Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 10 lutego 2012 roku powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) spółki akcyjnej w W. kwoty 10.337,10 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 października 2011 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych uzasadniając, iż dochodzona kwota stanowi odszkodowanie należne jej na podstawie umowy cesji wierzytelności od pozwanej jako ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody, obejmujące koszt wynajmu auta zastępczego.

Sprzeciwem od nakazu zapłaty pozwana zaskarżyła nakaz zapłaty w całości, wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Postanowieniem z dnia 16 stycznia 2013 roku zawieszono postępowanie na podstawie art. 174 § 1 pkt 1 k.p.c. i podjęto z udziałem ogólnego następcy prawnego pozwanej – Towarzystwa (...) S.A. w W..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23 czerwca 2011 roku w miejscowości R., kierujący pojazdem marki F. o nr rej. (...) wskutek nie dostosowania prędkości do warunków ruchu, na łuku drogi zjechał na przeciwległy pas po którym poruszał się pojazd marki B. o nr rej. (...). Kierujący pojazdem marki B. chcąc uniknąć zderzenia zjechał na pobocze. Doszło jednak do otarcia się obu samochodów.

Pojazd marki B. stanowił własność (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., a jego użytkownikiem (leasingobiorcą) była spółka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.. Wskutek kolizji pojazd marki B. uległ uszkodzeniu.

Pojazd sprawcy kolizji ubezpieczony był w zakresie odpowiedzialności cywilnej OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W..

(dowód: notatka informacyjna o zdarzeniu drogowym – k. 81; kserokopia dowodu rejestracyjnego – k. 95; zeznania świadka A. K. – k. 138; zeznania świadka M. H. – k. 249; notatka Policji – k. 284v)

W dniu 26 lipca 2011 roku przyjęto uszkodzony pojazd marki B. o nr rej. (...) do serwisu w celu naprawy. W dniu 27 lipca 2011 roku doszło do przednaprawczych oględzin pojazdu przez pracownika zakładu ubezpieczeń, a w dniu 28 lipca 2011 roku dostarczono do serwisu kalkulację naprawy dokonaną przez zakład ubezpieczeń. Do dnia 25 sierpnia 2011 roku nie zakończono naprawy i pojazd znajdował się cały czas w serwisie.

(dowód: okoliczności bezsporne; arkusz naprawy pojazdu k. 43)

W okresie, gdy wyżej opisany pojazd był naprawiany w zakładzie naprawczym, tj. od dnia 26 lipca 2011 roku do dnia 25 sierpnia 2011 roku poszkodowany (...) spółka z o.o. w W. użytkowała pojazd zastępczy marki B. o numerze rejestracyjnym (...) wynajęty od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. na podstawie umowy najmu (...) z dnia 26 lipca 2011 roku. Czynsz najmu wyniósł 10.337,10 złotych netto.

(dowód: cennik (...) k. 20; umowa najmu (...) k. 22; szczegółowe warunki (...) k. 23; oświadczenie dla towarzystwa ubezpieczeń – k. 24; aneks nr (...) –k. 25; upoważnienie – k. 26; odpis aktualny KRS – k. 27-28; uchwała walnego zgromadzenia wspólników – k. 29; control card – k. 44; pełnomocnictwo udzielone J. Ż. – k. 294; umowa leasingu operacyjnego – k. 333-333v)

Na podstawie umowy cesji wierzytelności z dnia 26 lipca 2011 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. przelała na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. wierzytelność – prawo do zwrotu kosztów z tytułu najmu od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. pojazdu zastępczego, przysługującą jej w związku z wyżej opisaną szkodą komunikacyjną.

(dowód: umowa cesji wierzytelności z dnia 26 lipca 2011 roku – k.21; upoważnienie – k. 26; odpis aktualny KRS – k. 27-28; uchwała walnego zgromadzenia wspólników – k. 29)

W dniu 30 września 2011 roku powódka wystawiła fakturę VAT nr (...) na kwotę 10.337,10 złotych netto.

(dowód: faktura VAT- k. 19)

Pismem z dnia 10 października 2011 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. wezwała (...) spółkę akcyjną w W. do zapłaty kwoty 10.337,10 złotych z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Wezwanie do zapłaty zostało doręczone pozwanej w dniu 24 października 2011 roku.

