Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 15 lipca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu, Wydział XV Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Jolanta Borkowicz-Grygier

Sędziowie: SO Anna Paszyńska-Michałowska

SO Michał Wysocki (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2014 r. w Poznaniu

na posiedzeniu niejawnym sprawy

ze skargi Spółdzielni Mieszkaniowej w S.

przy udziale Prezesa Sądu Rejonowego (...)w P.

na przewlekłość postępowania sądowego Sądu Rejonowego (...)w P.w sprawie o sygn. II Co (...)

postanawia:

1) stwierdzić, że w sprawie prowadzonej przez Sąd Rejonowy (...)w P.pod sygnaturą akt II Co(...)wystąpiła przewlekłość postępowania;

2) zasądzić od Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego (...)w P.) na rzecz skarżącego – Spółdzielni Mieszkaniowej w S.kwotę 3.000zł ( trzy tysiące złotych);

3) w pozostałej części skargę oddalić;

4) zwrócić skarżącemu ze Skarbu Państwa opłatę od skargi w kwocie 100 zł.

SSO A. Paszyńska - Michałowska SSO J. Borkowicz-Grygier SSO M. Wysocki

UZASADNIENIE

Pismem, które wpłynęło do Sądu w dniu 20 czerwca 2014r., Spółdzielnia Mieszkaniowa w S.wniosła o stwierdzenie, że w postępowaniu sądowym prowadzonym przez Sąd Rejonowy (...)w P.pod sygn. akt II Co (...)wystąpiła przewlekłość postępowania; a nadto o zasądzenie z tego tytułu na swoją rzecz kwoty 12.173,25zł oraz zwrot kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi podniesiono, że postanowieniem z dnia 26 marca 2013r. Sąd Rejonowy (...)w P. udzielił wierzycielowi Spółdzielni Mieszkaniowej w S.przybicia 1/3 udziału przysługującego dłużnikowi G. P., 1/3 udziału przysługującego dłużnikowi W. P.i 1/3 udziału przysługującego dłużnikowi I. P.w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego położonym w C.przy ul. (...). W świetle art. 998. § 1 kpc, po uprawomocnieniu się przybicia i wykonaniu przez nabywcę warunków licytacyjnych lub postanowienia o ustaleniu ceny nabycia i wpłaceniu całej ceny przez Skarb Państwa sąd wydaje postanowienie o przysądzeniu własności oraz art. 17 ¹³ ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych - do egzekucji ze spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu stosuje się odpowiednio przepisy o egzekucji z nieruchomości”. W/w przepisy wskazują, że po spełnieniu wymienionych w nim warunków następuje przysądzenie własności na rzecz wierzyciela. W niniejszej sprawie przez prawie rok nie została przez Sąd wydana w tej sprawie żadna decyzja. Dopiero w lutym 2014r. po wielu telefonach skarżącej Sąd wydał postanowienie o przysądzeniu, które z kolei nie jest jeszcze prawomocne, co jest spowodowane trudnościami w kontaktach z InPostem. Strona postępowania - skarżąca nie powinna ponosić negatywnych konsekwencji z tego tytułu, że Sąd podpisał umowę z operatorem pocztowym, który nie wywiązuje się ze swoich obowiązków. Postanowienie o przysądzeniu bowiem do dnia dzisiejszego nie jest prawomocne. Nadto od czasu wydania postanowienia o przybiciu do dnia dzisiejszego skarżąca poniosła koszty w wysokości 12.173,25zł, bowiem w w/w lokalu nadal przebywają dłużnicy, którzy nie uiszczają żadnych opłat, ani za czynsz ani za media. Gdyby Sąd nie naruszył prawa skarżącej do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki to skarżąca mogłaby wejść w posiadanie w/w lokalu i go sprzedać, co z kolei spowodowałoby, że dług by nie narastał.

