Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 maja 2014r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 maja 2014r. w O.

sprawy z odwołania J. A.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o prawo do emerytury

na skutek odwołania J. A.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 30.10.2013r. znak (...)

orzeka:

1.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje J. A. prawo do emerytury od 01.10.2013r.;

2.  stwierdza brak odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

UZASADNIENIE

W piśmie z dnia 13.12.2013r. J. A. wniósł odwołanie od decyzji (...) w P. z dnia 30.10.2013r., nr (...), którą to decyzją ZUS odmówił mu prawa do emerytury wskazując, że na dzień 01.01.1999r. nie udowodnił wymaganego 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach.

W uzasadnieniu wniósł o zaliczenie do stażu pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia w (...) Sp. z o.o. w O. od 01.06.1988r. do 01.08.1995r.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podniósł, że J. A. na dzień 01.01.1999r. udowodnił okres pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 10 lat, 1 miesiąca i 13 dni, zamiast wymaganych 15 lat pracy. ZUS wskazał, iż do stażu pracy w szczególnych warunkach nie uwzględnił odwołującemu okresu zatrudnienia od 01.06.1988r. do 01.08.1995r. w (...) Sp. z o.o. w O., ponieważ odwołujący nie przedłożył świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Biorąc powyższe pod uwagę zdaniem organu rentowego zaskarżoną decyzją prawidłowo odmówiono prawa do emerytury.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 23.10.2013r. J. A. (ur. (...)) złożył wniosek o ustalenie prawa do emerytury na podstawie przepisów ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Po rozpoznaniu tego wniosku organ emerytalny w dniu 30.10.2013r. wydał zaskarżoną decyzję, w której wskazał, że J. A. na dzień 01.01.1999r. wykazał ogólny okres pracy 29 lat, 6 miesięcy i 29 dni. Do ogólnego stażu pracy Oddział ZUS nie zaliczył okresów pracy:

- od 01.01.1966r. do 02.02.1969r. w Zakładzie (...)w O., gdyż z dokumentów, jakie pracodawca zgłaszał w Wydziale Ubezpieczeń i Składek wynikało, że pracownicy byli zatrudnieni w tym zakładzie od czerwca 1971r.;

- od 10.04.1994r. do 12.04.1994r., ponieważ Wydział Ubezpieczeń i Składek wykazał, że pracodawca w tym okresie nie opłacił składki na ubezpieczenie społeczne, gdyż odwołujący korzystał ze zwolnienia lekarskiego, natomiast Wydział Zasiłków nie wypłacił zasiłku chorobowego za ten okres.

Z akt ZUS wynika nadto, iż organ emerytalny uznał, że na dzień 01.01.1999r. odwołujący udokumentował 10 lat, 1 miesiąc i 13 dni okresu pracy w szczególnych warunkach, zamiast wymaganych 15 lat pracy. ZUS nie uwzględnił do pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia od 01.06.1988r. do 01.08.1995r. w (...) Sp. z o.o. w O., ponieważ odwołujący nie przedłożył za ten okres świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Biorąc powyższe pod uwagę Oddział ZUS stwierdził, że J. A. nie spełnia przesłanek do nabycia prawa do emerytury według przepisów art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych i w konsekwencji ZUS zaskarżoną decyzją z dnia 30.10.2013r. odmówił J. A. prawa do emerytury.

W ocenie Sądu odwołanie od decyzji z dnia 30.10.2013r. jest zasadne.

Zgodnie z art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zw. z § 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze emerytura przysługuje, jeżeli ubezpieczony spełnił łącznie następujące warunki:

- osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzny,

- nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego lub złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE, za pośrednictwem Zakładu na dochody budżetu państwa,

- rozwiązał stosunek pracy, w przypadku ubezpieczonego będącego pracownikiem,

- w dniu wejścia w życie przepisów ustawy emerytalnej, tj. 01.01.1999r., udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat dla mężczyzn, w tym okres zatrudnienia w szczególnych warunkach wynoszący co najmniej 15 lat.

Według przepisu § 2 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 01.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego… okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy.

Przedmiotem sporu w sprawie ostatecznie był tylko okres pracy w szczególnych warunkach od 01.06.1988r. do 01.08.1995r. w (...) Sp. z o.o. w O., bowiem zaliczenia tylko tego okresu domagał się J. A.. Odwołujący za ten okres nie złożył do ZUS świadectwa pracy w szczególnych warunkach.

Odwołujący wywodził, że w w/w okresie wykonywał pracę na stanowisku kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, a w ocenie Sądu udowodnił powyższe twierdzenie.

