Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

K. B. została obwiniona o to, że: jako osoba upoważniona do reprezentowania płatnika składek spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą ul. (...), (...)-(...) T. w okresie od 2 marca 2022 r. do 17 marca 2022 r., utrudniła przeprowadzenie kontroli w zakresie prawidłowość i rzetelność składek na ubezpieczenia społeczne obliczania składek na ubezpieczenia społeczne oraz innych składek, do których pobierania zobowiązany jest Zakład oraz zgłaszanie do ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego , w ten sposób, że pomimo odbioru wezwania do przedłożenia dokumentów z dnia 7 marca 2022 r., w dniu 17 marca 2022 r. w miejscu prowadzenia kontroli ul. (...), (...)-(...) T. w godz. od 09:00 do 10:00 nie przedłożyła niezbędnych do przeprowadzenia kontroli dokumentów tj. potwierdzeń przelewów do umów zleceń wypłaconych w okresie od 01.2018 r. do 10.2018 r., kserokopii umów zleceń poświadczonych za zgodność z oryginałem za okres od 01.2018 r. do 10.2018 r. „umów o współpracy pomiędzy (...) Sp. z o.o., a (...) SERWIS Sp. z o.o. na lata 2018-2019. Ponadto K. B. jako osoba upoważniona do przekazywania inspektorom kontroli Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w T. wymaganych dokumentów trakcie dodatkowych czynności w związku z rozpatrzeniem zastrzeżeń do protokołu kontroli płatnika składek (...) Sp. z o.o. od 4 lipca 2022 r. do 15 listopada 2022 r., nie przedłożyła comiesięcznych umów zleceń na czynności związane z segregowaniem opakowań dla 162 osób wymienionych w informacji o sposobie rozpatrzenia zastrzeżeń do protokołu kontroli” .

to jest popełnienia wykroczenia wyczerpującego dyspozycję art. 98 ust 1 pkt 3 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U z 2022 r. poz. 1009 z późn. zm).

Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim w Wydziale II Karnym wyrokiem zaocznym wydanym w dniu 04 czerwca 2024 roku w sprawie o sygn. akt II W 336/23:

uznał obwinioną za winną popełnienia zarzucanego jej czynu wyczerpującego dyspozycję art. 98 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1009 z późn. zm) i za to na podstawie art. 98 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych wymierzył jej karę 3000 złotych grzywny,

- zasądził od obwinionej K. B. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 złotych opłaty oraz kwotę 100 złotych tytułem zryczałtowanych wydatków.

Apelację od wydanego wyroku zaocznego wniosła obrońca obwinionej. Zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:

I naruszenie przepisów postępowania mających wpływ na wynik sprawy tj.:

1.  naruszenie art. 4 kpk w zw. z art. 8 kpw oraz art. 34 kpw i art. 410 kpw w zw. z art. 82 § 1 i 2 kw 1 kpw poprzez brak wszechstronnego rozważenia okoliczności sprawy i nieuwzględnienia następujących okolicznością korzyść obwinionej,

- obwiniona nie mogła utrudniać kontrolerom ZUS przeprowadzenia czynności kontrolnych w spółce (...) Sp. z o.o. z siedzibą w T. w okresie 02.03.2022 r. - 17.03.2022 r. przez nieprzedłożenie żądanych dokumentów zważywszy, że wezwanie do przedłożenia dokumentów zostało sporządzone i doręczone spółce dopiero w dniu 07.03.2022 r., w okresie 08.03.2022 r. - 16.03.2022 r. czynności kontrole zostały przerwane, zaś w dniu 17.03.2022 r. obwiniona nie mogła przekazać inspektorom ZUS jakichkolwiek dokumentów z uwagi na uprzednie wypowiedzenie jej upoważnienia z dnia 24.02.2022 r. przez płatnika składek;

-

zakres obowiązków obwinionej w dacie kontroli oraz w dacie dalszych czynności związanych z kontrolą, w tym udzielone jej upoważnienia przez płatnika składek nie zobowiązywały obwinionej do działania w imieniu płatnika składek, obwiniona nie była też umocowana do dokonywania czynności wykraczających poza udzielone upoważnienia przez płatnika składek;

-

obwiniona na podstawie upoważnienia z dnia 22.06.2022 r. wydała kontrolerom ZUS wszystkie żądane dokumenty, jakie otrzymała od płatnika składek;

-

obwiniona nie unikała kontaktu z kontrolerami ZUS i nie odmówiła złożenia zeznań;