Sąd Okręgowy ustalił, iż przebieg postępowania w sprawie II Co (...)Sądu Rejonowego (...)w P. był następujący:

Sąd Rejonowy (...)w P.w sprawie II Co (...)prowadzi postępowanie w przedmiocie nadzoru nad egzekucją z ograniczonego prawa rzeczowego stanowiącego własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego w C.przy ul. (...), przysługującego dłużnikom W. P., I. P.i G. P.(po 1/3 udziału), a wszczętej z wniosku wierzyciela Spółdzielni Mieszkaniowej w S.przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym (...)w P. P. Ś.(Km (...)).

Zarządzeniem z dnia 19 listopada 2012r. wyznaczono m.in. pierwsze terminy licytacji udziałów poszczególnych dłużników przysługujących im w stosunku do w/w własnościowego prawa do powyższego lokalu – na dzień 22 stycznia 2013r. Komornik dokonał obwieszczenia o terminie pierwszej licytacji nieruchomości.

W dniu 22 stycznia 2013r. odbyły się pierwsze licytacje nieruchomości, podczas których nikt nie przystąpił do licytacji.

W dniu 8 lutego 2013r. komornik zwrócił się do Sądu o wyznaczenie drugiego terminu licytacji nieruchomości.

Zarządzeniem z dnia 11 lutego 2013r. wyznaczono drugie terminy licytacji udziałów poszczególnych dłużników przysługujących im w stosunku do w/w własnościowego prawa do powyższego lokalu – na dzień 19 marca 2013r. Komornik dokonał obwieszczenia o terminie drugiej licytacji nieruchomości.

W dniu 19 marca odbyły się drugie licytacje w/w nieruchomości, podczas których jedynym licytantem przystępującym do licytacji była Spółdzielnia Mieszkaniowa w S.reprezentowana przez Prezesa P. P.i pracownika działu windykacji W. K., która zaoferowała najwyższą cenę nabycia – równą cenie wywołania.

Pismem z dnia 19 marca 2013r. wierzyciel – Spółdzielnia Mieszkaniowa w S. wniósł na podstawie art. 968 § 1 kpc o zaliczenie na poczet ceny zalicytowanej przedmiotowej nieruchomości wierzytelności, która znajduje pokrycie w cenie nabycia. Sąd Rejonowy odroczył udzielenie przybicia na okres 7 dni, zobowiązując wierzyciela (licytanta) do złożenia oświadczenia o wyrażeniu zgody na nabycie w drodze licytacji 1/3 udziału przysługującego poszczególnym dłużnikom we własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego położonego w C. przy ul. (...).

Pismem z dnia 20 marca 2013r., które wpłynęło do Sądu w dniu 22 marca 2013r. wierzyciel przedłożył stosowną zgodę na nabycie w/w udziałów w drodze licytacji w formie oświadczeń.

Postanowieniami z dnia 26 marca 2013r. Sąd Rejonowy udzielił na rzecz wierzyciela przybicia 1/3 udziału przysługującego dłużnikowi G. P., 1/3 udziału przysługującego dłużnikowi W. P. i 1/3 udziału przysługującego dłużnikowi I. P. w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego położonym w C. przy ul. (...). Postanowienia z dnia 26 marca 2013r. uprawomocniły się w dniu 24 maja 2013r., co zostało stwierdzone zarządzeniem z dnia 12 listopada 2013r.

Zarządzeniem z dnia 12 listopada 2013r. Sąd m.in. zwrócił się do komornika o podanie czy zostało wydane postanowienie o ustaleniu kosztów postępowania egzekucyjnego, a jeśli tak to o nadesłanie jego odpisu; a nadto zwrócił się do zarządu wierzyciela o nadesłanie oświadczenia o przejęciu na własność przedmiotowego lokalu mieszkalnego poprzez precyzyjne określenie zaliczanej wierzytelności oraz jej wysokości, i to w terminie 7 dni pod rygorem zwrotu wniosku. Zarządzenie wykonano w dniu 14 listopada 2013r.

W dniu 21 listopada 2013r. do Sądu wpłynęły odpisy postanowień komornika z dnia 20 listopada 2013r. o ustaleniu kosztów postępowania egzekucyjnego.

W dniu 25 listopada 2013r. do Sądu wpłynęła odpowiedź wierzyciela na w/w wezwanie (pismo z dnia 22 listopada 2013r.).

