Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lutego 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia Wydział X Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Garncarz

Protokolant: Marzena Pietrzak

po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym w dniu 4 lutego 2013 r. we W.

sprawy z odwołania I. S. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

z dnia 31 marca 2011r. znak: 470500/6000/2011/Dz/S

w sprawie I. S. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W.

o zasiłek chorobowy

I. zmienia decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W. z dnia 31 marca 2011r. znak: 470500/6000/2011/Dz/S w ten sposób, że przyznaje wnioskodawczyni I. S. (1) prawo do zasiłku chorobowego za okres od 12 lutego 2011 r. do 28 kwietnia 2011 r. i nadal w przypadku dalszej nieprzerwanej niezdolności do pracy;

II. dalej idące odwołanie oddala;

III. koszty sądowe zalicza na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt X U 506/12

UZASADNIENIE

Ubezpieczona I. S. (1) wniosła odwołanie od decyzji organu rentowego, Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W., z dnia 31 marca 2011 r. znak (...) odmawiającej jej prawa do zasiłku chorobowego za okres od 18 grudnia 2010 r. do 28 kwietnia 2011 r. i nadal w przypadku dalszej nieprzerwanej niezdolności do pracy i domagała się jej zmiany poprzez przyznanie jej zasiłku chorobowego.

W uzasadnieniu odwołania, ubezpieczona podniosła, iż nie zgadza się z decyzją ZUS, gdyż uważa, iż jest ona dla niej krzywdząca (k. 2-v. 2).

Organ rentowy – Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział we W., w odpowiedzi na odwołanie ubezpieczonej, wniósł o jego oddalenie, z uwagi na brak podstaw prawnych do jego uwzględnienia.

W uzasadnieniu swojego stanowiska organ rentowy zarzucił, iż z akt sprawy wynika, że ubezpieczona w dniu 18 grudnia 2010 r. stała się niezdolna do pracy. Z posiadanej dokumentacji wynika, że podlega ona ubezpieczeniom z tytułu zatrudnienia w (...) A. M. (1) we W. od dnia 21 grudnia 2010 r., a więc niezdolność powstała przed objęciem ubezpieczeniem chorobowym. Zakład pracy za okres od 21 grudnia 2010 r. do 9 stycznia 2011 r. wypłacił ubezpieczonej wynagrodzenie za pracę, a od 10 stycznia 2011 r. do 11 lutego 2011 r. wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy.

W związku z powyższymi ustaleniami organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 31 marca 2011 r. odmówił ubezpieczonej prawa do zasiłku chorobowego za okres od 18 grudnia 2010 r. do 28 kwietnia 2011 r. i nadal, biorąc pod uwagę, że tytuł do ubezpieczenia chorobowego ubezpieczonej powstał w dniu 21 grudnia 2010 r., a niezdolność do pracy trwa nieprzerwanie od 18 grudnia 2010 r. i powstała w okresie, w którym ubezpieczona nie podlegała ubezpieczeniu chorobowemu (k. 3-v. 3).

Wyrokiem z dnia 19 lipca 2011 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (sygn. akt X U 282/11) oddalił odwołanie ubezpieczonej (k. 19).

Apelację od Wyroku Sąd Rejonowy dla Wrocławia Śródmieścia we Wrocławiu X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 19 lipca 2011 r. wniosła ubezpieczona (k. 124-125).

Wyrokiem z dnia 30 sierpnia 2012 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu IX Wydział Ubezpieczeń Społecznych (sygn. akt IX Ua 77/12) uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Wrocławia Śródmieścia we Wrocławiu X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania za I i II instancję.

W uzasadnieniu orzeczenia, Sąd Okręgowy wskazał, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy nie daje dostatecznej podstawy do prawidłowego strzygnięcia sprawy, a w szczególności oceny wiarygodności dowodów o jakiej mowa w art. 233 k.p.c. Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Sąd cyt: „ ma obowiązek wyprowadzenia z oranego w sprawie materiału dowodowego wniosków logicznie prawidłowych. Reguła ta, współokreślająca granice swobodnej oceny dowodów, nie będzie zachowana, jeżeli wnioski wyprowadzone przez Sąd przy ocenie dowodów nie układają się w logiczną całość zgodną z doświadczeniem życiowym, lecz pozostają ze sobą w sprzeczności, a także gdy nie istnieje logiczne powiązanie wniosków z zebranym w sprawie materiałem dowodowym" (vide: wyr. SN z 9 grudnia 2009 r., IV CSK 290/09, L.).

Zdaniem Sądu Okręgowego ocena dowodów zebranych w sprawie przez Sąd I instancji dotyczących świadczenia przez wnioskodawczynię pracy, a w szczególności przeprowadzenie jedynie dowodów z zeznań wnioskodawczyni i jej pracodawcy - A. M. (1) przy nieprawidłowych ustaleniach z akt zasiłkowych, uniemożliwiło Sądowi I instancji prawidłową ocenę dowodów w zakresie wskazanym w art. 233 k.p.c.

