Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 427/24

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

J. J. (1)

w nieustalonym okresie, nie później niż do dnia 8 grudnia 2023 roku w S., rejonu (...), wbrew przepisom art. 33-35, art. 37, art. 40 i 40a ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uczestniczył w obrocie znaczną ilością środków odurzających oraz substancji psychotropowych o łącznej wadze 1021,68 grama netto, w ten sposób, że przyjął od nieustalonej osoby z zamiarem dalszej odsprzedaży 258,30 grama netto środka odurzającego grupy I-N w postaci ziela konopi innych niż włókniste, 6,26 grama netto środka odurzającego grupy I-N w postaci kokainy, 373,93 grama netto substancji psychotropowej grupy II-P w postaci amfetaminy w formie płynnej cieczy (około 385 ml w trakcie badania) oraz 383,19 grama netto substancji psychotropowej grupy II-P w postaci amfetaminy w formie substancji stałej

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

J. J. (1) 2023 roku mieszkał na stale we W., a w Polsce mieszkał jedynie okazyjnie. Podczas pobytu w kraju korzystał z mieszkania położonego na osiedlu (...) w S..

Wyjaśnienia oskarżonego J. J. (1) k. 43-44, k.51, k. 104-105, 169-171, k. 285-286

Notatka o oskarżonym k. 78

J. J. (1) w 2023 roku nie później niż 8 grudnia 2023 roku przyjął od nieustalonej osoby zamiarem dalszej odsprzedaży 258,30 grama netto środka odurzającego grupy I-N w postaci ziela konopi innych niż włókniste, 6,26 grama netto środka odurzającego grupy I-N w postaci kokainy, 373,93 grama netto substancji psychotropowej grupy II-P w postaci amfetaminy w formie płynnej cieczy (około 385 ml w trakcie badania) oraz 383,19 grama netto substancji psychotropowej grupy II-P w postaci amfetaminy w formie substancji stałej.

Notatka urzędowa k. 1

Protokół przeszukania mieszkania k. 7 -9

Protokół eksperymentu procesowego k. 10-11

Protokół oględzin rzeczy k. 14-23

Opinia laboratorium kryminalistycznego k. 149-153

Rzeczone narkotyki J. J. (1) przechowywał w mieszkaniu, z którego to korzystał w trakcie obecności w Polsce. 8 grudnia 2023 roku funkcjonariusze policji dokonali przeszukania tego mieszkania, ujawniając w nim przechowywane przez J. J. (1) środki odurzające i substancje psychotropowe, a także wagę elektroniczną.

Protokół przeszukania mieszkania k. 7 -9

Opinia laboratorium kryminalistycznego k. 149-153

J. J. (1) ma 29 lat. Oskarżony jest bezdzietnym kawalerem. J. J. (1) jest osobą uzależnioną od środków odurzających. Oskarżony w chwili czynu miał zachowaną zdolność do rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. J. J. (1) jest osobą karaną, w tym za przestępczość związaną z udzielaniem środków odurzających. Oskarżony przed zastosowaniem wobec niego tymczasowego aresztowania prowadził działalność gospodarczą na terenie Austrii z czego osiągał miesięczny dochód w wysokości około 5000 złotych. Oskarżony z zawodu jest kucharzem – posiada wykształcenie podstawowe.

Wyjaśnienia oskarżonego J. J. (1) k. 43-44, k.51, k. 104-105, 169-171, k. 285-286 w zakresie danych osobopoznawczych

Karta karna k. 66-67

Zaświadczenie o stanie majątkowym k. 69

Wobec oskarżonego od 8 grudnia 2023 roku stosowany jest środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania.

1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

OCena DOWOdów

1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Ekspertyza kryminalistyczną dotyczącą określenia składu i charakteru znalezionych u oskarżonego substancji.

