Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 578/24

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim z dnia 26 czerwca 2024 roku w sprawie II K 1643/23.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że w zakresie przestępstw z art. 207 § 1 a kk Sąd Rejonowy nie przyjął znęcania się nad małoletnim F. K. oraz, że nie doszło do głodzenia dzieci, a także podniesiony w uzasadnieniu apelacji zarzut niesłusznego wyeliminowania z opisów czynu braku sprawowania opieki nad dziećmi w nocy.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty błędów w ustaleniach faktycznych w zakresie przestępstw z art. 207 § 1 a kk, nie zasługują na uwzględnienie. Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił stan faktyczny w oparciu o rzetelnie i wszechstronnie oceniony materiał dowodowy. Każdy istotny dowód został poddany analizie i oceniony w kontekście innych, powiązanych z nim dowodów. Ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd Rejonowy jest obiektywna, prawidłowa, zgodna z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, oparta o całokształt ujawnionego na rozprawie materiału dowodowego i jako taka korzysta z ochrony jaką daje art. 7 kpk. Sąd Okręgowy nie będzie w tym miejscu tej oceny i tych ustaleń powielał, albowiem wobec doręczenia stronom odpisu uzasadnienia zaskarżonego wyroku analiza ta jest ( a przynajmniej powinna być ) im znana - dość powiedzieć, że Sąd odwoławczy aprobuje dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę dowodów oraz oparte na niej ustalenia faktyczne.

W szczególności żaden dowód nie wskazuje na to, aby oskarżeni głodzili dzieci. Z opinii biegłych wynika, że małoletni F. K. był prawidłowo karmiony, nie zauważono cech niedożywienia u pozostałych dzieci, a w domu oskarżonych kuchnia zaopatrzona była w produkty spożywcze dla dzieci, co wynika nie tylko z wyjaśnień oskarżonych, ale również z zeznań obiektywnych świadków A. B. i K. K. ( pracowników socjalnych nadzorujących tę rodzinę). Natomiast świadek A. K. na rozprawie przyznała, że zeznając w postępowaniu przygotowawczym o tym, jakoby dzieci były głodne i prosiły o jedzenie nie opierała się na swoich spostrzeżeniach, tylko na domysłach – wyinterpretowała sobie, że skoro dzieci są bardzo długo na dworze i proszą o picie, to jej zdaniem musiały być też głodne. Jednak dopytywana na rozprawie stwierdziła, że nie może wykluczyć, iż dzieci biegały do domu po jedzenie, np. kanapki, oraz nie potrafiła wskazać, aby kiedykolwiek była świadkiem sytuacji, w której proszą one kogoś o jedzenie ( w przeciwieństwie do picia ). Argument prokuratora, że dzieci powinny dostać solidny obiad, a nie kanapkę, również opiera się na domniemaniu, że te posiłki ograniczały się jedynie do kanapek – nie ma na to żadnego dowodu. Poza tym należy odróżnić niewłaściwe zaspokajanie potrzeb żywnościowych dzieci ( np. dawanie im kanapek zamiast obiadu) od ich „głodzenia”, a przecież w opisie czynu Sąd Rejonowy pozostawił sformułowanie o zaniedbywaniu fizycznym dzieci ( w tym pojęciu mieści się nie zapewnianie im picia podczas zabawy na dworze i nie zapewnianie „solidnych ciepłych obiadów”).

Nie jest do końca jasne stanowisko prokuratora co do wyeliminowania z opisów czynów braku sprawowania opieki nad dziećmi w nocy. W petitum apelacji takiego zarzutu nie postawiono, ale w jej uzasadnieniu prokurator poddał w wątpliwość, czy sprawowanie pieczy nad małymi dziećmi w stanie nietrzeźwości można uznać za „opiekę”. Jednak znowu kłania się kwestia braku dowodu na to, aby poza tą jedną nocą z 19 na 20 stycznia 2021 roku oboje rodzice byli nietrzeźwi. Udowodniono im jedynie ten jeden przypadek, a zatem słusznie wyeliminowano ten zapis z opisu przestępstw znęcania. Poza tym Sąd Rejonowy słusznie zauważył, że dzieci pozbawione w nocy opieki wybudzałyby się, płakały, a nie na to ani jednego dowodu.

