Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 lipca 2024 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 29 lipca 2024 roku w Gliwicach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) z siedzibą w W.

przeciwko W. Z. (1), K. Z.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  tytułem kosztów procesu zasądza od powoda na rzecz pozwanych solidarnie kwotę 5.434 (pięć tysięcy czterysta trzydzieści cztery) złote z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia prawomocności wyroku;

3.  nakazuje zwrot ze Skarbu Państwa na rzecz powoda kwoty 3.010,50 (trzy tysiące dziesięć 50/100) złotych tytułem części opłaty uiszczonej od pozwu.

SSO Łucja Oleksy-Miszczyk

Sygnatura akt I C 334/24

UZASADNIENIE

Powód (...) z siedzibą w W. pozwem datowanym na 28 grudnia 2023r. wniósł o zasądzenie solidarnie od pozwanych K. Z. i W. Z. (2) kwoty 7.028,83 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 21 listopada 2023 roku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu świadczenia w postaci części kapitału kredytu wypłaconego pozwanym, jako świadczenia nienależnego; ewentualnie wniósł o zasądzenie solidarne w częściach równych po 3.514,42 zł od każdego z pozwanych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 21 listopada 2023 roku do dnia zapłaty. Powód wniósł także o zmianę wysokości (ukształtowanie) dochodzonego świadczenia w walucie polskiej w kwocie 7.028,84 zł poprzez poddanie całości należności banku od strony pozwanej z tytułu rozliczenia nieważności bądź bezskuteczności umowy nr (...) z dnia 31 marca 2006 roku, tj. kwoty 387.471,31 zł waloryzacji sądowej w ten sposób, że poza roszczeniem o zwrot środków wypłaconych przy uruchamianiu kredytu w ich nominalnej wysokości powodowi przysługuje dodatkowe świadczenie w postaci kwoty 121.655,81 zł, wynikające z istotnej zmiany siły nabywczej pieniądza oraz wniósł o zasądzenie solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwoty 121.655,81 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku w niniejszej sprawie do dnia zapłaty, stanowiącej dodatkową kwotę, o którą należy zwaloryzować roszczenie o zwrot świadczenia w postaci kapitału kredytu wypłaconego pozwanym; ewentualnie wniósł o zasądzenie w częściach równych od każdego z pozwanych po połowie wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocniana się wyroku w niniejszej sprawie.

Pismem z dnia 23 lutego 2024 roku (k.49) powodowy bank cofnął pozew powód cofnął pozew w zakresie żądania: zmiany wysokości (ukształtowanie) dochodzonego świadczenia oraz zasądzenia solidarnie od pozwanych na jego rzecz kwoty 121.655,81 zł, co skutkowało umorzeniem postępowania w tej części (postanowienie z dnia 20 czerwca 2024r k. 102).

Pozwani wnieśli o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu podnosząc, że umowa kredytu była nieważna, co zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu, strony rozliczyły się zgodnie z art. 410 k.c. zwracając sobie to co świadczyły i nie ma żadnych podstaw prawnych do żądania od nich wynagrodzenia za korzystanie z kapitału (odpowiedź na pozew k.58 i nast.).

Pismem z dnia 21 maja 2024 roku powód zmodyfikował powództwo (podtrzymał dotychczasowe stanowisko) i wniósł o zasądzenie solidarnie od pozwanych kwoty 7.028,83 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 21 listopada 2023 roku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu świadczenia w postaci części kapitału kredytu wypłaconego pozwanym, jako świadczenia nienależnego; ewentualnie wniósł o zasądzenie solidarne od pozwanych na rzecz powodowego banku kwoty 2.914,23 CHF wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 20 maja 2024 roku do dnia zapłaty tytułem zwrotu świadczenia w postaci części kapitału kredytu wypłaconego pozwanym, jako świadczenia nienależnego; ewentualnie zasądzenie w częściach równych tj. po 1.457,11 CHF od każdego z pozwanych wraz z odsetkami ustawowymi z opóźnienie od dnia 20 maja 2024 roku do dnia zapłaty (pismo k.90)

Sąd ustalił:

Pozwani i (...) z siedzibą w W. w dniu 31 marca 2006 roku zawarli umowę kredytu mieszkaniowego (...) hipoteczny nr (...) (...)- (...), na mocy której bank zobowiązał się do postawienia do dyspozycji pozwanych kwoty 161.901,62 CHF.

Zgodnie z treścią zaświadczenia z dnia 26 czerwca 2020 roku (k.64) powodowy bank wypłacił pozwanym łącznie kwotę 380.442,47 zł. Z zaświadczenia wynika również, iż obok wypłaconych pozwanym środków bank z kredytu pobrał prowizję w kwocie 2.914,23 CHF. Prowizję pobrano w dniu 26 kwietnia 2006r. Przy zastosowaniu kursu po jakim nastąpiło uruchomienie w tym dniu jednej z transz kredytu tj. uwidocznionego w omawianym zaświadczeniu kursu 2.4119, kwota prowizji w przeliczeniu na złote to 7.028,83 PLN.

