedsiębiorcy skontaktowanie się telefonicznie z ww. jednostkami organizacyjnymi celem ustalenia szczegółów dotyczących udostępnienia informacji. (pismo powoda z 29 czerwca 2018 r., k. 63-63v akt adm.)

Wobec niewywiązywania się przez (...) z obowiązków nałożonych decyzją, I. S. powiadomiła o tym Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej oraz złożyła wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie nałożenia na powoda kary pieniężnej. (pismo I. S. z 15 czerwca 2018 r., k. 4-4v akt adm.)

Prezes UKE wszczął 24 sierpnia 2018 r. z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie nałożenia kary pieniężnej na (...) S.A. w L. w związku z niewypełnieniem warunków współkorzystania i dostępu do infrastruktury technicznej oraz rozliczeń z tego tytułu, określonych w decyzji Prezesa UKE z 16 maja 2018 r. (zawiadomienie o wszczęciu postępowania, k. 1-2 akt adm.).

Postanowieniem z 24 października 2018 r. Sąd Okręgowy w Warszawie oddalił wniosek powoda o wstrzymanie wykonania decyzji Prezesa UKE z 16 maja 2018 r. o nr (...). (postanowienie Sądu Okręgowe w Warszawie z 24 października 2018 r. w sprawie XVII AmT 100/18, k. 185 akt adm.)

Ponownie o udostępnienie całej dokumentacji technicznej słupów energetycznych I. S. zwróciła się w dniu 9 listopada 2018r, z tym, że tym razem pismo skierowała do Rejonów Energetycznych O. i K. tj jednostek terenowych (...) (pismo k 141). (...) Oddział S. przesłał skany dokumentacji w sześciu wiadomościach mailowych w okresie od 16 listopada 2018 r. do 22 listopada 2018 r. (wiadomości mailowe k. 143-148 akt adm., pismo I. S. z 13 maja 2019 r., k. 169-169v akt adm.)

Przychód powoda za 2018 r. wyniósł (...) zł. Ponadto powód poinformował, iż na dzień 6 lutego 2020 r. nie dysponuje on ostatecznymi danymi finansowymi umożliwiającymi podanie przychodu spółki za rok 2019 w związku z terminem składania zeznania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych – CIT, tj. do 31 marca 2020 r. (jednostkowe sprawozdanie finansowe (...) S.A. w L. za rok 2018, k. 191 akt adm., pismo powoda z 6 lutego 2020 r., k. 189 akt adm.)

Powód był już wcześniej ukarany karą administracyjną przez Prezes UKE. Decyzji z 22 lipca 2015 r. organ nałożył na powoda karę pieniężną w wysokości 1000 zł za niewypełnienie w terminie do dnia 31 styczni 2015 r. obowiązku złożenia Prezesowi UKE informacji określonych w art. 180g ust. 1 p.t. za rok 2014. (decyzja Prezesa UKE z 22 lipca 2015 r., nr (...), k. 94-97v akt adm.)

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w postępowaniu administracyjnym i sądowym, które nie były przez żadną ze stron niniejszego postępowania kwestionowane.

Sąd przeprowadził dowód z zeznań świadka T. B., jednak jego zeznania nie były zasadniczo istotne dla ustalenia stanu faktycznego w zakresie jaki jest kluczowy dla rozstrzygnięcia sprawy. W szczególności świadek nie wskazał, aby w okresie biegu terminu na udostępnienie dokumentacji spółka podjęła próbę kontaktu z wnioskującą o dostęp do dokumentacji I. S., inną niż wysłanie 29 czerwca 2019r zwykłą pocztą korespondencji, w której wskazała, że dokumentacja jest do wglądu w rejonach energetycznych O. i K.. Okoliczności dotyczące podjęcia przez (...) próby takiego kontaktu z operatorem w okresie późniejszym były natomiast nieistotne dla sprawy niniejszej.

Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 17 ustawy z 7 maja 2010r o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (dalej jako wruist) operator sieci zapewnia przedsiębiorcom telekomunikacyjnym dostęp do infrastruktury technicznej, w tym współkorzystanie z niej, w celu realizacji szybkiej sieci telekomunikacyjnej. Warunki dostępu do infrastruktury technicznej, strony ustalają w umowie, a w przypadku odmowy zawarcia umowy lub niepodjęcia negocjacji przez operatora sieci Prezes UKE zyskuje uprawnienie do wydania w tym przedmiocie decyzji zastępującej umowę (art.18 - 24 wruist).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 Prezes UKE wydaje decyzję w sprawie dostępu do infrastruktury technicznej w terminie 60 dni od dnia złożenia wniosku o jej wydanie, biorąc pod uwagę w szczególności konieczność zapewnienia niedyskryminacyjnych i proporcjonalnych warunków dostępu.

Natomiast w myśl art. 209 ust. 1 pkt 22a prawa telekomunikacyjnego (dalej jako p.t.), k to nie wypełnia warunków współkorzystania i dostępu do infrastruktury technicznej oraz rozliczeń z tego tytułu, określonych w decyzji lub w umowie, zgodnie z ustawą z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych podlega karze pieniężnej (tak przepis art. (Dz. U. z 2019 r., poz. 2460).

Karę pieniężną, o której mowa w art. 209 ust. 1 p.t., nakłada Prezes UKE, w drodze decyzji, w wysokości do 3 % przychodu ukaranego podmiotu, osiągniętego w poprzednim roku kalendarzowym (art. 210 ust. 1 p.t.). Przy czym podstawę wymiaru kary pieniężnej tworzy łączny przychód ze wszystkich źródeł. Ustalając wysokość kary pieniężnej, Prezes UKE powinien w świetle art. 210 ust. 2 p.t. uwzględnić zakres naruszenia, dotychczasową działalność podmiotu oraz jego możliwości finansowe.

Dokonując subsumpcji ustalonego powyżej stanu faktycznego do przedstawionych regulacji prawnych Sąd doszedł do przekonania, że wydana decyzja odpowiada prawu, a ustalona w decyzji wysokość kary jest adekwatna do naruszenia przepisów prawa, jakiego dopuścił się powód.

W sprawie niniejszej oczywistym jest, że powód nie wypełnił warunków dostępu do infrastruktury technicznej określonych w decyzji. W szczególności (...) nie wypełnił warunku udostępnienia niezwłocznie, nie późnej niż w terminie 7 dni, dostępu do dokumentacji technicznej słupów energetycznych, o jakim mowa w § 2 pkt 5 decyzji o dostępie.

Powód udzielając w dniu 29 czerwca 2018 r I. S., pisemnej informacji o możliwości uzyskania dokumentacji technicznej słupów elektroenergetycznych w siedzibach Rejonów Energetycznych O. i K., nie spełnił wymogu udostępnienia tej dokumentacji najpóźniej w terminie 7 dni.

Działając w sposób opisany w stanie faktycznym powód uniemożliwił I. S. faktyczne zapoznanie się z dokumentacją w terminie określonym w decyzji.

Skoro wniosek I. S. o udostępnienie dokumentacji dotarł do powoda 22 czerwca 2018 r, to oznacza, że 7 dniowy termin dla (...) do udostępnienia dokumentacji upływał 29 czerwca. Tymczasem powód dopiero w tym dniu wystosował do I. S. pismo wysłane drogą pocztową wskazujące, że dokumenty będą dla niej dostępne do wglądu w siedzibie oddziałów w K. i O.. Taki sposób działania powoda nie może być oczywiście uznany za udostępnienie dokumentacji w terminie 7 dniu.

