Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lipca 2014 r.

w składzie:

Przewodniczący: SSO Teresa Suchcicka

Protokolant: st. sekr. sądowy Małgorzata Laskowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lipca 2014 r. w O.

sprawy z odwołania E. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o prawo do emerytury

na skutekodwołania E. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 29 października 2013 r. znak (...)

orzeka:

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

E. B. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P. z dnia 29.10.2013r., znak (...), którą ZUS odmówił mu prawa do emerytury wskazując, że na dzień 01.01.1999r. nie udowodnił wymaganego 15 -letniego okresu pracy w szczególnych warunkach. Domagał się zaliczenia do stażu pracy w szczególnych warunkach okresów zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...) w W.: od 08.10.1980r. do 31.10.1984r. jako kierowca samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, od 01.11.1984r. do 07.07.1987r. oraz 01.08.1987r. do 31.07.1991r. jako ślusarz remontowy (oczyszczanie albo naprawianie aparatów lub pojemników np. cystern, zbiorników itp. po produktach toksycznych, żrących i parzących oraz prace wewnątrz cystern, kotłów, zbiorników, aparatów i kanałów technologicznych - wykaz A, dział IV, poz. 39 ww. Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r.). W toku postępowania odwołujący się wskazał, że także w Przedsiębiorstwie (...) w M. w okresie 25.07.1978r. – 30.09.1980r. oraz w (...) w O. w okresie 01.09.1971r. - 10.07.1978r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego. Wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie mu prawa do wcześniejszej emerytury.

W odpowiedzi na odwołanie Oddział ZUS w P. Inspektorat w O. wniósł o jego oddalenie . Podniósł, że E. B. na dzień 01.01.1999r. nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach. ZUS wskazał, iż do stażu pracy w szczególnych warunkach nie uwzględnił zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...), ponieważ w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 16.11.2004r. brak jest charakteru pracy określonego ściśle według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. Ponadto w świadectwie tym zakład pracy podał, że odwołujący wykonywał prace na stanowisku kierowca, kierowca-ślusarz. Dlatego też decyzją z dnia 29.10.2013r. odmówiono E. B. prawa do emerytury.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił i zważył, co następuje:

E. B. urodził się w dniu (...), podstawą ubiegania się przez ubezpieczonego o prawo do emerytury jest więc ustawa z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z art. 24 ust 1b pkt 20 tej ustawy ubezpieczonym urodzonym po dniu 30.09.1953r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego co najmniej 67 lat.

Zgodnie z literalnym brzmieniem art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 1.01.2013r. w zw. z §4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze świadczenie emerytalne przysługuje ubezpieczonemu, urodzonemu po dniu 31.12.1948r., który łącznie spełnił następujące warunki:

1.  osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn,

2.  nie przystąpił do Otwartego Funduszu Emerytalnego lub złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na dochody budżetu państwa,

3.  w dniu wejścia w życie ustawy (tj. 1.01.1999r.) udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat dla mężczyzn w tym co najmniej 15 lat okresu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, obwiązującym na danym stanowisku pracy.

Zgodnie z treścią § 2 ust. l powołanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Regułą jest, że okresy pracy w szczególnych warunkach stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § l ust. 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy (tak: § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r.).

Zgodnie jednak z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego możliwe jest wykazywanie okoliczności, od których zależy nabycie uprawnień, w postępowaniu przed sądem ubezpieczeń wszelkimi dowodami (wyrok SN z dnia 06.09.1995r., II URN 23/95, OSNP 1996/5/77, wyrok SN z dnia 02.02.1996r., II URN 3/95, OSNP 1996/16/239).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych rozpatrując wniosek E. B. o emeryturę na podstawie zgromadzonej dokumentacji ustalił, że ubezpieczony nie jest członkiem OFE, na dzień 01.01.1999r. zgromadził staż pracy wynoszący 26 lat, 5 miesiące i 14 dni, w tym 25 lat, 7 miesięcy i 27 dni okresów składkowych i 9 miesięcy i 17 dni okresów nieskładkowych. Natomiast nie wykazał żadnego okresu pracy w szczególnych warunkach (decyzja z dnia 29.10.2013r. k. 43 a.e. nr (...)).

