Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 20 kwietnia 2021 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy i Zamówień Publicznych w składzie:

Przewodniczący: SSO Magdalena Nałęcz (spr. )

Sędziowie: SO Bolesław Wadowski

SO Andrzej Sobieszczański

po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2021 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z uproszczonego wniosku wierzyciela - (...) S.A. w W.

o ogłoszenie upadłości dłużnika (...) sp. z o.o. w W.

na skutek zażalenia dłużnika

na postanowienie Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie

z dnia 19 października 2020 roku, sygn. akt XVIII GU 671/20

postanawia:

1.  oddalić zażalenie;

2.  zasądzić od dłużnika (...) sp. z o.o. w W. na rzecz wierzyciela (...) S.A. w W. kwotę 900 zł (dziewięćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego.

SSO Bolesław Wadowski SSO Magdalena Nałęcz SSO Andrzej Sobieszczański

Sygn. akt XXIII Gz 200/21

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 19 października 2020 roku Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie ogłosił upadłość (...) sp. z o.o. w W.. Pozostałe rozstrzygnięcia skarżonego postanowienia stanowią obligatoryjne elementy postanowienia o ogłoszeniu upadłości. Nadto sąd rejonowy obciążył kosztami postępowania dłużnika (...) sp. z o.o. w W., pozostawiając szczegółowe rozliczenie kosztów postępowania referendarzowi sądowemu w Sądzie Rejonowym dla m. st. Warszawy w Warszawie.

Sąd rejonowy ustalił, że przedmiotem działalności (...) sp. z o.o. w W. były m.in. roboty związane z budową linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych oraz wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucja i handel energią elektryczną.

Postanowieniem z dnia 14 stycznia 2019 r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie otworzył postępowanie sanacyjne (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.. Postanowieniem z dnia 21 kwietnia 2020 r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie umorzył postępowanie sanacyjne (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.. Z kolei postanowieniem z dnia 7 lipca 2020 r. Sąd Okręgowy w Warszawie, XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy umorzył postępowanie zażaleniowe wskutek cofnięcia zażalenia przez skarżącego.

Dłużnik posiada wymagalne zobowiązania wobec 17 wierzycieli, a łączna wysokość przysługujących im wierzytelności wynosi (...) zł. Wnioskodawcy przysługuje wierzytelność wobec dłużnika w kwocie (...) zł.

Dwie najstarsze wierzytelności przysługują (...) M. R., K. (...) spółce jawnej o terminie zapłaty przypadającym na dzień 7 lutego 2018 r. oraz Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddziałowi w W. o terminie zapłaty przypadającym na dzień 15 lutego 2018 r.

Spółka nie pozostaje właścicielem, współwłaścicielem ani użytkownikiem wieczystym żadnej nieruchomości, posiada jednak ruchomości w postaci używanego sprzętu biurowego o szacunkowej wartości (...)zł. Spółka posiada również środki pieniężne w wysokości ok. (...)EURO. (...) sp. z o.o. w W. przysługują także prawa w postaci koncesji na obrót paliwami gazowymi ważne do 31 grudnia 2030 r. oraz koncesji na obrót energią elektryczną. Prawa te nie przedstawiają żadnej wartości w kontekście ewentualnej likwidacji przeprowadzonej podczas postępowania upadłościowego. Łącznie środki pieniężne spółki wynoszą zatem ok. (...) zł

Na rachunkach depozytowych Prokuratury Regionalnej w W. w związku z toczącymi się postępowaniami przeciw dłużnikowi, prezesowi zarządu dłużnika i innym osobom znajduje się zabezpieczona kwota w wysokości (...) zł

(...) sp. z o.o. w W. przysługuje wierzytelność względem (...) sp. z o.o. w W. w wysokości (...)zł zabezpieczona do kwoty (...),00 zł na mocy zarządzeń zabezpieczających wydanych przez Naczelnika Pierwszego (...) Urzędu Skarbowego w W. dnia 20 czerwca 2018 r.