-

nadto Sąd pierwszej instancji pominął istotny materiał dowodowy w postaci oświadczenia płatnika składek z dnia 17.03.2022 r. w przedmiocie wypowiedzenia upoważnienia z dnia 24.02.2022 r.; Sąd pierwszej instancji pominął także wyjaśnienia obwinionej przedstawione w sprzeciwie od wyroku nakazowego nie ustosunkowując się w uzasadnieniu zaskarżonego Wyroku do argumentów podnoszonych przez obwinioną;

2.  naruszenie art. 7 k.p.k. w zw. z art. 8 k.p.w. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i brak wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego, w tym wyprowadzenie wniosków logicznie z niego nie wynikających, polegające na ustaleniu przez Sąd pierwszej instancji niezgodnie z rzeczywistym stanem rzeczy, że obwiniona w okresie zarzucanego jej czynu była obowiązana do działania w imieniu płatnika składek (...) Sp. z o.o. podczas gdy taki wniosek nie wynika z treści pisemnych upoważnień, ani z zeznań świadka A. G., członka zarządu spółki oraz częściowo także z zeznań świadków kontrolerów ZUS; a także poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów polegające na częściowej błędnej ocenie wiarygodności dowodu z zeznań świadków M. J. i A. W. w zakresie, w jakim Sąd pierwszej instancji uznał na ich podstawie, że obwiniona była obowiązana do działania w imieniu płatnika składek oraz że utrudniała kontrolę;

3.  naruszenie art. 5 § 2 k.p.k. w zw. z art. 8 k.p.w. poprzez nierozstrzygnięcie wątpliwości Sądu pierwszej instancji co do zakresu upoważnienia obwinionej i co do rzekomego utrudniania kontroli na korzyść obwinionej;

4.  naruszenie art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 82 § 1 k.p.w. poprzez niewskazanie w uzasadnieniu zaskarżonego Wyroku na jakich dowodach nieosobowych Sąd pierwszej instancji oparł przekonanie, że obwiniona była w dacie kontroli oraz w dacie dalszych czynności związanych z kontrolą ZUS, osobą zobowiązaną do działania w imieniu płatnika składek, dlaczego Sąd pierwszej instancji nie uznał dowodu z pisemnych upoważnień, wypowiedzenia pełnomocnictwa z dnia 17.03.2022 r. oraz dowodu z zeznań świadka A. G. na fakt braku zobowiązania obwinionej do działania w imieniu płatnika składek, a zeznań świadka A. G. dodatkowo na fakt nieutrudniania przez obwinioną kontroli, oraz niewskazanie przyczyn pominięcia wyjaśnień obwinionej (przedstawionych w sprzeciwie od wyroku nakazowego) co do zakresu upoważnienia oraz co do nie utrudniania przezeń kontroli;

II.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę Wyroku, który miał wpływ na jego treść polegający na uznaniu przez Sąd pierwszej instancji, że:

- obwiniona jest pracownikiem płatnika składek podczas gdy Sąd ustalił jednocześnie, że obwiniona w relacji z płatnikiem składek jest jedynie zleceniobiorcą;

- obwiniona była zobowiązana do działania w imieniu płatnika składek w sytuacji gdy taki wniosek nie wynika z pisemnych upoważnień, ani z zeznań świadka A. G. (członka zarządu kontrolowanej spółki), a nawet częściowo z zeznań świadków kontrolerów ZUS. Obwiniona w okresie 24.02.2022 r. - 17.03.2022 r. godz. 8:00 oraz od dnia 22.06.2022 r. posiadała upoważnienie jedynie do określonych czynności w czasie przeprowadzania kontroli, a nie zobowiązanie do reprezentacji kontrolowanej spółki jako płatnika składek; obwiniona nie może ponosić odpowiedzialności jak reprezentant spółki skoro nie była członkiem zarządu spółki ani jej prokurentem, a udzielone jej upoważnienia nie nakładały na nią obowiązku działania w imieniu płatnika składek;

- obwiniona utrudniła przeprowadzenie kontroli u płatnika składek w czasie i w sposób przedstawiony w opisie zarzucanego jej czynu w sytuacji gdy taki wniosek nie wynika z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie i stoi w sprzeczności ze wskazanymi w apelacji dokumentami, a także z zasadami doświadczenia życiowego i logiki:

1.  obwiniona nie utrudniła przeprowadzenia kontroli w okresie 02.03.2022 r. - 06.03.2022 r. przez nieprzedłożenie dokumentów, do których przedłożenia płatnik składek został wezwany dopiero pismem ZUS z dnia 07.03.2022 r. z przyczyn oczywistych; trudno też uznać za utrudnianie kontroli nieprzedłożenie żądanych dokumentów w dniu 07.03.2022 r. skoro dopiero tego dnia płatnik składek mógł się dowiedzieć jakie dokumenty powinien złożyć;

2.  obwiniona nie utrudniła przeprowadzenia kontroli w okresie 08.07.2022 r. - 16.03.2022 r. przez nieprzedłożenie żądanych dokumentów ponieważ w tym czasie czynności kontrolne były przerwane;

3.  obwiniona nie utrudniła przeprowadzenia kontroli w dniu 17.03.2022 r. przez nieprzedłożenie żądanych dokumentów ponieważ w tym dniu o godz. 8:00, przed przybyciem inspektorów ZUS do siedziby kontrolowanego podmiotu, płatnik składek wypowiedział obwinionej upoważnienie z dnia 24.02.2022 r., zatem od tego momentu obwiniona nie miała prawa dokonywać żadnych czynności w imieniu płatnika składek względem kontrolerów ZUS;

4.  nadto obwiniona nie utrudniła przeprowadzenia kontroli w okresie 04.07.2022 r. - 15.11.2022 r. przez nieprzedłożenie dalszych dokumentów wskazywanych w opisie czynu ponieważ obwiniona, upoważniona wówczas wyłącznie do przekazywania dokumentów i poświadczania ich za zgodność z oryginałem (zob. upoważnienie z dnia 22.06.2022 r.), mogła wydać kontrolerom ZUS jedynie takie dokumenty, które zostały jej uprzednio udostępnione przez płatnika składek do przekazania oraz poświadczenia i to uczyniła; brak jest podstaw do przypisania obwinionej odpowiedzialności (i winy) za działania lub zaniechania innych; brak jest w aktach sprawy jakiegokolwiek dowodu, że nieprzedłożenie pełnej dokumentacji przez obwinioną było skutkiem zawinionych działań obwinionej;

III. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. naruszenie art. 98 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych,Dz.U.2024.497 t.j. (zwanej dalej: „u.s.u.s.") poprzez jego zastosowanie w sytuacji gdy w zachowaniu obwinionej brak jest znamion czynu stypizowanego w w/w normie prawnej, w szczególności obwinionej nie można uznać za osobę obowiązaną do działania w imieniu płatnika w rozumieniu tego przepisu, nadto obwiniona nie utrudniała kontroli;

1. jedynie z daleko idącej ostrożności procesowej obrońca zarzuciła także niewspółmierność wymierzonej obwinionej kary grzywny w wymiarze 3.000 zł w sytuacji gdy charakter i okoliczności zarzucanego czynu oraz właściwości i warunki osobiste obwinionej przemawiają za odstąpieniem od wymierzenia obwinionej kary i ewentualnym zastosowaniu środków oddziaływania wychowawczego w postaci pouczenia, a tym samym zarzucam naruszenie art. 39 § 1 k.w. oraz art. 41 k.w. poprzez ich niezastosowanie.

Stawiając powyższe zarzuty obrońca wniosła o:

1.  zmianę zaskarżonego wyroku w całości poprzez uniewinnienie obwinionej od popełnienia zarzucanego jej czynu,

2.  zasądzenie na rzecz obwinionej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych,

3.  ewentualnie, z daleko idącej ostrożności procesowej, o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez odstąpienie od wymierzenia obwinionej kary i poprzestanie na zastosowaniu środków oddziaływania wychowawczego w postaci pouczenia i obciążenie Skarbu Państwa kosztami postępowania za obie instancje.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy obwinionej jest zasadna w takim stopniu, że na skutek jej wniesienia sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok.

Nie może umknąć uwadze, że już pismem z dnia 4 stycznia 2022 roku (doręczonym 04.02.2022 r.) organ kontrolujący zawiadomił płatnika składek (...) Sp. z o.o. z siedzibą w T. o planowanej kontroli i przedmiotowo zakreślił jej zakres.

Upoważnienie do reprezentowania ww. spółki (jej władz - prezesa spółki, jak też prokurenta) przez obwinioną zostało udzielone w dniu 24 lutego 2022 roku.

