Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 533 / 24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 3 lipca 2024 r. w sprawie II K 1095 / 23

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

mogącej mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku obrazy przepisów art. 7 kpk oraz 410 kpk

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

1Jeśli chodzi o czyn opisany w punkcie I. części wstępnej zaskarżonego wyroku – apelacja prokuratora opierała się na próbie wykazania, że przy uwzględnieniu wymowy opinii biegłej psycholog M. P. oraz zeznań J. I., istniały dostateczne warunki ku temu, aby na podstawie zeznań pokrzywdzonej B. W. sąd I instancji mógł czynić ustalenia stwierdzające sprawstwo M. K.. Sąd odwoławczy stanowiska tego jednak nie podzielił przyjmując, iż nawet uwzględniając wymowę w/w dowodów, w sprawie występuje szereg innych o takiej randze i znaczeniu, że w ich świetle zeznania pokrzywdzonej nie jawią się jako na tyle przekonujące, by w istocie wyłącznie na ich podstawie móc oprzeć wyrok skazujący. Mieć bowiem na uwadze należało, że J. I. jest w jedynie tzw. świadkiem ze słuchu, który czerpał swoją wiedzę wyłącznie z informacji, jakie poza procesem przekazywać jej miała B. W.. Zatem nawet uwzględniając istnienie i treść zeznań J. I., w istocie należy wracać do „ punktu wyjścia ”, tj. do ocena wiarygodności pokrzywdzonej, albowiem to na pochodzącym od niej przekazie świadek przedstawiał swoją wiedzą odnoszącą się do przedmiotu sprawy. Z kolei opisanej wyżej opinii nie można było bezkrytycznie traktować jako dowód na sprawstwo oskarżonego, zastrzegając przy tym, iż mogła ona co najwyżej być wykorzystywana jako procesowe narzędzie pozwalające weryfikować, czy z uwagi na wiek B. W., jej stan zdrowia psychicznego, stopień rozwoju i ujawniony zespół cech osobowościowych, pokrzywdzona mogła posiadać należytą zdolność do zapętania przebiegu zdarzeń, do których odwoływały się jej zeznania, do ich odtwarzania po czasie oraz, czy z w/w powodów zaistniały okoliczności mogące wskazywać na wystąpienie zjawiska konfabulacji, pozostawania pod wpływem osób trzecich itp. Innymi słowy, domeną tego rodzaju opinii nie mogła być bezpośrednia ocena wiarygodności zeznań pokrzywdzonej, a jedynie potwierdzenie lub wykluczenie występowania takich cech odnoszących się do jej wieku, stopnia rozwoju, osobowości, czy stanu psychicznego, które mogły wpływać na treść złożonych przez nią zeznań. Ocena wiarygodności świadka jest wyłączną domeną sądu, na użytek której należy uwzględnić równocześnie wymowę wszystkich innych zgromadzonych w sprawie dowodów. Z tych zaś – z powodów racjonalnie wyłożonych przez sąd I instancji – w realiach niniejszej sprawy wybrzmiewają na tyle liczne i istotne zastrzeżenia co do prawdomówności pokrzywdzonej ( wobec jej skłonności do fantazjowania i przedstawiania zdarzeń zmyślonych, będących wytworem jej wyobraźni, a więc nie mających odzwierciedlenia w obiektywnej rzeczywistości ), że trudno zaakceptować tylko w oparciu o nie wyroku skazującego. Dowody oraz powody, przy uwzględnieniu których należało powziąć bardzo poważne wątpliwości co wiarygodności zeznań pokrzywdzonej, sąd I instancji przywołał w swoim uzasadnieniu w sposób na tyle obszerny i pełny, że nie ma powodów, aby argumentację tam ujętą powielać. Skarżący zdaje się ich jednak nie dostrzegać i się do nich nie odnosi, podchodząc do materiału dowodowego w sposób selektywny i wybiórczy, koncentrując się wyłącznie na dwóch wspomnianych wyżej dowodach. Tymczasem choćby tylko osoby z najbliższego otoczenia pokrzywdzonej ( ze szczególnym uwzględnieniem jej matki ), czy sprawujące nad nią opiekę medyczną w czasie hospitalizacji ( a więc osoby dysponującymi odpowiednią wiedzą naukową i doświadczeniem zawodowym, by poczynić co do tego stosowne spostrzeżenia ), czy w końcu także opiekujący się nią terapeuci i pedagodzy, czy to w złożonych zeznaniach, czy to zapisach w odpowiedniej dokumentacji licznie sygnalizowały o możliwych skłonnościach pokrzywdzonej do fantazjowania, zmyśleń, czy manipulowania otoczeniem. I w tym miejscu odnieść się trzeba do tego, że wydając swoją biegła M. P., jakkolwiek opiniując jedynie na bardzo wczesnym etapie postępowania, to jednak dysponowała już wówczas informacjami ( chociażby w postaci dokumentacji medycznej z hospitalizacji pokrzywdzonej na oddziale psychiatrycznym, czy wywiadem pochodzącym od jej matki ), sygnalizującymi skłonności pokrzywdzonej do fantazjowania, manipulowania i brakiem szczerości w kontaktach z otoczeniem, a mimo tego biegła pomijała je milczeniem i się do nich nie odnosiła. Nie wyjaśniła powodów, dla których, pomimo posiadania takich sygnałów i informacji, wyprowadzała kategoryczny wniosek o „ nie stwierdzaniu skłonności do konfabulacji lub fantazjowania badanego świadka ”. Co najmniej więc już tylko z tego tylko powodu opinię tą uznać należało za niejasną i niepełną. Podkreślić też należy, iż pomimo wzbogacania materiału dowodowego i kolejnych wyłaniających się wątpliwości, biegłej nie zlecano uzupełnienia opinii. Było to zapewne pochodną uznania – zasadnego z resztą – iż wobec ujawnionych okoliczności związanych z powodami, miejscem i wynikami leczenia szpitalnego pokrzywdzonej, celowym było skorzystanie nie tylko z wiedzy specjalistycznej biegłego z zakresu psychologii, ale także psychiatrii dzieci i młodzieży. Taka też opinia pozyskana została, a biegli opiniując już na pełnym materiale dowodowym ( k. 180 – 187, 450 – 457 ), wyprowadzili wnioski, w świetle których relacje B. W. uznać należy za niewystarczające, by tylko na ich podstawie czynić ustalenia mogące stanowić podstawę skazania za zarzucony oskarżonemu czyn. W odróżnieniu od niepełnej i niejasnej opinii biegłej M. P., realizującej przy tym czynności biegłego w oparciu o ograniczony materiał dowodowy ( zebrany jedynie na początkowym etapie procesu ), nie było powodów, by łączną opinię psychologa A. G. oraz specjalisty z zakresu psychiatrii (...) zdyskredytować. Jeśli chodzi o pełność – opiniujące odniosły się do wszystkich tez, jakie podniesione zostały w postanowieniu dowodowym. Swoje stanowisko przedstawiły i uzasadniły w sposób spójny i klarowny, pozwalający na zrozumienie wyrażonych ocen i poglądów. W opiniowaniu nie został pominięty przez nie żaden istotny dowód. Słusznie więc to ich opinia uznana została przez sąd I instancji jako to procesowe narzędzie, które – wespół z innymi dowodami przywoływanymi w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku – mogło zostać wykorzystane na użytek wypowiedzenia się, czy informacje pochodzące wyłącznie od pokrzywdzonej o zachowaniu oskarżonego, stanowiły wierne i wiarygodne odzwierciedlenie jej rzeczywistych przeżyć. Skoro narzędzie to takiej pewności nie daje, a inne dowody także wniosku o wiarygodności pokrzywdzonej w żaden przekonywujący sposób nie wspierały – uniewinnienie oskarżonego od czynu z punktu I. aktu oskarżenia jawi się jako rozstrzygnięcie prawidłowe.

