Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 24 kwietnia 2014 r.

Pozwem z dnia 31 sierpnia 2012 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od Banku (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 399.957,27 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 22 października 2011 r. do dnia zapłaty, oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwany w dniu 18 sierpnia 2011 r. wystawił gwarancję zabezpieczającą. Gwarancja była ważna do dnia 17 października i miała zostać zrealizowana przez pozwanego na pierwsze pisemne żądanie zapłaty skierowane przez powoda, uzupełnione o pisemne oświadczenie powoda, że Gmina L.nie uiściła w terminie należności za roboty budowlane wykonane w ramach umowy o roboty budowlane nr (...). Pomimo jednak, iż powód złożył za pośrednictwem banku (...) S.A.pisemne żądanie zapłaty kwoty z gwarancji wobec nie wywiązania się Gminy L.z płatności z tytułu ww. umowy, oraz wszystkie wymagane gwarancją dokumenty pozwany odmówił zapłaty stojąc na stanowisku, że nie zostały przez powoda spełnione wszystkie warunki gwarancji, tj. bank pośredniczący (...) BANK (...) S.A.przesłał żądanie powoda pocztexem, a nie listem poleconym (k. 3-7).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 21 września 2012 r. nakazano pozwanemu aby zapłacił powodowi kwotę 399,957,27 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 22 października 2011 r. do dnia zapłaty, oraz kwotę 12.217 tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 7.217 tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu albo wniósł sprzeciwu w tymże terminie (k. 34 ).

Pismem z dnia 18 października 2012 r. pozwany wniósł sprzeciw od powyższego nakazu zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany zarzucił brak wskazania przez powoda podstawy prawnej żądania pozwu, brak wskazania podstawy prawnej żądania zapłaty odsetek, brak przesłanek skutkującym powstaniem odpowiedzialności pozwanego z gwarancji w związku z bezskutecznością żądania zapłaty skierowanego do banku. Ponadto pozwany podniósł zarzut nadużycia gwarancji przez powoda poprzez żądanie zapłaty sumy gwarancyjnej w sytuacji, gdy wierzytelność zabezpieczona gwarancją nie przysługiwała powodowi, ponieważ została przeniesiona na inne podmioty.

Pozwany zwłaszcza podkreślał, że odmówił wypłaty z gwarancji z uwagi na fakt, iż żądanie zapłaty zostało przekazane pozwanemu przesyłką kurierską, a nie jak wskazywała klauzula gwarancyjna listem poleconym. Zaznaczył, że gwarantowi przysługują zarzuty formalne bezpośrednio związane ze stosunkiem umownym bank-beneficjent, a z treść gwarancji została ukształtowana w taki sposób, że do warunków formalnych żądania zapłaty należało przekazanie żądania za pośrednictwem banku powoda oraz przesłanie żądania zapłaty w formie listu poleconego. Dodał, że jeżeli sposób doręczenia żądania zapłaty został określony w treści gwarancji, to skutkiem braku zachowania umownego sposobu doręczenia żądania jest obowiązek banku odmowy zapłaty żądanej kwoty (k. 35-53).

W odpowiedzi na sprzeciw pismem z dnia 10 kwietnia 2013 r. powód podtrzymał swoje twierdzenia, wskazując ponadto, iż nie dopuścił się nadużycia prawa z gwarancji, bowiem przysługuje mu wierzytelność względem Gminy L.. Wynika to z tego że na mocy porozumienia cześć tej wierzytelności została zwrotnie przelana na powoda, zaś co do innej części w związku z potrąceniem doszło do umorzenia wierzytelności podmiotu, który ja nabył, co skutkowało tym, iż w dacie złożenia powództwa w niniejszej sprawie, wierzytelność powoda w kwocie ponad 126 tys. zł względem Gminy L. nie została skutecznie przeniesiona (k. 106-117).

W dalszym toku postępowania strony podtrzymały prezentowane stanowiska.

W toku postępowania firma powoda uległa zmianie na (...) Sportowych sp. z o.o. z siedzibą w W..

