Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód J. J. w pozwie przeciwko E. P. wniósł o zapłatę kwoty 239.738, 90 zł z ustawowymi odsetkami od kwot:

- 41.921, 25 zł od dnia 1 kwietnia 2013 r. do dnia zapłaty

- 43.334, 13 zł od dnia 11 marca 2013 r. do dnia zapłaty

- 12.991, 23 zł od dnia 1 lutego 2013 r. do dnia zapłaty

- 28.006, 65 zł od dnia 3 lutego 2013 r. do dnia zapłaty

- 41. 783, 28 zł od dnia 18 stycznia 2013 r. do dnia zapłaty

- 21. 621, 60 zł od dnia 6 sierpnia 2012 r. do dnia zapłaty

- 50.080, 80 zł od dnia 6 sierpnia 2012 r. do dnia zapłaty.

Domagał się także zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu podał, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej strony współpracowały ze sobą od wielu lat. W ramach tej współpracy powód dostarczał pozwanej po złożonym przez nią ustnym zamówieniu zboże. W związku z realizacją kolejnych zamówień powód dostarczył pozwanej zboże za łączną kwotę 239.738,90 złotych co dokumentują wystawione faktury. Wobec tego - powód pismem z dnia 6 maja 2013 r. wzywał pozwaną do zapłaty należnych kwot łącznie z wynikających z tychże faktur odsetkami od płatności poszczególnych kwot. Wezwanie zostało skierowane do pozwanej pismem z dnia 6 maja 2013 r. Pomimo tego pozwana nie dokonała zapłaty żadnej z wymagalnych faktur VAT o nr:

-(...) (...)

- (...) (...)

- (...) (...)

-(...) (...)

- (...) (...)

- (...) (...)

- (...) (...)

Postanowieniem z dnia 8 sierpnia 2013 r. Sąd Okręgowy w Bydgoszczy zwolnił powoda od opłaty sądowej od pozwu. Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 8 sierpnia 2013 r. Sąd Okręgowy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Od przedmiotowego nakazu zapłaty pozwana wniosła sprzeciw , zaskarżając go w całości i domagając się oddalenia powództwa oraz zasądzenia od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu według norm przepisanych.

Pozwana podniosła zarzut nieistnienia roszczenia w związku dokonaną umowną kompensacją wzajemnych wierzytelności stron, w tym wierzytelności z tytułu faktur VAT nr (...). Ponadto pozwana wskazała, iż wierzytelność z faktury VAT nr (...) w kwocie 21.621, 60 zł nie istnieje ponieważ została ona zapłacona przelewem w dniu 29 sierpnia 2012 r. Co zaś tyczyło się wierzytelności z faktury nr (...) w wysokości 12.991, 23 zł pozwana wskazywała, iż faktura ta została wystawiona nieprawidłowo (pozwana nie nabyła od powoda wskazanej w fakturze pszenicy konsumpcyjnej) w następstwie czego miała zostać przez powoda anulowana. Powód fizycznie wycofał tę fakturę od pozwanej i wystawił ją już prawidłowo o tym samym numerze i na taką samą kwotę na innego nabywcę.

Postanowieniem z dnia 1 października 2013 r. Sąd skierował strony do mediacji. Żadna ze stron nie stawiła się na spotkanie mediacyjne, w związku z czym nie doszło do zawarcia ugody.

W piśmie z dnia 21 października 2013 r. powód podtrzymał swe stanowisko w sprawie, a ponadto zakwestionował uprawnienie pełnomocnika pozwanej do reprezentowania jej w niniejszej sprawie. Powód zakwestionował także skuteczność oświadczeń o potrąceniu, wskazując iż pozwana nie podpisała nigdy takiego dokumentu – wszelkie podpisy pochodzą od R. T.. Ponadto powód podnosił, iż podpisy powoda na oświadczeniach „propozycja kompensaty” zostały uzyskane podstępem przez R. T.. Powód przedłożył także przelewy na łączną kwotę 250.000 zł, które jak twierdził zostały dokonane w okresie, którego miała dotyczyć kompensata. Odnośnie kwestii zapłaty za fakturę nr (...) powód twierdził, iż nie otrzymał on płatności z tego tytułu. Z ostrożności procesowej powód podniósł, iż przelew, którym posługuje się pozwana nie trafił na jego konto.

W dalszym toku postępowania stanowiska stron nie uległy zmianie.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Strony sporu pozostawały ze sobą w stałych stosunkach gospodarczych. W ramach prowadzonej współpracy powód dostarczał pozwanej zboże, zaś pozwana dostarczała powodowi środki do produkcji rolnej i nasiona.

(okoliczność bezsporna, nadto zeznania świadka R. T.)

Pełnomocnikiem pozwanej we wszelkich sprawach związanych ze zwykłym zarządem majątkiem pozwanej, w tym także składania oświadczeń woli w jej imieniu, również z zakresu prowadzonej pod firmą (...) - działalności gospodarczej jest jej ojciec – R. T..

(dowód: wydruk z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej – k. 8 akt,

pełnomocnictwo – k. 180 akt)

Powód dostarczył pozwanej zboże, za co wystawił następujące faktury VAT:

- (...) (...).,

- (...) (...)

- (...) z(...)

-(...) (...)

- (...) (...)

- (...) (...)

