Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 maja 2014 r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej Wydział II Karny, w składzie:

Przewodniczący: SSR Radosław Gluza

Protokolant: Agnieszka Chmielowiec

przy udziale prokuratora Jacka Grabonia z Prokuratury Rejonowej w Środzie Śląskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 18 grudnia 2013 r., 28 stycznia 2014r., 04 marca 2014r., 25 marca 2014r., 06 maja 2014r.

sprawy

D. N. (N.)

syna J. i E. z domu B.

ur. (...) w L.

oskarżonego o to, że:

w dniu 08 marca 2013 roku w K., gmina Ś.w sklepie Na (...)działając wspólnie i w porozumieniu z dwoma osobami nie objętymi niniejszym aktem oskarżenia dokonał rozboju na osobie R. N.w ten sposób, że po uprzednim użyciu wobec niej przemocy polegającej na przytrzymywaniu za głowę i usta i wciągnięciu do magazynu sklepowego jak też doprowadzeniu jej do stanu bezbronności po uprzednim jej przewróceniu i zablokowaniu nóg zabrał w celu przywłaszczenia na jej szkodę torebkę damską w której znajdowały się dokumenty w tym dowód osobisty, telefon komórkowy, karta kredytowa i bankomatowa, pieniądze w kwocie około 80 zł oraz portfel skórzany o łącznej wartości 260 złotych,

tj. o czyn z art. 280 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.;

orzeka:

I.  uznaje oskarżonego D. N. za winnego tego, że w dniu 08 marca 2013 roku w K., gmina Ś., w sklepie Na (...), działając wspólnie i w porozumieniu z dwoma mężczyznami, nie objętymi niniejszym postępowaniem, dokonał rozboju na osobie R. N., w ten sposób, że udał się wraz z nimi na miejsce zdarzenia swoim samochodem m-ki V. (...)o nr rej. (...), gdzie po uprzednim użyciu przemocy polegającej na przytrzymywaniu za głowę i usta, a następnie przewróceniu na podłoże i przytrzymywaniu R. N., zabrali w celu przywłaszczenia na jej szkodę torebkę damską o wartości 60 zł z zawartością dokumentów w postaci dowodu osobistego, prawa jazdy oraz karty emeryta – rencisty, karty bankomatowej i kredytowej V. (...), portfela skórzanego, telefonu m-ki N. (...)o nr (...)o wartości 70 zł, pieniędzy w kwocie 80 zł i innych drobnych przedmiotów, tj. popełnienia przestępstwa z art. 280 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to, na podstawie art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k., wymierza mu karę 2 (dwóch) lat i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu D. N. , na poczet wymierzonej mu kary pozbawienia wolności, okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 09.06.2013r. do dnia 06.03.2014r.;

III.  na podstawie art. 415 § 1 k.p.k. zasądza od oskarżonego D. N. na rzecz pokrzywdzonej R. N. kwotę 80 zł (osiemdziesiąt złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 25 października 2013r. do dnia zapłaty;

IV.  nadaje wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności w zakresie pkt III;

V.  na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zwraca oskarżonemu D. N. dowód rzeczowy w postaci telefonu komórkowego m-ki S. (...)- (...)o nr (...)wraz z kartą SIM sieci P.o nr (...), ujęty w wykazie dowodów rzeczowych na k. 339 a.s, pod poz. 1 , przechowywany w magazynie dowodów rzeczowych Sądu Rejonowego w Ś.pod poz. 21/13 ks. drz;.

VI.  na podstawie 624 § 1 k.p.k. i art. 627 k.p.k. zwalnia częściowo oskarżonego D. N. od ponoszenia kosztów sądowych - w zakresie wydatków sądowych, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa i na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu opłatę sądową w wysokości 400 zł

UZASADNIENIE WYROKU

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony D. N. w okresie od sierpnia 2012r. do kwietnia 2013r. był zatrudniony na umowę zlecenia przez Ł. D., który prowadzi w C. działalność gospodarczą pod nazwą (...), współpracując w jej ramach ze znajomym M. K. (1) i jego firmą (...).

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. N., k. 108, 111, 119, 130, 442 – 444, 447v, 448v,

zeznania świadka Ł. D., k. 126, 491v – 492.

Firma (...)zajmowała się wyrobem i sprzedażą drewna kominkowego, zaś jednym z miejsc wykonywanej działalności był plac roboczy w K., gmina Ś.. D. N.pracował tam przy cięciu i rąbaniu drewna m.in. ze znajomym z C.- M. F.oraz z mieszkańcami okolic Ś.: M. L.i M. K. (2).

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. N., k. 108, 111, 119, 130, 442 – 444, 447v, 448v,

zeznania świadka Ł. D., k. 126, 491v – 492,

zeznania świadka M. K. (2), k. 122 – 123, 490v – 491,

zeznania świadka M. L., k. 129, 491,

zeznania świadka D. F., k. 78 – 79, 285, 492v.

