Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 czerwca 2014 roku

Sąd Okręgowy – V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Główczyński

Protokolant: Magdalena Pańków

po rozpoznaniu w dniu 3 czerwca 2014 roku w Legnicy

sprawy z wniosku R. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o emeryturę

na skutek odwołania R. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 19 lutego 2014 roku

znak (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VU 1933/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 lutego 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił wnioskodawcy R. R.prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż na dzień 01 stycznia 1999 r. ubezpieczony nie udowodnił żadnego okresu pracy w warunkach szczególnych wobec wymaganych 15 lat.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył wnioskodawca R. R., domagając się jej zmiany w całości poprzez przyznania prawa do emerytury od dnia 28 stycznia 2014 r. W uzasadnieniu wnioskodawca wskazał, że w szczególnych warunkach był zatrudniony w (...) w S., w (...) N. i (...) w O. oraz w Zakładzie (...) D., wykonując u wymienionych pracodawców stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, prace kierowcy ciągnika.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. wniósł o jego oddalenie uzasadniając swoje stanowisko jak w zaskarżonej decyzji. Ponadto organ rentowy wskazał, że ubezpieczony ukończył 60 lat, przystąpił do OFE, ale złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa .

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

WnioskodawcaR. R., ur. (...), w dniu (...) ukończył 60 lat życia. Na dzień 01 stycznia 1999 r. wykazał wymagane 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych. Wnioskodawca przystąpił do OFE, ale złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa.

(b e z s p o r n e)

W okresie od 01 lipca 1972 r. do 31 marca 1980 r. R. R.był zatrudniony w (...) Zakłady (...) w N., w pełnym wymiarze czasu pracy, wykonując pracę kierowcy widlaków.

d o w ó d: świadectwo pracy w aktach rentowych, k. 7,

W czasie od 01 kwietnia 1980 r. do 31 marca 1981 r. ubezpieczony wykonywał w Spółdzielni (...) w O. pracę kierowcy ciągnikowego.

d o w ó d: świadectwo pracy w aktach rentowych, k. 9.

Taką samą pracę kierowcy ciągnikowego R. R.wykonywał w okresie od 01 kwietnia 1981 r. do 30 kwietnia 1991 r. w Spółdzielni (...) S..

d o w ó d: świadectwo pracy w aktach rentowych, k. 10.

Pracę traktorzysty – mechanika ubezpieczony wykonywał w wymiarze ½ etatu w okresie od 27 listopada 1995 r. do 27 grudnia 1996 r. w Zakładzie (...) D. z/s w B..

d o w ó d: świadectwo pracy w aktach rentowych, k. 14.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy R. R.nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią przepisu art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32 wskazanej ustawy, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat - dla mężczyzn oraz okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 tj. 25 lat dla mężczyzn. Emerytura, o której mowa, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie zaś z dyspozycją art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 01 stycznia 1949 r., będącym pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnionymi w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1.

Wiek emerytalny, o którym mowa we wskazanym artykule, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom zatrudnionym w szczególnych warunkach przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych, tj. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze(Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.). Z dyspozycji § 4 ust. 1 cytowanego rozporządzenia wynika, że pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn, ma okres zatrudnienia 25 lat, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Przy czym, zgodnie z § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Okresy pracy, o których mowa powyżej, stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy. Zgodnie z § 22 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno – rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń istnieje możliwość udowodnienia zeznaniami świadków okresu składkowego, od którego zależy prawo lub wysokość świadczenia w przypadku braku odmiennych regulacji ustawowych w tym przedmiecie. Dowód ten dopuszcza się pod warunkiem złożenia przez zainteresowanego oświadczenia w formie pisemnej lub ustnej do protokołu, iż nie może on przedłożyć odpowiedniego dokumentu potwierdzającego ten okres.

Na gruncie niniejszej sprawy bezspornym było, iż w dacie wydania decyzji przez organ emerytalny wnioskodawca ukończył 60 lat, zaś na dzień 01 stycznia 1999 r. udowodnił wymagane okresy składkowe i nieskładkowe w wymiarze 25 lat. Wnioskodawca przystąpił do OFE, ale złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa.