W ramach rozważań prawnych, sąd rejonowy w pierwszej kolejności wskazał, że (...) spółce akcyjna z siedzibą w W. przysługuje względem (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wierzytelność osobista, a zatem podmiot ten jest uprawiony do wystąpienia z wnioskiem o ogłoszenie upadłości dłużnika. Wierzytelność ta, zgodnie z oświadczeniem dłużnika, nie jest sporna. Następnie sąd rejonowy przywołał treści art.10 i 11 pr. upadł i wskazał, że dłużnik jest niewypłacalnym przedsiębiorcą. Dłużnik nie wykonuje bowiem swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych wobec więcej niż jednego wierzyciela. Zobowiązania te znacznie przekraczają jego majątek.

Odnośnie majątku dłużnika w kontekście pokrycia kosztów postępowania, sąd pierwszej instancji wskazał, że z ustalonego materiału dowodowego w sposób bezsporny wynika, że dłużnik dysponuje kwotą ok. (...) euro, tj. ok. (...) zł środków pieniężnych na rachunkach bankowych oraz ruchomościami o wartości ok. (...) zł. Nadto, zarówno tymczasowy zarządca ustanowiony w postępowaniu sanacyjnym jak i dłużnik wskazali, że na skutek postanowień zabezpieczających prokuratora zajęte zostały środki pieniężne dłużnika w wysokości (...) zł, które zostały przekazane następnie na rachunek depozytowy Prokuratury Regionalnej w W.. Sąd pierwszej instancji przyjął, że środki te powinny być i zostaną przelane do masy upadłości na analogicznych zasadach jak ma to miejsce w przypadku środków zajętych w postępowaniu egzekucyjnym. Środki te stanowią bowiem niewątpliwie element majątku dłużnika, zaś czynność zajęcia w postępowaniu zabezpieczającym i egzekucyjnym ma zbliżony charakter, tzn. ma służyć bądź zaspokojeniu wierzyciela bądź zabezpieczyć jego zaspokojenie w przyszłości. Ustawa z kolei w art. 146 ust. 3 pr. upadł. wskazuje, że po dniu ogłoszenia upadłości niedopuszczalne jest skierowanie egzekucji do majątku wchodzącego w skład masy upadłości oraz wykonanie postanowienia o zabezpieczeniu lub zarządzenia zabezpieczenia na majątku upadłego, z wyjątkiem zabezpieczenia roszczeń alimentacyjnych oraz roszczeń o rentę z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci oraz o zamianę uprawnień objętych treścią prawa dożywocia na dożywotnią rentę. Wskazany przez przepis wyjątek nie dotyczy zatem zabezpieczenia ustanowionego w postępowaniu karnym. Utrzymywanie środków dłużnika na rachunkach depozytowych Prokuratury Regionalnej stanowi zatem wykonywanie postanowienia o zabezpieczeniu, co w świetle wyżej przywoływanego przepisu jest niedopuszczalne. Nadto, przekazanie środków dłużnika syndykowi celem uwzględnienia ich w planie podziału doprowadzi do pełniejszego zrealizowania celu postępowania upadłościowego, jakim jest zaspokojenie roszczeń wierzycieli w jak najwyższym stopniu, w tym również wierzyciela publicznoprawnego, jakim jest Skarb Państwa, na rzecz którego prokurator zabezpieczył kwotę(...) zł.

W ocenie sądu rejonowego, sama ilość obecnie dostępnych środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych oraz kwoty pochodzące z likwidacji majątku ruchomego niemal w pełni pozwolą zaspokoić koszty postępowania upadłościowego. Nie budzi wątpliwości sądu rejonowego, że zasilenie masy upadłości środkami zajętymi przez Prokuraturę Regionalną w W. (ponad (...) złotych) w sposób absolutnie oczywisty zapewni pokrycie wszelkich kosztów postępowania upadłościowego i pozwoli w znacznym stopniu zaspokoić wierzycieli dłużnika. Nie zachodzi zatem negatywna przesłanka ogłoszenia upadłości z art. 13 ust. 1 pr. upadł.

