Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Cz 407/14

POSTANOWIENIE

Dnia 17 lipca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Wojciech Vogt

Sędziowie:

SSO Henryk Haak

SSO Barbara Mokras – spr.

po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2014 r. w Kaliszu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku wierzyciela (...) im. Z. (...)

przeciwko dłużnikowi K. T.

na skutek zażalenia dłużnika

od postanowienia Sądu Rejonowego w Kaliszu

z dnia 11 kwietnia 2014 r. sygn. akt I Co 4377/12

p o s t a n a w i a:

oddalić zażalenie

Sygn. akt II Cz 407/14

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2014 r. Sąd Rejonowy w Kaliszu oddalił zarzuty dłużnika K. T. na czynność Komornika Sądowego przy tym Sądzie J. K. w sprawie Km 1954/11 w postaci opisu i oszacowania nieruchomości – spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego będącego przedmiotem egzekucji w niniejszej sprawie.

W uzasadnieniu wskazano, iż opinia sporządzona przez biegłą B. K. wydana w celu określenia wartości przedmiotowej nieruchomości nie budzi zastrzeżeń, a operat szacunkowy został sporządzony przez uprawnionego rzeczoznawcę majątkowego.

Zażalenie na powyższe orzeczenie złożył dłużnik K. T. domagając się jego zmiany przez uchylenie zaskarżonej czynności komornika.

Skarżąca podniosła, że sąd bezpodstawnie przyjął, iż opinia biegłej nie zawiera błędu, a przede wszystkim zarzuciła, że operat szacunkowy sporządzony w dniu 20 października 2012 r. nie może być obecnie użyty w postępowaniu egzekucyjnym z uwagi na upływ 12 miesięcy od jego sporządzenia – zgodnie z art. 156 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Podniosła również, że jej zdaniem sporządzona opinia nie odzwierciedla realnej wartości szacowanej nieruchomości.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne.

Stwierdzić należy na wstępie, że przedstawiony przez biegłą tok rozumowania nie budzi zastrzeżeń i to zarówno z punktu widzenia zasad logiki, jak też doświadczenia życiowego. Natomiast zarzuty zażalenia są nietrafne i nie znajdują oparcia w obowiązujących przepisach. Stosownie bowiem do art. 154 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. w gospodarce nieruchomościami ( tj. Dz. U. Nr 261 poz. 2603) wyboru właściwego podejścia oraz metody i techniki szacowania nieruchomości dokonuje rzeczoznawca majątkowy, uwzględniając w szczególności cel wyceny. Skarżący nie wskazuje żadnych okoliczności, które uzasadniałyby zarzuty odnośnie błędu biegłego w ustaleniu wartości nieruchomości będącej przedmiotem egzekucji. Biegła dokonała wyceny w podejściu porównawczym, metodą porównywania parami. Podejście porównawcze posłużyło do określenia wartości rynkowej nieruchomości. Metoda porównywania parami polega na określeniu wartości nieruchomości, przy założeniu, że wartość ta odpowiada cenom, jakie uzyskano za nieruchomości podobne, które były przedmiotem obrotu rynkowego. Biegła swoje stanowisko w tym zakresie szczegółowo uzasadniła, w tym także słuchana przez sąd na rozprawie. Biegła w sposób szczegółowy, logiczny i przekonujący uzasadniła zasadność wyceny.

Dłużniczka, przy tym nawet nie uprawdopodobniła swoich twierdzeń o dokonaniu przez biegłą B. K. błędnej wyceny.

Zgodnie z § 136 cyt. rozporządzenia sumę oszacowania nieruchomości ustala się według przeciętnych cen sprzedaży podobnych nieruchomości w tej samej okolicy, z uwzględnieniem stanu nieruchomości w dniu dokonania oszacowania. Biegła dokonała oszacowania nieruchomości nie naruszając wyżej wskazanego przepisu. Przede wszystkim jednak należy stwierdzić, sam upływ czasu, o jakim mówi cytowany w zażaleniu art. 156 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami nie dyskwalifikuje przedmiotowej opinii biegłego. Zgodnie z przepisami kodeksu postępowania cywilnego dodatkowy opis i oszacowanie sporządzany jest tylko wówczas, gdy, jak stanowi przepis art. 951 k.p.c. w stanie nieruchomości pomiędzy sporządzeniem opisu i oszacowania a terminem licytacyjnym zajdą istotne zmiany. Takich okoliczności dłużniczka nie wykazała a nawet nie powołała się na nie, poza upływem terminu 12 miesięcy od sporządzenia opinii przez biegłą i nie potwierdzenia jego aktualności. W związku z powyższym skoro przepis szczególny dotyczący postępowania egzekucyjnego przewiduje dokonanie ponownego opisu i oszacowania nieruchomości tylko na wniosek i tylko w razie zaistnienia przesłanek określonych w przepisie art. 951 k.p.c. nie ma też konieczności potwierdzenia wcześniejszego opisu i oszacowania. Przepisy postępowania cywilnego nie przewidują konieczności aktualizowania opinii.

Zażalenie zatem jako nieuzasadnione podlegało oddaleniu.

Wobec powyższego i na zasadzie art. art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397§2 i 13§2 k.p.c. postanowiono jak wyżej.

II Cz 407/14

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE