Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lipca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lipca 2014 r. w O.

sprawy z odwołania Z. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania Z. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 28.04.2014r. znak (...)

orzeka:

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje Z. B. prawo do emerytury począwszy od dnia 01.03.2014r.;

2.  stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt III U 499/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28.04.2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. odmówił Z. B. prawa do emerytury.

Z. B. wniósł odwołanie od tej decyzji. Wniósł o zaliczenie mu do ogólnego stażu pracy jego zatrudnienia w byłej NRD w okresie od dnia 01.09.1972r. do dnia 30.08.1974r. oraz pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od dnia 11.02.1970r. do dnia 31.08.1972r.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Wskazał, że Z. B. nie spełnia warunków do przyznania wcześniejszej emerytury, o których mowa w art.184 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, gdyż nie legitymuje się 25-letnim ogólnym stażem pracy.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

w dniu 04.03.2014r. Z. B. złożył w Oddziale ZUS wniosek o emeryturę w oparciu o to, że pracował w warunkach szczególnych. Po rozpoznaniu tego wniosku ZUS uznał, że Z. B. osiągnął wymagany wiek emerytalny 60 lat, na dzień 01.01.1999r. legitymuje się on pracą w szczególnych warunkach w wymiarze 21 lat i 28 dni, lecz nie wykazał 25 lat ogólnego stażu pracy, albowiem ZUS uznał za udowodniony okres 23 lat, 9 miesięcy i 5 dni.

Z. B. urodził się dnia (...)Zatem podstawą ubiegania się przez niego o prawo do emerytury jest art.184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń (tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz.1440 ze zm.) w zw. z §4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.). Zgodnie z tymi przepisami prawo do emerytury przysługuje ubezpieczonemu urodzonemu po 31.12.1948r., jeżeli:

- osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn,

- nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego lub złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE, za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa,

- w dniu 01.01.1999r. udowodnił 25-letni okres składkowy i nieskładkowy, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

W przedmiotowej sprawie spór sprowadzał się do rozstrzygnięcia, czy odwołujący zgromadził 25 lat ogólnego stażu pracy.

Sąd w oparciu o złożone przez odwołującego dokumenty w organie rentowym oraz w oparciu o jego zeznania ustalił, że dodatkowo do ogólnego stażu pracy należy zaliczyć pracę Z. B. w okresie od dnia 01.09.1972r. do dnia 31.08.1974r. w byłym NRD.

ZUS nie zaliczył tego okresu, ponieważ Z. B. nie złożył zaświadczenia z jednostki kierującej go do pracy w NRD.

Na okoliczność wykonywania tej pracy Z. B. złożył do ZUS umowę o pracę. Wynika z niej, że na podstawie umowy pomiędzy R. Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej a R. Niemieckiej Republiki Demokratycznej z dnia 25 maja 1971r. w sprawie czasowego zatrudnienia pracowników polskich w przedsiębiorstwach NRD została między Przedsiębiorstwem Państwowym (...)-M.-S. a Z. B. zawarta umowa o pracę od dnia 01.09.1972r. na okres 2 lat. Na jej podstawie Z. B. został zatrudniony jako blacharz (k.6-7 a.r.).

Nadto Z. B. złożył zaświadczenie o zarobkach, z którego wynika, że pracował w w/w zakładzie od dnia 01.09.1972r. do dnia 31.08.1974r. (k.5 a.r.).

Z zeznań Z. B. złożonych w charakterze strony wynika natomiast, że była to jego pierwsza praca. Do zatrudnienia tego doszło w ten sposób, że do (...) Szkoły Zawodowej w M., gdzie się uczył, przyjechały osoby, które dokonywały rekrutacji do tej pracy. Z. B. po zakończeniu nauki, po wakacjach, wykonał wymagane badania okresowe i udał się do punktu zbiorczego w Ł.. Tam autokarem przewieziono ich do granicy z NRD, a następnie przesiedli się do autokarów podstawionych przez niemieckiego pracodawcę i zostali dowiezieni do zakładu pracy. Na miejscu podpisał umowę o pracę, którą złożył do ZUS (k.14-15).