Sąd nie stwierdził również, aby w niniejszym postępowaniu zachodziła względna negatywna przesłanka ogłoszenia upadłości określona w art. 13 ust. 2 pr. upadł. Zgodnie ze sprawozdaniem tymczasowego zarządcy dłużnik posiada majątek wolny od obciążeń w kwocie ok. (...) zł, na który składają się środki pieniężne oraz łatwo zbywalne ruchomości. Ponadto, jak już wskazano wyżej, w toku postępowania upadłościowego do masy upadłości powinna wpłynąć kwota obecnie znajdująca się na rachunkach depozytowych Prokuratury Regionalnej w W. w wysokości (...) zł.

W świetle powyższego, na podstawie art. 10 pr. upadł., ogłoszono upadłość dłużnika (pkt 1 sentencji postanowienia).

Rozstrzygnięcia z punktów od 2 do 5 sentencji postanowienia są obligatoryjnymi częściami postanowienia o ogłoszeniu upadłości wynikającymi wprost z art. 51 ust. 1 pkt 4-6 pr. upadł.

Kosztami sądowymi (tj. opłatą) sąd obciążył dłużnika zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania, pozostawiając szczegółowe wyliczenie kosztów referendarzowi sądowemu na podstawie art. 35 pr. upadł. w zw. z art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. (pkt 7-8 sentencji).

Zażalenie na powyższe rozstrzygnięcie wniósł dłużnik zaskarżając je w całości.

Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono:

1. naruszenie art. 146 ust. 3 pr. upadł. polegające na jego błędnym zastosowaniu i przyjęciu, iż środki pieniężne przekazane na rachunek depozytowy Prokuratury Regionalnej w W. w wyniku wykonania stosownych postanowień zabezpieczających zostaną przelane do masy upadłości dłużnika,

2. naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. w związku z art. 35 pr. upadł poprzez dokonanie niewłaściwej oceny dowodów zgromadzonych w sprawie, skutkującej błędnym niezastosowaniem art. 13 ust. 1 pr. upadł. i nieoddaleniem wniosku o ogłoszenie upadłości, pomimo, iż dłużnik nie dysponuje majątkiem, którego wartość pozwalałby na zaspokojenie kosztów postępowania upadłościowego.

Mając powyższe na uwadze, skarżący wniósł o:

1.  uchylenie postanowienia przez sąd drugiej instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji, na podstawie art. 54 ust. 2 pr. upadł.,

2.  zasądzenie na rzecz dłużnika kosztów postępowania według norm przepisanych,

3.  zwolnienie dłużnika od kosztów sądowych, w tym opłaty od przedmiotowego zażalenia, gdyż spółka nie posiada wystarczających środków na jej uiszczenie -na podstawie art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2020r. poz. 755 ze zm., dalej jako: u.k.s.c).

Wierzyciel wniósł odpowiedź na zażalenie, w której wniósł o oddalenie zażalenia w całości i dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z:

a.  opinii F. Z., E. L. i P. F. z 5 listopada 2019 r.;

b.  opinii Kancelarii (...) i wspólnicy Sp.k. z 19 grudnia 2019 r.,

fakty, które mają zostać wykazane dowodem: sporządzenie na zlecenie dłużnika opinii przez znamienitych ekspertów z zakresu prawa upadłościowego i restrukturyzacyjnego, które potwierdzają dopuszczalność uchylenia w postępowaniu sanacyjnym XVIII GRs 6/19 zajęć dokonanych w toku postępowania przygotowawczego, treść stanowisk autorów opinii

c.  postanowienia Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie, XVIII Wydział Gospodarczy z 2 kwietnia 2020 r., sygn. akt XVIII GRs 6/19,

fakty, które mają zostać wykazane dowodem: treść orzeczenia, przyczyna oddalenia wniosku o uchylenie zajęcia w toku postępowania sanacyjnego, niewskazanie przez sąd w uzasadnieniu na prawną niedopuszczalność orzeczenia uchylenia, a jedynie na jego niezasadność w świetle nienależytego prowadzenia sanacji przez zarządcę;

