Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

XVIII K 274/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

D. M. (1)

-pkt I sentencji wyroku.

2.

B. S. (1)

-pkt III sentencji wyroku.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W dniu 15.06.2022r. w K., w mieszkaniu zlokalizowanym przy ul. (...), stanowiącego własność R. N. (1), miało miejsce spotkanie towarzyskie. Uczestniczyli w nim oprócz wymienionego, oskarżony D. M. (1), A. B. (1), T. Ś. (1), R. O. (1) i pokrzywdzony K. P. (1). Spotkanie wymienionych mężczyzn rozpoczęło się około godziny 23:00, podczas którego wymienieni spożywali alkohol. Następnego dnia, około godziny 05:00, R. N. (1) zaczął nerwowo szukać w swoim mieszkaniu koszulki foliowej z zawartością rachunków oraz pieniędzy. Około godziny 05:40 powyższe mieszkanie, jako pierwszy opuścił A. B. (1). Za nim z mieszkania wyszli R. N. (1) i K. P. (1). Po upływie 10 minut, mężczyźni Ci wrócili do mieszkania, gdyż R. N. (1) uznał, że wszyscy w nim powinni pozostać aż znajdą się poszukiwane przez niego rzeczy. Mężczyźni przystąpili do poszukiwań. Poszukiwania były skuteczne, gdyż wskazane rzeczy, w tym pieniądze znalazł K. P. (1), po czym przekazał je R. N. (1).

Następnie, R. N. (1), z zawartości koszulki foliowej wyjął pieniądze, przekazał je K. P. (1), by ten udał się do sklepu po zakup kolejnej partii alkoholu. K. P. (1) w tym celu wyszedł z powyższego mieszkania około godziny 06:20. W czasie jego nieobecności, pomiędzy oskarżonym D. M. (1) a A. B. (1) miała miejsce rozmowa odnośnie osoby K. P. (1), podczas której rozmówcy zaplanowali cyt. „ że trzeba mu wpierdol spuścić”, w związku z tym, że wziął pieniądze należące do R. N. (1).

K. P. (1) wrócił do powyższego mieszkania z zakupionym alkoholem około godziny 06:40. Towarzyszył mu oskarżony B. S. (2). S., którego K. P. (1) spotkał w sklepie, gdzie kupował alkohol.

Mężczyźni wyżej wymienieni kontynuowali libację alkoholową, tyle, że bez udziału już T. Ś. (1), który zasnął w sąsiednim pokoju. Z imprezy alkoholowej wyłączył się też R. N. (1), który zasnął na kanapie w pokoju, gdzie pozostali mężczyźni, wyżej wskazani, dalej spożywali alkohol.

Niespodziewanie, A. B. (1) uderzył K. P. (1) pięścią w twarz, po czym zadawał mu kolejne ciosy w to samo miejsce, również z pięści. Do zadawania ciosów dołączyli również D. M. (1) i B. S. (2). S.. Wymieniona trójka mężczyzn uderzała K. P. (1) pięściami w jego twarz, głowę, przy tym krzycząc i ubliżając mu. Jeden z ciosów zadanych przez wymienioną trójkę mężczyzn był na tyle silny, że K. P. (1) upadł na podłogę (plecami do podłogi), przemieszczając się, aż pod nogi siedzącego w niedalekim położeniu (około dwóch metrów) R. O. (1). Wówczas, K. P. (1) stracił przytomność i nie wykazywał żadnych ruchów ciała. D. M. (1), B. S. (2). S. i A. B. (1) dalej kontynuowali uderzenia wobec K. P. (1), krzycząc przy tym, by nie udawał i wstał z podłogi. Uderzenia wykonywali w różne partie ciała K. P. (1), wykorzystując do zadawania uderzeń m. in. krzesło. Nadto, wymieniona trójka mężczyzn skakała po klatce piersiowej K. P. (1), powodując kolejne obrażenia. Następnie, D. M. (1), jako jeden z trzech agresorów, chwycił nóż kuchenny, po czym kilkukrotnie dźgnął K. P. (1) w jego kończyny dolne. Wskutek tak intensywnych i licznych uderzeń zadanych przez D. M. (1), B. S. (3). S. i A. B. (1) i w ostateczności zadania ran kłutych nożem przez D. M. (1) K. P. (1), wymieniony nie okazywał żadnych oznak życia. Jego dolna partia odzieży (spodnie) była zakrwawiona, zaś on sam leżał w obszernej kałuży krwi w miejscu, w którym wymienieni mężczyźni zadali mu ciosy.

Następnie D. M. (1) użyty wcześniej do zadania ciosów K. P. (1) nóż włożył do torby typu „reklamówka”, po czym razem z A. B. (1) i B. S. (2). S. opuścili mieszkanie R. N. (1). Nastąpiło to około godziny 08:40. O godzinie około 09:10, wyszedł z tego mieszkania również R. O. (1).

Tego samego dnia - 16.06.2022r. około godziny 11:50, D. M. (1) wrócił pod blok, w którym znajdowało się mieszkanie R. N. (1) i w okolicznym sklepie zrobił zakupy. Około godziny 13:50 D. M. (1) przyszedł do mieszkania R. N. (1) z psem, obudził go i powiedział, że cyt. „ mamy trupa”. Obudzili również śpiącego jeszcze T. Ś. (1). Widzieli leżącego w kałuży krwi K. P. (1), po czym około godziny 14:00 opuścili to mieszkanie, nabyli alkohol i udali się go wspólnie spożywać. Spotkali po drodze R. O. (1).

Tego samego dnia, o godzinie 14:10, z numeru (...), należącego do R. O. (1), wykonano dwa połączenia na numer 997, podczas których R. N. (1), a następnie D. M. (1), poinformowali służby policyjne, że w mieszkaniu R. N. (1) (wskazali adres) znajduje się martwy mężczyzna, leżący w kałuży krwi, z ranami kłutymi i nie wiedzą, kto tego mógł dokonać.

Następnie, około godziny 14:20 tego samego dnia, D. M. (1), R. N. (1) i T. Ś. (1) udali się pod blok, w którym zamieszkiwał R. N. (1) i tam oczekiwali na przyjazd Policji. Patrol policyjny w powyższe miejsce przyjechał około godziny 14:30 i w tym miejscu funkcjonariusze Policji zastali dalej spożywających alkohol D. M. (1), R. N. (1) i T. Ś. (1). Funkcjonariusze Policji dokonali zatrzymania tych mężczyzn. Znajdowali się oni pod wpływem alkoholu. Wskazali funkcjonariuszom Policji mieszkanie, w którym znajdowało się ciało K. P. (1). Kiedy funkcjonariusze Policji weszli do wskazanego mieszkania zaobserwowali leżącego w kałuży krwi K. P. (1) na podłodze, w okolicy łazienki, którego ciało częściowo blokowało wejście do mieszkania. Funkcjonariusze Policji dokonali sprawdzenia u K. P. (1) oznak życia. Dało to wynik negatywny. Przybyły na miejsce lekarz pogotowia ratunkowego stwierdził zgon K. P. (1).

________

Wskutek uderzeń zadanych przez oskarżonych D. M. (1) i B. S. (2). S. (z udziałem A. B. (1)) pokrzywdzony K. P. (1) doznał następujących obrażeń: złamania obu gałęzi żuchwy i trzonu żuchwy, wylewu krwawego w mięśniu skroniowym, rany powieki oka prawego, obustronnego złamania licznych żeber z różnie wyrażonymi cechami przyżyciowości powstania, nielicznych zasinień i otarć naskórka powłok i cech słabego ukrwienia narządów wewnętrznych. Dodatkowo, wskutek zadanych przez oskarżonego D. M. (1) ciosów nożem, K. P. (1) doznał: ran ciętych i kłutych obu kończyn dolnych, przecięcia żyły udowej na przebiegu kanału rany kłutej uda lewego z cechami masywnego krwawienia.

Zgon K. P. (1) nastąpił w mechanizmie skrwawienia, do którego doszło w następstwie doznanych przez niego ran kończyn, przede wszystkim rany kłutej uda lewego na przebiegu kanału której stwierdzono przecięcie dużego kalibru żyły. Dodatkowo elementem, który mógł przyśpieszyć zgon wymienionego były doznane przez niego obrażenia żuchwy i obustronne złamania licznych żeber, które powodowały zaburzenia w oddychaniu i mogły doprowadzić do istotnej niewydolności oddechowej.

Osobowe źródła dowodowe:

-zeznania świadka R. O. (1) (k. 121-122 t. I, k. 1148-1150 t. VI, k. 1880-1882 t. X);

-zeznania świadka S. O. (k. 72-73 t. I, k. 1582-1583 t. VIII);

-zeznania świadka M. K. (2) (k. 75-76 t. I, k. 1583 t. VIII);

-zeznania świadka K. B. (k. 115-116 t. I, k. 301-302 t. II, k. 1658-1659 t. IX);

-zeznania świadka R. N. (1) (k. 191-192 t. I, k. 670-672 t. IV, k. 1113a-1115 t. VI, k. 1655-1657 t. IX);

-zeznania świadka T. Ś. (1) (k. 195-196 t. I, k. 1030-1031 t. VI, k. 1657-1658 t. IX);

-częściowe zeznania świadka A. B. (1) (k. 257-258 t. II, k. 1210 t. VII);

-zeznania świadka T. H. (k. 1022-1022v t. VI);

-zeznania świadka Z. K. (k. 1024-1025 t. VI);

-zeznania świadka A. D. (k. 1215-1216 t. VII);

-zeznania świadka D. P. (k. 1230-1231 t. VII);

-zeznania świadka K. L. (k. 1298-1299 t. VII);

-częściowe zeznania świadka H. K. (k. 1590-1591 t. VIII, k. 1659-1660 t. IX);

-częściowe wyjaśnienia oskarżonego D. M. (1) (k. 1580v-1581 t. VIII, k. 158-159 t. I, k. 247-248 t. II, k. 1206-1207 t. VII);

-częściowe wyjaśnienia oskarżonego B. S. (2). S. (k. 1581-1582v t. VIII, k. 439-440, k. 443-444 t. III, k. 998-999 t. V, k. 1203-1204 t. VII);

-ustna opinia biegłej sądowej z zakresu medycyny sądowej (k. 1737-1741 t. IX);

-ustna opinia biegłej sądowej z zakresu psychologii (k. 1882-1883 t. X).

Dowody w postaci dokumentów:

-protokół oględzin miejsca ujawnienia zwłok K. P. (1) (k. 4-6 t. I);

-protokół oględzin zwłok K. P. (1) (k. 7-9 t. I);

-karta zgonu (k. 11 t. I);

-protokoły badania stanu trzeźwości, w tym oskarżonych (k. 12, k. 32, k. 47, k. 63, k. 83 t. I);

-protokół oględzin noża (k. 124-125 t. I);

-protokół eksperymentu procesowego z udziałem oskarżonego D. M. (1) i jego wyjaśnienia z tego protokołu (k. 126-127 t. I);

-dokumentacja fotograficzna z miejsca zdarzenia (k. 127A t. I);

-dokumentacja fotograficzna dot. oględzin noża (k. (...). I);

-dokumentacja fotograficzna do oględzin miejsca zdarzenia (k. 164-186 t. I, k. 1156-1162 t. VI);

-dokumentacja fotograficzna do oględzin zwłok K. P. (1) (k. 187 t. I);

-protokół oględzin i otwarcia zwłok (k. 232 t. II);

-protokoły zatrzymania rzeczy w postaci zapisów nagrań z monitoringu (k. 267-276 t. II);

-protokół oględzin spodni K. P. (1) z dokumentacją fotograficzną (k. 277-281 t. II);

-protokół oględzin zapisów monitoringu ze stacji (...) (k. 288-289 t. II);

-protokół oględzin nagrań z monitoringu z dokumentacją fotograficzną (k. 310-342 t. II) z płytami DVD (k. 345 t. II);

-protokół oględzin zapisu z nagrania monitoringu z dokumentacją fotograficzną (k. 371-375 t. II, k. 1241-1296a, k. 1302-1321, k. 1345-1360 t. VII);

-protokół oględzin zapisu nagrania ze sklepu (...) z dokumentacją fotograficzną (k. 377-380 t. II);

-notatka urzędowa co do wizerunku oskarżonego B.S. S. (k. 386 t. II);

-protokół okazania wizerunku z udziałem świadka R. O. (1) i jego zeznania (k. 431-432 t. III);

-opinia sądowo-psychologiczna dot. oskarżonego D. M. (1) (k. 474-477 t. III);

-płyty z zapisem nagrania zgłoszenia zdarzenia z 16.06.2022r. na numer alarmowy (k. 564, k. 566 t. III);

-dokumentacja fotograficzna z sekcji zwłok K. P. (1) (k. 573-601 t. III);

-protokół oględzin zwłok K. P. (1) i miejsca ich znalezienia (k. 666-667 t. IV);

-opinia sądowo-psychologiczna dot. A. B. (1) (k. 727-730 t. IV);

-opinia sądowo-psychiatryczna dot. A. B. (1) (k. 800-802 t. IV);

-opinia sądowo-psychiatryczna uzupełniająca dot. oskarżonego D. M. (1) (k. 803-804 t. IV);

-opinia sądowo-psychiatryczna dot. oskarżonego B. S. (2). S. (k. 805-812 t. IV, k. 966-967 t. V);

-opinia sądowo-psychologiczna dot. oskarżonego B. S. (2). S. (k. 970-978 t. V);

-opinia z zakresu badań genetycznych (k. 213-820 t. V);

-protokół sądowo-lekarskich oględzin zwłok K. P. (1) (k. 842-857 t. V);

-opinia z zakresu badań genetycznych (k. 916-922 t. V);

-szkic z miejsca zdarzenia (k. 1008 t. VI);

-protokół oględzin płyty z zawartością nagrania potrzeby zgłoszenia interwencji (k. 1009-1020 t. VI);

-opinia z zakresu badań genetycznych (k. 1041-1074 t. VI);

-opinia sądowo-psychologiczna dot. świadka R. O. (1) (k. 1152-1155 t. VI).

Oskarżony D. M. (1) został zatrzymany w dniu 16.06.2022r. o godzinie 16:30.

Był karany, m.in. za czyny z art. 158§1 k.k., z art. 278§1 k.k.

-protokół zatrzymania (k. 29 t. I).

-KRK (k. 1510-1512, k. 1550-1551 t. VIII).

Oskarżony B. S. (2). S. został zatrzymany w dniu 13.07.2022r. o godzinie 13:00.

Był karany, m.in. za czyny z art. 158§1 k.k., z art. 157§1 k.k., z art. 288§1 k.k.

-protokół zatrzymania (k. 417, 422 t. III).

-K. (k. 1513-1515, k. 1552-1553 t. VIII).

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

-

-

-

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

-

-

-

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Dowody wymienione w pkt 1. „Ustalenie faktów”, ppkt 1.1. „Fakty uznane za udowodnione” uzasadnienia.

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Ocena zeznań świadków:

-R. O. (1) - zeznania tego świadka zasługiwały na wiarę w całości. Były kluczowym dowodem przypisania sprawstwa oskarżonym D. M. (1) i B. S. (2). S. co do postawionych im w akcie oskarżenia zarzutów. Świadek ten od początku ich zaistnienia był bezpośrednim i najbliżej znajdującym się na miejscu zdarzenia z dnia 16.06.2022r. świadkiem agresywnych ataków oskarżonych D. M. (1) i B. S. (2). S., jak też nieżyjącego już A. B. (1) wobec pokrzywdzonego K. P. (1).

