Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 563/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 czerwca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kielcach II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Beata Piwko

Protokolant: prot. sądowy Iwona Cierpikowska

po rozpoznaniu w dniu 26 czerwca 2014 r. w Kielcach

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością

w W.

przeciwko Ł. I.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Skarżysku - Kamiennej

z dnia 10 lutego 2014 r., sygn. I C 1308/13

oddala apelację.

Sygn. akt II Ca 563/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 10 lutego 2014 roku, sygn. akt I C 1308/13, Sąd Rejonowy w Skarżysku – Kamiennej oddalił powództwo (...) sp. z o.o. w W. przeciwko Ł. I. o zapłatę kwoty 341,95 zł wraz z odsetkami ustawowymi.

Apelację od powyższego wyroku wywiodła strona powodowa, zaskarżając orzeczenie w całości i wnosząc o jego zmianę poprzez uwzględnienie roszczenia. Apelujący zarzucił Sądowi Rejonowemu obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 750 k.c. i art. 751 pkt 2 k.c. poprzez ich wadliwą wykładnię polegającą na uznaniu, że zawarta z pozwanym umowa o świadczenie usług edukacyjnych stanowi umowę nienazwaną, do której należy stosować przepisy regulujące umowę zlecenia, podczas gdy treść stosunku prawnego między studentem a uczelnią wyższą w całości definiowana była przez przepisy ustawy z dnia 12 września 1990 roku o szkolnictwie wyższym. Powyższe wyklucza zaś zastosowanie do tego stosunku prawnego przepisów o umowie zlecenia, w tym terminu przedawnienia określonego w art. 751 pkt 2 k.c. Zarzucono również błędne przyjęcie, że zgłoszone w sprawie roszczenie stanowi „roszczenie z tytułu nauki”, o którym stanowi art. 751 pkt 2 k.c., co skutkowało zastosowaniem przewidzianego tam 2-letniego terminu przedawnienia, zamiast normy z art. 118 k.c. statuującej 10-letni termin przedawnienia roszczeń. Dodatkowo podnoszono, że Sąd uchybił przepisom prawa procesowego, tj. dyspozycji art. 244 k.p.c. w zw. z art. 232 k.p.c. i art. 233 §1 k.p.c. poprzez błędną ocenę materiału dowodowego prowadzącą do uznania, że pozwany utracił status studenta przed dniem 31 marca 2006 roku oraz uchybił prawu materialnemu, tj. art. 77 §2 k.c. w zw. z art. 61 §1 k.c. poprzez ich niezastosowanie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna.

Stan faktyczny ustalony w sprawie przez Sąd I instancji nie był pomiędzy stronami sporny.

Sąd Okręgowy nie podzielił zaś podniesionych w apelacji zarzutów naruszenia prawa materialnego, uznając, że Sąd Rejonowy prawidłowo przyjął, iż podstawę prawną rozstrzygnięcia stanowi w niniejszym postępowaniu art. 751 pkt 2 k.c. w zw. z art. 750 k.c. Słusznie bowiem stwierdzono, że do umowy łączącej Wyższą Szkołę (...) i pozwanego nie znajduje zastosowania art. 160 ust. 3 ustawy z dnia 27 lipca 2005 roku Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 poz. 572), który stanowi, że warunki odpłatności za studia określa umowa zawarta między uczelnią a studentem w formie pisemnej. Pozwany zawarł umowę z uczelnią w dniu 11 września 2001 roku, a z listy studentów został skreślony z dniem 31 marca 2006 roku. Co prawda, ustawa z dnia 27 lipca 2005 roku Prawo o szkolnictwie wyższym obowiązuje zasadniczo od dnia 1 września 2005 roku (art. 277 tej ustawy), jednakże zgodnie z art. 269 ust. 2 w/w ustawy umowy przewidziane w art. 160 ust. 3 określające warunki odpłatności za studia obowiązują od roku akademickiego 2006/2007. Należy zaś przyjąć, że rok akademicki 2006/2007 rozpoczął się z dniem 1 października 2006 roku. Oznacza to, że pozwany zawarł z uczelnią umowę o świadczenie usług edukacyjnych przed rozpoczęciem roku akademickiego 2006/2007, w związku z czym realizacja przez strony warunków tego kontraktu nie podlega ocenie przez pryzmat regulacji ustawy z dnia 27 lipca 2005 roku Prawo o szkolnictwie wyższym. Natomiast uprzednio obowiązująca ustawa z dnia 12 września 1990 roku o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 1990 roku Nr 65 poz. 385 ze zm.) nie regulowała kwestii normowanej obecnie w art. 160 ust. 3 ustawy z dnia 27 lipca 2005 roku Prawo o szkolnictwie wyższym. Dodatkowo art. 269 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 roku Prawo o szkolnictwie wyższym stanowi, że studenci przyjęci na studia przed dniem wejścia w życie ustawy oraz w roku akademickim 2005/2006 wnoszą opłaty za zajęcia dydaktyczne na dotychczasowych zasadach do końca okresu studiów przewidzianego w programie studiów. Z omówionych przyczyn zasadnym było uznanie, że umowa zawarta z pozwanym w dniu 11 września 2001 roku była umową o świadczenie usług, która nie została uregulowana innymi przepisami w rozumieniu art. 750 k.c., co skutkowało koniecznością zastosowania art. 751 pkt 2 k.c. i uwzględnieniem podniesionego przez pozwanego zarzutu przedawnienia roszczenia. W konsekwencji, bezzasadne jest także twierdzenie, że zgłoszone przez stronę powodową żądanie nie może być zakwalifikowane jako „roszczenie z tytułu nauki”, o którym mowa w art. 751 pkt 2 k.c. W związku z przedstawioną argumentacją zbędnym było merytoryczne odnoszenie się do zarzutu uchybienia dyspozycji art. 244 k.p.c. w zw. z art. 232 k.p.c. i art. 233 §1 k.p.c. oraz naruszenia art. 77 §2 k.c. w zw. z art. 61 §1 k.c. w kontekście ustalenia tego, czy pozwany utracił status studenta z dniem 31 marca 2006 roku czy też z dniem 28 lutego 2006 roku, gdyż pozostaje to bez wpływu na przyjęty kierunek rozstrzygnięcia.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 13 §2 k.p.c. oddalił apelację.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13