Przez udostępnienie dokumentacji należy bowiem rozumieć faktyczną możliwość zapoznania się z tą dokumentacją, czyli rzeczywistą możliwość wglądu do tej dokumentacji. Wobec tego, że decyzja nie określała metody udostępnienia mogło się więc ono odbywać w dowolnej formie uzgodnionej przez strony, czy też zaproponowanej przez powoda. Wymogiem jednak bezwzględnym, wynikającym z decyzji, było aby I. S. miała wgląd do tych dokumentów w terminie 7 dni od złożenia wniosku w tym przedmiocie. Jeśli więc (...) nie zamierzało uwzględniać wniosku I. S. o przesłanie w tym terminie skanu dokumentów, a jedynie chciało umożliwić jej wgląd do tych dokumentów w siedzibie spółki to konieczne było zawiadomienie jej o tym w taki sposób, aby realnie możliwym było, aby mogła ona dokumenty obejrzeć w tym terminie. Zatem (...) mogło zawiadomić I. S. mailem lub telefonicznie o tym, że dokumenty są dla niej do wglądu, tak aby mogła przed upływem 7 dniowego terminu zapoznać się dokumentacją. Jeśli jednak powód dopiero w ostatnim dniu terminu na udostępnienie dokumentacji liczonego od dnia 22 czerwca tj w dniu 29 czerwca wysłał I. S. informację o tym, że dokumenty będą do wglądu w określonym miejscu, to w rzeczywistości nie umożliwił jej wglądu do tych dokumentów w terminie 7 dniu od złożenia wniosku. Oczywiste jest bowiem, że I. S. mogła udać się do wskazanych miejsc przechowywania dokumentów dopiero po otrzymaniu korespondencji od powoda datowanej na 29 czerwca, co siłą rzeczy nastąpić musiało już po upływie 7 dniowego terminu.

Na marginesie należy tylko zaznaczyć, że nawet jeśli powód zawiadomiłby I. S. telefonicznie lub mailem o swojej decyzji, ale dopiero ostatniego dnia upływu terminu, to także nie byłoby możliwe przyjęcie, że spełnił warunek udostępnienia dokumentacji w terminie 7 dni. W takim stanie faktycznym nie byłoby bowiem również możliwe, aby I. S., otrzymawszy ostatniego dnia terminu taką informację, mogła dotrzeć do obu punktów przechowania dokumentacji tj w K. i O. i fizycznie się z nią zapoznać.

Zważyć należy przy tym, że I. S. mogła oczekiwać w świetle treści decyzji i ogólnych zasad kodeksu cywilnego dotyczących miejsca wykonywania zobowiązań (art. 454 k.c.), że dokumentacja będzie dla niej udostępniona w L., gdzie mieści się siedziba spółki, skoro decyzja nie przewidywała w tym względzie żadnych odmiennych rozwiązań.

Reasumując, sposób zachowania powoda po wezwaniu go przez I. S. do udostępnienia dokumentacji w rzeczywistości uniemożliwił jej zapoznanie się z dokumentacją techniczną słupów elektroenergetycznych w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. Odpowiedź powoda z 29 czerwca 2018r stanowiła de facto przekierowanie przedsiębiorcy składającego wniosek do jednostek terenowych (...), co nie zagwarantowało I. S. dostępu do wnioskowanej dokumentacji w terminie określonym w decyzji. Faktycznie powód w zakreślonym decyzją terminie jedynie poinformował przedsiębiorcę o możliwości wnioskowania żądanej dokumentacji w Rejonach Energetycznych O. i K..

Z powyższych względów, w ocenie Sądu, udzielenie przez powoda w dniu 29 czerwca 2018r odpowiedzi na wniosek I. S. nie stanowiło udostępnienia dokumentacji, do którego powód był zobowiązany mocą § 2 pkt 5 ww. decyzji Prezesa UKE z 16 maja 2018 r. o nr (...)

