Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 sierpnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 sierpnia 2013 roku w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa : (...) sp. z o.o. w W.

przeciwko : K. K.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego (...)w Warszawie

z dnia 13 grudnia 2012 roku, pod sygn. akt XVI GC 1270/12

orzeka:

1.  oddala apelację ;

2.  zasądza od pozwanego K. K. na rzecz powoda (...) sp. z o.o. w W. kwotę 90 zł ( dziewięćdziesiąt złotych ) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt XXIII Ga 881/13

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w dniu 29 czerwca 2012 r. powód - (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnościąw W.wniosła o zasądzenie od pozwanego -K. K.kwoty 725,70 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 lutego 2011 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu powód podał, że pozwany wypełniając formularz elektroniczny - w dniu 20 grudnia 2010 r. zgłosił udział jednego uczestnika (M. K.) w Szkoleniu organizowanym przez powoda na temat „(...)". W dalszej części powód wskazał, iż osoba zgłoszona do udziału w szkoleniu nie zgłosiła się w dniu i miejscu szkolenia. W związku z czym w dniu 31 stycznia 2011 r. powód wystawił pozwanemu fakturę na kwotę 725,70 złotych z terminem płatności przypadającym na dzień 14 lutego 2011 r. Pomimo wielokrotnych wezwań do zapłaty-należność nie została uregulowana.

Wobec tego, że przytoczone w pozwie okoliczności nie budziły wątpliwości co do ich zgodności z prawdziwym stanem rzeczy, Sąd Rejonowy (...)w dniu 4 lipca 2012 r. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym o sygn.

Na skutek sprzeciwu pozwanego nakaz ten utracił moc. Pozwany postawił zarzut braku swojej odpowiedzialności za roszczenie będące przedmiotem powództwa i wniósł o oddalenie powództwa w całości. W uzasadnieniu wskazał, że kwestionuje żądanie pozwu w całości, bowiem nie zgłaszał udziału w szkoleniu M. K.. Podał także, iż prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie architektury i doradztwa technicznego, nie zatrudnia M. K.. Wobec powyższego, w ocenie pozwanego roszczenie powoda jest całkowicie bezzasadne i powinno zostać oddalone.

Sąd Rejonowy dokonał następujących ustaleń faktycznych i rozważań prawnych:

W dniu 20 grudnia 2010 r. o godz. 6:07 pozwany zgłosił udział M. K.w Szkoleniu organizowanym przez powoda na temat „(...)

(...)". Zgłoszenia dokonano - wypełniając na stronie (...) spółki z ograniczona odpowiedzialnościąw W.(dalej: (...)) - formularza informatycznego, przy użyciu urządzenia podłączonego do Internetu w ramach adresu(...). Adres ten w ramach świadczonej usługi (...)został przydzielony użytkownikowi: (...), ul. (...), (...)-(...) Ł.. Po otrzymaniu formularza zgłoszeniowego (...)przesłał drogą elektroniczną potwierdzenie uczestnictwa w szkoleniu wraz z harmonogramem i miejscem szkolenia (k. 21).

Następnie w dniu 24 stycznia 2011 r. przesłana została informacja o potwierdzeniu udziału w szkoleniu M. K., które miało się odbyć w dniu 27 stycznia 2011 r. Zwrócono się o uregulowanie opłaty za szkolenie w wysokości 725,70 złotych. Jednocześnie wskazano, w razie niemożliwości uczestniczenia w szkoleniu należy niezwłocznie poinformować telefonicznie (...), w przeciwnym razie będzie on zmuszony osoby nieobecne obciążyć pełnymi kosztami szkolenia (k. 20). Regulamin szkoleń był dostępny na stronie Internetowej (...) (k. 15 - 17i21).

M. K. nie stawiła się na szkoleniu w dniu 27 stycznia 2011 r. (k. 19).

Wobec niestawiennictwa na szkoleniu, zgodnie z punktem 17 Regulaminu (...) w dniu 31 stycznia 2011 r. wystawił na rzecz K. K. fakturę VAT numer (...) - (...) na kwotę 725,70 złotych brutto (k. 18).

(...) dwukrotnie kierował do K. K. wezwanie do zapłaty -w dniu 2 lutego 2012 r. oraz 24 kwietnia 2012 r. - jednakże dwukrotnie adresat odmówił przyjęcia korespondencji (k. 11 - 14).

W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego roszczenie strony powodowej w ocenie Sądu Rejonowego pozostawało w pełni zasadne.

Właściwie wszystkie okoliczności przedstawione przez powoda zostały zakwestionowane przez pozwanego.