D. N.dojeżdżał początkowo doK.z C.razem z innym osobami zatrudnionymi w firmie (...)samochodem m-ki R., należącym do M. F.. Następnie od listopada 2012r. oskarżony zamieszkiwał w Ś.przy ul. (...), w domu, który został wynajęty dla pracowników przez Ł. D..

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. N., k. 108, 111, 119, 130, 442 – 444, 447v, 448v.

W okresie listopada – grudnia 2012r. D. N. zakupił samochód m-ki V. (...) koloru granatowego o nr. rej. (...), którym poruszał się po Ś. oraz podróżował nim do pracy i domu w C..

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. N., k. 108, 111, 119, 130, 442 – 444, 447v, 448v,

zeznania świadka M. K. (2), k. 122 – 123, 490v – 491,

zeznania świadka M. L., k. 129, 491.

Podróż autem z C.do K., trasą prowadzącą, przez drogę krajową nr (...)trwa około godziny.

Dowód:

wydruk ze strony T..pl, k. 489,

zeznania świadka M. K. (2), k. 122 – 123, 490v – 491.

Oskarżony D. N.i M. F.robili często zakupy w sklepie (...)znajdującym się w K., niedaleko ich miejsca pracy, przy skrzyżowaniu drogi krajowej nr (...)z ulicą (...).

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. N., k. 108, 111, 119, 130, 442 – 444, 447v, 448v,

zeznania świadka M. K. (2), k. 122 – 123, 490v – 491,

protokół oględzin miejsca, k. 11 – 14.

W sklepie tym, należącym do A. S., była zatrudniona jako ekspedientka m.in. R. N.. Sprzedawczynie pracujące w sklepie Na (...) trzymały w szufladzie lady kopertę, do której odkładały banknoty o większych nominałach. Często zdarzało się, że sięgały do niej przy klientach gdy zachodziła potrzeba rozmienienia pieniędzy.

Dowód:

zeznania świadka R. N., k. 3 – 4, 17, 41, 444v – 445,

zeznania świadka D. S., k. 26.

Na początku marca 2013r. przez okres około tygodnia czasu D. N. i pozostali pracownicy firmy (...) pracowali na placu roboczym w J. L., około 5 km od C..

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. N., k. 108, 111, 119, 130, 442 – 444, 447v, 448v,

zeznania świadka M. K. (2), k. 122 – 123, 490v – 491,

zeznania świadka M. L., k. 129, 491,

zeznania świadka Ł. D., k. 126, 491v – 492.

D. N. i M. F. posiadali karnety na mecze (...) w rudzie wiosennej Ekstraklasy. W czasie pracy w dniu 08 marca 2013r. chwalili się kolegom M. L. i M. K. (2), że w tym samym dniu będą jechali do L. na spotkanie piłkarskie, który miało się rozpocząć o godz. 18.00. Aby zdążyć na mecz uzgodnili ze swoim szefem Ł. D., że pojadą na rozładunek drewna do jednego z klientów w C. i na tym zakończą pracę tego dnia.

Dowód:

zeznania świadka M. K. (2), k. 122 – 123, 490v – 491,

zeznania świadka M. L., k. 129, 491,

zeznania świadka P. G., k. 254,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. N., k. 108, 111, 119, 130, 442 – 444, 447v, 448v.

Pomiędzy godz. 15.00 a 16.00 Ł. D. udał się z J. samochodem M. (...) z ładunkiem około 8 m ³ drewna się na ul. (...) w C.. Zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami skierowali się tam również D. N. i M. F., którzy pojechali na miejsce samochodem oskarżonego m-ki V. (...) o nr. rej. (...).

Dowód:

zeznania świadka M. K. (2), k. 122 – 123, 490v – 491,

zeznania świadka M. L., k. 129, 491,

zeznania świadka J. B., k. 256 – 257, 446v – 447,

zeznania świadka Ł. D., k. 126, 491v – 492,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. N., k. 108, 111, 119, 130, 442 – 444, 447v, 448v.

Na miejscu Ł. D.wysypał ładunek drewna na posesji należącej do J. B.a następnie odjechał do J., pozostawiając D. N.i M. F., którzy zajęli się układaniem polan do drewutni. Mężczyźni mieli ze sobą swoje telefony komórkowe działające w sieci(...)– D. N.o numerze abonenckim (...) (...), M. F.o numerze abonenckim (...)

Dowód:

zeznania świadka J. B., k. 256 – 257, 446v – 447,

zeznania świadka Ł. D., k. 126, 491v – 492,

zeznania świadka D. F., k. 78 – 79, 285, 492v,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. N., k. 108, 111, 119, 130, 442 – 444, 447v, 448v,

informacja z (...) S.A., k. 206 – 240,

opinia nr (...), k. 309 – 321.

Mężczyźni zakończyli pracę około godz. 17.00 i po otrzymaniu zapłaty od J. B. odjechali spod jego posesji samochodem oskarżonego.

Dowód:

zeznania świadka J. B., k. 256 – 257, 446v – 447,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. N., k. 108, 111, 119, 130, 442 – 444, 447v, 448v.