Odwołujący się E. B. na okoliczność wykonywania przez siebie pracy w szczególnych warunkach przedstawił ZUS świadectwo pracy wystawione w dniu 16.11.2004r. przez (...) S.A. Oddział w B. W. P. w W., z którego wynika, że był on zatrudniony w (...) Przedsiębiorstwie (...) od 01.10.1980r. do 07.07.1987r. oraz 01.08.1987r. do 31.07.1991r. w tym okresie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace: od 08.10.1980r. do 31.10.1984r. kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym pow. 3,5 t, od 01.11.1984r. do 07.07.1987r. ślusarza remontowego, od 01.08.1987r. do 31.07.1991r. ślusarza remontowego, na stanowisku: kierowca, kierowca – ślusarz - wymienionym w wykazie A części B dziale VIII poz. 2 pkt 1 oraz w wykazie A części B dziale IV poz. 39 wykazu zamieszczonego w Zarządzeniu nr 16 Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 31.03.1988r. w sprawie stanowisk pracy, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach (Dz.U. (...) i GŻ z 1988r., nr 2 poz. 4). (k. 17 a.e. nr (...))

ZUS zakwestionował w/w świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach, bowiem brak w nim charakteru pracy określonego ściśle według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. Ponadto w świadectwie tym zakład pracy podał, że odwołujący wykonywał prace na stanowisku kierowca, kierowca-ślusarz. Organ emerytalny uznał, że do uznania pracy za wykonywaną w szczególnych warunkach wymagane jest wykonywanie tej pracy stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, przewidzianym dla danego stanowiska pracy. Oba te kryteria muszą być spełnione jednocześnie. Wykonywanie pracy podczas zmiany roboczej na różnych stanowiskach (ślusarz-kierowca) wyklucza możliwość spełnienia wymogu wykonywania pracy stale i w pełnym wymiarze czasu, przewidzianym dla danego stanowiska.

Wobec zakwestionowania przez organ emerytalny świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach, Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe w celu ustalenia, jakie czynności faktycznie wykonywał E. B. w (...) Przedsiębiorstwie (...). Sąd w tym celu zażądał od przechowawcy (...) Sp. z o.o. w K. akt osobowych i przesłuchał świadków.

Z akt osobowych wnika, że odwołujący się został przyjęty do pracy na pełen etat w (...) Przedsiębiorstwie (...) z dniem 01.10.1980r. jako kierowca samochodu Syrena, na okres próbny 2 tygodni, a po jego zakończeniu na czas nieokreślony. (k. 37)

W angażu z dnia 04.05.1981r. wskazano stanowisko kierowca samochodu S. (...) (k. 35), zaś w angażu z dnia 31.10.1980r. – kierowca sam. (...).

W angażu z dnia 31.10.1980r. wskazano, że z dniem 08.10.1980r. E. B., kierowcy samochodu (...), powierzono obowiązki kierowcy samochodu S. (...), wskazano, że stawka akordowa przysługuje za każdą przewiezioną tonę, km ładowne, kurs powrotny i czynności spedycyjne. (k. 36).

W angażach stanowiska odwołującego się to: w piśmie z dnia 31.10.1980r. – kierowca samochodu s., z lat 1980r., 01.09.1981r., 15.09.1981r., 20.10.1981r., 3.01.1982r. 01.07.1982, 01.08.1983r. - kierowca (k. 27-34), z dn. 04.05.1981r. -kierowca samochodu S. (...)(k. 35),

Z dniem 01.11.1984r. odwołującemu się, dotychczas zajmującemu stanowisko kierowcy - powierzono stanowisko ślusarz – kierowca. Zmianę uzasadniono bardziej efektywnym wykorzystaniem czasu pracy (k. 55, 56). W kolejnych angażach wpisywano stanowiska ślusarz – kierowca: 01.04.1985r. (k. 54), 01.08.1987r. (k. 20), 26.10.1988r. (k.18), 20.02.1989r. (k. 17), 05.09.1989r. (k. 14), 29.06.1989r. (k. 16), stanowisko to zajmował do czasu rozwiązania stosunku pracy, tj. do 31.07.1991r. (k. 24).