Odnosząc się do zarzutu powoda, iż skierowanie przedsiębiorcy do jednostek terenowych (...) stanowiło udostępnienie żądanej dokumentacji z uwagi na dużą ilość materiałów do zeskanowania i było ułatwieniem dla przedsiębiorcy, wskazać należy, iż obowiązkiem powoda było udostępnienie przedmiotowej dokumentacji w terminie 7 dni od doręczenia mu wniosku. Udostępnienie to, zdaniem Sądu, nie musiało polegać jedynie na zeskanowaniu lub skopiowaniu dokumentów. (...) S.A. w L. mogło również udostępnić przedsiębiorcy dokumentację do wglądu. Mogło to nawet odbyć się, za zgodą I. S. we wskazanych jednostkach terenowych (...). Jednakże pracownicy ww. jednostek powinni być poinformowani o konieczności udostępnienia dokumentacji I. S., a (...) S.A. w L. powinno umówić przedsiębiorcę w siedzibach Rejonów Energetycznych O. i K. na konkretny dzień o danej godzinie, przy czym termin ten powinien być wyznaczony w dniach 22-29 czerwca 2018r. Tymczasem odpowiedź powoda skierowana została zbyt późno i stanowiła jedynie przekierowanie przedsiębiorcy do innych jednostek (...). Stanowisko powoda wyrażone w piśmie z 29 czerwca 2018 r. nie przesądzało o możliwości uzyskania dostępu do dokumentacji technicznej słupów elektroenergetycznych od jednostek terenowych (...). Zdaniem Sądu, rzeczywiste uzyskanie dostępu do dokumentacji w siedzibach Rejonów Energetycznych O. i K., wiązało się z koniecznością wystąpienia z kolejnym wnioskiem o udostępnienie dokumentacji technicznej słupów elektroenergetycznych, tym razem od tych jednostek terenowych (...). Trudno bowiem wyobrazić sobie sytuację, że przedsiębiorca, bez wcześniejszego ustalenia terminu na udostępnienie dokumentacji, udaje się do siedzib Rejonów Energetycznych O. i K. i niemalże automatycznie jest mu udostępniona żądana dokumentacja. Zatem konieczność podjęcia przez I. S. kolejnych czynności w celu uzyskania faktycznego dostępu do dokumentacji, oznacza, że pomimo wniosku skierowanego do (...) konieczne dokumenty nie zostały udostępnione I. S. w terminie określonym w decyzji.

Nie znajduje uzasadnienia w stanie faktycznym niniejszej sprawy argumentacja powoda, że przyjęty przez niego sposób postępowania stanowił ułatwienie dla przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, gdyż dowody wskazują na to, że przedsiębiorca oczekiwał innego zachowania od (...), czemu dał wyraz zarówno we wniosku skierowanym do (...) o udostępnienie dokumentacji jak i podjętych krokach zmierzających do zdyscyplinowania (...) przez Prezesa UKE.

Nie sposób również podzielić poglądu powoda, że nieudzielanie I. S. dokumentacji w terminie określonym w decyzji wynikało z braku precyzyjnego określenia jakich konkretnie dokumentów oczekuje ona od (...). W tej kwestii należy wskazać, że (...) w toku postępowania administracyjnego wskazywał na prawidłowe wykonywanie przez niego licznych wniosków innych przedsiębiorców telekomunikacyjnych dotyczących udostępnienia dokumentacji na potrzeby wykonywania innych decyzji o dostępie do infrastruktury. Oznacza to, że powód miał doskonałe doświadczenie i wiedzę jakiego typu dokumentów oczekują przedsiębiorcy telekomunikacyjni na potrzeby przygotowania projektu technicznego własnej infrastruktury telekomunikacyjnej. Ponadto należy zwrócić uwagę, że ostatecznemu przedstawieniu dokumentacji I. S., na jej kolejne wezwanie z listopada 2018r, skierowane tym razem do Rejonów Energetycznych, nie stał na przeszkodzie brak wiedzy (...) jaką dokumentację należy przekazać. Przy czym należy podkreślić, że zrealizowany wniosek przedsiębiorcy telekomunikacyjnego o udostępnienie dokumentacji był sformułowany dokładnie w taki sam sposób, jak ten z czerwca 2018r. Ponadto treść wniosku o udostępnienie dokumentacji w ocenie Sądu była wystraczająco precyzyjna, szczególnie dla osób trudniących się dokumentacją techniczną na potrzeby projektowania infrastruktury. Należy bowiem mieć na względzie fakt, że zarówno (...) jak i I. S., muszą na potrzeby własnych działalności wykonywać projekty techniczne własnej infrastruktury, odpowiednio energetycznej i telekomunikacyjnej, a zatem pewne standardy dotyczące projektowania są dla nich tożsame, a więc oczywiste jest także dla każdego z przedsiębiorców, jakie dokumenty mogą być potrzebne dla sporządzenia projektów technicznych. Warto przy tym podkreślić, że dla I. S. istotne były w szczególności także dokumenty i informacje określające wytrzymałość i aktualne obciążenia słupów, czemu dała wprost wyraz w treści wniosku o udostępnienie.

Mając na uwadze powyższe Sąd doszedł do przekonania, że powód nie udostępniając operatorowi niezbędnej dokumentacji w sposób zgodny z warunkami § 2 ust. 5 ww. decyzji o dostępie dopuścił się naruszenia, które podlegało karze na podstawie art. 209 ust. 1 pkt 22a p.t.