D. N.i M. F.zabrali do pojazdu m-ki V. (...)o nr. rej. (...)jeszcze jednego mężczyznę a następnie - po wyłączeniu swoich telefonów komórkowych, pojechali do K., gdzie zamierzali dokonać napadu rabunkowego w sklepie Na (...).

Dowód:

zeznania świadka R. N., k. 3 – 4, 17, 41, 444v – 445,

zeznania świadka J. J. (2), k. 9, 15 – 16, 527v – 528,

opinia nr (...), k. 309 – 321,

analiza kryminalistyczna połączeń telefonicznych oraz miejsc logowania, k. 324 – 327.

Po zakończeniu pracy około godz. 18.00 M. K. (2)był ciekawy jak przebiega mecz w L.i podczas drogi powrotnej do K., próbował się dodzwonić na telefon D. N.o godz. 18:03 oraz M. F.o godz. 18:05, lecz od razu włączała się w nich poczta głosowa.

Dowód:

zeznania świadka M. K. (2), k. 122 – 123, 490v – 491,

opinia nr (...), k. 309 – 321,

analiza kryminalistyczna połączeń telefonicznych oraz miejsc logowania, k. 324 – 327.

W dniu 08 marca 2013r. na drugiej z zmianie w sklepie Na (...)w K.pracowała R. N.. Około godz. 17.30 do sklepu przyjechała właścicielka A. S., która zabrała z szuflady kopertę z pieniędzmi odłożonymi na zakup towaru, w łącznej kwocie około 3.000 zł.

Dowód:

zeznania świadka R. N., k. 3 – 4, 17, 41, 444v – 445,

zeznania świadka D. S., k. 26.

Po przyjechaniu do Komornik D. N. zatrzymał samochód w pobliżu sklepu Na (...) - po drugiej stronie ulicy, na polnej drodze przy składzie opału. Oskarżony pozostał w aucie natomiast M. F. i drugi z mężczyzn opuścili pojazd.

Dowód:

zeznania świadka R. N., k. 3 – 4, 17, 41, 444v – 445,

zeznania świadka J. J. (2), k. 9, 15 – 16, 527v – 528.

Kilka minut przed godziną 19.00, kiedy był zamykany sklep, jako ostatni klient pojawił się w nim J. J. (2). W tym czasie R. N. zaczęła już zmywać podłogę, lecz przerwała tą czynność i sprzedała mu towar.

Dowód:

zeznania świadka R. N., k. 3 – 4, 17, 41, 444v – 445,

zeznania świadka J. J. (2), k. 9, 15 – 16, 527v – 528.

Po zrobieniu zakupów J. J. (2) rozmawiał jeszcze chwilę z R. N., a następnie wyszedł ze sklepu i udał się w kierunku Ś..

Dowód:

zeznania świadka R. N., k. 3 – 4, 17, 41, 444v – 445,

zeznania świadka J. J. (2), k. 9, 15 – 16, 527v – 528.

R. N. dokończyła zmywanie podłogi, zabrała wycieraczkę sprzed drzwi wejściowych, patrząc czy nikt nie idzie jeszcze do sklepu. Następnie wróciła do środka, przebrała buty i przygotowywała się do wyjścia.

Dowód:

zeznania świadka R. N., k. 3 – 4, 17, 41, 444v – 445.

W tym czasie do sklepu Na (...) zbliżyli się M. F. wraz z nieustalonym mężczyzną. Jeden z nich, ubrany w kominiarkę, czarną kurtkę i spodnie oraz wysoko wiązane buty wszedł jako pierwszy do środka. Po tym jak R. N. odwróciła się w jego kierunku, powiedział „napad” doskoczył do niej i złapał ją jedną ręką za głowę zatykając usta a drugą przyciągnął do siebie i zaczął wciągać na zaplecze. Gdy pokrzywdzona próbowała się wyrywać i krzyczeć, mężczyzna powiedział do niej „cicho” i przewrócił na podłogę w pomieszczeniu magazynku. Następnie usiadł jej na nogi i dalej przytrzymywał rękoma.

Dowód:

zeznania świadka R. N., k. 3 – 4, 17, 41, 444v – 445.

R. N. powiedziała mu aby jej nie zabijał, próbowała się wyrywać, lecz ten nic nie mówiąc, w dalszym ciągu ją trzymał. W tym czasie do sklepu wszedł drugi z mężczyzn, po czym od razu wbiegł za ladę, otworzył szufladę i zaczął ją przeszukiwać. Napastnik przytrzymujący R. N. krzyczał do niej „gdzie są pieniądze”, na co ta odpowiedziała, że była szefowa i wszystkie zabrała. Po krótkim czasie mężczyzna, który znajdowała się przy ladzie wybiegł ze sklepu a po chwili uczynił to również ten, który przytrzymywał R. N..

Dowód:

zeznania świadka R. N., k. 3 – 4, 17, 41, 444v – 445,

protokół oględzin miejsca, k. 11 – 14.