Słusznie wyeliminowano z opisów przestępstw znęcania przypisanych oskarżonym znęcane się nad F. K.. Hipotetycznie mogłoby mieć miejsce w okresie 13 dni, tj. od wyjścia ze szpitala w dniu 7 stycznia 2021 roku do śmierci noworodka w dniu 20 stycznia 2021 roku, a tak krótki czas umożliwiałby przepisanie przestępstwa znęcania jedynie w wypadku jego drastycznej formy i wysokiej intensywności. Nic na takie zachowania oskarżonych wobec F. K. nie wskazuje. Jak wynika z opinii biegłych, na jego ciele nie było żadnych śladów wskazujących na stosowanie nawet nieznacznej przemocy, dziecko przybywał na wadze i było zadbane higienicznie. Żaden dowód nie wskazuje, że oskarżeni krzyczeli w czasie tych 13 dni na to dziecko, co więcej, nie udowodniono, aby akurat w tym okresie ( między 7 a 20 stycznia 2021 roku) oskarżeni urządzali głośne awantury i krzyczeli w bezpośredniej obecności tego noworodka, np. gdy nie spał i mógł to usłyszeć i odebrać jako zagrożenie. Zatem argument prokuratora, że noworodki podprogowo wyczuwają nastroje dorosłych nie jest trafny w tych okolicznościach sprawy. Ponadto, nawet gdyby tak było, to te negatywne emocje nie były kierowane pod adresem noworodka, więc nie może być mowy, że w ten sposób się nad nim znęcano. Nawet gdyby osesek słyszał takie hałasy i podprogowo odebrał złe emocje rodziców kierowane do starszych dzieci, to jak wyżej wskazano, mogło to trwać nie dłużej niż 13 dni, a przy takim zachowaniu nie można mówić o drastycznym i intensywnym znęcaniu się nad F. K., pozwalającym na przypisanie oskarżonym przestępstwa znęcania się w tak krótkim okresie nad tym akurat dzieckiem.

Wniosek

Wniosek o uchylenie wyroku i przekazie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W zakresie przestępstw z art. 207 § 1 a kk wniosek był bezzasadny, co powyżej omówiono.

3.2.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych co do przestępstw kwalifikowanych kumulatywnie m. in z art. 160 § 2 kk, co do których uniewinniono oskarżonych, poprzez bezzasadne przyjęcie, że nie doszło do narażenia przez oskarżonych małoletnich dzieci S. B., D. K., S. K. i F. K. na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest częściowo zasadny. Już na wstępie zaznaczyć należy, że prokurator zaskarżył wyrok w części uniewinniającej jedynie w zakresie wypełnienia przez oskarżonych znamion z art. 160 § 2 kk, zgadzając się z zaskarżonym wyrokiem w zakresie, w którym nie przypisano oskarżonym nieumyślnego spowodowania śmierci F. K. – zatem ta kwestia nie będzie szeroko poruszana.

Co do narażenia starszych dzieci, tj. małoletnich S. B., D. K., S. K., to prokurator nie ma racji, a jego argumenty nie są zasadne. Dzieci te były w wieku od 2 do 5 lat i owszem, znalazły się w nocy z 19 na 20 stycznia 2021 roku w mieszkaniu z opiekunami znajdującymi się w stanie nietrzeźwości. Jednak mieszkanie to było zamknięte, okna nie były otwarte ( był styczeń), dzieci spały w swoich łóżkach. Nie znajdowały się w stanie bezpośredniego niebezpieczeństwa utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Prokurator przecież sam w uzasadnieniu apelacji podaje przykłady z orzecznictwa, z których wynika, że do takiego niebezpieczeństwa mogłoby dojść, gdyby dzieci stały w pobliżu otwartego okna na wysokości, bawiły się przy studni, itp. Prokurator nie wykazał, na czym niby miało polegać to bezpośrednie niebezpieczeństwo. W uzasadnieniu apelacji argumentuje, że dzieci mają fantazję, mogłyby zrobić sobie krzywdę w czasie nocnego spaceru w celu załatwienia potrzeby fizjologicznej, zrzucić na siebie ciężki przedmiot, wsadzić palce do kontaktu, poślizgnąć się. No ale przecież te dzieci nie spały w domku na drzewie, ani w namiocie podczas biwaku nad jeziorem czy skrajem urwiska. Była noc, były w małym mieszkaniu i spały w swoich łóżkach, gdyby zaczęły się bawić w nocy z pewnością ( w związku z ciasnotą mieszkania ) obudziłyby opiekunów, a nocna wyprawa do toalety w bloku mieszkalnym nie wiąże się zazwyczaj bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia lub doznania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Żadne ze starszych dzieci ( tj. małoletnich S. B., D. K., S. K.) nie lunatykowało, nie cierpiało na choroby wymagające stałej permanentnej opieki, nie istniało realne prawdopodobieństwo, że nagle, w środku nocy, będzie trzeba z nimi jechać do szpitala, podejmować akcję ratunkową, itp. Niebezpieczeństwo o jakim mowa w art. 160 kk musi być realne i konkretne ( w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd Rejonowy przytoczył liczne orzecznictwo w tym przedmiocie, więc argumenty te nie będą powielane, apelant powinien je znać). Sytuacje odmalowane przez prokuratora w uzasadnieniu apelacji są wręcz wydumane i nie wskazują na konkretne, realne i bezpośrednie niebezpieczeństwo, o jakim mowa w analizowanym przepisie. Gdyby tak do tego podchodzić, to rodzice wszystkich dzieci w wieku do 5 lat w ogóle nie powinni w nocy spać, albo przynajmniej trzymać na zmianę warty, bo każde obudzenie się dziecka w nocy i pójście np. do toalety od razu stawiałoby je w sytuacji bezpośredniego zagrożenia utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu – jest to absurdalne.

