Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 marca 2024 r.

Sąd Rejonowy Poznań- Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu

w V Wydziale Cywilnym w składzie

Przewodniczący: Sędzia Barbara Dolata

Protokolant: -

po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2024 r. w(...), na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa D. Z.

przeciwko J. F. (1) prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą (...) (...)

o zapłatę

1.  Oddala powództwo.

2.  Zasądza od powoda na rzecz pozwanej kwotę 3 617 zł z tytułu zwrotu kosztów procesu.

3.  Nakazuje ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa Sąd Rejonowy Poznań- Nowe Miasto i Wilda Poznaniu kwotę 439,87 zł ( czterysta trzydzieści dziewięć złotych osiemdziesiąt siedem groszy ) z tytułu wydatków.

Sędzia Barbara Dolata

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 27 czerwca 2022 r. powód D. Z., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł do Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu o zasądzenie od pozwanej J. F. (1) na swoją rzecz kwoty 14.893,13 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 29 lipca 2021 r. do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm obowiązujących oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł.

W uzasadnieniu wskazano, że pomiędzy pozwaną a powodem doszło do zawarcia umowy sprzedaży używanego pojazdu marki (...). Pozwana zapewniała powoda, że samochód jest sprawny technicznie i nie posiada żadnych wad fizycznych jak również, że samochód stanowi jej własność i jest wolny od wad prawnych i obciążeń na rzecz osób trzecich. Po przejechaniu przez powoda około 600 km ujawniły się wady silnika w kupionym przez powoda pojeździe, które uniemożliwiają jego normalne użytkowanie. W czasie oględzin przeprowadzonych na zlecenie powoda stwierdzono szereg uchybień technicznych pojazdu. Powód zlecił niezależnemu rzeczoznawcy ocenę stanu technicznego pojazdu w związku z czym w niniejszym procesie domaga się również kosztów sporządzenia przedmiotowej ekspertyzy. Koszt przeprowadzonej przez powoda naprawy rzeczonego pojazdu wyniósł 14.393,13 zł. W związku z tym poza kosztami prywatnej ekspertyzy powód domaga się od pozwanej również kwoty 14.393,13 zł tj. obniżenia ceny kupna pojazdu marki (...), powołując się na rękojmię za wady fizyczne w związku z ujawnieniem wad po zakupie pojazdu. Powód wezwał pozwaną do obniżenia ceny zakupu pojazdu jednak jego działania nie przyniosły oczekiwanego skutku (k. 2-5).

Postanowieniem z dnia 13 stycznia 2023 r. Sąd Rejonowy Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu stwierdził swoją niewłaściwość i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu (k. 44).

Pozwana J. F. (1), zastępowana przez profesjonalnego pełnomocnika, w ustawowym terminie złożyła odpowiedź na pozew, domagając się oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych powiększonych o opłatę skarbową od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu wskazano, że na dzień zawarcia umowy z powodem pojazd marki (...) nr VIN: (...) nie posiadał żadnych wad. Samochód miał zamontowane wszystkie niezbędne części. Powód kupując samochód oświadczył, że dokonał jazdy próbnej oraz oględzin pojazdu i nie wnosi żadnych roszczeń z tego tytułu. Nieprawdą jest by pozwana wprowadziła powoda w błąd co do stanu technicznego przedmiotowego pojazdu, by wady wskazane w pozwie zostały ukryte przed powodem oraz by w ogóle istniały one na dzień zawarcia przez strony umowy sprzedaży. Pozwana nie ma wiedzy w jaki sposób powód użytkował pojazd po zakupie, w szczególności do jakich zdarzeń drogowych doszło w korzystaniu z tego pojazdu przez powoda. Do uszkodzenia wtrysków i silnika mogło bowiem dojść poprzez wlanie złej jakości paliwa. Zarazem zdaniem pozwanej powód nie przeprowadził w prawidłowy sposób procedury reklamacyjnej. Pozwana nie została bowiem poinformowana przez powoda o istnieniu wad uzasadniających jakąkolwiek naprawę, a co za tym idzie, została pozbawiona możliwości podjęcia działań przewidzianych prawem. Powód nie ma więc prawa żądać obniżenia ceny albowiem pozbawił pozwaną możliwości skorzystania z uprawienia do usunięcia wady, zaś naprawa na koszt sprzedawcy nie została przewidziana przez ustawodawcę jako rozwiązanie przysługujące kupującemu. Działanie powoda doprowadziło w ocenie pozwanej do utraty uprawnień z tytułu rękojmi (k. 57-62).