Z dniem 01.11.1986r. odwołującemu, zajmującemu stanowisko ślusarz – kierowca, się przyznano dodatek za czynności spedycyjne i przewóz gazów technicznych do podległych zakładów oraz związanych z za- i wyładunkiem towarów. Podstawa naliczenia dodatku to karta pracy z zaznaczeniem kursów gazu. (k. 52, 53)

Z pisma z dnia 07.11.1986r. wynika, że odwołującemu się przyznano dodatek za wykonywanie czynności spedycyjnych w pełnym zakresie i stały udział w czynnościach za- i wyładunkowych za każdorazowy przewóz gazu w stawce dziennej, podstawa naliczania dodatku to karta pracy z zaznaczeniem kursów gazu. (k. 53)

Z pisma z dnia 05.01.1987r. wynika, że odwołującemu (kierowca – ślusarz) się przyznano dodatek za prowadzenie pojazdów przez pracowników nie zatrudnionych na stanowisku kierowcy. Odwołujący się otrzymał dodatek za prowadzenie samochodu służbowego (za każdy dzień wynikający z karty drogowej) oraz za wykonywanie czynności spedycyjnych oraz związanych z za- i wyładunkiem towarów. (k. 50)

Z dniem 01.08.1987r. odwołującemu się powierzono stanowisko kierowca- ślusarz, przyznano m.in. dodatek za prowadzenie pojazdu i przewóz gazów i materiałów ćwiczebnych. (k. 21)

Wśród dokumentacji pracowniczej znajduje się także świadectwo pracy wystawione przez (...) Przedsiębiorstwo (...) w W. z dnia 13.07.1987r., z którego wynika, że E. B. zatrudniony był od 01.10.1980r. do 07.07.1987r. na stanowisku kierowcy, a ostatnio kierowcy - ślusarza. (k. 58)

Z dniem 01.08.1990r. powierzono mu obowiązki ślusarza. (k. 13)

Natomiast ze świadectwa pracy wystawionego przez (...) Przedsiębiorstwo (...), w dniu 31.07.1991r., wynika, że odwołujący się w okresie od 01.08.1987r. do 31.07.1991r. zatrudniony był w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku ślusarza kierowcy (01.08.1987r. – 31.07.1990r.) i ślusarza (01.08.1990r. – 31.07.1991r.). (k. 2)

Z powyższej dokumentacji pracowniczej nie wynika, że odwołujący się zajmował stanowisko kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony oraz ślusarza remontowego . Na okoliczność czynności wykonywanych przez odwołującego się w spornym okresie zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...), Sąd przesłuchał więc świadków: R. B. i J. Z..

Świadek R. B. zeznał, że z odwołującym pracowali w (...) Przedsiębiorstwie Produkcji (...) z siedzibą w W., zakład produkował pasze na cele rolnicze, dla drobiu, świń. Świadek zatrudniony był w okresie od 1981r. do 2007r., tj. - do upadku firmy, a B. od 1984r. do 1990r. lub 1991r. R. B. pracował jako ślusarz-spawacz, a odwołujący jako kierowca – ślusarz, dowoził 4 ludzi do pracy i pracował potem z nimi. Jeździł samochodem do 3,5 tony. Zabierał ludzi z W. i w delegacje na dłuższe okresy do zakładów utylizacyjnych. Pracowali przy modernizacji dystrybutorów. Odwołujący pracował w pełnym wymiarze czasu pracy, przy pracach ślusarskich, pomagał też świadkowi przy spawaniu. Wykonywał prace ślusarskie, nie spawalnicze. W Wytwórni (...) w W. wykonywali prace ślusarskie na inwestycji ds. składowania zboża przez okres 2-3 lat, robili ponad 30 zbiorników. Jak byli w delegacji, to spali na rozkładanych łóżkach na terenie zakładów utylizacyjnych. (rozprawa z dnia 28.03.2014r., adnotacja 00:11:04, k. 38 a.s.)

Świadek J. Z. zeznał, że z E. B. pracowali razem w (...) w W. w warsztacie mechanicznym. Zakład zajmował się wytwórnią pasz dla zwierząt. Świadek zatrudniony był od grudnia 1982r. przez ok. 5 lat, jako malarz w zakładach utylizacyjnych. Odwołujący pracował jako kierowca, dowoził pracowników i pracował w ekipie, w której skład wchodzili: spawacze, malarze, murarze, hydraulik i elektryk. Remontowali stare zakłady utylizacyjne. Praca była poza W., w G., koło E., S.. Jechali tam na tydzień od poniedziałku do soboty. (rozprawa z dnia 28.03.2014r., adnotacja 00:11:04, k. 38 a.s.)

