Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 czerwca 2014r.

Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział III Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Barbara Pankiewicz

Protokolant: st. prot. sąd. Marta Janik

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej: Marty Gdańskiej - Kuzior

po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2014r.

sprawy: S. D., s. V. i F., ur. (...) w T. M. w R.,

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie, Wydział II Karny z dnia 28 maja 2007r., sygn. II K 544/07/S za przestępstwo z art. 291 § 1 kk popełnione w dniu 4 marca 2007r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wymiarze 30 stawek dziennych po 10 złotych każda, za przestępstwo z art. 278 § 5 kk i art. 275 § 1 kk i art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełnione w dniu 6 marca 2007r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wymiarze 30 stawek dziennych po 10 złotych każda, przy orzeczeniu kary łącznej w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres próby wynoszący 3 lata oraz łącznej kary grzywny w wysokości 50 stawek, określając wysokość jednej stawki na 10 zł,

2.  Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie, Wydział II Karny z dnia 12 czerwca 2007r., sygn. II K 722/07/S za przestępstwo z art. 278 § 1 kk popełnione w dniu 15 marca 2007r. na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres próby wynoszący 5 lat oraz karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych po 10 złotych każda, postanowieniem Sądu Rejonowego dla Krakowa Podgórza w Krakowie, Wydział II Karny z dnia 10 stycznia 2011r., sygn. II Ko 4700/10/P zarządzono skazanemu wykonanie warunkowo zawieszonej kary, zaliczając skazanemu na poczet podlegającej wykonaniu kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 15 marca 2007r. do dnia 15 maja 2007r.

3.  Sądu Okręgowego w Krakowie, Wydział III Karny z dnia 27 listopada 2009r., sygn. III K 265/08, utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Krakowie, Wydział II Karny z dnia 12 lipca 2010r., sygn. II AKa 94/10 za przestępstwo z art. 280 § 2 kk i art. 157 § 2 kk i art. 275 § 1 kk i art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełnione w dniu 10 kwietnia 2008r. na karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za przestępstwo z art. 280 § 1 kk i art. 157 § 2 kk i art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełnione w dniu 10 kwietnia 2008r. na karę 2 lat pozbawienia wolności, przy orzeczeniu kary łącznej w wymiarze 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, z zaliczeniem na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okresu zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 10 kwietnia 2008r. do dnia 23 czerwca 2008r.,

4.  Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie Wydział II Karny z dnia 17 maja 2010r., sygn. II K 1663/09/S za przestępstwo z art. 278 § 1 kk i art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełnione w dniu 23 listopada 2009r. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres próby wynoszący 4 lata oraz karę grzywny w wymiarze 60 stawek dziennych po 10 złotych każda, postanowieniem Sądu Rejonowego dla Krakowa Podgórza w Krakowie, Wydział II Karny z dnia 5 grudnia 2013r., sygn. II Ko 5278/13/P zarządzono skazanemu wykonanie warunkowo zawieszonej kary, zaliczając skazanemu na poczet podlegającej wykonaniu kary pozbawienia wolności okres zatrzymania w sprawie w dniu 23 listopada 2009r.

5.  Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie, Wydział XIV Karny z dnia 20 czerwca 2013r., sygn. XIV K 385/13/S za przestępstwo z art. 278 § 5 kk i art. 275 § 1 kk i art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełnione w dniu 10 stycznia 2013r. na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności, z zaliczeniem na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 26 kwietnia 2013r.

I.  rozwiązuje karę łączną orzeczoną wobec S. D. wyrokiem Sądu Okręgowego w Krakowie, Wydział III Karny z dnia 27 listopada 2009r., sygn. III K 265/08,

II.  na mocy art. 85 kk, 86 §1 kk oraz na zasadzie art. 569 § 1 kpk
w miejsce kar jednostkowych wymierzonych wyrokami: Sądu Okręgowego w Krakowie, Wydział III Karny z dnia 27 listopada 2009r., sygn. III K 265/08, Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie Wydział II Karny z dnia 17 maja 2010r., sygn. II K 1663/09/S opisanymi wyżej w punktach 3 i 4 orzeka karę łączną w wymiarze 4 (czterech) lat pozbawienia wolności,