Sąd rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 13 kwietnia 2021 r. pomiędzy pozwaną J. F. (2) działając w ramach prowadzonej pod firmą (...) działalności gospodarczej, jako sprzedawcą a powodem D. Z. jako kupującym została zawarta umowa sprzedaży używanego pojazdu marki (...) nr VIN: (...), rok produkcji (...). Cena ww. pojazdu została ustalona na kwotę 30.000,00 zł. Powód znalazł ofertę pozwanej na serwisie internetowym OLX. W treści ogłoszenia nie było informacji o żadnych uszkodzeniach. Cena pojazdu nie odbiegała od wartości innych pojazdów na rynku. Powodowi zależało na tego rodzaju pojeździe. Pozwana sprowadziła przedmiotowy samochód z Niemiec. Po sprowadzeniu zostały przeprowadzone naprawy lakiernicze. Przed zakupem pojazdu przez powoda, nie był on w Polsce użytkowany w żaden sposób. W Niemczech pojazd służył jako mobilny warsztat. Sprzedawca z Niemiec zapewnił pozwaną, że samochód jest w dobrym stanie i wymaga wyłącznie napraw blacharsko – lakierniczych.

Powód przyjechał oglądać samochód razem z bratem. Pozwanej nie było na miejscu. Przy oględzinach pojazdu obecny był jej syn. Jazda próbna odbywała się wyłącznie na placu. Powód zauważył wyłącznie sygnał diody poduszek powietrznych, przy czym syn pozwanej wyjaśnił, że wystarczy podłączyć komputer i kontrolka przestanie się świecić.

Sprzedawczyni przed zawarciem umowy sprzedaży oświadczyła powodowi, że pojazd (...) jest sprawny technicznie i nie posiada żadnych wad fizycznych. Ponadto poinformowała, że pojazd będący przedmiotem sprzedaży stanowi jej własność, jest wolny od jakichkolwiek wad prawnych i obciążeń na rzecz osób trzecich oraz nie jest przedmiotem żadnego postępowania bądź zabezpieczenia.

dowód: informacja (...) dot. pozwanej (k. 9-9v) faktura VAT nr (...) z dnia 13 kwietnia 2021 r. (k. 10), przesłuchanie powoda D. Z. (k. 76-78), przesłuchanie pozwanej J. F. (1) (k. 78-79).

Po zakupie pojazdu, powód po przejechaniu z P. do L. odległości około 300 km (miejsce zamieszkania powoda) zauważył, że silnik pojazdu dymił i przerywał pracę. Po przejechaniu przez powoda kolejnych 300 km ujawniły się kolejne wady silnika zamontowanego w pojeździe marki (...) nr VIN: (...), rok produkcji (...) które zdaniem powoda uniemożliwiały normalne użytkowanie pojazdu. W związku z tym rzeczoznawca H. G. na zlecenie powoda dokonał oględzin zdemontowanego silnika z pojazdu marki (...) nr VIN: (...), rok produkcji (...). W czasie oględzin rzeczoznawca stwierdził:

- widoczne ślady wcześniejszych ingerencji w deklu pokrywy zaworów (pomieszane śruby – widoczny kolor śrub z łbami czystymi z uwagi na prace w kąpieli olejowej zamontowane na zewnętrznej części pokrywy,

- zaślepka korka wodnego (brak oryginalnej śruby, zamontowana dorabiana z trzeba podkładkami i silikonem w celu uszczelnienia),

- kolektor wydechowy jak i dolotowy zamontowany na uszczelkach silikonowych,

- brak napinaczy pasów bezpieczeństwa dla fotela pasażera,

- linka wodzika zamontowana za pomocą opaski zaciskowej,

- wtryski paliwa zużyte,

- łapa silnika zamontowana źle dobranymi śrubami,

- uszkodzona turbosprężarka,

-uszkodzony układ korbowo-tłokowy,

-uszkodzona klimatyzacja.