(odpis z KRS k. 10-11, informacja odpowiadająca odpisowi aktualnemu z rejestru przedsiębiorców k. 158-164)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 sierpnia 2011 r. pozwany wystawił gwarancję zabezpieczającą zapłatę o nr (...). Beneficjentem gwarancji był powód.

Gwarancja została udzielona na zlecenie Gminy L.celem zabezpieczenia zapłaty za roboty w ramach umowy o roboty budowlane nr (...)na budowę boiska wielofunkcyjnego na dz (...)przy zespole szkół nr(...)w L.zawartej w dniu 9 września 2010 r. pomiędzy Gminą L.jako zamawiającym, a powodem jako wykonawcą (zwana dalej „Umową”) na kwotę 598 957,27 zł.

W gwarancji pozwany zobowiązał się nieodwołalnie, niezależnie od ważności i skutków prawnych Umowy, do zapłacenia na rzecz powoda kwoty do wysokości 399 957,27 zł na pierwsze pisemne żądanie zapłaty, właściwie podpisane przez powoda oraz na pisemne oświadczenie powoda, że zamawiający nie uiścił w terminie należności za roboty budowlane wykonane w ramach Umowy będąc do tego zobowiązanym.

W treści gwarancji określono, że w celu identyfikacji pisemne żądanie zapłaty oraz oświadczenie muszą być pozwanemu przedstawione listem poleconym za pośrednictwem Banku (...) S.A. z siedzibą w W..

Wskazano, że bank ten potwierdzi, że podpisy złożone na żądaniu zapłaty należą do osób uprawnionych do zaciągania zobowiązań majątkowych w imieniu powoda.

Określono ponadto do żądania zapłaty muszą zostać dołączone następujące dokumenty:

a)  pisemne oświadczenie, że zleceniodawca nie uiścił w terminie należności z tytułu Umowy będąc do tego zobowiązany,

b)  dokumenty uzasadniające roszczenie:

a.  kserokopię faktury w ramach w/w Umowy, wystawionej przez Beneficjenta w okresie obowiązywania Gwarancji, oraz potwierdzenie jej odbioru przez Zamawiającego,

b.  kopię pisma Beneficjenta wzywającego Zamawiającego do uregulowania zapłaty kwoty wynikającej z faktury, której kopia została załączona do żądania wypłaty z Gwarancji, wraz z potwierdzeniem odbioru tego pisma przez Zamawiającego.

W treści gwarancji podkreślono, że gwarancja jest ważna do dnia 17 października 2011 r. co oznacza, iż roszczenie powoda musi wpłynąć do pozwanego w lub przed tym dniem, i wygasa automatycznie i całkowicie w przypadku:

1)  gdyby żądanie zapłaty oraz oświadczenie powoda nie zostało doręczone pozwanemu w terminie ważności gwarancji;

2)  zwolnienia pozwanego przez powoda ze wszystkich zobowiązań przewidzianych w gwarancji przed upływem terminu jej ważności;

3)  gdy świadczenia pozwanego z tytułu gwarancji osiągną kwotę gwarancji;

4)  zwrócenia pozwanemu gwarancji w terminie jej ważności;

5)  zapłaty ceny nabycia udokumentowanej pozwanemu potwierdzeniem dokonania przelewu przez Gminę L. na rzecz powoda z tytułu Umowy, ze wskazaniem numeru gwarancji.

(dowód: gwarancja k. 12-13, okoliczności niesporne)

Gmina L. zwróciła się do pozwanego o udzielenie powyższej gwarancji dzień wcześniej tj. w dniu 17 sierpnia 2011 r. Zlecenie udzielenia gwarancji nastąpiło na formularzu pozwanego.

W tym samym dniu nastąpiło zawarcie pomiędzy pozwanym a Gminą L. Umowy nr (...)o udzielenie gwarancji. Zgodnie z § 1 przedmiotowej umowy pozwany zobowiązał się do udzielenia gwarancji bankowej zabezpieczającej zapłatę za nabyte usługi-roboty budowlane w związku z Umową o roboty budowlane nr (...) zawartej w dniu 9 września 2010 r. pomiędzy Gminą L.a powodem do kwoty 399.957,27 zł ważnej do 17 października 2011 r., której Beneficjentem będzie powód.