Pozwany w sprzeciwie zakwestionował fakt zgłoszenia udziału M. K. w szkoleniu organizowanym przez powoda.

W ocenie Sądu, powód w niniejszej sprawie ponad wszelką wątpliwość wykazał, że kwestionowane przez pozwanego zgłoszenie zostało złożone z adresu (...). Adres ten - według informacji od operatora ((...) S. A.k. 64) był w dniu i

godzinie składania zamówienia na szkolenie - przypisany do firmy prowadzonej przez pozwanego - o nazwie „(...)" przy ul. (...)w Ł..

Zbieżność nazwisk osoby zgłoszonej na szkolenie, adres z którego wysłano formularz zgłoszeniowy wskazują, iż mimo stanowiska zajętego w sprzeciwie, pozwany wiedział, a przynajmniej powinien wiedzieć o dokonanym zgłoszeniu. Nie była to jedyna korespondencja elektroniczna pomiędzy stronami. Jeśli nawet Sąd dałby wiarę pozwanemu, że takiego formularza nie wypełniał i nie wysyłał, to zupełnie niezrozumiałe jest jego dalsze działanie. Każdy racjonalny przedsiębiorca czuwa nad sprzętem komputerowym wykorzystywanym do działalności gospodarczej. Dodatkowo do pozwanego została skierowana korespondencja z dnia 25 stycznia 2011 r. z informacją o szczegółach szkolenia - na tym etapie K. K. bez żadnych konsekwencji mógł zrezygnować ze zgłoszenia. Nie wiązałoby się to z obciążeniem go jakimikolwiek kosztami szkolenia. Następnie pozwany nie odbiegał korespondencji kierowanej przez (...) do niego, czym w zasadzie uniemożliwił wyjaśnienie tej kwestii na etapie przedsądowym. W ocenie Sądu pozwany w żadnym stopniu nie wykazał zasadności swego stanowiska przedstawionego w sprzeciwie od nakazu zapłaty. Niczego znaczącego nie wniosłyby również zeznania pozwanego, bowiem z dokumentów dostarczonych przez powoda oraz uzyskanych przez Sąd od (...) S. A. wynika bezspornie, że zgłoszenie na szkolenie zostało przesłane z adresu IP pozwanego. Zatem to pozwany musiał złożyć to zamówienie, albowiem jak twierdzi prowadzi działalność gospodarczą jednoosobowo. Nie wykazał również, by ktoś nielegalnie przełamał zabezpieczenia i korzystał z jego dostępu do Internetu.

Reasumując Sad doszedł do przekonania, po przeanalizowaniu materiału dowodowego w aktach sprawy, iż powód udowodnił również, że spełnił swoje zobowiązanie w zakresie organizacji szkolenia, a także wykazał, że M. K. na szkoleniu się nie stawiła.

Mając powyższe na uwadze, przy uznaniu, iż spełniając przedmiotowe świadczenia powód nabył względem pozwanego zgodnie z art. 750 k.c. w związku z art. 735 § 1 k.c. roszczenie o zapłatę wynagrodzenia. Wobec ustalenia, że należne wynagrodzenie nie zostało przez K. K. uiszczone, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz (...) należność główną w wysokości 725,70 złotych.

Obok roszczenia głównego, zasadne było również roszczenie powoda o zapłatę odsetek. Powód domagał się zasądzenia odsetek ustawowych od dnia 15 lutego 2011 r., to jest od dnia następnego po dniu płatności wystawionej faktury VAT. Wobec powyższego Sąd zasądził odsetki w kształcie żądanym przez powoda - na podstawie art. 481 § 1 k.c.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c, zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw. Zwrot tych kosztów przysługuje powodowi, albowiem jego pełnomocnik procesowy będący radcą prawnym zgłosił żądanie ich zasądzenia (art. 109 k.p.c). Z tych względów Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 2.966 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu. Na kwotę tę składały się koszty zastępstwa procesowego w wysokości 180 złotych, opłata od pozwu w wysokości 30 złotych i opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych.

Apelację od powyższego wyroku złożył pozwany, zaskarżając orzeczenie Sądu I instancji w całości i wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Skarżący zarzucił nieważność postępowania przejawiającą się w pozbawieniu pozwanego możliwości obrony swych praw, polegającą na zmianie sali rozpoznania sprawy i oznaczenie tej zmiany w sposób nieczytelny i uniemożliwiający stawienie się pozwanego na właściwej sali w terminie umożliwiającym wzięcie udziału w sprawie, ponadto sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego a to naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie oceny dowód w sposób sprzeczny z zasadami doświadczenia życiowego a to nieprawidłowe uznanie, iż powód udowodnił , iż zawarł z pozwanym umowę o szkolenie oraz naruszenie przepisów prawa procesowego tj. art. 384 k.p.c. poprzez niesłuszne uznanie, iż regulamin na który powołuje się powódka nie został doręczony skarżącemu z tego względu nie jest wiążący.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Apelacja jako niezasadna nie mogła zostać uwzględniona.