Zdaniem Sądu także wymierzona powodowi kara w wysokości 200 000 zł w sposób właściwy uwzględnia zakres naruszenia i dotychczasową działalność powoda oraz jego możliwości finansowe, jak tego wymaga art. 210 ust. 2 p.t.

Odnosząc się do zakresu naruszenia, to zdaniem Sądu przede wszystkim przy jego ustaleniu nie można abstrahować od celów ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, mocą której przedsiębiorcy telekomunikacyjni otrzymali możliwość wykorzystania do własnej działalności infrastruktury sieciowej innych przedsiębiorców, w tym infrastruktury elektroenergetycznej. Jak już sama nazwa tego aktu prawnego wskazuje, ustawa ta, stanowiąca implementację dyrektywy EU, ma wspomagać rozwój telekomunikacji, w szczególności szybkich sieci łączności, co jest nieodzownym elementem nowoczesnego społeczeństwa, którego cechą jest powszechność dostępu do technologii umożliwiających łączność. Technologie szybkich sieci łączności mają dziś determinujący wpływ na to, jak funkcjonują jednostki i całe społeczeństwa. Każde więc działanie, które utrudnia działanie przedsiębiorcom telekomunikacyjnym uprawnionym do dostępu do infrastruktury innych przedsiębiorców, stanowi w oczywisty sposób utrudnienie dla rozwoju telekomunikacji, w szczególności tej opartej na nowych technologiach. W tym aspekcie nie ma przy tym znaczenia, że w sprawie niniejszej dokumentacja ostatecznie została udostępnione, gdyż chodzi o ogólną postawę przedsiębiorcy, która może być postrzegana jako utrudniająca lub co najmniej zniechęcająca do działalności telekomunikacyjnej. Nie można przy tym wykluczyć, że czasem nawet nieznaczne opóźnienia w dostępie do dokumentacji mogą mieć znaczenie dla danego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, gdyż czas dostępu do dokumentów przekłada się też na termin przedstawienia oferty abonentom lub użytkownikom końcowym, co nie jest bez znaczenia na dość mocno konkurencyjnym rynku telekomunikacyjnym. Zatem postawa takich przedsiębiorców jak (...), utrudniająca wykonywanie działalności przedsiębiorcom telekomunikacyjnym może w sposób realny wpływać na dostępność i poziom świadczonych usług telekomunikacyjnych na obszarze działalności operatora energetycznego.

W sprawie niniejszej dla oceny zakresu naruszenia istotne jest także i to, że obowiązki nałożone na powoda wynikały nie tylko z aktów prawa powszechnego, ale też z indywidualnie do niego skierowanej decyzji administracyjnej, a więc powód nie wykonując warunków decyzji miał pełną świadomość treści tych obowiązków i w sposób oczywisty je ignorował.

Reasumując Sąd doszedł do wniosku, że zakres naruszenia przez powoda norm prawa jest dość znaczny, co istotnie musi przełożyć się na wysokość kary pieniężnej.

Prezes UKE wymierzając powodowi karę pieniężną prawidłowo uwzględnił także dotychczasową działalność przedsiębiorcy. Nie sposób bowiem przy ustalaniu wysokości kary pieniężnej pominąć faktu, że powód został już wcześniej ukarany przez Prezesa UKE karą pieniężną w wysokości 1000 zł, mocą decyzji z 22 lipca 2015 r. za niewypełnienie w terminie obowiązku złożenia Prezesowi UKE informacji określonych w art. 180g ust. 1 p.t. za rok 2014. Zatem powód nie wypełniając obowiązków nałożonych na niego decyzją Prezesa UKE z 16 maja 2018 r. o nr (...), kolejny raz wykazał lekceważący stosunek do obowiązujących go norm i zasad prawa telekomunikacyjnego. Ta okoliczność musiała więc zostać potraktowana jak obciążająca przy wymierzaniu kary i wpływająca na jej wysokość.

