Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 czerwca 2024 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący	Sędzia Adam Bojko
Protokolant	Stażysta Angelika Szeszko

po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2024 roku w Piotrkowie Trybunalskim
na rozprawie

sprawy z powództwa Z. M.

przeciwko (...) Bank S.A. z siedzibą w W.

o ustalenie nieważności umowy i zapłatę kwoty 26 780,35 zł

1.  umarza postępowanie w przedmiocie żądania zapłaty kwoty 18 780,35 zł (osiemnaście tysięcy siedemset osiemdziesiąt złotych 35/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie;

2.  ustala nieistnienie pomiędzy stronami stosunku prawnego pożyczki wynikającego z umowy o pożyczkę gotówkową nr (...) zawartej w dniu 31 grudnia 2022 roku;

3.  ustala nieistnienie pomiędzy stronami stosunku prawnego kredytu wynikającego z umowy o kredyt na zakup towarów/usług nr (...) zawartej w dniu 9 stycznia 2023 roku;

4.  oddala powództwo w pozostałej części;

5.  zasądza od pozwanego (...) Bank S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda Z. M. kwotę 1 000,00 zł (jeden tysiąc złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty;

6.  nakazuje wypłacić powodowi z rachunku Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim kwotę 340,00 zł (trzysta czterdzieści złotych 00/100) tytułem zwrotu nienależnie pobranej części opłaty sądowej od pozwu.

Sygn. akt I C 1100/23

UZASADNIENIE

Powód Z. M. w pozwie wniesionym przeciwko (...) Bank S.A. w W. zażądał:

1.  uznania za nieważne na podstawie art. 58 k.c. następujących umów:

a.  zawartej pomiędzy pozwanym, a oszustem posługującym się jego danymi, umowy pożyczki nr (...) wypłaconej 2 stycznia 2023 r. na rachunek bankowy założony przez oszusta na kwotę 5 495,60 zł;

b.  zawartej pomiędzy pozwanym, a oszustem posługującym się jego danymi, umowy o kredyt za zakup towarów/usług z dnia 9 stycznia 2023 r., na podstawie której oszust uzyskał kartę graficzną w sklepie internetowym (...) sp. z o.o. na kwotę 2 853,61 zł;

2.  zasądzania od pozwanego na jego rzecz odszkodowania w wysokości 76 780,35 zł wraz z odsetkami ustawowymi maksymalnymi za opóźnienie do dnia zapłaty w związku:

a.  bezprawnym administrowaniem i przetwarzaniem jego danych osobowych w kwocie 8 349,21 zł z odsetkami ustawowymi do dnia faktycznej zapłaty;

b.  faktycznie poniesioną szkodą majątkową na kwotę żądanych od niego przez pozwanego kredytów i poniesionymi stratami niematerialnymi, jak negatywne emocje, nieobecność w pracy związana z wyjaśnieniem kwestii umów zawartych na jego szkodę, regularnych wizyt na komendzie policji, pretensji w rodzinie, wpływu sytuacji na jego stan zdrowia, zaburzenia jego zdolności kredytowej w BIK, brak informacji, że nie jest zobowiązany wobec pozwanego, brak woli współpracy w zakresie ochrony danych osobowych i bezprawnego wykorzystania jego danych osobowych w kwocie 18 349,21 zł z odsetkami ustawowymi do dnia faktycznej zapłaty;

c.  naruszeniem jego dóbr osobistych tj. imienia, nazwiska, dobrego imienia, wizerunku w związku uznaniem go za osobę niewiarygodną, która nie spłaca swoich zobowiązań w kwocie 50 000 zł z odsetkami ustawowymi do dnia faktycznej zapłaty;

d.  wezwaniem do zapłaty z 1 lutego 2023 r. na kwotę 81,93 zł z odsetkami maksymalnymi za opóźnienie do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w okresie od 22 grudnia 2022 r. do 10 stycznia 2023 r. nieznana osoba posługując się jego danymi, zawarła umowę o prowadzenie rachunku bankowego, a następnie pięć umów pożyczek i kredytów, w ty, umowy z pozwanym wskazane w pozwie. O oszustwie dowiedział się 6 lutego 2023 r., kiedy pozwany przesłał mu wezwanie od zapłaty. Nigdy nie zawierał żadnej z tych umów, nie zgubił też dowodu osobistego i oczekiwał od każdego z banku wystawienia oświadczenia, że nie jest zobowiązany wobec banku i bank nie będzie kierował wobec niego jakichkolwiek roszczeń z tytułu umowy lub umów, które zawarł z oszustem. Na fakt oszustwa wskazują następujące argumenty:



żadna z umów nie została opatrzona kwalifikowanym podpisem elektronicznym;



oszust posłużył się numerem telefonu, który nie jest numerem telefonu powoda;



oszust posłużył się adresem mailowym, który nie jest adresem mailowym powoda;



oszust dokonał wypłaty środków z tytułu wyłudzonej pożyczki w bankomacie w L., położonym w województwie (...), a w czasie wypłaty środków powód przebywał w pracy w K.;



oszust posłużył się nieprawdziwymi danymi dotyczącymi miejsca jego zatrudnienia;



oszust podał nieprawdzie nazwisko panieńskie jego matki;



zawarcie w krótkim czasie 5 umów kredytowych w różnych bankach, aby uniknąć skutecznej weryfikacji zdolności kredytowej;



zakupiona w sklepie internetowym X -com krata graficzna została wysłana do paczkomatu w P. i odebrana w czasie, gdy przebywał w pracy w K.;



podpis na umowie rachunku bankowego w V. Banku nie jest jego podpisem.

Postanowieniem z dnia 22 stycznia 2024 r. Sąd umorzył postępowanie w zakresie kwoty 50 000 zł zawartego w punkcie 2 litera c pozwu.

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa, wskazując, że na obecnym etapie nie został stwierdzony fakt popełnienia przestępstwa w postępowaniu karnym, a tym samym nie można stwierdzić, czy czynność zawarcia umowy kredytowej była sprzeczna z ustawą. Ponadto powód nie doznał żadnej szkody ze strony banku. Wniosek kredytowy o udzielenie pożyczki nr (...) został złożony elektronicznie, a jego weryfikacja odbyła się za pomocą przelewu złotowego z rachunku klienta w innym banku, co jest zgodne z art. 7 Prawa bankowego. A odpowiedzialność za proces weryfikacji klienta przy zakładaniu konta ponosi bank, w którym zostało założone konto. Zdaniem pozwanego skoro powód nikomu nie udostępniał swoich danych osobowych, ani też nie zgubił dowodu osobistego, to przestępstwa dokonałby ktoś z bliskiego kręgu znajomych/rodziny powoda, w związku z czym bank nie może ponosić odpowiedzialności za nieuwagę i brak odpowiedniego zabezpieczenia dokumentów przez powoda. Pozwany wskazał również, że banki są uprawnione do przetwarzania danych osobowych klientów w celu dokonania oceny zdolności kredytowej oraz w dalszym okresie, jeżeli taka ocena jest pozytywna i kredyt zostanie udzielony. Końcowo pozwany podniósł, że powód nie wykazał wysokości szkody.

Na rozprawie w dniu 14 maja 2024 r. powód ograniczył żądanie odszkodowania do kwoty 8 000 zł z tytułu bezprawnego administrowania i przetwarzania jego danych osobowych przez pozwanego.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 22 grudnia 2022 r. nieustalona osoba, posługując się danymi osobowymi powoda w postaci imienia, nazwiska, numeru PESEL, serii i numer dowodu osobistego, adresu zamieszkania i zameldowania, zawarła z (...) Bank S.A. w W. umowę rachunków płatniczych, kanałów zdalnych oraz karty debetowej.

/dowód: umowa z dnia 22 grudnia 2022 r. k. 357 akt 4194-5.Ds.875.2023 Prokuratury Rejonowej Ł. w Ł., zeznania powoda k. 121 odwrót, k. 117 – 118/

Podpisy o treści (...) na powyższej umowie oraz na formularzu potwierdzenia doręczenia ( (...)) list przewozowy klienta z dnia 28 grudnia 2022 r. nie zostały nakreślone przez powoda.