Zarządzeniem z dnia 2 grudnia 2013r. Sąd nakazał wezwać komornika do podania czy w/w postanowienia o ustaleniu kosztów egzekucji są prawomocne, jeśli tak do przesłania ich ze stwierdzeniem prawomocności, a jeśli nie to do nadesłania ich po uprawomocnieniu, a także do nadesłania rozliczenia kwot wyegzekwowanych i przekazanych wierzycielowi w poszczególnych sprawach Km. Nadto Sąd nakazał ustalić czy na konto depozytowe wpłynęły trzy rękojmie wpłacone przez wierzyciela i przedłożyć potwierdzenie wpłat.

W dniu 3 grudnia 2013r. ustalono, że w/w rękojmie wpłynęły na konto depozytowe.

W dniu 10 grudnia 2013r. komornik przesłał prawomocne postanowienia o ustaleniu kosztów postępowań egzekucyjnych w czterech sprawach Km.

Zarządzeniem z dnia 21 stycznia 2014r. nakazano monitować komornika o przedłożenie postanowień o ustaleniu kosztów egzekucji w pozostałych czterech sprawach Km.

W dniu 23 stycznia 2014r. do Sadu wpłynęły brakujące postanowienia komornika.

Zarządzeniem z dnia 27 stycznia 2014r. Sąd wezwał wierzyciela do uiszczenia w terminie 14 dni kwoty 2.550zł, tytułem nieuiszczonych kosztów postępowania egzekucyjnego (Km (...)) i to pod rygorem wygaśnięcia skutków przybicia i utraty rękojmi. Zarządzenie wykonano w dniu 29 stycznia 2014r., a doręczono je wierzycielowi w dniu 4 lutego 2014r.

Wierzyciel w odpowiedzi na w/w wezwanie, pismem z dnia 7 lutego 2014r., które wpłynęło w dniu 11 lutego 2014r., poinformował że dokonał wpłaty w/w kwoty w dniu 6 lutego 2014r.

Akta sprawy przedłożono sędziemu w dniu 17 lutego 2014r.

Postanowieniem z dnia 27 lutego 2014r. Sąd Rejonowy przysądził 1/3 udziału przysługującemu dłużnikowi I. P., 1/3 udziału przysługującemu dłużnikowi G. P., 1/3 udziału przysługującemu dłużnikowi W. P. we własnościowym spółdzielczym prawie do lokalu mieszkalnego położonego w C. przy ul. (...) na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej w S. za cenę 99.531,99zł, a nadto stwierdził, że w/w dłużnicy są zobowiązaniu wydać nabywcy przedmiotową nieruchomość. Sąd nakazał doręczyć odpis tego postanowienia wierzycielowi, dłużnikom, a także komornikowi.

Odpis postanowienia doręczono Spółdzielni Mieszkaniowej w dniu 11 marca 2014r., a zpo przesyłki zostało zwrócone do Sądu w dniu 18 marca 2014r.

Odpis postanowienia doręczono dłużnikowi I. P. w dniu 13 marca 2014r., a zpo przesyłki zostało zwrócone do Sądu w dniu 26 marca 2014r. Przesyłkę odebrał dorosły domownik dłużnika.

Odpis postanowienia doręczono dłużnikowi W. P. w dniu 11 marca 2014r., a zpo przesyłki zostało zwrócone do Sądu w dniu 18 marca 2014r. Przesyłkę odebrał dorosły domownik dłużnika.

Zarządzeniem z dnia 31 marca 2014r. Sąd nakazał przedłożyć akta wraz z zpo przesyłki przez dłużnika G. P., a także nakazał reklamować w sprawie doręczenia przesyłki dłużnikowi W. P., z uwagi na nieczytelny podpis osoby, która odebrała przesyłkę. Zarządzenie wykonano w dniu 8 kwietnia 2014r.

Przesyłka kierowana do dłużnika G. P., wróciła do Sądu jako niepojęta w terminie, po podwójnym awizowaniu, ze skutkiem doręczenia na dzień 26 marca 2014r.

W/w reklamację przesyłki doręczono operatorowi pocztowemu w dniu 14 kwietnia 2014r.