d.  zażalenia dłużnika z czerwca 2020 r. na postanowienie o umorzeniu postępowania sanacyjnego,

fakty, które mają zostać wykazane dowodem: stanowiska prezentowanego przez dłużnika w postępowaniu sanacyjnym XVIII GRs 6/19, zgodnie z którym dopuszczalne jest uchylenie w postępowaniu sanacyjnym zajęć dokonanych w ramach zabezpieczenia w toku postępowania przygotowawczego;

e.  umowy z dnia 11 czerwca 2019 r.

fakty, które mają zostać wykazane dowodem: treść umowy między dłużnikiem a (...)s.r.o., relacja biznesowa dłużnika z podmiotem zależnym, uprawnienie dłużnika do otrzymywania od spółki-córki 97% wypracowanych przez nią zysków, istnienia źródła dochodów dłużnika, które mogą posłużyć do pokrycia kosztów postępowania upadłościowego;

f.  sprawozdania zarządcy za luty 2020 r. złożonego w sprawie XVIII GRs 6/19,

fakty, które mają zostać wykazane dowodem: treść sprawozdania złożonego przez zarządcę masy sanacyjnej w postępowaniu sanacyjnym, wygenerowanie przez dłużnika ponad (...)tys. zł w ciągu kilku miesięcy trwania postępowania sanacyjnego XVIII GRs 6/19 za sprawą działalności prowadzonej przez (...)s.r.o., zdolność dłużnika do generowania dochodów pozwalających na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego, kontrolowanie przez dłużnika spółki prawa (...), która może posiadać znaczne środki pieniężne powierzone jej przez dłużnika;

g.  postanowienia Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie, XVIII Wydział Gospodarczy z 8 czerwca 2020 r., sygn. akt XVIII GRs 6/19 wraz z zarządzeniem,

fakty, które mają zostać wykazane dowodem: treść postanowienia, treść zarządzenia, zakwestionowanie przez sędziego-komisarza sposobu zarządzania masą sanacyjną dłużnika przez zarządcę w postępowaniu sanacyjnym XVIII GRs 6/19, nieznany status środków pieniężnych w wysokości ok. (...)zł przekazanych (...) s.r.o. przez dłużnika, możliwość odnalezienia i ściągnięcia dalszego majątku dłużnika na potrzeby pokrycia kosztów postępowania upadłościowego;

h.  zawiadomienia z 19 października 2020 r.,

fakty, które mają zostać wykazane dowodem: treść pisma, wszczęcie przez Prokuraturę Okręgową w Warszawie postępowania przygotowawczego w związku z podejrzeniem o wykorzystanie rachunku bankowego (...) s.r.o. w celu nieuprawnionego pozyskania środków należących do dłużnika.

Nadto wierzyciel wniósł o zasądzenie od dłużnika na rzecz wierzyciela zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych oraz o potraktowanie opinii prawnych wymienionych powyżej jako uzupełnienie stanowiska procesowego wierzyciela w przedmiocie dopuszczalności uchylenia w postępowaniu sanacyjnym i upadłościowym zajęć dokonanych w ramach zabezpieczenia w toku postępowania przygotowawczego.

Sąd okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd rejonowy dokonał trafnej oceny i analizy prawnej, którą sąd okręgowy w pełni podziela oraz przyjmuje za własną.

W niniejszej sprawie nie była okolicznością sporną legitymacja czynna wierzyciela, jak i stan niewypłacalność dłużnika. Spór de facto koncertował się na posiadaniu przez dłużnika wystarczającego majątku na pokrycie kosztów postępowania oraz zaspokojenie wierzycieli, w szczególność zaś na możliwości włączenia do masy upadłości środków pieniężnych przekazanych na rachunek depozytowy Prokuratury Regionalnej w W. w wyniku wykonania stosownych postanowień zabezpieczających.