/dowód: ekspertyza z zakresu kryminalistycznych badań poznawczych z dnia 20.02.2024 r. k. 336 – 357 akt 4194-5.Ds.875.2023 Prokuratury Rejonowej Ł. w Ł./

W okresie od 2 stycznia 2023 r. do 10 stycznia 2023 r. nieustalona osoba posługując się danymi osobowymi powoda w postaci imienia, nazwiska, numeru PESEL, serii i numer dowodu osobistego, adresu zamieszkania i zameldowania, zawarła pięć umów kredytów bądź pożyczek, w tym w dniu 2 stycznia 2023 r. umowę pożyczki nr (...) z pozwanym bankiem na kwotę 5 495,60 zł, a w dniu 9 stycznia 2023 r. umowę umowy o kredyt za zakup towarów/usług nr (...) z pozwanym bankiem na zakup karty graficznej w sklepie internetowym X-com sp. z o.o. na kwotę 2 853,61 zł. Wnioski kredytowe o udzielenie pożyczek (...) i (...) zostały złożone za pośrednictwem internetowego procesu, w którym weryfikacja tożsamości odbywa się na podstawie przelewu złotowego z rachunku klienta w innym banku. Przelew weryfikacyjny został wykonany z rachunku bankowego prowadzonego przez (...) S.A. w W. o numerze (...) na kwotę 1 zł tytułem „Potwierdzam wolę zawarcia z A. Bank umowy”, a kwota pożyczki (...) została przekazana przez pozwany Bank na ten rachunek, a następnie wypłacona z rachunku przez nieustaloną osobę.

/dowód: umowa o pożyczkę gotówkową nr (...) k. 8 – 12, informacja dla klienta k. 12 odwrót, oświadczenie dotyczące ryzyka zmiennej stopy procentowej k. 13, informacja o produktach dodatkowych wpływających na koszty pożyczki k. 13 odwrót, dyspozycja uruchomienia pożyczki k. 14, prognozowany haromonogram spłaty pożyczki k. 14 odwrót – 16, wyciąg z taryfy opłat i prowizji (...) Banku S.A. dla klientów indywidulanych k. 16 odwrót, umowa o kredyt na zakup towarów/usług nr (...) k. 17 – 19 odwrót, odpowiedź na reklamację k. 34 – 35 odwrót, pismo pozwanego z 2.05.2023 r. do II Komisariatu Policji w Ł. k. 79 – 80, zeznania powoda k. 121 odwrót, k. 117 – 118/

W dniu 6 lutego 2023 r. powód otrzymał wezwanie pozwanego Banku do zapłaty zaległej kwoty 81,93 zł dotyczącej umowy (...). Tego samego dnia ustalił dane dotyczące pożyczki.

/dowód: kopia wezwania do zapłaty k. 20, zestawienie rachunków klienta k. 21, zeznania powoda k. 121 odwrót, k. 117 – 118/

W dniu 7 lutego 2023 r. powód złożył zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa oszustwa polegającego na zawarciu umów pożyczek z (...) Bankiem S.A. i innymi bankami, przy wykorzystaniu jego danych osobowych. W toku wszczętego śledztwa ustalono, że podpisy o treści (...) na umowie rachunków płatniczych, kanałów zdalnych oraz karty debetowej zawartej w dniu 22 grudnia 2022 r. z (...) S.A. oraz na formularzu potwierdzenia doręczenia ( (...)) list przewozowy klienta z dnia 28 grudnia 2022 r. nie zostały nakreślone przez powoda. Umowa została doręczona odbiorcy na adres: K., ul. (...). Wypłata środków przelanych przez pozwany Bank tytułem umowy pożyczki nr (...) na rachunek prowadzony przez (...) S.A. w W., nastąpiła w bankomacie w L., położonym w województwie (...), natomiast kart graficzna zakupiona w sklepie internetowym X -com została wysłana do paczkomatu inPost w P. i tam odebrana. W dniu 12 lutego 2024 r. śledztwo zostało umorzone z powodu niewykrycia sprawcy. Odpis postanowienia został doręczony m.in. pokrzywdzonemu (...) Bank S.A. w W..