2Podobny wniosek sąd odwoławczy wyprowadził także w odniesieniu do drugiego z zarzuconych czynów. Na bazie dowodów zebranych w aktach sprawy uwzględnić rzeczywiście należało, iż urządzenie, na którym mogły zostać utrwalone tzw. materiały pedofilskie, nie było od początku do końca w wyłącznym posiadaniu i użytkowaniu oskarżonego. W świetle dowodów przedstawionych przez sąd I instancji zgodzić się należy z jego wnioskami, iż nie ma pewności, kiedy i w jakich okolicznościach się one tam mogły znaleźć, a także, czy oskarżony był świadomym możliwości ich przechowywania. Opinia, na którą w apelacji powołuje się skarżący, żadnej z tych wątpliwości nie rozstrzyga, a żadnego innego dowodu na poparcie zasadności zarzutu z tym związanego skarżący w apelacji nie przywołał.

Wniosek

o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

z powodów wyżej opisanych – nie ma dostatecznych dowodów, aby uznać, że oskarżony dopuścił się zachowań zarzuconych w akcie oskarżenia.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1W całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z powodów wyżej opisanych

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Mając na uwadze treść art. 634 kpk w zw. z art. 632 pkt 2 kpk, wobec uniewinnienia oskarżonego, Skarb Państwa obciążono obowiązkiem ponoszenia kosztów za postępowanie odwołąwcze.

7.  PODPIS