W dniu 14 września 2020 roku do Sądu Okręgowego w Gliwicach wpłynęła sprawa z powództwa pozwanych (kredytobiorców) przeciwko powodowi, inicjująca postępowanie w przedmiocie ustalenia nieważności umowy i zapłaty na rzecz kredytobiorców świadczeń nienależnych (sygn.. akt sprawy I C 564/20).

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 15 września 2021 roku, w sprawie
I C 564/20 Sąd ustalił, że umowa kredytu zawarta 31 marca 2006 roku pomiędzy stronami jest nieważna i zasądził od pozwanego banku na rzecz kredytobiorców solidarnie kwotę 334.391,91 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 15 września 2021 roku (kopia wyroku k.65). Sąd Apelacyjny w Katowicach wyrokiem z dnia 19 października 2023 roku w spawie V ACa 517/21 zmienił powyższe orzeczenie Sądu Okręgowego w Gliwicach w ten sposób, że wyeliminował orzeczoną tam solidarność i zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 8 października 2020 roku i oddalił apelację pozwanego banku (kopia wyroku k.66).

Bank zwrócił pozwanym wpłacone przez niech w toku wykonania umowy środki, a pozwani przed wytoczeniem powództwa pozwani rozliczyli się z powodowym bankiem z całości wypłaconego im kapitału kredytu. W dniu 9 listopada 2023 roku dokonali na rzecz banku przelewu kwoty 380.442,47 zł (k. potwierdzenie k.67).

Powyższe okoliczności nie były sporne.

Sąd zważył następuje:

Podtrzymywane przez powoda żądanie zasądzenia na jego rzecz od pozwanych 7.028,83 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 21 listopada 2023 roku do dnia zapłaty nie zasługiwało na uwzględnienie i nie mogło zostać uznane za wykazane zgodnie z regułą wynikającą z art. 6 k.c. Powodowy bank uzasadniając swoje żądanie, powołuje się na informację z dnia 5 grudnia 2023 roku, z której ma wynikać, iż pozwanym udostępniony został kapitał w wysokości 387.471,31 zł. Jednak do akt sprawy nie dołączono takiego zaświadczenia. Na płycie CD dołączonej do pozwu znajduje się skan dokumentu datowanego na 5 grudnia 2023r. zatytułowanego (...) Treść tego dokumentu jest dość lapidarna i sprowadza się do jednego zdania, z którego wynika, że w księgach banku odnotowano, iż w ramach spornej umowy „Bank wypłacił kwotę; 387.471,31 PLN”. Informacja nie zawiera żadnych szczegółów dotyczących terminów dokonania wypłaty, zastosowanych kursów ani podmiotów, na rzecz których dokonano przelewu. Dane te zawiera natomiast pochodzące od powodowego Banku zaświadczenie z dnia 26 czerwca 2020 roku (k.64), z którego jednoznacznie wynika, iż pozwanym wypłacono łącznie 380.442,47 zł. Dochodzona przez bank kwota 7.028,83 zł (2914,23 CHF) stanowi w istocie prowizję za udzielnie kredytu, która w dniu 21 kwietnia 2006 roku została pobrana za udzielenie kredytu.

Między stronami, na skutek prawomocnego ustalenia nieważności umowy, doszło do wzajemnego rozliczenia. W wykonaniu umowy kredytu zawartej miedzy stronami bank wypłacił kredytobiorcom kwotę 380.442,47 zł i taką też kwotę pozwani przelali na rzecz powodowego Banku tytułem zwrotu świadczenia nienależnego (art. 410 k.c.) Oczywistym jest, ze powód nie może domagać się od pozwanych zwrotu środków, których pozwanym nie wypłacił, a zaksięgował je na swoich kontach jako prowizję za udzielenie kredytu. Okoliczność, że pozwani w ramach nieważnej umowy zobowiązani byli do zapłaty równowartości kredytowanej prowizji na takich zasadach na jakich mieli zwrócić kapitał kredytu jest bez znaczenia dla wysokości przysługującego bankowi roszczenia o zwrot świadczenia nienależnego. W tych warunkach nie ma podstaw do przyjęcia aby powód wykazał istnienie dochodzonego roszczenia.

Orzeczenie o kosztach procesu oparto o przepis art. 98 k.p.c. Na zasądzoną kwotę składają się koszty zastępstwa procesowego ustalone w oparciu o § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (5.400 zł) oraz opłata od pełnomocnictw (34 zł).

O zwrocie części opłaty uiszczonej od pozwu orzeczono na zasadzie art. 79 ust. 1 pkt 3 a w związku z art. 79 ust 3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

SSO Łucja Oleksy-Miszczyk

.