(dowód: zlecenie udzielenia gwarancji k. 71-72, umowa nr (...) o udzielenie gwarancji k. 69-70, okoliczności niesporne k. 171)

Powód nie brał udziału w redagowaniu przez pozwanego treści gwarancji, nie negocjował jej warunków, nie brał udziału w procedurze wystawiania gwarancji.

(dowód: okoliczności niesporne k. 5, k. 171)

W tym miejscu zauważyć należy, że nie można uznać, iż pozwany zaprzeczył twierdzeniom powoda, co do braku jego udziału w redagowaniu przez pozwanego treści gwarancji (k. 5, 171). Pozwany wprawdzie w sprzeciwie od nakazu zapłaty zamieścił ogólnikowe stwierdzenie, iż zaprzecza wszystkim twierdzeniom faktycznym powoda, za wyjątkiem faktów wyraźnie przyznanych (k. 43), jednakże na rozprawie w dniu 24.04.2014 r. przyznał, że nie wie, czy przedmiotowe twierdzenie powoda jest prawdziwe (k. 171).

Zważywszy, że na to, że:

⚫

istota sporu między stronami sprowadzała się ustalenia znaczenia zamieszczonych w dokumencie gwarancji sformułowań;

⚫

powód już w pozwie w sposób wyraźny zwracał uwagę na omawiane okoliczności;

⚫

pozwany nie odniósł się w istocie do omawianych twierdzeń powoda;

⚫

dokument gwarancji pochodzi od pozwanego i został podpisany jedynie przez niego;

⚫

gwarancja została udzielona nie na zlecenie powoda lecz Gminy L.;

⚫

treść gwarancji odpowiadała treści zlecenia udzielenia gwarancji sporządzonego przez Gminę L. na formularzu pozwanego;

Sąd uznał omawiane twierdzenia powoda o faktach za przyznane i w konsekwencji fakty te za ustalone (art. 230 w zw. z art. 229 k.p.c.).

Pismem z dnia 17 października 2011 r. (doręczonym w tym samym dniu) powód zwrócił się do pozwanego z żądaniem zapłaty kwoty 399 957,27 zł tytułem gwarancji zabezpieczającej nr (...). Do omawianego pisma powód dołączył:

⚫

oświadczenie, że zamawiający (Gmina L.) nie uiścił w terminie do 14 października 2011 r. należności za roboty budowlane wykonywane w ramach umowy będąc do tego zobowiązanym w kwocie 399 957,27 zł;

⚫

kserokopie faktur wystawionych przez powoda na rzecz Gminy L. na łączną kwotę 399 957,27 zł wraz z potwierdzeniem ich odbioru przez Gminę L.;

⚫

kopię pisma powoda wzywającego Gminę L. do zapłaty kwoty wynikającej z faktur wraz z potwierdzeniem odbioru tego pisma przez Gminę L..

Żądanie zostało przedstawione pozwanemu za pośrednictwem Banku (...) S.A., który przesłał je pozwanemu przesyłką kurierską P..

(dowód: żądanie zapłaty wraz z załącznikami k. 14-17, 22; pismo pozwanego z dnia 21.10.2011 r. k. 23, pokwitowanie otrzymania przez pozwanego przesyłki kurierskiej P. k. 73, okoliczności niesporne)

W odpowiedzi na powyższe żądanie, pismem z dnia 21 października 2011 r. pozwany odmówił wypłaty z gwarancji. Jako przyczynę odmowy wskazał (powołując się na zapisy gwarancji) otrzymanie żądania zapłaty przesyłką kurierską, a nie listem poleconym.

(dowód: pismo pozwanego z dnia 21.10.2011 r. k. 23, okoliczności niesporne)

Pismami z dni 4.11.2011 r. oraz 23.11.2011 r. powód wzywał pozwanego do zapłaty kwoty 399 957,27 zł.