/dowód: potwierdzenie złożenia zawiadomienia k. 22, kopia postanowienia z 12.02.2023 r. o umorzeniu śledztwa k. 87 – 88 odwrót, wyciąg z rachunku bankowego k. 28 – 29, dokumenty w aktach 4194-5.Ds.875.2023 Prokuratury Rejonowej Ł. w Ł./

Pismem z dnia 17 lutego 2023 r. powód zawiadomił pozwanego o popełnieniu przestępstwa oszustwa przy zawieraniu umów nr (...), wskazał, że nigdy nie zawierał żadnej z tych umów i oczekuje na wydanie zaświadczenia przez bank, że nie jest zobowiązany wobec banku i bank nie będzie kierował do niego żadnych roszczeń, a ponadto propozycji rekompensaty szkody poniesionej na skutek bezprawnego wykorzystania jego danych osobowych, naruszenia jego dóbr osobistych oraz podważenia jego zdolności kredytowej poprzez wpis do BIK.

/dowód: pismo powoda z 17.02.2023 r. k. 25/

Pismem z dnia 8 marca 2023 r. pozwany Bank zawiadomił powoda, że umowy zostały oznaczone w systemie informatycznym banku jako wyłudzenie, na kwestionowanych umowach została założona blokada działań windykacyjnych, przeprowadzono korektę danych w bazie (...) S.A., co oznacza, że w (...) S.A. nie są przetwarzane dane, które dotyczą tych umów. Kolejne kroki będą mogły być podjęte po wydaniu prawomocnego wyroku sądu. W zakresie żądania rekompensaty wskazano na konieczność przysłania dokumentów potwierdzających wysokość strat oraz uzasadnienia w jaki sposób bank przyczynił się do ich powstania.

/dowód: odpowiedź na reklamację k. 26 – 27/

Pismem z dnia 13 marca 2023 r. powód wezwał pozwanego do zaprzestania przetwarzania i administrowania jego danymi osobowymi.

/dowód: pismo powoda z 13.03.2023 r. k. 30/

Pismem z dnia 17 marca 2023 r. powód wskazał, że bank nadal nie złożył oświadczenia, potwierdzającego, że nie jest on dłużnikiem banku, podniósł, że w jego ocenie bank dopuścił się zaniedbań na jego szkodę przy weryfikacji jego tożsamości przed zawarciem obu umów, a ponadto nie udzielił mu pomocy w wyjaśnieniu sprawy. W piśmie powód wniósł o przyznanie rekompensaty w kwocie 28 000 zł.

/dowód: pismo powoda z 17.03.2023 r. k. 33/

W odpowiedzi na powyższe pismo pozwany Bank wskazał, że działania windykacyjne z tytułu obu umów zostały wstrzymane do chwili powzięcia informacji o wyniku ustaleń organów ścigania i wydania prawomocnego rozstrzygnięcia w tej sprawie. Wnioski kredytowe o udzielenie pożyczek (...) i (...) zostały złożone za pośrednictwem internetowego procesu, w którym weryfikacja tożsamości odbywa się na podstawie przelewu złotowego z rachunku klienta w innym banku. Przelew weryfikacyjny został wykonany z rachunku bankowego prowadzonego przez (...) S.A. w W. o numerze (...) na kwotę 1 zł tytułem „Potwierdzam wolę zawarcia z A. Bank umowy”. Dane osobowe oraz adresowe pochodzące z przelewu były zgodne z danymi przedstawionymi we wniosku kredytowym, a dodatkowo zostały zweryfikowane w rejestrze zewnętrznym – Rejestrze Dowodów Osobistych. Umowy nie podlegały weryfikacji manualnej (zautomatyzowane internetowe procesy).

/dowód: odpowiedź na reklamację k. 34 – 35 odwrót/

Powód złożył skargę do Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych na nieprawidłowości w procesie przetwarzania jego danych osobowych przez pozwany bank, polegające na przetwarzaniu jego danych osobowych bez podstawy prawnej. Decyzją z 28 grudnia 2023 r. Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych odmówił uwzględnienia skargi.

/dowód: decyzja z Prezesa (...) z 28.12.2023 r. k. 114 – 116 odwrót/

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 355 k.p.c. Sąd umorzy postępowanie, jeżeli powód ze skutkiem prawnym cofnął pozew, strony zawarły ugodę lub została zawarta ugoda przed mediatorem albo z innych przyczyn wydanie wyroku stało się zbędne lub nieodpuszczalne.