Świadek ten w sposób wystarczająco szczegółowy, z zachowaniem chronologii zdarzeń opisał przebieg inkryminowanego zdarzenia, do jakiego doszło w dniu 16.06.2022r., wskutek którego stracił życie K. P. (1). Świadek opisał, w jakim miejscu do tego doszło, jakie wydarzenia miały miejsce przed brutalnym atakiem agresji podjętym przez oskarżonych i A. B. (1) względem pokrzywdzonego (wspólne spożywanie alkoholu, poszukiwanie na pewnym etapie imprezy alkoholowej przez R. N. (1) koszulki foliowej z zawartością m.in. pieniędzy, wspólne poszukiwanie tych rzeczy, które w rezultacie poszukiwań się znalazły, podejrzenia ze strony R. N. (1), że to K. P. (1) te rzeczy zabrał, wytypowanie K. P. (1) by udał się po zakup alkoholu, skoro już pieniądze się znalazły, prowadzenie przez D. M. (1) z A. B. (1) rozmów podczas nieobecności K. P. (1), który w tym czasie udał się po zakup alkoholu, o podjęciu działań agresywnych fizycznie jak wróci ze sklepu, pojawienie się w mieszkaniu R. N. (1) oskarżonego B. S. (2). S., który towarzyszył pokrzywdzonemu wracającemu z zakupów po które się udał). W dalszej części swoich zeznań świadek R. O. (1) opisał przebieg zachowań agresywnych, jakich doznał K. P. (1) ze strony oskarżonych i A. B. (1). Wskazał, jakiego rodzaju to były ciosy, w jakie części ciała pokrzywdzonego były zadawane i przez kogo, z jaką częstotliwością, jak były intensywne co do siły uderzenia, jaka wówczas była postawa pokrzywdzonego na tak zadawane uderzenia (oszołomienie, brak reakcji obronnych, upadek z kanapy, na której siedział, pełne poddanie się atakowi agresorów), w jaki sposób reagowało ciało pokrzywdzonego na zadawane ciosy (cyt. „ On musiał otrzymać taki cios, że przeleciał przez pokój. To mogło być około dwóch metrów”) - przerzut ciała na wskazaną odległość, brak widocznych ruchów ciała pokrzywdzonego, upadek na plecy, z usytuowaniem głowy w kierunku okna. Świadek przyznał, że intensywność i częstotliwość uderzeń zadanych przez oskarżonych i A. B. (1) K. P. (1) była duża i częsta, w pewnym momencie już nawet niekontrolowana w jakie części ciała pokrzywdzonego uderzali czy kopali. Świadek przyznał, że tej przemocy towarzyszyły ze strony oskarżonych i trzeciego agresora krzyki, wyrażenia uwłaczające pokrzywdzonemu.

Świadek zaobserwował na pewnym etapie tego łańcucha agresji ze strony trzech wymienionych mężczyzn, w tym oskarżonych, wzięcie przez oskarżonego D. M. (1) noża kuchennego, który został w rezultacie przez tego oskarżonego użyty, jako narzędzie kolejnego ataku agresji fizycznej względem bezbronnego już pokrzywdzonego. Świadek dokładnie opisał wygląd noża, którym posłużył się D. M. (1), jego parametry co do długości rękojeści i ostrza.

Świadek R. O. (1) dość precyzyjnie opisał w jakie części ciała K. P. (1) godził nożem oskarżony D. M. (1), ile ugodzeń ze strony wymienionego oskarżonego w kierunku pokrzywdzonego zaobserwował. Zrelacjonował, że ciosy nożem musiały być zadane w ważne narządy ciała pokrzywdzonego, skoro pojawiło się tak dużo krwi pokrzywdzonego po ciosach nożem zadanych przez D. M. (1). Dodał, że w tym czasie, ciało pokrzywdzonego pozostawało już bez żadnych reakcji obronnych (cyt. „ ….K. po zadaniu mu pierwszego ciosu nie dawał już znaków życia. Nie wydawał żadnych odgłosów. Jakby dźgali w jakieś mięcho…..Widziałem, jak D. K. dźgał przez spodnie. Widziałem, jak z miejsc po ciosach wypływała krew, jak z jeziora. Chyba M. trafił w jakąś tętnicę. Podłoga przy K. była we krwi”).

Świadek wskazał też na swoją postawę, jako obserwatora opisanych przez niego zachowań agresywnych (cyt. „ …byłem w takim szoku, gdy zobaczyłem w jakim we trzech szale są….Ja byłem jeden kłębek nerwów”, „Bałem się o swoje życie. Nigdy w życiu się tak nie bałem jak wtedy”). Wprawdzie była ona bierna, ale zrozumiała z obaw, jakie świadkowi towarzyszyły widząc tak agresywne zachowania wymienionych wyżej trzech mężczyzn.

Świadek R. O. (1) wskazał też, że inni uczestnicy imprezy alkoholowej, jaka miała miejsce w dniu 16.06.2022r., tj. R. N. (1) i T. Ś. (1) nie brali udziału w opisanym przez niego akcie agresji względem pokrzywdzonego, nie widzieli jego przebiegu, gdyż w tym czasie spali na skutek upojenia alkoholowego.

R. O. (1) opisał też sposób postąpienia z nożem przez D. M. (1), po zadanych pokrzywdzonemu ciosach (cyt. „ M. cały czas trzymał nóż w ręce, po czym włożył go do białej reklamówki i z nim wyszedł”). Dodał, że po opuszczeniu mieszkania przez agresorów, sprawdził oznaki życia u K. P. (1), uznając, że tętno było prawie niewyczuwalne. Wskazał też na ironiczną postawę oskarżonego D. M. (1) po zaistniałym akcie agresji względem pokrzywdzonego, na brak rozeznania stopnia wyrządzonej szkody na osobie pokrzywdzonego.

R. O. (1) podczas okazania wizerunku (k. 431-432 t. III), nie mając żadnych wątpliwości rozpoznał B. S. (3). S., jako jedną z osób, która zadawała uderzenia pokrzywdzonemu w dniu inkryminowanego zdarzenia.

Świadek szczegółowo opisał, który z uczestników imprezy alkoholowej z 15/16.06.2022r. zajmował jakie miejsce w mieszkaniu, gdzie doszło do zdarzenia przestępczego, opisał, jakie przedmioty się w nim znajdowały, opisał rozkład mieszkania. Dodał, że w tych dniach nie spożył aż tak dużej ilości alkoholu, by nie zapamiętać zdarzenia do którego doszło, cyt. „ Ja nie byłem wtedy pijany, wypiłem kilka kieliszków, ale wszystko co się działo mam w głowie zanotowane”.

Zeznania świadka R. O. (1) Sąd ocenił, jako konsekwentne od początku i spójne. Korespondują z zebranym materiałem dowodowym, o którym będzie mowa niżej, w tym częściowo z wyjaśnieniami oskarżonego D. M. (1) i oskarżonego B. S. (2). S. co do zadanych pokrzywdzonemu uderzeń, ciosów, użycia noża (którzy wprawdzie potwierdzili, że miały miejsce, ale nie w sposób tak opisany, jak dokonał tego świadek R. O. (1) - o czym będzie jeszcze mowa podczas oceny wyjaśnień tych oskarżonych).

Wobec konsekwencji, stanowczości, jednolitości i spójności zeznań świadka R. O. (1), a poza tym, wobec korelacji jego zeznań z innym materiałem dowodowym, Sąd, oceniając ten dowód jako wiarygodny, przyznał mu wysoki walor dowodowy i podstawę poczynionych ustaleń faktycznych w sprawie.

Wobec tego, że R. O. (1) jest osobą uzależnioną od alkoholu, jak też z uwagi na to, że w dniu zdarzenia przestępczego alkohol spożywał, celowym było w postępowaniu pozyskanie opinii sądowo-psychologicznej dot. wymienionego, na okoliczność oceny zdolności postrzegania, przechowywania w pamięci i odtwarzania spostrzeżeń przez tego świadka oraz ich wpływu na jego zeznania, jak też stwierdzenia ewentualnej skłonności do konfabulacji. Nadto, ustalenia, czy wyniki badań psychologicznych wskazują na wystąpienie czynników mogących zniekształcająco wpływać na zeznania tego świadka, oceny jego stanu psychicznego i związku ewentualnych zaburzeń z doświadczeniem zdarzenia, które było przedmiotem sprawy, a także oceny, czy jego zeznania z psychologicznego punktu widzenia spełniają kryteria wiarygodności.

Opinia sądowo-psychologiczna dot. świadka R. O. (1) (k. 1152-1155 t. VI) potwierdziła, że: zeznania złożone przez wymienionego świadka spełniają kryterium wiarygodnych z psychologicznego punktu widzenia; stan psychiczny wymienionego jest w normie; wymieniony nie wykazuje cech świadczących o odczuwaniu silnego stresu, czy dyskomfortu; wymieniony świadek posiada prawidłową zdolność postrzegania, zapamiętywania i odtwarzania spostrzeżeń; nie obserwuje się u niego deficytów poznawczych, które mogłyby wpłynąć na procesy uwagowe i pamięciowe; nie wykazuje skłonności do konfabulacji, czy zniekształcania wypowiedzi; jego zachowanie i sposób wypowiadania się nie wykazuje, by jego wypowiedzi zostały przygotowane przez osoby trzecie.

Autorka powyższej opinii biegła I. P. (k. 1882-1883 t. X) wnioski z powyższej opinii pisemnej potwierdziła w wydanej opinii ustnej. Biegła w opinii ustnej dodała, że wprawdzie świadek R. O. (1) podczas składania zeznań przed Sądem w dniu 5.01.2024r. deklarował problemy z pamięcią, co w jej ocenie te deficyty są bardziej widoczne na tą datę niż były w grudniu 2022r. (podczas wcześniejszych jego zeznań), ale nie zaobserwowała deficytów związanych z przerzutnością uwagi ani czynników, które mogłyby wpływać zniekształcająco na zeznania tego świadka. Biegła podsumowała, że zeznania R. O. (1) również i na datę jego przesłuchania przed Sądem w dniu 5.01.2024r. spełniają kryterium psychologicznej wiarygodności według tego samego modelu wnioskowania, pomimo zaobserwowanych deficytów co do pamięci.

W ocenie Sądu, upływ czasu od wcześniejszych zeznań R. O. (1) (złożonych jeszcze na etapie śledztwa) do daty jego przesłuchania przed Sądem, z pewnością miał wpływ na nierejestrowanie w pamięci tak szczegółowego obrazu zdarzenia przestępczego, jak przedstawił to świadek podczas zeznań w toku postępowania przygotowawczego. Wówczas z uwagi na bliski upływ czasu od zdarzenia, świadek z pewnością, zachował w pamięci większą ilość informacji z przebiegu zdarzenia przestępczego, aniżeli na datę 5.01.2024r.

Wobec powyższych wniosków z tej opinii płynących, zeznania świadka R. O. (1), stanowiły wartościowy i niepodważalny dowód w sprawie. Okoliczność zaś, że w dniu zdarzenia świadek pił alkohol w żaden sposób nie umniejszyła, zważywszy na powyższe wnioski z opinii, wartości dowodu z jego zeznań. Dlatego też był to jeden z najważniejszych dowodów przesądzających o sprawstwie i winie oskarżonych.

- S. O., M. K. (2) (funkcjonariusze Policji, pełniący służbę patrolową w miejscu, w którym doszło do zdarzenia przestępczego) - wobec tych samych obowiązków służbowych, które wymienieni świadkowie pełnili w dniu 16.06.2022r., Sąd dokonał oceny zeznań tych świadków łącznie. Ich zeznania były ze sobą spójne i wzajemnie się uzupełniały. Wymienieni świadkowie przedstawili relację z wykonywanych czynności. Opisali oni m.in. przebieg zatrzymania oskarżonego D. M. (1), R. N. (1) i T. Ś. (1), sposób ich zachowania podczas tych czynności (wskazując na agresywność zachowania D. M. (1)), stan upojenia alkoholowego zatrzymanych (co utrudniało powzięcie informacji o zaistniałym zdarzeniu), konieczność zastosowania wobec wymienionych środków przymusu bezpośredniego (kajdanek) w obawie przed ich ucieczką, konieczność wsparcia ze strony innych jednostek Policji. Wymienieni świadkowie potwierdzili zastanie w miejscu interwencji zwłok K. P. (1), ich ułożenie, obecność krwi w miejscu znalezienia ciała pokrzywdzonego, jak i na jego odzieży, brak oznak życia ze strony K. P. (1), rodzaj ran jakich K. P. (1) doznał, które zaobserwowali (m.in. rany cięte na nodze pokrzywdzonego). Wymienieni świadkowie z relacji zatrzymanych mężczyzn powzięli informację, że w dniu tragicznego w skutkach zdarzenia, w imprezie alkoholowej z udziałem trzech wskazanych mężczyzn uczestniczył też mężczyzna o pseudonimie (...) (okazał się nim być A. B. (1)).

Wobec zgodności zeznań tych świadków, Sąd uznał je za wiarygodne.

- K. B. - (siostra pokrzywdzonego K. P. (1)). Świadek nie była naocznym świadkiem zdarzenia z dnia 16.06.2022r. Jej zeznania sprowadzały się do opisania trybu życia jaki prowadził przed śmiercią K. P. (1), wkładu jaki wnosiła by wspierać go na co dzień. Wskazała na pozytywne relacje łączące ją z bratem, wskazała miejsca, w których brat przebywał. Z relacji, jakie przekazywał jej za życia K. P. (1) świadek miała wiedzę o skłonnościach do zachowań agresywnych ze strony D. M. (1), jak i skłonnościach do spożywania przez niego alkoholu i do nieobliczalnych zachowań po jego spożyciu, ale też i o tym, że już wcześniej K. P. (1) doznał aktów agresji fizycznej ze strony oskarżonego D. M. (1) (złamania żeber) i że odczuwał lęk przed jego zachowaniami. Świadek przyznała, że K. P. (1) mieszkał u R. N. (1), że był uzależniony od alkoholu, że w mieszkaniu przez nich zajmowanym dochodziło do imprez alkoholowych. Świadek przyznała, że ostatni kontakt osobisty z K. P. (1) miała w dniu 15.06.2022r. około godziny 13:00.

Zeznania tego świadka (osoby bliskiej dla pokrzywdzonego), Sąd ocenił jako wiarygodne. Dostarczyły one Sądowi istotnej wiedzy o skłonnościach oskarżonego D. M. (1) do agresji fizycznej i braku kontroli nad jego zachowaniami, zwłaszcza po spożyciu alkoholu.

- R. N. (1)- potwierdził, że w jego mieszkaniu (w którym doszło do zdarzenia przestępczego) miała miejsce impreza alkoholowa z udziałem jego samego, D. M. (1), T. Ś. (1), K. P. (1) i mężczyzny o ps. (...) (A. B. (1)). Świadek wskazał na datę, jak i godzinę jej rozpoczęcia. Wobec tego, że w trakcie tej imprezy zasnął, wymieniony nie widział przebiegu zachowań agresywnych względem K. P. (1). Okoliczność, że wymieniony R. N. (1) podczas tych zachowań spał, wobec upojenia alkoholowego, potwierdził świadek R. O. (1). Stąd w tych dowodach występuje zgodność. R. N. (1) wskazał, że to od oskarżonego D. M. (1) w dniu 16.06.2022r. dowiedział się, że w jego mieszkaniu znajduje się nieżyjący człowiek. Był nim, po przejściu się po mieszkaniu świadka K. P. (1). Świadek R. N. (1) krótko opisał, w jakim położeniu znajdowało się ciało pokrzywdzonego, kto wówczas pozostawał w jego mieszkaniu z uczestników spotkania towarzyskiego. Dodał, że od oskarżonego D. M. (1) wie, że cyt. „ że to trup jest i ktoś go pociął”. Świadek przyznał, że wyszedł z mieszkania z D. M. (1), by odreagować kupili alkohol, po drodze spotkali R. O. (1). Świadek potwierdził, że to on zgłosił zdarzenie na Policję, zaś o jego przebiegu w rozmowie telefonicznej z funkcjonariuszem Policji informował już D. M. (1).

Świadek w pierwszych swoich zeznaniach wskazał, że nie zaobserwował obecności w mieszkaniu w dniu 16.06.2022r. oskarżonego B. S. (2). S.. W kolejnych jednak zeznaniach (k. 671-672 t. IV), potwierdził, że wymieniony oskarżony przyszedł w tym dniu do jego mieszkania w towarzystwie (...), który został wysłany celem zakupu kolejnej partii alkoholu w okolicznym sklepie. Świadek zeznał, że wymieniony oskarżony używał pseudonimu (...) i wiedział, że ma na imię B.. Świadek dodał, że jak tych dwóch mężczyzn z alkoholem przyszło do jego mieszkania, to jeszcze przez jakiś czas pił z nimi zakupiony przez pokrzywdzonego alkohol, po czym zasnął, a zaraz przed nim też i T. Ś. (1).