Upoważnienie to zostało wydane na czas kontroli i z jego treści wprost wynika, że A. G. - prezes zarządu (...) Sp. z o.o. ul. (...), (...)-(...) T. oraz R. P. prokurent ww. spółki upoważnili K. B., legitymującą się dowodem tożsamości: (...), zam. w T. (97-200), przy ul. (...) do reprezentowania ww. osób i ich firmy przed Zakładem Ubezpieczeń Społecznych w związku z kontrolą, w tym do:

•

odbioru zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli,

•

wyrażenia zgody na wszczęcie kontroli,

•

odbioru upoważnienia do przeprowadzenia kontroli,

•

uczestnictwa w czynnościach kontrolnych,

•

odbioru powiadomień, wezwań i zawiadomień związanych z zakresem kontroli,

•

udostępniania wszelkich ksiąg i dokumentów związanych z zakresem kontroli,

•

sporządzania, potwierdzania za zgodność kopii dokumentów związanych z zakresem kontroli i określonych przez inspektora kontroli,

•

składania wniosków, podpisywania oświadczeń, wyjaśnień i zeznań,

•

podpisywania i odbioru protokołu kontroli,

•

odbioru korespondencji związanej z czynnościami kontrolnymi, którą należy kierować na adres: (...)-(...) T., ul. (...).

Wbrew twierdzeniom apelanta intencja zarówno prezesa spółki, jak też prokurenta była jasna – obwiniona z pełną odpowiedzialnością reprezentuje interesy (...) Sp. z o.o. we wskazanym zakresie w związku z planowana kontrolą i w czasie jej trwania. Jest zatem obowiązana w tym wąskim zakresie działać w imieniu płatnika składek. Podnieść należy, że do działania w imieniu spółki z o.o. zobowiązani są zasadniczo członkowie jej zarządu. Mogą oni w ramach ustanowionych dla nich uprawnień do kierowania daną jednostką nakładać obowiązek działania w imieniu danej jednostki na inne osoby znajdujące się w strukturze organizacyjnej danej jednostki, jak i poza nią. Przykładem nałożenia obowiązku działania w imierniu danej jednostki organizacyjnej w zakresie wykonywania ciążących na niej obowiązków płatnika składek jest zawarcie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej z osobą , która w jej ramach obowiązek taki na siebie przyjmuje albo jego ustanowienie w ramach np. pisemnego zakresu obowiązków, który został danemu pracownikowi doręczony. W literaturze przyjmuje się, że nałożenie obowiązku działania w imieniu płatnika składek może wynikać z istoty zajmowanego stanowiska, może też być dokonane (i przyjęte przez dana osobę) per facta concludentia (por. Z. Kubot, Status kierownika działu personalnego, PiZSt, Nr. 7, s.26).

Zdaniem sądu okręgowego w tym składzie meritum sprowadza się do ustalenia, czy udzielone upoważnienie dla obwinionej było w istocie nałożeniem obowiązku działania w imieniu płatnika składek w zakresie dotyczącym wszystkich czynności związanych z przeprowadzaną kontrolą w ww. spółce przez inspektorów ZUS. Obwiniona była upoważniona do odbioru wszelkiej korespondencji związanej z czynnościami kontrolnymi oraz składania wniosków, podpisywania oświadczeń, wyjaśnień, zeznań, podpisywania i odbioru protokołu kontroli. W połączeniu z pozostałymi czynnościami wymienionymi w udzielonym upoważnieniu uznać należy, że tylko ona posiadała wiedzę na temat przeprowadzanej kontroli i faktycznie była zobowiązana do podejmowania wszelkich czynności związanych z jej przebiegiem. Gdyby przyjąć inny pogląd w tej sprawie, to faktycznie mogłoby nie być osoby fizycznej odpowiedzialnej za utrudnienie przeprowadzenia kontroli w czasie obowiązywania udzielonego upoważnienia obwinionej. Członkowie zarządu ww. spółki (w szczególności prezes) łatwo wykazaliby, że w tym czasie nie posiadali wiedzy na temat przebiegu kontroli (jej utrudniania), a zatem nie mogą ponosić odpowiedzialności za popełnienie wykroczenia z art. 98 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U z 2022 r. poz. 1009 z późn. zm). Sądowi okręgowemu jest znany pogląd, że z czynności udzielenia pełnomocnictwa nie wynika obowiązek działania, ale udzielone upoważnienie obwinionej było w istocie rzeczy obowiązkiem jej do podejmowania (a więc działania) wszelkich czynności w imieniu płatnika składek. Także analiza depozycji inspektorów kontroli (...) Oddział w T. – M. J. oraz A. W. wskazuje, że postrzegali obwinioną jako osobę działającą w imieniu płatnika składek. Oceniając zeznania świadka A. G., na które powołuje się obrońca obwinionej stwierdzić należy, że ww. świadek nie pamiętał szczegółów związanych z przeprowadzoną kontrolą i nawet nie był pewien jakie stanowisko zajmował w kontrolowanej spółce i czy podpisał stosowne upoważnienie dla obwinionej (k-104v, k-105). Faktem jest, że zeznał, iż obwiniona ,,nie była upoważniona do reprezentowania firmy, tylko zarząd mógł firmę reprezentować 2 -osobowo”. Zdaniem sądu okręgowego zakres udzielonego jej upoważnienia świadczy, że w przedmiocie tej kontroli była w istocie obowiązana działać w imieniu płatnika składek, natomiast nie miała upoważnienia do reprezentowania spółki w innych sprawach i obowiązku działania w imieniu płatnika składek. Z treści dołączonego upoważnienia (k-3) jednoznacznie wynika, obwiniona została upoważniona przez członków zarządu (...) Sp. z o.o. do ,,reprezentowania mnie i mojej Firmy przed Zakładem Ubezpieczeń Społecznych w związku z kontrolą” (k-3). Równie dobrze zarząd mógł zmienić na ten czas zakres obowiązków obwinionej. Taki kształt upoważnienia w ocenie sądu pozwala na uznanie, że kreuje ono potencjalną odpowiedzialność za czyn stypizowany w art. 98 ust. 1 pkt 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Zdaniem sądu okręgowego obwiniona ponosiła odpowiedzialność od momentu rozpoczęcia kontroli (o czym wiedziała znacznie wcześniej). Apelant pomija istotną okoliczność, że obwiniona K. B. zawnioskowała w dniu 02 marca 2022 roku o przerwanie czynności kontrolnych w okresie od 8 marca 2022 roku do 16 marca 2022 roku, co istotnie spotkało się z akceptacją organu kontrolującego. Rzecz w tym, że w dniu 7 marca 2022 roku, kiedy obwiniona posiadała jeszcze stosowne upoważnienie (w istocie zobowiązujące ją do działania w imieniu płatnika składek) organ kontroli przesłał wezwanie do przedłożenia stosownych dokumentów, z którym obwiniona miała możliwość zapoznania się. Składając wniosek o przerwanie czynności kontrolnych w ocenie sądu odwoławczego skorzystała ona z jednego z uprawnień płatnika składek. W takiej sytuacji obwiniona winna dołożyć należytej staranności (miała na to odpowiednia ilość czasu), aby podjąć się gromadzenia choć części z zawnioskowanych dokumentów, zaniechanie jej w ocenie sądu jest więc zawinione, natomiast sam fakt, że następnie wypowiedziano z dniem 17 marca 2022 roku obwinionej „pełnomocnictwo” nie ma znaczenia dla przyjęcia sprawstwa K. B. zarzuconego jej w okresie od 2 marca 2022 roku do 17 marca 2022 roku czynu. Z doświadczenia wiadomo, że z chwilą rozpoczęcia kontroli inspektorzy ZUS ustalają ustnie z płatnikiem składek lub osobą obowiązaną do działania w jego imieniu, co im będzie potrzebne w najbliższych dniach i kiedy stawia się kolejny raz w kontrolowanej spółce. Z zeznań świadka A. W. wynika, że w dniu 17 marca 2022 roku obwiniona nie przedstawiła rano podczas spotkania z kontrolującymi żadnego dokumentu, z którego wynikałoby, że jej upoważnienie zostało odwołane. Dopiero na żądanie kontrolujących udała się do siedziby spółki (...) i wróciła z podpisanym stosownym dokumentem. Miała także obwiniona czas, aby do 17 marca 2022 roku przekazać chociażby jeden dokument kontrolującym , a bezsporne jest, iż w okresie od 02 marca 2022 roku do 17 marca 2022 roku w ogóle nie poczyniła żadnych czynności, aby kontrola od 17 marca 2022 roku przebiegała sprawnie, a zatem w tym okresie swoim postępowaniem utrudniła przeprowadzenie kontroli. Kolejny raz udzielono obwinionej w dniu 22 czerwca 2022 roku upoważnienia tym razem do przekazywania dokumentów kontrolującym. Zakres tego upoważnienia ma istotne znaczenie dla oceny zachowania obwinionej pod kątem wypełnienia znamion zarzuconego jej czynu w okresie od 4 lipca 2022 roku do 15 listopada 2022 roku. Otóż w rzeczonym okresie jak wprost wynika z upoważnienia z dnia 22 czerwca 2022 roku obwiniona uzyskała kompetencję, nie do reprezentowania spółki i jej statutowych organów w zakresie dodatkowej kontroli, jak to miało miejsce na mocy upoważnienia z dnia 24 lutego 2022 roku, a jedynie do przekazania w jej toku wnioskowanych dokumentów. Tym samym obwiniona nie nabyła uprawnień ( i nie była obowiązana) do działania w imieniu płatnika składek. Stała się „pośrednikiem” w przekazaniu, dokumentów kontrolującym, które miała uzyskać od zarządu spółki. Ciężar odpowiedzialności za zaniechanie dokonania czynności w cenie sądu okręgowego nie może za ten okres obciążać obwinionej. Dlatego też sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że z opisu czynu przypisanego obwinionej w punkcie 1 wyeliminował sformułowanie ,,Ponadto, jako osoba upoważniona do przekazywania inspektorom kontroli Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wymaganych dokumentów w trakcie dodatkowych czynności w związku z rozpatrzeniem zastrzeżeń do protokołu kontroli płatnika składek (...) Sp. z o.o. od 4 lipca 2022 r. do 15 listopada 2022 r., nie przedłożyła comiesięcznych umów zleceń na czynności związane z segregowaniem opakowań dla 162 osób wymienionych w informacji o sposobie rozpatrzenia zastrzeżeń do protokołu kontroli” .