Sąd Rejonowy uznał także za wiarygodną ekspertyzę kryminalistyczną dotyczącą określenia składu i charakteru znalezionych u oskarżonego substancji. Przedmiotowe badania zostały przeprowadzone przez osoby posiadające stosowne doświadczenia w sporządzaniu tego rodzaju dokumentacji procesowych. W przedmiotowej ekspertyzie w sposób jasny i klarowny przedstawiono zaproponowaną metodykę badań, opisano ich laboratoryjny przebieg oraz zaprezentowano wnioski końcowe ekspertyzy, które to pozostawały w pełni koherentne z wynikami czynności laboratoryjnych. Sąd Rejonowy nie powziął żadnych wątpliwości, co do rzetelności przedmiotowych wyników badań. Nadto brak jest też jakichkolwiek wątpliwości każących poddać w wątpliwość bezstronność osób wykonujących ową czynność procesową. W związku z powyższym Sąd Rejonowy ustalił cechy posiadanej przez oskarżonego substancji w oparciu o opinie laboratoryjną sporządzoną przez Komendę Wojewódzką Policji w K..

opinia biegłych psychiatrów M. B. i H. B., a także kwestionariusz informacji zebranych przez specjalistę ds. terapii uzależnień

W ocenie Sądu Rejonowego w pełni przydatna dla poczynienia ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie była opinia biegłych psychiatrów M. B. i H. B., a także kwestionariusz informacji zebranych przez specjalistę ds. terapii uzależnień. Biegli ci w sposób kompletny odpowiedzieli na zadane im przez organ procesowy pytania dotyczące zdrowia psychicznego oskarżonego J. J. (1) w chwili czynu jak i jego zdolności do udziału w niniejszym procesie karnym Jednocześnie w toku tego procesu nie ujawniła się żadna okoliczność podważająca kompetencje biegłych do sporządzania tego rodzaju dokumentów procesowych jak również brak było podstaw do powzięcia wątpliwości, co do ich bezstronności w tej sprawie. Sąd nie ma także zastrzeżeń odnośnie obranej przez biegłych metodologii badań oraz zgodności opracowanych przez nich wniosków końcowych z wynikami badania ambulatoryjnego. Opinia ta odpowiada jednocześnie wymogom określonym w sposób negatywny w art. 201 k.p.k. Biegli ci odpowiedzieli w sposób pełny na wszystkie pytania organu procesowego. Co więcej wnioski końcowe tej opinii odpowiadają wynikom przeprowadzonego przez biegłych badania. W opinii tej brak jest także jakichkolwiek dyskwalifikujących ją sprzeczności. Do tego sposób dojścia do wniosków końcowych został przedstawiony językiem zrozumiałym dla osób nie posiadających wiedzy specjalnej z zakresu psychiatrii. Stąd też Sąd Rejonowy ustalając okoliczności wymagające wiedzy specjalistycznej związanej ze zdrowiem psychicznym oskarżonego oparł się w pełni na opinii sądowo – psychiatrycznej sporządzonej przez biegłych lekarzy H. B. i M. B.. Natomiast fakt uzależnienia oskarżonego od stosowania środków odurzających wynikał wprost z danych zebranych przez specjalistę ds. (...).

protokołów przeszukań osoby i pomieszczeń, danych osobo poznawczych, notatki urzędowej czy też oględzin rzeczy zabezpieczonych w toku przeszukań, danych teleinformatycznych wynikających z telefonów komórkowych zatrzymanych w tym postępowaniu czy zaświadczeń o stanie majątkowym oraz karty karnej oskarżonego.

Brak było także podstaw do podważenia przydatności dla niniejszego postępowania pozostałych dowodów wnioskowanych przez oskarżyciela publicznego do przeprowadzenia w toku rozprawy głównej tj. protokołów przeszukań osoby i pomieszczeń, danych osobo poznawczych, notatki urzędowej czy też oględzin rzeczy zabezpieczonych w toku przeszukań, danych teleinformatycznych wynikających z telefonów komórkowych zatrzymanych w tym postępowaniu czy zaświadczeń o stanie majątkowym oraz karty karnej oskarżonego. Owe dokumenty zostały sporządzone we właściwej formie przez osoby do tego upoważnione. Nadto ich zawartość merytoryczna także nie budzi wątpliwości Sądu i pozostaje ona spójna z treścią wyjaśnień oskarżonego oraz danymi wynikającymi z ekspertyzy kryminalistycznej. Co więcej żadna ze stron procesu w żaden sposób nie kwestionowała wartości dowodowej owych dokumentów. Stąd też Sąd Rejonowy uznał te dokumenty za wiarygodne i na ich podstawie poczynił powyższe ustalenia faktyczne.