Mając na uwadze powyższe usterki rzeczoznawca stwierdził, że pojazd posiadał szereg wad jakie zostały ukryte przed obecnym właścicielem w celu doprowadzenia do sfinalizowania sprzedaży pojazdu. Dodatkowo w dniu 30 maja 2021 r. rzeczoznawca H. G. sporządził kalkulację naprawy nr (...) dotyczącą ujawnionych uszkodzeń. Następnie rzeczoznawca wystawił na rzecz powoda fakturę VAT nr (...) z dnia 30 maja 2021 r. opiewającą na kwotę 500,00 zł z tytułu sporządzenia przedmiotowej kalkulacji.

Po sporządzeniu opinii przez rzeczoznawcę, około dwóch tygodni po zakupie pojazdu, powód skontaktował się z pozwaną telefonicznie. Powód nie wezwał pozwanej do usunięcia wad pojazdu, nie przesłał jej również opinii rzeczoznawcy. Kontaktował się z nią wyłącznie telefonicznie.

dowód: opinia techniczna nr (...) z dnia 30 maja 2021 r. (k.11-25, 27-28), faktura VAT nr (...) z dnia 30 maja 2021 r. (k. 26), przesłuchanie powoda D. Z. (k. 76-78).

Po ujawnieniu stanu pojazdu marki (...) nr VIN: (...), powód D. Z. zlecił sporządzenie naprawy rzeczonego samochodu. Łączny koszt naprawy wyniósł 14.393,13 zł.

dowód: faktury i paragony dot. naprawy pojazdu marki (...) nr VIN: (...) (k. 29-35).

Pismem z dnia 20 lipca 2021 r. pełnomocnik powoda wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 14.926,98 zł z uwagi na ujawnienie istotnych ukrytych zdaniem strony powodowej wad technicznych (fizycznych) pojazdu marki (...) nr VIN: (...) – w terminie do dnia 28 lipca 2021 r.

W odpowiedzi na powyższe pismo, pozwana pismem z dnia 3 sierpnia 2021 r. odmówiła uznania roszczenia powoda wskazując, że nie została powiadomiona o wadach i nie miała możliwości podjęcia działań przewidzianych prawem w celu usunięcia rzeczonych wad.

dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 20 lipca 2021 r. (k. 36-39) wraz z potwierdzeniem nadania (k. 39), pismo pozwanej z dnia 3 sierpnia 2021 r. (k. 40-41).

W trakcie oględzin pojazd był już rozbrojony przez warsztat, a silnik został zdemontowany. Oględziny wykazały usterki elementów jednostki napędowej pojazdu. Nie sposób doszukać się istotnych wad pojazdu na podstawie znajdującego się w aktach sprawy materiału. Materiał zdjęciowy wykonany przez niezależnego rzeczoznawcę jest niskiej jakości. Na podstawie wykonanych testów można stwierdzić, że w chwili sprzedaży w pojeździe były zużyte wtryskiwacze oraz turbosprężarka. Brak jest jednak zdjęć wskazanych elementów obrazujących ich zużycie. Tym samym, trudno jest określić, czy było to efektem zatankowania paliwa niskiej jakości czy z innej przyczyny.