W pierwszej kolejności należy ustosunkować się do zarzutu nieważności postępowania jako najdalej idącego. Nie zachodzi nieważność postępowania w tej sprawie, argumentacja będąca uzasadnieniem przedmiotowego zarzutu nie jest trafna.

W sytuacji, kiedy dochodzi do zmiany numeru sali rozpraw, informacja w tym przedmiocie każdorazowo umieszczana jest przy sali rozpraw, na której pierwotnie rozprawa miała się odbyć jak również przy sali w której na skutek zmiany ma się odbyć rozprawa. Informacje w tym zakresie są na tyle czytelne, iż przy dołożeniu należytej staranności każdy uczestnik postępowania winien skutecznie zapoznać się z jej treścią. Ponadto należy zaznaczyć, iż na każdą rozprawę apelacyjną przeznaczane jest standardowo minimum 30 minut, z tego względu nawet jeśli zapoznanie się z informacją o zmianie numeru sali rozpraw zajmuje zainteresowanemu więcej czasu, to przy założeniu, iż przybywa on punktualnie na wyznaczoną godzinę rozprawy, nie powinien mieć zasadniczo problemu aby przybyć na salę właściwą o czasie a to przed upływem 30 minut, biorąc również pod uwagę, iż sale rozpraw odwoławczych usytuowane są na tym samym piętrze. W opisanej sytuacji nie sposób uznać pozwanego jako osobę pozbawioną możliwości obrony swych praw.

Co do zaś zarzutów skarżącego naruszenia przez Sąd I Instancji art. 233 § 1 k.p.c. jak również art. 384 § 1 k.c. również nie są one zasadne.

Sąd I Instancji dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych oraz na ich podstawie trafnych rozważań prawnych. Ustaleniom faktycznym opartych na zebranym w tej sprawie materiale dowodowym nie sposób zarzucić, iż dokonane zostały z naruszeniem norm dotyczących postępowania dowodowego jak również niezgodności z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania. Skarżący nie zaprzeczał, iż faktycznie z komputera do niego należącego wysłano sporne zamówienie do powoda, nie wykazał również, jak słusznie podkreślił Sąd Rejonowy, iż ktoś nielegalnie przełamał zabezpieczenia i korzystał z jego dostępu do Internetu. Wobec powyższego należy przyjąć domniemanie, iż zamówienie złożył sam pozwany bądź osoba przez niego upoważniona, skoro miała niczym nieskrępowany dostęp do adresu IP pozwanego. W sytuacji gdyby osoba ta działała bez zgody i wiedzy pozwanego nie może to obciążać negatywnymi konsekwencjami powoda, który zamówienie otrzymał i poniósł z tego tytułu określone koszty, pozwanemu ewentualnie pozostają roszczenia zwrotne w stosunku do osoby działającej bez należytego umocowania, względnie zawiadomienie organów ścigania o czynie karalnym.

Co do zaś zarzutu naruszenia art. 384 § 1 k.c. nie ma on zastosowania w niniejszej sprawie, a zastosowanie znajdzie § 4 przywołanej przez skarżącego normy prawnej, zgodnie z tym przepisem, jeżeli jedna ze stron posługuje się wzorcem umowy

w postaci elektronicznej , powinna udostępnić go drugiej stronie przed zawarciem umowy w taki sposób aby mogła ona wzorzec ten przechowywać i odtwarzać w zwykłym toku czynności. Zgodnie z ugruntowanym w tej mierze stanowiskiem orzecznictwa i doktryny elektroniczny sposób udostępniania wzorca powinien spełniać wymogi realnej możliwości zapoznania się z nim. Regulamin szkoleń zamieszczony jest na stronie internetowej powoda z której możliwe jest dokonywanie zgłoszeń na szkolenia. W opisanym stanie faktycznym obowiązkiem powoda nie było doręczenie regulaminu ale udostępnienie go w taki sposób, aby pozwany z łatwością mógł się z nim zapoznać, przechowywać i odtwarzać.

Z tych oto względów należało oddalić apelację pozwanego jako nieuzasadnioną na mocy art. 385 k.p.c. na koszt strony przegrywającej.