Należy przy tym podkreślić, że przepis art. 210 ust 2 p.t., odwołując się do dotychczasowej działalności przedsiębiorcy, nie ogranicza się do tych tylko negatywnych zachowań, które są seryjne, czyli dotyczą takich samych naruszeń prawa. Zdaniem Sądu powołany przepis ma na celu ogólną weryfikację dotychczasowego zachowania przedsiębiorcy pod kątem wszelkich naruszeń prawa telekomunikacyjnego. Jeśli zatem przedsiębiorca już wcześniej reguły tego prawa naruszał, to kolejne naruszenie powinno skutkować zaostrzeniem kary, gdyż wcześniejsza kara najwyraźniej nie odniosła pożądanego skutku prewencyjnego.

Co do okoliczności łagodzącej, to Prezes UKE słusznie uwzględnił w ustalaniu wysokości kary fakt, iż ostatecznie powód udostępnił przedsiębiorcy żądaną dokumentację. (...) S.A. w L. po kolejnym wezwaniu I. S. dokonało bowiem zeskanowania materiałów i przesłania ich wiadomościami mailowymi w dniach 16 listopada 2018 r., 19 listopada 2018 r., 20 listopada 2018 r. i 22 listopada 2018 r.

Kara w wysokości ustalonej przez Prezesa UKE w zaskarżonej decyzji również uwzględnia możliwości finansowe (...) S.A.

Przychody przedsiębiorcy za 2018 rok wyniosły (...) zł, a stanowią one podstawę wymiaru kary. Maksymalna wysokość kary przy tej kwocie przychodów wynosiła (...) zł, co stanowi 3% podstawy wymiaru kary (art. 210 ust. 1 p.t.).

Kara wymierzona powodowej spółce w wysokości 200 000 zł przy tej skali jej przychodów nie jest więc nadmiernie dolegliwa ani wygórowana, a jest zarazem odpowiednia do zakresu dokonanego naruszenia, o czym wyżej. Kara w tej wysokości mieści się w dolnym zakresie możliwej do wymierzenia kary. W ocenie Sądu poniesienie przez powoda kary w wysokości 200 000 zł, nie będzie stanowić dla przedsiębiorcy o przychodzie w wysokości ponad (...) zł nadmiernego obciążenia ani nie zagrozi jego dalszemu funkcjonowaniu. Należy podkreślić, że obniżenie kary stałoby w sprzeczności z celami prewencyjnymi sankcji za niezastosowanie się powoda do obowiązujących wymagań prawa, jak również represyjno-wychowawczymi, zmierzającymi do wymuszenia na ukaranym przedsiębiorcy przestrzegania reguł prawnych w przyszłości. Nieuzasadnione pozostają zatem twierdzenia powoda o nałożeniu rażąco wysokiej kary pieniężnej.

Wobec powyższego Sąd uznał, że Prezes UKE dokonał prawidłowej analizy wszystkich przesłanek, które winien wziąć pod uwagę zgodnie z treścią art. 210 ust. 2 p.t., mając na względzie, że kary pieniężne są instrumentem o charakterze prewencyjnym i dyscyplinującym, służącym wymuszaniu przestrzegania podstawowych obowiązków wynikających z przepisów ustawy, przy uwzględnieniu celów stawianych przez ustawę o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych i prawo telekomunikacyjne.

Sąd stanął zatem na stanowisku, że stan faktyczny sprawy uzasadniał nałożenie kary pieniężnej oraz ustalenie jej wymiaru w wysokości określonej w zaskarżonej decyzji. Karę tę należy uznać za minimalną w świetle przychodów przedsiębiorcy, aczkolwiek proporcjonalną do naruszenia przepisów ustawy prawo telekomunikacyjne.

Mając powyższe na względzie Sąd doszedł do przekonania, że odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie, zaś decyzja odpowiada prawu. W konsekwencji Sąd w oparciu o przepis art. 479 ⁶⁴ § 1 k.p.c. odwołanie powoda oddalił.

O kosztach postępowania postanowiono stosownie do treści art. 98 i 99 kpc, zasądzając na rzecz strony wygrywającej proces - Prezesa UKE koszty niezbędne do celowej obrony, które w sprawie niniejszej ograniczały się do kosztów zastępstwa procesowego. Wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w wysokości 720,00 zł ustalone zostało w oparciu o § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. 2015, poz. 1804 z zm.).

SSO Małgorzata Perdion-Kalicka