Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IX Ka 525/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

0

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 12 kwietnia 2023 r., sygn. akt (...)

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

H. J.

karalność oskarżonego

Karta karna

322

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Karta karna

Dokument wystawiony przez uprawniony podmiot.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Apelacja obrońcy oskarżonego

1) naruszenie przepisu postępowania, tj. art. 7 kpk, co miało wpływ na treść rozstrzygnięcia, poprzez sprzeczną z zasadami logiki, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego ocenę dowodu z wyjaśnień oskarżonego H. J. jako niewiarygodnych, w sytuacji gdy oskarżony od początku sprawy przestawiał wersję, która korespondowała z zeznaniami świadków K. O., I. W., S. K., Y. F., nagraniami audio - wideo, fotografiami, a która wskazywała że w lokalu oskarżonego miała być odtwarzana wyłącznie muzyka, która jest zwolniona od opłat za publiczne odtwarzanie muzyki; to kucharze - wbrew kategorycznym sprzeciwom oskarżonego - odtwarzali muzykę komercyjną, wyszczególnioną w akcie oskarżenia; ideą lokalu było promowanie lokalnych artystów, prezentowanie muzyki na żywo, oskarżony nie tolerował muzyki popularnej,

2) Naruszenie przepisu postępowania, tj. art. 7 kpk, co miało wpływ na treść rozstrzygnięcia, poprzez sprzeczną z zasadami logiki, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego ocenę dowodu z zeznań świadka I. W. jako niewiarygodnych,

3) Naruszenie przepisu postępowania, tj. art. 7 kpk, co miało wpływ na treść rozstrzygnięcia, poprzez sprzeczną z zasadami logiki, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego ocenę dowodu z zeznań świadka S. K. jako nieistotnych dla sprawy,

4) Naruszenie przepisu postępowania, tj. art. 410 kpk, co miało wpływ na treść rozstrzygnięcia, poprzez pominięcie w ustaleniach faktycznych faktów wynikających z zeznań świadka K. O., które zostały przez Sąd I instancji uznane za całkowicie wiarygodne,

5) Naruszenie przepisu postępowania, tj. art. 410 kpk, co miało wpływ na treść rozstrzygnięcia, poprzez pominięcie w ocenie dowodu z zeznań świadka Y. F.,

6) Naruszenie przepisu postępowania, tj. art. 410 kpk, co miało wpływ na treść rozstrzygnięcia, poprzez pominięcie w ocenie dowodu z nagrań audio - wideo, które były odtwarzane podczas rozprawy w dniu 9 grudnia 2021 roku,

7) Naruszenie przepisu postępowania tj. art. 170 § 1 pkt 5 kpk, co miało wpływ na treść rozstrzygnięcia, poprzez niezasadne oddalenie wniosku dowodowego o przesłuchanie świadka A. J., jako zmierzającego w sposób oczywisty do przedłużenia postępowania,

8) Naruszenie przepisu postępowania tj. art. 170 § 1 pkt 5 kpk, co miało wpływ na treść rozstrzygnięcia, poprzez niezasadne oddalenie wniosku dowodowego z zeznań osoby, która nadesłała pisemną informację zawartą w piśmie z dnia 24 marca 2022 r. jako zmierzającego do przedłużenia postępowania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja obrońcy oskarżonego – w odniesieniu do kwestii sprawstwa oskarżonego - okazała się niezasadna (trafny był zarzut obrazy prawa materialnego, co znalazło swe przełożenie na zmiany zaskarżonego wyroku opisane w punkcie 5.2. niniejszego uzasadnienia).

Analiza całokształtu zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz uważna lektura uzasadnienia zaskarżonego wyroku doprowadziły Sąd II instancji do wniosku, że wydane w sprawie rozstrzygnięcie w przedmiocie sprawstwa H. J. jest prawidłowe. Dokonana przez Sąd I instancji ocena dowodów nie jest dowolna, ale swobodna i zgodna zawartą w art. 7 kpk dyrektywą, która przy dokonywaniu tejże oceny nakazuje uwzględniać zasady logiki oraz wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego.

Sąd II instancji w całości zaaprobował przyjęcie przez Sąd Rejonowy wersji zdarzeń wynikającej z zeznań pełnomocnika (...) – K. P., które były logiczne, spójne i konsekwentne. Wiarygodność zeznań świadka bezsprzecznie potwierdza obiektywny materiał dowodowy w postaci dowodów z dokumentów, tj. protokołów kontroli oraz wezwań do zawarcia umowy. W trakcie postepowania przed Sądem I instancji, jak również w środku odwoławczym nie została wskazana żadna okoliczność, która skutecznie deprecjonowałaby walor dowodowy zeznań K. P. bądź podważała wyniki obiektywnych dowodów, pozytywnie te relacje weryfikujących. Trafnie za podstawę ustaleń faktycznych Sąd meriti przyjął także zeznania świadka K. O. oraz Y. F.. Wyjaśnienia H. J. wobec wyników tych dowodów, uwzględniwszy wymowę całokształtu materiału dowodowego, nie mogły zyskać przymiotu wiarygodnych, albowiem przyjęta przez oskarżonego linia obrony nie wytrzymała konfrontacji z logicznymi i spójnymi wnioskami jakie wypływały z okoliczności rozpatrywanych zdarzeń.

Antycypując dalszą część rozważań odnotować trzeba, że wniesiony w sprawie środek odwoławczy miał charakter polemiczny, a przedstawione w nim wywody odbiegały od kluczowych okoliczności wynikających z zeznań K. P. oraz dokumentów świadczących niezbicie o tym, iż ze strony H. J. doszło do naruszenia przepisów prawa autorskiego.

Linia obrony sprowadzała się do twierdzenia, że kucharze – wbrew instrukcjom oskarżonego – puszczali muzykę według własnych upodobań, natomiast H. J. był przeciwnikiem tego typu działań i wielokrotnie upominał kucharzy, czego świadkiem byli pozostali pracownicy restauracji oraz odwiedzający lokal goście.

Sąd meriti słusznie odmówił wiary wyjaśnieniom H. J.. Ich lektura ukazuje, iż były one wykrętne i nielogiczne. Przede wszystkim stwierdzić trzeba, że okoliczności, iż w przedmiotowym lokalu muzyka była odtwarzana także przez kucharzy bądź grana na żywo nie niweczy wymowy sytuacji o jakich mowa w zeznaniach K. P.. Być może oskarżony jest miłośnikiem określonych gatunków muzyki i generalnie opierał oprawę muzyczną swojego lokalu na autorskiej grze muzyków. Niemniej jednak z w pełni wiarygodnych zeznań K. P. wspartych dokumentami sporządzonymi w następstwie przeprowadzonych kontroli, wynikało niezbicie, że zostało w lokalu O. przeprowadzonych kilka kontroli, przy czym za każdym razem przeprowadzana była rozmowa z H. J. o konieczności podpisania wymaganej prawem umowy z organizacją zbiorowego zarządzania prawami pokrewnymi, określającej wysokość oraz warunki płatności wynagrodzenia z tytułu odtwarzania fonogramów i wideogramów muzycznych przez przedsiębiorcę. Istotne jest także, iż po każdej kontroli dodatkowo wysyłane były pisemne wezwania do zawarcia umowy. K. P. ani w toku postępowania przygotowawczego, ani też sądowego nie wskazał, by w trakcie rozmów z oskarżonym tenże tłumaczył, że była to muzyka puszczana przez kucharzy bądź autorska. Z zeznań K. P. (k. 61-62) wynika także, iż każdorazowo przeprowadzał on rozmowę z H. J., a tenże odmawiał zawarcia umowy ze (...) i złożenia swojego podpisu na protokole, przy czym w późniejszych kontrolach także wypraszał K. P. z lokalu.