III.  na zasadzie art. 577 kpk na poczet orzeczonej łącznej kary pozbawienia wolności zalicza skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności: od dnia 10 kwietnia 2008r. do dnia 23 czerwca 2008r., w dniu 23 listopada 2009r. oraz okresy kar dotychczas odbytych w sprawach: sygn. akt III K 265/08, sygn. akt II K 1663/09/S,

IV.  w pozostałym zakresie wyroki podlegające połączeniu ulegają odrębnemu wykonaniu,

V.  na mocy art. 572 kpk umarza postępowanie o wydanie wyroku łącznego odnośnie kar wymierzonych wyrokami: Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie, Wydział II Karny z dnia 28 maja 2007r., sygn. II K 544/07/S, Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie, Wydział II Karny z dnia 12 czerwca 2007r., sygn. II K 722/07/S, Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie, Wydział XIV Karny z dnia 20 czerwca 2013r., sygn. XIV K 385/13/S, opisanymi wyżej w punktach 1, 2, 5,

VI.  na mocy art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. P., Kancelaria Adwokacja w K., ul. (...) kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych i 60/100) w tym 27,60 z tytułu VAT tytułem kosztów obrony z urzędu,

VII.  na mocy art. 624 §1 kpk zwalnia skazanego S. D. od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości.

Sygn. akt III K 81/14

UZASADNIENIE

wyroku łącznego z dnia 25 czerwca 2014r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Skazany S. D. złożył wniosek o wydanie wyroku łącznego obejmującego skazania wyrokami: Sądu Rejonowego dla Krakowa – Śródmieścia w Krakowie, Wydział II Karny z dnia 17 maja 2010r., sygn. II K 1663/09/S, Sądu Okręgowego w Krakowie, Wydział III Karny z dnia 27 listopada 2009r., sygn. III K 265/08, Sądu Rejonowego dla Krakowa – Śródmieścia w Krakowie, Wydział II Karny z dnia 12 czerwca 2007 r., sygn. II K 722/07/S.

Sąd ustalił, iż S. D. został skazany następującymi prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie, Wydział II Karny z dnia 28 maja 2007r., sygn. II K 544/07/S za przestępstwo z art. 291 § 1 kk popełnione w dniu 4 marca 2007r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wymiarze 30 stawek dziennych po 10 złotych każda, za przestępstwo z art. 278 § 5 kk i art. 275 § 1 kk i art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełnione w dniu 6 marca 2007r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wymiarze 30 stawek dziennych po 10 złotych każda, przy orzeczeniu kary łącznej w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres próby wynoszący 3 lata oraz łącznej kary grzywny w wysokości 50 stawek, określając wysokość jednej stawki na 10 zł,

( odpis wyroku sygn. II K 544/07/S k. 57-58);

2.  Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie, Wydział II Karny z dnia 12 czerwca 2007r., sygn. II K 722/07/S za przestępstwo z art. 278 § 1 kk popełnione w dniu 15 marca 2007r. na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres próby wynoszący 5 lat oraz karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych po 10 złotych każda, przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Krakowa Podgórza w Krakowie, Wydział II Karny z dnia 10 stycznia 2011r., sygn. II Ko 4700/10/P zarządzono skazanemu wykonanie warunkowo zawieszonej kary, zaliczając skazanemu na poczet podlegającej wykonaniu kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 15 marca 2007r. do dnia 15 maja 2007r.

odpis wyroku sygn. II K 722/07/S k. 55-56

odpis postanowienia sygn. II Ko 4700/10/P k. 74-75 ;

3.  Sądu Okręgowego w Krakowie, Wydział III Karny z dnia 27 listopada 2009r., sygn. III K 265/08, utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Krakowie, Wydział II Karny z dnia 12 lipca 2010r., sygn. II AKa 94/10 za przestępstwo z art. 280 § 2 kk i art. 157 § 2 kk i art. 275 § 1 kk i art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełnione w dniu 10 kwietnia 2008r. na karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za przestępstwo z art. 280 § 1 kk i art. 157 § 2 kk i art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełnione w dniu 10 kwietnia 2008r. na karę 2 lat pozbawienia wolności, przy orzeczeniu kary łącznej w wymiarze 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, z zaliczeniem na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okresu zatrzymania i tymczasowego aresztowania od dnia 10 kwietnia 2008r. do dnia 23 czerwca 2008r.,

