Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV Ka 411/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lipca 2014 roku.

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący SSA Stanisław Tomasik

Sędziowie SO Sławomir Gosławski (spr.)

del. SR Anna Hanus-Klara

Protokolant Agnieszka Olczyk

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trybunalskim Janusza Omyły

po rozpoznaniu w dniu 18 lipca 2014 roku

sprawy S. K.

oskarżonego z art.178 a §1 kk

z powodu apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim

z dnia 27 maja 2014 roku sygn. akt II K 196/14

na podstawie art. 437 § 1 kpk, art. 438 pkt 2 kpk, art. 624 § 1 kpk zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uzupełnia rozstrzygnięcie zawarte w punkcie 4 wyroku poprzez przyjęcie, iż kwota 100,00 (stu) złotych została zasądzona tytułem świadczenia pieniężnego;

w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

zwalnia oskarżonego od zwrotu wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym.

Sygn. akt IV Ka 411/14

UZASADNIENIE

S. K. został oskarżony o to, że:

w dniu 28 marca 2014 roku około godziny 10.40 na ulicy (...)w P. prowadził po drodze publicznej pojazd mechaniczny – samochód ciężarowy marki (...) nr rej. (...)w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości prowadzącym do godzinie 10.51 do stężenia na poziomie 0,84 mg/l, o godzinie 11.12 do stężenia na poziomie 0,85 mg/l, o godzinie 11.14 do stężenia na poziomie 0,84 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, czym umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym,

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk.

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. wyrokiem z dnia 7 maja 2014 roku w sprawie II K 16/14:

1.oskarżonego S. K. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 178a § 1 kk wymierzył mu karę 10 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin;

2.na podstawie art. 42 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres jednego roku;

3.na podstawie art. 63 § 2 kk zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonego w punkcie 2 środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 28 marca 2014 roku;

4.na podstawie art. 49 § 2 kk orzekł od oskarżonego na rzecz FPPoPP kwotę 100 złotych;

5.zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 90 złotych tytułem zwrotu wydatków postępowania oraz wymierzył mu 180 złotych opłaty.

Powyższy wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego zaskarżył prokurator.

Wyrokowi zarzucił:

Obrazę prawa materialnego w postaci art. 49 § 2 kk i art. 39 pkt 7 kk polegającą na orzeczeniu od oskarżonego na rzecz FPPoPP kwoty 100 złotych bez wskazania w treści wyroku, iż powyższa kwota jest z tytułu orzeczonego środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego.

W konkluzji wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uzupełnienie, iż na podstawie art. 49 § 2 kk kwota 100 złotych stanowi świadczenie pieniężne na rzecz FPPoPP, a w pozostałej części o utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku.

Sąd okręgowy zważył, co następuje:

apelację należy uznać za zasadną z tym, że opisuje ona w istocie podstawę odwoławczą wskazaną w art. 438 pkt 2 kpk.

Na wstępie należy podnieść, iż sąd I instancji prawidłowo ustalił sprawstwo oskarżonego, które w skardze apelacyjnej nie jest kwestionowane; nie musi być więc przedmiotem szczegółowych rozważań sądu okręgowego. Ponadto do czynu przypisanego oskarżonemu sąd ten zastosował właściwą kwalifikację prawną.

Ustawa karna jest zespołem norm prawnych określających przestępstwa, tj. czyny zabronione pod groźbą kary, ustalających zasady odpowiedzialności za te czyny oraz kary i inne środki - karne i zabezpieczające.

Obowiązek wskazania w wyroku przepisów ustawy karnej ( art. 413 § 1 pkt 6 kpk) dotyczy zarówno podstaw uznania oskarżonego za winnego (kwalifikacji prawnej), jak i podstaw wymiaru kary; natomiast godnie z art. 413 § 2 pkt 2 kpk wyrok skazujący powinien ponadto zawierać rozstrzygnięcia co do kary i środków karnych … . Powinny one uwzględniać nie tylko podstawę materialnoprawną ich wymiaru, ale i wskazywać jaki rodzaj kary lub środka karnego orzeczono. Wymaga tego zwłaszcza - powinność formułowania wyroków w sposób łatwo zrozumiały dla każdego.

W tym kontekście należy stwierdzić, iż w punkcie 4 wyroku sąd I instancji orzekł na podstawie art. 49 § 2 kk od oskarżonego na rzecz FPPoPP kwotę 100 złotych, ale nie wskazał, iż stanowi ona środek karny w postaci świadczenia pieniężnego. Dlatego sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uzupełnił to rozstrzygnięcie przez przyjęcie, że ta kwota została zasądzona tytułem świadczenia pieniężnego.

Z tych względów sąd okręgowy orzekł, jak w wyroku; zasady słuszności

( postępowanie odwoławcze zostało wywołane błędem sądu I instancji ) wymagały zwolnienia oskarżonego od zwrotu wydatków poniesionych przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13