Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 3 lipca (...) r., znak (...).(...). (...).(...). (...).(...) sprostowaną postanowieniem z dnia 6 października (...) r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. odmówił ubezpieczonej J. M. prawa do zasiłku chorobowego za okres niezdolności do pracy od 2 lipca (...) r. do 5 lipca (...) r. wskazując, iż nie ma ona prawa do świadczenia, ponieważ organ zliczył do jednego okresu zasiłkowego okres niezdolności do pracy trwający od 12 grudnia 2022 r. do 31 marca (...) r. i od 21 kwietnia (...) r. do 5 lipca (...) r., a zatem pełny okres zasiłkowy wynoszący 182 dni ubezpieczona wykorzystała w dniu 1 lipca (...) r.

J. M. wniosła odwołanie od powyższej decyzji. Kwestionując ustalenia organu, domagała się uchylenia decyzji lub jej zmiany poprzez przyznanie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego za okres od 2 do 5 lipca (...) r. Ubezpieczona zarzuciła organowi pominięcie istotnych szczegółów w ustaleniach stanu faktycznego - pominięcie faktu, że dwa okresy niezdolności ubezpieczonej do pracy spowodowane były różnymi rodzajowo schorzeniami: okres zwolnienia od 12 grudnia 2022 r. do 31 marca (...) r. wiązał się z leczeniem bezsenności i stanów depresyjno-lękowych, natomiast okres od dnia 21 kwietnia (...) r. do 5 lipca (...) r. wynikał ze złamania nogi w stawie skokowym i konieczności jej leczenia i rehabilitacji – co poskutkowało połączeniem przez organ tych dwóch okresów w jeden i uznaniem, że okres ubezpieczenia skończył się ubezpieczonej z upływem 1 lipca (...) r. Ubezpieczona wskazała, że nie wiedziała o możliwości połączenia przez organ tych dwóch okresów, w związku z czym nie zdążyła złożyć wniosku o świadczenie rehabilitacyjne.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania w całości, argumentując jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, a ponadto wskazując na to, że ubezpieczona została poinformowana w decyzji z dnia 3 lipca (...) r. o tym, że jeżeli jest nadal niezdolna do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują odzyskanie zdolności do pracy, może ubiegać się o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. M. w okresie od 12 grudnia 2022 r. do 31 marca (...) r. pozostawała nieprzerwanie niezdolna do pracy z powodu bezsenności i stanów depresyjno-lękowych. Jej pracodawcą w tym okresie była spółka (...) ( (...)) sp. z o.o. (...) z powodu wypadku w drodze z pracy pozostawała nieprzerwanie niezdolna do pracy w okresie od dnia 21 kwietnia (...) r. do dnia 5 lipca (...) r. Jej pracodawcą w tym okresie była spółka (...) sp. z o.o. z siedzibą w L..

Niesporne, nadto dowód: kopia karty wypadku w drodze do pracy lub z pracy – k. 9-11 w aktach organu, opinia ZUS z dnia 29.06.(...) r. w sprawie uznania zdarzenia za wypadek – k. 12 w aktach organu, wydruki zwolnień lekarskich – k. 25-28.

J. M. się została pouczona przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych o tym, że jeżeli po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest ona nadal niezdolna do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują odzyskanie zdolności do pracy, może ona ubiegać się o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego.

Dowód: decyzja (...) Oddział w P. – k. 16-16v.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się niezasadne.

Stan faktyczny ustalony w oparciu o korespondujące ze sobą dowody w postaci zgromadzonych dokumentów leżał w istocie poza sporem, co czyni zbędnym omawiane wskazanych dowodów.

Spór stron dotyczył stanu prawnego sprawy.

Kwestię świadczeń z ubezpieczenia chorobowego, do których należy zasiłek chorobowy regulują przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2022 r. poz. 1732) zwanej dalej „ustawą zasiłkową”. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy - świadczenia pieniężne na warunkach i w wysokości określonych ustawą przysługują osobom objętym ubezpieczeniem społecznym w razie choroby i macierzyństwa określonym w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z (...) r. poz. 1230), zwanej dalej „ustawą systemową”.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy zasiłkowej ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego, przysługuje zasiłek chorobowy. Zasady podlegania ubezpieczeniom społecznym, w tym ubezpieczeniu chorobowemu unormowane są w ustawie systemowej.

Art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy systemowej stanowi, że obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu i rentowemu podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami. Art. 11 ust. 1 ustawy systemowej stanowi natomiast, że obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu podlegają osoby wymienione m.in. w art. 6 ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy zasiłkowej, zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 - nie dłużej jednak niż przez 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży - nie dłużej niż przez 270 dni.

Zgodnie z art. 9 ustawy zasiłkowej, do okresu, o którym mowa w art. 8 (okresu zasiłkowego), wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy, jak również okresy niemożności wykonywania pracy z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2. Do okresu zasiłkowego wlicza się okresy poprzednich niezdolności do pracy, jeżeli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni.

Sąd w niniejszej sprawie przeprowadził kontrolę prawidłowości wyżej powołanej zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P. z dnia 3 lipca (...) r. W tym celu dokonał oceny zaprezentowanego powyżej stanu faktycznego i prawnego. Sąd uznał, że przedmiotowa decyzja, w której organ rentowy odmówił ubezpieczonej prawa do zasiłku chorobowego w dniach od 2 do 5 lipca (...) r. była zgodna z prawem i stanem faktycznym. Odwołująca się z upływem dnia 1 lipca (...) r. wyczerpała 182-dniowy okres zasiłkowy, dlatego nie mogła zgodnie z obowiązującymi przepisami dalej korzystać z zasiłku chorobowego. Tutejszy Sąd nie był uprawniony do badania możliwości alternatywnych, z których mogła skorzystać skarżąca, jak możliwość ubiegania się o przyznanie świadczenia rehabilitacyjnego. O takiej możliwości ubezpieczona została pouczona przez organ w przedmiotowej decyzji z dnia 3 lipca (...) r. Jednakże, aby Sąd mógł uczynić przedmiotem badania zasadność objęcia ubezpieczonej świadczeniem rehabilitacyjnym, wpierw organ musiałby wydać decyzję w przedmiocie takiego świadczenia, co byłoby wcześniej uwarunkowane wystąpieniem przez ubezpieczoną ze stosownym wnioskiem w tej materii. Ubezpieczona natomiast nie może zasłaniać się nieznajomością prawa, iż takiego wniosku nie złożyła. Sąd zajął się więc oceną konkretnej, zaskarżonej przez ubezpieczoną decyzji. Sąd nie znalazł w dostępnym materialne dowodowym żadnych okoliczności, które mogłyby podważyć zasadność tej decyzji.

Podkreślić należy, że okres zasiłku chorobowego nie może obejmować łącznie więcej niż 182 dni, niezależnie od tego, czy tytułem do korzystania z niego jest ubezpieczenie chorobowe, czy wypadkowe. W świetle obowiązującego od dnia 1 stycznia 2022 roku stanu prawnego, jeżeli przerwa pomiędzy okresami świadczeń nie przekracza 60 dni, okresy te podlegają łączeniu i bez znaczenia pozostaje to, czy choroby osoby ubezpieczonej są w tych okresach tożsame, czy też różnią się od siebie. W przedmiotowym stanie faktycznym przerwa pomiędzy dwoma okresami ubezpieczenia chorobowego ubezpieczonej trwała 20 dni, a zatem krócej niż 60 dni i okresy te podlegały łączeniu. W związku z powyższym, okres 182 dni upłynął 1 lipca (...) r. Po tym dniu (a zatem już w okresie od 2 do 5 lipca (...) r.) kontynuacja pobierania zasiłku chorobowego przez ubezpieczoną nie była należna w świetle przepisów prawa. Przepisy z zakresu ubezpieczeń społecznych należą do kategorii ius cogens, a zatem są to przepisy prawa bezwzględnie obowiązujące, nie pozostawiające Sądowi zakresu dowolności czy uznaniowości. Sąd rozpoznał sprawę w granicach możliwego zaskarżenia, a zatem skontrolował prawidłowość decyzji odmawiającej ubezpieczonej prawa do zasiłku chorobowego za okres od 2 lipca (...) r. do 5 lipca (...) r. i uznał ją za prawidłową.

W konsekwencji Sąd oddalił odwołanie w oparciu o treść art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)