Sąd Rejonowy nie dokonał właściwej analizy akt zasiłkowych, bowiem nie zauważył pisma z Powiatowego Urzędu Pracy, w którym wyszczególniona jest data stawiennictwa wnioskodawczyni u pracodawcy określona na dzień 22 listopada 2010 r. oraz data wydania skierowania określona na dzień 19 listopada 2010 r.

Nadto, Sąd I instancji ograniczył się jedynie do przesłuchania wnioskodawczyni i pracodawczyni, nie weryfikując ich zeznań. Sąd dał wiarę zeznaniom pracodawcy wskazując w uzasadnieniu wyroku, że zeznania wnioskodawczyni są niewiarygodne bowiem wnioskodawczyni w listopadzie nie mogła bez skierowania z Powiatowego Urzędu Pracy podjąć zatrudnienie u pracodawcy, gdy tymczasem z w/w pisma wynika, iż przedmiotowe skierowanie było wystawione w dniu 19 listopada 2010 r.

Zdaniem Sądu Okręgowego, również fakt niepowiadomienia pracodawcy o otrzymanym zwolnieniu lekarskim od dnia 18.12.2010 r. do dnia 16.01.2011 r. nie może stanowić dostatecznego dowodu na twierdzenie, że wnioskodawczyni nie pozostawała w zatrudnieniu w listopadzie 2010 r. Niewątpliwie zachowanie wnioskodawczyni nie było w tym zakresie właściwe należy jednak brać pod uwagę, że wnioskodawczyni nie otrzymała zasiłku dla bezrobotnych ani zasiłku chorobowego i była osobą bardzo zainteresowaną we wcześniejszym zatrudnieniu co wynikało z jej zeznań. Brak jest weryfikacji zeznań również w tym zakresie, tym bardziej, że wnioskodawczyni zeznała, że Lekarz (...) dopuścił ją do pracy, w okresie w którym dysponowała zwolnieniem lekarskim.

Sąd Rejonowy przy ocenie zebranego materiału dowodowego również nie przeanalizował pozostałych faktów wskazanych przez wnioskodawczynię w jej zeznaniach. W szczególności nie wyjaśnił w sposób nie budzący wątpliwości okoliczności wypadku jakiemu uległa wnioskodawczyni w dniu 23 listopada 2010 r. o godzinie 6:15 we W.. Wypadek ten miał miejsce w pobliżu siedziby firmy (...), na trasie, którą wnioskodawczyni musiała przebyć z miejsca zamieszkania, tj. z P. do miejsca pracy. Zarówno czas, miejsce wypadku, jak i przyczyna zgłoszenia się wnioskodawczyni do pracy w tym dniu, wymagają wyjaśnienia i weryfikacji.

Ograniczenie postępowania dowodowego do niepełnych, skrótowych zeznań wnioskodawczyni i pracodawczyni, które stoją w sprzeczności z pismem z Powiatowego Urzędu Pracy znajdującego się w aktach zasiłkowych uniemożliwiły ocenę zasadności odwołania wnioskodawczyni.

Sąd Okręgowy wskazał, iż przy ponownym rozpoznaniu Sąd Rejonowy powinien dokonać weryfikacji zeznań wnioskodawczyni i pracodawcy w oparciu o uzupełnione postępowanie dowodowe.

W tym celu, Sąd Rejonowy winien zwrócić się do D. Pomocy Doraźnej i do Szpitala (...) we W. mieszczącego się przy ul. (...) o nadesłanie karty zgłoszenia i przyjęcia celem uzyskania wywiadu wnioskodawczyni wskazującego na okoliczności wypadku z dnia 23 listopada 2010 r.

Sąd I instancji winien również zwrócić się do Powiatowego Urzędu Pracy o informację dotyczącą daty zgłoszenia przez A. M. (1) wolnego stanowiska pracy o numerze StPr/ (...) oraz ustalenie dlaczego pomiędzy datą zgłoszenia, a data przyjęcia do pracy upłynął tak długi okres czasu, czy procedura zatrudnienia została przerwana z powodu wypadku, czy Urząd Pracy został poinformowany o tym, że wnioskodawczyni została hospitalizowana w związku z wypadkiem.

Po uzupełnieniu w ten sposób postępowania dowodowego, Sąd I instancji ponownie szczegółowo przesłucha wnioskodawczynię i jej pracodawczynię A. M. (1).

Dla wyjaśnienia sprawy, Sąd Rejonowy przesłucha również męża pracodawczyni jak i sprawcę wypadku B. M., który po wypadku nie czekając na Policję wiózł wnioskodawczynię do pracodawcy. Osoby te mogą w oparciu o bezpośrednie informacje uzyskane od wnioskodawczyni przyczynić się do wyjaśnienia sprawy.

Sąd Rejonowy może też według własnej oceny dopuścić inne dowody niż wskazane przez Sąd Okręgowy.

Zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy celem wydania wyroku odpowiadającego prawu winien przeprowadzić postępowanie dowodowe w całości.

Sąd równocześnie pouczy wnioskodawczynię występująca bez profesjonalnego pełnomocnika o możliwości składania wniosków dowodowych, na potwierdzenie okoliczności wskazanych w odwołaniu i apelacji.

Tak uzupełniony materiał dowodowy umożliwi prawidłowe rozpoznanie sprawy i ocenę materiału dowodowego w sposób wskazany w art. 233 k.p.c. (k. 137, 139-144).

