Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2014 r.

Sąd Rejonowy w Pruszkowie III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Grażyna Paczesna

Protokolant: Magdalena Wójcik

Po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2014 r. w Pruszkowie

na rozprawie

sprawy z powództwa R. D.

przeciwko małoletnim: A. D. i P. D., reprezentowanej przez przedstawiciela ustawowego – matkę K. D.

o obniżenie alimentów

I. Powództwo oddala,

II. Zasądza od powoda na rzecz pozwanych kwotę 1200 (jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

  W dniu 13 marca 2014 r. R. D. wniósł do Sądu Rejonowego w Pruszkowie powództwo o obniżenie alimentów w łącznej wysokości 1.600 zł miesięcznie na rzecz A. D. oraz P. D. zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w W.w sprawie IV C 1444/09 (k. 3).

  W dniu 21 marca 2014 r. powód w wykonaniu wezwania do uzupełnienia braków formalnych wskazał, iż żąda obniżenia kwoty alimentów do łącznej wysokości 1.000 zł, począwszy od 15 maja 2014 r. oraz wniósł o cofnięcie egzekucji komorniczej (k. 5).

  W odpowiedzi na pozew wniesionej w dniu15 maja 2014 r. pełnomocnik przedstawicielki ustawowej małoletnich pozwanych wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na przecz pozwanych kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pełnomocnik podał, iż w wyroku rozwodowym kosztami utrzymania dzieci Sąd obciążył oboje rodziców, ustalając udział ojca na kwotę po 800 zł, łącznie 1.600 zł miesięcznie. Wskazał, iż od grudnia 2013 r. powód nie wywiązuje się ze swojego obowiązku alimentacyjnego, a alimenty są ściągane przez komornika. Ponadto od 4 lat powód nie kontaktował się z dziećmi, nie dzwonił, nie pamiętał o urodzinach, świętach i innych ważnych dla dzieci okazjach oraz nie partycypował w żaden dodatkowy sposób w ich utrzymaniu. Pełnomocnik podniósł, iż powód nie wykazał, aby zmniejszeniu uległy jego zarobki czy uległa pogorszeniu jego sytuacja finansowa, a ponadto jest osobą zdrową. Ponadto matka sprawuje pieczę nad wychowaniem córek, obecnie nie pracuje, a finansowo pomagają jej rodzice, głównie matka. Koszty utrzymania dzieci są na tyle wysokie, że proponowana kwota swojego udziału w finansowaniu ich potrzeb jest niewystarczająca (k. 24-26).

  Pozwany R. D. na rozprawie w dniu 22 maja 2014 r. oraz w toku całego procesu popierał powództwo (k. 37, k. 71).

  Pełnomocnik przedstawicielki ustawowej małoletnich pozwanych na rozprawie w dniu 22 maja oraz w toku całego procesu wnosiła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania (k. 37, k. 71).

  Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

  Małoletnia P. D. urodzona (...) w S. i małoletnia A. D. urodzona (...) w W. pochodzą ze związku małżeńskiego R. D. i K. D., rozwiązanego przez rozwód wyrokiem Sądu Okręgowego w W.z dnia 09 marca 2010 r. w sprawie IV C 1444/09.

  W dacie orzekania obowiązku alimentacyjnego P. miała 6 lat, a A. 13 lat.

  Aktualnie obie dziewczynki uczęszczają do szkoły. P. ma kłopoty ze wzrokiem, zakup okularów to wydatek jednorazowo 400 zł. A. korzysta z korepetycji z matematyki, fizyki i chemii, których koszt to 35-40 zł za godzinę –po dwie godziny na tydzień. Zmieniła także szkołę i z klasy humanistycznej przeszła do matematyczno-fizyczno-chemicznej, w związku z tym musi nadrobić pół roku. Obydwie wymagają stałego leczenia stomatologicznego – koszt około 2.000 - 3.000 zł rocznie. Na rozrywkę i organizację czasu wolnego matka przeznacza około 400 zł miesięcznie na obie dziewczynki. B. S. – babcia małoletnich – kupuje wnuczkom ubrania średnio za ok. 1.500-2.500 zł jednorazowo.