1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego J. J. (1)

J. J. (1) w przedmiotowym postępowaniu kilkukrotnie decydował się złożyć wyjaśnienia. Pierwotnie oskarżony wyjaśnił, iż w jego posiadaniu znajdowały się jedynie konopie inne niż włókniste, a inne środki miały być przedmiotem należących do innych nieznanych podejrzanemu osób. Oskarżony w tym zakresie podał, iż z tego mieszkania mają też korzystać inne osoby. 2 dni później J. J. (1) zanegował swoje wcześniejsze wyjaśnienia wskazując, iż całość ujawnionych w jego mieszkaniu substancji stanowiła przedmiot jego posiadania. Oskarżony w toku kolejnych przesłuchań przyznawał się do posiadania tych narkotyków, negując zarazem swoje uzależnienie od środków odurzających. W świetle przedstawienia oskarżonemu zmienionej treści zarzutu, J. J. (2) zakwestionował, aby miał on brać udział w obrocie środkami odurzającymi, wskazując iż całość posiadanych substancji była posiadana na własny użytek. Natomiast w toku rozprawy głównej J. J. (1) złożył szersze wyjaśnienia. Według tych depozycji w sobotę poprzedzającą jego zatrzymanie, miał on bawić się w jednym z sądeckich lokali. W trakcie tej imprezy miał poznać 2 inne osoby, których danych osobowych nie potrafił przytoczyć. J. J. (1) miał wrócić z tymi osobami do swojego mieszkania i tam wskazać, że zapaliłby marihuanę. Na to spostrzeżenie miał zareagować jeden z jego towarzyszy o ksywie J., który po tym zapytaniu opuścił mieszkanie, wracając z ogółem znalezionych potem w tym mieszkaniu narkotyków. J. J. (1) miał zapłacić tej osobie za konopie. Zarazem po zakończeniu imprezy towarzysz oskarżonego miał wskazać, iż boi się wracać z takimi środkami do N. i zostawił je w mieszkaniu J. J. (1) na co ten przystał. Następnie przez kolejne 4 dni osoba ta nie kontaktowała się z J. J. (1), który dalej przechowywał te środki, nie mając możliwości skontaktowania się ze swoim kolegą. Wyjaśnienia oskarżonego należy ocenić w przeważającej mierze jako oczywiście niewiarygodne, nie mające jakiegokolwiek oparcie w zasadach doświadczenia życiowego czy logicznego rozumowania. Mianowicie nie sposób jest uwierzyć, aby nieznana w gruncie rzeczy dla oskarżonego osoba, pozostawiła narkotyki o dość dużej wartości w mieszkaniu nieznanej osoby, która nie posiada do niego nawet telefonu. Do tego nawet w świetle wyjaśnień oskarżonego brak jest jakichkolwiek powodów, aby osoba ta proszona o udzielenie marihuany, miała przyjść do mieszkania ze znaczną ilością innych narkotyków. Wypada przy tym zauważyć, iż gro z tych środków stanowiła płynna amfetamina tj. półprodukt – niezdatny do spożywania w tej formie. Oskarżony nie potrafił wytłumaczyć dlaczego w jego mieszkaniu znaleziono przedmiot używany przy porcjowaniu narkotyków tj. wagę elektroniczną, o której nie wspomniał w swoich wyjaśnieniach. Nieracjonalna byłaby też deklarowana przez oskarżonego postawa jego kolegi, który najpierw w biały dzień nie miał oporów, aby te przedmioty przewieźć do mieszkania oskarżonego, a chwile później miał się bać wrócić z tymi środkami. Dalej wyjaśnienia oskarżonego w przeciągu całego procesu należy uznać za labilne, zmienne, podyktowane jego partykularnym interesem procesowym. Do tego sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego jest stwierdzenie, aby te narkotyki miały być posiadane na użytek własny oskarżonego. Nawet podzielając założenie wynikające z opinii specjalisty ds. uzależnień i tak nie sposób jest przyjąć, aby taką ilość środków J. J. (1) posiadał na własny użytek. Do tego owo stwierdzenie nie tłumaczy posiadania przez niego płynnej amfetaminy tj. półproduktu czy wagi elektronicznej. Tym samym należało ocenić, iż wyjaśnienia oskarżonego J. J. (1) są niemal całkowicie niewiarygodne i nie mogły zanegować wniosków wypływających z oceny pozostałych dowodów zgromadzonych w tym postepowaniu.