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

A. M. (2), prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) we W.. W dniu 22 września 2010 r. założyła do Powiatowego Urzędu Pracy we W. wniosek o zrefundowanie kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy – pomoc kuchenna – dla skierowanego bezrobotnego i jednocześnie dała ogłoszenie do prasy o poszukiwaniu pracownika.

Pismem z dnia 27 października 2010 r. nr AD.530.184-1/10 Powiatowy Urząd Pracy we W., poinformował A. M. (1) o pozytywnym rozpatrzeniu wniosku na stanowisko pracy – pomoc kuchenna oraz o wysokości przyznanej kwoty refundacji.

Ubezpieczona I. S. (1) była zarejestrowana na zasiłku dla bezrobotnych bez prawa do zasiłku w okresie od 15 lipca 2010 r. – 20 grudnia 2010 r.

Pod koniec października 2010 r. ubezpieczona szukając pracy znalazła w Gazecie (...) ogłoszenie o zapotrzebowaniu na pomoc kuchenną, złożone przez A. M. (1), w związku z czym, skontaktowała się z nią i w listopadzie 2010 r. z uwagi na to, iż ubezpieczonej bardzo zależało na podjęciu pracy, A. M. (1) zgodziła się na jej zatrudnienie i wystąpiła do Powiatowego Urzędu Pracy we W., że deklaruje zatrudnienie ubezpieczonej w związku z czym, rozpoczęła się procedura mająca na celu zatrudnienie ubezpieczonej.

Pismem z dnia 3 listopada 2010 r. A. M. (1) zadeklarowała zapoznanie się z zaproponowanymi przez Powiatowy Urząd Pracy we W. warunkami oraz wyraziła chęć zawarcia umowy jednocześnie rezygnując ze wskazanej we wniosku kandydatki na tworzone stanowisko pracy – pomoc kuchenna. Pismem z dnia 16 listopada 2010 r. A. M. (1) wskazała inną kandydatkę na tworzone stanowisko pracy - ubezpieczoną I. S. (2), na co Powiatowy Urząd Pracy we W., wyraził zgodę.

W dniu 17 listopada 2010 r. A. M. (1) zawarła z Powiatowym Urzędem Pracy we W. umowę nr (...)/R. (...) o refundację kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy – pomoc kuchenna – dla ubezpieczonej.

Zgodnie z zawartą umową, A. M. (1) zobowiązała się do zatrudnienia osoby bezrobotnej (ubezpieczonej) na podstawie skierowania przez Powiatowy Urząd Pracy we W. w terminie 1 miesiąca od dnia podpisania umowy z Urzędem Pracy, jednak nie wcześniej niż po dokonaniu zakupu i odbioru nowych towarów wynikających z zawartej umowy. W związku z czym, ostatecznym dniem do zatrudnienia ubezpieczonej przez A. M. (1), był 17 grudzień 2011 r.

W związku z zawarciem umowy, Powiatowy Urząd Pracy we W., sporządził w imieniu A. M. (1) zgłoszenie wolnego stanowiska pracy nr StPr/ (...) i w dniu 18 listopada 2010 r. przekazał do działu pośrednictwa pracy w celu wydania skierowania dla ubezpieczonej.

W dniu 19 listopada 2010 r. ubezpieczona odebrała z Powiatowego Urzędu Pracy we W. skierowanie do pracy i w dniu 22 listopada 2010 r. stawiła się ze skierowaniem u A. M. (1), z którego miała się rozliczyć w Powiatowym Urzędzie Pracy we W. w dniu 26 listopada 2010 r.

Jednocześnie ubezpieczona wykupiła bilet okresowy (...) – granica strefy 1 ważny od 18 listopada 2010 r. do 17 grudnia 2010 r.

Dowody: zeznania świadka A. M. (1) k. 16-18, 208,

przesłuchanie ubezpieczonej I. S. (1) k. 7-8, 213-214,

pismo Powiatowego Urzędu Pracy we W. z 16.11.2012 r. k. 178-179.

W dniu 23 listopada 2010 r. ubezpieczona udała się do A. M. (1), aby złożyć niezbędne dokumenty związane z mającym nastąpić zatrudnieniem. Około godziny 6:00 we W. na ulicy (...) (około 1,5 km od restauracji prowadzonej przez A. M. (1)) przechodząc przez pasy, ubezpieczona została potracona przez kierującego pojazdem osobowym marki V. (...) B. M.. Ubezpieczona poinformowała wówczas B. M., iż chce iść do pracy bo zaczęła pracę i jak się nie stawi to ją zwolnią, jednakże B. M. obawiając się o jej stan zdrowia zaproponował jej, że ją podwiezie. Na miejscu w restauracji zastali A. M. (3) oraz jego teściową. Po przywiezieniu powódki do restauracji, B. M. zadzwonił na pogotowie oraz na policję.