M. F.oraz drugi z mężczyzn zabrali ze sklepu torebkę damską należącą do R. N., o wartości 60 zł, w której znajdowały się jej dokumenty: dowód osobisty, prawo jazdy, karta emeryta – rencisty, karta bankomatowa i kredytowa V. (...)a ponadto portfel skórzany o wartości 70 zł, pieniądze w kwocie 80 zł, telefon komórkowy m-ki N. (...)o nr (...)o wartości 70 zł i inne drobne przedmioty. Po opuszczeniu sklepu mężczyźni wsiedli do samochodu m-ki V. (...), w którym oczekiwał na nich D. N., a następnie odjechali z K., drogą prowadzącą w kierunku autostrady (...).

Dowód:

zeznania świadka R. N., k. 3 – 4, 17, 41, 444v – 445,

protokół oględzin rzeczy, k. 49,

zeznania świadka W. K., k. 59, 528.

R. N. po krótkim czasie wybiegła ze sklepu, lecz nie zauważyła już napastników. Następnie bezskutecznie próbowała się dodzwonić z telefonu sklepowego na Policję, wobec czego zatelefonowała do męża właścicielki sklepu (...), który jest funkcjonariuszem KPP w Ś.. R. N. poinformowała go o zdarzeniu i po krótkim czasie przyjechał on do sklepu, skąd wezwał na miejsce Policję.

Dowód:

zeznania świadka R. N., k. 3 – 4, 17, 41, 444v – 445,

zeznania świadka D. S., k. 26.

Po odjechaniu z K. oskarżony wraz z towarzyszącymi mu mężczyznami, przeszukali torebkę R. N.. Wyjęli z niej pieniądze w kwocie 80 zł oraz telefon komórkowy m-ki N. (...)o nr (...), a następnie wyrzucili torebkę wraz z zawartością na pole należące do W. K., przy drodze pomiędzy miejscowościami M.i U..

Dowód:

zeznania świadka R. N., k. 3 – 4, 17, 41, 444v – 445,

zeznania świadka W. K., k. 59, 528,

protokół oględzin rzeczy, k. 49.

W wyniku przewrócenia na podłoże przez jednego z napastników pokrzywdzona R. N. doznała stłuczenia głowy i skręcenia kręgosłupa odcinka szyjnego, co skutkowało naruszeniem czynności narządów jej ciała na czas nieprzekraczający siedmiu dni.

Dowód:

zeznania świadka R. N., k. 3 – 4, 17, 41, 444v – 445,

karta informacyjna z leczenia szpitalnego, k. 18,

opinia sądowo – lekarska, k. 35 – 36.

D. N. i M. F. po powrocie do C., około godz. 20.00 udali się do znajomego D. M. na ul. (...), gdyż wiedzieli, że naprawia on telefony i może być zainteresowany kupnem aparatu zabranego R. N..

Dowód:

zeznania świadka D. M., k. 96 – 97, 110 – 111, 445v – 446,

zeznania świadka E. R., k. 80 – 81, 493v,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. N., k. 108, 111, 119, 130, 442 – 444, 447v, 448v.

Po przyjściu do mieszkania D. M. M. F. pokazał mu telefon m. (...) i zaproponował jego kupno. D. M. spytał mężczyzn skąd jest telefon i obaj potwierdzili mu, że nie jest kradziony. Oświadczyli, że chcieliby za niego dostać około 100 zł. D. M. obejrzał aparat, który był w dobrym stanie technicznym i zgodził się go nabyć za kwotę 70 złotych, na co D. N. i M. F. się zgodzili. D. M. położył umówioną sumę na stole, a mężczyźni wzięli ją, pozostawiając mu telefon po czym wyszli z jego mieszkania.

Dowód:

zeznania świadka D. M., k. 96 – 97, 110 – 111, 445v – 446.

Po przyjechaniu na skład drewna do K. około godz. 19.30 M. K. (2)i M. L.dowiedzieli się od obecnych na miejscu policjantów o napadzie na sklep i o widzianym na miejscu zdarzenia samochodzie m-ki V. (...)na „(...)” numerach. W związku z tym, że D. N.posiadał samochód takiej samej marki M. K. (2)ponownie próbował skontaktować się z nim telefonicznie, lecz w dalszym ciągu nie odbierał. W związku z powyższym M. K. (2)wybrał numer do M. F.i o godz. 19:53 udało mu się nawiązać połączenie. Telefon odebrała młoda dziewczyna, z którą nie mógł się dogadać, wobec czego się rozłączył.

Dowód:

zeznania świadka M. K. (2), k. 122 – 123, 490v – 491,

zeznania świadka M. L., k. 129, 491,

informacja z (...) S.A., k. 206 – 240,

analiza kryminalistyczna połączeń telefonicznych oraz miejsc logowania, k. 324 – 327.

Gdy M. K. (2)spotkał D. N.w następnych dniach w pracy spytał go dlaczego nie odbierał od niego telefonu. Oskarżony odpowiedział mu wówczas, że „był na meczu Zagłębia i wylądowali później na imprezie”. Po uzyskaniu informacji od K., że Policja w związku z napadem w K. rozpytywała o samochód m-ki V. (...), D. N.zaśmiał się tylko, nie skomentował słów kolegi.