Jednak w przypadku F. K. było inaczej i w tej części zarzuty zawarte w apelacji prokuratora są zasadne - a to dlatego, że wbrew wszelkim zaleceniom i zdrowemu rozsądkowi, znajdując się w stanie nietrzeźwości, oskarżeni położyli się spać razem z trzytygodniowym oseskiem w jednym wąskim łóżku w ten sposób, że dziecko leżało między nimi, czym radykalnie zwiększyli ryzyko wystąpienia u dziecka nagłej śmierci łóżeczkowej, a także jego przyduszenia. To kruche, maleńkie dziecko śpiąc między pijanymi rodzicami w nocy z 19 na 20 tycznia 2021 roku znajdowało się w stanie bezpośredniego zagrożenia utraty życia lub doznania ciężkiego uszczerbku na zdrowiu – i było to niebezpieczeństwo konkretne i realne. Już z przekazów medialnych wiadomo, że od czasu do czasu dochodzi do śmierci noworodków w wyniku przyduszenia w sytuacji, w której spało w jednym łóżku z rodzicami i to również trzeźwymi. Oskarżeni o tym wiedzieli, bo przy wypisywaniu oskarżonej z F. K. ze szpitala w karcie informacyjnej zawarto wpis o konieczności układania dziecka do spania na wznak we własnym osobnym łóżeczku, gdyż spanie wspólnie z rodzicami zwiększa ryzyko nagłej śmierci łóżeczkowej.

Wynika to również z pisemnej opinii biegłych z zakresu medycyny sądowej i neonatologii, na której przecież Sąd Rejonowy się opierał ( i słusznie, bo Sąd Okręgowy również uważa ją ze pełną, rzetelną, logiczną i jasną). Biegli wyraźnie stwierdzili, że spanie wspólnie w jednym łóżku z rodzicami zwiększa ryzyko nagłej śmierci łóżeczkowej, a „ szczególnie niebezpieczną sytuacją jest wspólny sen noworodka i niemowlęcia w łóżku z rodzicami po spożyciu przez rodziców alkoholu ” ( k. 402-403). W końcowej części opinii, na której skupił się Sąd Rejonowy, biegli odnoszą się jedynie do kwestii stricte medycznych związanych ze śmiercią dziecka stwierdzając, że brak jest pewności, czy zachowanie polegające na nie zgłoszeniu się rodziców do lekarza POZ skutkujące brakiem wizyt patronażowych położnej środowiskowej mogło spowodować narażenie noworodka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, a następnie ( pośrednio) przyczynić się do zgonu dziecka w nocy z 19 na 20 stycznia 2021 r ( k. 406). Ale w tym miejscu biegli nie odnosili się do położenia się w jednym łóżku z dzieckiem przez nietrzeźwych rodziców, bo o tym napisali wcześniej, określając taką sytuację jako „ szczególnie niebezpieczną”, konkretnie i realnie zwiększającą ryzyko wystąpienia nagłej śmierci łóżeczkowej.