Deklarowana przez powoda naprawa klimatyzacji nie została udokumentowana zdjęciami, ani badaniami. Dodatkowo brak jest materiału zdjęciowego potwierdzającego wystąpienie uszkodzenia panewek, czy też wału korbowego. Również uszkodzenie słupka silnika nie zostało udokumentowane stosownym materiałem zdjęciowym. Widoczna jest wcześniejsza ingerencja w silnik, przy czym trudno określić to jako wadę – jakość wcześniejszych napraw może zostać określona jako nietechnologiczna.

Brak napinacza pasa jest łatwy do zauważenia podczas dokładnych oględzin pojazdu oraz jazdy testowej. Nie jest to więc wada ukryta pojazdu. Również bagnet pomiaru oleju jest widoczny podczas oględzin. Brak jest jednak materiału zdjęciowego dokumentującego montaż wskazanego elementu przy pomocy opaski zaciskowej oraz, czy był on widoczny dla kupującego.

Montaż kolektorów wydechowego i dolotowego przy użyciu silikonowych uszczelek winien być traktowany nie jako wada ukryta, a jako wcześniejsza naprawa pojazdy. Powód nie wykonał dokumentacji fotograficznej sprzed demontażu układu, co nie pozwala na ocenę wykonanych wcześniej napraw.

Jako wady ukryte można zakwalifikować: niewłaściwy montaż łapy silnika (różne śruby) oraz nieprawidłowy montaż zaślepki korka wodnego (na śrubę z trzema podkładkami). W przypadku opisanych wad nie sposób było stwierdzić ich obecności w trakcie oględzin pojazdu i jazdy testowej przed zakupem samochodu przez powoda. Dodatkowo pojazd miał cofnięty licznik, co również stanowiło wadę pojazdu.

dowód: pisemna opinia biegłego sądowego M. C. z dnia 21 listopada 2023 r. (k. 89-116)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z powołanych wyżej dokumentów prywatnych, którym nadał znaczenie zgodnie z art. 245 k.p.c., oraz z innych dokumentów w rozumieniu art. 243(1) k.p.c. Sąd nie znalazł żadnych podstaw do kwestionowania autentyczności i prawdziwości dokumentów, z których przeprowadzony został dowód. Na mocy art. 243(2) k.p.c. ww. wiarygodne dokumenty znajdujące się w aktach sprawy stanowiły dowody bez wydawania odrębnego postanowienia. Skoro materiał dowodowy stanowiły opisane wyżej dokumenty, to tym samym z mocy ustawy stanowiły one przedmiot postępowania dowodowego.

Za częściowo przydatne dla rozstrzygnięcia sprawy należało uznać również zeznania powoda D. Z.. Sąd dał wiarę jego wypowiedziom w zakresie w jakim powód opisał okoliczności w których nabył przedmiotowy pojazd, w tym jakie informacje podczas zakupu samochodu powód otrzymał od syna pozwanej. Za wiarygodne nie sposób było uznać natomiast zeznań powoda w części odnoszącej się do rzekomych ustaleń z pozwaną w zakresie ewentualnej partycypacji J. F. (1) w kosztach naprawy silnika pojazdu po ujawnieniu jego wad. Pozwana bowiem zaprzeczyła treści zeznań powoda w tym zakresie, zaś powód tej okoliczności nie wykazał przy pomocy żadnych innych dowodów. Co istotne sam powód zeznał, że nie wzywał pozwanej do usunięcia wad pojazdu przed naprawą dokonaną z inicjatywy powoda, nie przesłał jej również opinii rzeczoznawcy. Kontaktował się z nią wyłącznie telefonicznie, zaś treść tych rozmów zdaniem Sadu nie została przez powoda wykazana wobec odmiennych twierdzeń stron w tym zakresie.

Za wiarygodne Sąd uznał natomiast wypowiedzi pozwanej J. F. (1), która opisała okoliczności, w jakich zakupiła przedmiotowy pojazd, w tym w szczególności pochodzenie samochodu, jego stan w chwili zakupu przez pozwaną oraz sposób wcześniejszego użytkowania w Niemczech. Wypowiedzi pozwanej były spójne, logiczne oraz korespondowały ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, w tym w szczególności z treścią opinii biegłego sądowego M. C.. W tym stanie rzeczy Sąd uwzględnił zeznania pozwanej w zakresie wynikającym z przedstawionego stanu faktycznego sprawy.