Świadek zapytany dlaczego w pierwszych zeznaniach nie wskazał na obecność oskarżonego B. S. (2). S., wskazał, że nie był wówczas pewien jego obecności. Okoliczność, że oskarżony był na miejscu zdarzenia została wykazana, w szczególności poprzez dowód w postaci zeznań świadka R. O. (1), jak również poprzez dowód w postaci zapisów monitoringu ulicznego, na którym zarejestrowano spotkanie się pokrzywdzonego z wymienionym oskarżonym i ich przemieszczanie się w kierunku mieszkania R. N. (1) (o dowodzie z zapisów nagrań z monitoringu będzie mowa w poniższej części uzasadnienia).

Zeznania świadka R. N. (1) Sąd ocenił, jako wiarygodne. Znalazły potwierdzenie w relacji przedstawionej przez świadka R. O. (1). Świadek podczas agresywnych zachowań ze strony oskarżonych i A. B. (1) spał, stąd nie znał ich przebiegu, ani nie miał wiedzy przez kogo zostały podjęte. Świadek przyznał, że z relacji właśnie R. O. (1) wie, że K. P. (1) (po tym, jak świadek zasnął), był bity, uderzany stołkiem przez obu oskarżonych i A. B. (1), a nadto, że D. M. (1) do zadania obrażeń pokrzywdzonemu użył noża w ten sposób, że cyt. „ …mu nożem kręcił w nodze”.

- T. Ś. (1) - potwierdził, że w dniu 15.06.2022r. w mieszkaniu R. N. (1) (u którego wynajmuje pokój), miało miejsce spotkanie towarzyskie, na którym był spożywany alkohol. Wskazał godzinę rozpoczęcia spotkania, uczestników. Wskazał na obecność D. M. (1) (który przyniósł również mefedron), A. B. (1), K. P. (1) i R. N. (1). Świadek przyznał, że około północy udał się spać. Świadek nie widział agresywnych zachowań ze strony oskarżonych, czy A. B. (1), gdyż jeszcze zanim miały miejsce zasnął, co potwierdził w swoich zeznaniach świadek R. O. (1) i w tym zakresie relacje tych obu świadków są zgodne. Świadek potwierdził, że w mieszkaniu R. N. (1) widział pokrzywdzonego, który, w jego ocenie już nie żył. Potwierdził znaczną ilość krwi przy pokrzywdzonym, jak i to, że zdarzenie o zwłokach pokrzywdzonego w powyższym miejscu zostało zgłoszone przez R. N. (1) i D. M. (1), co ma odzwierciedlenie m.in. w zeznaniach świadka R. N. (1).

Świadek dodał, że z relacji R. N. (1) wie, że w jego mieszkaniu pojawił się również oskarżony B. S. (2). S. ps. (...), który przyszedł wraz z pokrzywdzonym, kiedy ten ostatni został wysłany do okolicznego sklepu po zakup kolejnej partii alkoholu. Również od R. N. (1) się dowiedział, że całe agresywne zdarzenie wobec pokrzywdzonego widział R. O. (1), ale bał się w jakikolwiek sposób zareagować wobec agresorów, czyli oskarżonych i A. B. (1).

Zeznania świadka T. Ś. (1) były dla Sądu wiarygodne. T. Ś. (1) nie widział zachowań agresywnych ze strony oskarżonych i A. B. (1), gdyż w czasie, w którym miały one miejsce spał, co potwierdził świadek R. O. (1). T. Ś. (1) nie mógł też potwierdzić obecności w mieszkaniu oskarżonego B. S. (2). S., gdyż około północy z 15/16.06.2022r. zasnął, natomiast wymieniony oskarżony (co potwierdził materiał dowodowy- zapisy monitoringu z okolic usytuowania budynku, w którym znajdowało się mieszkanie R. N. (1) i zeznania świadka R. O. (1)) pojawił się w mieszkaniu R. N. (1) w towarzystwie (...) około godziny 06:40 w dniu 16.06.2022r.

- A. B. (1) - złożył wyjaśnienia w toku śledztwa, mając wówczas status podejrzanego. Wobec jego śmierci w toku postępowania, Sąd ujawnił jego wyjaśnienia ze śledztwa, przyznając mu status świadka. Wymieniony potwierdził znajomość z oskarżonym D. M. (1), jak i spotkanie towarzyskie, do którego doszło w mieszkaniu R. N. (1) w dniu 15.06.2022r. Przyznał, że spożywali alkohol i zażywali narkotyk, który przyniósł D. M. (1). Wskazał uczestników tego spotkania. Przyznał, że R. N. (1) awanturował się co do koszulki foliowej z zawartością rachunków i pieniędzy, posądzał o ich wzięcie m.in. jego samego. Świadek wskazał, że te rzeczy się znalazły, zaś R. N. (1) poszukiwane wcześniej pieniądze przekazał K. P. (1) na zakup kolejnego alkoholu. W tej części jego zeznania były wiarygodne, gdyż mają odzwierciedlenie m.in. w zeznaniach świadka R. O. (1). Nie były zaś wiarygodne w zakresie, w którym A. B. (1) zaprzeczył, by dokonywał i był obecny przy jakimkolwiek akcie agresji fizycznej wobec K. P. (1). Przeczą temu zeznania w pełni wiarygodnego dla Sądu świadka R. O. (1), który wskazał nie tylko na udział oskarżonych w tym akcie agresji, ale również i na aktywny udział w nim właśnie A. B. (1) posługującego się ps. (...) (używanie tego pseudonimu potwierdził A. B. (1) k. 258v t. II). Niewiarygodne w zeznaniach A. B. (1) było też i to, że podczas jego obecności w mieszkaniu R. N. (1) nie był jeszcze obecny B. S. (2). S.. Przeczą temu zeznania świadka R. O. (1), który potwierdził obecność obu tych mężczyzn w miejscu zdarzenia i wspólne przez nich zadawanie uderzeń pokrzywdzonemu.

Odnośnie zażywania na wyżej wspomnianym spotkaniu narkotyku, przyniesionego przez D. M. (1), zeznania A. B. (1) potwierdził świadek T. Ś. (1).

-zeznania świadków - funkcjonariuszy Policji: T. H. (k. 1022-1022v t. VI), Z. K. (k.1024-1025 t. VI), A. D. (k. 1215-1216 t. VII), D. P. (k. 1230-1231 t. VII), K. L. (k. 1298-1299 t. VII). Sąd odstąpił od bezpośredniego przesłuchania tych świadków przed Sądem (k. 1583v t. VIII), gdyż ich zeznania z postępowania przygotowawczego nie dostarczyły aż tak istotnych informacji, by zaszła konieczność jeszcze przesłuchania ich w toku postępowania sądowego. Wprawdzie świadek T. H., Z. K., A. D. i D. P. potwierdzili, że D. M. (1) przyznał we wstępnym z nimi rozpytaniu policyjnym i podczas eksperymentu procesowego z jego udziałem, że wymieniony oskarżony dźgnął człowieka nożem, wskazując na nóż znajdujący się w kuchni w mieszkaniu, gdzie doszło do zdarzenia, jednakże tą okoliczność tj. dźgnięcia nożem - przyznał sam oskarżony D. M. (1) w swoich wyjaśnieniach. Świadek K. L. wskazał jedynie na interwencję policyjną, w której uczestniczył w dacie, w której doszło do przedmiotowego zdarzenia przestępczego.

- H. K. - nie był naocznym świadkiem zdarzenia z dnia 16.06.2022r. Świadek poznał D. M. (1) podczas czynności konwojowych, podczas których oskarżony nie podał mu szczegółów przebiegu zdarzenia we wskazanym dniu. D. M. (1) podał mu jedynie, że jest w tym miejscu cyt. „ za głowę”. Świadek miał kontakt bezpośredni również z B. S. (2). S. (podczas osadzenia w areszcie). Oskarżony B. S. S., jak zeznał świadek nie podał mu szczegółów z przebiegu zdarzenia z 16.06.2022r., ale, że w nim uczestniczyło trzech mężczyzn, w tym oskarżeni i jeszcze jeden mężczyzna (którego danych personalnych on nie zna), miała miejsce impreza alkoholowa, że oskarżony D. M. wbił nóż w nogę pokrzywdzonego (ale świadek nie poznał kto nim był) i że B.S. S. uderzył pokrzywdzonego z tzw. łokcia. Świadek przyznał, że podczas osadzenia w areszcie B.S. S. zachowywał się agresywnie, w związku z odstawieniem alkoholu.

Zeznania świadka w powyższym zakresie Sąd uznał za wiarygodne. Ich treść nie wniosła do sprawy nic nowego, gdyż okoliczności znane przez świadka i to z relacji oskarżonych, których poznał w związku z prowadzonymi czynnościami aresztowymi, zostały w sprawie potwierdzone innymi dowodami o większym walorze dowodowym, takimi, jak, m.in. zeznania świadka R. O.. Do zadania jednego uderzenia pokrzywdzonemu przyznał się sam oskarżony B. S. S. i do ugodzenia w nogę pokrzywdzonego nożem przyznał się oskarżony D. M..

Okoliczność zaś, że B. S. S. ma skłonności do zachowań agresywnych została potwierdzona w opinii sądowo-psychologicznej dot. jego osoby (o której będzie mowa w poniższej części uzasadnienia).

Przed Sądem świadek H. K. zasłaniał się niepamięcią co do jego relacji z oskarżonymi i otrzymanych od nich informacji na temat przedmiotowego zajścia. W ocenie Sądu, mogło być to spowodowane powagą sprawy, na którą wymieniony został wezwany celem złożenia zeznań, jak też obawą przed zachowaniami ze strony oskarżonych.

Istotne znaczenie dla ustaleń faktycznych sprawy miały również dokumenty, które nie były przez strony postępowania kwestionowane, zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby, organy. Wobec treści z nich płynących, jak i ich autorów (nie związanych ze stronami procesu karnego), Sąd uznał je za wiarygodne i mające moc dowodową. Spośród nich należy wymienić:

- protokół oględzin miejsca ujawnienia zwłok K. P. (1) (k. 4-6 t. I, k. 667 t. IV), który potwierdził, że do zdarzenia przestępczego doszło w mieszkaniu zlokalizowanym przy ul. (...) w K., gdyż w tym miejscu zlokalizowano zwłoki pokrzywdzonego K. P. (1). Protokół ten potwierdził miejsce ułożenia tych zwłok, potwierdził obecność krwi, jak i to, że w tym miejscu odbywało się spotkanie towarzyskie, na co wskazywały zabezpieczone butelki po alkoholu, czy niedopałki papierosów.

- protokół oględzin zwłok K. P. (1) (k. 7-9 t. I, k. 666 t. IV) potwierdził zaś miejsce ich znalezienia, układ ciała pokrzywdzonego, odzież i inne przedmioty, które wymieniony miał na sobie, dostrzegalne urazy, których doznał K. P. (1) (m.in. rany cięte kończyn dolnych różnych wymiarów, otarcia naskórka), obecność znacznej ilości krwi w miejscu oględzin, stan plam opadowych, czy stan zmian pośmiertnych.

- dokumentacja fotograficzna do oględzin z miejsca zdarzenia (k. 164-186 t. I, k. 1156-1162 t. VI) zobrazowała miejsce zdarzenia przestępczego, znaczną ilość krwi utraconą przez pokrzywdzonego wskutek zadanych mu obrażeń, sposób ułożenia ciała pokrzywdzonego po doznanych obrażeniach, jego lokalizację w mieszkaniu, w którym do tego zdarzenia doszło.

- dokumentacja fotograficzna do oględzin zwłok K. P. (1) (k. 187 t. I) zobrazowała obrażenia, jakich doznał K. P. (1) wskutek doznanej agresji (m.in. widocznych ran ciętych, kłutych na jego nogach, głębokość tych ran i ich rozmiar, znaczną utratę krwi wskutek zadanych obrażeń).

- kartę zgonu K. P. (1) (k. 11 t. I), która potwierdziła, że zgon wymienionego nastąpił w dniu 16.06.2022r. wskutek zatrzymania krążenia. Lekarz wystawiający ten dokument wskazał na udział osób trzecich w zdarzeniu będącym przyczyną zgonu wymienionego pokrzywdzonego.

- protokoły badania stanu trzeźwości (k. 12, k. 32, k. 47, k. 63, k. 83 t. I) potwierdziły spożywanie w dniach 15 i 16.06.2022r. alkoholu przez T. Ś. (1), oskarżonego D. M. (1), R. N. (1), A. B. (1), R. O. (1).

- protokół oględzin noża z protokołem eksperymentu procesowego z udziałem D. M. (1) i dokumentacją fotograficzną z miejsca zdarzenia i ujawnienia noża oraz dokumentacją dot. oględzin noża (k. 124-127b t. I). Te dowody potwierdziły, że rany, jakich doznał pokrzywdzony zostały zadane nożem kuchennym. Użycie noża do okaleczenia pokrzywdzonego zostało przyznane przez samego D. M. (1), który podczas eksperymentu procesowego wyjaśnił cyt. „ Nóż, który wskazał w dniu 16.06.2022r. został przez niego wykorzystany do ugodzenia w nogę K. P. (1)”. Wprawdzie na zabezpieczonym nożu z mieszkania, gdzie doszło do tragicznego w skutkach zdarzenia nie ujawniono śladów daktyloskopijnych należących do oskarżonego D. M. (1) (co potwierdziła opinia biegłego z zakresu badań daktyloskopijnych k. 708-710 t. IV), ani nie ujawniono krwi ludzkiej (co potwierdziła opinia z zakresu badań genetycznych k. 695-699 t. IV), to nie było wątpliwości, że rany na nogach pokrzywdzonego zostały zadane nożem. Użycie noża przez D. M. (1) do tego celu, zostało przyznane przez niego samego i przez świadka R. O. (1). Poza tym obrażenia zadane właśnie nożem stwierdził biegły oceniający stan obrażeń doznanych przez K. P. (1).

- protokół oględzin i otwarcia zwłok (k. 232 t. II) potwierdził rodzaj i rozmiar obrażeń, jakich doznał K. P. (1) w dniu 16.06.2022r.

- duży walor dowodowy miał protokół sądowo-lekarskich oględzin zwłok K. P. (1) (k. 842-857 t. V), bowiem dostarczył informacji o obrażeniach, jakich doznał K. P. (1) ze strony oskarżonych i co było w rezultacie tych obrażeń przyczyną jego śmierci. Obrażenia, jakich doznał K. P. (1) były liczne. Biegły wymienił je na karcie 852 t. V. Wskazał też na przyczynę śmierci K. P. (1) (k. 852 t. V). Opinia dostarczyła informacji, że K. P. (1) w dniu zdarzenia przestępczego był pod wpływem alkoholu (k. 856-857 t. V). Opinia dostarczyła też Sądowi wiedzy, w jaki sposób powstały obrażenia na ciele K. P. (1), w jakie części jego ciała uderzali, godzili sprawcy, jakiej używali przy tym siły fizycznej. Istotnym wynikiem z tej opinii płynącym jest to, że uderzenia były w różne okolice ciała pokrzywdzonego z siłą nawet do znacznej. Świadczy to o wysokiej agresji fizycznej ze strony oskarżonych wobec ich ofiary.

Niezwykle ważną informacją płynącą z opinii było też i to, że co do ran ciętych i kłutych stwierdzono je u K. P. (1) w obrębie kończyn dolnych. Nie było żadnych wątpliwości, że do ich zadania sprawca (oskarżony D. M. (1)) użył narzędzia ostrego, ostrokończystego, jakim jest np. nóż. Biegły dodał, że biorąc pod uwagę wielkość otworów wkłucia oraz długość kanałów ran kłutych stwierdzonych u pokrzywdzonego, do ich powstania mogło dojść m.in. przy użyciu zabezpieczonego w śledztwie noża.

Opinia dostarczyła też informacji, że K. P. (1) wobec swoich napastników nie wykazywał aktywności obronnej. Stąd można wywnioskować, że atakujący go oskarżeni (jak również A. B. (1)) mieli nad nim całkowitą przewagę siłową.

