Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 15 stycznia 2013r. w Katowicach

sprawy z odwołania Z. S. (Z. S. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o wysokość emerytury

na skutek apelacji ubezpieczonego Z. S.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gliwicach Ośrodka Zamiejscowego w Rybniku

z dnia 21 lutego 2012r. sygn. akt IX U 1408/11

oddala apelację.

/-/ SSA E. Piotrowska/-/ SSA M. Małek - Bujak/-/ SSA J. Ansion

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Sygn. akt III AUa 775/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 sierpnia 2011r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu Z. S. przyznania prawa do emerytury górniczej na podstawie art. 50 a ustawy o emeryturach i rentach z FUS, gdyż na dzień zgłoszenia wniosku, tj. 8 sierpnia 2011r. ubezpieczony nie udowodnił wymaganego
25-letniego stażu pracy górniczej i równorzędnej, a jedynie 24 lata, 8 miesięcy i 21 dni.

Ubezpieczony w odwołaniu od powyższej decyzji domagał się jej zmiany.

Wyrokiem z dnia 21 lutego 2012 roku (sygn. akt IX U 1408/11) Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku oddalił odwołanie ubezpieczonego.

Jako bezsporny Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony Z. S.urodził się w dniu (...) Decyzją
z dnia 29 stycznia 2008r. organ rentowy przyznał ubezpieczonemu od dnia 1 stycznia 2008r. prawo do emerytury górniczej bez względu na wiek, na podstawie art. 48 ustawy
o emeryturach i rentach z FUS, w związku z posiadaniem przez wymienionego 25-letniego okresu pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią, przy czym do okresów takiej pracy organ rentowy uwzględnił okresy pobierania przez ubezpieczonego wynagrodzenia za czas choroby i zasiłku chorobowego - do 35 dni w skali roku, zgodnie z art. 48 ust. 1 powołanej ustawy.

Do ustalenia podstawy wymiaru wyżej wymienionego świadczenia organ rentowy przyjął kwotę bazową 2.059,92 zł oraz wskaźnik wysokości podstawy wymiaru (wwpw)
263,18 %, który ograniczył do 250,00 %.

W dniu 8 sierpnia 2011r. ubezpieczony złożył nowy wniosek o przyznanie prawa do emerytury z uwzględnieniem nowej kwoty bazowej do części socjalnej świadczenia, wobec posiadania 30 miesięcy ubezpieczenia po przyznaniu emerytury górniczej decyzją z dnia
29 stycznia 2008r., tj. okresu zatrudnienia w (...) w W. od dnia 1 lutego 2009r. do lipca 2011r.

W zaskarżonej decyzji organ rentowy zaliczył do okresów pracy górniczej następujące okresy zatrudnienia ubezpieczonego, pomniejszone o okresy pobieranych
przez ubezpieczonego w tym czasie wynagrodzeń za czas choroby oraz zasiłków chorobowych:

- od dnia 2 kwietnia 1979r. do dnia 18 sierpnia 1979r. w KWK (...) -
na stanowisku młodszego elektromontera pod ziemią,

- od dnia 30 czerwca 1982r. do dnia 31 grudnia 1996r. w KWK (...), kolejno
na stanowiskach - górnika pod ziemią, nadgórnika oddziału wydobywczego pod ziemią, sztygara zmianowego oddziału wydobywczego pod ziemią, sztygara oddziałowego oddziału wydobywczego pod ziemią,

- od dnia 2 stycznia 1997r. do dnia 31 grudnia 2007r. w KWK (...) -
na stanowisku sztygara zmianowego oddziału górniczego pod ziemią.

Wykazane przez ubezpieczonego dniówki przodkowe z okresu jego pracy w KWK (...) od dnia 30 czerwca 1982r. do dnia 28 lutego 1985r. w ilości 360 dniówek zostały uwzględnione na prawo do emerytury górniczej z art. 50 a ustawy emerytalnej
(jak w zaskarżonej decyzji) w wymiarze półtorakrotnym.

Dokonując rozważań prawnych, Sąd I instancji powołał się na treść art. 53 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) uznając, że ubezpieczony nie spełnia przesłanek przeliczenia świadczenia od nowej kwoty bazowej, gdyż nie przeszedł
z jednego świadczenia na kolejne świadczenie.

Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie, Sąd Okręgowy wskazał, że ubezpieczony wprawdzie udowodnił wymagany 30-miesięczny okres podlegania ubezpieczeniom społecznym przypadający po przyznaniu prawa do emerytury górniczej decyzją z dnia
29 stycznia 2008r., niemniej jednak nie spełnił kolejnego koniecznego warunku do przeliczenia świadczenia na podstawie art. 53 ust. 4 ustawy emerytalnej, a nie, jak błędnie powołał Sąd I instancji art. 54 ust. 4 tej ustawy, a mianowicie nie spełnił przesłanki „przejścia z jednego świadczenia na kolejne świadczenie”. Zdaniem Sądu I instancji, organ rentowy słusznie wskazał, że brak jest podstaw do ustalenia ubezpieczonemu prawa do emerytury górniczej ze względu na wiek na podstawie art. 50 a ustawy emerytalnej, bo ubezpieczony nie udowodnił wymaganego tym przepisem 25-letniego okresu pracy górniczej i równorzędnej do pracy górniczej, a wyłącznie 24 lata, 8 miesięcy i 21 dni. Według tego Sądu, organ rentowy prawidłowo ustalił staż pracy górniczej i równorzędnej do niej, tj. zgodnie z dokumentacją zawartą w aktach rentowych i obowiązującymi przepisami. Przy czym, Sąd Okręgowy podkreślił, że brak jest obecnie podstaw do uwzględnienia na prawo do emerytury górniczej ze względu na wiek z art. 50 a ustawy emerytalnej, okresów pobierania przez ubezpieczonego wynagrodzenia za czas choroby czy też zasiłku chorobowego (okresy takie zostały zaliczone ubezpieczonemu na prawdo do emerytury górniczej bez względu na wiek, przyznanej decyzją z dnia 29 stycznia 2008r., na podstawie obowiązującego wówczas art. 48 ustawy emerytalnej), gdyż okresy takie nie są wymienione, jako okresy pracy górniczej czy też równorzędnej do niej w katalogu takich okresów, zawartym w art. 50 c ust. l i ust. l ustawy emerytalnej i gdy obowiązujące przepisy ustawy emerytalnej nie znają pojęcia tzw. okresów zaliczalnych - wcześniej okresy pobierania wynagrodzenia za czas choroby czy też zasiłku chorobowego uwzględniane były na prawo do emerytury górniczej ze względu na wiek, jako okresy zaliczalne do pracy górniczej.

Mając na względzie powyższe okoliczności Sąd Okręgowy z mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł jak w sentencji.

Apelację od powyższego wyroku wniósł ubezpieczony.

Apelujący nie zgadza się z rozstrzygnięciem Sądu Okręgowego podnosząc, że nie rozumie jakimi kryteriami kierował się organ rentowy odmawiając w zaskarżonej decyzji przeliczenia części socjalnej (24 % nowej kwoty bazowej) po przepracowaniu okresu
30 miesięcy w (...) w W. w czasie pobierania emerytury oraz stwierdzając, że nie przysługuje mu emerytura górnicza, którą pobiera od
1 stycznia 2008r. Podkreślił, że powoływany przez organ rentowy art. 50 a ustawy emerytalnej nic nie mówi o kasacji prawa do przeliczania części socjalnej emerytury dla tych, którzy przeszli na emeryturę górniczą mając w stażu pracy tzw. „chorobowe”, a poza tym zdaniem skarżącego, przepis ten nie może mieć zastosowania do uprawnień nabytych wcześniej. Ubezpieczony wskazał również, że do 2008r. odpracowywało się okres powyżej 35 dni zwolnienia chorobowego w ciągu roku. Nadto, ubezpieczony podniósł, że organ rentowy sam przyznał, iż przyznał mu emeryturę górniczą w oparciu o obowiązujący wówczas art. 48 ust. 1 ustawy emerytalnej, wobec czego nie powinien teraz odmawiać mu prawa do przeliczenia części socjalnej emerytury, powołując się na treść art. 50 a ustawy emerytalnej.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja ubezpieczonego jest niezasadna.