(dowód: pismo z dnia 10 października 2011 roku - k. 33-39; zwrotne potwierdzenie odbioru k. 47-48)

Na podstawie art. 494 § 1 k.s.h. Towarzystwo (...) S.A. w W. wstąpiła z dniem 28 grudnia 2012 roku we wszystkie prawa i obowiązki spółki (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W..

(dowód: odpis pełny KRS – k. 168-173)

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się na twierdzeniach przyznanych przez drugą stronę lub uznanych za przyznane z uwagi na niewypowiedzenie się o nich drugiej strony postępowania, dokumentach zgromadzonych w aktach sprawy oraz zeznaniach świadków M. H. i A. K..

Brak było podstaw do ustalenia stanu faktycznego na podstawie zeznań świadków A. C. oraz M. M. (1) albowiem nie mieli oni wiedzy na temat okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

Postanowieniem z dnia 19 lipca 2013 roku oddalono wniosek pozwanej o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka M. M. (2). Zarządzeniem z dnia 26 kwietnia 2013 roku zobowiązano pełnomocnika pozwanej do wskazania adresu zamieszkania świadka M. M. (2) w terminie 14 dni pod rygorem oddalenia wniosku o dopuszczenie dowodu z zeznań tego świadka albowiem wezwanie wysłane na adres spółki (...) spółka z o.o. w W. wróciło awizowane (k. 192, 195). Zarządzenie zostało doręczone w dniu 23 maja 2013 roku i nie zostało wykonane (k. 210).

Postanowieniem z dnia 8 kwietnia 2014 roku pominięto wniosek pozwanej o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego (k. 383). Zarządzeniem z dnia 15 października 2012 roku zobowiązano pozwaną m.in. do uiszczenia zaliczki na opinię biegłego w kwocie 1.000 złotych w terminie 7 dni pod rygorem pominięcia wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego (k. 109, 110). Zarządzenie to zostało doręczone pełnomocnikowi pozwanej w dniu 26 listopada 2012 roku (k. 129). Zaliczka na opinię biegłego została uiszczona w dniu 5 grudnia 2012 roku (notatka służbowa – k. 385; potwierdzenie wpłaty – k. 143; potwierdzenie przelewu – k. 269), a więc dwa dni po upływie zakreślonego terminu. Zgodnie z art. 1304 § 1 i 5 k.p.c. strona, która wnosi o podjęcie czynności połączonej z wydatkami, obowiązana jest uiścić zaliczkę na ich pokrycie w wysokości i terminie oznaczonym przez sąd. Jeżeli więcej niż jedna strona wnosi o podjęcie czynności, sąd zobowiązuje każdą stronę, która z czynności wywodzi skutki prawne, do uiszczenia zaliczki w równych częściach lub w innym stosunku według swego uznania. W razie nieuiszczenia zaliczki sąd pominie czynność połączoną z wydatkami.

Postanowieniem z dnia 8 stycznia 2013 roku oddalono wniosek powódki o zobowiązanie strony powodowej do przedstawienia pisemnego potwierdzenia przez (...) spółkę z o.o. dokonania czynności najmu pojazdu zastępczego z uwagi na złożenie tego wniosku po terminie opisanym w art. 47912 § 1 k.p.c.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z ogólnymi regułami postępowania dowodowego obowiązek przedstawienia dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne – art. 6 k.c. w zw. z art.3 k.p.c. w zw. z art. 232 k.p.c.

Zgodnie z art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zgodnie z art. 659 § 1 k.c. przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Z kolei, zgodnie z art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.) odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

W przedmiotowym procesie pozwana zakwestionowała swoją odpowiedzialność za szkodę wskazując, że w toku postępowania likwidacyjnego nie zostało wykazane aby sprawcą szkody był kierujący pojazdem marki F.. Oprócz tego pozwana podniosła, że umowę najmu pojazdu zastępczego zawarł podmiot nie będący właścicielem pojazdu, a jedynie jego użytkownikiem (leasingobiorcą) nie dysponującym zgodą właściciela pojazdu. Oprócz tego pozwana zakwestionowała długość czasu naprawy i stawkę czynszu najmu.