Okoliczność, że K. P. (1) zadano rany cięte i kłute przy użycia noża została zatem potwierdzona powyżej przywołaną opinią, co uzupełnia się z zeznaniami świadka R. O. (1) (który stanowczo przyznał, że pokrzywdzony ze strony D. M. (1) był cięty i kłuty nożem w kończyny dolne). Również sam oskarżony D. M. (1) przyznał, że zadał pokrzywdzonemu cios nożem w te partie jego ciała.

Biegła, która była autorem powyższej opinii pisemnej, potwierdziła ją w całej jej treści podczas opiniowania ustnego (k. 1737-1741 t. IX). Biegła w opinii ustnej dodała, że w zakresie złamania żeber u pokrzywdzonego, to same te złamania nie doprowadziły do zgonu pokrzywdzonego. Wyciągnęła ten wniosek z tego, że u pokrzywdzonego nie stwierdzono sekcyjnie odmy opłucnowej, która zwykle pojawia się zazwyczaj wtedy, gdy w wyniku złamania żeber dochodzi do uszkodzenia tkanki płucnej. U pokrzywdzonego nie wystąpiła, w ocenie biegłej, odma ani uszkodzenia tkanki płucnej, ani też wynaczynienia krwi do jam opłucnowych, przez co w konsekwencji złamania żeber u wymienionego nie było zkrwawień. Biegła wskazała, że nie posiada wiedzy, jak duże zaburzenia oddychania u K. P. (1) spowodowały złamania u niego żeber, ale gdyby założyć, że doprowadziły one do istotnej niewydolności oddechowej, to można wówczas założyć, że same te złamania należy traktować, jako ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu. Biegła nie stwierdziła u pokrzywdzonego cech uduszenia gwałtownego (a takie, by wystąpiły, gdyby doszło do całkowitego zamknięcia wejścia do krtani). Dodała, że złamania żuchwy i żeber u pokrzywdzonego powodowały zaburzenia oddychania, ale ich stopień nie jest możliwy do weryfikacji sekcyjnej. Złamania żuchwy pokrzywdzonego mają cechy przyżyciowości powstania i bez wątpienia do ich powstania doszło za życia pokrzywdzonego. Złamanie żeber u pokrzywdzonego było w różnych liniach, wystąpiły też złamania dwumiejscowe tego samego żebra. Biegła wskazała, że należy wykluczyć, aby do powstania złamań, nawet tych wykazujących cechy przyżyciowości doszło w wyniku jednego urazu. Nie ma takiej możliwości, by określić pozycje, w jakich znajdował się pokrzywdzony w chwili doznania tych urazów. Urazy mogły być zadane pięścią. Biegła wskazała, że gdyby przyjąć, że złamania w przednich częściach klatki piersiowej u pokrzywdzonego powstały w wyniku skoczenia na klatkę piersiową, to znaczyłoby to, że do ich powstania doszło w momencie agonalnym, bądź po zatrzymaniu krążenia, natomiast, gdyby przyjąć, że skok na klatkę piersiową odbył się, gdy pokrzywdzony leżał na brzuchu, to w tym momencie bardziej prawdopodobne jest powstanie złamań żeber w częściach tylno-bocznych klatki piersiowej. Biegła wskazała, że nie ma możliwości, aby określić kolejność powstania obrażeń u pokrzywdzonego, poza tym, że złamanie żeber w przednich częściach klatki piersiowej pokrzywdzonego nastąpiło w okresie agonalnym, bądź pośmiertnym. Biegła dodała, że nie da się określić, czy do obrażeń klatki piersiowej doszło po zadaniu ran nożem, czy też przed, gdyż proces wykrwawienia z ran kończyn trwa jakiś czas i nie doprowadza od razu do upośledzenia krążenia. Również niewydolność oddechowa, która mogła wynikać ze złamań żeber również nie doprowadziłaby tak szybko do zatrzymania krążenia, aby to uniemożliwiło krwawienie z ran, które mogły być zadane później.

Co do ran głównych, biegła przyjęła, że pokrzywdzony doznał ich w liczbie ośmiu. U pokrzywdzonego doszło do przecięcia dużego naczynia żylnego, które zawsze obficie krwawi i w przeciwieństwie do tętnic nie ma możliwości samoistnego obkurczenia się tamującego krwawienie, czyli u osób nietrzeźwych krwawienia są szybsze i bardziej obfite, jednakże w sytuacji pokrzywdzonego z uwagi na wielkość przeciętego naczynia żylnego i jego cechy nie można wykazać, że nietrzeźwość miała jakikolwiek wpływ na prędkość wykrwawienia się, a tym bardziej należy wykluczyć, że gdyby pokrzywdzony był trzeźwy to do takiego wykrwawienia by nie doszło.

- protokół oględzin spodni pokrzywdzonego K. P. (1) (k. 277-281 t. II) potwierdził nacięcia na tej odzieży pokrzywdzonego, jak i obecność krwi, co dało podstawy, że rany zadano w kończyny dolne tej osoby.

- protokół oględzin zapisu nagrania z monitoringu ulicznego z okolic ul. (...) w K. (k. 310-342 t. II, k. 1241-1296a, k. 1302-1321, k. 1345-1360 t. VII) potwierdził przemieszczanie się mężczyzn, którzy uczestniczyli w imprezie alkoholowej mającej miejsce z 15/16.06.2022r. z/do mieszkania położonego przy tej ulicy, a stanowiącego własność R. N. (1), jak i potwierdził czas, w jakim mężczyźni znajdowali się w danym miejscu (okolice sklepów, do których zmierzali celem wykonania zakupów- sklep (...), sklep (...)). Na zabezpieczonym monitoringu zarejestrowano wizerunki K. P. (1), R. N. (1), R. O. (1), oskarżonego B. S. (2). S.. Zapis monitoringu ze wskazanego miejsca z uwidocznionymi wizerunkami wskazanych wyżej mężczyzn potwierdził, że K. P. (1) spotkał po drodze (...) mieszkania R. N. (1) oskarżonego B. S. (2). S., co najmniej o godzinie 06:33 (k. 323-324, k. 325-331 t. II), po czym w jego towarzystwie dotarł do ww. mieszkania. Zabezpieczony z tego miejsca monitoring dostarczył też wiedzy do jakiej godziny dnia 16.06.2022r. K. P. (1) pozostawał przy życiu.

Protokół z zapisu monitoringu z powyższego miejsca również potwierdził zarejestrowanie wizerunku oskarżonego D. M. (1) (k. 335-338 t. II), A. B. (1) (k. 335 t. II) i R. O. (1) (k. 339-340 t. II), znajdujących się w okolicach ww. sklepów. Na monitoringu zarejestrowano oskarżonych: D. M. (1), B. S. (2). S. i A. B. (1)- idących razem o godz. 08:48 (k. 335 t. II). Nie towarzyszył już im wówczas pokrzywdzony, co w powiązaniu z zeznaniami świadka R. O. (1) świadczy, że już w tym czasie kiedy wyżej wymienieni opuścili mieszkanie R. N. (1), pokrzywdzony w nim pozostał, ale już bez oznak życiowych. Po tych trzech mężczyznach powyższe mieszkanie opuścił R. O. (1), gdyż jego wizerunek na okolicznej ulicy przy sklepie (...) został zarejestrowany o godzinie 09:19 (k. 339 t. II).

Zapis monitoringu z 16.06.2022r. w przedziale czasowym od godziny 13:58 do godziny 14:27 potwierdził zaś przemieszczanie się w okolicy ul. (...), którzy zważywszy na obecność przy sklepach, kontynuowali spożywanie alkoholu.

Stąd też wobec przedziału czasowego, w jakim R. O. (1) znajdował się w powyższym mieszkaniu, jak i poza nim, świadek ten, łącząc nagrania monitoringu z jego zeznaniami, miał najbardziej szczegółową wiedzę co do czasu pozostawania w tym mieszkaniu, jak i poza nim wyżej wymienionych mężczyzn, a przy tym wiedzę co do czasu, w którym pokrzywdzony nie wykazywał już oznak życiowych. Stąd też zapisy monitoringu były dość istotne dla poczynienia ustaleń faktycznych sprawy. Zapisy te były dobrej jakości technicznej, w wersji kolorowej, wizerunki zarejestrowanych na nich osób były łatwe do identyfikacji osób, które się na nich znajdowały.

- dokonując ustaleń w sprawie, Sąd oparł się także na opinii sądowo-psychologicznej dot. oskarżonego D. M. (1) (k. 474-477 t. III), która dostarczyła informacji o cechach osobowych oskarżonego, m.in. takich, jak wysoka agresywna wrogość, dążenie do osiągnięć, skłonność do rozczulania się, tendencja do wchodzenia w uzależnienia, przewrażliwienie (przez co mogą u wymienionego mogą występować nieadekwatne emocje w szczególności w sytuacjach stresowych), tendencja do zachowań wybuchowych i wysokiej drażliwości, posiadanie niskiego poziomu inteligencji emocjonalnej. Autor opinii nie stwierdził u oskarżonego uszkodzeń ośrodkowego układu nerwowego.

- dla Sądu istotna też była opinia sądowo-psychiatryczna uzupełniająca dot. oskarżonego D. M. (1) (k. 803-804 t. IV). W opinii tej biegli w sposób szczegółowy i wyczerpujący wypowiedzieli się odnośnie stanu zdrowia psychicznego i poczytalności oskarżonego. Biegli nie stwierdzili u oskarżonego choroby psychicznej czy upośledzenia umysłowego. Stwierdzili zaś zaburzenia osobowości i uzależnienie od substancji psychoaktywnych. Z wniosków wyciągniętych przez biegłych płyną informacje, że stan psychiczny oskarżonego D. M. (1) na datę zdarzenia przestępczego nie znosił ani nie ograniczał jego zdolności rozpoznania znaczenia czynu, który mu zarzucono czy też zdolności pokierowania swoim postępowaniem. Oskarżony D. M. (1) na datę zdarzenia z dnia 16.06.2022r. był zatem poczytalny.

- istotną dla oceny stanu poczytalności w dniu zdarzenia przestępczego miała też opinia sądowo-psychiatryczna dot. oskarżonego B. S. (2). S. (k. 805-812 t. IV, k. 966-967 t. V). Biegli nie stwierdzili u oskarżonego choroby psychicznej czy upośledzenia umysłowego. Stwierdzili zaś uzależnienie od alkoholu, osobowość nieprawidłową, tempore criminis stan zwykłej nietrzeźwości alkoholowej. Z wniosków wyciągniętych przez biegłych psychiatrów płyną informacje, że stan psychiczny oskarżonego B. S. (2). S. na datę zdarzenia przestępczego nie znosił ani nie ograniczał jego zdolności rozpoznania znaczenia czynu, który mu zarzucono, czy też zdolności pokierowania swoim postępowaniem. Oskarżony B. S. (2). S. na datę zdarzenia z dnia 16.06.2022r. był zatem poczytalny.

- dokonując ustaleń w sprawie, Sąd oparł się także na opinii sądowo-psychologicznej dot. oskarżonego B. S. (2). S. (k. 970-978 t. V), która dostarczyła informacji o cechach osobowych oskarżonego, m.in. takich, jak: posiadanie bardzo wysokiego poziomu psychotyzmu, wykazywanie silnej skłonności do wchodzenia w uzależnienia, brak skłonności do pozytywnej autoprezentacji, wykazywanie silnej tendencji do podejmowania się impulsywnych i nieprzemyślanych działań, zdolność do reagowania silnymi emocjami, w tym do agresywności, szczególnie w sytuacji odczuwania stresu.

- płyty z zapisem nagrania zgłoszenia zdarzenia z 16.06.2022r. na numer alarmowy (k. 564, k. 566 t. III), jak i protokoły oględzin płyt z zawartością nagrania potrzeby zgłoszenia interwencji (k. 1009-1020 t. VI) potwierdziły zgłoszenie tego zajścia przez R. N. (1) i D. M. (1). W rozmowie informowali oni służby o tym, że w mieszkaniu nr (...) przy ul. (...) w K. leży mężczyzna, martwy, w kałuży krwi, z ranami kłutymi, nie wiadomo kto to zrobił.

- dokumentacja fotograficzna z sekcji zwłok K. P. (1) (k. 573-601 t. III) zobrazowała rozmiar, rodzaj urazów, ran, jakie wymieniony doznał, w jakich częściach ciała i jak intensywnych.

- opinia sądowo-psychologiczna dot. A. B. (1) (k. 727-730 t. IV). Opinia ta zobrazowała występowanie u A. B. (1) bardzo wysokiego stopnia psychotyzmu, silną skłonność do wchodzenia w uzależnienia, skłonność do silnych emocji, w tym do reakcji agresywnych zwłaszcza w sytuacjach stresowych, z małą samokontrolą, brakiem powstrzymywania spontanicznych reakcji. Opinia ta dała dla sprawy informację, że A. B. (1) zważywszy na jego skłonność do zachowań agresywnych mógł dokonać aktu agresji wobec K. P. (1) w dniu przedmiotowego zdarzenia przestępczego.

- opinia sądowo-psychologiczna dot. A. B. (1) (k. 800-802 t. IV) dostarczyła dla Sądu informacji o niewystępowaniu u wymienionego objawów choroby psychicznej czy upośledzenia umysłowego i o występowaniu zaburzeń osobowości i uzależnienia od alkoholu. Biegli dodali, że stan psychiczny tej osoby ba datę zdarzenia przestępczego nie znosił ani nie ograniczał jego zdolności do rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem. Wnioski z tej opinii płynące pozwoliły Sądowi na przyjęcie, że wymieniony (wprawdzie występujący w postępowaniu w charakterze świadka), jednakże mający swój udział w zdarzeniu przestępczym z dnia 16.06.2022r. był w tej dacie poczytalny.

- opinia z zakresu badań genetycznych (k. 1041-1074 t. VI). Badaniu poddano odzież zabezpieczoną od oskarżonych, A. B., T. Ś., R. O. i R. N.. Na odzieży B.S. S. nie stwierdzono obecności krwi. Na odzieży D. M. stwierdzono obecność krwi ludzkiej i profil DNA zgodny z profilem K. P.. Na odzieży A. B. stwierdzono obecność krwi ludzkiej. Na odzieży T. Ś., R. N. i R. O. stwierdzono obecność krwi ludzkiej i profil DNA zgodny z profilem DNA K. P.. Wymienieni mężczyźni przebywali w mieszkaniu, w którym doszło do zdarzenia przestępczego, przemieszczali się po nim, stąd zrozumiała jest na odzieży przez nich noszonej w dniu zdarzenia krwi, która wobec szeregu innych dowodów należała do K. P., a jej ilość w tym mieszkaniu była znaczna, zważywszy na urazy i rany, jakich doznał pokrzywdzony.

- uzupełniające znaczenie dowodowe dla sprawy miały bądź tylko pełniły rolę informacyjną dokumenty w postaci: protokołów zatrzymania T. Ś. (1), D. M. (1), R. N. (1), A. B. (1), R. O. (1), B. S. (2). S. (k. 13-14, k. 29, k. 42, k. 60, k. 80 t. I, k. 417, k. 422 t. III), protokołów przeszukania (k. 17-19, k. 33-34, k. 45-46, k. 66-68, k. 85-86 t. I), protokołów oględzin z dokumentacją fotograficzną (k. 20-25, k. 35-38, k. 56-59, k. 69-70, k. 87-88, k. 92-98 t. I, k. 288-289, k. 377-380 t. II), protokołów zatrzymania rzeczy (k. 26-28, k. 39-41, k. 48-51, k. 53-55, k. 89-91 t. I, k. 267-276, k. 304-308 t. II), notatki urzędowej (k. 386 t. II), opinii sądowo-psychiatrycznej dot. D. M. (1) (k. 407-409 t. III), dokumentacji medycznej dot. oskarżonego B. S. (2). S. (k. 683 t. IV), opinii z zakresu badań genetycznych dot. noża (k. 695-699 t. IV), opinii z zakresu badań daktyloskopijnych (k. 708-710 t. IV), k. 813-820 t. V), wywiadu środowiskowego dot. oskarżonego B. S. (2). S. (k. 904-905 t. V), opinii z zakresu badań genetycznych (k. 916-922 t. V), wywiadu środowiskowego dot. A. B. (1) (k. 926-929 t. V), wywiadu środowiskowego dot. oskarżonego D. M. (1) (k. 984-986 t. V), wykazów połączeń telefonicznych (k. 1117-1122 t. VI), dokumentacja fotograficzna (k. 1323-1327 t. VII).