zeznania złożone przez świadka S. D..

Marginalne znacznie dla tego postępowania miały zeznania złożone przez świadka S. D.. Świadek ten nie miał żadnych informacji odnoszących się do substancji ujawnionych w mieszkaniu zajmowanym przez J. J. (1). Analiza danych zebranych w jego telefonie komórkowym, nie zaprzeczyła owym twierdzeniom. Stąd też ów dowód okazał się być nieprzydatny dla celów tego postępowania, a owe zeznania zostały odczytane w trybie art. 392 k.p.k.

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

J. J. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

J. J. (1) został oskarżony o to, że w nieustalonym okresie, nie później niż do dnia 8 grudnia 2023 roku w S., rejonu (...), wbrew przepisom art. 33-35, art. 37, art. 40 i 40a ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, uczestniczył w obrocie znaczną ilością środków odurzających oraz substancji psychotropowych o łącznej wadze 1021,68 grama netto, w ten sposób, że przyjął od nieustalonej osoby z zamiarem dalszej odsprzedaży 258,30 grama netto środka odurzającego grupy I-N w postaci ziela konopi innych niż włókniste, 6,26 grama netto środka odurzającego grupy I-N w postaci kokainy, 373,93 grama netto substancji psychotropowej grupy II-P w postaci amfetaminy w formie płynnej cieczy (około 385 ml w trakcie badania) oraz 383,19 grama netto substancji psychotropowej grupy II-P w postaci amfetaminy w formie substancji stałej tj. o przestępstwo z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

Przestępstwo uczestnictwo w obrocie środkami odurzającymi jest przestępstwem powszechnym, formalnym. Przestępstwo to może zostać popełnione tylko poprzez działanie. Podzielić należy zapatrywania prawne oskarżyciela publicznego, wskazującego konieczność szerokiego rozumienia pojęcia uczestnictwa w obrocie i faktu, że nie musi ono wiązać się z przekazywaniem tych środków innym osobom, lecz choćby polegać na przechowywaniu, magazynowaniu tychże substancji. Podkreśla się przy tym, iż za przyjęciem uczestnictwa w obrocie środkami odurzającymi może przemawiać nabycie przez sprawcę takiej ilości substancji odurzających, których możliwość zużycia przekracza możliwości – nawet długoterminowe uzależnionego konsumenta. Podkreślić przy tym trzeba wyrok Sądu Apelacyjnego w (...) w sprawie (...), gdzie podano, iż czynność polegająca na kupieniu znacznej ilości środków i jego przechowywanie wychodzi poza zakres przygotowania i stanowi karalne uczestniczenie w obrocie znaczną ilością środków odurzających.