Sąd dokonał ustaleń faktycznych również w oparciu o opinię sporządzoną przez biegłego sądowego M. C., którą uznał za w pełni przydatną dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy w zakresie w jakim biegły ustalił istnienie i zakres ukrytych wad fizycznych pojazdu marki (...). Opinia została sporządzona przez kompetentną i uprawnioną osobę posiadającą należytą wiedzę specjalistyczną, wskazuje na to sposób jej sporządzenia i dochodzenia do wniosków. Opinię biegły wydał opierając się na materiale dowodowym zebranym w aktach sprawy oraz własnym doświadczeniu zawodowym i wiedzy w zakresie naprawy szkód komunikacyjnych.

W ocenie Sądu przedmiotowa opinia pozostaje merytorycznie rzetelna, sformułowana w sposób kategoryczny i spójny, przez osobę posiadającą odpowiednie kompetencje do jej przygotowania. Wskazuje ona metodykę opracowania, sposób badań, które doprowadziły biegłego do wysnucia ostatecznych wniosków, a całość wydanej w sprawie opinii okazała się być spójna i logiczna.

Zaznaczyć należy, iż dowód z opinii biegłego ma służyć poznaniu przez Sąd wiedzy specjalnej. Funkcją biegłego jest ocena stanu lub właściwości rzeczy lub osoby albo wyjaśnienie przyczyn określonych zdarzeń i określenia ich skutków (tak: M. Rybarczyk, Biegły w postępowaniu cywilnym, Warszawa 2001, str. 8), sama zaś ocena przeprowadzona na podstawie dowodu z opinii biegłego niczym nie różni się od oceny innych dowodów. Co istotne, służą ku temu kryteria określone w treści art. 233 § 1 k.p.c. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 12 maja 2009 r., III AUa 270/09, OSAB 2010 nr 1, str. 58). Sąd obowiązany jest zatem dokonać każdorazowej oceny w zakresie opinii sporządzonej na potrzeby postępowania dowodowego pod kątem wyżej wymienionych kryteriów. Sąd nie dopatrzył się w sporządzonej opinii żadnych uchybień, przyznając jej treści przymiot pełnej wiarygodności, nie znajdując podstaw do podważania jej wartości dowodowej i do konieczności przeprowadzania dowodu z opinii innych biegłych (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 1974 r., II CR 638/74, OSP 1975/5/108). Zarazem strony postepowania nie kwestionowały wniosków biegłego i nie wnosiły o sporządzenie opinii uzupełniającej.

Powyższe zatem przeprowadzenie postępowania dowodowego w całości pozwalało Sądowi zamknąć rozprawę celem wydania orzeczenia.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu, jako niewykazane.

W niniejszej sprawie powód D. Z. domagał się zapłaty przez pozwaną J. F. (1) kwoty 14.393,13 zł tytułem zwrotu powodowi ceny jaką uiścił w związku z naprawą silnika w pojeździe marki (...), nr VIN: (...), rok produkcji (...), jak również kwoty 500,00 zł z tytułu kosztów związanych ze sporządzeniem opinii technicznej przez niezależnego rzeczoznawcę techniki motoryzacyjnej.

Strony pozostawały zgodne co do tego, że w dniu 13 kwietnia 2021 r. zawarły umowę, w ramach której powód nabył od pozwanej przedmiotowy pojazd. Powód wywodził swoje roszczenie z okoliczności ujawnienia w pojeździe wad fizycznych, które jego zdaniem pozostawały niewidoczne i niemożliwe do ustalenia na etapie kupna pojazdu, a zostały dostrzeżone w związku z jego eksploatacją po przejechaniu około 600 km. Z kolei pozwana kwestionowała zasadność powództwa wskazując, że stan techniczny samochodu, w momencie przekazania go powodowi, był dobry a pojazd nie posiadał żadnych ukrytych wad fizycznych.

