Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 17 października 2023 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy i Zamówień Publicznych, w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Okręgowego Natalia Zientara

po rozpoznaniu w dniu 17 października 2023 r. w Warszawie, na posiedzeniu niejawnym

sprawy w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego z udziałem:

zamawiającego Samodzielnego Publicznego Szpitala (...)w S.

odwołującego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P.

na skutek skargi Samodzielnego Publicznego Szpitala(...) w S.

na pkt 2.2 wyroku Krajowej Izby Odwoławczej w W. z dnia 13 czerwca 2023 r., sygn. akt (...)

postanawia:

oddalić skargę,

oddalić wniosek skarżącego Samodzielnego Publicznego Szpitala (...)w S. o zasądzenie na jego rzecz od przeciwnika skargi (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. kosztów postępowania skargowego,

oddalić wniosek przeciwnika skargi (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. o zasądzenie na jego rzecz od skarżącego Samodzielnego Publicznego Szpitala (...) w S. kosztów postępowania skargowego.

sędzia Natalia Zientara

Sygn. akt XXIII Zs 73/23

15 listopada 2023 r.

UZASADNIENIE

postanowienia z 17 października 2023 r. o oddaleniu skargi

Wyrokiem z dnia 13 czerwca 2023 r. (KIO 1515/23) Krajowa Izba Odwoławcza uwzględniła odwołanie (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. i nakazała zamawiającemu Samodzielnemu Publicznemu Szpitalowi(...) w S. unieważnienie określonej czynności oraz orzekła o kosztach postępowania odwoławczego w ten sposób, że obciążyła nimi zamawiającego tj. Szpital i:

- zaliczyła w poczet kosztów kwoty: 15 000,00 zł tytułem wpisu od odwołania, 3 600,00 zł tytułem poniesionego przez zamawiającego kosztu zastępstwa przed Izbą, 926,07 zł tytułem kosztów dojazdu zamawiającego i 34,00 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa,

- zasądziła od zamawiającego na rzecz odwołującego kwotę 15 000,00 zł tytułem wpisu od odwołania (k. 40-40v wyrok).

Na rozprawie poprzedzającej wydanie ww. wyroku odwołujący wyraził stanowisko, że nie zgłasza wniosku kosztowego, a zamawiający wniósł o zasądzenie kosztów dojazdu, noclegu oraz opłaty skarbowej zgodnie z przedłożonym spisem kosztów (k. 38 protokół rozprawy).

W uzasadnieniu wyroku w zakresie kosztów postępowania Izba wskazała, że orzekła na podstawie art. 575 ustawy- Prawo zamówień publicznych oraz § 7 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 2 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 r. w sprawie szczegółowych rodzajów kosztów postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania (Dz U. 2020, poz. 2437; k. 45v uzasadnienie wyroku KIO).

Zamawiający wniósł skargę na ww. wyrok zaskarżając go w części dotyczącej rozstrzygnięcia o kosztach zasądzającego należność w kwocie 15 000,00 zł na rzecz odwołującego. Zarzucił naruszenie art. 573 Pzp polegające na jego niezastosowaniu, podczas gdy jego zastosowanie powinno skutkować brakiem rozstrzygnięcia o kosztach. Skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w zaskarżonym zakresie oraz zasądzenie na swoją rzecz od przeciwnika skargi kosztów postępowania skargowego. W uzasadnieniu skarżący wywiódł, że brak wniosku dotyczącego kosztów postępowania złożonego przez przeciwnika skargi do momentu zamknięcia rozprawy uniemożliwiał zasądzenie od skarżącego na rzecz przeciwnika skargi kwoty 15 000,00 zł tytułem wpisu od odwołania (k. 48-50 skarga).

Przeciwnik skargi wniósł o jej oddalenie i zasądzenie od skarżącego na swoją rzecz kosztów postępowania skargowego. W postępowaniu skargowym reprezentował go prezes zarządu, a nie pełnomocnik w osobie adwokata lub radcy prawnego (k. 62-65 odpowiedź na skargę).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Skarga nie zasługiwała na uwzględnienie.