Zdaniem sądu okręgowego skarżący nie przedstawił argumentów mogących podważyć słuszność wydanego orzeczenia. Sąd rejonowy prawidłowo dokonał oceny sytuacji finansowej dłużnika w zakresie wysokości majątku dłużnika w szczególność zaś dokonał prawidłowej interpretacji art. 146 ust. 3 pr. upadł. w kontekście art.13 pr. upadł.

Stosownie do treści art. 146 ust. 3 pr. upadł. po dniu ogłoszenia upadłości niedopuszczalne jest skierowanie egzekucji do majątku wchodzącego w skład masy upadłości oraz wykonanie postanowienia o zabezpieczeniu lub zarządzenia zabezpieczenia na majątku upadłego, z wyjątkiem zabezpieczenia roszczeń alimentacyjnych oraz roszczeń o rentę z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci oraz o zamianę uprawnień objętych treścią prawa dożywocia na dożywotnią rentę.

Z przedmiotowego zapisu wynika, że po dniu ogłoszenia upadłości niedopuszczalne jest skierowanie egzekucji do majątku wchodzącego do masy upadłości oraz wykonanie postanowienia o zabezpieczeniu, niezależnie od tego czy przedmiot egzekucji albo zabezpieczenia dotyczy wierzytelności, które powstały przed ogłoszeniem upadłości czy też po jej ogłoszeniu. Wszelkie odstępstwa od wymienionej zasady, takie jak przejęcie przedmiotu zabezpieczenia mogą wynikać jedynie z regulacji ustawy.

Jeżeli przed dniem ogłoszenia upadłości postanowienie o zabezpieczeniu poprzez zajęcie rachunku bankowego, wierzytelności lub ruchomości czy zakaz zbywania i obciążania rzeczy uprawomocniło się, to i tak zabezpieczenie upada, gdyż żadne postępowanie zabezpieczające lub egzekucyjne nie może być dalej prowadzone przeciwko syndykowi. Zatem jeśli w wykonaniu udzielonego zabezpieczenia środki upadłego zostały przekazane do depozytu, z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o ogłoszeniu upadłości podmiot mający środki w depozycie ma obowiązek wydać wszystkie kwoty syndykowi masy upadłości. Zajęte bowiem środki pieniężne ex lege stają się masą upadłości służącą zaspokojeniu ogółu wierzycieli, a wyłączną ścieżką dochodzenia praw majątkowych przez wierzyciela (nawet jeśli uprzednio uzyskał zabezpieczenie) jest lista wierzytelności, a w dalszej kolejności plan podziału.

W tym miejscu wskazać należy, że po pierwsze roszczenia wymienione w art. 146 ust. 3 pr. upadł. in fine stanowią wyjątek, więc należy je traktować jako katalog zamknięty, który nie podlega wykładni rozszerzającej. Po drugie zaś uwypuklenia wymaga, że komentowany przepis wskazuje na: „postanowienia o zabezpieczeniu lub zarządzenia zabezpieczenia na majątku upadłego” a zatem zgodnie zasadą lege non distinguente nec nostrum est distinguere, dotyczy wszelkich zabezpieczeń, w tym także wydanych w postępowaniu przygotowawczym czy karnym.

Podsumowując, w ocenie sądu okręgowego, przepis art. 146 ust.3 pr. upadł. ma zastosowanie do wszelkich znanych naszemu prawu postępowań zabezpieczających, a więc do zajęć dokonanych w postępowaniach zabezpieczających prowadzonych nie tylko według przepisów kodeksu postępowania cywilnego (art. 730 - 757 k.p.c.), czy też w postępowaniach przed sądem polubownym (art. 1166 k.p.c.), ale także do zajęć dokonanych w ramach zabezpieczeń administracyjnych i do zajęć dokonanych przez prokuratora w trybie art. 291 §2a k.p.k. w zw. z art. 91a §1 k.p.k.