Po przyjeździe zespołu ratownictwa medycznego i zbadaniu ubezpieczonej przez lekarza została przewieziona do Wojewódzkiego Szpitala (...) we W., gdzie rozpoznano u niej złamanie szyjki anatomicznej i głowy kości ramiennej prawej zgięciowe. W szpitalu wykonano zabieg otwartej repozycji złamania skośnego przynasady bliższej kości ramiennej i stabilizacji wewnętrznej według AQ i w dniu 26 listopada 2010 r. ubezpieczona została wypisana ze szpitala w celu dalszego leczenia w lecznictwie ambulatoryjnym.

W karcie zlecenia wyjazdu z dnia 23 listopada 2010 r. jako powód wezwania odnotowano wypadek komunikacyjny, natomiast w opisie zdarzenia odnotowano, iż ubezpieczona została potrącona przez samochód osobowy przy ulicy (...), a pomoc wezwała na ulicę (...).

W wywiadzie pielęgniarskim przeprowadzonym po przewiezieniu powódki do szpitala w wywiadzie zawodowym odnotowano – pracuje (zawód: mleczarz).

Wypadek ubezpieczonej z 23 listopada 2010 r. przerwał procedurę zatrudnienia ubezpieczonej. Pismem z dnia 2 grudnia 2010 r. A. M. (1) zwróciła się do Powiatowego Urzędu Pracy we W., z prośbą o wydłużenie terminu podpisania umowy o pracę z ubezpieczoną do dnia 22 grudnia 2010 r. w związku z faktem, iż ubezpieczona przebywa do dnia 17 grudnia 2010 r. na zwolnieniu lekarskim. W związku z uzasadnioną prośbą A. M. (1), w dniu 13 grudnia 2010 r. został zawarty aneks nr (...) do umowy nr (...) z dnia 17 listopada 2010 r. wydłużający termin zatrudnienia ubezpieczonej do dnia 22 grudnia 2010 r.

W dniu 20 grudnia 2010 r. powódka przeszła wstępne badania lekarskie, zgodnie z którymi wobec przeciwwskazań lekarskich została uznana za zdolną do wykonywania pracy w charakterze pomocy kuchennej.

W dniu 21 grudnia 2010 r. powódka oraz A. M. (1) zawarły umowę o pracę, jednakże ubezpieczona nie poinformowała A. M. (1), iż posiada zwolnienie lekarskie z dnia 17 grudnia 2010 r. na okres od 18 grudnia 2010 r. do 16 stycznia 2011 r. W okresie od 21 grudnia 2010 r. do 9 stycznia 2011 r. ubezpieczona wykonywała pracę zgodnie z zawartą umową o pracę i za tan okres otrzymała stosowne wynagrodzenie, natomiast od 10 stycznia 2011 r. przebywała na zwolnieniu lekarskim i za okres od 10 stycznia 2011 r. do 11 lutego 2011 r. otrzymała od pracodawcy wynagrodzenie za czas choroby.

Po nawiązaniu kontaktu z A. M. (1) i wyrażeniu chęci podjęcia pracy w charakterze pomocy kuchennej, ubezpieczona w listopadzie 2010 r. do momentu wypadku co miało miejsce w dniu 23 listopada 2010 r., pojawiała się czasami w restauracji przy ul. (...), jednak nie świadczyła wtedy pracy na rzecz A. M. (1), a wizyty te były związane z jej zainteresowaniem, czy to ona akurat zostanie zatrudniona oraz koniecznością dostarczenia odpowiednich dokumentów potrzebnych do podjęcia zatrudnienia. W listopadzie 2010 r. A. M. (1) zatrudniała tylko L. K..

Dowody: zeznania świadka A. M. (1) k. 16-18, 208,

zeznania świadka B. M. k. 194-195,

zeznania świadka A. M. (3) k. 195,

częściowo zeznania świadka J. R. k. 207-208,

zeznania świadka L. K. k. 213,

częściowo przesłuchanie ubezpieczonej I. S. (1) k. 7-8, 213-214,

pismo Powiatowego Urzędu Pracy we W. z 16.11.2012 r. k. 178-179,

zaświadczenie lekarskie z 20.12.2010 r. o zdolności do pracy – w aktach zasiłkowych organu rentowego (teczka w aktach sprawy),

dokumentacja medyczna – koperta A4 w aktach sprawy,

pismo A. M. (1) z 04.01.2013 r. k. 200.

W związku z wypadkiem komunikacyjnym, ubezpieczona przebywała nieprzerwanie na zwolnieniach lekarskich w następujących okresach:

- od 23 listopada 2010 r. – 17 grudnia 2010 r. zaświadczenie lekarskie (...) seria (...), gdzie w części dotyczącej danych płatnika pod poz. 22 NIP płatnika wpisano: (...), natomiast pod poz. 23 nazwa skrócona/nazwisko i imię płatnika odnotowano: Powiatowy Urząd Pracy,

- od 18 grudnia 2010 r. – 16 stycznia 2011 r. zaświadczenie lekarskie (...) seria (...), gdzie w części dotyczącej danych płatnika pod poz. 22 NIP płatnika wpisano: (...), natomiast pod poz. 23 nazwa skrócona/nazwisko i imię płatnika odnotowano: P.U.P. W.,

- od 10 stycznia 2011 r. – 28 lutego 2011 r. zaświadczenie lekarskie (...) seria (...), gdzie w części dotyczącej danych płatnika pod poz. 22 NIP płatnika wpisano: (...), natomiast pod poz. 23 nazwa skrócona/nazwisko i imię płatnika odnotowano: M. M. (1),

- od 1 marca 2011 r. – 30 marca 2011 r. zaświadczenie lekarskie (...) seria (...), gdzie w części dotyczącej danych płatnika pod poz. 22 NIP płatnika wpisano: (...), natomiast pod poz. 23 nazwa skrócona/nazwisko i imię płatnika odnotowano: M. A.,

- od 31 marca 2011 r. – 28 kwietnia 2011 r. zaświadczenie lekarskie (...) seria (...), gdzie w części dotyczącej danych płatnika pod poz. 22 NIP płatnika wpisano: (...).