Na rozprawie w dniu 14 maja 2024 r. powód cofnął pozew o odszkodowanie w części wynoszącej 18 780,35 zł, a strona pozwana nie złożyła oświadczenia w tym przedmiocie w terminie czternastu dni, co Sąd uznał za wyrażenie zgody na cofnięcie pozwu na podstawie art. 230 § 3 zdanie 2 k.p.c. stosowanego odpowiednio.

Z uwagi na cofnięcie pozwu ze skutkiem prawnym w zakresie kwoty 18 780,35 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, Sąd umorzył postępowanie w tej części.

Z ustalonego stanu faktycznego wynika, że powód nie złożył wniosku o zawarcie z pozwanym bankiem umowy pożyczki (...), jak również wniosku o zawarcie z pozwanym bankiem umowy o kredyt na zakup towarów/usług (...). Oba wnioski zostały złożone przez nieustaloną osobę, która posłużyła się danymi osobowymi powoda w postaci imienia, nazwiska, numeru PESEL, serii i numer dowodu osobistego, adresu zamieszkania i zameldowania, jak również otrzymała kwotę pożyczki oraz nabyła kredytowany towar.

Powyższe umowy są wiążące z tym, że ich stroną jest osoba, która je faktycznie zawarła. Wprawdzie osoba ta działała z zamiarem popełnienia przestępstwa oszustwa, ale przestępczy cel czynności prawnej powoduje jej nieważność tylko wtedy, gdy jest on znany obydwu stronom (por. uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 18 września 2013 r., III CZP 13/13, OSNC 2014, nr 3, poz. 23 i wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 lutego 2018 r., II CSK 228/17, niepubl.).

Skoro pomiędzy powodem, a pozwanym Bankiem nie doszło do nawiązania jakiegokolwiek stosunku prawnego, nie można rozważać jego nieważności, a co najwyżej jego nieistnienie.

Ogólna zasada wyrokowania, w myśl której sąd jest związany żądaniem pozwu i nie może wyjść ponad faktyczną podstawę powództwa, nie powinna być stosowana formalistycznie w tym rozumieniu, iż zmieniając brzmienie tego żądania w sentencji wyroku, sąd nie narusza art. 321 § 1 k.p.c. (por. wyrok SN z 14.12.1976 r., IV CR 525/76, L.; orzeczenie SN z 21.10.1949 r., WaC 87/49, L.). Sąd nie może natomiast uwzględnić roszczenia, opierając się na innej podstawie faktycznej niż podana w pozwie (por. orzeczenie SN z 30.12.1954 r., I C 1729/53, L.).

Z podstawy faktycznej przytoczonej w pozwie wynika nieistnienie pomiędzy stronami stosunków prawnych wynikających z umów (...), a nie ich nieważność.

Zgodnie z art. 189 k.p.c. dodatkową przesłanką zasadności powództwa o ustalenie jest istnienie interesu prawnego w zgłoszeniu żądania ustalenia. Interes prawny w ustaleniu istnieje, gdy wyrok uwzględniający powództwo usunie zagrożenie dla praw powoda tj. zakończy spór istniejący albo zapobiegnie powstaniu takiego sporu w przyszłości (por. A. Góra-Błaszczykowska (red.), Kodeks postępowania cywilnego. Tom I A. Komentarz. Art. 1-424 ¹², Warszawa 2020, Legalis, art. 189 k.p.c., nb 23).

W ocenie Sądu powód ma interes w ustaleniu nieistnienia pomiędzy stronami stosunków prawnych wynikających z obu umów. Strona pozwana nie uznaje bowiem ich nieistnienia, pomimo zakończenia postępowania karnego w przedmiocie popełnienia przestępstwa. Może w związku z tym wznowić działania windykacyjne wobec powoda. Uwzględnienie roszczenia o ustalenie ureguluje w sposób definitywny sytuację prawną stron. Rozstrzyga również w sposób ostateczny o braku obowiązku spełniania przez powoda na rzecz banku świadczeń mających oparcie w treści obu umów. Ustalające orzeczenie sądu usuwa więc wątpliwości co do istnienia stosunku prawnego wynikającego z obu umów i zapobiega dalszemu sporowi o roszczenia banku wynikające z tych umów.