odpis wyroku sygn. III K 265/08 k. 46-54

odpis wyroku sygn. II AKa 94/10 k. 76-77

4.  Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie Wydział II Karny z dnia 17 maja 2010r., sygn. II K 1663/09/S za przestępstwo z art. 278 § 1 kk i art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełnione w dniu 23 listopada 2009r. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania na okres próby wynoszący 4 lata oraz karę grzywny w wymiarze 60 stawek dziennych po 10 złotych każda, postanowieniem Sądu Rejonowego dla Krakowa Podgórza w Krakowie, Wydział II Karny z dnia 5 grudnia 2013r., sygn. II Ko 5278/13/P zarządzono skazanemu wykonanie warunkowo zawieszonej kary, zaliczając skazanemu na poczet podlegającej wykonaniu kary pozbawienia wolności okres zatrzymania w sprawie w dniu 23 listopada 2009r.

odpis wyroku II K 1663/09/S k. 27-28

odpis postanowienia sygn. II Ko 5278/13/P k.72

5.  Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie, Wydział XIV Karny z dnia 20 czerwca 2013r., sygn. XIV K 385/13/S za przestępstwo z art. 278 § 5 kk i art. 275 § 1 kk i art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk popełnione w dniu 10 stycznia 2013r. na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności, z zaliczeniem na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 26 kwietnia 2013r.

(dowód: odpis wyroku sygn. XIV K 385/13/S k. 61)

W oparciu o informacje z KRK Sąd ustalił, iż skazany G. S. był czterokrotnie karany począwszy od 2007r. do 2013r. za przestępstwa: przeciwko mieniu, przeciwko wiarygodności dokumentów, przeciwko życiu i zdrowiu.

(dowód: informacja z Krajowego Rejestru Karnego k. 33-34)

Zachowanie skazanego podczas odbywania kary pozbawienia wolności oceniono jako poprawne. Przestrzega dyscypliny i obowiązków skazanego. Uzyskał wyróżnienie za wykonywanie prac porządkowych na rzecz oddziału mieszkalnego, nie był karany dyscyplinarnie, nie korzystał dotychczas z zezwoleń na opuszczenie jednostki penitencjarnej. Nie deklarował przynależności do nieformalnych struktur więziennej podkultury przestępczej. Skazany nawiązuje właściwe relacje z innymi skazanymi, nie zostały odnotowane konflikty z jego udziałem, względem przełożonych jest zdyscyplinowany i kulturalny. Skazany nie jest zatrudniony w trakcie odbywania kary, złożył prośbę o skierowanie do zatrudnienia. Na skazanego nałożono obowiązek uczestnictwa w zajęciach zakresu profilaktyki uzależnień. Skazany rokuje pozytywną prognozę penitencjarną.

(dowód: opinia z zakładu karnego k. 40)

Sąd zważył, co następuje:

Wyrok łączny może być wydany, gdy sprawca popełnił dwa, lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu.

Sąd uznał, iż w przypadku skazanego S. D. takie warunki zachodzą jedynie w stosunku do wyroków opisanych w pkt. 3 i 4, a to Sądu Okręgowego w Krakowie z 27.11.2009 r. III K 265/08 i Sądu Rejonowego dla Krakowa – Śródmieścia w Krakowie z dnia 17.05.21010r. sygn. II K 1663/09/S.

Podstawą wymiaru kary łącznej są kary wymierzone z osobna za zbiegające się przestępstwa, które jednocześnie wyznaczają granice wymiaru kary łącznej. Granicę dolną stanowi najwyższa z kar wymierzonych za poszczególne zbiegające się przestępstwa, w przedmiotowej sprawie , jest to kara 3 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Natomiast granicę górną stanowiłaby suma kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa- uwzględniając aspekt teoretyczny- w tym wypadku byłoby to kara 6 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności , z tym , że zważywszy na orzeczenie SA w Krakowie z dnia 4 lipca 2013 II AKz 229)13 ,iż nie można wyrokiem łącznym pogorszać sytuacji skazanego ,zwiększając dolegliwość karną ponad dolegliwość wynikającą z sumy kar wymierzonych odrębnie , stwierdzić należy ,iż maksymalna kara wymierzona w wyroku łącznym nie może, w przypadku skazanego S. G.-D. ,przekroczyć 4 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności.

Zgodnie z treścią przepisu art. 86 § 1 kk Sąd może określić wysokość kary łącznej przy zastosowaniu jednej z trzech zasad:

-

zasady kumulacji, polegającej na zsumowaniu wszystkich kar jednostkowych wymierzonych za zbiegające się przestępstwa, w przedmiotowej sprawie byłaby to 4 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności;

-

zasady absorpcji, polegającej na wymierzeniu kary łącznej równej najwyższej z kar jednostkowych orzeczonej za poszczególne, zbiegające się przestępstwa, w analizowanym wypadku byłaby to kara 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

-

zasady asperacji (mieszanej) – częściowo absorpcji, częściowo kumulacji, gdzie wysokość łącznej kary stanowi pewną średnią kar jakie zostałyby określone przy zastosowaniu zasady pełnej kumulacji i pełnej absorpcji.

Wymierzając skazanemu S. D. karę łączną pozbawienia wolności w rozmiarze 4 lat pozbawienia wolności Sąd zastosował zasadę asperacji.

Zarówno w orzecznictwie jak i doktrynie przeważa pogląd, że wymiar kary łącznej powinien różnić się od mechanicznego dodawania kar, a priorytetową zasadą kary łącznej powinna być zasada asperacji. Natomiast kara łączna orzekana na zasadzie absorpcji i kumulacji powinna być wyjątkiem.

Wynika to chociażby z faktu, że popełnienie kilku przestępstw jest samo przez się okolicznością obciążającą i stosowanie absorpcji kar kłóciłoby się z wymaganiami prewencji ogólnej i szczególnej, a wręcz prowadziłoby do premiowania sprawcy popełniającego nie jedno przestępstwo i praktycznie do bezkarności innych działań (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 grudnia 1975 r., sygn. Rw 628/75, OSN 1976/2 poz. 33).

Zgodnie z praktyką, orzekając karę łączną Sąd bierze pod uwagę stopień związku przedmiotowego i podmiotowego przestępstw zbiegających się realnie, za które wymierzono kary podlegające łączeniu. Nie jest natomiast uprawniony do ponownego rozważania tych samych okoliczności, które legły u podstaw wymiaru kar w poprzednio osądzonych sprawach (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 4 października 2000 r., sygn. II AKa 175/00, KZS 2000/10/31).

Generalnie im związek ten jest bardziej ścisły, tym bardziej w oznaczaniu kary łącznej powinna przeważać zasada absorbowania się poszczególnych kar. Zaś im ten związek jest luźniejszy, tym bardziej kara łączna powinna zbliżać się do sumy kar podlegających łączeniu (por OSNKW 1976 r. z. 3 poz. 144, OSNKW 1976 r. z. 10-11, poz. 128). Wynika to przede wszystkim z założenia, by wymiarem kary łącznej wyrazić cały zakres krzywd wyrządzonych wszystkimi przestępstwami oraz rozległość winy skazanego.

Wymiar takiej kary winien odpowiadać wymogom prewencyjnym, w szczególności w znaczeniu prewencji indywidualnej postrzeganej przez pryzmat postawy skazanego wpływającej na oceną prognozy kryminologicznej, z istotnym elementem dotyczącym koincydencji czasowo – przestrzennej przestępstw, a nadto czynić zadość oczekiwaniom społecznym w tym zakresie przez uwzględnienie rodzaju i wagi naruszonych deliktami dóbr, chronionych normami prawa karnego.

W sensie merytorycznym decydujące znaczenie przy wymiarze kary łącznej ma prewencyjne oddziaływanie tej kary, zwłaszcza w znaczeniu prewencji indywidualnej, co oznacza, że należy uwzględnić postawę i zachowanie skazanego, które mają świadczyć o tym, że skazany po wyjściu na wolność będzie przestrzegał porządku prawnego i nie popełni ponownie przestępstwa, czyli powinna mieć miejsce pozytywna prognoza kryminologiczna. Nadto wymiar kary łącznej winien czynić zadość oczekiwaniom społecznym przez uwzględnienie rodzaju i wagi naruszonych przestępstwami dóbr.

Oparcie wymiaru kary łącznej na zasadzie absorpcji lub kumulacji traktować należy jako rozwiązanie stosowane wyjątkowo
i wymagające szczególnego uzasadnienia. Priorytetem powinna być zasada asperacji.

Dokonując wyboru metody – zasady wedle, której następuje łączenie kar jednostkowych, należy kierować się:

- poziomem, stopniem związku podmiotowo-przedmiotowego (ścisły, odległy, brak związku) (wyrok SA w Krakowie z dn. 04.10.2000r. II AKa 175/00 KZS 2000/10/13, wyrok SN z dn. 15.05.1990 r. IV KK 80/90 LEX 22064). O ocenie związku podmiotowo-przedmiotowego decyduje podobieństwo rodzajowe zbiegających się przestępstw, motywacji, pobudek, czasu, miejsca, zamiaru, osoby pokrzywdzonej, sposobu działania (wyrok SA w Krakowie z dn. 02.07.1992 r. II AKa 117/92 KZS 3/50, wyrok SA w Gdańsku z dn. 05.11.1998 r. II AKa 260/98 Biul. SA w Gdańsku 1999/1/108, wyrok SA w Katowicach
z dn. 08.03.2001 r. II AKa 59/01 PiP 2002/3/21, wyrok SA
w Krakowie z dn. 19.01.2005 r. II AKa 274/04 KZS 2005/1/14),

- stopniem społecznej szkodliwości (bezprawia) zbiegających się przestępstw, gdy jedno ze zbiegających się przestępstw ma jednoznacznie wyższy od pozostałych stopień szkodliwości, swoiście dominuje nad pozostałymi, które mają mniejsze znaczenie z punktu widzenia bezprawia, co przemawia za zastosowaniem pełnej absorpcji, a w wypadku przeciwnym - kumulacji (Komentarz do Części ogólnej KK pod red. A. Zolla str. 954 teza 13),

- ilością popełnionych przestępstw, które podlegają łączeniu,
z powodów prognostycznych (wyrok SA w Warszawie z dn. 12.07.2000 r. II AKa 171/00 OSA 2001/2/5).

Stopnia związku pomiędzy przestępstwami, za które G.- D. został skazany nie można określić jako bliskiego. Za takim stanowiskiem przemawia brak tożsamości osób pokrzywdzonych oraz znaczna odległość czasowa – sprowadzająca się do różnicy czasu ponad półtora roku pomiędzy popełnionymi przez oskarżonego przestępstwami.

Podobny jest stopień społecznej szkodliwości dwóch z trzech czynów objętych wyrokiem łącznym.

Zasadę absorpcji stosuje się, gdy przestępstwa objęte realnym zbiegiem w liczbie nie większej niż dwa, wskazują na bliską więź przedmiotową i podmiotową, są jednorodzajowe i popełnione zostały w bliskim związku czasowym i miejscowym, stanowiąc jeden zespół zachowań sprawcy, objęty jednym planem działania, mimo godzenia w różne dobra osobiste. (wyrok SA w Katowicach z 08.03.2001r., II AKa 59/01, Prok. i Pr. 2002/3/21).

Wobec powyższego Sąd nie sięgnął do wymiaru kary w granicach najsurowszej z kar jednostkowych, jako wynikowej zastosowania pełnej zasady absorpcji, gdyż w obliczu popełnienia przestępstw na szkodę różnych pokrzywdzonych, sięgnięcie do wariantu kary łącznej w najmniej dolegliwym dla sprawcy wymiarze sprzeciwiały się względy prewencyjne. Zgodnie, bowiem z wyrażonym w judykaturze poglądem – popełnienie dwóch przestępstw jest czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej od wynikającej z zasady absorpcji (OSA nr 2 z 2001r., poz. 5).

W przypadku skazanego S. D. mamy do czynienia z popełnieniem – 3 przestępstw, oraz popełnieniem przestępstw poza wyrokiem łącznym, a zatem z powodów prognostycznych przemawia to przeciwko zasadzie absorpcji.

Sąd wymierzając karę łączną uwzględnił także okoliczności podmiotowe po stronie skazanego, a to wielokrotną karalność, co ocenia się głównie w aspekcie prognostycznym, który w przypadku osoby S. D. jest negatywny.

Tylko kara w tym wymiarze jest w stanie uczynić zadość wymaganiom prewencji indywidualnej i sprostać pokładanym w niej oczekiwaniom społecznym, zarazem w odczuciu społecznym uchodzi za sprawiedliwą, celową i zasłużoną.

Sąd nie uznał za podstawę dokonywanych ustaleń podnoszone przez skazanego okoliczności dotyczące jego sytuacji rodzinnej, gdyż nie mają one znaczenia przy ustalaniu związku czasowo – przyczynowo- skutkowego przestępstw za które wymierzono kary jednostkowe, a które to okoliczności bez wątpienia były przedmiotem ochrony przy wydawaniu poszczególnych wyroków.

Sąd zaliczył skazanemu na poczet kary łącznej okresy kar dotychczas odbytych w sprawach: sygn. III K 265/08, sygn. II K 1663/09/S.

Sąd działając na zasadzie art. 572 kpk umorzył postępowanie o wydanie wyroku łącznego odnośnie kar wymierzonych wyrokami: Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie, Wydział II Karny z dnia 28 maja 2007r., sygn. II K 544/07/S, Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie, Wydział II Karny z dnia 12 czerwca 2007r., sygn. II K 722/07/S, Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie, Wydział XIV Karny z dnia 20 czerwca 2013r., sygn. XIV K 385/13/S, bowiem w przypadku kar wymierzonych tymi wyrokami, nie zachodziły warunki do wydania kary łącznej.

Wyrok Sądu Rejonowego dla Krakowa - Śródmieścia z dnia 20.06.2013 r., sygn. XIV 385/13/S nie pozostaje w żadnym związku czasowym z pozostałymi wyrokami , a zatem kara objęta tym wyrokiem nie może być przedmiotem rozpoznania w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego.

Umorzenie postępowania odnośnie kar wymierzonych wyrokami wydanymi w sprawach: sygn. II K 722/07/S Sądu Rejonowego dla Krakowa- Śródmieścia w Krakowie oraz sygn. II K 544/07/S Sądu Rejonowego dla Krakowa- Śródmieścia w Krakowie uzasadnione jest okolicznościami wskazanymi wcześniej, - a dotyczącymi niemożliwości – z uwagi na wydanie bardziej korzystnego rozstrzygnięcia - objęcia wyrokiem łącznym, kar jednostkowych pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania.

Zważyć należy, iż co prawda niniejsze kary zostały orzeczone za przestępstwa popełnione przed dniem 8 czerwca 2010 r., niemniej jednak w przypadku łączenia kar , obejmujących kary z warunkowym zawieszeniem oraz karę bezwzględną, orzeczenie kary łącznej z warunkowym zawieszeniem jej wykonania jest możliwe , tylko w przypadku zaistnienia przesłanek z art. 69 kk.

W przypadku skazanego G. przesłanki takie nie zaistniały, a to z uwagi na jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia sprowadzający się do popełniania przestępstw z określoną częstotliwością, co powoduje, iż prognozy związane z zapewnieniem jego właściwej subordynacji wobec porządku prawnego są negatywne, a zatem wymierzenie takiej kary na pewno nie spowoduje realizacji przesłanki w postaci zapobieżenia powrotowi do przestępstwa.

Analiza powyższych rozważań sprowadza się do konkluzji, iż w przypadku kar objętych wyrokami w sprawie II K 544/07/S i II K 722/07/S, brak jest warunków do wydania kary łącznej, co skutkuje umorzeniem postępowania w tym zakresie zgodnie z treścią art.572 kpk .

Na mocy art. 29 ust. 1 ustawy Prawo o adwokaturze zasadnym było zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. P. (Kancelaria Adwokacja w K., ul. (...)) kwoty 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych i 60/100) w tym 27,60 z tytułu VAT tytułem kosztów obrony z urzędu, wobec nieopłacenia ich przez skazanego.

Sąd zwolnił skazanego S. D. z obowiązku uiszczenia należnych Skarbowi Państwa kosztów sądowych w całości, uznając, iż wobec pozostawania skazanego w warunkach więziennych ich uiszczenie byłoby dla niego nadmiernym obciążenie