W protokołach kontroli (do których miał dostęp oskarżony) zostały wyszczególnione utwory, które były puszczane w lokalu O. w czasie czynności zawodowych K. P.. H. J. nie zgłaszał w czasie kontroli w tej kwestii żadnych zastrzeżeń. Dlatego przywołane przez obrońcę wypowiedzi oskarżonego kwestionujące odtwarzanie wymienionych w protokołach utworów nie zasługują na aprobatę. W ramach linii obrony H. J. podjął próbę przerzucenia odpowiedzialności na pracowników, ale z zeznań K. P. wynika niezbicie, że po pierwsze, był on obecny w czasie kontroli w lokalu i jako właściciel miał możność zaingerowania w to, co było odtwarzane, a po drugie, także on odtwarzał muzykę. Sąd II instancji w pełni zgodził się ze stanowiskiem Sądu Rejonowego, że H. J. akceptował i zezwalał na odtwarzanie w jego lokalu muzyki.

Warto przywołać treść zeznań K. P. (k. 62 akt) „W trakcie tej kontroli widziałem jak osoba podająca się za właściciela restauracji uruchamia kolejne utwory zza zakończeniu odtwarzania utworu, on podchodził za bar, nachylał się i po chwili z głośników ponownie puszczana była muzyka”. W trakcie tych zeznań, podtrzymanych przed Sądem, K. P. akcentował, że muzyka była odtwarzana z sześciu głośników umieszczonych w obu salach, a w trakcie kontroli także przebywali w restauracji inni klienci.

Skarżący, powołując się na wyjaśnienia oskarżonego, ale także zeznania K. O., podnosi, że ideą lokalu było promowanie muzyki autorskiej. Taki stan rzeczy nie wyklucza jednak tego, iż dochodziło w trakcie kontroli do odtwarzania w prowadzonym przez niego lokalu utworów, co do których winna być zawarta umowa ze (...). Godzi się także odnotować, że K. O. w swoich relacjach odnosiła się do (...) i (...), a niniejsza sprawa tyczy się praw autorskich chronionych przez (...). Wszystkie wskazane organizacje chronią w różnym zakresie prawa twórców, wykonawców i producentów.

Wbrew wywodom apelacji trafna była konstatacja Sądu meriti, że I. W. w swych zeznaniach usiłowała wykazać, że kontrolujący usiadł blisko drzwi do kuchni, z której było słychać dobiegającą muzykę odtwarzaną przez pracowników kuchni. Po pierwsze, z wiarygodnych zeznań K. P. wynika, że głośniki przez które była puszczana muzyka były rozmieszczone w obu salach lokalu. Po drugie, tak jak już wskazano, oskarżony w trakcie kontroli na tę okoliczność się nie powoływał. Taka linia obrony została przez niego sformułowana dopiero na potrzeby niniejszego procesu.

Obrońca nietrafnie zakwestionował ocenę Sądu Rejonowego, że zeznania świadka S. K. nie przyczyniły się do poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie. To, że – jak wskazuje autor apelacji – świadek w swojej relacji potwierdziła ideę lokalu – kładzenie przez oskarżonego nacisku na występy na żywo, promowanie lokalnych artystów, nie dezawuuje bowiem wyników postępowania omówionych powyżej.

Zeznania świadka Y. F. nie zostały przez Sąd Rejonowy pominięte, gdyż z pisemnych motywów zaskarżonego orzeczenia wynika, że stały się one podstawą dokonanych ustaleń stanu faktycznego sprawy. Warto wskazać, że świadek w toku postępowania przygotowawczego zeznała: „Muzyka w restauracji odtwarzana była z komputera właściciela H. J. na głośnikach znajdujących się przy drzwiach wejściowych do restauracji., były to głośniki przenośne. Komputer znajdował się za ladą. Właściciel H. J. praktycznie cały czas był, przebywał w tej restauracji. To on ustalał jaką muzykę odtwarzał. (…) Nigdy nie włączałam, nie przełączałam muzyki, tak jak już zeznałam robił to właściciel. Muzyka była słyszalna w restauracji oraz gdy były otwarte drzwi było ja słychać przed lokalem. Właściciel odtwarzał przeróżną muzykę, odtwarzana ona była ze stacji internetowej (...). Ja nie byłam świadkiem, nie zdarzyło mi się abym widziała, ze ktoś inny z obsługi niż właściciel odtwarza, przełącza utwory muzyczne”. Depozycje te były w pełni koherentne z relacjami K. P.. Godzi się także zaznaczyć, że skarżący nie kwestionuje wiarygodności świadka.