Dowód:

zeznania świadka M. K. (2), k. 122 – 123, 490v – 491.

D. M. przechowywał aparat m-ki N. (...), zakupiony od M. F. i D. N., w mieszkaniu z innymi telefonami a po pewnym czasie przekazał go od używania swojemu ojcu R. K. (1), który uszkodził własną komórkę.

Dowód:

zeznania świadka D. M., k. 96 – 97, 110 – 111, 445v – 446,

zeznania świadka R. K. (1), k. 91 – 92, 528v – 529.

R. K. (1) użytkował użyczoną mu N. przez okres około dwóch tygodni, do czasu aż został naprawiony jego telefon, po czym zwrócił ją D. M.

Dowód:

zeznania świadka R. K. (1), k. 91 – 92, 528v – 529,

zeznania świadka D. M., k. 96 – 97, 110 – 111, 445v – 446,

protokół przeszukania pomieszczeń, k. 70 – 71,

protokół przeszukania pomieszczeń, k. 82 – 84.

D. N. ma 23 lata, jest kawalerem, nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. Oskarżony z zawodu jest mechanikiem samochodowym, podejmuje prace dorywcze w budownictwie. Nie był leczony psychiatrycznie, neurologicznie ani odwykowo.

Dowód:

częściowo wyjaśnienia oskarżonego D. N., k. 108, 111, 119, 130, 442 – 444, 447v, 448v,

notatka urzędowa w trybie art. 213 § 1 k.p.k., k. 252.

D. N. był karany sądownie za przestępstwa. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Lubinie z dnia 23.11.2011r., sygn. akt II K 1786/11, został skazany za przestępstwa za art. 279 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. na karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat próby.

Dowód:

informacja z Krajowego Rejestru Karnego, k. 114 – 115,

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Lubinie z dnia 23.11.2011r., sygn. akt II K 1786/11, k. 176 – 177.

Oskarżony D. N. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia, w który zaprzeczył aby miał cokolwiek wspólnego z rozbojem na osobie R. N., dokonanym w dniu 08 marca 2013r.

Ponadto Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie sąd oparł się przede wszystkim na zeznaniach świadków R. N., J. J. (2), D. M., M. K. (2), M. L., J. B., R. K. (1), W. K., D. S.. Sąd ocenił zeznania złożone przez wskazanych świadków jako w pełni zasługujące na uwzględnienie. Zajmując powyższe stanowisko sąd miał na uwadze przede wszystkim spójny i logiczny charakter relacji powołanych świadków, jak również to, że w pełni korespondowały one ze sobą. Również bezpośrednia ocena świadków na rozprawie nie dała jakichkolwiek podstaw do podważenia wiarygodności ich zeznań. Sąd wziął pod uwagę również zeznania świadków P. G., Ł. D., D. F. i E. R. uznając, że przedstawili znane im okoliczności sprawy w sposób zgodny z prawdą.

Z kolei zeznania złożone przez świadków J. D., P. R., T. K., W. S., O. Ś., M. K. (3), R. K. (2), M. R., A. B., nie miały znaczenia w sprawie, jako że osoby te nie posiadały wiedzy co do okoliczności czynu zarzucanego oskarżonemu.

Sąd pominął jako dowód w sprawie tą część zeznań świadków K. R. i R. K. (3), w której podali oni okoliczności czynu zarzucanego oskarżonemu, o których wiedzę powzięli podczas czynności jego nieformalnego rozpytania. Zdaniem sądu oparcie się na powyższej relacji świadków stanowiłoby obejście przepisów dotyczących sposobu dokumentowania wypowiedzi procesowej oskarżonego, która zgodnie z art. 175 k.p.k. i art. 143 § 1 pkt 2 k.p.k. może przybrać jedynie postać wyjaśnień, podlegających zaprotokołowaniu.

W zakresie dokonanych ustaleń faktycznych, sąd oparł się ponadto na dowodach o charakterze materialnym, wymienionych w pierwszej części uzasadnienia. Sąd dał im wiarę jako w pełni wypełniającym wymogi stawiane takim dowodom oraz nie znajdując żadnych podstaw do podważenia ich wiarygodności.

Odnosząc się z kolei do wyjaśnień złożonych przez oskarżonego D. N. sąd wziął je pod uwagę jedynie w zakresie, w jakim pokrywały się one z dowodami uznanymi przez sąd za wiarygodne, traktując je w pozostałej części wyłącznie za wyraz przyjętej przez niego linii obrony. Oceniając negatywnie wyjaśnienia oskarżonego sąd miał na uwadze przede wszystkim to, pozostawały one sprzeczne z zeznaniami świadków D. M., M. K. (2), M. L., J. B., jak też informacją (...) S.A. oraz analizą kryminalistyczną połączeń telefonicznych.

