Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 czerwca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 czerwca 2014 r. w O.

sprawy z odwołania W. Ś.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddziałowi w W.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania W. Ś.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w W.

z dnia 12.11.2012r. znak (...)

orzeka:

oddala odwołanie.

Sygn. akt III U 1715/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12.11.2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. odmówił W. Ś. prawa do emerytury.

W. Ś. wniósł odwołanie od tej decyzji. Podniósł, że spełnia warunki, aby otrzymać emeryturę z tytułu pracy w szczególnych warunkach. W toku postępowania prezentował stanowisko, że wykonywał pracę wyszczególnioną w wykazie B, dziale IV, poz.1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Wskazał, że W. Ś. nie spełnia warunków do przyznania emerytury, o których mowa w art.184 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. ZUS wskazał, że odwołujący nie ukończył 60 lat, zamiast 25-letniego ogólnego stażu pracy ma 21 lat, 5 miesięcy i 7 dni okresów składkowych, nieskładkowych i uzupełniających. Nadto W. Ś. nie posiada wymaganego 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, a jedynie 10 lat, 10 miesięcy i 28 dni.

W toku postępowania w piśmie z dnia 28.01.2013r. odwołujący złożył wniosek o zaliczenie dodatkowo do ogólnego stażu pracy jako okresu uzupełniającego jego pracy w gospodarstwie rolnym rodziców w okresach: 14.10.1978r.-19.11.1979r., 31.07.1980r.-03.11.1980r., 11.09.1993r.-16.12.1995r. i 31.01.1998r.-14.02.1998r. (k.13-16).

Sąd przekazał ten wniosek w trybie art.477 ¹⁰§2 kpc do rozpoznania Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych I Oddziałowi w W..

W wyniku rozpoznania tego wniosku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w W. uznał dodatkowo jako okres uzupełniający okres od dnia 14.10.1978r. dnia 19.11.1979r. i od dnia 17.06.1980r. do dnia 03.11.1980r. Tym samym W. Ś. zgromadził na dzień 01.01.1999r. ogólny staż pracy w rozmiarze 22 lata, 9 miesięcy i 14 dni. W konsekwencji ZUS wydał dnia 19.03.2014r. ponownie decyzję odmawiającą W. Ś. prawa do emerytury, uznając, że nie spełnił on warunków z art.184 w/w ustawy.

W. Ś. nie wniósł odwołania od tej decyzji.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W. Ś. urodził się dnia (...) Zatem w chwili wydania zaskarżonej decyzji miał ukończone 55 lat.

ZUS rozpoznawał wniosek W. Ś.w kontekście art.184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń (tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz.1440 ze zm.) w zw. z §4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm.). Zgodnie z tymi przepisami prawo do emerytury przysługuje ubezpieczonemu urodzonemu po 31.12.1948r., jeżeli:

- osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn,

- nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego lub złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE, za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa,

- w dniu 01.01.1999r. udowodnił 25-letni okres składkowy i nieskładkowy, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Tymczasem W. Ś. stał na stanowisku, że spełnia przesłanki do uzyskania prawa do emerytury w oparciu o art.184 w/w ustawy w zw. z §8 w/w rozporządzenia, gdyż wykazywał, że pracował w szczególnych warunkach wymienionych w wykazie B, dziale IV, poz.1 w/w rozporządzenia tj. wykonywał pracę bezpośrednio przy przetwórstwie azbestu. Oznaczało to, że mógł się ubiegać o emeryturę po ukończeniu 55 lat, po wykazaniu na dzień 01.01.1999r. 25-letniego ogólnego stażu pracy, w tym co najmniej 10 lat pracy w szczególnych warunkach wymienionych w wykazie B, dziale IV rozporządzenia.