Zarządzeniem z dnia 15 kwietnia nakazano przedłożyć akta wraz z odpowiedzią reklamacyjną.

W dniu 2 czerwca 2014r. wysłano monit do operatora pocztowego w sprawie w/w reklamacji. Pismo doręczono w dniu 5 czerwca 2014r.

Prezes Sądu Rejonowego (...)w P. nie zgłosił swojego udziału w sprawie i nie zajął stanowiska co do skargi.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Art. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz. 1843 z późn. zm.) statuuje uprawnienie do wniesienia przez stronę skargi o stwierdzenie, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiło naruszenie jej prawa do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, jeżeli postępowanie w tej sprawie trwa dłużej, niż to konieczne dla wyjaśnienia tych okoliczności faktycznych i prawnych, które są istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, albo dłużej niż to konieczne do załatwienia sprawy egzekucyjnej lub innej dotyczącej wykonania orzeczenia sądowego (przewlekłość postępowania). Dla stwierdzenia, czy w sprawie doszło do przewlekłości postępowania, należy w szczególności ocenić terminowość i prawidłowość czynności podjętych przez sąd w celu wydania w sprawie rozstrzygnięcia co do istoty lub czynności podjętych przez sąd lub komornika sądowego w celu przeprowadzenia i zakończenia sprawy egzekucyjnej albo innej sprawy dotyczącej wykonania orzeczenia sądowego, uwzględniając charakter sprawy, stopień faktycznej i prawnej jej zawiłości, znaczenie dla strony, która wniosła skargę, rozstrzygniętych w niej zagadnień oraz zachowanie się stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania.

Ocena, czy zaistniała przewlekłość jest względna i zawsze musi odnosić się do realiów konkretnej sprawy i przyjętego trybu postępowania. Pojęcie przewlekłości generalnie dotyczy stanów czy zdarzeń nadmiernie rozciągniętych w czasie, przedłużających się, przy czym przewlekłość nie jest zależna jedynie od upływu czasu i subiektywnych odczuć strony, ale od czynników obiektywnych oraz czasu niezbędnego do podejmowania działań zgodnych z obowiązującymi przepisami, przewidującymi prowadzenie określonych procedur. Ustalenie zaistnienia przewlekłości stanowi zatem wypadkową czynników obiektywnych oraz czasu niezbędnego do podjęcia działań zgodnych z przepisami przewidującymi prowadzenie określonych procedur. Jedynie nadmierne odstępstwa od czasu koniecznego do wykonania określonych czynności – w przypadku obiektywnej możliwości ich podjęcia - mogą być uznane za tworzące stan nieuzasadnionej zwłoki o jakim mowa w ustawie (tak również: postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 11.05.2005r., II S 26/05, LEX nr 151808; postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 28.09.2005r., II S 19/05, publ. KZS 2005/11/39; postanowienie NSA w Warszawie z 26.11.2004r., GPP 1/4, publ. ONSAiWSA 2005/5/97). Nie każda jednak zwłoka w załatwieniu sprawy może być przyczyną przewlekłości, lecz tylko zwłoka nieuzasadniona, nie znajdująca usprawiedliwienia w realiach konkretnej sprawy i podjętych w jej trakcie przez sąd czynności. Chodzi o takie opóźnienia, które stanowią nadmierne odstępstwa od czasu zwyczajowo koniecznego do wykonania określonych prac i zrealizowania wymaganych procedur.