  R. D. w dacie ustalania obowiązku alimentacyjnego miał 42 lata. Był zatrudniony w (...) w W. na czas nieokreślony, na stanowisku mechanika pojazdów samochodowych w wymiarze pełnego etatu oraz jako kierowca autobusu w wymiarze ¼ etatu za średnim wynagrodzeniem 5.096 zł netto miesięcznie.

  Aktualnie R. D. ma 46 lat. Nadal zatrudniony jest w (...) w W. na pełen etat na stanowisku mechanik samochodowy za średnim miesięcznym wynagrodzeniem 3. 074, 23 zł netto miesięcznie. Ograniczeniu uległa praca na stanowisku kierowcy autobusu do 1/10 etatu w związku ze zmianami wprowadzonymi ustawą o czasie pracy kierowcy, z tego tytułu otrzymuje średnie wynagrodzenie 299,67 zł miesięcznie. Pracuje w godzinach od 6:00 do 14:00 i od 14:00 do 22:00. Dwa razy w tygodniu jeździ jako kierowca od 15:00 do 18:30-19:00. Mieszka ze swoją konkubiną w mieszkaniu o powierzchni 47,81 m ² w W. przy ul. (...) o wartości 240.000 zł. Po śmierci matki musi spłacić dwóch braci i w tym celu jest zmuszony zaciągnąć kredyt – obecnie jest na etapie badania zdolności kredytowej. Nie ma obciążeń kredytowych oraz oszczędności. Deklarował, iż w 2010 r. zarabiał ponad 12.000 zł. Posiada dwie działki rolne po 800 m ² w gminie W.. Posiada samochód T. z 2000 r. o wartości 8.000 zł. Konkubina prowadzi działalność gospodarczą i uzyskuje dochód około 1.500 zł miesięcznie - dokłada się do opłat. W koszt utrzymania mieszkania wchodzi komorne 400 zł, gaz 300 zł na dwa miesiące, energia elektryczna 300 zł miesięcznie, podatek raz w roku 139 zł. Na swoje utrzymanie potrzebuje około 500 zł miesięcznie, środki czystości około 100 zł miesięcznie, ubranie 100 zł, śmieci 9 zł, paliwo do samochodu 200 zł miesięcznie, komornik 300 zł. Jest ogólnie zdrowy i nie przyjmuje żadnych leków. Biletu miesięcznego nie kupuje. Nie jest zorientowany w potrzebach córek. Ostatni raz starszej córce kupił telefon komórkowy około 4 lat temu, w tym czasie ostatni raz kupił także zabawkę młodszej córce. Z dziećmi widział się ostatnio na komunii córki w 2012 r. albo 2013 r. Odlicza ulgi na dzieci w Urzędzie Skarbowym w wysokości około 2.200 zł.

  K. D. w dacie ustalania obowiązku alimentacyjnego miała 42 lata. Nie pracowała, zajmowała się domem i wychowaniem dzieci. W utrzymaniu korzystała z pomocy finansowej swojej matki.

  Aktualnie K. D. ma 46 lat. Nadal nie pracuje, korzysta z pomocy rodziny, głównie matki. Mieszka razem z dziećmi w domu o powierzchni 170 m ^{( 2)} stanowiącym jej własność. Dom ogrzewany jest koksem. Ponosi koszty utrzymania córek, w tym wyżywienie po 800 zł na każdą. Sama gotuje - dzieci nie są na żadnej specjalnej diecie. Posiada nieruchomość w G., gdzie mieszka jej mama. Nie posiada samochodu ani prawa jazdy. Środki na utrzymanie uzyskuje także w części ze sprzedaży nieruchomości otrzymanych od rodziców. Z tego tytułu ma obecnie 300-400 tysięcy oszczędności. Rodzice mają po 1.000 zł emerytury.

  Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o następujący stan faktyczny: odpis skrócony aktu małżeństwa k. 4 akt IV C 1444/09; odpisy skrócone aktów urodzenia małoletnich k. 5-6 akt IV C 1444/09; zaświadczenie o dochodach powoda k. 14 akt IV C 1444/09; wyrok IV C 1444/09 k. 18-19 akt IV C 1444/09; zaświadczenie lekarskie małoletniej P. D. k. 28; zaświadczenie o zatrudnieniu i dochodach powoda k. 29-30; kopia aktu notarialnego powoda k. 31-35; zeznania powoda k. 38-39, k. 74-75; zeznania przedstawicielki ustawowej małoletnich k. 39-40, k. 75-76; kopia porozumienia zmieniającego warunki umowy o pracę powoda k. 51; informacja o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy za 2012 i 2013 r. k. 64-65; zeznania świadka B. S. k. 72-73; zeznania świadka R. S. k. 73-74.

  Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na wskazanych wyżej dowodach uznając je za spójny i nie budzący wątpliwości materiał dowodowy. Wiarygodność przywołanych dokumentów nie była kwestionowana przez strony, ponadto przedmiotowe dokumenty nie wzbudzały również wątpliwości Sądu co do rzetelności i wiarygodności zawartych w nich treści, mimo iż niektóre z dokumentów zostały złożone w kserokopiach.

  W większości zeznania stron i świadków Sąd uznał za wiarygodne.

  Sąd częściowo uznał zeznania powoda za niewiarygodne, a tym samym nie czynił na nich w tym zakresie ustaleń faktycznych. Sąd uznał za sprzeczne z doświadczeniem życiowym koszty energii elektrycznej powoda w wysokości 300 zł miesięcznie w mieszkaniu o powierzchni 47 m ². Ponadto wskazać należy, iż powód podawał inne kwoty w zakresie kosztów utrzymania mieszkania w toku sprawy.

  Nie posłużyły do dokonania ustaleń stanu faktycznego dokumenty złożone przez przedstawicielkę ustawowa małoletnich w postaci wydruków zdjęć z profilu na facebooku powoda (k. 45-49), bowiem nie dotyczyły one okoliczności stanowiących podstawę rozstrzygnięcia sprawy. Ponadto Sąd nie oparł się na złożonej do sprawy kopii historii choroby powoda (k. 66-70), ponieważ jest ona nieczytelna.

  Określając koszty utrzymania dzieci Sąd miał na względzie zasady doświadczenia życiowego, które pozwalają na określenie kosztów codziennego życia i zaspokajania takich potrzeb jak wyżywienie, ubranie, środki czystości, koszty wypoczynku oraz rozrywki.

  Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

  Zgodnie z art. 133 § 1 kro w związku z art. 128 kro rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Obowiązek alimentacyjny oznacza przy tym obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania. Zakres tego obowiązku określony został przez ustawodawcę w art. 135 kro zgodnie z którym zależy on od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Usprawiedliwione potrzeby uprawnionego, zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem doktryny, należy rozumieć szeroko, jako całokształt potrzeb, dostosowanych m.in. do wieku, stopnia rozwoju, czy innych okoliczności konkretnej sprawy. Świadczenia alimentacyjne powinny być zatem ustalone na takim poziomie, by zapewniały uprawnionemu rozwój fizyczny i duchowy odpowiedni do jego wieku i uzdolnień.

  Zgodnie z art. 138 kro zakres obowiązku alimentacyjnego może być korygowany w wyniku zmiany stosunków, do której doszło w okresie następującym po uprawomocnieniu się orzeczenia ustalającego obowiązek alimentacyjny. Dla oceny, czy do zmiany tej rzeczywiście doszło należy wziąć pod uwagę zarówno okoliczności świadczące o zmianie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, jak i okoliczności dotyczące zmiany w zakresie możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego do świadczeń. Przez możliwości majątkowe i zarobkowe zobowiązanego należy przy tym rozumieć nie tylko dochody aktualnie przez niego osiągane, ale także rzeczywiste możliwości zarobkowe. Należy zatem ocenić zdolność zobowiązanego do zarobkowania, a w zakres jego możliwości należy zaliczyć także i te, które nie są przez niego wykorzystywane, choć obiektywnie istnieją.