Odwołujący się E. B. przesłuchiwany w charakterze strony zeznał, że w B. nie był kierowcą samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony, tylko jeździł samochodem - pogotowiem technicznym z gazami - (...) poniżej 3,5 tony. Ładowali sprzęt, tj. gazy techniczne, przewody, części, kolanka i całą ekipą składającą się z: 2 spawaczy i 3 ślusarzy włącznie z odwołującym. Czasami jeździli też z ekipą murarską. Nocowali w zakładach utylizacyjnych całymi tygodniami. Odwołujący się zawoził ludzi i po dojechaniu na miejsce pracował razem z ekipą. Wykonywał prace hydrauliczne, montował rury, pomagał też spawaczowi w przygotowaniu terenu do spawania, używali butli albo wytwornicy. Wykonywał różne prace, pomagał też murarzom. Nieraz od 1,5 do 3 miesięcy pracowali w jednym zakładzie. Szkodliwość pracy polegała na tym, że przebywał w pomieszczeniu, gdzie przerabiano padlinę na mączkę i panował nieprzyjemny zapach, były szczury, robactwo, obrzydliwe warunki. Szkodliwe było też to, że nie przebywał tygodniami w domu. (rozprawa z dnia 09.05.2014r., adnotacja 00:00:46, k. 47 a.s.)

Zdaniem Sądu w/w zeznania świadków R. B. i J. Z. w całości zasługują na wiarę, gdyż są one spójne, logiczne, wzajemnie się potwierdzają, uzupełniają i są zgodne z dokumentacją zawartą w aktach osobowych, emerytalnych i twierdzeniach E. B..

Odnosząc się do żądania zaliczenia do pracy w szczególnych warunkach w/w okresu zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...) w W. wskazać przede wszystkim trzeba, że E. B. musiał wykazać, iż wykonywał on w okresie od 08.10.1980r. do 31.10.1984r. pracę kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, od 01.11.1984r. do 07.07.1987r. oraz 01.08.1987r. do 31.07.1991r. jako ślusarza remontowego - tj. oczyszczanie albo naprawianie aparatów lub pojemników (np. cystern, zbiorników itp.) po produktach toksycznych, żrących i parzących oraz prace wewnątrz cystern, kotłów, zbiorników, aparatów i kanałów technologicznych.

Z Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U.1983.8.43) wynika, że prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, specjalizowanych, specjalistycznych (specjalnych), pojazdów członowych i ciągników samochodowych balastowych, autobusów o liczbie miejsc powyżej 15 są zaliczane do prac w szczególnych warunkach (Dział VIII, „W transporcie i łączności”, pkt 2), podobnie jak oczyszczanie albo naprawianie aparatów lub pojemników (np. cystern, zbiorników, itp.) po produktach toksycznych, żrących i parzących oraz prace wewnątrz cystern, kotłów, zbiorników, aparatów i kanałów technologicznych (Dział IV, „W chemii”, pkt 39).

Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na ustalenie, że praca E. B. w (...) Przedsiębiorstwie (...) w W. nie była pracą wykonywaną w szczególnych warunkach. Nie wskazuje na powyższe ani pozyskana dokumentacja pracownicza, ani zeznania świadków czy odwołującego się.