Obrońca poruszył kwestię dowodu z nagrań audio-wideo, które były odtwarzane podczas rozprawy w dniu 9 grudnia 2021 r. Ponownie skarżący odwołał się do charakterystyki lokalu jako forum występów na żywo, prezentacji dzieł muzycznych lokalnych artystów, organizacji koncertów z udziałem artystów z zagranicy, co wpisuje się w wyjaśnienia oskarżonego. Owszem, charakterystyka lokalu prowadzonego przez H. J. zasadniczo na tym się koncentrowała, ale to nie niweczy wystąpienia zdarzeń polegających na puszczeniu w lokalu, którego był właścicielem, za jego wiedzą i przy jego udziale utworów objętych ochroną (...), do czego prawa nie miał.

Skarżący niesłusznie kwestionował oddalenie wniosku dowodowego o przesłuchanie świadka A. J.. Sąd Okręgowy zapadłą decyzję procesową w pełni zaaprobował. Sąd meriti trafnie stwierdził, że wniosek ten zmierza w sposób oczywisty do przedłużenia postępowania. Nieprzeprowadzenie dowodu w postaci zeznań tegoż świadka nie miało wpływu na rozstrzygnięcie niniejszego procesu. W środku odwoławczym nie zostały przedstawione żądne okoliczności, które niweczyłyby słuszność tej tezy.

W apelacji obrońca, a w ślad za nim na rozprawie apelacyjnej w dniu 15 marca 2024 r. oskarżony zakwestionowali sposób wyliczenia szkody, a mianowicie, iż nie została przesłuchana osoba, która wyliczyła szkodę. Oskarżóny podniósł, że analiza stawek w tabelach oraz zasady matematyki nie pozwalają na wyliczenie kwoty przyjętej przez Sąd Rejonowy. Koresponduje z tym zarzut podniesiony w apelacji naruszenia przepisu postępowania tj. art. 170 § 1 pkt 5 kpk, co miało wpływ na treść rozstrzygnięcia, poprzez niezasadne oddalenie wniosku dowodowego z zeznań osoby, która nadesłała pisemną informację zawartą w piśmie z dnia 24 marca 2022 r.

W odniesieniu do powyższego stwierdzić należy, że przyjęta przez Sąd Rejonowy wysokość szkody (nota bene niższa aniżeli w tezie oskarżenia) jest prawidłowa. Sąd I instancji oparł się w tym przedmiocie na dokumentach, które nie budzą zastrzeżeń organu odwoławczego. W piśmie procesowym z dnia 24.03.2022 r. została wskazana szkoda w kwocie 2429,95 zł. Zaprezentowano w tym piśmie szczegółowe wyliczenia, które doprowadziły do uzyskania takiego wyniku. Zostało zaznaczone, że kwota ta została określona za ujawniony okres bezumownego odtwarzania utworów muzycznych od miesiąca pierwszej kontroli do dnia złożenia wniosku, w oparciu o tabelę stawek wynagrodzeń za odtwarzanie utworów i przedmiotów praw pokrewnych zatwierdzoną przez Komisję Prawa Autorskiego w odniesieniu do położenia miejsca prowadzonej działalności, jej charakteru, oraz rozmiarów lokalu zgodnie z protokołami kontroli. Tabela stawek wynagrodzeń była zaś zawarta na k. 264 akt.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 12 kwietnia 2023 r., sygn. akt (...) – punkty II i III

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Prawidłowo Sąd Rejonowy – na podstawie art. 46 § 1 kk – zobowiązał oskarżonego do naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłacenie kwoty 2429,95 zł na rzecz pokrzywdzonego (...) w W.. Z popełnionego przez H. J. przestępstwa wynikła szkoda majątkowa, zaś jej wysokość została udokumentowana.