Wskazane sprzeczności obejmowały szereg okoliczności, wskazujących na to, że D. N. w złożonych przez siebie wyjaśnieniach mijał się prawdą. Powyższe dotyczyło m.in. przyczyny wcześniejszego zakończenia pracy przez oskarżonego w dniu 08 marca 2013r., poruszania się przez D. N. samochodem m-ki V. w czasie wyjazdu do J. B., jak też kwestii wyłączenia przez oskarżonego telefonu komórkowego.

Odmawiając wiary relacji D. N. sąd jako niezgodne z prawdą uznał m.in. te spośród jego wyjaśnień, w których zaprzeczył aby wspólnie z M. F. sprzedał D. M. telefon m-ki N. (...) zabrany R. N.. W tym zakresie sąd uznał, za wiarygodną relację świadka D. M., który w sposób konsekwentny podawał że mężczyźni ci zaoferowali mu kupno przedmiotowego aparatu. Odmawiając wiary oskarżonemu co do opisanych powyżej okoliczności sąd miał na uwadze także sprzeczności jakie zachodziły w jego wyjaśnieniach, gdzie kilkakrotnie zmieniał wersje zdarzenia. Ponadto sąd wziął pod uwagę nielogiczny charakter tłumaczeń oskarżonego, który mimo że relacjonował dokładnie swojego zachowanie w dniu 08 marca 2013r., to zarazem zasłaniał się niepamięcią odnośnie sytuacji wizyty u D. M..

Dokonując oceny przedstawionych powyżej dowodów sąd uznał, że sprawstwo i wina oskarżonego D. N. w zakresie przypisanego mu czynu nie budzą wątpliwości. Sąd ustalił, że oskarżony w dniu 08 marca 2013r. działając wspólnie i w porozumieniu z dwoma innymi mężczyznami dokonał rozboju na osobie R. N., zaś jego czyn wyczerpuje znamiona występku z art. 280 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przypisując D. N. popełnienie wskazanego przestępstwa, sąd uznał, że wskazują na to okoliczności ustalone w toku przewodu sądowego które tworzą, jedną logiczną wersję zdarzenia, wykluczającą możliwość jakiejkolwiek innej wersji.

Punkt wyjścia dla ustalenia sprawstwa oskarżonego stanowił fakt zbycia przez niego wspólnie z M. F.jednego z przedmiotów zrabowanych R. N., tj. jej telefonu komórkowego m-ki N. (...)o nr (...). Jak ustalono w oparciu o wiarygodne zeznania świadka D. M., M. F.razem z D. N.pojawili się u niego, z przedmiotowym telefonem, w krótkim czasie po zaistnieniu przestępstwa, oferując go do sprzedaży. Kolejną przesłanką świadczącą o uczestnictwie oskarżonego w dokonanym rozboju, był fakt iż w czasie kiedy do niego doszło, w pobliżu sklepu w K. był widziany taki sam samochód, jak stanowiący jego własność, tj. V. (...), w kolorze granatowym o początkowych numerach rejestracyjnych (...). Na powyższe wskazał w swych zeznaniach świadek J. J. (2), który tuż przed dokonanym napadem był klientem sklepu, w którym to oskarżony wcześniej wielokrotnie bywał i znał dobrze sposób jego funkcjonowania.

Wreszcie okolicznościami przemawiającymi za ustaleniem odpowiedzialności karnej oskarżonego były podjęte przez niego zabiegi w dniu 08 marca 2013r. D. N. w czasie pracy informował bowiem niezgodnie z prawdą kolegów M. K. (2) i M. L. o tym, że o godzinie 18.00 wspólnie z M. F. będą brali udział w L. w meczu miejscowego Zagłębia. Co więcej posłużył się tą okolicznością jako przyczyną do uzyskania zgody na wcześniejsze zakończenia pracy. Również wyłączenie przez oskarżonego telefonu na dłuższy okres czasu (a także telefonu M. F.), w czasie gdy doszło do popełnienia przestępstwa, stanowi przesłankę świadczącą o sprawstwie oskarżonego.

Mając powyższe na uwadze, sąd przypisał D. N. przestępstwo zarzucone mu aktem oskarżenia. W ocenie sądu odtworzenie stanu faktycznego na podstawie szeregu powołanych powyżej poszlak jest w pełni uprawnione. Ustalenia faktyczne nie zawsze muszą bezpośrednio wynikać z konkretnych dowodów. Mogą one także wypływać z nieodpartej logiki sytuacji stwierdzonej konkretnymi dowodami, jeżeli owa sytuacja jest tego rodzaju, że stanowi oczywistą przesłankę, na podstawie której doświadczenie życiowe nasuwa jednoznaczny wniosek, iż dane okoliczności faktyczne istotnie wystąpiły (tak wyrok SN z dnia 04.10.1973r., III KR 243/73, (...)).

Przypisując sprawstwo oskarżonemu, sąd nie podzielił linii obrony wyrażonej w złożonych przez niego wyjaśnieniach, jak też okoliczności podnoszonych w tym zakresie przez obrońcę. Jak już wskazano we wcześniejszej części uzasadnienia, wersja zdarzenia podawana przez D. N. pozostawała nie tylko niezgoda z wiarygodnymi dowodami, a w tym przede wszystkim zeznaniami świadków D. M. i M. K. (2). Odznaczała się ona również wewnętrzną niespójnością i sprzecznościami, które nie dawały się pogodzić z zasadami doświadczenia życiowego i prawidłowego rozumowania. Mając z kolei na uwadze okoliczności powołane przez obrońcę oskarżonego, iż nie uzyskano żadnego bezpośredniego dowodu wskazującego na popełnienie przestępstwa przez D. N., sąd uznał, że nie było to konieczne dla ustalenia jego sprawstwa, w sytuacji gdy jednoznacznie wskazują na nie dowody o charakterze poszlakowym. Nie wdając się w szerszą polemikę z twierdzeniami obrońcy oskarżonego, wskazać należy, iż brak ujawnienia śladów daktyloskopijnych oskarżonego na miejscu zdarzenia, jak też jego śladów biologicznych na odzyskanej torebce R. N., nie stanowi okoliczności świadczącej o jego niewinność. Taką okolicznością nie jest również fakt, że mężczyzna którego J. J. (2) zaobserwował w pojeździe m-ki V., prawdopodobnie rozmawiał przez komórkę, zaś oskarżony miał w tym czasie wyłączony własny telefon. Mając na uwadze powszechną dostępność urządzeń elektronicznych, wskazać należy, że oskarżony mógł bez problemu na potrzeby dokonania przestępstwa zabezpieczyć sobie inny aparat, na co tym bardziej może wskazywać fakt, że jego własna komórka pozostawała w tym czasie nieaktywna.

Sąd ustalił, że D. N. dopuścił się przestępstwa wspólnie i w porozumieniu z dwoma osobami nie objętymi niniejszym postępowaniem, tj. w formie zjawiskowej w współsprawstwa, opisanego w art. 18 § 1 k.k.

Współsprawstwem jest oparte na porozumieniu wspólne wykonanie czynu zabronionego przez co najmniej dwie osoby, z których każda odgrywa istotną rolę w procesie realizacji ustawowych znamion czynu zabronionego. Ustawa nie wymaga żadnej szczególnej formy, w jakiej zawarte miałoby być porozumienie. Może mieć ono albo wyraźny albo konkludentny charakter (tak m.in. wyrok SN z 12 grudnia 2002 r., III KKN 371/00, Prok. i Pr. 2003, z. 7-8, poz. 2). Konstytutywnym elementem współsprawstwa jest wspólne wykonanie czynu zabronionego. W doktrynie i orzecznictwie sformułowano różne koncepcje dotyczące warunków, jakie - oprócz porozumienia - konieczne są do zaistnienia współsprawstwa. Sąd orzekający w sprawie popiera w tym zakresie jako najbardziej trafną, teorię mieszaną (zwaną materialno-obiektywną) akcentującą istotność roli współdziałającego w przestępstwie, opartą na elemencie porozumienia oraz elemencie faktycznym (obiektywnym). Współsprawcą zatem jest nie tylko ten, kto wykonuje całość lub część znamion wykonawczych, lecz także ten, którego zachowanie "dopełniało" zachowanie innych uczestników porozumienia w stopniu, który zgodnie z porozumieniem i podziałem ról współdecydował o popełnieniu przestępstwa (por. A. Wąsek, w: O. Górniok i in., Komentarz, t. I, s. 268). W tym przypadku zatem jako współsprawcę potraktować należy również tę z osób objętą wspólnym porozumieniem, która co prawda nie realizuje osobiście czynności wykonawczej objętej znamionami danego czynu zabronionego, ale której udział w dokonaniu czynu zabronionego jest na tyle istotny, że bez niego zrealizowanie czynu byłoby niemożliwe, lub w znacznym stopniu utrudnione. Z istoty współsprawstwa wynika, że każdy ze współsprawców ponosi odpowiedzialność za całość uzgodnionego przestępstwa, a więc także w tej jego części, w której znamiona czynu zabronionego zostały zrealizowane zachowaniem innego lub innych współsprawców (post. SN z 1 III 2005 r., III KK 249/04, OSNKW 2005, nr 7-8, poz. 63).