W odpowiedzi pozwany podtrzymał swoje stanowisko podkreślając, że nie podziela poglądu powoda, iż usługa kurierska jest tożsama z przesyłką poleconą.

(dowód: pisma powoda k. 18-21, pismo pozwanego k. 24, okoliczności niesporne))

Pięć miesięcy przed udzieleniem przedmiotowej gwarancji tj. w dniu 2 marca 2011 r. pomiędzy powodem a (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. została zawarta umowa oznaczona jako Umowa przelewu wierzytelności.

Zgodnie z § 2 tej umowy po wysłaniu przez powoda faktury końcowej i zaakceptowaniu jej przez Gminę L. powód przelewa na rzecz (...) sp. z o.o. swoją przyszłą wierzytelność z tytułu umowy o roboty budowlane z dnia 9 września 2010 r. Z treści § 1 pkt. 1 wynika, iż zobowiązanie Gminy L. wobec powoda wynosi 598,957,27 zł, a z treści pkt. 2 wynika, iż stan zobowiązań powoda wobec (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. wynosi 300.083,54 zł.

(dowód: umowa przelewu wierzytelności k. 77, okoliczności niesporne k. 171)

W porozumieniu z dnia 28 marca 2012 r. pomiędzy powodem a (...) sp. z o.o. z siedzibą w K. strony tego porozumienia przyjęły, iż z dniem 28 sierpnia 2012 r. zgodnie odstępują od umowy przelewu wierzytelności z dnia 2 marca 2011 r. w konsekwencji czego strony ustalają, iż wierzytelność objęta umową cesji w wysokości 300.084,54 zł została w drodze niniejszego porozumienia powrotnie przelana do majątku powoda.

(dowód: porozumienie k. 118, okoliczności niesporne k. 171)

W dniu 25 maja 2011 r. pomiędzy powodem a Przedsiębiorstwem (...) sp. z o.o. z siedzibą w L. (dalej: (...)) zawarta została umowa przelewu wierzytelności. Zgodnie z treścią § 2 tej umowy powód jako cedent po wystawieniu przez siebie faktury końcowej i zaakceptowaniu jej przez Gminę L. (występującą w umowie jako dłużnik) przelewa na rzecz (...) (cesjonariusza) swoją przyszłą bezsporną wierzytelność z tytułu umowy o roboty budowlane z dnia 9 września 2010 r. zawartej pomiędzy powodem a Gminą L.. Z treści § 1 wynika, iż zobowiązanie Gminy L. wobec powoda wynosi 598,957,27 zł, oraz, że stan zobowiązań powoda wobec (...) wynosi 298.873,73 zł.

(dowód: umowa przelewu wierzytelności k. 75, okoliczności niesporne k. 171)

Pismami z dnia 23 sierpnia 2011 r. powód obciążył (...)kwotami: 73 363,02 zł oraz 99 427,36 zł tytułem odszkodowania za nienależyte wykonanie umowy o roboty budowlane nr (...)z 22.09.2010 r.

(dowód: noty obciążeniowe k. 128, 129, okoliczności niesporne k. 171)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 81 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. prawo bankowe, gwarancją bankową jest jednostronne zobowiązanie banku-gwaranta, że po spełnieniu przez podmiot uprawniony (beneficjenta gwarancji) określonych warunków zapłaty, które mogą być stwierdzone określonymi w tym zapewnieniu dokumentami, jakie beneficjent załączy do sporządzonego we wskazanej formie żądania zapłaty, bank ten wykona świadczenie pieniężne na rzecz beneficjenta gwarancji - bezpośrednio albo za pośrednictwem innego banku.

W przedmiotowej sprawie bezsporne było, że pozwany udzielił gwarancji oraz bezsporna była jej treść. Niesporne było również to, że powód (beneficjent gwarancji) spełnił zasadniczo wszystkie (poza jednym) warunki zapłaty.

Spór między stronami sprowadzał się do ustalenia znaczenia zamieszczonych w dokumencie gwarancji sformułowań odnoszących się do konieczności przedstawienia pozwanemu żądania zapłaty listem poleconym.