Teza powyższa znajduje swoje uzasadnienie w ogólnych regułach wykładni prawa, zgodnie z którymi przyjmuje się powszechnie, że jeżeli ustawa używa się jakiegoś pojęcia bez bliższego określenia, to oznacza, że dotyczy to wszystkich desygnatów objętych tym pojęciem. Na marginesie warto zwrócić uwagę, że w literaturze przedmiotu w podobny sposób interpretuje się art. 39 pr. upadł., według którego sąd już w toku postępowania o ogłoszenie upadłości może uchylić dokonane zajęcia rachunku bankowego, jeżeli jest to niezbędne do osiągnięcia celu postępowania upadłościowego.

Mimo, iż w przepisie tym nie wymienia się rodzaju postępowania egzekucyjnego, w którym zajęcia tego dokonano, to jednak przyjmuje się, że przepis ten dotyczy zarówno zajęć dokonanych w sądowym postępowaniu cywilnym jak i postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Teza powyższa znajduje potwierdzenie nie tylko w wykładni językowej ale także w wykładni celowościowej. Ogłoszenie upadłości jest bowiem egzekucją generalną, która ma służyć, na co do zasady równych prawach, wszystkim wierzycielom i która zastępuje windykację syngularną zarówno sądową, jak i administracyjną. Upadłość z uwagi na charakter egzekucji generalnej zmierza do zaspokojenia wierzycieli ale wyłącznie w ramach tego postępowania. Nie jest zatem możliwe, aby określone składniki majątku upadłego (środki pieniężne) zostały wyłączone spod władztwa syndyka z przeznaczeniem na zabezpieczenie roszczeń indywidualnych wierzycieli.

W tym miejscu wskazać należy, że konsekwencją ogłoszenia upadłości, wraz z którą następuje przekształcenie majątku upadłego w masę upadłości, jest obowiązek uwzględnienia w sporządzanym w tej dacie spisie inwentarza wszystkich składników majątkowych wchodzących do masy. Spis inwentarza dokonywany jest w oparciu o księgi rachunkowe upadłego, dokumenty poświadczające przysługujące mu bezspornie prawa oraz z uwzględnieniem faktycznego stanu posiadania rzeczy przez upadłego. Masa upadłości stanowi substrat dla zaspokojenia roszczeń wszystkich wierzycieli upadłego. Zabezpieczone w ramach postępowań karnych środki pieniężne winny zostać objęte spisem inwentarza i służyć zaspokojeniu wszystkich wierzycieli.

Na gruncie obecnie obowiązujących przepisów należy przyjąć, iż sumy zajęte w toku postępowań zabezpieczających powinny być przelane do masy upadłości na analogicznych zasadach jak ma to miejsce w przypadku środków pieniężnych zajętych w postępowaniu egzekucyjnym. Przemawia za tym zbliżony charakter czynności zajęcia w postępowaniach egzekucyjnym i zabezpieczającym oraz podobne znaczenie tych postępowań dla toku postępowania upadłościowego, co nakazuje analogiczne traktowanie czynności zajęcia w odniesieniu do sum pieniężnych (w tym w związku z zajęciem wierzytelności z rachunku bankowego) w postępowaniach egzekucyjnym i zabezpieczającym.