Sąd w toku postępowania uzyskał akta osobowe J. A. z okresu zatrudnienia w (...) Sp. z o.o. w O.. Z umowy o pracę, zawartej w tych aktach wynika, że odwołujący został zatrudniony w dniu 01.06.1988r. na stanowisku kierowcy a w dniu 01.04.1991r., w związku ze zmianami organizacyjnymi spółki, podpisano z nim kolejną umowę o pracę na stanowisku kierowcy. Także we wszystkich angażach jako zajmowane stanowisko wskazano „kierowca”. Również w świadectwie pracy, wystawionym w dniu 04.08.1995r., wskazano, że w okresie 01.06.1988r. do 01.08.1995r. odwołujący zajmował stanowisko kierowcy. Ponieważ z akt osobowych nie wynika, jakimi samochodami kierował J. A., Sąd w celu ustalenia rodzaju kierowanych pojazdów, dopuścił dowód z zeznań świadków: A. M. i Z. S..

Świadek A. M.zeznał, że pracował w (...)od 21.06.1988r. do 31.08.1993r. jako kierownik budowy, zaś odwołujący pracował jako kierowca i jeździł samochodem ciężarowym S. i betonowozem-gruszką. Świadek zeznał nadto, iż (...)zajmował się budową bloków mieszkalnych, pracownicy przechodzili z jednej budowy na drugą.

Także świadek Z. S., który jest zatrudniony w (...) od 1989r. jako kierownik bazy transportu i sprzętu a obecnie jest prezesem zarządu zeznał, że J. A. w spornym okresie pracował jako kierowca samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, jeździł najczęściej S., jeździł też samochodami do przewozu betonu.

Zdaniem Sądu w/w zeznania w całości zasługują na wiarę, gdyż są spójne, logiczne i korelują z dokumentacją zawartą w aktach osobowych odwołującego. Świadkowie pracowali z J. A. w tym samym zakładzie, orientują się więc, jakie prace wykonywał, obaj byli jego przełożonymi. Także z akt osobowych odwołującego wynika, że wykonywał on pracę kierowcy, ponieważ zaś pracodawca odwołującego zajmował się robotami budowlanymi, logiczne jest, że transport odbywał się dużymi samochodami a samochody-gruszki musiały dowozić beton.

W ocenie Sądu w toku postępowania sądowego J. A. udowodnił więc, że w spornym okresie wykonywał pracę w szczególnych warunkach na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że do pracy w szczególnych warunkach należy zaliczyć sporny okres zatrudnienia w (...) Sp. z o.o. w O. od 01.06.1988r. do 01.08.1995r., tj. 7 lat, 2 miesiące i 2 dni na stanowisku kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Z treści wykazu A Działu VIII poz. 2 stanowiącego załącznik Nr 1 do Rozporządzenia Rady Ministrów z 07.02.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynika, że prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony są pracami w szczególnych warunkach rozumieniu tegoż Rozporządzenia.

Po uwzględnieniu w/w okresu pracy w szczególnych warunkach odwołujący spełnia przesłankę niezbędną do uzyskania prawa do wcześniejszej emerytury, gdyż po zsumowaniu z okresem zaliczonym wcześniej przez ZUS posiada okres pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 17 lat 3 miesiące i 15 dni.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję ZUS z 30.10.2013r. i przyznał J. A. prawo do emerytury od 01.10.2013r., tj. od miesiąca zgłoszenia wniosku (art. 129 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych).

W pkt 2 wyroku Sąd stwierdził, że organ emerytalny nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Zgodnie z art. 118 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych organ rentowy wydaje decyzję w sprawie prawa do świadczenia lub ustalenia jego wysokości po raz pierwszy w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania tej decyzji, z uwzględnieniem ust. 2 i 3 oraz art. 120.

Przepis art. 118 ust. 1a stanowi zaś, że w razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego, jeżeli organ emerytalny nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Organ odwoławczy, wydając orzeczenie, stwierdza odpowiedzialność organu rentowego.

W niniejszej sprawie ostatnią okolicznością niezbędną do wydania decyzji było ustalenie 15 -letniego okresu pracy w szczególnych warunkach. Dopiero w toku postępowania przed sądem, po przeprowadzeniu dowodów w postaci zeznań świadków i po analizie dokumentacji z akt osobowych Sąd uznał, iż odwołujący faktycznie wykonywał czynności kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. W tej sytuacji ZUS nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie okresu pracy w szczególnych warunkach w toku postępowania przed tym organem.

Z tych względów orzeczono jak w sentencji.