Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 409 / 24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 7 maja 2024 r. w sprawie II K 7 / 23

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

a)  błędnych ustaleń faktycznych mogących mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku;

b)  obrazy prawa materialnego, tj. art. 296 § 1 kk poprzez jego niezastosowanie,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przed ścisłym odniesieniem się do przedstawionych w apelacji zarzutów podnieść należy, iż w istocie skarżący nie kwestionuje w ich ramach ustalonych przez sąd I instancji faktów, ani też nie podnosi, by ich niezbędny dla orzekania zakres był niepełny. W rzeczywistości, jego apelacja opiera się na próbie wykazania, że w oparciu o te fakty, które ustalił sąd I instancji, winny zostać wyprowadzone odmienne wnioski natury prawnej, a w szczególności ten, że przydzielony oskarżonej B. S. zakres uprawnień i obowiązków w związku ze świadczeniem przez nią na rzecz prowadzonej przez J. B. firmy Zakłady (...) J. B. z/s w K. pracy, sytuował ją w obrębie tej jednostki gospodarczej w charakterze osoby, która zajmowała się jej sprawami majątkowymi.

Alternatywnie ( co odkodować można było już jedynie z lektury uzasadnienia tego środka odwoławczego ) skarżący podnosił, że nawet jeśli założyć, że B. S. w przyjętym stanie faktycznym nie mogła być podmiotem występku z art. 296 § 1 kk, to jej zachowanie ustalone w ramach tych faktów winno być ocenione jako realizujące znamiona występku z art. 303 § 2 kk.

Odnosząc się do powyższych zarzutów – przywołując w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku obszerne poglądy orzecznictwa i doktryny sąd I instancji przekonująco wskazał powody, dla których przyjąć należy, iż w ich świetle oraz w ramach poczynionych ustaleń odnoszących się do jej pozycji wewnątrz w/w firmy, B. S. nie da się uznać za osobę, która zajmowała się jej sprawami majątkowymi lub działalnością gospodarczą w rozumieniu, o jakim mowa w art. 296 § 1 kk. Wpływu na wyprowadzenie takiego wniosku nie mogą wywrzeć – jakkolwiek rzeczywiście nie oderwane od realiów sprawy – argumenty skarżącego, iż oczywiste nieprawidłowości i uchybienia stwierdzone w związku z wykonywaniem przez oskarżoną powierzonych jej obowiązków wywarły realny ( negatywny ) wpływ na sytuację majątkową przedsiębiorstwa, w którym była zatrudniona, wyrażający się opisaną w akcie oskarżenia szkodą. Jednakże te jej zaniedbania wystąpiły na „ przedpolu ” realnych decyzji wpływających na sytuację materialną i gospodarczą firmy o charakterze menadżerskim, ale podejmowanych już przez inną już osobę ( właściciela firmy ). Rolą oskarżonej było jedynie uprzednie „ przygotowanie bazy ” na użytek i potrzeby podjęcia takich decyzji, poprzez zgromadzenie oraz dokonywanie wstępnej, formalno – prawnej i rachunkowej oceny dokumentów ( faktur ), a następnie, po takiej ich weryfikacji, przygotowanie właścicielowi w ramach systemu bankowej płatności elektronicznej, możliwości podjęcia przez niego własnej, samodzielnej, autonomicznej decyzji o określonym rozdysponowaniu ( bądź nie ) mieniem firmy. Faktem jest, że podejmowane przez J. B. w tej materii decyzje oparte były na zaufaniu do staranności i rzetelności w podejściu i wykonywania przez oskarżoną powierzonych jej obowiązków, tym niemniej to nie do niej należało realne uprawnienie podjęcia samodzielnej i władczej decyzji o realizacji płatności poszczególnych faktur. Tymczasem, jak podkreśla się w orzecznictwie, dla przypisania występku z art. 296 § 1 kk nie jest wystarczającą możliwość jakiegokolwiek sposobu wpływania na sytuację majątkową określonego podmiotu, a jedynie takiego, które ma charakter decyzyjny ( por. wyr. SN z 30 października 2013 r., II KK 81 / 13. Legalis el. ). O ile więc można byłoby nawet zgodzić się ze skarżącym, że na oskarżonej ciążył typowy – bo obciążający w istocie każdego pracownika – obowiązek dbałości o interesy majątkowe pracodawcy i uchronienie go przed uszczerbkiem w mieniu, pomniejszeniem jego stanu majątkowego, czy wystąpieniem strat ( tzw. kryterium statyczne, do którego odwołuje się przywoływane w zaskarżonym wyroku orzecznictwo SN oraz sądów powszechnych ), to jednak jej zarówno umowne ( vide treść umowy o pracę ), jak i faktyczne usytuowanie w ramach schematu organizacyjnego ( a zwłaszcza decyzyjnego ) firmy nie pozwala przyjąć, by w gestii oskarżonej pozostawały znajdujące oparcie w przepisach prawa, zapisach umownych, czy realiach faktycznych uprawnienia do bezpośredniego, autonomicznego, samodzielnego i władczego wykorzystywania bądź rozdysponowania powierzonego mienia, mającego na celu jego powiększenie bądź wzrost jego wartości ( tzw. kryterium dynamiczne ).

Nie sposób też uznać, by oskarżona zrealizowała znamiona występku z art. 303 § 2 kk. W przypadku tego czynu zabronionego, o jakim mowa w przywoływanym przepisie, ustawodawca postawił z kolei określone wymogi dla spełnienia tzw. znamienia czasownikowego oraz strony podmiotowej – bezprawne i karalne wyrządzenie szkody majątkowej osobie fizycznej, prawnej albo jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, musi być wyłącznie następstwem umyślnego nieprowadzenia dokumentacji działalności gospodarczej albo prowadzenia jej w sposób nierzetelny lub niezgodny z prawdą, w szczególności poprzez przykładowo wskazane czynności polegające na jej niszczeniu, usuwaniu, ukrywaniu, przerabianiu lub podrabianiu dokumentów dotyczących tej działalności. Tymczasem oskarżona w żaden podobny bądź inny sposób nie ingerowała ani w zupełność, ani rzetelność dokumentów, którymi dysponowała. Dokumentację gromadziła i prowadziła w sposób pełny i nie rzutujący na jej autentyczność i wiarygodność, tak w odniesieniu do poszczególnych dokumentów, jak i ich całości. Uchybieniem po jej stronie było, że wskutek braku należytej dbałości i staranności podczas wykonywania obowiązków pracowniczych, w określonej ilości przypadków nie wychwyciła złożenia przez kontrahentów firmy dwóch postaci faktur odnoszących się do tych samych zdarzeń gospodarczych, doprowadzając finalnie do ich zdublowanego przedłożenia osobie decyzyjnej ( właścicielowi firmy ) i do zrealizowania przez niego podwójnych za nie płatności.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

z powodów wyżej opisanych – przypisane oskarżonej zachowanie nie realizowało znamion czynu zabronionego przez prawo karne

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1W całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z powodów wyżej opisanych

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Mając na uwadze treść art. 634 kpk w zw. z art. 632 pkt 2 kpk, wobec uniewinnienia oskarżonego, Skarb Państwa obciążono obowiązkiem ponoszenia kosztów procesu w sprawie.

7.  PODPIS