Z tych wszystkich przyczyn Sąd orzekł jak w punkcie drugim i trzecim wyroku.

W pozostałej części powództwo było niezasadne i podlegało oddaleniu.

Zgodnie z art. 82 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) (...) z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) z dnia 27 kwietnia 2016 r. (Dz.Urz.UE.L Nr 119, poz. 1) każda osoba, która poniosła szkodę majątkową lub niemajątkową w wyniku naruszenia niniejszego rozporządzenia, ma prawo uzyskać od administratora lub podmiotu przetwarzającego odszkodowanie za poniesioną szkodę. Według natomiast art. 82 ust. 3 powyższego rozporządzenia administrator lub podmiot przetwarzający zostają zwolnieni z odpowiedzialności wynikającej z ust. 2, jeżeli udowodnią, że w żaden sposób nie ponoszą winy za zdarzenie, które doprowadziło do powstania szkody.

W niniejszej sprawie strona pozwana przetwarzała dane osobowe powoda bez jego zgody, ale nie ponosi za to winy, albowiem działała w uzasadnionym przekonaniu, że taka zgoda została przez powoda wyrażona. Po zgłoszeniu przez powoda, że nie udzielał zgody na administrowanie swoimi danymi, albowiem nieustalona osoba posłużyła się jego danymi osobowymi w celu wyłudzenia od pozwanego pożyczek, pozwany bank zaprzestał administrowania danymi powoda. Poza tym powód nie wykazał, że poniósł szkodę majątkową lub niemajątkową w wyniku przetwarzania przez stronę pozwaną jego danych osobowych bez jego zgody.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 458 ¹⁶ k.p.c.

Jak stanowi ten przepis jeżeli strona będąca przedsiębiorcą przed wytoczeniem powództwa zaniechała próby dobrowolnego rozwiązania sporu, uchyliła się od udziału w niej lub uczestniczyła w niej w złej wierze i przez to przyczyniła się do zbędnego wytoczenia powództwa lub wadliwego określenia przedmiotu sprawy, niezależnie od wyniku sprawy sąd może obciążyć tę stronę kosztami procesu w całości lub części, a w uzasadnionych przypadkach nawet podwyższyć je, jednak nie więcej niż dwukrotnie.

W ocenie Sądu strona pozwana na etapie przesądowym zaniechała próby dobrowolnego rozwiązania sporu poprzez złożenie oświadczenia potwierdzającego nieistnienie pomiędzy stronami stosunku prawnego wynikających z obu umów bądź oświadczenia, że nie będzie dochodziła od powoda w przyszłości jakichkolwiek roszczeń wynikających z obu umów, a przez to przyczyniła się do zbędnego wytoczenia powództwa. Powód oczekiwał bowiem od pozwanej złożenia takiego oświadczenia, a jednocześnie w przypadku zawarcia przez strony ugody w tym zakresie, był gotowy cofnąć żądanie zasądzenia odszkodowania w całości (por. oświadczenie powoda k. 118 odwrót).

W związku z powyższym Sąd obciążył pozwanego poniesioną przez powoda opłatą sądową od pozwu w kwocie 1 000 zł,

Na podstawie art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz.U. z 2024 r., poz. 959 ze zm.) Sąd zwrócił powodowi różnicę pomiędzy opłatą pobraną od powoda, a opłatą należną w wysokości 340 zł. Jak bowiem stanowi art. 13a powyższej ustawy w sprawach o roszczenia wynikające z czynności bankowych od strony będącej konsumentem lub osobą fizyczną prowadzącą gospodarstwo rodzinne przy wartości przedmiotu sporu lub wartości przedmiotu zaskarżenia wynoszącej ponad 20 000 złotych pobiera się opłatę stałą w kwocie 1000 złotych. Przy czym powyższy przepis ma zastosowanie do wszelkich roszczeń mających swoje źródło w czynności bankowej, w tym również roszczeń odszkodowawczych.

ZARZĄDZENIE

doręczyć pełnomocnikowi pozwanego odpis wyroku z dnia 26 czerwca 2024 r. wraz z uzasadnieniem.