Świadkowie pracowali z odwołującym w tym samym zakładzie, w jednej ekipie. R. B. zatrudniony był jako spawacz w okresie od 1981r. do 2007r., zaś J. Z. jako malarz od grudnia 1982r. przez ok. 5 lat. Wszyscy zgodnie zeznali, że E. B. pracował jako kierowca – ślusarz, dowoził ludzi do pracy i pracował potem z nimi w jednej ekipie: przy pracach ślusarskich, hydraulicznych, pomagał murarzom i R. B. przy spawaniu. Zatem odwołujący poza pomaganiem spawaczowi zajmował się również dowozem ludzi do pracy, wykonywał obowiązki ślusarza, pomagał murarzom. Z akt osobowych wnika, że odwołujący się jeździł samochodami otrzymywał dodatek za czynności spedycyjne i przewóz gazów technicznych do podległych zakładów oraz związanych z za- i wyładunkiem towarów, za prowadzenie pojazdu służbowego przez pracowników nie zatrudnionych na stanowisku kierowcy (za każdy dzień wynikający z karty drogowej). Powyższe wskazuje, że E. B. nie wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w szczególnych warunkach na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony, nie był także spawaczem, nie oczyszczał i nie naprawiał aparatów lub pojemników po produktach toksycznych, żrących i parzących oraz pracował wewnątrz cystern, kotłów, zbiorników, aparatów i kanałów technologicznych. Gdyby bowiem czynności takie jak przewóz gazów technicznych wykonywał codziennie przez 8 godzin, nie otrzymywałby za nie wynagrodzenia dodatkowego. Co prawda zarówno odwołujący, jak i świadek R. B. zeznali, że odwołujący się pomagał przy spawaniu, a wszystkie przesłuchane w sprawie osoby stwierdziły, że dowoził on ludzi do pracy – jednak pomoc przy spawaniu nie była jego stałym i wyłącznym zajęciem, i nie był to przewóz autobusem o liczbie miejsc powyżej 15. E. B. poza w/w czynnościami wykonywał inne obowiązki pracownicze, które pochłaniały większość jego czasu pracy. Ponadto, wbrew twierdzeniom odwołującego się – praca w nieprzyjemnych warunkach, w otoczeniu insektów i szczurów nie jest z tego powodu zaliczana do pracy w warunkach szczególnych, bowiem musi być ona określona ściśle według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. Wskazać tez należy, że przepisy Rozporządzenia z 07.02.1983r nie przewidują jako pracy wykonywanej w szczególnych warunkach pracy wykonywanej na stanowisku kierowcy samochodu osobowego, pomocnika murarza i spawacza, czy też zatrudnienia z dala od miejsca zamieszkania.

Reasumując, E. B. nie wykazał, by w (...) wykonywał pracę w szczególnych warunkach.

Drugi sporny okres dotyczył zatrudnienia E. B. w Przedsiębiorstwie (...) w M. w okresie 25.07.1978r. – 30.09.1980r. – tj. 2 lata, 2 miesiące i 7 dni. Odwołujący się wywodził, że zajmował stanowisko kierowcy ciężarowego powyżej 3,5 tony.

Sąd zażądał od przechowawcy (...) Urzędu Wojewódzkiego w W. akt osobowych i przesłuchał świadków J. S. i W. B..

W aktach pracowniczych znajduje się świadectwo pracy z dnia 29.09.1980r., wystawione przez Przedsiębiorstwo (...)w M., z którego wynika, że odwołujący się zatrudniony był w okresie 25.07.1978r. – 30.09.1980r. na stanowisku kierowcy. We wszystkich pismach wskazywane stanowisko to kierowca w (...) W..

Ponieważ z uzyskanej dokumentacji pracowniczej nie wynika dokładnie, jaki był charakter pracy odwołującego się w Przedsiębiorstwie (...) w M. Sąd dopuścił dowód z zeznań świadków.

Świadek W. B. zeznał, że z odwołującym pracowali w Przedsiębiorstwie (...) w W., świadek w latach 1979 – 1992 jako kierowca samochodu ciężarowego. Odwołujący zaczął pracować wcześniej, jeździł samochodem ciężarowym powyżej 3,5 tony. W firmie nie było osobowych samochodów. Zajmowali się transportem. Wynajmowało ich przedsiębiorstwo budownictwa. Przewozili materiały budowlane, praca trwała więcej niż 8 godzin dziennie. Kiedy odwołujący pojechał w trasę, to musiał także powrócić, nie nocowali w hotelach. Kierowcy nie dokonywali załadunku, sporadycznie musieli przypinać haczyki do dźwigu. (rozprawa z dnia 28.03.2014r., adnotacja 00:05:19, k. 38 odwr. a.s.).