Art. 556 k.c. stanowi, że sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę (rękojmia). Przepis art. 559 k.c. stanowi natomiast, że sprzedawca jest odpowiedzialny z tytułu rękojmi za wady fizyczne, które istniały w chwili przejścia niebezpieczeństwa na kupującego lub wynikły z przyczyny tkwiącej w rzeczy sprzedanej w tej samej chwili. Definicja wady została przez ustawodawcę określona w art. 556(1) § 1 k.c. zgodnie z którym wada polega na niezgodności rzeczy sprzedanej z umową. W szczególności rzecz sprzedana jest niezgodna z umową, jeżeli:

1) nie ma właściwości, które rzecz tego rodzaju powinna mieć ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub przeznaczenia;

2) nie ma właściwości, o których istnieniu sprzedawca zapewnił kupującego, w tym przedstawiając próbkę lub wzór;

3) nie nadaje się do celu, o którym kupujący poinformował sprzedawcę przy zawarciu umowy, a sprzedawca nie zgłosił zastrzeżenia co do takiego jej przeznaczenia;

4) została kupującemu wydana w stanie niezupełnym.

Rzecz sprzedana ma wadę także w razie nieprawidłowego jej zamontowania i uruchomienia, jeżeli czynności te zostały wykonane przez sprzedawcę lub osobę trzecią, za którą sprzedawca ponosi odpowiedzialność, albo przez kupującego, który postąpił według instrukcji otrzymanej od sprzedawcy (§3).

Uprawnienia kupującego w sytuacji zaistnienia wad zostały sprecyzowane w treści art. 560 § 1 k.c. zgodnie z którym jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona lub naprawiana przez sprzedawcę albo sprzedawca nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady. Tym samym możliwość obniżenia ceny zakupionego towaru aktualizuje się dopiero w sytuacji, jeżeli sprzedawca odmówił niezwłocznej wymiany rzeczy wadliwej na wolną od wad lub usunięcia wad sprzedanego przedmiotu.

Dla ustalenia odpowiedzialności pozwanej w tym przedmiocie należało więc w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy powód wezwał pozwaną do niezwłocznego usunięcia wad pojazdu bądź wymiany na pojazd wolny od wad. W trakcie przeprowadzonego postepowania Sąd ustalił, że powód wprawdzie po ujawnieniu problemów z silnikiem rozmawiał telefonicznie z pozwaną, jednak treść tych rozmów nie jest jasna. W swoich zeznaniach powód twierdził, że pozwana zgodziła się partycypować w kosztach naprawy usterek w pojeździe do kwoty 1.000,00 zł. Pozwana w trakcie przesłuchania stanowczo zaprzeczyła jednak tej okoliczności. Zarazem strona powodowa na wskazaną okoliczność nie przedstawiła żadnych innych dowodów, zatem brak jest możliwości oparcia sprawy na treści ustaleń stron postępowania w tym zakresie. W tym miejscu należy zaznaczyć, że w procesie cywilnym obowiązuje pełna zasada kontradyktoryjności. Oznacza to, że Sąd nie ma obowiązku zarządzania dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie. Sąd nie jest też zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Strona, która nie podejmuje inicjatywy dowodowej, musi liczyć się z negatywnymi skutkami takiego postępowania. Niewątpliwie powód dysponując opinią niezależnego rzeczoznawcy nie przedstawił tej opinii pozwanej i nie umożliwił jej usunięcia wady, nie udostępnił jej również pojazdu do naprawy. Nie bez znaczenia pozostaje również okoliczność, że sam powód zeznał, iż nie wzywał pozwanej do usunięcia wad pojazdu przed naprawą dokonaną z inicjatywy powoda.

Art. 561(3) k.c. stanowi, że koszty wymiany lub naprawy ponosi sprzedawca. W szczególności obejmuje to koszty demontażu i dostarczenia rzeczy, robocizny, materiałów oraz ponownego zamontowania i uruchomienia.