Jakkolwiek czyn przypisany obwinionej naruszył prawo, to jednak w okolicznościach przedmiotowej sprawy nie wymagał zastosowania surowej represji karnej (wymierzenia kary grzywny). Zauważyć też należy, że obwiniona prezentuje pozytywną postawę wobec powszechnie uznawanych wartości, prowadzi unormowany tryb życia.

Nie była dotychczas karana. Obwiniona choć uzyskała uprawnienie i w istocie obowiązek działania w imieniu płatnika składek na początku przeprowadzanej kontroli to uprawnienie jakie otrzymała było ,,chwilowe” i w ocenie sądu odwoławczego obwiniona została „wykorzystana” przez przedstawicieli statutowych spółki, aby być osobą odpowiedzialną (zamiast nich) za trwającą kontrolę w spółce. Mając na uwadze całokształt okoliczności niniejszej sprawy, postawę obwinionej, sąd okręgowy uznał, że w przedmiotowej sprawie zaistniały przesłanki do zastosowania art. 39 § 1 i 2 kw . Sąd okręgowy na podstawie art. 98 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U z 2022 r. poz. 1009 z późn. zm) przy zastosowaniu art. 39 § 1 i 2 kw wymierzył obwinionej za przypisany jej czyn karę nagany.

W ocenie sądu odwoławczego zostały spełnione ustawowe przesłanki dopuszczające możliwość orzekania tej kary – jeśli ze względu na przesłanki przedmiotowe (charakter i okoliczności czynu) lub podmiotowe (właściwości i warunki osobiste sprawcy) należy przypuszczać, że jest wystarczająca do wdrożenia sprawcy do przestrzegania prawa. Reasumując, zdaniem sądu okręgowego zastosowanie tej kary jest wystarczające do osiągnięcia celów kary, albowiem nagana spełni funkcje wychowawcze i zapobiegawcze, a jej orzeczenie jest celowe wobec obwinionej, zachowującej jednak wrażliwość w odniesieniu do systemu wartości uznawanego w społeczeństwie, dla której samo uczestnictwo w rozprawie i fakt ukarania stanowi wystarczającą przestrogę na przyszłość.

O kosztach sądowych za drugą instancję orzeczono na podstawie art. 121 § 1 kpw w zw. z art. 634 kpk w zw. z art. 627 kpk i art. 119 kpw i art. 10 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity: Dz. U. Nr 49, poz. 223 z 1983r. z późniejszymi zmianami). Sąd okręgowy zasądził od obwinionej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 30 złotych opłaty za obie instancje oraz kwotę 50 złotych z tytułu zryczałtowanych wydatków za postępowanie odwoławcze.

Na wydatki w postępowaniu odwoławczym złożyły się zryczałtowane wydatki postępowania w kwocie 50 zł. (§ 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia z dnia 10 października 2001 r. Dz.U. Nr 118, poz. 1269).