Przenosząc te zapatrywania na grunt niniejszej sprawy należy ocenić, iż J. J. (1) uczestniczył w obrocie znaczną ilością środków odurzających. Nabył on bowiem od nieustalonej osoby substancje opisane w zarzucie, a ujawnione w toku przeszukania jego mieszkania. Jak wykazało postępowanie dowodowe, rzeczone mieszkania w całości pozostawało w dyspozycji oskarżonego, a nikt inny nie miał do niego dostępu. Do tego przeciwko wersji J. J. (1) jakoby środki te zostały przez niego zakupione na własny użytek przeciwstawia się obecność wśród tych substancji - płynnej amfetaminy tj. półproduktu tej substancji psychotropowej. Dalej u oskarżonego ujawniono także wagę elektroniczną tj. przedmiot służących porcjowaniu środków odurzających. Całkowicie niewiarygodna jest też wersja zdarzenia wskazana przez oskarżonego na rozprawie głównej, gdzie J. J. (1) miał być jedynie przechowawcą tych substancji dla nieznanej mu w gruncie rzeczy osoby. Nieracjonalność tej wersji zdarzenia, a także jej całkowita sprzeczność z zasadami doświadczenia życiowego została wykazana w części dotyczącej oceny zgromadzonych w sprawie dowodów. Nie ulega przy tym wątpliwości, iż ilość posiadanych przez oskarżonego substancji pozwala na uzyskanie jednokrotnego efektu odurzenia u kilku tysięcy osób – co wynika wprost z właściwości tzw. płynnej amfetaminy. Należy więc stwierdzić, iż przyjęcie przez oskarżonego tych substancji, a następne i przechowywanie Tym samym całość zgromadzonego w tej sprawie materiału dowodowego wskazuje, iż J. J. (1) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej uczestniczył w obrocie znaczną ilością środków odurzających oraz substancji psychotropowych o łącznej wadze 1021,68 grama netto w ten sposób, ze przyjął je od nieustalonej osoby z zamiarem dalszej odsprzedaży tj. czynu stanowiącego występek z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Rzeczony czyn charakteryzuje się wysokim stopniem społecznej szkodliwości. Za tego rodzaju stwierdzeniem przemawia powaga przypisanego J. J. (1) czynu implikująca bardzo istotne naruszenia dobra prawnego w postaci zdrowia publicznego. Do tego oskarżony uczestniczył w obrocie wieloma środkami odurzającymi i psychotropowymi, w tym także twardymi narkotykami. Także ilość narkotyków przyjętych przez oskarżonego do dalszej odsprzedaży katalizuje stopień społecznej szkodliwości tego czynu, który należy ocenić jako wysoki.

Sąd Rejonowy uznał także, iż czyn przypisany oskarżonemu był zawiniony poprzez pryzmat normatywnej teorii winy recypowanej przez polski system prawa karnego w art. 1 § 3 k.k. W tej materii należy zważyć, iż oskarżony P. J. jest osobą dorosłą, która doskonale zdaje sobie sprawę z funkcjonującego na terenie Rzeczpospolitej obrotu środkami odurzającymi i pomimo tego faktu zdecydował się na działanie sprzeczne z normą sankcjonowaną. Co więcej treść tej normy winna być u oskarżonego szczególnie dobrze zinternalizowana biorąc pod uwagę jego wcześniejszą karalność za przestępstwa związane z obrotem środkami odurzającymi. Nadto brak jest jakichkolwiek danych pozwalających na stwierdzenie, iż oskarżony w chwili czynu posiadał zniesioną lub choćby ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czy pokierowania swoim postępowaniem. W tej materii warto zwrócić uwagę na wyjaśnienia oskarżonego, który w sposób kategoryczny wskazuje, iż nie jest on osobą uzależnioną od narkotyków, co jednak przeczy wynikom informacji uzyskanej od specjalisty ds. terapii uzależnień. Inną sprawą jest fakt, iż ilość wziętych do dalszej odsprzedaży środków odurzających wyklucza możliwość ich pozyskania na własny użytek. Oskarżony nie działał także w żadnej anormalnej sytuacji motywacyjnej czy innej okoliczności limitującej stopień zawinienia. Tym samym zachowanie oskarżonego było zawinione w myśl art. 1 § 3 k.k.