Przywołane powyżej opinie biegłych różnych specjalności, Sąd uznał za spójne, rzeczowe i całkowicie wyczerpujące postawione zagadnienia. Biegli w przekonujący sposób uzasadnili swoje stanowiska zaprezentowane w przedłożonych na potrzeby postępowania opiniach. Stąd stanowiły one podstawę ważnych z punktu widzenia przedmiotu sprawy, ustaleń faktycznych.

Ocena wyjaśnień oskarżonych:

-D. M. (1) - w początkowej fazie wyjaśnień (k. 150v t. I) nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i odmówił wówczas wyjaśnień. W dalszym etapie postępowania (śledztwo) złożył wyjaśnienia (k. 248 t. II, k. 1207 t. VII) i w toku postępowania sądowego (rozprawa z dnia 21.02.2023r.) odmówił składania wyjaśnień i przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu. Oskarżony podnosił w swoich wyjaśnieniach, że nie zamierzał pozbawić życia K. P. (1), że towarzyszyły mu wówczas emocje i że żałuje tego co się wydarzyło w dniu 16.06.2022r.

D. M. (1) w swoich wyjaśnieniach usprawiedliwiał zajście zdarzenia przestępczego tym, że był wówczas pod bardzo dużym działaniem alkoholu, że w dniu zdarzenia zażył też mefedron. Potwierdził, że z 15/16.06.2022r. w mieszkaniu R. N. (1) miała miejsce impreza alkoholowa, wymienił jej uczestników (ale nie wszystkich-podał tylko siebie, R. N. i K. P., zasłaniając się niepamięcią co do pozostałych obecnych w tym miejscu osób). Zasłaniał się też niepamięcią, by pokrzywdzony był bity przez B. S. (2). S. i A. B. (1). Zaprzeczył, by on sam bił pokrzywdzonego.

W zakresie daty i miejsca spotkania towarzyskiego, jak i uczestników tego spotkania, czy spożywania przy nim alkoholu i mefedronu, wyjaśnienia oskarżonego były wiarygodne, gdyż znalazły potwierdzenie w osobowych źródłach dowodowych w postaci zeznań świadków (którzy byli uczestnikami wskazanego spotkania).

Niewiarygodne były w zakresie, że nie pamięta, by on, oskarżony B.S. S. bili pokrzywdzonego. Sąd uznał, że oskarżony celowo zasłaniał się tu niepamięcią, przyjętą, jako jego linię obrony, dla umniejszenia rozmiaru jego odpowiedzialności karnej.

Oskarżony D. M. przyznał, że podczas wspomnianego spotkania towarzyskiego, R. N. szukał koszulki foliowej z zawartością pieniędzy i rachunkami, co odpowiadało prawdzie, gdyż potwierdził to sam świadek R. N..

Materiał dowodowy zebrany w sprawie (m.in. zeznania świadka R. O.) potwierdził, że wskazane przedmioty się znalazły, nie zabrał ich celowo K. P. (1), by istniał jakikolwiek powód zaatakowania go fizycznie ze strony którejkolwiek z uczestników tego spotkania.

Powodu nie było (co ustalił Sąd), jednakże D. M., jak wyjaśnił chciał zastraszyć pokrzywdzonego, w związku z czym ugodził go nożem (jak wyjaśnił były to „ dwa lekkie ciosy, w udo tak bliżej kolana, chyba w lewą nogę”). Co do zadanych uderzeń pokrzywdzonemu, D. M. wyjaśnił, że ich nie zadał pokrzywdzonemu i nie pamięta, by dokonali tego B. S. S., czy A. B. (1). W tym zakresie wyjaśnienia były niewiarygodne, gdyż przeczy temu istotny dowód w sprawie, jakim były zeznania naocznego i wiarygodnego świadka zdarzenia R. O. (1). Świadek wskazał na obu oskarżonych i na A. B., jako na aktywnych uczestników agresji fizycznej wobec K. P., opisując, w jaki sposób wymienieni zadawali uderzenia fizyczne pokrzywdzonemu, w jakie części ciała, jakich przedmiotów do tego użyli i jakie towarzyszyły temu ich słowne wypowiedzi (poniżanie, krzyczenie na pokrzywdzonego). Skalę zaś urazów, ran i obrażeń, jakich wymieniony pokrzywdzony doznał (i nie były to tylko, jak podał D. M. dwa lekkie ciosy nożem w nogę pokrzywdzonego) potwierdziła biegła-specjalista z zakresu medycyny sądowej.

Stanowisko oskarżonego D. M., że zadał tylko dwa lekkie ciosy nożem, że nie uderzał pokrzywdzonego, że nie pamięta przebiegu zdarzenia z dnia 16.06.2022r., w ocenie Sądu, zostało przez niego celowo przyjęte dla złagodzenia jego odpowiedzialności. Oceniając całokształt jego wyjaśnień dostrzega się, że pewne okoliczności (mimo podawanego przez niego upojenia alkoholowego, a przy tym zażycia mefedronu) oskarżony pamięta dość dobrze (jak zaginięcie poszukiwanych przez R. N. w dniu zdarzenia przedmiotów, wytypowanie pokrzywdzonego, który w jego ocenie te przedmioty chciał przywłaszczyć, zdenerwowanie ze strony R. N. zaginięciem tych przedmiotów, ułożenie ciała pokrzywdzonego, kiedy dźgnął go nożem, brak odruchów obronnych ze strony pokrzywdzonego podczas tych dźgnięć), ale już pewnych nie i występującym przy nich brakiem pamięci.

W ocenie Sądu, przyjęcie przez D. M. tego rodzaju pamięci wybiórczej, miało cel, korzystny dla niego, by umniejszyć swoją odpowiedzialność, a nawet i odpowiedzialność drugiego z oskarżonych (co do którego wyjaśnił, że nie pamięta, by ten bił pokrzywdzonego).

Odnośnie rodzaju noża, którego użył oskarżony D. M., wyjaśnił, że ten zabezpieczony w postępowaniu przez śledczych, nie był tym nożem, którego on użył, co jest wiarygodne, gdyż na zabezpieczonym nożu nie ujawniono śladów krwi ludzkiej ani śladów daktyloskopijnych D. M., co potwierdziła opinia biegłego z zakresu badań daktyloskopijnych k. 708-710 t. IV i opinia z zakresu badań genetycznych k. 695-699 t. IV. Nóż, jakiego użył oskarżony, został przez niego zabrany z miejsca zdarzenia, co potwierdził R. O.. Nadto, zawierał on otwory na ostrzu, co przyznał R. O., jak i sam D. M. (cyt. „ …to chyba miał szersze ostrze i miał trzy otwory na ostrzu” k. 248 t. II). Materiał dowodowy nie dał jednak żadnych wątpliwości, że rany, jakich doznał K. P. na nogach, były zadane właśnie nożem i nie zaprzeczył temu sam D. M.. D. M. umniejszył jedynie ilość tych ran, ich siłę zadania. Zostało to jednak ustalone dzięki opinii biegłej z zakresu medycyny sądowej w połączeniu z zeznaniami świadka R. O..

Oskarżony D. M. pozostawał przy stanowisku niepamięci okoliczności związanych z przedmiotowym zdarzeniem przestępczym, również co do zgłoszenia na numer alarmowy zaistnienia tego zajścia. Okoliczność, że prowadził rozmowę z funkcjonariuszem Policji została potwierdzona poprzez płyty z zapisem nagrania zgłoszenia zdarzenia z 16.06.2022r. na numer alarmowy (k. 564, k. 566 t. III), jak i protokołami oględzin płyt z zawartością nagrania potrzeby zgłoszenia interwencji (k. 1009-1020 t. VI).

Na zapisach monitoringu z okolic ulicy, gdzie doszło do zdarzenia przestępczego, oskarżony D. M. rozpoznał swoją osobę, jako obecnego w zarejestrowanym kamerami miejscu. W dalszym ciągu zasłaniał się niepamięcią, że nie wie, dlaczego w tym miejscu się znalazł i z jakiego powodu.

Sąd, mimo zasłaniania się przez D. M. niepamięcią pewnych zdarzeń, usprawiedliwiania dźgnięć nożem pokrzywdzonego nadmiernym spożyciem alkoholu i zażyciem mefedronu, nie przyjął tego stanowiska oskarżonego, jako umniejszającego jego winę. W stan upojenia alkoholowego D. M. wprowadził się sam, sam zażył narkotyk, co potwierdzili świadkowie R. O., T. Ś.. Niepamięć celowo została zaś przez niego przyjęta w toku postępowania i stanowiła linię jego obrony.

Materiał dowodowy, wyżej przedstawiony i oceniony, jako wiarygodny przez Sąd, dał pełne podstawy do przypisania mu nie tylko sprawstwa, ale i pełnej winy w popełnieniu czynu zarzuconego mu aktem oskarżenia. Wątpliwości co do tego nie wystąpiły.

- B. S. (2). S.- w początkowych wyjaśnieniach nie przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu (k. 440-440v t. III), w kolejnych (k. 999 t. V, k. 1204 t. VII) przyznał się do zarzucanego czynu, ale nie w takim zakresie, jaki został mu zarzucony aktem oskarżenia, wyjaśniając, że cyt. „ uderzyłem K. jeden raz z łokcia. Uderzyłem go w szczękę. K. upadł na ziemię nieprzytomny. Kopnąłem go jeszcze raz nogą w żebra czy nie udaje, ale on oddychał” (k. 999 t. V); -„ przyznaję się do uderzenia jeden raz łokciem w szczękę oraz do jednego kopnięcia jak już K. zemdlał, czy nie udaje, w okolice brzucha lub żebra” (k. 1204 t. VII).

Wskazanie przez oskarżonego minimalnego zakresu (aniżeli wynikało to z materiału dowodowego) uderzeń, jakie zadał pokrzywdzonemu, było, w ocenie Sądu, przez oskarżonego zamierzone dla umniejszenia jego odpowiedzialności karnej i poniesienia odpowiedzialności wyłącznie za udział w pobiciu pokrzywdzonego, a nie w pobiciu ze skutkiem śmiertelnym. Dlatego też Sąd, zważając na inne dowody, które wskazały, że wymieniony oskarżony brał udział w pobiciu K. P. ze skutkiem śmiertelnym, jak dowód z zeznań świadka R. O., tylko częściowo uznał wyjaśnienia B. S. S. za wiarygodne, tzn. w zakresie, w jakim korespondują one z ustalonym przez Sąd stanem faktycznym (tj. uderzenie pokrzywdzonego w żuchwę, kopnięcie go w okolice żeber). Te uderzenia ze strony oskarżonego miały niewątpliwie miejsce, co wynikało nie tylko z zeznań głównego świadka oskarżenia R. O., ale także z opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej.

Wskazanie przez oskarżonego aktu agresji fizycznej wobec pokrzywdzonego w powyżej określonym przez oskarżonego zakresie, tj. mocno ograniczonym w stosunku do tego, który opisał R. O., stanowiło linię obrony oskarżonego. Ataki agresji z jego strony były zdecydowanie w większym rozmiarze, co wykazały powyższe dowody.

W pozostałym zakresie, wyjaśnienia B. S. S., w zakresie przemocy fizycznej wobec K. P., nie były wiarygodne. Oskarżony wskazał, że tylko on uderzył K. P., co nie było prawdą. Gdyby przyjąć urazy, jakie zadał K. P. oskarżony, to pokrzywdzony nie miałby takich obrażeń, jakie stwierdził biegły z zakresu medycyny sądowej, które były poważne i rozległe. Nadto, oskarżony nie mówił prawdy twierdząc, że tylko on bił pokrzywdzonego. Przeczy temu materiał dowodowy, który stał się podstawą ustaleń faktycznych (m.in. zeznania świadka R. O.). To właśnie świadek R. O. stanowczo zeznał, że było trzech agresorów, w tym B. S. S., A. B. i D. M.. Wszyscy trzej byli agresywni fizycznie i słownie wobec pokrzywdzonego. Użyta przez nich siła była duża do znacznej (w rezultacie doprowadziła do stanu nieprzytomności i bezbronności pokrzywdzonego), co wykazała w połączeniu z zeznaniami świadka R. O. opinia pisemna i ustna biegłego z zakresu medycyny sądowej.

Niewiarygodne były też wyjaśnienia oskarżonego, że nie widział leżącego we krwi pokrzywdzonego. Jako sprawca ataku we współudziale z D. M. i A. B. musiał to widzieć i widział, co potwierdził R. O..

Pokrzywdzony został zaatakowany przez wymienionych mężczyzn wówczas, kiedy we trzech byli oni obecni w mieszkaniu R. N. (1) podczas imprezy alkoholowej. Dokonali tego na oczach R. O., w czasie, kiedy R. N. i T. Ś. spali już wobec upojenia alkoholowego, co wynika bezsprzecznie z zeznań R. O., T. Ś. i R. N..

Niewiarygodne są też wyjaśnienia B. S. S., że nie widział, by D. M. (1) dźgnął pokrzywdzonego nożem. Przeczą temu zeznania świadka R. O., jak i wyjaśnienia D. M.. R. O. zeznał bowiem, że atak poprzez uderzenia, kopnięcia i godzenie nożem K. P. nastąpiło z udziałem obu oskarżonych i A. B. i odbyło się w tym samym czasie, bez jakichkolwiek dłuższych odstępów czasowych pomiędzy atakami tych osób na pokrzywdzonego.

B. S. S. musiał też wiedzieć o powodzie ataku fizycznego na pokrzywdzonego, chociaż w wyjaśnieniach temu zaprzeczył. R. O. jednoznacznie przyznał, że powodem było podejrzenie ze strony uczestników spotkania z 15/16.06.2022r. to, że K. P. przywłaszczył sobie koszulkę foliową z zawartością rachunków i pieniędzy, należących do R. N.. O tym powodzie B. S. S. musiał wiedzieć, skoro zaatakował, jako jeden z napastników właśnie K. P..

Wiarygodne były wyjaśnienia B.S. S. co do tego, że potwierdził, iż w okolicach sklepu spotkał K. P. i razem z nim przyszedł na imprezę, która odbyła się w mieszkaniu R. N.. Potwierdził tą okoliczność monitoring uliczny z okolic ulicy (...), gdzie znajdowało się mieszkanie R. N..

Również wiarygodne były wyjaśnienia oskarżonego B. S. S. co do osób, które uczestniczyły w imprezie alkoholowej z 15/16.06.2022r., gdyż znalazło to odzwierciedlenie w osobowych źródłach dowodowych, ale też w zapisach nagrań monitoringu z okolic ulicy (...), gdzie doszło do przedmiotowego zdarzenia przestępczego.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-opinie biegłych z zakresu informatyki (k. 351-360 t. II, k. 1083-1087 t. VI).

Opinie te nie miały żadnego znaczenia dowodowego w sprawie, gdyż wiązały się tylko z czynnościami technicznymi zleconymi biegłemu z zakresu informatyki w toku czynności śledczych przez organ śledczy dla usprawnienia realizacji tych czynności.

-protokół z badania stanu trzeźwości B.S. S. (k. 424 t. III).

Bez znaczenia dowodowego, gdyż badanie stanu trzeźwości wymienionego przeprowadzono 13.07.2022r., a zdarzenie przestępcze miało miejsce 16.06.2022r.

-protokoły przeszukania mieszkania i osoby B.S. S. (k. 426-430 t. III).

Bez znaczenia dowodowego, gdyż czynności przeszukania miały miejsce w dniu 13.07.2022r., czyli po zdarzeniu przestępczym i czynności te nie ujawniły żadnych przedmiotów związanych z tym zdarzeniem.