W pierwszym rzędzie trzeba wyjaśnić, że wprawdzie skarga na wyrok KIO została potraktowana przez ustawodawcę, co do zasady odpowiednio jak apelacja w postępowaniu cywilnym, to jednak gdy obejmuje ona swoim zakresem wyłącznie koszty orzeczone wyrokiem/postanowieniem Krajowej Izby Odwoławczej, należy uznać, że ma charakter zażalenia. W uchwale z dnia 6 czerwca 2012 r. III CZP 23/12 Sąd Najwyższy wyraźnie wskazał na art. 19 ust. 3 pkt 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, jako jedynie właściwy do ustalania opłaty od takiej skargi. Nie budzi wątpliwości, iż przepis ten dotyczy zażalenia, a nie skargi na orzeczenie KIO, która ma odrębną regulację prawną dotyczącą kwestii opłat. Dlatego też Sąd Okręgowy zastosował przy rozpoznaniu tej skargi przepisy o zażaleniu, a nie apelacji.

Zgodnie z art. 557 Pzp w wyroku oraz w postanowieniu kończącym postępowanie odwoławcze Izba rozstrzyga o kosztach postępowania odwoławczego. Zgodnie z art. 573 Pzp do czasu zamknięcia rozprawy strona, uczestnik postępowania odwoławczego wnoszący sprzeciw lub ich pełnomocnicy mogą złożyć wniosek dotyczący kosztów postępowania odwoławczego. Zgodnie z art. 574 Pzp do kosztów postępowania odwoławczego zalicza się wpis i uzasadnione koszty stron i uczestników postępowania odwoławczego wnoszących sprzeciw. Wreszcie w myśl art. 575 Pzp strony oraz uczestnik postępowania odwoławczego wnoszący sprzeciw ponoszą koszty postępowania odwoławczego stosownie do jego wyniku.

Z kolei w myśl § 7 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 r. w sprawie w sprawie szczegółowych rodzajów kosztów postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania w przypadku uwzględnienia odwołania przez Izbę w całości, koszty ponosi zamawiający; w takim przypadku Izba zasądza od zamawiającego na rzecz odwołującego równowartość kwoty wpisu oraz koszty, o których mowa w § 5 pkt 2.

Nie ulega wątpliwości, że zamawiający przegrał postępowanie przed KIO, bowiem uwzględniła ona odwołanie i nakazała unieważnienie kwestionowanej przez uczestnika czynności. Co do zasady więc to zamawiający ponosi koszty postępowania. Spór sprowadza się do odpowiedzi na pytanie, czy KIO mogła obciążyć zamawiającego kosztami wpisu mimo, że odwołujący nie złożył wniosku kosztowego (w istocie wprost oświadczył, że wniosku kosztowego nie składa).

Sąd podziela wyrażane w doktrynie stanowisko, że KIO z urzędu, zawsze orzeka o kosztach postępowania, przy czym w sytuacji braku wniosku, jedynie co do wpisu od odwołania (tak: Dzierżanowski Włodzimierz i in. Prawo zamówień publicznych. Komentarz. Publ. WKP 2021, Lex). Przez wniosek dotyczący kosztów postępowania, o którym mowa w art. 573 Pzp, konieczny do uzyskania ich zasądzenia, należy rozumieć wniosek o zasądzenie innych niż wpis kosztów, które mogły, ale nie musiały wystąpić w sprawie. Jest to logiczna i uzasadniona wykładnia, skoro tylko wpis jest kosztem koniecznym i znanym z urzędu. Wykładnia ta jest także zgodna z powołanym § 7 Rozporządzenia, w którym wyraźnie rozróżniono wpis od innych kosztów.

W konsekwencji Sąd Okręgowy uznał, że KIO zasadnie zasądził równowartość wpisu od odwołania od zamawiającego na rzecz odwołującego.

O kosztach postępowania skargowego orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c., art. 99 k.p.c. i art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 589 Pzp, stosownie do wyniku postępowania. Skarżący przegrał postępowanie skargowe w całości, dlatego brak podstaw, by na jego rzecz zasądzić koszty postępowania skargowego. Natomiast przeciwnik skargi, mimo że wnosił o zasądzenie kosztów postępowania, nie był w postępowaniu skargowym reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika. Brak więc kosztów podlegających zasądzeniu na jego rzecz.

Dlatego orzeczono jak w sentencji.

Sędzia Sądu Okręgowego Natalia Zientara