To wszystko skłoniło Sąd Rejonowy do uznania J. J. (2) winnym czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia, stanowiącego występek z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

J. J. (1)

I

I

W punkcie I wyroku przypisano J. J. (1) przestępstwo z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Rzeczony występek zagrożony jest karą pozbawienia wolności od 2 lat do lat 12. Obok kary pozbawienia wolności Sąd Rejonowy był zobligowany orzec kumulatywnie grzywnę. Wymierzając oskarżonemu karę 3 lat pozbawienia wolności Sąd Rejonowy wziął pod uwagę, iż J. J. (1) był już wcześniej karany za udzielanie substancji odurzających w celu osiągnięcia korzyści majątkowej na kare pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Tym samym owo przestępstwo zostało popełnione w warunkach recydywy kryminologicznej. Rzeczony okres próby nie utrwalił w oskarżonym społecznie akceptowalnych postaw życiowych. Przeciwnie w tymże okresie próby popełnił kolejne przestępstwo, co zaowocowało skazaniem oskarżonego przez austriacki sąd, które to skazanie uniemożliwiło zatarcie poprzedniego skazania. Do tego oskarżony pomimo obdarzenia go szansą ze strony wymiaru sprawiedliwości, zdecydował się ponownie na udział w przestępczości narkotykowej, popełniając tym razem przestępstwo, z którym wiąże się większy stopień społecznej szkodliwości. Potrzeba odejścia (choć przecież nieznacznego) od dolnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego dla tego przepisu wiąże się także z okolicznościami przedmiotowymi tego przestępstwa. Mianowicie oskarżony brał udział w obrocie wieloma różnymi narkotykami. Także ilość tych narkotyków daleko wyznacza poza próg różnicujący typ podstawowy od typu kwalifikowanego. Oskarżony brał udział w obrocie zarówno twardymi jak i miękkimi narkotykami. To wszystko wskazuje, iż zastosowanie wobec niego kary minimalnej przewidzianej przez ustawę o przeciwdziałaniu narkomanii tj. kary 2 lat pozbawienia wolności należałoby uznać za orzeczenie nie uwzględniające wszystkich okoliczności sprawy, nadzwyczajnie premiujące oskarżonego. Tego rodzaju wymiar kary byłby również sprzeczny z funkcją retrybutywną prawa karnego, która każe uczynić z kary realną dolegliwość dla sprawcy bardzo poważnego przecież przestępstwa. Rzeczona kara 3 lat pozbawienia wolności winna stanowić także przekaz dla ogółu społeczeństwa, wskazujący na daleko idącą nieopłacalność brania udziału w procederze obrotu środkami odurzającymi. Wypada przy tym dostrzec, iż oskarżonemu wymierzono karę 3 lat pozbawienia wolności, a więc karę stanowiącą ledwie 10 % ustawowego zagrożenia wynoszącego przecież od 2 do 12 lat pozbawienia wolności. Nie można więc twierdzić, aby Sąd orzekając tego rodzaju kary nie pozostawił pola do orzekania w jeszcze bardziej poważnych sprawach dotyczących obrotu środkami odurzającymi. Istotne znaczenie dla wymiaru kary dla oskarżonego było jego uprzednie skazanie za ciąg przestępstw z art. 59 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, z którego to skazania J. J. (1) nie wyciągnął dla siebie żadnych relewantnych wniosków. Podobnie okoliczności przedmiotowe sprawy jak i właściwości osobiste oskarżonego wyrażające się w działaniu w warunkach recydywy kryminologicznej sprawiły, iż równolegle, obok kary pozbawienia wolności wymierzono J. J. (1) kumulatywną grzywnę. Jak już wskazano obowiązek orzeczenia tej grzywny wynikał wprost z treści przepisu art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Uwzględniając ilość, a także różną postać przechowywanych przez oskarżonego środków odurzających i substancji psychotropowych Sąd Rejonowy ocenił, iż kara 300 stawek dziennych grzywny będzie adekwatna dla przypisanego oskarżonemu zachowania. Tutaj Sąd Rejonowy określając wysokość stawki grzywny wziął pod uwagę zarówno aktualną izolacje penitencjarną J. J. (1) jak i też fakt, że nie ma on nikogo na swoim utrzymaniu, a przed zastosowaniem wobec niego tymczasowego aresztowania prowadził on działalność gospodarczą w sektorze budowlanym. To wszystko spowodowało, iż w punkcie I wyroku Sąd Rejonowy wymierzył oskarżonemu J. J. (1) kumulatywnie karę 3 lat pozbawienia wolności oraz 300 stawek dziennych grzywny, określając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 20 złotych.