Przechodząc do oceny, w świetle powyższych kryteriów i uwag, zasadności wniesionej skargi, należy zgodzić się, że w niniejszej sprawie doszło do przewlekłości postępowania. W pierwszej kolejności podnieść należy, że zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 28 marca 2013r. (sygn. III SPZP 1/13, publ. Biul. SN 2013/3/21), w postępowaniu ze skargi na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki ocenie pod kątem przewlekłości podlegają zarzuty skarżącego odnoszące się do przebiegu postępowania, od jego wszczęcia do prawomocnego zakończenia, niezależnie od tego, na jakim etapie tego postępowania skarga została wniesiona (art. 5 ust. 1 ustawy). Powyższe oznacza, że Sąd rozpoznający skargę ma obowiązek odnieść się do zarzutów skargi dotyczących całego postępowania (od jego wszczęcia do zakończenia), a nie, że musi w każdym wypadku oceniać sprawność całości danego postępowania. Sąd odnosi się do zarzutów skargi i wskazanego w niej okresu postępowania. W przedmiotowej sprawie skarżąca Spółdzielnia w istocie zarzucała, że przewlekłość postępowania nastąpiła już po wydaniu postanowień z dnia 26 marca 2013r. o udzieleniu przybicia, zatem przede wszystkim rozpoznając skargę należy odnieść się do toku postępowania następującego po tym zdarzeniu. Na marginesie wskazać jedynie można, że analiza akt sprawy wskazuje, iż początkowo Sąd Rejonowy podejmował niezbędne czynności w sprawie w sposób prawidłowy, w odstępach czasu uzasadnionych normalnym tokiem czynności i brak jest podstaw do twierdzenia, że już wcześniej tj. przed 26 marca 2013r. dopuścił się przewlekłości postępowania.

W ocenie Sądu Okręgowego, nie budzi wątpliwości, że w dalszym toku postępowania doszło do jego przewlekłości. Przede wszystkim zwrócić należy uwagę na niczym nieuzasadnioną bezczynność Sądu, która miała miejsce bezpośrednio po wydaniu wspomnianych postanowień z dnia 26 marca 2013r. Postanowienia te uprawomocniły się w dniu 24 maja 2013r., co zostało stwierdzone dopiero zarządzeniem z dnia 12 listopada 2013r. Dopiero też w tym dniu Sąd Rejonowy m.in. zwrócił się do komornika o podanie czy zostało wydane postanowienie o ustaleniu kosztów postępowania egzekucyjnego, a jeśli tak to o nadesłanie jego odpisu; a nadto zwrócił się do zarządu wierzyciela o nadesłanie oświadczenia o przejęciu na własność przedmiotowego lokalu mieszkalnego poprzez precyzyjne określenie zaliczanej wierzytelności oraz jej wysokości. Powyższe wskazuje, że mimo uprawomocnienia się tychże postanowień o udzieleniu przybicia, Sąd nie podjął żadnych czynności zmierzających do zakończenia sprawy przez okres prawie sześciu miesięcy. Zdaniem Sądu Okręgowego, w okolicznościach niniejszej sprawy, brak jest jakiegokolwiek usprawiedliwiania dla takiej opieszałości Sądu Rejonowego i już samo to pozwalało na uznanie, że w sprawie doszło do przewlekłości postępowania sądowego. Dodatkowo wskazać można, że skarżący w żaden sposób nie przyczynił się do tej przewlekłości.

W tym miejscu stwierdzić należy, że z akt sprawy wynika, iż w dalszym toku postępowania Sąd ten podejmował czynności sprawnie, bez zbędnej zwłoki. Zwrócić należy uwagę, że poszczególne czynności podejmowane były w kilku lub co najwyżej w kilkunastodniowych odstępach czasu. Mając na uwadze, że Sąd w tym samym czasie prowadzi wiele postępowań, należy uznać, że taka częstotliwość podejmowania czynności jest prawidłowa. Podnieść można tylko, że skarżąca ostatecznie spełniła warunki do stwierdzenia przysądzenia własności dopiero w dniu 6 lutego 2014r., wpłacając ostatnią część należności tytułem kosztów postępowania egzekucyjnego, o czym Sąd Rejonowy powziął wiedzę w dniu 11 lutego 2014r., a w dniu 27 lutego 2014r. wydał postanowienie o przysądzeniu własności. Oczywiście zgodzić można się ze skarżącą co do tego, że wydłużenie czasu trwania postępowania spowodowane zostało także oczekiwaniem na uprawomocnienie się postanowienia o przysądzeniu własności z uwagi na problemy ze stwierdzeniem, czy korespondencja kierowana do dłużników została prawidłowo doręczona. Pomimo bowiem wydania postanowienia o przysądzeniu własności w dniu 27 lutego 2014r. do chwili złożenia skargi (tj. do dnia 20 czerwca 2014r.) nie zostały zwrócone przez operatora pocztowego wszystkie niezbędne dokumenty – a również za takie zaniedbania odpowiada Skarb Państwa jako odpowiedzialny za zagwarantowanie właściwego obiegu korespondencji.