Zdaniem sądu zachowanie oskarżonego D. N.w dniu 08 marca 2013r. przypisane mu w pkt I wyroku, podlegało ocenie jako współsprawstwo w popełnieniu przestępstwa z art. 280 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Sąd miał w tym zakresie przede wszystkim na uwadze to, że oskarżony niewątpliwie zawarł z M. F.oraz drugim nieustalonym mężczyzną porozumienie co do wspólnego popełnienia przestępstwa i w ramach dokonanych uzgodnień podzielili się oni rolami. Zdaniem sądu zgromadzone w sprawie dowody pozwalają na ustalenie, że D. N.w celu dokonania rozboju w sklepie Na (...)w K., udał się na miejsce przestępstwa własnym samochodem m-ki V. (...)o nr. rej. (...). Następnie w czasie gdy jego wspólnicy dokonywali rabunku, oczekiwał na nich w pojeździe, po czym zabrał ich z Komornik do C.. D. N.nie wykonywał tu, co prawda żadnej z czynności objętej znamieniem czasownikowym występku z art. 280 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k., lecz jego zachowanie w sposób tak istotny ułatwiło działania współdziałającym z nim mężczyzną, że bez jego udziału dokonanie przestępstwa byłoby niemożliwie albo też poważnie utrudnione. Powyższa okoliczność, w powiązaniu z zawartym pomiędzy nimi porozumieniem, oraz występującym po stronie oskarżonego zamiarem bycia sprawcą, jednoznacznie przemawia zdaniem sądu za przypisaniem mu popełnienia występku we wskazanej formie zjawiskowej. Nie bez znaczenia pozostawało w tym zakresie także to, że D. N.partycypował w korzyściach z popełnionego przestępstwa, sprzedając wspólnie z M. F.telefon komórkowy zabrany R. N..

Przypisując oskarżonemu popełnienie wspólnie i w porozumieniu z dwoma innymi osobami przestępstwa z art. 280 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., nie budziło wątpliwości sądu zrealizowanie wszelkich znamion tegoż występku, tak w zakresie jego strony przedmiotowej jak i podmiotowej. W tym wypadku bowiem zabór w celu przywłaszczenia mienia pokrzywdzonej R. N. nastąpił za pomocą zastosowanej wobec niej przez sprawców przemocy fizycznej. Ustalenie kumulatywnej kwalifikacji prawnej wskazanego przestępstwa wynikało natomiast z tego, że wśród przedmiotów zrabowanych pokrzywdzonej znajdowały się dokumenty, m.in. prawo jazdy i dowód osobisty.

Czyn oskarżonego D. N. był zawiniony, nie zachodziły okoliczności wyłączające winę oskarżonego ani bezprawność jego zachowania

Sąd wymierzając karę oskarżonemu D. N. baczył na dyrektywy wskazane w art. 53 k.k., uwzględniając stopień zawinienia i społecznej szkodliwości popełnionego czynu, a nadto cele zapobiegawcze i wychowawcze, która to kara winna wobec niego osiągnąć.

Czyn oskarżonego odznaczał się znacznym stopniem winy i społecznej szkodliwości. Na tę ocenę wpływ miały przede wszystkim okoliczności popełnionego przestępstwa, a przede wszystkim, to że oskarżony kooperując z pozostałymi współsprawcami, realizował zaplanowane działania, ukierunkowane na osiągnięcie istotnej korzyści majątkowej. Za powyższym przemawia przede wszystkim dobór obiektu przestępstwa, tj. sklepu, gdzie zwykle znajduje się duża ilość pieniędzy. Nie bez znaczenia dla wymiaru kary pozostawał również zuchwały sposób dokonania przestępstwa, jak też uprzednia karalność oskarżonego za przestępstwa przeciwko mieniu.

Biorąc pod uwagę wskazane okoliczności, sąd uznał że karą adekwatną wobec D. N. jest kara 2 lat i 3 miesięcy pozbawienia wolności i karę tę mu wymierzył.

Brak było podstaw do zastosowania wobec oskarżonego D. N. dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania wymierzonej mu kary pozbawienia wolności. W tym wypadku niezależnie od braku pozytywnej prognozy kryminalistycznej co do osoby oskarżonego, przeszkodą do orzeczeniu wskazanego środka probacyjnego była wysokość wymierzonej mu kary pozbawienia wolności, która przekroczyła dwa lata.

Sąd na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył oskarżonemu na poczet wymierzonej mu kary pozbawienia okresy jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie - tymczasowego aresztowania od dnia 09.06.2013r. do dnia 06.03.2014r.

Sąd uwzględnił powództwo cywilne wytoczone przez prokuratora i zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej R. N. kwotę 80 zł, wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 25 października 2013r. (data wytoczenia pozwu) do dnia zapłaty. Wydając powyższe rozstrzygnięcie sąd miał na uwadze to, że wskazana kwota stanowi równowartość gotówki utraconej przez pokrzywdzoną w wyniku przestępstwa, która nie została przez nią odzyskana. Jednocześnie zgodnie z wnioskiem prokuratora nadano wskazanemu rozstrzygnięciu rygor natychmiastowej wykonalności.

W pkt V wyroku orzeczono o zwrocie dowodu rzeczowego - telefonu komórkowego zatrzymanego oskarżonemu, z uwagi na to, że stał się on zbędny w sprawie a nie podlegał przepadkowi.

Wydając rozstrzygnięcie w zakresie kosztów procesu sąd zwolnił oskarżonego z ponoszenia wydatków sądowych, obciążając go jednocześnie opłatą sądową w wysokości 400 zł. Sąd uznał, że oskarżony jest w stanie częściowo ponieść koszty procesu bez niezbędnego uszczerbku dla swojego utrzymania, ma do tego wystarczające możliwości zarobkowe.