W przedmiotowej sprawie spór sprowadzał się do rozstrzygnięcia dwóch kwestii: czy odwołujący zgromadził 25 lat ogólnego stażu pracy oraz czy jego pracę wykonywaną w szczególnych warunkach należy zakwalifikować jako pracę wymienioną w wykazie B, dziale IV poz.1 rozporządzenia jako pracę wykonywaną bezpośrednio przy przetwórstwie azbestu, czy też jest to praca wymieniona w wykazie A, dziale V, poz.12 – tj. jako pracę przy produkcji materiałów azbestowo-cementowych.

W pierwszej kolejności Sąd analizował, czy W. Ś. zgromadził 25 lat ogólnego stażu pracy, albowiem niezależnie od tego, czy praca odwołującego winna być zakwalifikowana z wykazu A czy z wykazu B – była to przesłanka konieczna do uzyskania prawa do emerytury w oparciu o art.184 w/w ustawy.

Wymóg ten wynika z brzmienia §8 w/w rozporządzenia, który stanowi, że pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w dziale IV wykazu B, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

- osiągnął wiek emerytalny wynoszący dla mężczyzn 55 lat;

- ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 10 lat wykonywał prace wymienione w dziale IV wykazu B.

Natomiast z §3 tegoż rozporządzenia wynika, że za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany dalej „wymaganym okresem zatrudnienia”, uważa się okres wynoszący 25 lat dla mężczyzn.

ZUS ostatecznie uznał odwołującemu ogólny staż pracy w rozmiarze 22 lata, 9 miesięcy i 14 dni.

W tym postępowaniu odwołujący wykazywał, że dodatkowo należy mu zaliczyć okres pracy w gospodarstwie rolnym rodziców jako okres uzupełniający: od dnia 11.09.1993r. do dnia 16.12.1995r. i od dnia 31.01.1998r. do dnia 14.02.1998r.

W pierwszej kolejności zważyć należy, że tej spornej kwestii dotyczyła decyzja z dnia 19.03.2014r., której W. Ś. nie zaskarżył. Niezależnie jednak od tego – Sąd uznał, że brak jest podstaw do zaliczenia odwołującemu w/w okresów.

Zgodnie bowiem z art.10 ust.1 w/w ustawy - przy ustalaniu prawa do emerytury uwzględnia się również następujące okresy:

1)okresy ubezpieczenia społecznego rolników, za które opłacono przewidziane w odrębnych przepisach składki,

2)przypadające przed dniem 1 lipca 1977r. okresy prowadzenia gospodarstwa rolnego po ukończeniu 16 roku życia,

3)przypadające przed dniem 1 stycznia 1983r. okresy pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia,

jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone na zasadach określonych w art. 5-7, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu.

Jak zatem wynika z przywołanego powyżej przepisu – możliwość zaliczenia pracy w gospodarstwie rolnym jako okresu uzupełniającego, po 01.01.1983r. uwarunkowana jest opłaceniem składek na ubezpieczenie społeczne rolników. Oba sporne okresy dotyczą tego przedziału czasowego. Bezsporne jest, że W. Ś. nie opłacał składek na ubezpieczenie społeczne rolników. Tym samym brak jest podstaw do zaliczenia tych okresów jako okresów uzupełniających do ogólnego stażu pracy.

Wobec powyższego odwołujący nie wykazał, aby spełnił wymóg ogólnego stażu pracy w rozmiarze 25 lat. To powoduje, iż prowadzenie postępowania na okoliczność, czy pracę odwołującego wykonywaną w szczególnych warunkach należy zaliczyć do wykazu A czy do wykazu B – stało się zbędne, albowiem nie rzutowało na treść rozstrzygnięcia. Z tych powodów Sąd na mocy art.217§3 kpc oddalił wniosek dowodowy o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków na okoliczność charakteru pracy odwołującego w szczególnych warunkach w spornym okresie.

Mając to na uwadze, że odwołujący nie zgromadził 25 lat ogólnego stażu pracy, Sąd oddalił odwołanie na mocy art.477 ¹⁴§1 kpc.