Dowody: zaświadczenia lekarskie – w aktach zasiłkowych organu rentowego (teczka w aktach sprawy).

Decyzją z dnia 31 marca 2011 r. znak (...), organ rentowy na podstawie art. 6 ust. 1 oraz art. 12 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, odmówił ubezpieczonej prawa do wypłaty zasiłku chorobowego za okres od 18 grudnia 2010 r. – 28 kwietnia 2011 r. i nadal w przypadku dalszej nieprzerwanej niezdolności do pracy.

Dowody: decyzja organu rentowego z 31.03.2011 r. – w aktach zasiłkowych organu rentowego (teczka w aktach sprawy).

W oparciu o powyższe ustalenia, Sąd zważył co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie, tylko w części.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tj. DZ. U. z 2010 r. Nr 77, poz. 512 ze zm.), zwanej dalej ustawą zasiłkową, zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego.

Jednocześnie trwanie ubezpieczenia chorobowego związane jest z posiadaniem tytułu ubezpieczenia chorobowego, który zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy zasiłkowej, oznacza zatrudnienie lub inną działalność, których podjęcie rodzi obowiązek ubezpieczenia chorobowego lub uprawnienie do objęcia tym ubezpieczeniem na zasadach dobrowolności w rozumieniu przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Jak wykazało postępowanie dowodowe, w dniu 23 listopada 2010 r. około godziny 6:00 we W. na ulicy (...) (około 1,5 km od restauracji (...)) przechodząc przez pasy, ubezpieczona uległa wypadkowi komunikacyjnemu. Równocześnie postępowanie dowodowe wykazało, iż w okresie od 15 lipca 2010 r. – 20 grudnia 2010 r. ubezpieczona była zarejestrowana na zasiłku dla bezrobotnych bez prawa do zasiłku i w tym okresie nie podlegała ubezpieczeniu chorobowemu. Ubezpieczona nawiązała stosunek pracy na podstawie umowy o pracę z dniem 21 grudnia 2010 r. i dopiero od tego momentu została objęta tytułem ubezpieczenia chorobowego z tytułu zatrudnienia (na umowę o pracę). Zatem nie ma wątpliwości, iż niezdolność do pracy ubezpieczonej wynikająca z zaświadczenia lekarskiego z dnia 17 grudnia 2010 r. obejmująca okres od 18 grudnia 2010 r. – 16 stycznia 2011 r. powstała przed objęciem jej ubezpieczeniem chorobowym, co miało miejsce z dniem 21 grudnia 2010 r.