W ocenie pozwanego, skoro sposób żądania zapłaty został określony w treści gwarancji, to brak zachowania tego sposobu doręczenia skutkuje odmową zapłaty żądanej kwoty.

Natomiast w ocenie powoda, wymóg przedstawienia żądania zapłaty listem poleconym nie jest wymogiem, którego niezachowanie uniemożliwia skuteczne dochodzenie roszczeń z gwarancji. Według powoda wymóg ten miał jedynie zagwarantować skuteczne doręczenie żądania do wystawcy gwarancji, a ponadto jednoznaczne określenie daty wpływu żądania do wystawcy gwarancji.

Zauważyć należy, iż gwarancja bankowa jest umową, a nie czynnością prawną jednostronną (tak m.in. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20.09.2013 r. II CSK 670/12).

W myśl art. 65 k.c., oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których złożone zostało, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje (§ 1). W umowach należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu (§ 2).

Pomimo, że jak wyżej wskazano gwarancja bankowa jest umową, to z uwagi na fakt, iż w przedmiotowej sprawie powód nie brał udziału w redagowaniu treści gwarancji (czynił to pozwany bez udziału powoda) i nie negocjował jej warunków, oświadczenie woli pozwanego zamieszczone w dokumencie gwarancji należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których złożone zostało, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje (art. 65 § 1 k.c.).

W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że w sytuacji, gdy adresat oświadczenia woli rozumie je inaczej niż osoba, która je złożyła, należy chronić interesy osoby, która działała w zaufaniu do ustalonego przez siebie sensu otrzymanego oświadczenia woli, jeżeli przy jego interpretacji dołożyła należytej staranności. Wynika to z tego, że osoba składająca oświadczenie powinna zadbać o poprawność jego sformułowania i odpowiada (w znaczeniu ponoszenia prawnych konsekwencji) za niestaranne, a w konsekwencji nieprecyzyjne jego ukształtowanie. Wskazuje się, że za miarodajny dla prawa sens zachowania należy przyjąć sens, na który powołał się jego odbiorca, jeżeli pokrywa się on z sensem ustalonym przy użyciu powszechnie ustalonych reguł znaczeniowych, co znaczy, że każdy uczestnik obrotu znajdujący się w tych okolicznościach zewnętrznych i dysponujący tą wiedzą o elementach procesu komunikacji (oświadczeniu i jego kontekście) przyjąłby taki sam sens tego oświadczenia. Zwraca się również uwagę, że w przypadku oświadczeń woli wyrażonych w formie pisemnej, strona która formułuje taką wypowiedź, ma możliwość głębszego (w porównaniu z wypowiedzą ustną) namysłu nad jej treścią i precyzyjniejszego jej sformułowania. Uzasadnia to postawienie większych wymagań autorowi takiej wypowiedzi, co w konsekwencji oznacza, że niejasne pisemne oświadczenie woli powinno być interpretowane na niekorzyść osoby, która je zredagowała, jeżeli kontrahent nie miał możliwości wpływania na treść oświadczenia (tak. Piotr Machnikowski w Komentarzu do Kodeksu Cywilnego pod redakcją Edwarda Gniewka, Wydanie 2, Wydawnictwo C.H. Beck Warszawa 2006 str. 154-155 oraz m.in. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 18.03.2003 r. IV CKN 1858/00).

Powyższe poglądy Sąd orzekający w niniejszej sprawie w całości podziela.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy zauważyć należy, iż z treści dokumentu gwarancji nie wynika w sposób jednoznaczny, że zapłata przez pozwanego określonej gwarancją kwoty mogła nastąpić jedynie wówczas, gdy żądanie zapłaty zostanie pozwanemu przedstawione listem poleconym. W gwarancji znajduje się bowiem sformułowanie, iż „w celu identyfikacji …. muszą być przedstawione listem poleconym za pośrednictwem Banku (...) S.A.”.

