Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 maja 2014 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Natalia Lipińska

Protokolant: stażysta Monika Barwacz

po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2014 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania I. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 31 lipca 2013 roku nr (...)

w sprawie I. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 1537/13

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 30 maja 2014 r.

Decyzją z dnia 31 lipca 2013 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie przepisów ustawy z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił I. G. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska w orzeczeniu
z dnia 29 lipca 2013 r. stwierdziła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.

Odwołanie od tej decyzji wniosła I. G., domagając się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołująca podniosła, że zaskarżona decyzja jest dla niej krzywdząca, ponieważ stan zdrowia, który ciągle się pogarsza, uniemożliwia jej wykonywanie pracy zarobkowej.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, wskazał, że odwołanie nie wnosi żadnych nowych okoliczności, które miałyby wpływ na zmianę orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że odwołująca I. G., urodzona
(...)r., ma wykształcenie zasadnicze zawodowe o specjalności sprzedawca
i w zawodzie tym pracowała. Była też ładowaczem i magazynierem.

Od 15 marca 1996 r. ubezpieczona pobierała rentę według III grupy inwalidzkiej,
a następnie rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, która przysługiwała jej do
30 kwietnia 2013 r.

W dniu 4 kwietnia 2013 r. wystąpiła zaś do organu rentowego z wnioskiem
o ponowne przyznanie jej prawa do tego świadczenia.

Zaskarżoną decyzją z dnia 31 lipca 2013 r. ZUS Oddział w T. odmówił ubezpieczonej przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska w orzeczeniu z dnia 29 lipca 2013 r. stwierdziła, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.

(okoliczności bezsporne)

Nadto Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

Lekarz Orzecznik ZUS w opinii lekarskiej z dnia 30 kwietnia 2013 r. rozpoznał u wnioskodawczyni:

-

zespół bólowy kręgosłupa C i L-S na tle zmian zwyrodnieniowo- dyskopatycznych bez objawów korzeniowych i bez zaburzeń swobodnego porusza się,

-

stan po przebytym leczeniu operacyjnym zespołu cieśni nadgarstka prawego w lutym 2012 r.,

-

stan po przebytych zabiegach operacyjnych żylaków kończyny dolnej prawej, strumectomii, appendectomi i cięciu cesarkim.

W konsekwencji, Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że odwołująca nie jest niezdolna do pracy.

Na skutek sprzeciwu, sprawa skierowana została do rozpatrzenia przez Komisję Lekarską ZUS, która w opinii lekarskiej z dnia 29 lipca 2013 r. rozpoznała
u wnioskodawczyni:

-

chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa bez objawów korzeniowych,

-

stan po operacji z powodu zespołu cieśni nadgarstka prawego w lutym 2012 r.,

-

niedoczynność tarczycy po strumectomii w 2003 r. z powodu wola nadczynnego tarczycy w okresie eutyreozy,

-

żylaki kończyn dolnych- stan po operacji żylaków prawej kończyny dolnej,

-

stan po zapaleniu płuca i opłucnej po stronie lewej w lipcu 2013 r.,

-

otyłość BMI 33,5.

W konsekwencji, Komisja Lekarska ZUS uznała, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.

Orzeczenie to legło u podstaw wydania zaskarżonej decyzji.

dowód:

-

orzeczenie Lekarza Orzecznika z dnia 30.04.2013 r.- k. 17-18 cz. II akt ZUS,

-

orzeczenia Komisji Lekarskiej z dnia 29.07.2013 r.- k. 28-29 cz. II akt ZUS,

W celu stwierdzenia, czy i w jakim stopniu odwołująca jest niezdolna do pracy, czy istniejąca poprzednio częściowa niezdolność do pracy ustała, czy nastąpiła poprawa jej stanu zdrowia i na czym polega, jak również kiedy powstała niezdolność do pracy, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych: lek. med. J. S.specjalisty chirurga ortopedy- traumatologa, lek. med. E. Z.specjalisty chorób wewnętrznych
i lek. med. J. S. (1) specjalisty neurologa.

W pisemnej opinii z dnia 28 stycznia 2014 r. biegli chirurg ortopeda- traumatolog, specjalista chorób wewnętrznych i neurolog zdiagnozowali u odwołującej:

-

zespół bólowy dolnego i górnego odcinka kręgosłupa na podłożu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatycznych bez przedmiotowych objawów korzeniowych,

-

nadciśnienie tętnicze wyrównane,

-

stan po operacji z powodu zespołu cieśni nadgarstka prawego (w lutym 2012 r.),

-

zespół cieśni nadgarstka lewego,

-

niedoczynność tarczycy po strumectomii w 2003 r. z powodu wola nadczynnego tarczycy w okresie eutyreozy,

-

żylaki kończyn dolnych,

-

stan po leczeniu operacyjnym żylaków prawej kończyny dolnej,

-

stan po zapaleniu płuca i opłucnej po stronie lewej w lipcu 2013 r.,

-

stan po cholecystectomii,

-

otyłość.

W oparciu o przeprowadzone badanie oraz wyniki badań specjalistycznych uznali, że ubezpieczona nie jest osobą niezdolną do pracy.

W uzasadnieniu opinii podali, że wnioskodawczyni od wielu lat leczy się z powodu przewlekłych dolegliwości bólowych dolnego i górnego odcinka kręgosłupa. Skarży się na osłabienie siły mięśniowej lewej kończyny górnej, drętwienie palców, bóle przedramienia
i dłoni lewej. W lutym 2012 r. poddana została operacji zespołu cieśni nadgarstka prawego, po której nastąpiła poprawa jej stanu zdrowia. W okresie od 1 do 25 stycznia 2013 r.
z powodu niedomogi bólowo- czynnościowej stawów kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo- krzyżowego opiniowana przeszła rehabilitację leczniczą w ramach prewencji rentowej ZUS. Biegły neurolog rozpoznał u wnioskodawczyni ograniczenie ruchomości kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo- krzyżowego, któremu nie towarzyszą ubytkowe objawy neurologiczne.
W zakresie kończyn górnych stwierdzono niedoczulicę na łokciowych brzegach dłoni, upośledzoną obustronnie opozycję palca I do V, dodatni po stronie prawej i lewej objaw Tinela, prawidłową siłę mięśniową w zakresie kończyn górnych i kończyn dolnych oraz wydolny chód. Odwołująca sprawnie stoi na palcach i piętach. Nadciśnienie tętnicze jest u niej dobrze wyrównane farmakologicznie i przebiega z wydolnym układem krążenia. W czerwcu 2013 r. wnioskodawczyni była hospitalizowana z powodu zapalenia płuca i opłucnej lewej.
W Oddziale Pulmonologicznym ze względu na utrzymujące się zagęszczenie miąższu oraz płyn w lewej jamie opłucnowej wykonano jej badanie CT klatki piersiowej i dwie punkcje jam opłucnowych, uzyskując 1100 ml płynu wysiękowego. Obecnie, badana jest wydolna oddechowo. Nad polami płucnymi obustronnie słyszalny jest szmer pęcherzykowy. W 2003 r. badanej wykonano strumectomię z powodu wola guzowatego nadczynnego. Aktualnie, odwołująca objęta jest stałym leczeniem w Poradni Endokrynologicznej. Zażywa przewlekle (...). Wnioskodawczyni przeszła ponadto operacyjne leczenie żylaków prawej kończyny dolnej. Biegły chirurg nie stwierdził u niej obecności zmian zakrzepowych na kończynach dolnych ani obrzęków obwodowych. Opisywana w badaniu MR odcinka lędźwiowo- krzyżowego kręgosłupa z dnia 13 stycznia 2014 r. przepuklina krążka międzykręgowego jest zmianą zwyrodnieniową kręgosłupa. Odwołująca jest zdolna do pracy z wyłączeniem prac wymagających sprawności manualnych dłoni.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 28.01.2014 r.- k. 7-10,

-

opinia uzupełniająca z dnia 18.04.2014 r.- k. 25,

Sąd w całości podzielił opinię biegłych chirurga ortopedy- traumatologa, specjalisty chorób wewnętrznych i neurologa, uzupełnioną w dniu 18 kwietnia 2014 r., uznając, że zawiera ona kompleksową i wyczerpującą ocenę stanu organizmu odwołującej, a nadto uwzględnia wpływ rozpoznanych u niej schorzeń na zdolność do pracy. Sąd uznał, iż charakterystyka schorzeń została przez biegłych oceniona prawidłowo z punktu widzenia zasad logiki, przy wykorzystaniu wiedzy specjalistycznej popartej doświadczeniem osób sporządzających opinię. Dlatego też, Sąd podzielił wnioski biegłych sądowych odnośnie braku u odwołującej niezdolności do pracy. Nadto podkreślić należy, że opiniujący w sprawie biegli swoje ustalenia i wnioski wywiedli po szczegółowej analizie całości dokumentacji medycznej oraz badaniu odwołującej.

Na rozprawie w dniu 2 kwietnia 2014 r. odwołująca podniosła, że nie zgadza się
z opinią biegłych, ponieważ w 2004 r. rozpoznano u niej przepuklinę kręgosłupa, w związku
z czym została zakwalifikowana do operacji. W dniu 13 stycznia 2014 r. wykonała badanie MR odcinka lędźwiowo- krzyżowego kręgosłupa, które również wykazało przepuklinę. Jak podała odwołująca, pomimo, że wynik tego badania przedłożyła biegłym sądowym,
w wydanej w sprawie opinii biegli ci nie dokonali rozpoznania takiego schorzenia.

Mając to wszystko na uwadze, Sąd dopuścił dowód z opinii uzupełniającej biegłych sądowych celem ustosunkowania się do sformułowanych przez odwołującą zarzutów,
a w szczególności celem zapoznania się z wynikiem badania MR kręgosłupa z dnia
13 stycznia 2014 r. i zajęcia stanowiska, czy wynik tego badania ma wpływ na wydaną przez nich opinię.

W opinii uzupełniającej z dnia 18 kwietnia 2014 r. biegli sądowi w pełni podtrzymali wnioski wynikające z opinii zasadniczej. Jak wskazali, opisywana w badaniu MR przepuklina krążka międzykręgowego jest zmianą zwyrodnieniową kręgosłupa. Ustosunkowując się do zarzutów odwołującej podali, że pierwszym schorzeniem rozpoznanym przez nich w opinii zasadniczej jest zespół bólowy dolnego i górnego odcinka kręgosłupa na podłożu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatycznych bez przedmiotowych objawów korzeniowych. Opinia zasadnicza jest zaś wypadkową badania podmiotowego, przedmiotowego i badań zalegających w aktach sprawy.

Na rozprawie w dniu 30 maja 2014 r. odwołująca zakwestionowała obie wydane opinie, podnosząc, że nie zgadza się z wnioskami końcowymi biegłych, ponieważ nie może chodzić, siedzieć i boli ją lewa noga.

Zarzuty te nie zasługiwały na uwzględnienie.