Co prawda rację ma Sąd Rejonowy pisząc w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, że nie to było przyczyną śmierci dziecka – no ale nie o to w tym momencie chodzi. Owszem, dziecko umarło z innych przyczyn i nie można oskarżonym przypisać przestępstwa z art. 155 kk. Ponadto, zgodnie z opinią biegłych, brak wizyty u lekarza skutkujący brakiem wizyt patronażowych położnej środowiskowej również nie naraził tego dziecka na niebezpieczeństwo o którym mowa w art. 160 kk. Ale w zarzutach z aktu oskarżenia, oprócz w/w zachowań, niejako równolegle zarzucono oskarżonym, że narazili dziecko również przez fakt, iż będąc w stanie nietrzeźwości, wbrew zaleceniom lekarskim, z których wynikało, że noworodek powinien spać w swoim łóżku w pozycji na wznak, oskarżeni spali razem z tym dzieckiem na jednym tapczanie. To nie spowodowało śmierci dziecka – ale narażało je na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Co prawda opis czynów zarzucanych w akcie oskarżenia nie zawiera tych znamion z art. 160 kk, ale oskarżonym zarzucono wyczerpanie m. in dyspozycji art. 160 § 2 kk , a obecnie prokurator w apelacji skierowanej na niekorzyść obojga oskarżonych taki zarzut już precyzyjnie postawił ( więc przy ponownym rozpoznawaniu sprawy możliwe będzie – po zmianie opisu poprzez uzupełnienie znamion czasownikowych – przypisanie oskarżonym przestępstwa z art. 160 § 2 kk).

Sąd Okręgowy uważa, że należy skazać oboje oskarżonych za przestępstwo z art. 160 § 2 kk. Dlatego – z uwagi na zasadę ne peius z art. 454 § 1 kpk – musiał zaskarżony wyrok w tej części uchylić i przekazać sprawę w tym zakresie do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy. Jednocześnie z przyczyn proceduralnych Sąd odwoławczy nie mógł uchylić rozstrzygnięcia z punktu 4 zaskarżonego wyroku dotyczącego uniewinnienia oskarżonych M. P. i M. K. od popełnienia czynów zarzuconych im w punktach I i III aktu oskarżenia jedynie częściowo, tj. w zakresie dotyczącym tylko pokrzywdzonego F. K., bo prokurator ujął to zachowanie jako jedno przestępstwo, a nie można uniewinnić od części jednego czynu ( choć co do pozostałych małoletnich pokrzywdzonych nie doszło zdaniem Sądu Okręgowego do ich narażenia na skutki z art. 160 kk).

Wniosek

Wniosek o uchylenie wyroku i przekazie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W zakresie przestępstw z art. 160 § 2 kk wniosek był zasadny, co powyżej omówiono.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Utrzymano wyrok w zakresie przestępstw z art. 207 § 1 a kk.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Było to omówione.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

Uchylono wyrok w zakresie przestępstw, od popełnienia których oskarżonych uniewinniono.

☒ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Było to omawiane.

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd Rejonowy:



w trybie art. 399 § 1 kpk uprzedzi strony o możliwości zakwalifikowania czynów zarzuconych oskarżonym w punktach I i III aktu oskarżenia jedynie z art. 160 § 2 kk i tylko w tym zakresie będzie prowadził postępowanie;



dokona stosownej zmiany opisu czynów, przede wszystkim dbając, aby zawierały wszystkie znamiona przestępstwa z art. 160 § 1 i 2 kk;



rozważy, zgodnie z wytycznymi zawartymi we wcześniejszej części uzasadnienia, przypisanie oskarżonym narażenia na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu jedynie małoletniego F. K. i jedynie w związku z tym, iż będąc w stanie nietrzeźwości, wbrew zaleceniom lekarskim, z których wynikało, że noworodek powinien spać w swoim łóżku w pozycji na wznak, oskarżeni spali razem z tym dzieckiem na jednym tapczanie, przez co zwiększyli niebezpieczeństwo wystąpienia u dziecka nagłej śmierci łóżeczkowej i jego przyduszenia;



przy ponownym rozpoznawaniu sprawy Sąd Rejonowy nie będzie musiał powtarzać już przeprowadzonego postępowania dowodowego korzystając w szerokim stopniu z dyspozycji art. 442 § 2 kpk ( w szczególności nie ma potrzeby ponownego przesłuchiwania świadków).

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz reprezentanta małoletnich pokrzywdzonych D. K., S. K. i S. B. wynagrodzenie za udział w rozprawie apelacyjnej w łącznej kwocie 3099,60 zł ( trzy tysiące dziewięćdziesiąt dziewięć złotych i sześćdziesiąt groszy) wraz z podatkiem VAT. Wynagrodzenie to Sąd Okręgowy ustalił w oparciu o treść art. 99 ³ § 3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w zw. z § 17 ust. 2 pkt 4 w zw. z § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 14 maja 2024 r. (Dz.U. z 2024 r. poz. 763)

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

uniewinnienie, ustalenia co do czynu za który skazano.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana