Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 czerwca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie, Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Bogusław Słowik

Sędziowie: SSO Lidia Haj (spr.)

SSR del. Janusz Kawałek

Protokolant: st. prot. Ewa Krzyk

przy udziale Joanny Kowalskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2014 roku, sprawy

skazanego A. C.

o wydanie wyroku łącznego

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę skazanego

od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie z dnia 15 listopada 2013r. sygn. akt VIII K 960/12/N

zaskarżony wyrok zmienia w punkcie II w ten sposób, że obniża orzeczoną tu skazanemu karę łączną do 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; w pozostałym zakresie przedmiotowy wyrok utrzymuje w mocy i zwalnia skazanego od zwrotu należnych Skarbowi Państwa wydatków za postępowanie odwoławcze; zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. S. (Kancelaria Adwokacka w K.) kwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem 60/100) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu przed Sądem drugiej instancji.

SSO Lidia Haj SSO Bogusław Słowik SSR Janusz Kawałek

Sygn. akt IV Ka 170/14

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie Wydział IV Karny Odwoławczy z dnia 06 czerwca 2014 r. sygn. akt IV Ka 170/14

A. C. został skazany prawomocnymi wyrokami :

1.  łącznym Sądu Rejonowego dla Krakowa – Nowej Huty w Krakowie z dnia 14 marca 1995 r. sygn. akt II K 1049/94/N, obejmującym wyroki tego Sądu w sprawach sygn. akt II K 1004/93/N i II K 795/94/N,

2.  łącznym Sądu Rejonowego dla Krakowa – Krowodrzy w Krakowie z dnia 1 grudnia 2005 r. sygn. akt II K 1496/05/K, obejmującym wyroki Sądu Rejonowego dla Krakowa – Nowej Huty w Krakowie w sprawach sygn. akt II K 972/00/N, II K 1185/00/N, II K 1437/00/N a nadto Sądu Rejonowego dla Krakowa – Krowodrzy w Krakowie w sprawie sygn. akt II K 194/02/K,

3.  Sądu Rejonowego dla Krakowa – Nowej Huty w Krakowie z dnia 28 stycznia 2010 r. sygn. akt VIII K 15/10/N za występek z art.226 § 1 k.k. i art. 222 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełniony w dniu 9 maja 2009 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem na pięcioletni okres próby oraz karę grzywny w wymiarze 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych przy wysokości jednej stawki dziennej 10 (dziesięć) złotych, którą to karę pozbawienia wolności zarządzono następnie do wykonania postanowieniem Sądu Rejonowego dla Krakowa – Nowej Huty w Krakowie z dnia 16 grudnia 2011 r. sygn. akt II Ko 3566/11/N, zaliczając tamże na poczet zarządzonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania w sprawie w dniu 9 maja 2009 r. i stwierdzając, że kara grzywny nie podlega wykonaniu,

4.  Sądu Rejonowego dla Krakowa – Nowej Huty w Krakowie z dnia 22 czerwca 2010 r. sygn. akt VIII K 668/10/N za występek z art. 62 ust. 1 w zw. z art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, popełniony w dniu 30 września 2009 r. na karę grzywny w wymiarze 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych, przy wysokości jednej stawki na 20 (dwadzieścia) złotych, z zaliczeniem na jej poczet okresu zatrzymania w dniu 28 kwietnia 2010 r.,

5.  zaocznym Sądu Rejonowego dla Krakowa – Nowej Huty w Krakowie z dnia 21 stycznia 2011 r. sygn. akt VIII K 1049/10/N za występek z art. 226 § 1 k.k. i art. 224 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., popełniony w dniu 3 marca 2010 r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, z zaliczeniem na jej poczet okresu zatrzymania w dniu 3 marca 2010 r.,

6.  Sądu Rejonowego dla Krakowa – Nowej Huty w Krakowie z dnia 15 kwietnia 2011 r. sygn. akt VIII K 1419/10/N za:

a)  występek z art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k., popełniony w dniu 21 października 2010 r. na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

b)  występek z art. 226 § 1 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k., popełniony w dniu 21 października 2010 r. na karę 5 (pięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

- z orzeczeniem w miejsce powyższych kar jednostkowych kary łącznej 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności, z zaliczeniem na jej poczet okresu zatrzymania od dnia 20 października 2010 r. do dnia 21 października 2010 r.,

7. Sądu Rejonowego dla Krakowa – Nowej Huty w Krakowie z dnia 21 grudnia 2011 r. sygn. akt VIII K 887/11/N za:

a) występek z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k., popełniony w dniu 7 lipca 2010 r. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

b) występek z art. 279 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k., popełniony w bliżej nieokreślonym dniu w okresie od dnia 10 lipca 2010 r. do dnia 15 lipca 2010 r. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

- z orzeczeniem w miejsce powyższych kar jednostkowych kary łącznej 3 (trzech) lat pozbawienia wolności

Sąd Rejonowy dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie w wyroku łącznym z dnia 15 listopada 2013roku, sygn. akt VIII K 960/12/N orzekł w tym przedmiocie następująco:

I.  rozwiązuje orzeczenie o karze łącznej zawarte w punkcie V wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa – Nowej Huty w Krakowie z dnia 15 kwietnia 2011 r. sygn. akt VIII K 1419/10/N (opisanego wyżej w punkcie 6) a nadto w punkcie 3 wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie z dnia 21 grudnia 2011 r. sygn. akt VIII K 887/11/N (opisanego wyżej w punkcie 7),

II.  na mocy art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 569 § 1 k.p.k. w miejsce jednostkowych kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami Sądu Rejonowego dla Krakowa – Nowej Huty w Krakowie: z dnia 21 stycznia 2011 r. sygn. akt VIII K 1049/10/N (opisanym wyżej w punkcie 5), z dnia 15 kwietnia 2011 r. sygn. akt VIII K 1419/10/N (opisanym wyżej w punkcie 6) i z dnia 21 grudnia 2011 r. sygn. akt VIII K 887/11/N (opisanym wyżej w punkcie 7) za wszystkie objęte tymi wyrokami czyny orzeka wobec

III.  skazanego A. C. karę łączną 3 (trzech) lat i 11 (jedenastu) miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  na mocy art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 577 k.p.k. na poczet kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie II niniejszego wyroku zalicza skazanemu A. C.:

a)  okres zatrzymania w sprawie sygn. akt VIII K 1049/10/N w dniu 3 marca 2010 r. a nadto okres odbytej w tej sprawie w całości kary pozbawienia wolności w okresie od 11 grudnia 2011 r. do 28 maja 2012 r., z zaliczeniem na jej poczet okresu od 17 listopada 2011 r. do 30 listopada 2011 r.,

b)  okres zatrzymania w sprawie sygn. akt VIII K 1419/10/N od dnia 20 października 2010 r. do dnia 21 października 2010 r. a nadto okres odbytej w tej sprawie w całości kary pozbawienia wolności od dnia 28 maja 2012 r. do dnia 27 stycznia 2013 r.,

c)  okres odbytej dotychczas kary pozbawienia wolności w sprawie sygn. akt VIII K 887/11/N od dnia 27 stycznia 2013 r. do dnia 29 sierpnia 2013 r.

V.  na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. stwierdza, że w zakresie wszystkich innych zawartych w nich rozstrzygnięć, nie objętych orzeczoną wobec skazanego w punkcie II niniejszego wyroku karą łączną pozbawienia wolności, każdy z łączonych wyroków podlega odrębnemu wykonaniu;

VI.  na podstawie art. 572 k.p.k. w zakresie dotyczącym skazań objętych wyrokami: łącznym Sądu Rejonowego dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie z dnia 14 marca 1995 r. sygn. akt II K 1049/94/N, łącznym Sądu Rejonowego dla Krakowa – Krowodrzy w Krakowie z dnia 1 grudnia 2005 r. sygn. akt II K 1496/05/K a nadto wyrokami Sądu Rejonowego dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie z dnia 28 stycznia 2010 r. sygn. akt VIII K 15/10/N oraz z dnia z dnia 22 czerwca 2010 r. sygn. akt VIII K 668/10/N - postępowanie o wydanie wyroku łącznego umarza;

VII.  na mocy art. 29 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. prawo o adwokaturze (Dz. U. z 1982 r. Nr 16 poz. 124 z późn. zm.) i § 14 ust. 5 w zw. z § 2 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163 poz. 1348 z późn. zm.) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. S. Kancelaria Adwokacka na ul. (...) w K. tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu kwotę 265,68 zł (dwieście sześćdziesiąt pięć 68/100), w tym tytułem podatku VAT kwotę 49,68 zł (czterdzieści dziewięć 68/100);

VIII.  na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego A. C. od obowiązku uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych związanych z wydaniem wyroku łącznego.

Apelację od wyroku wniósł obrońca skazanego.

Zaskarżając orzeczenie zawarte w jego punkcie II, zarzucił rażącą niewspółmierność kary pozbawienia wolności przez jej wymierzenie w granicach zbliżonych do najwyższej jaką mógł wymierzyć Sąd wydając wyrok łączny.

W związku z tym zarzutem, obrońca skazanego wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie skazanemu kary na zasadzie absorpcji ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Odwoławczy zważył, co następuje;

Apelacja obrońcy częściowo na uwzględnienie zasługiwała, skutkując zmianą zaskarżonego wyroku poprzez obniżenie orzeczonej wobec skazanego A. C. kary łącznej do 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd Odwoławczy nie znalazł podstaw do podzielenia wyrażonego w apelacji stanowiska, że w sprawie zachodziły podstawy do orzeczenia kary łącznej z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji.

Należy zauważyć, że zasadę absorpcji przy orzekaniu kary łącznej stosuje się, gdy przestępstwa objęte realnym zbiegiem, wskazują na bliską więź przedmiotową i podmiotową, są jednorodzajowe i popełnione zostały w bliskim związku czasowym i miejscowym, stanowiąc jeden zespół zachowań sprawcy, objęty jednym planem działania, mimo godzenia w różne dobra prawne.

Analiza relacji pomiędzy wchodzącymi w skład ustalonego przez Sąd I instancji zbiegu realnego przestępstw, prowadzi do wniosku, że nie zachodzi między wszystkimi zbiegającymi się przestępstwami bardzo ścisły związek czasowy, ani podmiotowy czy przedmiotowy.

W sprawie II K 887/11/N A. C. skazany został za występek z art.279§1 kk w zw. z art. 64§2 kk popełniony w dniu 07 lipca 2010r. na karę 2 lata pozbawienia wolności oraz za występek z art. 279§1kk i art. 288§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§2 kk popełniony w okresie pomiędzy 10 a 15 lipca 2010r. na karę 2 lata pozbawienia wolności, łącznie na karę 3 lat pozbawienia wolności.

Z kolei w sprawie VIII K 1419/10/N A. C. skazany został za dwa występki z art. 226§1 kk w zw. z art. 57a kk każdy popełniony w dniu 21 października 2010 roku na kary 6 i 5 miesięcy pozbawienia wolności, łącznie na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności .

W sprawie VIII K 1049/10/N A. C. został skazany za występek z art. 226§1 kk i art. 224§2 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§1 kk popełniony w dniu 03 marca 2010 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

W świetle zasad orzekania kary łącznej, nie zachodzi pomiędzy zbiegającymi się przestępstwami na tyle ścisły związek czasowy, przedmiotowy i podmiotowy, aby możliwym było orzeczenie kary łącznej wg oczekiwanej przez skarżącego zasady pełnej absorpcji.

Kontrola odwoławcza oceniająca zasadność podniesionego w apelacji zarzutu rażącej niewspółmierności orzeczonej skazanemu kary łącznej prowadzi jednak do wniosku, że o ile Sąd I instancji trafnie zastosował zasadę asperacji, to przy jej orzekaniu nie nadał odpowiedniego znaczenia okoliczności, że pomiędzy poszczególnymi przestępstwami zachodzą stosunkowo nie duże odległości czasowe, tj. 4 miesięcy a nadto pomiędzy przestępstwami za które nastąpiło skazanie w sprawach VIII K 1419/10/N i VIII K 1049/10/N zachodzi bliski związek przedmiotowy, bo skierowane są one przeciw takim samym dobrom prawnym.

Powyższe przemawiało za orzekaniem kary łącznej z zastosowaniem zasady asperacji, ale w większym zakresie niż uczynił to Sąd I instancji, w kierunku zasady absorpcji.

Jak wynika z treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku, Sąd I instancji nadał też na etapie orzekania kary łącznej zbyt marginalne znaczenie postawie skazanego i jego postępom resocjalizacyjnym. Nie negując negatywnego wydźwięku okoliczności, że skazany jest osobą wielokrotnie skazywaną za przestępstwa, nie można oceny w tym zakresie sprowadzić tylko do stwierdzenia, że postawa skazanego nie wskazuje na jakieś spektakularne powodzenie procesu resocjalizacyjnego a skazany zachowuje się umiarkowanie poprawnie.

Z treści opinii o skazanym wydanych przez dyrekcję dwóch różnych zakładów karnych wynika, że przed osadzeniem nie miał negatywnej opinii w miejscu zamieszkania. Jakkolwiek wg opinii zakładu karnego jego prognoza kryminologiczno społeczna jest negatywna z racji wielokrotnej karalności, braku planów po opuszczeniu ZK, to prognoza penitencjarna jest pozytywna.

Z treści opinii wynika, że skazany odbywa karę w systemie programowego oddziaływania a z nałożonych zadań wynikających z (...) wywiązuje się właściwie. Do popełnionych przestępstw prezentuje krytyczny stosunek. Przy czterech karach dyscyplinarnych, 28 razy został nagrodzony regulaminowo. Nie przynależy do podkultury więziennej, stara się przestrzegać przepisów dot. wykonywania kary pozbawienia wolności. Ze współosadzonymi funkcjonuje zgodnie oraz prezentuje właściwą postawę wobec przełożonych. Jest zatrudniony nieodpłatnie poza terenem ZK i dobrze wywiązuje się z obowiązków pracy. Utrzymuje kontakt z rodziną.

Powyższe okoliczności wskazują, że jakkolwiek skazany był wielokrotnie karany, to generalnie jego proces resocjalizacyjny przebiega zadowalająco i widać wyraźnie, co trafnie podnosi obrońca, że skazany przez prezentowaną postawę jest w ten proces zaangażowany i czyni starania w kierunku uczynienia jego postawy społecznie akceptowaną. Tego rodzaju okoliczności stawiające skazanego w pozytywnym świetle powinny były znaleźć wyraz w orzeczeniu kary łącznej jako okoliczność na korzyść, by dać wyraźny sygnał , że zaangażowanie skazanego w proces resocjalizacji jest docenione i zachęcić go tą drogą do kontynuowania tak obranej postawy w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności.

Mając powyższe okoliczności na uwadze, zmieniono zaskarżony wyrok łączny poprzez obniżenie orzeczonej skazanemu w punkcie II tego wyroku kary łącznej do 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności .

Sąd Odwoławczy, w kontekście uprzedniej wielokrotnej karalności skazanego, co celowym czyni poddanie go dłuższej resocjalizacji dla utrwalenia postawy poszanowania porządku prawnego, nie znalazł podstaw do dalszego łagodzenia orzeczonej kary łącznej zwłaszcza, że stanowiący po części podstawę takiego żądania, zarzut apelacji, bazujący na tezie, że zachodzą podstawy do orzekania kary łącznej z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji został negatywnie zweryfikowany przez Sąd odwoławczy.

Kontrola odwoławcza zaskarżonego wyroku łącznego z urzędu, ponad podniesione w apelacji zarzuty, doprowadziła do ujawnienia, że treść wyroku łącznego, jego uzasadnienie oraz poprzedzające go postępowanie na rozprawie nie są wolne od uchybień, które jakkolwiek po przeprowadzeniu przez Sąd odwoławczy czynności weryfikujących, okazały się nie mieć wpływu na treść wyroku, to wymagały odnotowania, aby wyeliminować możliwość ich powtórzenia się w przyszłości.

Kontrola treści zaskarżonego wyroku, jego uzasadnienia i przebiegu postępowania na rozprawie prowadzi do wniosku, że Sąd I instancji nie do końca zastosował się do obowiązku wnikliwego zweryfikowania istnienia podstaw do wydania wyroku łącznego z uwzględnieniem wszystkich wydanych wobec A. C. skazań.

W postępowaniu o wydanie wyroku łącznego nie obowiązuje zasada skargowości. Oznacza to, że w sytuacji gdy postępowanie w przedmiocie wyroku łącznego zainicjował sam skazany, to sposób w jaki we wniosku określił zakres wyroków jednostkowych, które powinny być objęte tym postępowaniem, nie ma przesądzającego znaczenia dla określenia zakresu przedmiotowego tego postępowania. Obowiązkiem Sądu wynikającym, z art. 570 k.p.k., jak i z art. 85 k.k. jest bowiem i tak przeprowadzenie postępowania w zakresie wszystkich skazań danej osoby będącej przedmiotem tego postępowania, celem ustalenia czy popełnione przez nią przestępstwa pozostają w realnym zbiegu i przez to kary za nie orzeczone podlegają łączeniu.

Jak wynika z przebiegu postępowania na rozprawie i zakresu przeprowadzonych tam dowodów (karta 64- 65), to Sąd I instancji przeprowadził szczegółowo dowody wyłącznie w kierunku weryfikacji podstaw do wydania wyroku łącznego tylko z uwzględnieniem skazań wskazanych we wniosku skazanego o wydanie wyroku łącznego.(2-3)

Z treści sentencji i uzasadnienia wyroku łącznego wynika natomiast, że Sąd wydając wyrok łączny orzekł co do podstaw wydania wyroku łącznego z uwzględnieniem wszystkich wydanych dotąd wobec skazanego wyroków.

Kontrola odwoławcza prowadzi jednak do wniosku, że orzeczenie w tej mierze nie zostało poprzedzone należycie wnikliwym postępowaniem dowodowym w kierunku weryfikacji istnienia faktycznych i materialnoprawnych podstaw do wydania wyroku łącznego, na którym to etapie, w kontekście art. 85 kk znaczenie mają data wydania pierwszego, chociażby nieprawomocnego wyroku, data popełnienia przestępstwa oraz rodzaj wymierzonej kary.

Jeżeli chodzi o podstawy orzekania kary łącznej z uwzględnieniem skazań, o jakich mowa w punktach 1 do 10 danych o karalności skazanego z KRK (k.19-20) to Sąd I instancji poczynił w tym zakresie ustalenia faktyczne, co do istnienia podstaw do orzekania kary łącznej, na podstawie samych tylko danych z KRK, zbędnym czyniąc, w sytuacji podjęcia się badania istnienia ewentualnych podstaw do orzekania kary łącznej dołączenie akt spraw, odpisów wyroków czy danych o odbyciu kary w zakresie badanych skazań.

Sąd I instancji zaniechał też należycie wnikliwej analizy dat wydania tych wyroków, dat popełnienia przestępstw i rodzaju wymierzonych w nich kar pod kątem istnienia podstaw do wydania wyroku łącznego z uwzględnieniem skazań objętych badaniem ze skazaniami wcześniejszymi.

Komparycja zaskarżonego wyroku łącznego nie zawiera rozpisania analizowanych skazań tj. wymienionych w pkt 1 do 3, 5-do 9 z danych o karalności z KRK,(k.19-20) tj. zwłaszcza w zakresie dat wydania wyroków, dat popełnienia czynów, ich kwalifikacji ani rodzaju orzeczonych kar, ograniczając się do ogólnego przywołania treści tylko wyroków łącznych wcześniej wobec skazanego wydanych.

Powyższe wskazuje na nie wykonanie przez Sąd I instancji obowiązku weryfikacji w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego wszelkich skazań zapadłych, przy podkreśleniu zasady nie związania Sądu, co do zakresu orzekania o wydanie wyroku łącznego treścią w tej mierze wniosku skazanego.

Uzupełnienie w tym kierunku przewodu sądowego w postępowaniu odwoławczym i analiza tych skazań pod kątem uregulowania art. 85 kk doprowadziło do wniosku - iż zważywszy na daty wydania wyroków w sprawach opisanych w pkt 1 do 3, 5-9 danych z KRK (k.19)oraz daty popełnienia przypisanych w nich przestępstw, w tym także mając na uwadze skazania uwzględnione już przez sąd I instancji -nie zachodzą w żadnym zakresie podstawy do orzekania kary łącznej z ich uwzględnieniem, co pozwoliło uznać orzeczenie o umorzeniu postepowania zawarte w punkcie V zaskarżonego wyroku za trafne.