Wydana w sprawie opinia jest pełna i wyczerpująca. W sposób przejrzysty obrazuje stan zdrowia ubezpieczonej. Odpowiada też na wszystkie istotne pytania, w pełni realizując dyspozycję Sądu wyrażoną w sentencji postanowienia o powołaniu biegłych sądowych. Biegli ci na podstawie osobistego badania wnioskodawczyni, które przeprowadzone zostało dokładnie, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie standardami oraz dogłębnej analizy dokumentacji medycznej znajdującej się w aktach rentowych, dokonali prawidłowego rozpoznania i sformułowali ostateczne wnioski, które Sąd w pełni podziela. Biegli sądowi dokonali oceny stanu zdrowia ubezpieczonej z punktu widzenia kryteriów określonych dyspozycją art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS- wskazując, że występujące u badanej schorzenia w ich obecnym stopniu nasilenia nie naruszają sprawności jej organizmu w stopniu znacznym i nie czynią jej osobą niezdolną do pracy. Takich wniosków końcowych opinii nie zmienia przedstawiony przez odwołującą wynik badania MR odcinka lędźwiowo- krzyżowego kręgosłupa z dnia 13 stycznia 2014 r., które wykazało przepuklinę krążka międzykręgowego. Po pierwsze, jak wskazała sama odwołująca, kserokopię wyniku tego badania przedłożyła biegłym sądowym, a zatem formułując wnioski końcowe opinii, biegli zapoznali się z jego treścią. Zresztą, jak podali
w opinii uzupełniającej, pierwszym rozpoznanym przez nich schorzeniem
u wnioskodawczyni jest zespół bólowy dolnego i górnego odcinka kręgosłupa na podłożu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatycznych bez przedmiotowych objawów korzeniowych,
a przepuklina krążka międzykręgowego jest zmianą zwyrodnieniową kręgosłupa. Przepuklina krążka międzykręgowego to mechaniczne uszkodzenie kręgosłupa. Zwykle występuje
w odcinku lędźwiowym, rzadziej w szyjnym i sporadycznie w piersiowym, najczęściej u osób w wieku 20-60 lat, szczególnie często w krajach wysokorozwiniętych. Większość przypadków tego schorzenia leczy się rehabilitacyjnie stosując ćwiczenia- tzw. kinezyterapię. Przepuklina krążka międzykręgowego nieleczona prowadzi do rozwoju zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa. Sama w sobie, w takim stopniu zaawansowania jak
u odwołującej, nie może więc powodować niezdolności do pracy. Co więcej, wszystkie rozpoznane u wnioskodawczyni schorzenia w ich obecnym stopniu nasilenia, w tym zespół bólowy dolnego i górnego odcinka kręgosłupa na podłożu zmian zwyrodnieniowych
i dyskopatycznych bez przedmiotowych objawów korzeniowych, niezdolności takiej nie powodują. Zdaniem Sadu, wydana w sprawie opinia wyjaśnia zatem wszystkie kwestie sporne w sposób pełny, powołując się na rzeczowe, konkretne i przekonujące argumenty. Odwołująca zaś, poza twierdzeniem o tym, że nie może chodzić, siedzieć i boli ją lewa noga, nie wskazała na żadne konkretne argumenty czy dowody, które poddawałaby w wątpliwość wnioski wynikające z opinii biegłych sądowych, uzupełnionej w dniu 18 kwietnia 2014 r.

Pozostałe okoliczności sprawy Sąd uznał za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności.

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Istotą sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy i w jakim stopniu odwołująca I. G. jest niezdolna do pracy, czy istniejąca poprzednio częściowa niezdolność do pracy ustała, czy nastąpiła poprawa jej stanu zdrowia i na czym polega, jak również kiedy powstała niezdolność do pracy.

Zgodnie z art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 tej ustawy, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit.a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z dyspozycją art. 12 ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Równocześnie w myśl art. 13 ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania tej zdolności uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak również możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możliwość przekwalifikowania zawodowego. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy.

Jak wynika z wydanej w niniejszej sprawie opinii biegłych chirurga ortopedy- traumatologa, specjalisty chorób wewnętrznych i neurologa, odwołująca, pomimo rozpoznanych u niej schorzeń w postaci zespołu bólowego dolnego i górnego odcinka kręgosłupa na podłożu zmian zwyrodnieniowych i dyskopatycznych bez przedmiotowych objawów korzeniowych, nadciśnienia tętniczego wyrównanego, stanu po operacji z powodu zespołu cieśni nadgarstka prawego (w lutym 2012 r.), zespołu cieśni nadgarstka lewego, niedoczynności tarczycy po strumectomii w 2003 r. z powodu wola nadczynnego tarczycy
w okresie eutyreozy, żylaków kończyn dolnych, stanu po leczeniu operacyjnym żylaków prawej kończyny dolnej, stanu po zapaleniu płuca i opłucnej po stronie lewej w lipcu 2013 r., stanu po cholecystectomii oraz otyłości, nie jest osobą niezdolną do pracy.

Skoro więc zaskarżona przez odwołującą decyzja ZUS Oddział w T. z dnia
31 lipca 2013 r. była zasadna, jej odwołanie od tej decyzji należało oddalić, przyjmując jako podstawę prawną takiego rozstrzygnięcia powołane wyżej przepisy ustawy z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS oraz art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.