-opinia biegłego z zakresu informatyki co do telefonów komórkowych i nośnika USB (k. 485-516, k. 521-530, k. 536-543 t. III, k. 611-645, k. 653-656 t. IV).

Bez znaczenia dowodowego. Zapisy znajdujące się na badanych telefonach komórkowych nie ujawniły informacji związanych z przedmiotowym zdarzeniem przestępczym.

-protokół przeszukania pomieszczeń mieszkalnych u D. M. (k. 608-609 t. IV).

Bez znaczenia dowodowego, gdyż czynności przeszukania miały miejsce w dniu 29.07.2022r., czyli po zdarzeniu przestępczym i czynności te nie ujawniły w miejscu przeszukania żadnych przedmiotów związanych z tym zdarzeniem.

-opinia sądowo-psychiatryczna dot. A. B. (1) (k. 723-725 t. IV).

Bez znaczenia dowodowego dla sprawy. Dotyczyła sytuacji osobistej, zdrowotnej i uzależnieniowej A. B. (1). Biegli nie zawarli tu wniosków końcowych co do stanu zdrowia psychicznego tej osoby, gdyż uznali, że konieczne będzie przeprowadzenie badania psychologicznego celem określenia jego osobowości, funkcjonowania (...) (dokonanie oceny funkcji poznawczych).

-opinia z zakresu badań genetycznych (k. 930-933 t. V).

Bez znaczenia dowodowego, gdyż na zabezpieczonych paznokciach od K. P. (1) nie stwierdzono materiału genetycznego pochodzącego od oskarżonych D. M. (1) i B. S. (2). S. oraz od A. B. (1). Z drugiej strony w opinii tej wykluczono na zabezpieczonych paznokciach występowanie materiału genetycznego pochodzącego od T. Ś. (1), R. N. (1), R. O. (1) (co wyklucza udział tych trzech ostatnich mężczyzn w zdarzeniu z 16.06.2022r.).

-notatki urzędowe dot. danych na telefonach zabezpieczonych od R. N., A. B., K. P. (k. 1330-1343 t. VII).

Bez znaczenia dowodowego. Na zabezpieczonych telefonach nie ujawniono informacji związanych z przedmiotowym zdarzeniem przestępczym.

-protokół oględzin (k. 1344-1344v t. VII).

Bez znaczenia dowodowego. Na zapisie nagrania z monitoringu nie ujawniono osób, czy zdarzeń mających związek ze zdarzeniem przestępczym.

-odpis skrócony aktu zgonu A. B. (1) (k. 1548 t. VIII).

Potwierdził datę zgonu wymienionego świadka. Zgon nastąpił 19.12.2022r.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

-pkt I sentencji wyroku.

-pkt III sentencji wyroku.

-D. M. (1)

-B. S. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, pozwolił na przypisanie oskarżonemu D. M. (1) tego, że „ w dniu 16 czerwca 2022r. w miejscowości K., przy ul. (...), woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z A. B. (1) oraz z B. S. (1) wziął udział w pobiciu K. P. (1), w ten sposób, że w czasie libacji alkoholowej zaatakowali go wspólnie, gdy siedział na kanapie, zadając mu ciosy pięściami w głowę i następnie, gdy upadł na podłogę kontynuowali atak, kopiąc go po ciele, zadając bliżej nieustaloną liczbę ciosów krzesłem oraz skacząc po klatce piersiowej pokrzywdzonego, przy czym w czasie zdarzenia, gdy pokrzywdzony bez ruchu leżał na podłodze, D. M. (1) działając w wykonaniu indywidualnego ewentualnego zamiaru pozbawienia życia K. P. (1) używając noża zadał pokrzywdzonemu osiem ciosów w rejon obu kończyn dolnych, wynikiem stosowanej przemocy były następujące obrażenia: złamanie obu gałęzi żuchwy i trzonu żuchwy, lewego łuku jarzmowego, wylew krwawy w mięśniu skroniowym, rana powieki oka prawego, obustronne złamania żeber, w tym po stronie prawej: III i IV w linii środkowo-obojczykowej z nikłym wylewem krwawym w miejscu złamania, VI-XI układających się od linii pachowej środkowej do łopatkowej z obfitymi wiśniowymi wylewami krwawymi, częściowo zaciekającymi wzdłuż międzyżebrzy, po stronie lewej: III- w linii środkowo-obojczykowej bez wylewów krwawych, IV i V w linii pachowej środkowej z wiśniowymi wylewami krwawymi w miejscu złamania, V- w linii łopatkowej z wiśniowym wylewem w miejscu złamania, VII-X w linii pachowej z wiśniowymi wylewami krwawymi w miejscu złamania, przy czym w wyniku użycia noża powstało osiem ran ciętych i kłutych obu kończyn dolnych, w tym na bocznej powierzchni uda lewego na granicy 1/3 górnej i środkowej, dwie poziome rany - jedna o długości 4 cm i długości kanału rany około 15,5 cm z przecięciem około ³/4 obwodu żyły udowej na przebiegu kanału rany kłutej uda lewego z cechami masywnego krwawienia, druga o długości 8 cm drążąca przez całą grubość powłok, w jej dnie przecięta na długość około 6,5 cm powięź boczna części mięśnia czterogłowego uda, a także sam mięsień na głębokość do 1,5 cm, które to skutkowały zgonem pokrzywdzonego”, tj. przestępstwa kwalifikowanego z art. 148§1 k.k. w zb. z art. 159 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k.

Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, pozwolił na przypisanie oskarżonemu B. S. (1) tego, że „ w dniu 16 czerwca 2022r. w miejscowości K., przy ul. (...), woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z A. B. (1) oraz z D. M. (1) wziął udział w pobiciu K. P. (1), którego następstwem była jego śmierć, w ten sposób, że w czasie libacji alkoholowej zaatakowali go wspólnie, gdy siedział na kanapie, zadając mu ciosy pięściami w głowę i następnie, gdy upadł na podłogę kontynuowali atak, kopiąc go po ciele, zadając bliżej nieustaloną liczbę ciosów krzesłem oraz skacząc po klatce piersiowej pokrzywdzonego, przy czym w czasie zdarzenia, gdy pokrzywdzony bez ruchu leżał na podłodze, D. M. (1) działając w wykonaniu indywidualnego ewentualnego zamiaru pozbawienia życia K. P. (1) używając noża zadał pokrzywdzonemu osiem ciosów w rejon obu kończyn dolnych, wynikiem stosowanej przemocy były następujące obrażenia: złamanie obu gałęzi żuchwy i trzonu żuchwy, lewego łuku jarzmowego, wylew krwawy w mięśniu skroniowym, rana powieki oka prawego, obustronne złamania żeber, w tym po stronie prawej: III i IV w linii środkowo-obojczykowej z nikłym wylewem krwawym w miejscu złamania, VI-XI układających się od linii pachowej środkowej do łopatkowej z obfitymi wiśniowymi wylewami krwawymi, częściowo zaciekającymi wzdłuż międzyżebrzy, po stronie lewej: III- w linii środkowo-obojczykowej bez wylewów krwawych, IV i V w linii pachowej środkowej z wiśniowymi wylewami krwawymi w miejscu złamania, V- w linii łopatkowej z wiśniowym wylewem w miejscu złamania, VII-X w linii pachowej z wiśniowymi wylewami krwawymi w miejscu złamania, przy czym w wyniku użycia noża powstało osiem ran ciętych i kłutych obu kończyn dolnych, w tym na bocznej powierzchni uda lewego na granicy 1/3 górnej i środkowej, dwie poziome rany - jedna o długości 4 cm i długości kanału rany około 15,5 cm z przecięciem około ³/4 obwodu żyły udowej na przebiegu kanału rany kłutej uda lewego z cechami masywnego krwawienia, druga o długości 8 cm drążąca przez całą grubość powłok, w jej dnie przecięta na długość około 6,5 cm powięź boczna części mięśnia czworogłowego uda, a także sam mięsień na głębokość do 1,5 cm, które skutkowały zgonem pokrzywdzonego, tj. popełnienia przestępstwa kwalifikowanego z art. 158§1 i §3 k.k.

Oskarżony D. M. (1)-pkt I sentencji wyroku.

Oskarżony D. M. (1) swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z art. 148§1 k.k. w zb. z art. 159 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. Jego sprawstwo i wina nie budziły wątpliwości Sądu.

Wskazać należy, że zbrodnia zabójstwa może być popełniona tylko umyślnie, z tego też względu podstawowym znaczeniem jest ustalenie zamiaru sprawcy. O zamiarze sprawcy świadczy całokształt okoliczności zarówno podmiotowych, jak i przedmiotowych. Dopiero bowiem na podstawie wszystkich okoliczności danego wypadku oraz osoby sprawcy, możliwe jest odtworzenie oczywistych przeżyć sprawcy i ustalenie do czego zmierzał, względnie co przewidywał i na co się godził. Pod względem podmiotowym dla zaistnienia tego przestępstwa konieczny jest zamiar pozbawienia życia. Może on występować w postaci zamiaru bezpośredniego, gdy sprawca chce spowodować śmierć człowieka lub zamiaru ewentualnego (wynikowego), gdy sprawca możliwość spowodowania śmierci przewiduje i się na to godzi.

Okoliczności sprawy, przyjęte przez Sąd, na podstawie materiału dowodowego, świadczą o tym, że oskarżony D. M. działał z zamiarem ewentualnym zabójstwa. W toku postępowania oskarżony podnosił, że nie chciał pozbawić życia K. P.. Oczywiście, rodzaj umiejscowienia zadanych pokrzywdzonemu przez wymienionego ran (wyżej opisanych, umiejscowionych na kończynach dolnych pokrzywdzonego, a przy tym kłutych i ciętych, o podanych wyżej rozmiarach), rodzaj użytego narzędzia (noża kuchennego) oraz sposób działania oskarżonego wskazywały na zamiar zabójstwa. Wskazać należy, że aby przypisać najwyższą z form umyślności w działaniu sprawcy, a to zamiar bezpośredni zabójstwa, należy wykazać i to w sposób nie budzący jakichkolwiek wątpliwości, że oskarżony nie tylko przewidywał i godził się na spowodowanie zgonu pokrzywdzonego, ale, że chciał zabić K. P.. Taki wniosek można sformułować na podstawie uwzględnienia okoliczności przedmiotowych i podmiotowych.

Jak słusznie podniósł Sąd Apelacyjny w Szczecinie w wyroku z 15.05.2019r. (II AKa 22/19, publ. Lex nr 2719373), do okoliczności, na podstawie których należy poczynić ustalenia w zakresie zamiaru sprawcy, zalicza się godzenie w ważne dla życia ludzkiego organy, siłę ciosu, ich wielokrotność, rodzaj i rozmiary użytego narzędzia, głębokość i kierunek ran, rodzaj uszkodzeń ciała, stopień zagrożenia dla życia ludzkiego, lecz również stosunek sprawcy do pokrzywdzonego, jego właściwości i dotychczasowy tryb życia, zachowanie przed popełnieniem przestępstwa, a także pobudki, motywy oraz tło zdarzenia i stopień zagrożenia dla życia pokrzywdzonego.

W sytuacji oskarżonego D. M., nie było wątpliwości, że działał on z zamiarem ewentualnym zabójstwa. Jak wynika z ustaleń Sądu, D. M. znał się z pokrzywdzonym K. P. jeszcze przed przedmiotowym zdarzeniem przestępczym. Oskarżony D. M. nie pojawił się celowo w mieszkaniu R. N. w dniu zdarzenia przestępczego, by tam dokonać zabójstwa K. P.. Sytuacja, która tam wynikła, z bezpodstawnego podejrzenia K. P. o zabranie przedmiotów należących do R. N., dopiero spowodowała atak agresji ze strony m.in. D. M. względem pokrzywdzonego, który w rezultacie sprowadził się do ugodzenia nożem (kilkukrotnie) pokrzywdzonego w jego kończyny dolne, zadając szereg ran, w ostateczności skutkujących silnym krwawieniem i w następstwie zgonem pokrzywdzonego. Biegły z zakresu medycyny sądowej przyjął, że zgon K. P. nastąpił w mechanizmie skrwawienia do którego doszło w następstwie doznanych przez niego ran kończyn- przede wszystkim rany kłutej uda lewego na przebiegu kanału której stwierdzono przecięcie dużego kalibru żyły.

Zaakcentować należy, że D. M., kiedy wynikła sytuacja związana z przedmiotami należącymi do R. N., od razu nie przystąpił do godzenia nożem pokrzywdzonego, by tym sposobem pozbawić go życia. Oskarżony bowiem najpierw usiłował zmusić pokrzywdzonego do wydania tych przedmiotów, poprzez zadawanie mu (wraz z innymi uczestnikami tego zajścia) uderzeń pięścią, kopnięciami, wykorzystując przy tym stojące nieopodal krzesło, czy skacząc po klatce piersiowej pokrzywdzonego. Nóż został przez D. M. użyty, kiedy pokrzywdzony już się nie poruszał i nie dawał żadnych oznak życiowych możliwych do zaobserwowania przez napastników. Użycie noża na takim etapie zadawania uderzeń pokrzywdzonemu, wybranie usytuowania zadawanych ran nożem wyłącznie w kończyny dolne pokrzywdzonego, wskazuje z całą pewnością na zamiar nie bezpośredni a ewentualny popełnienia zabójstwa. Dodać należy, że oczywiste jest, że na skutek działania alkoholu i narkotyku (zażyty mefedron), pojawił się u D. M. nagły zamiar zaatakowania i nożem pokrzywdzonego. Oskarżony zamiar ten zrealizował zadając osiem ran ciętych i kłutych obu kończyn u pokrzywdzonego, ale dopiero po wcześniej użytym innym sposobie ataku fizycznego na pokrzywdzonego. Zadając taką ilość ran nożem, w miejsce, jakim były kończyny dolne pokrzywdzonego, gdzie również znajdują się ważne dla życia człowieka organy (żyła udowa dużego kalibru), używając noża kuchennego (opisanego w rozmiarach przez świadka R. O.), który niewątpliwie wobec jego specyfikacji ostrza, był narzędziem niebezpiecznym, jak też mając na względzie stopień swojego rozwoju intelektualnego, oskarżony D. M. przewidywał i godził się, że na skutek takiego działania spowoduje zgon pokrzywdzonego. Do tego nie można stracić z pola widzenia tego, że i siła ugodzeń nożem pokrzywdzonego w kończyny dolne ze strony oskarżonego D. M. była zróżnicowana w natężeniu, przez co nie mogła stanowić elementu świadczącego o bezpośrednim zamiarze zabójstwa K. P.. Dlatego też stronę podmiotową działania Sąd ustalił jako działanie umyślne w zamiarze ewentualnym zabójstwa. Zauważyć też należy, że oskarżony D. M. już po zadaniu obrażeń pokrzywdzonemu zgłosił zajście na Policję.

Dodać też należy, że odpowiedzialności za zabójstwo dokonane przez D. M. nie wyłącza, ani nie umniejsza to, że dokonał tego znajdując się pod wpływem alkoholu, czy narkotyku. W orzecznictwie podnosi się, że brak u sprawcy będącego w stanie upojenia alkoholowego wyraźnych i występujących z dużym nasileniem pobudek nie wyłącza możliwości przypisania mu zbrodni zabójstwa (tak Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z 21.09.2017r. II AKa 332/17, publ. Lex nr 2414618).

W podstawie prawnej skazania oskarżonego D. M. oprócz przepisu z art. 148§1 k.k. znalazł się również przepis art. 159 k.k. Zgodnie z nim karze podlega ten, kto biorąc udział w bójce lub pobiciu człowieka, używa broni palnej, noża lub innego podobnie niebezpiecznego przedmiotu.