I tak, w postępowaniu odwoławczym ustalono, że A. C. wyrokiem Sądu Rejonowego dla Krakowa Nowej Huty w Krakowie z dnia 17.10.1991 r. sygn. akt II 674/91/N skazany został za przestępstwo z art. 208 dkk popełnione w okresie od 19.02.1991r. do 27.05.1991r.

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Krakowa Nowej Huty w Krakowie z dnia 22.12.1993 r. sygn. akt II 1004/93/N A. C. skazany został za przestępstwo z art. 208 dkk w zw. art. 60§1 dkk popełnione w dniu 6/7.10.1993r.

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Krakowa Nowej Huty w Krakowie z dnia 08.11.1994 r. sygn. akt II 795/94/N A. C. skazany został za przestępstwo z art. 215§1 dkk w zw. z art.60 § 1 dkk popełnione w dniu 26/27.12.1992r.

Skazania w sprawach II 1004/93/N i II K 795/94/N objęte zostały wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie z dnia 14.03.1995 r. sygn. akt II K 1049/94/N.

Nadto ustalono, że w stosunku do A. C. skazanego prawomocnie wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie z dnia 17 października 2000r., sygn. II K 972/00/N za przestępstwo z art. 158 § 1 kk popełnione w dniu 8 kwietnia 2000r., za które wymierzono skazanemu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 4 lata, przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Krakowa — Nowej Huty w K. z dnia 18 czerwca 2004r., sygn. II Ko 959/03/N zarządzono skazanemu wykonanie kary pozbawienia wolności,

2.  Sądu Rejonowego dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie z dnia 24 stycznia 2001r., sygn. II K 1185/00/N za przestępstwo z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełnione w dniu 13 lutego 2000r., za które wymierzono skazanemu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 4 lata, przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie z dnia 17 marca 2005r., sygn. II Ko 1759/04/N zarządzono skazanemu wykonanie kary pozbawienia wolności,

3.  Sądu Rejonowego dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie z dnia 14 lutego 2001r., sygn. II K 1437/00/N za przestępstwo z art. 280 § 1 kk popełnione w dniu 25 września 2000r. na karę 2 lat pozbawienia wolności i 20 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości stawki dziennej na kwotę 20 złotych, przy czym na poczet kary pozbawienia wolności zaliczono okres tymczasowego aresztowania od dnia 25 września 2000r. do dnia 7 lutego 2001r.,

4.  Sądu Rejonowego dla Krakowa - Krowodrzy w Krakowie z dnia 10 kwietnia 2002r., sygn. II K 194/02/K za przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełnione w dniu 17 maja 1999r. na karę 2 lat pozbawienia wolności i 60 stawek dziennych grzywny przy
ustaleniu wysokości stawki dziennej na kwotę 10 złotych, przy czym wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 5 lat, po czym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Krakowa - Krowodrzy w Krakowie z dnia 5 marca 2003r., sygn. II Ko 3818/02/K zarządzono skazanemu wykonanie kary pozbawienia wolności i zaliczono na jej poczet okres zatrzymania w dniu 17 stycznia 2002r.,

5.  Sądu Rejonowego dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie z dnia 22 grudnia 2003r., sygn. II K 1438/03/N za przestępstwo z art. 284 § 2 kk popełnione w dniu 3 lutego 2003r., na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności,

6.  przy czym wyroki opisane w punkcie 3 i 4 zostały objęte wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego dla Krakowa - Krowodrzy w Krakowie z dnia 29 kwietnia 2004r., sygn. akt II K 204/04/K, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 18 listopada 2004r., sygn. IV Ka 1314/04,

W dniu 01 grudnia 2005 roku, sygn. II K 1496/05/K Sąd Rejonowy dla Krakowa – Krowodrzy w Krakowie w wyroku łącznym orzekł m.in.,że :

I.  na zasadzie art. 575 § 1 kpk stwierdza utratę mocy wyroku łącznego Sądu Rejonowego dla Krakowa - Krowodrzy w Krakowie z dnia 29 kwietnia 2004r., sygn. akt II K 204/04/K zmienionego wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 18 listopada 2004r., sygn. IV
Ka 1314/04, opisanego w punkcie 6,

II.  na mocy art. 85 kk i art. 86 § 1 kk w zw. z art. 569 § 1 kpk w miejsce kar pozbawienia wolności wymierzonych skazanemu wyrokami:

- Sądu Rejonowego dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie z dnia 17 października 2000r., sygn. II K 972/00/N,

- Sądu Rejonowego dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie z dnia 24 stycznia 200lr., sygn. II K 1185/00/N,

- Sądu Rejonowego dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie z dnia 14 lutego 2001r., sygn. II K 1437/00/N,

- Sądu Rejonowego dla Krakowa - Krowodrzy w Krakowie z dnia 10 kwietnia 2002r., sygn. II K 194/02/K,

opisanymi w punktach 1-4 orzeka skazanemu A. C. karę łączną 4 (czterech) lat pozbawienia wolności,

III.  na mocy art. 85 kk i art. 86 § 1 kk w zw. z art. 569 § 1 kpk w miejsce kar grzywien wymierzonych skazanemu wyrokami:

- Sądu Rejonowego dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie z dnia 14 lutego 2001r., sygn. II K 1437/00/N,

- Sądu Rejonowego dla Krakowa - Krowodrzy w Krakowie z dnia 10 kwietnia 2002r., sygn. II K 194/02/K,

opisanymi w punktach 3-4 orzeka skazanemu A. C. karę łączną 70 (siedemdziesięciu) stawek dziennych grzywny określając na mocy art. 86 § 2 kk wysokość stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych,

VI.  na zasadzie art. 572 kpk w zw. z art. 85 kk umarza postępowanie w przedmiocie objęcia niniejszym wyrokiem łącznym wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa - Nowej Huty w Krakowie z dnia 22 grudnia 2003r., sygn. II K 1438/03/N, opisanego w punkcie 5,

Powyższe, wyżej opisane uchybienie Sądu Rejonowego nie skutkowało orzeczeniem kasatoryjnym, jego konwalidacja przy ponownym rozpoznaniu sprawy sprowadzała by się tylko do bardziej dokładnego rozpisania w orzeczeniu skazań z pkt 1 do 3 i 5 do 9 z danych z KRK i wydania ponownie orzeczenia o umorzeniu postępowania w tym zakresie.

Sąd I instancji nie przeprowadził na rozprawie dowodu ani z akt ani z odpisu wyroku w sprawie VIII K 668/10/N ani z akt sprawy VIII K 887/11/N, co nie stanęło na przeszkodzie, aby za podstawę ustaleń faktycznych przyjąć treść wyroku w tej sprawie na podstawie akt VIII K 887/11/N (k.64-65/87). Powyższe postąpienie stanowi o obrazie art. 410 kpk.

Powyższe także nie skutkowało orzeczeniem kasatoryjnym, gdyż skazanie to z racji rodzaju orzeczonej kary tj. grzywny nie podlega łączeniu ze skazaniem w sprawie VIII K 15/10/N ani z innymi.

Mając powyższe na uwadze, poza wskazaną wyżej zmianą, w pozostałym zakresie przedmiotowy wyrok utrzymano w mocy.

Wobec częściowego uwzględnienia skargi, kierując się zasadami słuszności, na mocy art.624§1 kpk zwolniono skazanego od wydatków za postępowanie odwoławcze.

Na rzecz obrońcy, zasądzono koszty obrony z urzędu przed Sądem drugiej instancji przez skazanego nie uregulowane, ustalając wysokość wynagrodzenia na podstawie § 14 ust. 5 w zw. z §2 ust.1, 2, 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. Dz.U. Nr 163, poz. 1348 w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. W skład przyznanego wynagrodzenia adwokata wliczono 23% należnego podatku VAT.

SSO Lidia Haj SSO Bogusław Słowik SSR(del.) Janusz Kawałek

(...)