Mając powyższe na względzie, w pkt. 1 postanowienia, Sąd Okręgowy na podstawie w/w przepisów, a także art. 12 ust. 2 ustawy stwierdził, że w sprawie Sądu Rejonowego (...)w P.o sygnaturze akt II Co (...)wystąpiła przewlekłość postępowania.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 4 ustawy, uwzględniając skargę, sąd na żądanie skarżącego przyznaje od Skarbu Państwa, a w przypadku skargi na przewlekłość postępowania prowadzonego przez komornika - od komornika, sumę pieniężną w wysokości od 2.000zł do 20.000zł. W przedmiotowej sprawie skarżący domagał się zasądzenia na jego rzecz kwoty 12.173,25zł, jednak zdaniem Sądu Okręgowego żądana kwota jest zbyt wygórowana w realiach niniejszej sprawy. W ocenie Sądu rozpoznającego skargę, kwota świadczenia pieniężnego w wysokości 3.000 zł stanowi rekompensatę adekwatną do niedogodności, z jakimi spotkał się skarżący w toku postępowania i uwzględnia zarówno długotrwałość przewlekłości oraz jej skutki. W uzasadnieniu swojego żądania skarżący nie wykazał natomiast, aby niedogodności z jakimi się spotkał, uzasadniały zasądzenie w/w kwoty. Zwłoka w postępowaniu z pewnością miała negatywne skutki dla skarżącego, albowiem doprowadziła do wydłużenia trwania postępowania sądowego, co z kolei uniemożliwiło skarżącemu dysponowanie lokalem mieszkalnym, jednak samo to nie może uzasadniać przyznania mu w/w kwoty. Skarżący domagał się zasądzenia kwoty 12.173,25zł wskazując, że o taką kwotę wzrosło w omawianym okresie zadłużenie przedmiotowego lokalu wobec nie uiszczania opłat z tytułu czynszu oraz za media przez zajmujących go uczestników. Wskazać w tym miejscu należy, że suma pieniężna, o której mowa w art. 12 ust. 4 ustawy, ma stanowić sankcję dla Państwa za wadliwe zorganizowanie wymiaru sprawiedliwości oraz rekompensatę dla skarżącego za krzywdę moralną spowodowaną przewlekłością postępowania. Natomiast powoływanie się na ponoszone straty związane z niemożliwością dysponowania przedmiot sporu i wzrostem zadłużenia uczestników z tytułu dalszego zajmowania lokalu, nie mogą stanowić podstawy zasądzenia kwoty, o której mowa w art. 12. ust. 4 ustawy, a jedynie mogą stanowić ewentualną podstawę domagania się odszkodowania w odrębnym postępowaniu. W związku z tym, Sąd Okręgowy na podstawie art. 12 ust. 4 i 5 pkt 1 ustawy, w pkt. 2 postanowienia, zasądził od Skarbu Państwa - (...)w P. na rzecz skarżącej Spółdzielni Mieszkaniowej w S.kwotę 3.000zł Z uwagi na powyższe Sąd Okręgowy uznał za zbędny dowód z przesłuchania osób zawnioskowanych w skardze jako zmierzający do wykazywania szkód majątkowych wywołanych przewlekłością.

Wobec częściowego tylko uwzględnienia żądań skarżącego, na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy, Sad Okręgowy w pozostałej części skargę oddalił (pkt 3 postanowienia).

W zawiązku z uwzględnieniem skargi co do zasady, tj. co do stwierdzenia przewlekłości, Sąd na podstawie art. 17 ust. 3 ustawy, zwrócił skarżącemu ze Skarbu Państwa opłatę od skargi w kwocie 100zł (pkt 4 postanowienia).

SSO A. Paszyńska - Michałowska SSO J. Borkowicz-Grygier SSO M. Wysocki