  W ocenie Sądu Rejonowego przedmiotowe powództwo nie jest uzasadnione treścią wskazanych powyżej przepisów.

  Przechodząc od oceny zgłoszonego żądania należy w pierwszej kolejności wskazać, iż alimenty od R. D. na rzecz małoletnich P. D. i A. D. zostały ustalone wyrokiem Sądu Okręgowego w W.z dnia 09 marca 2010 r. w sprawie IV C 1444/09 w kwocie po 800 zł miesięcznie na każdą, łącznie 1.600 zł miesięcznie.

  Dla oceny zasadności roszczenia należało zatem ustalić, czy od tej ostatniej daty nastąpiła taka zmiana stosunków, która uzasadniałaby uwzględnienie powództwa i obniżenie alimentów od R. D. na rzecz małoletnich z kwoty po 800 zł do kwoty po 500 zł miesięcznie na każdą z małoletnich pozwanych.

  Odnośnie usprawiedliwionych potrzeb P. D. i A. D. należy wskazać, iż w okresie będącym przedmiotem zainteresowania nie uległy one zmniejszeniu. W ocenie Sądu koszty utrzymania pozwanych wzrosły wraz z wiekiem i wzrostem ogólnych kosztów utrzymania. Doszły koszty związane z edukacją małoletnich oraz problemy zdrowotne takie jak leczenie stomatologiczne u obydwu dziewczynek oraz wizyty u okulisty małoletniej P.. Ponadto dodatkowym wydatkiem był zakup okularów za 400 zł. Nie budzi wątpliwości Sądu teza, że potrzeby dziecka, których zaspokojenie jest obowiązkiem rodziców wraz z wiekiem zwiększają się i obejmują nie tylko potrzeby bytowe związane z wyżywieniem, zakupem odzieży i zapewnieniem odpowiednich warunków mieszkaniowych, ale także potrzeby kulturalne i wychowawcze, mające zapewnić prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy.

  Na zaspokojenie potrzeb małoletnich potrzebna jest kwota co najmniej 1.600 zł na jedno dziecko, łącznie 3.200 zł na obie małoletnie. . W kwocie tej znajdują pokrycie takie wydatki jak wyżywienie po 600 zł, ubranie po 100 zł, środki czystości 100 zł artykuły szkolne i wycieczki po 150 zł, rozrywka po 150 zł, koszty mieszkania po 300 zł oraz koszty leczenia 200 zł.

  Reasumując ten watek Sąd uznał, iż po stronie małoletnich P. i A. D. nie zaszły istotne zmiany, które uzasadniałyby uwzględnienie powództwa.

  Sąd brał pod uwagę także okoliczność, iż w sytuacji matki dzieci nie zaszły żadne zmiany, które mogłyby skutkować uwzględnienie powództwa. K. D. w dalszym ciągu nie pracuje, jej źródłem utrzymania jest pomoc finansowa udzielana przez matkę oraz środki ze sprzedaży nieruchomości. Fakt posiadania przez nią obecnie znacznych oszczędności nie może jednak - zdaniem Sądu - prowadzić do uwzględnienia powództwa, gdyż wyprzedaje ona swój majątek w postaci działek, w celu zapewnienia dzieciom odpowiedniego poziomu życia. Tym bardziej, że K. D. swój obowiązek alimentacyjny spełnia także poprzez osobiste starania o utrzymanie i wychowanie dzieci. Nie umknęło przy tym uwadze Sądu, iż powód także posiada nieruchomości w postaci dwóch działek w miejscowości W., które mogą stanowić zabezpieczenie utrzymania jego oraz małoletnich.

  Trzeba jednak zawsze pamiętać, iż wysokość obowiązku alimentacyjnego zależy nie tylko od usprawiedliwionych potrzeb uprawionego, ale również od możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji. Przez ustawowe określenie „możliwości zarobkowe i majątkowe” rozumie się nie tylko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskiwane ze swojego majątku, lecz te zarobki i dochody, które osoba zobowiązana do alimentacji może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych.

  Decydująca zatem dla uwzględnienia powództwa okazała się ocena możliwości zarobkowych i majątkowych powoda, gdyż górną granicą świadczeń alimentacyjnych są zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego.

  Na uzasadnienie zgłoszonego żądania R. D. wskazał przede wszystkim na obniżenie zarobków w porównaniu z wynagrodzeniem, jakie otrzymywał w chwili ustalania obowiązku alimentacyjnego oraz konieczność zaciągnięcia kredytu w związku z koniecznością spłaty swojego rodzeństwa z ich części spadku po matce.

  Powyższa okoliczność jest istotna dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Sąd uznał jednak, iż nie jest wystarczająca do tego, aby obniżyć obowiązek alimentacyjny ciążący na powodzie wobec małoletnich córek.

  W ocenie Sądu w okresie będącym przedmiotem zainteresowania w niniejszej sprawie możliwości zarobkowe i majątkowe powoda zmniejszyły się. W sprawie zostało ustalone, iż powód od 01 marca 2013 r. na skutek porozumienia zmieniającego warunki umowy o pracę wymiar czasu pracy jako kierowcy został zmniejszony do 1/10 etatu. Z tego powodu zmniejszyły się jego dochody. Jednak - jak ustalono - obecnie jego wynagrodzenie wynosi średnio 3.300 zł netto miesięcznie. Natomiast na koszty utrzymania ustalone w oparciu o zasady doświadczenia życiowego składają się komorne 400 zł, gaz 200 zł na dwa miesiące, energia elektryczna 100 zł miesięcznie, podatek raz w roku 139 zł. Na swoje utrzymanie potrzebuje około 500 zł miesięcznie, środki czystości około 100 zł miesięcznie, ubranie 100 zł, śmieci 9 zł, paliwo do samochodu 200 zł miesięcznie, komornik 300 zł. Ponadto wspólnie z powodem w mieszkaniu zamieszkuje jego konkubina, która osiąga stałe dochody w wysokości 1.500 zł netto miesięcznie. Jak wynika z powyższego, koszty utrzymania rozkładają się na pół, tak więc koszty mieszkania na jedną osobę wynoszą ok. 300-350 zł miesięcznie.