Jednocześnie w gwarancji określono, że pozwany zobowiązuje się do zapłaty: na pierwsze pisemne żądanie zapłaty, właściwie podpisane przez powoda oraz na pisemne oświadczenie powoda, że zamawiający nie uiścił w terminie należności za roboty budowlane wykonane w ramach Umowy będąc do tego zobowiązanym.

Nie zamieszczono zatem w gwarancji zapisu, iż pozwany zobowiązuje się do zapłaty: na pierwsze pisemne żądanie zapłaty, przedstawione listem polecony, właściwie podpisane przez powoda oraz na pisemne oświadczenie powoda, że zamawiający nie uiścił w terminie należności za roboty budowlane wykonane w ramach Umowy będąc do tego zobowiązanym.

Zwrócić również należy uwagę, iż w części postanowień gwarancji odnoszących się do przyczyn wygaśnięcia gwarancji nie uznano za taką przyczynę niewłaściwego sposobu przedstawienia żądania zapłaty.

Nie bez znaczenia w omawianej kwestii pozostaje również to, że to nie powód zgodnie z zapisami gwarancji miał przedstawić (i przedstawiał) pozwanemu żądanie zapłaty, lecz inny podmiot wskazany przez pozwanego tj. Bank (...) S.A. Skoro bank ten przedstawił pozwanemu żądanie zapłaty przesyłką kurierską P., nie zaś listem poleconym, to najwidoczniej uznał, że nie postępuje wbrew zapisom gwarancji.

Nadmienić również należy, iż z punkty widzenia celu omawianego warunku (w gwarancji posłużono się zwrotem „w celu identyfikacji”) przedstawienie żądania zapłaty przesyłką kurierską P., nie zaś listem poleconym w żaden sposób celowi temu się nie sprzeciwiało, umożliwiając jednocześnie doręczenie żądania zapłaty w dniu jego nadania.

W konsekwencji, oświadczenia woli pozwanego zamieszczonego w gwarancji i odnoszącego się do konieczności przedstawienia pozwanemu żądania zapłaty listem poleconym, nie należy interpretować w sposób taki, jaki to czyni pozwany. Jeżeli pozwany będąc profesjonalistą chciał uzależnić skuteczność żądania zapłaty z gwarancji od przedstawienia tego żądania listem poleconym, to powinien był zredagować zapisy gwarancji w omawianej kwestii w sposób jednoznaczny, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca.

W związku z powyższym Sąd uznał, że wszystkie warunki zapłaty określone w gwarancji zostały przez powoda spełnione i powód bezzasadnie odmawiał powodowi spełnienia świadczenia pieniężnego na jego rzecz tj. zapłaty kwoty 399 957,27 zł. W tych okolicznościach na podstawie art. 81 ust. 1 prawa bankowego Sąd orzekł jak w pkt. I wyroku.

Odsetki od kwoty 399 957,27 zł zostały zasądzone na podstawie art. 481 § 1 i § 2 k.c. (pkt. 1 wyroku). Odsetki te zostały zasadzone od dnia 22.10.2011 r. (zgodnie z żądaniem pozwu) albowiem Sąd uznał, iż co najmniej od tego dnia pozwany opóźniał się ze spełnieniem świadczenia. Zgodnie bowiem z postanowieniami gwarancji pozwany był zobowiązany do spełnienia świadczenia na pierwsze pisemne żądanie zapłaty, zaś stosownie do treści art. 455 k.c. świadczenie to powinno było zostać spełnione niezwłocznie. Pozwany otrzymał żądanie zapłaty w dniu 17.10.2011 r., zaś w dniu 21.10.2011 r. odmówił zapłaty. Z uwagi na charakter prowadzonej przez pozwanego działalności (prowadzenie działalności bankowej) w okolicznościach niniejszej sprawy niezwłocznie oznacza z pewnością nie później niż 21.10.2011 r. (tj. w czwartym dniu od dnia doręczenia pozwanemu żądania zapłaty).