W tym zakresie, Sąd nie dał wiary twierdzeniom ubezpieczonej, jakoby podjęła ona pracę już w listopadzie 2010 r. na około tydzień-dwa przed wypadkiem komunikacyjnym i tego akurat dnia przyjechała rano ażeby pracować. W ocenie Sądu, w tym zakresie zeznania ubezpieczonej były niespójne i niewiarygodne, należy chociażby wskazać, iż sama ubezpieczona nie jest wstanie dokładnie określić od kiedy podjęła pracę i jak długo pracowała w listopadzie 2010 r. przed wypadkiem, podaje tylko iż miało to miejsce w listopadzie 2010 r., co biorąc pod uwagę doświadczenie życiowe należy uznać za mało prawdopodobne, albowiem moment zatrudnienia u danego pracodawcy jest na tyle ważnym etapem w życiu każdego człowieka, że potrafi on dokładnie wskazać dzień podjęcia pracy oraz jego okoliczności, nawet jeżeli nie została zawarta żadna umowa o pracę w formie pisemnej. Tymczasem ubezpieczona, biorąc pod uwagę, iż była zarejestrowana na zasiłku dla bezrobotnych bez prawa do zasiłku i usilnie poszukiwała pracy, zaledwie w parę miesięcy po zdarzeniu, w trakcie zeznań w czerwcu 2011 r. nie była w stanie dokładnie określić rzekomego podjęcia pracy w listopadzie 2010 r. cały czas myląc się w co do dni i miesięcy rzekomego zatrudnienia na podstawie ustnych ustaleń z pracodawcą. Również w trakcie późniejszych zeznań ubezpieczona nie jest w stanie określić dokładnie kiedy miała podjąć pracę w listopadzie 2010 r. Również z zeznań powołanego przez ubezpieczoną na ustalenie tych okoliczności świadka J. R. nie można wysnuć spójnych i logicznych wniosków odnośnie zatrudnienia ubezpieczonej już w listopadzie 2010 r. W ocenie Sądu, fakt rzekomego podjęcia zatrudnienia w listopadzie 2010 r. po święcie Wszystkich Świętych, nie dowodzi również przedstawiony przez ubezpieczoną bilet okresowy ważny od 18 listopada 2010 r. – 17 grudnia 2010 r. W ocenie Sądu, z kontekstu sytuacyjnego oraz chronologii okoliczności faktycznych sprawy wypływa bowiem inny logiczny i spójny wniosek. Postępowanie dowodowe wykazało bowiem, iż A. M. (1) pismem z dnia 16 listopada 2010 r., wskazała ubezpieczoną jako kandydatkę na tworzone stanowisko pracy – pomoc kuchenna. W związku z tym, iż ubezpieczona spełniała wymagania określone przez pracodawcę, Powiatowy Urząd Pracy we W., w dniu 17 listopada 2010 r. zawarł z A. M. (1) umowę o refundację kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy – pomoc kuchenna – dla skierowanego bezrobotnego – ubezpieczonej i tym samym została wdrożona procedura mająca na celu zatrudnienie ubezpieczonej. W związku z czym, ubezpieczona miała pewność i gwarancję, iż w niedługim okresie czasu podejmie zatrudnienie, co w pełni uzasadniało nabycie przez nią biletu okresowego na okres już od 18 listopada 2010 r. Należy tutaj bowiem wskazać, iż zawarcie umowy z Powiatowym Urzędem Pracy we W., wiązało się dla ubezpieczonej z koniecznością podróżowania na trasie P. – W. w celu załatwienia niezbędnych formalności związanych z mającym nastąpić niebawem jej zatrudnieniem przez A. M. (1). Potwierdza to chociażby fakt, iż już w dniu 19 listopada 2010 r. ubezpieczona była we W. w Urzędzie Pracy, skąd odebrała skierowanie do pracy, a następnie w dniu 22 listopada 2010 r. stawiła się z tym skierowaniem u A. M. (1), co absolutnie nie należy utożsamiać z momentem podjęcia zatrudnienia ubezpieczonej, lecz z zaakceptowaniem pracodawcy na zatrudnienie ubezpieczonej na nowo tworzonym stanowisku pracy. Z kolei, w dniu 23 listopada 2010 r., kiedy to ubezpieczona uległa wypadkowi jechała ponownie do A. M. (1) w celu dostarczenia niezbędnych dokumentów związanych z mającym nastąpić niebawem zatrudnieniem.

O tym, iż ubezpieczona w dniu wypadku pozostawała w zatrudnieniu nie dowodzi również fakt, iż wypadek miała miejsce o godzinie 6:00 rano. Jeżeli nawet tego dnia miało dojść do faktycznego zatrudnienia ubezpieczonej i zawarcia umowy o pracę, tak jak to podnosiła w swojej apelacji, co jednak w ocenie Sądu wydaje się niewiarygodne, to należy wyraźnie podkreślić, iż w momencie wypadku, strony nie łączył jeszcze żaden stosunek pracy, gdyż miał on zostać nawiązany dopiero po stawieniu się ubezpieczonej w miejscu pracy. Jednakże w wyniku wypadku, strony nie zawarły żadnej umowy o pracę, a powódka nie podjęła tego dnia żadnej pracy, albowiem została niezwłocznie przewieziona przez zespół ratownictwa medycznego do szpitala, gdzie przebywała do 26 listopada 2010 r., trudno zatem przyjąć, iż tego dnia doszło do zawarcia pomiędzy stronami umowy o pracę, która musi przecież zostać zawarta za zgodną wolą obu stron, a nie tylko jednej strony (np. ubezpieczone). Jednocześnie całkowicie nielogiczny i sprzeczny z doświadczeniem życiowym wydaje się wniosek, jakoby wolą A. M. (1), biorąc pod uwagę wypadek ubezpieczonej i jej niezdolność do pracy, było zawarcie z ubezpieczoną tego właśnie dnia umowy o pracę, tym bardziej, iż jak wynika z zawartej umowy z Powiatowym Urzędem Pracy we W., A. M. (1) miała wyznaczony termin do zawarcia umowy o pracę z ubezpieczoną do 17 grudnia 2010 r., a do zatrudnienia ubezpieczonej miało dojść dopiero po stworzeniu dla niej stanowiska pracy.

Wprawdzie z zeznań A. M. (1) wynika, iż ubezpieczona w listopadzie 2010 r. była parę razy w restauracji przy ulicy (...), to jednakże wizyty te wynikały z żywotnego zainteresowania ubezpieczonej, której bardzo zależało na podjęciu pracy, czy to akurat ona zostanie zatrudniona i nie miały nic wspólnego z wykonywaniem pracy w oparciu o stosunek pracy wynikający z Kodeksu pracy. Natomiast jeżeli nawet w trakcie tych wizyt ubezpieczona podejmowała jakieś czynności polegające na obieraniu ziemniaków czy przygotowywaniu surówek, w celu sprawdzenia, czy się nadaje do pracy, za co miała otrzymać kwotę 400,00 zł, czemu jednak A. M. (1) stanowczo zaprzecza, to w ocenie Sądu, nie może to jeszcze świadczyć, iż strony zawarły akurat umowę o pracę, albowiem ubezpieczona mogła wykonywać te czynności w ramach umowy cywilnoprawnej, a nie koniecznie umowy o pracę.

„Stosunek pracy jest dobrowolnym stosunkiem prawnym o charakterze zobowiązaniowym, zachodzącym między dwoma podmiotami, z których jeden, zwany pracownikiem, obowiązany jest świadczyć osobiście i w sposób ciągły, powtarzający się, na rzecz i pod kierownictwem drugiego podmiotu, zwanego pracodawcą, pracę określonego rodzaju oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca zatrudniać pracownika za wynagrodzeniem. O ustaleniu charakteru umowy o świadczenie pracy nie może przesądzać jednoznacznie jeden jej element, ale całokształt okoliczności faktycznych” (vide wyrok SN z dnia 7 października 2009 r. III PK 38/09).

Na uwagę zasługuje również fakt, iż w zwolnieniach lekarskich na okres od 23 listopada 2010 r. – 17 grudnia 2010 r. oraz od 18 grudnia 2010 r. – 16 stycznia 2011 r. jako płatnik składek wskazany był Powiatowy Urząd Pracy we W., a nie firma (...) we W., co w ocenie Sądu, dodatkowo świadczy, iż ubezpieczona w listopadzie 2010 r. nie podjęła jeszcze faktycznej pracy na warunkach określonych Kodeksem pracy.

Również w karcie zlecenia wyjazdu zespołu ratunkowego, lekarz który miał pierwszy kontakt z ubezpieczoną, odnotował w wywiadzie, iż ubezpieczona została potrącona przez samochód osobowy przy ulicy (...), natomiast pomoc została wezwana na ulicę (...). Nie ma natomiast adnotacji, iż ubezpieczona np. uległa wypadkowi w drodze do pracy. Wprawdzie w wywiadzie pielęgniarskim odnotowane jest, iż ubezpieczona pracuje (zawód mleczarz), to jednak nie jest i nie może być to wystarczający dowód na faktyczne zatrudnienie ubezpieczonej, wynikającej z umowy o pracę.

Jednak pomimo wszystko, w ocenie niniejszego Sądu, odwołanie ubezpieczonej było częściowo uzasadnione.

Jak zostało już przedstawione powyżej, ubezpieczona podjęła zatrudnienie z dniem 21 grudnia 2010 r., w związku z czym została objęta ubezpieczeniem chorobowym wynikającym z zatrudnienia na umowę o pracę. Zatem organ rentowy słusznie odmówił ubezpieczonej prawa do zasiłku chorobowego za okres zwolnienia lekarskiego z dnia 17 grudnia 2010 r. obejmującego okres niezdolności do pracy od 18 grudnia 2010 r. do 16 stycznia 2011 r. albowiem jej niezdolność do pracy wynikająca z tegoż zaświadczenia powstała przed powstaniem tytułu ubezpieczenia. Dodatkowo należy wskazać, iż ubezpieczona w okresie trwania tego zwolnienia wykonywała pracę (od 21 grudnia 2010 r. – 9 stycznia 2010 r.), w związku z czym zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej, gdyby nawet podlegała ubezpieczeniu chorobowemu, to i tak utraciłaby prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia.

Jednakże w ocenie Sądu, bezzasadnym było odmawianie ubezpieczonej prawa do zasiłku chorobowego za okresy niezdolności do pracy powstałe po podjęciu przez ubezpieczoną zatrudnienia, a więc po 21 grudnia 2010 r. Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 6 ust. 1 ustawy zasiłkowej, zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego.

Jak wykazało postępowanie dowodowe ubezpieczona w okresie od 21 grudnia 2010 r. – 9 stycznia 2011 r. wykonywała pracę, natomiast po podjęciu zatrudnienia przedłożyła zaświadczenia lekarskie o niezdolności do pracy za następujące okresy: 10 stycznia 2011 r. – 28 lutego 2011 r.; 1 marca 2011 r. – 30 marca 2011 r. oraz 31 marca 2011 r. – 28 kwietnia 2011 r.

Skoro zatem ubezpieczona po podjęciu zatrudnienia i objęciu jej tytułem ubezpieczenia chorobowego wynikającego z zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, była niezdolna do pracy w poszczególnych okresach, na co przedkładała kolejne zwolnienia lekarskie o niezdolności do pracy z powodu choroby, to tym samym przysługiwał jej zasiłek chorobowy za okresy tychże zwolnień lekarskich, gdyż zgodnie z cytowanym przepisem, niezdolność do pracy w konkretnych okresach powstała już w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego.

A. M. (1) wypłaciła ubezpieczonej wynagrodzenie za czas choroby za okres od 10 stycznia 2011 r. – 11 lutego 2011 r. (art. 92 ust. 1 k.p.). Tym samym zgodnie z art. 92 § 4 k.p. w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy zasiłkowej organ rentowy był zobowiązany do wypłaty zasiłku chorobowego począwszy od dnia 12 lutego 2011 r.