Spór w niniejszej sprawie dotyczył przeliczenia świadczenia należnego ubezpieczonemu w oparciu o przepis art. 53 ust. 4 powołanej na wstępie ustawy, a zatem ustalenie wysokości świadczenia, a nie prawa do emerytury, jak określił to Sąd I instancji
w ślad za decyzją organu rentowego odmawiającą ubezpieczonemu prawa do emerytury na podstawie art. 50 a powołanej ustawy.

Wprawdzie ubezpieczony złożył w dniu 8 sierpnia 2011r. druk wniosku o emeryturę, ale z dopisku do wniosku jednoznacznie wynika, że intencją ubezpieczonego było przeliczenie świadczenia z zastosowaniem nowej kwoty bazowej „o 24 % nowej kwoty bazowej” wobec podlegania ponad 30 miesięcy ubezpieczeniu społecznemu, co potwierdza złożone wraz z opisanym wyżej drukiem wniosku - pismo z dnia 8 sierpnia 2011r.
(data wpływu - vide k. 196 a.r.).

Zaznaczył, że ZUS najpierw przyznał mu prawo do emerytury górniczej, na podstawie art. 48 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, a teraz odmawia przeliczenia części socjalnej, powołując się na art. 50 a, wg którego nie spełnia przesłanek do emerytury.

Stanowisko Sądu I instancji oddalające odwołanie jest prawidłowe, aczkolwiek decyzja organu rentowego nie została prawidłowo sformułowana, bowiem winna rozstrzygać wniosek o przeliczenie świadczenia. Podstawą zaś przeliczenia jest powołany art. 53 ust. 4, który winien być interpretowany w powiązaniu z art. 53 ust. 3 ustawy wskazującym, że podstawą waloryzacji w myśl tego przepisu jest uprawnienie do nowej emerytury.

W tym zakresie Sąd I instancji przeprowadził prawidłowe postępowanie dowodowe,
a ocena tak zgromadzonego materiału dowodowego nie przekracza granic określonych przepisem art. 233 k.p.c. Poczynione ustalenia faktyczne Sąd Apelacyjny w pełni podziela
i przyjmuje za własne, albowiem zostały one wyczerpująco i logicznie uzasadnione. Ponadto Sąd I instancji dokonał prawidłowej subsumpcji przepisów prawnych w świetle prawidłowo ustalonego stanu faktycznego.

Pozostaje dodać, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego, jeżeli uzasadnienie orzeczenia pierwszoinstancyjnego sporządzonego zgodnie z wymaganiami
art. 328 § 2 k.p.c., spotyka się z pełną aprobatą sądu drugiej instancji to wystarczy, że da on temu wyraz w treści uzasadnienia swego orzeczenia, bez powtarzania szczegółowych ustaleń fatycznych i wnioskowań prawniczych zawartych w motywach zaskarżonego orzeczenia (vide orzeczenia publikowane w OSNP 1998r., z.3, poz. 104, OSNP 1999r., z.24, poz. 776, OSNP 2000r., z.4, poz. 143, OSNP 2001r., z.7, poz. 231.).

Apelacja sprowadza się do kwestionowania stanowiska Sądu Okręgowego. Ubezpieczony nie przyjmuje do wiadomości treści obowiązujących przepisów, co może być wynikiem ich niezrozumienia. W tej sytuacji, wobec braku podstaw do podważenia zaskarżonego wyroku, apelacja ubezpieczonego jest nieuzasadniona. Należy dodać za Sądem I instancji, że nie ma żadnych podstaw prawnych do ponownego przeliczenia wysokości przyznanej emerytury górniczej od nowej kwoty bazowej, gdyż nie nabył on prawa do nowego świadczenia emerytalnego w oparciu o inną niż dotychczasowa podstawę prawną. Ponadto celem wyjaśnienia podkreślić należy, że wbrew temu co twierdzi skarżący, zaskarżony wyrok nie narusza praw nabytych ubezpieczonego, gdyż niniejsza sprawa dotyczy przeliczenia dotychczas otrzymywanej emerytury górniczej od nowej kwoty bazowej, a nie pozbawienia ubezpieczonego prawa do dotychczas otrzymywanego świadczenia emerytalnego.

Z tych względów, Sąd Apelacyjny w myśl art. 385 k.p.c. oddalił apelację, jako bezzasadną.

/-/ SSA E. Piotrowska/-/ SSA M. Małek - Bujak/-/ SSA J. Ansion

Sędzia Przewodniczący Sędzia

JR