Wymiar kary omówiony w punkcie 5.2. (rozstrzygnięcie zmienione w części)

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Wyrok Sądu Rejonowego w T. z dnia 12 kwietnia 2023 r., sygn. akt (...) – punkt I.

Zwięźle o powodach zmiany

Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1.  za podstawę orzekania przyjął – w myśl art. 4 § 1 kk – przepisy kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 września 2023 r.

W art. 33 kk został dodany § 1a przez art. 1 pkt 3 lit. a ustawy z dnia 7 lipca 2022 r. (Dz.U.2022.2600) kk z dniem 1 października 2023 r. Wprowadzony przepis w przypadku gdy przestępstwo jest zagrożone zarówno grzywną, jak i karą pozbawienia wolności, ustanawia minimalne granice grzywny, która w przypadku oskarżonego wynosiłaby 100 stawek (w przypadku czynu zagrożonego karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą 2 lat). W tej sytuacji uznać należało, że ustawa obowiązująca poprzednio jest względniejsza dla sprawcy.

2.  za podstawę prawną skazania oskarżonego przyjął przepis art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych ( Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 t.j.), zaś za podstawę wymiaru kary za przypisany mu czyn przyjął przepisy art. 116 ust. 1 ww. ustawy w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk,

Obrońca oskarżonego prawidłowo podniósł zarzut naruszenia prawa materialnego, tj. art. 116 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych ( Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 t.j.). Realia przedmiotowej sprawy rzeczywiście nie dały podstawy do uznania, iż oskarżony popełnił zarzucony mu czyn zabroniony „w celu osiągnięcia korzyści majątkowej”. Ma rację obrońca, że podstawy faktycznie nie pozwoliły stwierdzić, by odtwarzanie muzyki komercyjnej miało być działaniem ukierunkowanym na zwiększenie zainteresowania lokalem i tym samym zysku. Także skarżący trafnie dostrzegł, że ani w opisie czynu zawartym w akcie oskarżenia, ani też w wyroku Sądu I instancji nie zostało wskazane znamię „w celu osiągnięcia korzyści majątkowej”.

3.  obniżył wymierzoną oskarżonemu grzywnę do 80 stawek.

Sąd Okręgowy przyjmując typ podstawowy zarzuconego oskarżonemu przestępstwa zadecydował o złagodzeniu reakcji karnej. W ocenie Sądu II instancji kształt kary wymierzonej w wyniku kontroli instancyjnej odpowiada stopniowi winy H. J. oraz stopniowi społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu zabronionego. Wobec kilkukrotnego naruszenia wskazanej normy prawnej na przestrzeni ponad dwóch lat zastosowanie najłagodniejszego rodzaju kary nie sposób poczytać za rażącą surowość. Oskarżony wykazał lekceważące podejście do obowiązujących norm prawnych, wszak mimo przedstawianych mu zastrzeżeń przez pełnomocnika (...) i wysyłanych do niego wezwań do zawarcia umowy nie zadośćuczynił spoczywającym na nim z mocy prawa obowiązkom. Jest on osobą karaną. Wskazana dolegliwość finansowana spełni wobec niego cele prewencji indywidualnej oraz przyczyni się do kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wysokość stawki dziennej nie przekracza możliwości finansowych H. J..

Sąd Odwoławczy nie dopatrzył się w zaskarżonym orzeczeniu żadnych uchybień mogących stanowić bezwzględne przyczyny odwoławcze, będących podstawą do uchylenia wyroku z urzędu, dlatego też – poza zmianami opisanymi powyżej – został on utrzymany w mocy.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Sąd Okręgowy na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 634 kpk oraz art. 3 ust. 1 w zw. z art. 10 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j.Dz.U.2023.0.123), § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (t.j.Dz.U.2013.663) oraz § 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2014 r. w sprawie opłat za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego (Dz.U.2014.861 ze zm.) zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w T.) kwotę 240 złotych tytułem opłaty należnej za obie instancje oraz obciążył go wydatkami poniesionymi w postępowaniu odwoławczym w kwocie 50 złotych.

PODPIS