Świadek J. S. zeznał, że zna odwołującego, bo pracowali razem w PSTBRol w W., świadek od początku w 1969r. do 1992r. jako kierowca i operator koparki. Odwołujący pracował po 1975r. do 1980r. jako kierowca samochodu ciężarowego. W firmie były tylko samochody ciężarowe, osobowy miał kierownik. Firma zajmowała się transportem materiałów budowlanych. Wszyscy jeździli samochodami ciężarowymi powyżej 3,5 tony. Odwołujący jeździł J., pracował w pełnym wymiarze czasu pracy. Świadek otrzymał nieprawidłowe świadectwo, a prawo do emerytury uzyskał w wyniku procesu sądowego. (rozprawa z dnia 28.03.2014r., adnotacja 00:21:54, k. 39 a.s.)

Sąd uzyskał akta sprawy z odwołania J. S., sygn. III U 457/09 przeciwko ZUS o prawo do emerytury. Wynika z nich, że okres pracy świadka w Przedsiębiorstwie (...) w M. został uznany za pracę w szczególnych warunkach na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony.

Zdaniem Sądu w/w zeznania świadków W. B. i J. S. w całości zasługują na wiarę, gdyż są one spójne, logiczne, wzajemnie się potwierdzają, uzupełniają i są zgodne z dokumentacją zawartą w aktach osobowych, emerytalnych i twierdzeniach E. B..

W/w dowody pozwalają na ustalenie, że praca E. B. w w Przedsiębiorstwie (...) w M. Ekspozyturze w W. w okresie od 25.07.1978r. do 30.09.1980r. – tj. 2 lata, 2 miesiące i 7 dni była pracą wykonywaną w szczególnych warunkach.

Świadkowie pracowali z odwołującym w tym samym zakładzie, wszyscy jako kierowcy samochodów ciężarowych, w firmie nie było innych pojazdów, gdyż przedmiotem działalności był transport materiałów budowlanych. Z Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U.1983.8.43) wynika, że prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, specjalizowanych, specjalistycznych (specjalnych), pojazdów członowych i ciągników samochodowych balastowych, autobusów o liczbie miejsc powyżej 15 są zaliczane do prac w szczególnych warunkach (Dział VIII, „W transporcie i łączności”, pkt 2).

Trzeci sporny okres dotyczył zatrudnienia E. B. w (...) w O. od dnia 01.09.1971r. do dnia 10.07.1978r. na stanowisku - kierowca samochodu. Zakład pracy odwołującego to poprzednik prawny Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddziału w W. i Powiatowego Zarządu Dróg (...) w W.. (k. 46 a.e. J. M. nr (...))

Odwołujący się złożył do ZUS kserokopię świadectwa pracy z dnia 11.07.1978r. z którego wynika, że w (...) w O. zatrudniony był w okresie od 01.09.1971r. do 10.07.1978r., w tym w okresie od 01.09.1971r. do 09.10.1971r. na stanowisku mechanika samochodowego, zaś w okresie 10.11.1974r. – 10.07.1978r. – kierowcy samochodu.

Z Zaświadczenia Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddziału w W. z dnia 24.09.2013r. wynika, że w okresie od 01.09.1971r. do 10.07.1978r. odwołujący się zatrudniony był na stanowisku kierowcy samochodu.

Z Zaświadczenia Wojskowej Komendy Uzupełnień w W. z dnia 05.02.2002r. wynika, że E. B. odbył zasadniczą służbę wojskową od dnia 25.10.1972 r. do dnia 08.11.1974r. (k. 41 a.e. nr (...))

W toku postępowania nie udało się pozyskać akt osobowych z okresu pracy E. B. w (...).

Sąd uzyskał z ZUS w W. akta emerytalne świadka J. M. nr (...). Świadek ten posiada świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach wystawione w dniu 29.06.1983r. przez Przedsiębiorstwo (...) w O., z którego wynika, że wykonywał on prace kierowcy samochodu ciężarowego.

Na okoliczność pracy odwołującego się w (...) w O. Sąd przesłuchał świadków: A. W. i H. M..

Świadek H. M.zeznał, że zna odwołującego, razem pracowali w (...)w W., świadek od 1967r. do 1998r. jako kierowca samochodu ciężarowego. Odwołujący pracował od 1974r. do 1975 lub 1976, przez pierwszy miesiąc na warsztacie, a potem był kierowcą samochodu ciężarowego – (...)wywrotki. Woził żwir i masę bitumiczną na drogi. Pracowali ponad 8 godzin dziennie. Świadek otrzymał świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach i prawo do wcześniejszej emerytury. (rozprawa z dnia 28.03.2014r., adnotacja 00:17:59, k. 39 a.s.)

Świadek A. W. zeznał, że zna odwołującego, pracowali w Powiatowym Zarządzie Dróg (...) w W., świadek od 02.05.1975r. do końca grudnia 1975r. W tym okresie pracował odwołujący jako kierowca samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony. Do jego zadań należała obsługa samochodu, woził materiały na drogi, żwir, piasek, gryz, mączkę do asfaltu. (rozprawa z dnia 28.03.2014r., adnotacja 00:25:30, k. 39 a.s.).

Odwołujący się E. B. przesłuchiwany w charakterze strony zeznał, że w (...) pracował w latach 1971 – 1972. Przed pójściem do wojska pracował przy naprawie samochodów S. (...), to była praca w kanale. Po powrocie z wojska zaczął pracę jako kierowca. (rozprawa z dnia 09.05.2014r., adnotacja 00:00:46, k. 47 a.s.)

Zdaniem Sądu w/w zeznania w całości zasługują na wiarę, gdyż są one spójne, logiczne i korelują z informacją zawartą w Zaświadczeniu Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddziału w W., że w okresie od 01.09.1971r. do 10.07.1978r. odwołujący się zatrudniony był na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego. Świadkowie pracowali z odwołującym w tym samym zakładzie, orientują się więc, jakie prace wykonywał. Świadek H. M. posiada świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach, a odwołujący się zatrudniony był na takim samym stanowisku i wykonywał te same czynności: woził materiały na drogi, żwir, piasek, gryz, mączkę do asfaltu. Zarówno H. M. i A. W., jak i odwołujący się zeznali, że przez pierwszy miesiąc zatrudnienia odwołujący się remontował pojazdy w kanale. Z uzyskanego materiału dowodowego wynika też, że podczas zatrudnienia w (...) w O. odwołujący się odbył zasadniczą służbę wojskową.

Powyższe pozwala na uznanie, że E. B. w (...) w O. okresie: od 01.09.1971r. do 10.07.1978r. – tj. 6 lat, 10 miesięcy i 10 dni wykonywał pracę w szczególnych warunkach.

Przez pierwszy miesiąc naprawiał on samochody w kanale, które to czynności ujęte są w Rozporządzeniu Rady Ministrów z 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w pkt 16 Wykazu A Działu XIV jako „Prace różne” - „Prace wykonywane w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych lub szynowych”, zaś przez resztę zatrudnienia był kierowcą samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony – Wykaz A Dział VIII poz. 2 „Prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony”.

Czas zasadniczej służby wojskowej odbytej w okresie obowiązywania art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 21.11.1967r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 44, poz. 220, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 1974 r.) zalicza się - na warunkach wynikających z tego przepisu - do okresu pracy wymaganego do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym (art. 184 w związku z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jednolity tekst: Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm. - Uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 16.10.2013r., II UZP 6/13, LEX nr 1385939).

Reasumując powyższe, w przedmiotowej sprawie odwołujący się E. B. wykazał łącznie 9 lat i 17 dni pracy w szczególnych warunkach, tj.:

- w Przedsiębiorstwie (...) w M. Ekspozyturze w W. w okresie od 25.07.1978r. do 30.09.1980r. – tj. 2 lata, 2 miesiące i 7 dni

- w (...) w O. od dnia 01.09.1971r. do dnia 10.07.1978r. – tj. 6 lat, 10 miesięcy i 10 dni.

Natomiast przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że wbrew subiektywnemu przekonaniu E. B., pracy wykonywanej w (...) Przedsiębiorstwie (...) w W. nie można zaliczyć do pracy wykonywanej w szczególnych warunkach bądź szczególnym charakterze w rozumieniu cytowanych wyżej przepisów Rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983r., co prowadzi do przyjęcia, że odwołujący nie udokumentował wymaganego ustawowo 15 -letniego okresu pracy w szczególnych warunkach i nie przysługuje mu w związku z tym prawo do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach.

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd w oparciu o art. 477 ¹⁴ §1 k.p.c. oddalił odwołanie E. B. od decyzji ZUS z dnia 29.10.2013r.