Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 lipca 2014r.

Sąd Okręgowy w Koszalinie V Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący – Sędzia: SO Andrzej Jaracz

Sędziowie: SO Grzegorz Polewiak (spr.)

SO Renata Rzepecka-Gawrysiak

Protokolant: sekr. sąd. Jolanta Grosiak

przy udziale Prokuratora Prok. Okręg. Katarzyny Słodzińskiej

po rozpoznaniu w dniu 04 lipca 2014 r. sprawy

M. S.

oskarżonego z art. 178a§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Białogardzie VII Zamiejscowy Wydział Karny w Świdwinie

z dnia 19 marca 2014r. sygn. akt VII K 755/13

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu
w Białogardzie do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt V Ka 289/14

UZASADNIENIE

M. S. został oskarżony o to, że:

⚫

w dniu 14 listopada 2013 roku w Ś., województwa (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (I badanie-0,69 mg/l, II badanie-0,69 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu) prowadził w ruchu lądowym samochód marki O. o nr rej. (...),

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

Sąd Rejonowy w Białogardzie VII Zamiejscowy Wydział Karny w Świdwinie wyrokiem z dnia 19 marca 2014 roku, w sprawie sygn. akt VII K 755/13:

I.  na zasadzie art. 66 § 1 i 2 kk i art. 67 § 1 kk warunkowo umorzył postępowanie karne przeciwko M. S. oskarżonemu o czyn z art. 178a § 1 kk opisany w komparycji orzeczenia tytułem próby na okres lat 2 (dwóch),

II.  na zasadzie art. 67 § 2 kk w okresie próby oddał oskarżonego pod dozór kuratora sądowego,

III.  na zasadzie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 3 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat,

IV.  na podstawie art. 63 § 2 kk na poczet środka karnego orzeczonego w punkcie III części dyspozytywnej orzeczenia zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy nr (...) od dnia 14 listopada 2013 roku,

V.  zwolnił oskarżonego od zwrotu Skarbowi Państwa kosztów postępowania karnego, w tym od ponoszenia opłat.

Apelację od tego wyroku wniósł prokurator, który na zasadzie art. 425 kpk oraz art. 444 kpk zaskarżył powyższy wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego M. S..

Powołując się na przepisy art. 427 § 1 i 2 kpk oraz art. 438 pkt 4 kpk wyrokowi temu zarzucił niesłuszne zastosowanie środka związanego z poddaniem sprawcy próbie w postaci warunkowego umorzenia postępowania karnego w sytuacji, gdy wina i społeczna szkodliwość czynu przypisanego oskarżonemu są znaczne.

Podnosząc powyższy zarzut, na podstawie art. 437 kpk wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora jest zasadna.

W myśl art. 66 § 1 kk sąd może warunkowo umorzyć postępowanie m.in. wówczas, gdy wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne. Wprawdzie z treści art. 115 § 2 kk wynika, że okoliczności odnoszące się do winy również wpływają na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu, jednak w art. 66 § 1 kk ustawodawca wyodrębnił okoliczności odnoszące się do strony podmiotowej, jako wymagające odrębnej analizy. Tymczasem uzasadnienie zaskarżonego wyroku, w której Sąd Rejonowy stara się wykazać, że stopień społecznej szkodliwości czynu jest znikomy, są absolutnie nieprzekonywające, zaś stopnia winy oskarżonego Sąd I instancji nie omawia w ogóle.

Nie sposób zgodzić się z Sądem Rejonowym, że okoliczności odnoszące się do strony przedmiotowej uzasadniają ocenę, że stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu nie jest znaczny. Przede wszystkim wbrew twierdzeniom Sądu I instancji, o znacznym stopniu społecznej szkodliwości świadczy stopień nietrzeźwości oskarżonego, który bardzo wyraźnie przekracza wartość graniczną między stanem po użyciu alkoholu a stanem nietrzeźwości. Poziom 0,69 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu odpowiada 1,43‰ alkoholu we krwi, a to jest już wartość znacznie upośledzająca funkcje psychofizyczne człowieka. Nadto w tym stanie oskarżony kierował samochodem ulicą miasta przed godziną 19.00. Nawiasem mówiąc, Sąd Rejonowy, który twierdzi, że oskarżony kierował samochodem w czasie i w strefie ruchu o małym natężeniu, w ogóle w stanie faktycznym nie ustala godziny kierowania samochodem i w jakim miejscu się to odbywało. Oskarżony stwarzał zatem duże niebezpieczeństwo dla zdrowia i życia innych uczestników ruchu, co wpływa na ocenę, że stopień społecznej szkodliwości był znaczny.

Jak już wyżej stwierdzono, Sąd Rejonowy w ogóle nie odniósł się do stopnia winy oskarżonego, a ten ocenić należy jako znaczny. Przede wszystkim oskarżony w pełni świadomie kierował samochodem doskonale wiedząc, że znajduje się pod znacznym wpływem alkoholu, skoro znaczną jego ilość spożywał zaledwie nieco ponad dwie godziny wcześniej. Z całą pewnością zatem oskarżony czynu dopuścił się z zamiarem bezpośrednim, a więc surowszą postacią winy umyślnej. Wbrew temu co wyjaśnił w postępowaniu przygotowawczym, nie sposób było uznać, że po tak krótkim czasie wytrzeźwiał. Ponadto kierował samochodem pomimo braku jakiegokolwiek ważnego powodu. Nic zatem, nawet w najmniejszym stopniu, nie usprawiedliwiało decyzji oskarżonego o kierowaniu samochodem pomimo wcześniejszego spożywania znacznej ilości alkoholu. Nie sposób zatem uznać, że stopień winy oskarżonego nie był znaczny.

Mając powyższe na uwadze, uznać należy, ze brak było przesłanek do warunkowego umorzenia postępowania karnego. Wobec powyższego, z uwagi na wynikającą z art. 454 § 1 kpk regułę ne peius, zaskarżony wyrok uchylono, a sprawę przekazano do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Białogardzie.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd I instancji powinien raz jeszcze dokonać oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu i stopnia winy oskarżonego, kierując się uwagami zawartymi powyżej.