  Sąd uwzględnił, iż powód ma obecnie, jak i uprzednio - zapewnione potrzeby mieszkaniowe oraz stałą pracę. Nie posiada kredytów ani pożyczek ˗ dopiero stara się o kredyt ˗ ponadto posiada dwie nieruchomości gruntowe, które stanowią dodatkowe zabezpieczenie uzyskania środków na utrzymanie swoje oraz małoletnich córek. Powód uzyskując wynagrodzenie w wysokości 3.300 zł netto miesięcznie – biorąc pod uwagę jego wydatki jest w stanie łożyć na utrzymanie dzieci alimenty w dotychczasowej wysokości zwłaszcza, że ich potrzeby rosną, a wysokość alimentów nie była nigdy podwyższana. Nie umknęło przy tym uwadze Sądu, iż powód – jako osoba w pełni świadoma – dobrowolnie uznał powództwo w sprawie rozwodowej, także w zakresie wysokości alimentów. Podnoszona przez niego okoliczność, iż wówczas zarabiał ponad 12.000 zł prowadzi jedynie do wniosku, iż powinien posiadać z tego tytułu znaczne oszczędności – biorąc pod uwagę koszty jego utrzymania. Powód nie potrafił jednak wykazać, na co przeznaczał tak znaczne kwoty, że obecnie nie posiada żadnych oszczędności. Sąd uwzględnił również, iż powód nie posiada żadnych innych osób na utrzymaniu oraz okoliczność, iż utrzymuje rzadkie – żeby nie powiedzieć, że nie utrzymuje ich w ogóle – kontakty z małoletnimi, bowiem ostatnio widział dzieci na Komunii Świętej, której daty nawet nie pamięta, bowiem wskazał „iż było to w 2012 lub 2013 r.”. Ponadto poza zasądzonymi alimentami nie finansuje żadnych innych potrzeb małoletnich, faktem jest także to, że ostatni prezent przekazał dzieciom 4 lata temu, co budzi poważne zdziwienie Sądu, bowiem odlicza od podatku ulgi na dzieci w wysokości około 2.200 zł, którymi nie dzieli się z matką małoletnich, a więc ma dodatkowe środki na ewentualne prezenty – skutkuje oceną, iż - zdaniem Sądu - powód nie wykazał w żaden sposób, iż jego sytuacja materialna uległa pogorszeniu do tego stopnia, że nie jest w stanie płacić alimentów w dotychczasowej wysokości. W ocenie Sądu po przeanalizowaniu wszelkich okoliczności dotyczących sytuacji materialnej powoda - Sąd doszedł do przekonania, iż alimenty w dotychczasowej wysokości nie przekraczają górnej granicy jego możliwości zarobkowych i majątkowych. Jeżeli jednak powód uważa, iż jego zarobki są zbyt niskie ˗ uwzględniając jego wieloletnie doświadczenie zawodowe przy dołożeniu należytej staranności ˗ powinien podjąć kroki w celu znalezienia zatrudnienia za wyższym wynagrodzeniem. Sąd kierując się zasadami doświadczenia życiowego uznał, iż dotychczasowa kwota alimentów w wysokości po 800 zł na każdą z małoletnich, łącznie 1.600 zł miesięcznie, mieści się w granicach możliwości majątkowych i zarobkowych powoda oraz stanowi absolutne minimum, jakie powód powinien łożyć na utrzymanie dzieci.

  Na zakończenie należy podkreślić, iż powód występując z przedmiotowym powództwem ˗ w ocenie Sądu ˗ kierował się głównie własnym interesem, a nie dobrem małoletnich. Nie ma on kompletnie wiedzy na temat kosztów ich utrzymania, stanu zdrowia czy jakichkolwiek potrzeb. W żaden sposób nie podejmuje prób uczestnictwa w ich życiu, czym odciął się od pozwanych przerzucając cały ciężar ich wychowania i w większości utrzymania na K. D.. Nie przedstawił żadnych rozsądnych argumentów na poparcie swojego żądania, a jego roszczeniowa postawa zauważalna w toku sprawy w zakresie obniżenia alimentów jednoznacznie tylko potwierdza motywy R. D..

  Reasumując, w ocenie Sądu w rozpoznawanej sprawie nie nastąpiła taka istotna zmiana stosunków, która uzasadniałaby obniżenie wysokości obowiązku alimentacyjnego ciążącego na R. D. wobec jego małoletnich córek P. D. i A. D., dlatego też powództwo należało oddalić.

  Z wszystkich wyżej wymienionych względów wobec braku przesłanek z art. 138 kro Sąd orzekł jak w sentencji.

  Zgodnie z art. 98 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty procesu.

  Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.2013.461) stanowi w § 2 ust. 1, iż zasądzając opłatę za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Z kolei ust 2 mówi, iż podstawę zasądzenia opłaty, o której mowa w ust. 1, stanowią stawki minimalne określone w rozdziałach 3-5. Opłata ta nie może być wyższa niż sześciokrotna stawka minimalna ani przekraczać wartości przedmiotu sprawy.

  Zatem zgodnie z § 6 pkt. 3 cytowanej ustawy, który stanowi, iż stawki minimalne przy wartości przedmiotu sprawy powyżej 5.000 do 10.000 zł wynoszą 1.200 zł - Sąd zasądził od pozwanego na rzecz pozwanych kwotę 1.200 zł zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.