Jednocześnie w przypadku ubezpieczonej należy wyraźnie wskazać, iż zawarcie umowy o pracę w trakcie niezdolności do pracy, co wprawdzie zostało przez ubezpieczoną zatajone przed pracodawcą, nie wynikało z chęci uzyskania przez nią świadczenia chorobowego, albowiem w toku postępowania dowodowego zostało w sposób niepodważalny ustalone, iż wolą stron było faktyczne nawiązanie stosunku pracy i rzeczywiste wykonywanie przez ubezpieczoną pracy w charakterze pomocy kuchennej, a jedynie nieszczęśliwy zbieg okoliczności sprawił, iż ubezpieczona uległa wypadkowi tuż przed podjęciem zatrudnienia, co z kolei przeciągnęło w czasie moment jej faktycznego zatrudnienia.

Sąd dokonał ustaleń stanu faktycznego w niniejszej sprawie, w oparciu o zebrane w sprawie dowody z dokumentów oraz zeznania świadków: A. M. (1) (k. 16-18, 208), B. M. (k. 194-195), A. M. (3) (k. 195), J. R. (k. 207-208), L. K. (k. 213) oraz przesłuchania ubezpieczonej I. S. (1) (k. 7-8, 213-214).

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy, Sąd dał wiarę przedstawionym w sprawie dowodom z dokumentów, jako że żadna ze stron w toku postępowania nie podważyła ich wiarygodności.

Oceny zeznań świadków oraz ubezpieczonej, Sąd dokonał w kontekście całego zgromadzonego materiału dowodowego.

W ocenie Sądu, zeznania świadków A. M. (1), B. M., A. M. (3) oraz L. K. były w pełni wiarygodne, albowiem były one spójne i logiczne, wzajemnie się pokrywały oraz korespondowały z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym w postaci dokumentów. Przede wszystkim świadkowie ci nie potwierdzają, jakoby ubezpieczona przed wypadkiem wykonywała pracę u A. M. (1) i w tym zakresie ich zeznania, w przeciwieństwie do zeznań ubezpieczonej, są spójne i konsekwentne.

Odnośnie zeznań świadka J. R. oraz przesłuchania ubezpieczonej I. S. (1), w ocenie Sądu, były one wiarygodne w zakresie w jakim korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym. Przede wszystkim należy podnieść, iż ubezpieczona sama „pląta” się w swoich twierdzeniach jakoby pracę u A. M. (1) podjęła w listopadzie 2010 r. jeszcze przed wypadkiem, co zostało wyraźnie uwypuklone już na wstępie rozważań. W tym miejscu można tylko dodać, iż ubezpieczona twierdziła np., że pracę podjęła po święcie Wszystkich Świętych, jednocześnie przykładowo w apelacji z dnia 26 września 2011 r. podniosła, iż „… należy przyjąć, że stosunek pracy między firmą (...), a apelującą został nawiązany w dniu 23 listopada …”, natomiast w trakcie zeznań w dniu 4 lutego 2013 r. podaje „… Ja przed rozpoczęciem okresu próbnego dostałam od pani M. 400 zł, gdyż o to prosiłam, aby wykupić bilet …”, a postępowanie dowodowe wykazało, iż ubezpieczona miała wykupiony bilet okresowy obejmujący okres od 18 listopada 2010 r. – 17 grudnia 2010 r. Skoro ubezpieczona jako osoba najbardziej kompetentna (poza pracodawcą A. M. (1)) nie jest w stanie sama podać dokładnie od kiedy miała podjąć pracę w listopadzie 2010 r., to trudno w kontekście całokształtu zgromadzonego materiału dowodowego, uznać jej twierdzenia za wiarygodne.

Ponadto, Sąd pominął dowód z przesłuchania świadka J. Ł., albowiem na rozprawie w dniu 17 grudnia 2012 r. została ona zobowiązana do wskazania adresu świadka pod rygorem oddalenia wniosku. Tymczasem w dniu 20 grudnia 2012 r. ubezpieczona poinformowała telefonicznie, iż świadek ów świadek rozchorował się tak bardzo, ze nie będzie w stanie samodzielnie dojechać do Sądu w dniu 17 stycznia 2013 r., w związku z powyższym ubezpieczona nie podała adresu świadka.

Biorąc pod uwagę, dokonane wyżej ustalenia i przeprowadzone rozważania, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił w części zaskarżoną decyzję organu rentowego w ten sposób, że przyznał ubezpieczonej prawo do zasiłku chorobowego za okres od 12 lutego 2011 r. do 28 kwietnia 2011 r. i nadal w przypadku dalszej nieprzerwanej niezdolności do pracy, o czym orzeczono w punkcie I sentencji wyroku.

Sąd w pkt II wyroku oddalił dalej idące odwołanie.

O kosztach postępowania, wynoszących 39,18 zł, przyznanych prawomocnym postanowieniem z dnia 8 października 2012 r. orzeczono jak w punkcie III sentencji wyroku, w oparci o treść art. 98 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz. U. z 2010 r. nr 90, poz. 594 ze zm.), zgodnie z którym w toku postępowania w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych wydatki ponosi Skarb Państwa.