Odnosząc się do zarzutów pozwanego, iż powód nie wskazał podstawy prawnej żądania pozwu, jak również podstawy prawnej żądania zapłaty odsetek wskazać należy, iż zarzuty te są chybione albowiem po pierwsze powód nie musi wskazywać powyższych podstaw prawnych, po drugie zaś z uzasadnienia pozwu jednoznacznie wynika, iż powód domaga się zapłaty z uwagi na okoliczność, iż pozwany nie realizuje swoich obowiązków wynikających z udzielonej gwarancji, zaś odsetek domaga się, gdyż pozwany nie spełnił swojego obowiązku w terminie.

Odnośnie podniesionego przez pozwanego zarzut nadużycia gwarancji przez powoda wskazać należy, iż z uwagi uzasadnienie tego zarzutu (w tym przytoczone poglądy doktryny i orzecznictwa) zarzut ten należy ocenić jako zarzut nadużycia prawa oparty na treści art. 5 k.c. Pozwany argumentował, że zarzut ten jest uzasadniony, gdyż powód domaga się zapłaty sumy gwarancyjnej w sytuacji, gdy wierzytelność zabezpieczona gwarancją nie przysługuje powodowi, ponieważ została przeniesiona na inne podmioty.

W ustalonym w sprawie stanie faktycznym powyższy zarzut pozwanego należy ocenić jako chybiony. Abstrahując bowiem od samej możliwości podnoszenia przez pozwanego tego typu zarzutów (w uchwale pełnego składu Izby Cywilnej, sygn. III CZP 166/94, OSNC 1995/10/135, Sąd Najwyższy wyraził pogląd, iż Bank udzielający gwarancji opatrzonej klauzulami «nieodwołalnie i bezwarunkowo» oraz «na pierwsze żądanie» nie może skutecznie powołać się - w celu wyłączenia lub ograniczenia przyjętego na siebie obowiązku zapłaty - na zarzuty wynikające ze stosunku podstawowego, w związku z którym gwarancja została wystawiona), nie można uznać, iż powodowi nie przysługuje wierzytelność względem Gminy L., gdyż wierzytelność ta, w zakresie w jakim została przeniesiona na (...) sp. z o.o., została przelana z powrotem na powoda w dniu 28.08.2012 r. (zatem jeszcze przed dniem wniesienia pozwu w niniejszej sprawie).

Sąd oddalił wnioski dowodowe powoda (k. 171) dopuszczenie dowodu z zeznań świadków oraz stron (k. 3v) albowiem okoliczność udzielenia gwarancji przez pozwanego oraz sposób realizacji przez powoda roszczeń z tej gwarancji były niesporne pomiędzy stronami.

Sąd oddalił wnioski dowodowe pozwanego (k. 171) dopuszczenie dowodu z zeznań świadków (k. 31) albowiem przesłanki odmowy wypłaty kwoty gwarancji oraz sposób w jaki nastąpiło złożenie przez powoda żądania wypłaty z w/w gwarancji były niesporne pomiędzy stronami.

O kosztach (jak w pkt. II wyroku) Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. (pozwany przegrał sprawę w związku z tym zasądzono od pozwanego na rzecz powoda poniesione przez tego ostatniego koszty).

Powód poniósł koszty w łącznej kwocie 12 217 zł w tym: 17 zł – opłata od pełnomocnictwa; 5 000 zł – opłata od pozwu; 7 200 zł – koszt zastępstwa procesowego przed Sądem I instancji.

W zakresie kosztów zastępstwa procesowego, wysokość wynagrodzenia radcy prawnego została określona na podstawie § 6 pkt. 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

Polecono ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Okręgowego w Warszawie) kwotę 15 000 zł tytułem brakującej części opłaty od pozwu (pkt III wyroku) w oparciu o art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, albowiem powód wnosząc nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym uiścił jedynie czwartą część opłaty od pozwu (art. 19 ust. 2 pkt. 1 w/w ustawy), zaś pozwany przegrał sprawę (art. 98 k.p.c.).

SSR (del.) Arkadiusz Zagrobelny

(...)

(...)

(...)

(...)

⚫

(...)

⚫

(...)

(...)