Na marginesie niniejszych rozważań, podtrzymując tezę, że zapis art. 146 ust.3 pr. upadł. dotyczy wszelkich zabezpieczeń, wskazać jedynie można, że analiza przez sąd okręgowy art. 91 a § 1k.pc. wskazuje, że przepis ten tworzy instytucję o charakterze cywilistycznym, a jego zadaniem jest przede wszystkim ochrona mienia Skarbu Państwa. Omawiany przepis wprost wskazuje na „stosowanie przepisów prawa cywilnego”. Okoliczność, że zabezpieczenia dokonał prokurator nie tylko nie wpływa na zakres zastosowania art. 146 ust.3 pr. upadł. z uwagi na podniesioną już wykładnię językową i celowością ale także z uwagi na fakt, że sporne zabezpieczenie w swoim zasadniczym celu jakim jest zabezpieczenie zaspokojenia wierzyciela ma charakter cywilistyczny. Zgodnie bowiem z art. 292 § 1 k.p.k. zabezpieczenie następuje w sposób wskazany w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego, chyba że ustawa stanowi inaczej. Przepis ten zatem odsyła do art. 747 k.p.c. Niezależnie zatem czy postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym w postępowaniu karnym wyda prokurator (w postępowaniu przygotowawczym), czy sąd (po wniesieniu aktu oskarżenia), jak również zasadniczo niezależnie od tego, co będzie przedmiotem zabezpieczenia majątkowego, będzie mieć ono tożsamy charakter z zabezpieczeniem majątkowym dokonanym przez sąd w postępowaniu cywilnym, bowiem charakter zabezpieczenia majątkowego jest tożsamy niezależnie od tego czy instytucja ta znalazła zastosowanie w postępowaniu cywilnym czy karnym. Nie można też przyjąć by z uwagi na szczególne dobro chronione w postępowaniu karnym, reżim z art. 146 pr. upadł. nie miał zastosowania, bowiem Skarb Państwa jest na gruncie prawa upadłościowego, co do zasady, takim samym wierzycielem jak inni wierzyciele.

Reasumując tę część rozważań wskazać należy, że ustanowione przez Prokuraturę Regionalną w W. zabezpieczenie mieści się w kategorii zabezpieczeń, o których mowa w art. 146 pr. upadł.

Z uwagi na powyższe nie doszło do naruszenia art. 146 ust.3 pr. upadł. przez sąd rejonowy zaś sąd ten nie tylko prawidłowo dokonał wykładni spornego przepisu ale także właściwie go zastosował. Na marginesie wskazać jedynie można na błędne stanowisko wierzyciela, że sąd pierwszej instancji nie mógł naruszyć art. 146 ust. 3 pr. upadł., wydając skarżone postanowienie, ponieważ przepis ten nie stanowił w żaden sposób podstawy rozstrzygnięcia. Przepis ten bowiem de facto przesądził o treści rozstrzygnięcia zaś jego wykładnia miała przesądzające znaczenie.

Okoliczność bezsporną jest, że na dzień orzekania przez sąd rejonowy (...) sp. z o.o. w W. posiadała ruchomości w postaci używanego sprzętu biurowego o szacunkowej wartości (...)zł oraz środki pieniężne w wysokości ok. (...)EURO. Łącznie zatem dłużnik dysponował środkami pieniężnymi w wysokości ok. (...)zł oraz ruchomościami, co jest wystarczającym majątkiem na pokrycie wstępnych kosztów postępowania. Nadto, jako zostało przesądzone niniejszym postanowieniem, do majątku upadłego należy zaliczyć zajęte na skutek postanowień zabezpieczających prokuratora środki pieniężne w wysokości (...) zł przekazane następnie na rachunek depozytowy Prokuratury Regionalnej w W., co ostatecznie przesądza o istnieniu majątku dłużnika wystarczającego nie tylko na pokrycie kosztów postępowania ale także na zaspokojenie wierzycieli, co jest celem postepowania upadłościowego.

Reasumując, nie sposób podzielić stanowiska dłużnika jakoby w niniejszej sprawie zachodziła negatywna przesłanka prowadzenia postępowania upadłościowego. Brak jest podstaw do podważania słuszności ostatecznego wniosku sądu rejonowego o istnieniu majątku dłużnika wystarczającego na pokrycie kosztów postępowania upadłościowego a tym samym nie doszło do naruszenia przez sąd pierwszej instancji art. 13 pr. upadł.

Mając powyższe na uwadze, sąd okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art 35pr. upadł. orzekł jak w sentencji.

O kosztach postępowania sąd okręgowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., obciążając nimi w całości dłużnika. Stawka kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu zażaleniowym wynika z § 8 ust. 1 pkt 5) w zw. § 10 ust 2 pkt 1) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804).

SSO Bolesław Wadowski SSO Magdalena Nałęcz SSO Andrzej Sobieszczański