Sąd dał wiarę tym zeznaniom. Znajdują one potwierdzenie w złożonych dokumentach, a nadto logicznie przedstawiają przebieg zdarzeń.

Sąd uznał, że zachodzą podstawy do zaliczenia tej pracy do ogólnego stażu pracy odwołującego w oparciu o art.6 ust.2 pkt 1 lit c w/w ustawy. Zgodnie z tym przepisem - za okresy składkowe uważa się również przypadające przed dniem 15 listopada 1991r. okresy, za które została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne albo za które nie było obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne: m.in. zatrudnienia po ukończeniu 15 lat życia obywateli polskich za granicą - w zakładach, do których zostali skierowani w ramach współpracy międzynarodowej lub w których byli zatrudnieni za zgodą właściwych władz polskich.

Zdaniem Sądu sama treść umowy o pracę wskazuje, że Z. B. był do niej skierowany w ramach współpracy międzynarodowej. W umowie jest bowiem przywołana umowa pomiędzy R. Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej a R. Niemieckiej Republiki Demokratycznej z dnia 25 maja 1971r. w sprawie czasowego zatrudnienia pracowników polskich w przedsiębiorstwach NRD. Z art.1 tejże umowy wynika, że dotyczy ona tylko tych pracowników, którzy na podstawie uzgodnionych corocznie protokołów między pełnomocnikami państw zawrą umowę o pracę z przedsiębiorstwami NRD. Skoro zatem odwołujący zawarł umowę o pracę na podstawie przywołanej powyżej umowy międzynarodowej, to zbędne jest prowadzenie dalszego postępowania dowodowego w celu ustalenia przez jaki podmiot został tam skierowany. Sąd miał bowiem na uwadze, że warunkiem koniecznym zawarcia takiej umowy o pracę było skierowanie go do tej pracy w ramach współpracy międzynarodowej. Odwołujący nie mógł indywidualnie i bez skierowania takiej umowy zawrzeć.

Wobec powyższego zachodziły podstawy do zaliczenia spornego okresu do ogólnego stażu pracy odwołującego. Okres ten wynosi 2 lata. Po doliczeniu go do uznanego przez ZUS stażu pracy (23 lata, 9 miesięcy i 5 dni) Z. B. na dzień 01.01.199r. zgromadził staż w rozmiarze 25 lat, 9 miesięcy i 5 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

Z tych względów Sąd nie prowadził postępowania dowodowego na okoliczność, czy zachodzą podstawy do zaliczenia odwołującemu okresu uzupełniającego w postaci pracy w gospodarstwie rolnym rodziców. Z art.10 ust.1 w/w ustawy wynika bowiem, że okres ten podlega zaliczeniu tylko wtedy, gdy okresy składkowe i nieskładkowe są niewystarczające do otrzymania prawa do emerytury. Z przedmiotowej sprawie taka sytuacja nie występuje.

Mając to na uwadze, Sąd uznał, że odwołujący spełnił wszystkie przesłanki do przyznania mu prawa do emerytury w oparciu o art.184 w/w ustawy. Wobec powyższego Sąd przyznał mu prawo do emerytury począwszy od dnia 01.03.2014r. stosownie do treści art.129 ust.1 w/w ustawy.

Z uwagi na powyższe Sąd Okręgowy zmienił zaskarżoną decyzję na mocy art.477 ¹⁴§2 kpc.

Stosownie do treści art.118 ust.1 a w/w ustawy – Sąd, orzekając o prawie do emerytury, ma obowiązek stwierdzenia, czy organ rentowy ponosi lub nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji i przyznanie tego prawa na etapie postępowania administracyjnego. Sąd uznał, że w przedmiotowej sprawie ZUS nie ponosi takiej odpowiedzialności. Ocena, czy odwołującemu należy zaliczyć do ogólnego stażu pracy spornego okresu, wymagała przeprowadzenia szerszego postępowania dowodowego, co możliwe było dopiero przed Sądem.

Wobec powyższego w tym zakresie Sąd orzekł na mocy art.118 ust.1 a w/w ustawy.