Dla przypisania sprawcy przestępstwa z cytowanego powyżej przepisu, konieczne jest aby sprawca biorący udział w pobiciu (art. 158§1 k.k.) dodatkowo używał inny podobnie niebezpieczny przedmiot. Przestępstwo stypizowane w art. 158§1 k.k. jest przestępstwem materialnym, skutkiem zaś jest wytworzenie stanu narażenia na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu lub naruszenia czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia z art. 157§1 k.k. dla człowieka poprzez biorących udział w zdarzeniu (bójce lub pobiciu). Nadto, dla zaistnienia skutku narażenia na niebezpieczeństwo, nie ma znaczenia stwierdzenie u ofiary obrażeń ciała wymienionych w tym przepisie lub brak ich stwierdzenia. Stan narażenia występuje przede wszystkim jako rezultat określonego sposobu działania sprawców, siły, kierunku i umiejscowienia uderzeń, czy też użycia niebezpiecznych przedmiotów do zadawania ciosów i stanowi następstwo „zbiorowego działania”. Oznacza to, że odpowiedzialność karną na tej podstawie poniesie uczestnik zdarzenia także wówczas, gdy jego osobisty w nim udział nie wykazywał cechy działania niebezpiecznego. Czyn ten można popełnić jedynie poprzez działanie oraz umyślnie w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym. Zasadnicze znaczenie ma świadome połączenie działania jednego ze sprawców z działaniem drugiego lub większej grupy osób przeciwko innemu człowiekowi lub grupie osób. Do porozumienia między sprawcami może dojść w każdej formie, nawet w sposób dorozumiany. Współdziałający nie muszą się bezpośrednio kontaktować ani nawet się znać.

W doktrynie przyjmuje się, że „niebezpieczeństwo przedmiotu” powinno wynikać z samych jego właściwości, nie zaś wyłącznie ze sposobu, w jaki został on przez sprawcę użyty, przy czym chodzi tu o właściwości zbliżone do cech charakterystycznych broni palnej lub noża (por. A. Marek, Komentarz, s. 600; Dąbrowska-Kardas, Kardas [w:] Zoll III, s. 137 i n.).

Biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności ujawnione w sprawie i potwierdzone w materiale dowodowym, Sąd nie miał wątpliwości co do tego, że oskarżony D. M. (1) wspólnie i w porozumieniu z B. S. S. i A. B. wziął udział w pobiciu pokrzywdzonego K. P.. Do porozumienia między oskarżonym D. M. a pozostałymi atakującymi (wyżej wymienionymi) doszło w formie dorozumianej, bowiem sytuacja, jaka przed tym atakiem miała miejsce (a wiązała się z podejrzeniem zabrania przez pokrzywdzonego rzeczy, w tym pieniędzy należących do R. N.) dało impuls całej wymienionej trójce mężczyzn do zaatakowania K. P.. Nie budzi zatem wątpliwości istnienie między poszczególnymi zachowaniami oskarżonych D. M., B. S. S. oraz A. B. bezpośredniego związku prowadzącego do tego skutku, jakim jest wytworzenie stanu zagrożenia na niebezpieczeństwo określone w art. 158§1 k.k. Dodatkowo, oskarżony D. M. w czasie zajścia używał niebezpiecznego narzędzia, jakim bez wątpienia jest nóż. Pobicie pokrzywdzonego K. P. ze strony m.in D. M. nastąpiło poprzez zadawanie pokrzywdzonemu ciosów pięściami w obrębie głowy, kopanie w różne części ciała, skakanie po jego klatce piersiowej, używanie do uderzeń stojącego nieopodal krzesła i ze strony wyłącznie D. M. użycie niebezpiecznego bez wątpienia noża kuchennego, którego specyfikacja (długość ostrza) pod kątem niebezpieczności była pewna. Pobicie pokrzywdzonego przez wyżej wymienionych spowodowało u niego liczne obrażenia, jak, m.in. złamanie obu gałęzi żuchwy i trzonu żuchwy, złamanie lewego łuku jarzmowego, ranę powieki oka prawego, obustronne złamanie licznych żeber. Przy tym, użycie wyłącznie przez oskarżonego D. M. noża, poprzez rodzaj i głębokość zadanych nim ran u pokrzywdzonego, w rezultacie doprowadziło do utraty życia pokrzywdzonego. Stąd też niewątpliwie oskarżony D. M. wypełnił znamiona przestępstwa z art. 159 k.k. Należy w tym miejscu przywołać jedno z orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Krakowie, w którym Sąd ten stwierdził, że ratio legis art. 159 k.k. wynika stąd, że jakiekolwiek użycie w bójce lub pobiciu przedmiotów niebezpiecznych, zwiększa możliwość doznania przez uczestników ciężkich obrażeń ciała, a nawet śmierci (tak w wyroku z 24.01.2020r. II AKa 168/19, publ. Legalis). Tak też się stało w dniu zdarzenia przestępczego, do czego przyczynił się oskarżony D. M.. Poprzez zadawanie uderzeń wraz z innymi atakującymi fizycznie pokrzywdzonego, wywołał u pokrzywdzonego ciężkie obrażenia ciała (jak złamanie żuchwy, czy obustronne złamania licznych żeber, co powodowało zaburzenia w oddychaniu pokrzywdzonego i mogło doprowadzić do istotnej niewydolności oddechowej), zaś poprzez użycie noża (którego specyfikację opisał dość szczegółowo świadek R. O.) spowodował tak poważne rany w kończynach dolnych pokrzywdzonego, powodujące liczne krwawienie i w rezultacie zgon pokrzywdzonego, co nastąpiło przy jakimkolwiek braku reakcji obronnych ze strony pokrzywdzonego.

Prawdą jest, że oskarżony D. M. nie planował zabójstwa K. P.. Nie przyniósł noża na miejsce zdarzenia, by pozbawić życia pokrzywdzonego. Oskarżony noża użył już po wielu uderzeniach, kopnięciach ze strony uczestników pobicia. Zamiar pozbawienia życia pokrzywdzonego, który wiązać należy z użyciem owego noża, pojawił się u D. M. nagle. Ciosów nożem oskarżony zadał kilka (osiem ran ciętych i kłutych), które, w szczególności rana kłuta uda lewego na przebiegu kanału której stwierdzono przecięcie żyły dużego kalibru, powodująca znaczne krwawienie, okazały się śmiertelne. Do tego zachowanie oskarżonego D. M., przy uwzględnieniu poziomu złości na pokrzywdzonego i żądzy na nim wydania przedmiotów (które rzekomo przywłaszczył), stanu pobudzenia wynikłego ze spożycia alkoholu i mefedronu, świadczy o tym, że D. M. zadając uderzenia nożem wyłącznie w kończyny dolne pokrzywdzonego wskazuje, że oskarżony D. M. działał z zamiarem ewentualnym pozbawienia życia pokrzywdzonego. Umyślność w tej postaci, w zakresie przypisanej D. M. zbrodni, nie budzi wątpliwości Sądu. Wynika ona z samego faktu zadania pchnięcia nożem z dużą siłą do znacznej (jak stwierdził biegły z zakresu medycyny sądowej), o czym świadczy głębokość zadanych pokrzywdzonemu nożem ran (jedna z nich o długości kanału rany około 15,5 cm z przecięciem około ¾ obwodu żyły udowej). Świadomość możliwości skutku śmiertelnego przy takim sposobie działania jawi się jako oczywista. Zadając pokrzywdzonemu ciosy nożem w nogi pokrzywdzonego, powodując rany, które stwierdził biegły z zakresu medycyny sądowej, oskarżony D. M. godził się na śmierć pokrzywdzonego.

Nadto, oskarżony miał pełną świadomość popełnienia przypisanego mu czynu. Był przy tym poczytalny i rozumiał jego znaczenie.

Oskarżony B. S. (2). S.- pkt III sentencji wyroku.

Swoim zachowaniem wypełnił znamiona czynu z art. 158§1 i §3 k.k. Jego sprawstwo i wina co do tego czynu nie budziła wątpliwości Sądu.

Jak już wcześniej wspomniano przy rozważaniach co do art. 158§1 k.k., odpowiedzialności karnej podlega ten, kto bierze udział m.in. w pobiciu, w którym naraża się człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienie skutku określonego w art. 156§1 k.k. lub w art. 157§1 k.k. Dodać jeszcze należy, że dla bytu tego przestępstwa nie ma znaczenia, czy każdy z uczestników zadał uderzenia bądź kopnięcia ofierze, w tym powodując konkretne obrażenia ciała. Udziałem w pobiciu jest nie tylko zadawanie razów innej osobie, ale jest nim każda forma kierowanego wolą udziału w grupie napastniczej, bowiem obecność każdego jej uczestnika zwiększa przewagę napastników i przez to ułatwia im dokonanie pobicia, a wzmaga niebezpieczeństwo nastąpienia skutków w zdrowiu ofiary. Rozmaitość form zachowania, aktywność każdego z uczestników, ich ilość i skutki mają znaczenie dla oznaczenia stopnia winy każdego z nich, ale nie są znamienne dla bytu tego przestępstwa (Krakowskie Zeszyty Sądowe 11/00, poz. 42). Odpowiedzialność za udział w pobiciu ma charakter wspólnej odpowiedzialności biorących udział w takim zdarzeniu. Podmiotem jest każdy, kto w jakikolwiek sposób bierze udział w pobiciu, niezależnie czy jego osobisty udział wykazuje cechy działania niebezpiecznego, a także niezależnie od tego, czy można mu przypisać zadanie ciosu powodującego następstwa, o których mowa w art. 158 k.k. Dla przyjęcia sprawstwa przestępstwa z art. 158§1 k.k. bez znaczenia jest stopień zaangażowania w przebieg zdarzenia oraz zakres osobistego udziału. Okoliczności te są natomiast brane pod uwagę przy wymiarze kary (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 13.02.2008r. II AKa 5/08, KZS 2008, Nr 3, poz.31). Do przypisania udziału w pobiciu nie jest konieczne udowodnienie, że sprawca zadał pokrzywdzonemu cios w postaci uderzenia, kopnięcia itd., a wystarczającym jest świadome połączenie działania jednego ze sprawców z działaniem drugiego człowieka lub większej grupy osób przeciwko innemu człowiekowi lub grupie osób (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 7.11.2017r. II AKa 262/17).

Artykuł 158§3 k.k. stanowi zaś, że odpowiedzialności karnej podlega surowszej odpowiedzialności karnej sprawca, jeżeli następstwem bójki lub pobicia jest śmierć człowieka.

W zakresie czynu z art. 158§3 k.k. należy zwrócić uwagę na istotne w tej materii orzecznictwo sądowe. I tak Sąd Najwyższy uznał, że na gruncie kwalifikacji prawnej z art. 158§3 k.k. nie jest konieczne obiektywne przypisanie skutku konkretnemu uczestnikowi pobicia, polegające na ustaleniu, że zachowanie tego właśnie sprawcy przyczynowo spowodowało skutek (tak w postanowieniu z 11.01.2017r. IV KK 285/16, publ. Legalis). Sąd Apelacyjny w Gdańsku przyjął, że konstrukcja typu czynu zabronionego z art. 158§1 k.k. (a w konsekwencji też z art. 158§3 k.k.) nie wymaga, aby sprawca tego przestępstwa osobiście zadał konkretne ciosy, czy spowodował konkretne obrażenia ciała u pokrzywdzonego. Chodzi tu o udział w pobiciu, podczas którego dochodzi do zachowań zagrażających życiu lub zdrowiu pokrzywdzonego, zaś rola ewentualnego współsprawcy określana jest na potrzeby procesu karnego na podstawie jego osobistego stosunku do tego zdarzenia i jego zamiaru (tak w wyroku z 5.06.2019r. II AKa 144/19, publ. Legalis). Sąd Apelacyjny we Wrocławiu zajął podobne stanowisko, podnosząc, że dla bytu przestępstwa z art. 158§3 k.k. nie jest nawet konieczne, aby sprawca w jakikolwiek bezpośredni sposób naruszył nietykalność cielesną pokrzywdzonego. Wystarczające jest świadome połączenie działania jednego ze sprawców z działaniem drugiego człowieka lub większej grupy osób przeciw innemu człowiekowi lub grupie osób, w szczególności przez to, że sprawca swoim zachowaniem, np. stworzeniem warunków ułatwiających działania bezpośrednich sprawców, postawą, a nawet samą obecnością wśród osób czynnie występujących przeciwko pokrzywdzonemu zwiększa zagrożenie u pokrzywdzonego i przyczynia się do wzrostu dysproporcji siły pomiędzy sprawcami pobicia i pokrzywdzonym (tak w wyroku z 18.06.2019r. II AKa 168/19, publ. Legalis). I wreszcie Sąd Apelacyjny w Lublinie podniósł, że określona w art. 158§3 k.k. quasi odpowiedzialność zbiorowa przejawia się w tym, że sprawca odpowiada na jego podstawie niezależnie od tego, czy to właśnie jego zachowanie stanowi o niebezpieczeństwie dla życia lub zdrowia oraz czy można mu przypisać, np. zadanie uderzenia powodującego uszczerbek na zdrowiu. Odpowiedzialność z art. 158 § 3 k.k. występuje niezależnie od tego, który z uczestników pobicia zadał cios skutkujący śmiercią pokrzywdzonego, o ile wszyscy uczestnicy pobicia ów skutek przewidywali lub mogli przewidzieć, a równocześnie nie mieli zamiaru spowodowania śmierci pokrzywdzonego. (tak w wyroku z 7.12.2016r. II AKa 220/16, publ. Legalis).

Przenosząc powyższe rozważania teoretyczne na grunt rozpoznawanej sprawy, w zakresie odpowiedzialności, oskarżony B. S. (2). S. niewątpliwie wypełnił swoim zachowaniem, jakie miało miejsce w dniu 16.06.2022r. znamiona przestępstwa z art. 158§1 i §3 k.k. Niewątpliwym w sprawie było, że pobicia pokrzywdzonego K. P. dokonali D. M., B. S. S. i A. B.. Z punktu widzenia ich odpowiedzialności, nie ma w sprawie znaczenia, który pierwszy z tych trzech mężczyzn pierwszy uderzył pokrzywdzonego oraz ile razy każdy z tych sprawców uderzył pokrzywdzonego, czy też kopnął. Wymienieni działali ze sobą w dorozumianym porozumieniu. Każdy z nich atakował fizycznie pokrzywdzonego, w tym również B. S. S. miał w tym swój aktywny udział (na co stanowczo wskazał świadek R. O.). Każdy z trójki wymienionych, w tym B. S. S. zadawał ciosy pokrzywdzonemu, jednocześnie nie sprzeciwiając się działaniom podejmowanym na wspólny rachunek przez D. M. i A. B., w pełni je aprobując. Zachowanie tych trzech napastników na osobę K. P. wskazuje, że akceptowali oni wzajemnie swoje poczynania , tj. pobicie pokrzywdzonego K. P..

B. S. S. poprzez zadawanie uderzeń wraz z innymi atakującymi fizycznie pokrzywdzonego K. P., wywołał u niego ciężkie obrażenia ciała (jak m.in. złamanie żuchwy, czy obustronne złamania licznych żeber, co powodowało zaburzenia w oddychaniu pokrzywdzonego i mogło doprowadzić do istotnej niewydolności oddechowej). Te uderzenia nie doprowadziły do zgonu K. P. (co wynika z opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej). Przyczyną zgonu były rany, ich rodzaj, usytuowanie zadane pokrzywdzonemu wskutek użycia noża ze strony już wyłącznie oskarżonego D. M.. Już same złamania żeber u pokrzywdzonego (w postaci przyjętej w wyroku i ich rozmiarze), do których doprowadził m.in. oskarżony B. S. S. stanowiły ciężki uszczerbek na zdrowiu pokrzywdzonego. Taki wniosek Sąd wyciągnął kierując się opinią biegłego z zakresu medycyny sądowej, która w opinii ustnej podniosła, że wprawdzie nie posiada wiedzy, jak duże zaburzenia oddychania u K. P. spowodowały złamania u niego żeber, ale gdyby założyć, że doprowadziły one do istotnej niewydolności oddechowej, to można wówczas przyjąć, że same te złamania należy traktować, jako ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu. Wobec wystąpienia u pokrzywdzonego złamania żuchwy i żeber (do czego przyczynił się m.in. oskarżony B. S. S.) u pokrzywdzonego wystąpiły zaburzenia oddychania (co przyjęła biegła z zakresu medycyny sądowej).

Urazy, jakie zadał oskarżony B. S. S. były zadawane pięścią. Były to też kopnięcia, ale i skakanie po ciele pokrzywdzonego. Pełen ich opis został przywołany w powyższej części uzasadnienia wyroku.