(okoliczność bezsporna)

Pozwana natomiast sprzedała powodowi za umówioną cenę nawozy oraz świadczyła za określone wynagrodzenie usługi, za które wystawiła powodowi faktury VAT o nr (...).

(dowód: faktury VAT - k. 66-76 akt)

Pozwana złożyła powodowi trzy pisemne propozycje umownej kompensaty, podpisane przez pełnomocnika pozwanej – R. T., bądź przez samą pozwaną. Powód przyjął propozycje, które opatrzył własnoręcznym podpisem. Z chwilą podpisania dokumentów przez powoda została dokonana kompensata – obejmująca w całości faktury VAT nr (...). Należności z tytułu tych faktur w kwocie 204.652, 56 zł uległy całkowitemu umorzeniu.

(dowód: kompensaty - k.78-80 akt, zeznania świadka R. T.)

Przelewem z dnia 29 sierpnia 2012 r. pozwana uregulowała należności z tytułu faktury VAT nr (...) w kwocie 21.621, 60 zł.

(dowód: potwierdzenie przelewu – k. 179 akt)

Pozwana nie nabyła od powoda towaru wskazanego w fakturze (...). Faktura ta dotyczyła innego przedsiębiorcy – R. T. – (...) Wykonawstwo, Nadzory, Przeglądy Budowlane i Handel, zaś powód wycofał tę fakturę i wystawił ją prawidłowo o tym samym numerze i na taką samą kwotę na właściwego nabywcę.

(dowód: faktura (...) - k. 81 akt, zeznania świadka R. T.)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił na podstawie dokumentów przedłożonych przez strony – Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ich prawdziwości i autentyczności. Ponadto Sąd wziął pod uwagę zeznania świadka R. T., które w ocenie Sądu były wiarygodne, albowiem były one spójne, logiczne oraz korespondowały z pozostałym, zebranym w sprawie materiałem dowodowym. W świetle przedłożenia przez stronę poświadczonego notarialnie odpisu pełnomocnictwa z dnia 19 sierpnia 2013 r. wraz z umową z dnia 10 grudnia 2007 r. zmienioną aneksem z dnia 19 sierpnia 2013 r. wątpliwości Sądu nie budził także fakt prawidłowego umocowania pełnomocnika procesowego strony pozwanej.

W sprawie spornym było czy doszło do zapłaty przez pozwaną należności z wystawionych przez powoda faktur VAT o nr (...). Powód twierdził bowiem, iż dostarczył pozwanej, określone w powyższych fakturach zboże o łącznej wartości 239.738, 90 zł, za co pozwana nie zapłaciła. Tymczasem pozwana podnosiła, iż powyższe faktury zostały przez nią w całości rozliczone, z wyjątkiem faktury (...), która została wystawiona nieprawidłowo ponieważ dotyczyła innego podmiotu i ostatecznie wycofana przez powoda. Na poparcie swych twierdzeń pozwana przedłożyła dokumenty prywatne w postaci trzech podpisanych przez strony sporu, bądź to osobiście bądź jak w przypadku pozwanej przez umocowanego pełnomocnika – R. T. umów kompensacyjnych, z których wynikało iż doszło do umorzenia w całości należności z tytułu faktury VAT nr (...), w łącznej kwocie 204.652, 56 zł.

Zgodnie z art. 245 k.p.c. dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. W ocenie sądu nie ma podstaw do kwestionowania treści i prawdziwości powołanych dokumentów prywatnych. Wszelkie twierdzenia powoda co do działania wywołanego podstępem strony przeciwnej, wobec braku jakichkolwiek dowodów, w szczególności zaś oświadczenia o uchyleniu się od skutków prawnych tego oświadczenia woli (art. 86 k.c.), były dla sądu gołosłowne, niczym nie potwierdzone.

Co zaś tyczyło się zapłaty z tytułu faktury nr (...) w kwocie 21.621, 60 zł to na tę okoliczność pozwana załączyła potwierdzenie przelewu z dnia 29 sierpnia 2012 r., w którego tytule znalazło się wskazanie faktury VAT (...). W tym świetle wątpliwości sądu nie budził także fakt rozliczenia przez pozwaną roszczenia powoda z tego tytułu.

Pozwana wykazała także, iż powodowi nie przysługuje roszczenie w zakresie faktury (...). Przesłuchiwany w sprawie świadek – R. T. zeznał, iż faktura ta została błędnie wystawiona na firmę pozwanej, tymczasem dotyczyła ona firmy tego świadka. Powód wycofał fakturę i po dokonaniu korekty wystawił ją prawidłowo o tym samym numerze i na taką samą kwotę na firmę świadka R. T.. Zeznania świadka znajdowały potwierdzenie w załączonej przez pozwaną fakturze (...), z której wynikało, iż została ona wystawiona na nabywcę R. T. – (...) Wykonawstwo, Nadzory, Przeglądy Budowlane i Handel.

W świetle powyższego zważyć należało, iż roszczenie powoda jest nieuzasadnione. Pozwana wykazała bowiem w sprawie, iż należność dochodzona pozwem została pomiędzy stronami w całości rozliczona.

Mając te okoliczności na względzie po dokonaniu oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w trybie art. 233 k.p.c., Sąd Okręgowy uznał, iż powództwo należało oddalić, o czym orzeczono jak w sentencji.