Sporną kwestią wymagającą ustalenia Sądu było natomiast to, czy wnioskodawca posiadał staż 15 lat pracy w szczególnych warunkach. W ocenie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wnioskodawca nie spełniał warunków wskazanych w rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983 r., albowiem nie przedstawił żadnego świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych. Ubezpieczony argumentował zaś, iż u wymienionych w odwołaniu pracodawców wykonywał pracę kierowcy ciągnika, a w konsekwencji przysługuje mu prawo do emerytury.

W świetle całokształtu zebranego w sprawie materiału kluczowe dla rozstrzygnięcia sprawy znaczenie ma ocena charakteru wykonywanej przez wnioskodawcę w czasie od 01 lipca 1972 r. do 31 sierpnia 1980 r. pracy. Bez tego bowiem okresu (7 lat i 9 miesięcy) wymiar pozostałych dokumentowanych przez niego okresów jest krótszy od wymaganych 15 lat. W odniesieniu do okresu pracy od 27 listopada 1995 r. do 27 grudnia 1996 r. nie została spełniona przesłanka określona przepisem § 2 wymienionego rozporządzenia, bowiem w tym czasie R. R.nie wykonywał pracy stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie daje podstaw do przyjęcia, że w okresie zatrudnienia w (...) R. R.stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace wymienione w stanowiącym załącznik do wymienionego rozporządzenia wykazie A, Dział VIII, poz. 2 i 3, w związku z przepisami ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.). Wykonując pracę kierowcy widlaków ubezpieczony nie wykonywał sugerowanej przez niego pracy kierowcy ciągników, wymienionej w dziale VIII, poz. 3, czy też pracy kierowcy samochodów ciężarowych, wymienionej w dziale VIII, poz. 2. W świetle art. 2 pkt 42a i pkt 44 wymienionej ustawy, ciągnik może być samochodowy, tj. pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie wyłącznie do ciągnięcia przyczepy; określenie to obejmuje ciągnik siodłowy i ciągnik balastowy, lub rolniczy, tj. pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia rozwijanie prędkości nie mniejszej niż 6 km/h, skonstruowany do używania łącznie ze sprzętem do prac rolnych, leśnych lub ogrodniczych; ciągnik taki może być również przystosowany do ciągnięcia przyczep oraz do prac ziemnych. W przekonaniu Sądu widlaki, których operatorem był wnioskodawca nie są ciągnikami samochodowymi gdyż nie są przeznaczone konstrukcyjnie w y ł ą c z n i e do ciągnięcia przyczepy i nie mogą być uznane za ciągnik siodłowy ani też ciągnik balastowy. Widlaki nie są również skonstruowane do używania łącznie ze sprzętem rolniczym do prac rolnych, leśnych lub ogrodniczych, ani też nie są przystosowane do ciągnięcia przyczep oraz do prac ziemnych. Konstrukcja widlaków umożliwia jedynie unoszenie ciężarów i ich przemieszczanie, i to jest ich jedyna ze względu na ich konstrukcję i przeznaczenie możliwa do wykorzystania funkcja. Wbrew argumentom ubezpieczonego, widlak nie jest także samochodem ciężarowym gdyż nie jest pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu ładunków; jest pojazdem przystosowanym jedynie do unoszenia w celu przemieszczenia ładunków.

Wyjaśnienie powyższych okoliczności nie wymaga zdaniem Sądu wiedzy specjalnej, stąd nieprzydatnego do rozstrzygnięcia tych okoliczności dowodu z opinii biegłego z zakresu transportu Sąd nie uwzględnił. W świetle zebranego w sprawie materiału, w okresie zatrudnienia w (...) R. R.nie wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, pracy kierowcy czy to pojazdów samochodowych, czy też ciągników. W tych zaś okolicznościach ocena pozostałych spornych okresów, których łączny wymiar jest krótszy od wymaganych co najmniej 15 lat, jest bezprzedmiotowa. Niezależnie bowiem od charakteru wykonywanej w tych spornych okresach pracy, ustalenia zaskarżonej decyzji wskazujące na brak wymaganych co najmniej 15 lat okresów wykonywania pracy w szczególnych warunkach są uzasadnione.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. pozbawione uzasadnionych podstaw odwołanie oddalił.