Powód nie wykazał jednak, że pojazd marki (...), nr VIN: (...), rok produkcji (...) posiadał ukryte wady fizyczne, kosztem usunięcia których należałoby obciążyć pozwaną. Z opinii biegłego sądowego wynikało, że samochód był wcześniej naprawiany nietechnologicznie, cześć elementów była widoczna już przy sprzedaży (jak kontrolka klimatyzacji czy brak napinaczy pasów bezpieczeństwa). Dodatkowo część stwierdzonych przez powoda ingerencji nie stanowiło ukrytych wad, ale były śladami nie technologicznych napraw pojazdu. Powód nie wykazał również, by przed zakupem zwrócił się do pozwanej o podanie czy i co było w pojeździe naprawiane, a co wymaga kontroli lub naprawy.

Ponadto z zeznań D. Z. wynikało, że powód przejeździł zakupionym pojazdem około 600 km, a zatem nie sposób powiedzieć, że pojazd nie nadawał się do użytku w momencie zakupu. Ponadto pojazd marki (...), nr VIN: (...), rok produkcji (...) nie był samochodem nowym (8 letni), powód nie sprawdził jego historii przed zakupem, a okoliczność ta w żaden sposób nie mogła obciążać pozwanej. Zarazem powód w niniejszej sprawie nie powoływał się na wadę prawną pojazdu w zakresie większego kilometrażu niż wskazany na liczniku. Powód nie żądał także obniżenia ceny przedmiotowego pojazdu.

Na podstawie opinii biegłego sądowego należało uznać, że powód dokonał takich napraw, jak sam uważał za stosowne, nie zaś takich, jakie w okolicznościach niniejszej sprawy były konieczne. W szczególności trudno uznać, że klimatyzacja wymagała całkowitej wymiany. Ceny naprawy mogą być różne w rożnych regionach Polski, a nadto różne z uwagi na zakres i rodzaj części użytych do naprawy. W ocenie Sądu wobec ustalenia, iż część wad na jakie powoływał się powód nie stanowiło wad fizycznych pojazdu, brak jest podstaw by uznać, że kwota ponad 14.000,00 zł winna obciążać pozwaną.

Na tej podstawie Sąd doszedł do przekonania, że powód nie wykazał wad fizycznych pojazdu istniejących w chwili jego sprzedaży w stopniu wystarczającym dla uwzględnienia powództwa oraz kosztów koniecznych do usunięcia tych wad. Powód nie zmienił przy tym żądania w zakresie zapłaty z powołaniem na wadę prawną. Ponadto powód nie umożliwił pozwanej usunięcie ewentualnych usterek jakie powód uznawał za wady pojazdu. Przy uwzględnieniu wszystkich powyższych okoliczności powództwo podlegało więc w całości oddaleniu o czym orzeczono w punkcie 1 wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie 2 wyroku na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. obciążając nimi w całości powoda jako przegrywającego sprawę. Na koszty poniesione przez pozwanego złożyły się: opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł oraz koszty zastępstwa procesowego pozwanej w kwocie 3.600,00 zł (§ 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, Dz. U. z 2022 r. poz. 1166 oraz z 2023 r. poz. 1860) tj. łącznie 3.617,00 zł.

Zarazem wyjaśnienia wymagało, że postanowieniem z dnia 19 lutego 2024 r. przyznano wynagrodzenie biegłemu sądowemu M. C. w kwocie 1.739,87 zł za sporządzenie opinii w sprawie, które do kwoty 1.300,00 zł zostało wypłacone z zaliczki powoda, w pozostałej zaś części (439,87 zł) tymczasowo ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Poznań – Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu. W związku z tym nierozliczone dotychczas koszty postepowania w kwocie 439,87 zł w punkcie 3 wyroku nakazano ściągnąć od powoda jako przegrywającego proces.

Sędzia Barbara Dolata