Oskarżony B. S. S. niewątpliwie wziął udział w pobiciu K. P. i to pobiciu ze skutkiem śmiertelnym. Wprawdzie B. S. S. nie ugodził nożem pokrzywdzonego, powodując rany, które w rezultacie ich umiejscowienia spowodowały zgon pokrzywdzonego (co przypisano oskarżonemu D. M.), jednakże brał on udział w zadawaniu uderzeń pokrzywdzonemu (co potwierdził świadek R. O.), siła uderzeń była w skali aż do znacznej (co potwierdziła biegła za zakresu medycyny sądowej), czyli brał udział w pobiciu, które wskutek działania ale już D. M. zakończyło się zgonem pokrzywdzonego.

W przedmiotowej sprawie, trudne było do skonkretyzowania, ile uderzeń zadał oskarżony B. S. S., ile D. M., a ile A. B.. Było ich jednakże wiele i były zadane o różnej sile, w tym do znacznej, co potwierdził świadek R. O., jak i biegła z zakresu medycyny sądowej. Nadto, obrażenia te powodowały skutki, o których mowa w art. 158§1 k.k. i z uwagi na użycie niebezpiecznego przedmiotu w postaci noża (przez wyłącznie D. M.) spowodowały w rezultacie skutek w postaci śmierci pokrzywdzonego (art. 158§3 k.k.).

Podkreślić należy, że odpowiedzialność z art. 158§3 k.k. występuje niezależnie od tego, który z uczestników pobicia zadał cios skutkujący śmiercią pokrzywdzonego, o ile wszyscy uczestnicy pobicia ów skutek przewidywali lub mogli przewidzieć, a równocześnie nie mieli zamiaru spowodowania śmierci pokrzywdzonego. Istotą przestępstwa z art. 158§3 k.k. jest to, że skutek w postaci śmierci człowieka stanowi następstwo danego zdarzenia i nie zostało ustalone indywidualnie sprawstwo owego skutku (tak Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z 7.12.2016r., II AKa 220/16).

W przedmiotowej sprawie, ciosy, które skutkowały śmiercią pokrzywdzonego zadał wprawdzie oskarżony D. M. (poprzez użycie noża, którym ranił pokrzywdzonego w jego kończyny dolne), jednakże nie zwalnia to od odpowiedzialności z art. 158§3 k.k. oskarżonego B. S. S.. Był on, co jest niezaprzeczalne w sprawie (a wynika z zeznań naocznego świadka ataku agresji wobec pokrzywdzonego- R. O.) aktywny, brutalny i czynny, jeśli chodzi o zadawanie uderzeń wobec pokrzywdzonego. Wskutek, m.in. jego działania pokrzywdzony doznał złamania żuchwy, żeber, co świadczy o zastosowanej brutalności ze strony biorących udział w pobiciu pokrzywdzonego, w tym B. S. S..

Zauważyć też należy, że na żadnym etapie ataku fizycznego na pokrzywdzonego ze strony oskarżonych, czy A. B., pokrzywdzony nie uzyskał przewagi nad swoimi napastnikami. Nawet się nie bronił, a później już nawet nie wykazywał żadnych cech obronnych przed swoimi agresorami. Oskarżony B. S. S., z tych samych powodów, co oskarżony D. M. zaatakował fizycznie pokrzywdzonego (rzekome przywłaszczenie rzeczy, w tym pieniędzy należących do R. N.). Oskarżony B. S. S. akceptował uderzenia zadawane przez pozostałych dwóch współsprawców, nie odwodził dwójki atakujących od zachowań agresywnych. Sam był w nich aktywny i pobudzony, zważywszy, że był wówczas również pod wpływem alkoholu i błahy w sumie powód sprowadził do uczynienia odwetu na osobie pokrzywdzonego, poprzez pobicie go. Nie zareagował w żaden sposób na poczynania dwójki pozostałych agresorów, a wręcz przeciwnie towarzyszył im w zadawaniu przemocy fizycznej pokrzywdzonemu.

Stąd Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony B. S. S. wypełnił swoim zachowaniem znamiona czynu z art. 158§1 i §3 k.k.

☐

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

-

-

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

-

☐

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

-

☐

1.5.  Umorzenie postępowania

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

-

☐

1.6.  Uniewinnienie

-

-

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

-

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. M. (1)

-pkt I sentencji wyroku.

-pkt I sentencji wyroku.

Uznając oskarżonego D. M. za winnego czynu z art. 148§1 k.k. w zb. z art. 159 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k., Sąd za podstawę wymiaru kary przyjmując przepis art. 148§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. w zw. z art. 4§1 k.k. (ustawy kodeks karny w brzmieniu obowiązującym na datę czynu, tj. na dzień 16.06.2022r.) wymierzył mu karę 15 lat pozbawienia wolności.

W podstawie wymiaru kary znalazł się przy przepisie art. 148§1 k.k. przepis art. 11§3 k.k., gdyż ten przepis przewiduje surowszą odpowiedzialność karną aniżeli przepis art. 159 k.k.

Przyjęcie zaś w podstawie wymiaru kary art. 4§1 k.k. zostało podyktowane tym, że poprzednio obowiązujący przepis art. 148§1 k.k., tj. na datę czynu, jest względniejszy dla oskarżonego, jeśli chodzi o zagrożenie sankcją karną za tego rodzaju czyn.

Na datę czynu zagrożenie za czyn z art. 148§1 k.k. wskazywało karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 8, karę 25 lat pozbawienia wolności albo karę dożywotniego pozbawienia wolności. Od dnia 1 października 2023r. za czyn ten możliwe jest wymierzenie kary pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 10 albo kary dożywotniego pozbawienia wolności.

Przepis art. 159 k.k. przewiduje karę pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

Przy wymiarze kary oskarżonemu D. M., Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary, określonymi w art. 53§1 i §2 k.k.

Przepis powyższy stanowi, że Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych w ustawie, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu, okoliczności obciążające i okoliczności łagodzące, cele kary w zakresie społecznego oddziaływania, a także cele zapobiegawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do skazanego. Dolegliwość kary nie może przekraczać stopnia winy (§1). Wymierzając karę, Sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, zwłaszcza w razie popełnienia przestępstwa na szkodę osoby nieporadnej ze względu na wiek lub stan zdrowia, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego (§2).

Wymierzając oskarżonemu D. M. karę w wymiarze 15 lat pozbawienia wolności, Sąd przede wszystkim miał na uwadze stopień winy (zamiar ewentualny zabójstwa), a także stopień społecznej szkodliwości czynu, który z uwagi na sposób działania oskarżonego (bicie pokrzywdzonego K. P. z siłą do znacznej, kopanie go, skakanie po jego ciele, z błahego, niczym nieuzasadnionego powodu, zadawanie uderzeń człowiekowi nie broniącemu się, całkowicie poddanemu napastnikowi, a w rezultacie i użycie niebezpiecznego noża, którym zadał rozlegle, śmiertelne dla pokrzywdzonego rany cięte kończyn dolnych), oraz z uwagi na sutek w postaci śmierci pokrzywdzonego K. P., Sąd ocenił, jako wysoki.

Na korzyść oskarżonego, Sąd przyjął częściowe przyznanie się przez niego do winy, wykazanie żalu (w ostatnim słowie) wobec tego co miało miejsce. Jako okoliczność obciążającą Sąd przyjął uprzednią karalność oskarżonego.

Na skutek działania oskarżonego D. M. śmierć poniósł człowiek. Życie człowieka jest wartością nadrzędną i nikt nie ma prawa go odbierać. Pozbawienie życia jest czynem okrutnym, każdorazowo łączącym się ze sprawianiem ofierze ogromnego cierpienia. Dlatego też zabójstwo musi skutkować adekwatną odpłatą, znajdującą odzwierciedlenie w odpowiednio surowej karze pozbawienia wolności. Sąd uznał, że adekwatną do stopnia zawinienia oraz stopnia społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu D. M. czynu, a zarazem czyniącą zadość wymogom prewencji ogólnej i szczególnej oraz społecznemu poczuciu sprawiedliwości jest kara 15 lat pozbawienia wolności. Ta kara jest w stanie spełnić wszystkie cele, tak w zakresie prewencji indywidualnej- zapobiegawcze i poprawcze w stosunku do oskarżonego, jak i w ramach prewencji generalnej- cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Kara w powyższym wymiarze daje gwarancję skutecznego zwalczania przestępczości oraz tworzy atmosferę zaufania do obowiązującego systemu prawnego. Sąd ma nadzieję, że w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności, oskarżony D. M. zrozumie wyjątkową naganność swojego czynu i tym samym umożliwi rozpoczęcie procesu resocjalizacji.

Kara pozbawienia wolności proponowana przez prokuratora w wymiarze 25 lat pozbawienia wolności (rozprawa z dnia 5.01.2024r.), byłaby, w ocenie Sądu karą zbyt surową.

B. S. (1)

-pkt III sentencji wyroku.

-pkt III sentencji wyroku.

Uznając oskarżonego B. S. S. za winnego czynu z art. 158§1 i §3 k.k., Sąd za podstawę wymiaru kary przyjmując przepis art. 158§3 k.k. w zw. z art. 4§1 k.k. (ustawy kodeks karny w brzmieniu obowiązującym na datę czynu, tj. na dzień 16.06.2022r.) wymierzył mu karę 8 lat pozbawienia wolności.

W podstawie wymiaru kary znalazł się przy przepisie art. 158§3 k.k. przepis art. 4§1 k.k. Przyjęcie w podstawie wymiaru kary art. 4§1 k.k. zostało podyktowane tym, że poprzednio obowiązujący przepis art. 158§3 k.k., tj. na datę czynu, jest względniejszy dla oskarżonego, jeśli chodzi o zagrożenie sankcją karną za tego rodzaju czyn.

Na datę czynu zagrożenie za czyn z art. 158§3 k.k. wskazywało karę pozbawienia wolności od roku do lat 10. Od dnia 1 października 2023r. za czyn ten możliwe jest wymierzenie kary pozbawienia wolności od lat 2 do 15.

Przy wymiarze kary oskarżonemu B. S. S., Sąd wziął pod uwagę dyrektywy wymiaru kary z art. 53 k.k. Jako okoliczność łagodzącą Sąd wziął pod uwagę częściowe przyznanie się oskarżonego do popełnionego przestępstwa. Jako obciążającą wziął pod uwagę karalność oskarżonego.

Wymierzona B. S. S. kara, tj. 8 lat pozbawienia wolności będzie sprawiedliwą odpłatą za popełniony przez niego czyn. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że stopień winy oraz społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego jest znaczny, a jego zachowanie cechowało się brutalnością, agresją (z użyciem, siły wobec pokrzywdzonego aż do znacznej z błahego przy tym i bezpodstawnego powodu), a do tego cechowało się brakiem jakichkolwiek zahamowani moralnych w postaci szacunku dla cudzego zdrowia, a nawet życia. Tylko kara w przyjętym przez Sąd wymiarze 8 lat pozbawienia wolności będzie dla oskarżonego dostatecznie dolegliwa.

Przy jej wymiarze, Sąd wziął pod uwagę, nie tylko rodzaj uderzeń, jakich dopuścił się oskarżony w ataku na pokrzywdzonego, zagrożenie jakie ze sobą niosły i jaki w rezultacie skutek spowodowały.

Sąd miał też na uwadze stopień demoralizacji oskarżonego, który przejawia się nie tylko przez ogólne popadanie w konflikty z prawem uprzednio, ale także w bezwzględnym sposobie realizacji przestępstwa, które było aktualnie przedmiotem osądu. Oskarżony już wcześniej był skazany za przestępstwa przeciwko życiu i zdrowiu (z art. 158§1 k.k., z art. 157§1 k.k.). Jest osobą zdemoralizowaną. Podczas osadzenia w areszcie zachowywał się agresywnie. Nie wyciągnął konsekwencji z dotychczasowych wyroków skazujących. Dlatego też, jedynie kara izolacyjna w wymiarze 8 lat pozbawienia wolności jest w stanie odnieść wobec oskarżonego jakikolwiek skutek. Ma ona na celu czasowe wyeliminowanie oskarżonego ze społeczeństwa, w którym oskarżony nie potrafi prawidłowo funkcjonować. Poprzednie bowiem wyroki, nie skłoniły go do wyciągnięcia jakichkolwiek pozytywnych wniosków.

Oskarżony działał wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w sposób brutalny, co również musiało znaleźć odzwierciedlenie w wymiarze kary. Stopień winy i społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego był bardzo wysoki, zważywszy na rodzaj zadanych pokrzywdzonemu uderzeń, ich umiejscowienie. Całkowicie wynaturzone jest skakanie po ludzkim ciele, a przy tym zadawanie kolejnych uderzeń, bez żadnego przy tym uzasadnionego powodu, kiedy pokrzywdzony nie wykazuje działań obronnych i nie reaguje na kolejne ciosy. Oskarżony atakując wraz z pozostałymi współsprawcami pokrzywdzonego doskonale zdawał sobie sprawę z ich przewagi nad pokrzywdzonym, którego postura wskazywała na osobę szczupłą, która bez wątpienia podda się atakom trzech agresorów. Okolicznością obciążającą było też grupowe działanie sprawców.

Wymierzona kara powinna niewątpliwie odstraszyć oskarżonego od ponownego wejścia na drogę przestępstwa i uczynić zadość wymaganiom prewencji indywidualnej. Wymierzona kara powinna też ukształtować postawę oskarżonego i wykształcić u niego aprobowany społecznie system zachowań, jak również spełniać powinna cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. M. (1)

-pkt II sentencji wyroku.

-pkt I sentencji wyroku.

Na podstawie art. 63§1 k.k. Sąd na poczet orzeczonej wobec oskarżonego D. M. kary 15 lat pozbawienia wolności zaliczył okres jego tymczasowego aresztowania w sprawie, który trwał od 1.11.2022r. od godziny 16:30 do dnia wydania wyroku, tj. do 12.01.2024r.

B. S. (1)

-pkt IV sentencji wyroku.

-pkt III sentencji wyroku.

Na podstawie art. 63§1 k.k. Sąd na poczet orzeczonej wobec oskarżonego B.S. S. kary 8 lat pozbawienia wolności zaliczył okres jego tymczasowego aresztowania w sprawie, który trwał od 13.07.2022r. od godz. 13:00 do 1.08.2022r. do godz. 13:00 i od 18.09.2022r. od godz. 13:00 do dnia wydania wyroku, tj. do 12.01.2024r.

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

-

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-pkt V, VI i VII sentencji wyroku.

Na podstawie art. 618§1 pkt 11 k.p.k. Sąd zasądził ze Skarbu Państwa na rzecz adwokata J. K. kwotę 1.920,00 zł, powiększoną o stawkę podatku Vat, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu oskarżonemu D. M.. Wymieniona adwokat była obecna na czterech terminach rozprawy głównej, tj. w dniach: 7.06.2023r., 11.10.2023r., 4.12.2023r. i 5.01.2024r. Przy wysokości stawki podstawowej, Sąd przyjął stawkę 1.200,00 zł, mając na uwadze wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20.12.2022r. o sygn. SK 78/21 (1200,00 zł +3x 240,00 zł=1.920,00 zł).

Na podstawie art. 618§1 pkt 11 k.p.k. Sąd zasądził ze Skarbu Państwa na rzecz adwokata W. C. kwotę 1.200,00 zł, powiększoną o stawkę podatku Vat, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu oskarżonemu B.S. S.. Wymieniony adwokat był obecny na rozprawie w dniu 5.01.2024r. Przy wysokości stawki podstawowej, Sąd przyjął stawkę 1.200,00 zł, mając na uwadze powyższy wyrok Trybunału Konstytucyjnego.

Sąd zwolnił oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych, z których wyłożone wydatki przejął na rachunek Skarbu Państwa. Zwolnienie wymienionych z kosztów sądowych zostało podyktowane perspektywą wieloletniego pobytu oskarżonych celem odbycia orzeczonych kar, przez co mogą nie mieć takich możliwości zarobkowych, które pozwoliłyby im na uregulowanie kosztów sądowych.

1.1Podpis