J. J. (1)

II

I

Wzgląd na treść art. 63 § 1 k.k. implikował obowiązek zaliczania na poczet kary pozbawienia wolności okresu stosowania wobec J. J. (2), co Sąd Rejonowy uczynił w punkcie II uzasadnianego wyroku.

J. J. (1)

III

I

Zgodnie z treścią art. 70 ust. 4a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii Sąd Rejonowy wymierzył J. J. (1) środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 10000 złotych. Rzeczona kwota stanowić będzie istotną dolegliwość finansową dla oskarżonego, wykazującą mu nieopłacalność popełnienia tego rodzaju przestępstw. Ustawowe widełki dla orzeczenia tego świadczenia to od 1000 do 60000 złotych. Wypada wskazać, iż kwota tego świadczenia nie stanowi nawet 1/3 czarnorynkowej wartość przyjętych do dalszego obrotu przez oskarżonego środków odurzających. Sąd Rejonowy określając wysokość tego środka karnego wziął pod uwagę działanie oskarżonego w warunkach powrotu do przestępstwa. Nadto oskarżony przed zastosowaniem wobec niego tymczasowego aresztowania był osobą dobrze sytuowaną, prowadzącą dobrze prosperującą działalność gospodarczą, nie mającą przy tym nikogo na swoim utrzymaniu. Sąd zważył, iż w sposób omyłkowy błędnie określono beneficjenta tego świadczenia. To wszystko, a także okoliczności przedmiotowe tego czynu wyrażające się w popełnieniu przez oskarżonego bardzo poważnego przestępstwa, udziale w obrocie znaczną ilością różnych środków odurzających wymagały znaczne odejście od dolnej granicy przewidzianej dla tego (obligatoryjnego po 1 stycznia 2023 roku) środka karnego. Stąd też Sąd Rejonowy w punkcie III wyroku wymierzył J. J. (1) środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 10000 złotych.

J. J. (1)

IV

I

W punkcie IV wyroku Sąd Rejonowy działając na podstawie art. 70 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł przepadek zatrzymanych w mieszkaniu oskarżonego J. J. (1) środków odurzających. Niemniej jednak w ocenie Sądu ową podstawą prawną nie mogła zostać objęta waga elektroniczna, albowiem przedmiotowy przepis pozwala jedynie na przepadek samej zabronionej substancji. Jednakże w świetle kwalifikacji przypisanej oskarżonemu jasnym jest, iż owa waga stanowiła przedmiot służący do popełnienia przestępstwa, a więc objęty dyspozycją z art. 44 § 22 k.p.k..

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V

Rozliczając koszty niniejszego procesu Sąd Rejonowy oparł się na zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu określonej w art. 627 k.p.k. W niniejszej sprawie brak jest bowiem podstaw do odstąpienia od powyższej reguły z uwagi na okoliczności podmiotowe oskarżonego, który to jest osobą młodą, nie mającą nikogo na swoim utrzymaniu, a przy tym zdolną do pracy, przed osadzeniem prowadzącą dochodową działalność gospodarczą Za zwolnieniem oskarżonego od powyższych kosztów sądowych nie przemawiają także względy słuszności. Stąd też w punkcie VIII wyroku Sąd Rejonowy zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1859, 41 złotych tytułem wydatków tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa) oraz kwotę 1000 złotych tytułem opłaty.

Podpis