W ocenie Sądu powódka wykazała, że sprawcą szkody był kierujący pojazdem marki F.. Okoliczność ta wynika z zeznań przesłuchanych w toku procesu świadków: A. K. i M. H., którzy szczegółowo opisali przebieg zdarzenia. Z zeznań obu tych świadków wynika jednoznacznie, że kierujący pojazdem marki F. o nr rej. (...) wskutek nie dostosowania prędkości do warunków ruchu, na łuku drogi zjechał na przeciwległy pas po którym poruszał się pojazd marki B. o nr rej. (...). Kierujący pojazdem marki B. chcąc uniknąć zderzenia zjechał na pobocze. Doszło jednak do otarcia się obu samochodów. Ponadto okoliczności zdarzenia znajdują potwierdzenie w notatce Policji z dnia 2 sierpnia 2011 roku (k. 81).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym, kierującego pojazdem obowiązuje ruch prawostronny. Kierujący pojazdem jest obowiązany jechać możliwie blisko prawej krawędzi jezdni. Jeżeli pasy ruchu na jezdni są wyznaczone, nie może zajmować więcej niż jednego pasa. Z kolei, zgodnie z art. 19 ust. 1 tej ustawy kierujący pojazdem jest obowiązany jechać z prędkością zapewniającą panowanie nad pojazdem, z uwzględnieniem warunków, w jakich ruch się odbywa, a w szczególności: rzeźby terenu, stanu i widoczności drogi, stanu i ładunku pojazdu, warunków atmosferycznych i natężenia ruchu.

Pomiędzy powódką a poszkodowanym została zawarta umowa najmu pojazdu zastępczego, a następnie umowa przelewu wierzytelności. Okoliczności tych pozwana nie kwestionowała. Znajdują one również potwierdzenie w złożonych przy pozwie dokumentach.

W przypadku oddania przez właściciela pojazdu innej osobie do używania (np. leasingobiorcy), za poszkodowanego w zakresie szkody polegającej na niemożności korzystania z pojazdu z uwagi na jego naprawę należy uznać użytkownika pojazdu, a nie właściciela. To on korzystałby bowiem z pojazdu, gdyby szkoda nie została wyrządzona. W konsekwencji w przedmiotowej sprawie korzystający (...) spółka z o.o. w W. miała prawo do najęcia pojazdu zastępczego. Brak było podstaw do uzależniania skuteczności najmu pojazdu zastępczego od zgody leasingodawcy albowiem takiego warunku strony umowy najmu nie przewidywały.

Pozwana wskazując, że czas naprawy uszkodzonego pojazdu był zbyt długi, a stawka czynu najmu przekraczała stawki rynkowe, powinna okoliczności te udowodnić. Celem wykazania powyższego, pozwana zgłosiła wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego, jednak został on pominięty z uwagi na nie uiszczenie zaliczki w zakreślonym terminie. W związku z tym pozwana nie udowodniła, że uzasadniony czas naprawy był krótszy niż faktyczny czas pozostawania pojazdu w warsztacie naprawczym, a stawka czynszu najmu przewyższała stawki występujące na rynku lokalnym.

Zgodnie z art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.) zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Mając na uwadze fakt, że wezwanie do zapłaty zostało pozwanej dostarczone w dniu 24 października 2011 roku (k. 47-48), uzasadnione było żądanie odsetek za opóźnienie od dnia 24 listopada 2011 roku.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie wyżej powołanych przepisów, orzeczono jak w punkcie I i II sentencji.

Rozstrzygając o kosztach procesu Sąd oparł się na dyspozycji przepisu art. 98 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. nr 163, poz. 1348 ze zm.). Na koszty te, poniesione przez powódkę składają się: opłata od pozwu w wysokości 517 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika w stawce minimalnej w wysokości 2.400 złotych oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych.

Na podstawie art. 80 ust. 1 w zw. z art. 84 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zwrócono pozwanej niewykorzystane zaliczki.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych nakazano pobrać od pozwanej jako strony przegrywającej proces kwotę 490,24 złotych tytułem nie uiszczonych kosztów sądowych – wypłaconego tymczasowo z sum Skarbu Państwa zwrotu kosztów stawiennictwa świadków.