Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Krystyna Hadryś

Sędzia SO Aleksandra Janas (spr.)

Sędzia SO Gabriela Sobczyk

Protokolant Aldona Kocięcka

po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2014 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa A. S. (1) i K. S.

przeciwko J. S.

o alimenty

na skutek apelacji powódek

od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku

z dnia 3 lipca 2013 r., sygn. akt IV RC 428/13

1.  oddala apelację;

2.  nie obciąża powódek kosztami postępowania odwoławczego.

SSO Gabriela Sobczyk SSO Krystyna Hadryś SSO Aleksandra Janas

UZASADNIENIE

Małoletnie powódki K. i A. rodzeństwo S. działające przez matkę W. S. w pozwie z dnia 25 września 2012 r. domagały się od pozwanego J. S. alimentów, na rzecz małoletniej K. S. - w kwocie po 700 zł, na rzecz małoletniej A. S. (1) - w kwocie po 400 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu żądania matka małoletnich podała, że z uwagi na to, że pozwany utracił stałe zatrudnienie i nie czyni starań o podjęcie stałej pracy, zaprzestał przekazywania jej środków finansowych na utrzymanie córek, a utrzymanie dzieci obciąża tylko i wyłącznie matkę dzieci.

Pozwany J. S. domagał się oddalenia powództwa podnosząc, że także łoży na utrzymanie córek.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 lipca 2013r. Sąd Rejonowy w Rybniku oddalił powództwo. Orzeczenie to zapadło przy ustaleniu, że małoletnie powódki K. i A. rodzeństwo S. są dziećmi pochodzącymi z małżeństwa stron. K. urodziła się (...), A. - (...) Pomiędzy rodzicami małoletnich nie toczy się sprawa o rozwód, ani o separację. Strony mieszkają razem w domu stanowiącym własność A. S. (2) - ojca pozwanego. A. S. (2) mieszka na parterze, strony na I piętrze. J. S. zajmuje duży pokój, a W. S. z córkami mały pokój. Opłata za wodę z kanalizacją wynosi 160 – 165 zł miesięcznie, przy czym kiedy strony korzystają z wody ze studni to ponoszą jedynie opłatę za kanalizację w wysokości 60 zł. Opłata za energię elektryczną wynosi 250 – 260 zł co dwa miesiące, gazu używają w butlach, co stanowi koszt 58 – 60 zł co 2- 3 miesiące. J. S. płaci za wodę, energię elektryczną i kupuje butle gazowe. W opłatach pomaga im ojciec pozwanego, który wcześniej płacił wszystkie rachunki. Ojciec pozwanego także wozi dzieci do szkoły i do przedszkola.

K. S. ma 12 lat i uczęszcza do V klasy szkoły podstawowej. Jest ogólnie zdrowa. Łączny koszt utrzymania małoletniej, przy uwzględnieniu kosztów wyżywienia, odzieży, podręczników i przyborów szkolnych wynosi 700 zł miesięcznie.

A. S. (1) ma 5 lat, uczęszcza do przedszkola. Choruje na padaczkę i leczy się stomatologicznie. Miesięczny koszt utrzymania małoletniej, przy uwzględnieniu kosztów wyżywienia, odzieży, leczenia stomatologicznego i lekarstw (w kwocie 30 – 40 zł miesięcznie) jej matka wynosi 500 zł. Koszty związane z uczęszczaniem małoletniej do przedszkola i dodatkowymi zajęciami ponosi jej matka.

W. S. ma 37 lat. Od 18 października 2011 r. jest zatrudniona w Grupie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. jako pracownik ochrony, w pełnym wymiarze czasu pracy na czas określony - do dnia 31 grudnia 2016 r. Średnie wynagrodzenie netto wynosi 1245,21 zł. Dodatkowo W. S. od dnia 16 lutego 2011 r. wykonuje w tej Agencji pracę na podstawie umowy zlecenia, z czego uzyskuje średnie miesięczne wynagrodzenie netto w kwocie 434,79 zł. Matka małoletnich powódek nie ma żadnych długów, oszczędności ani żadnego majątku.

Pozwany J. S. ma 43 lata. Od października 2012 r. pracuje jako kierowca na podstawie umowy zlecenia w firmie (...) – (...) gdzie zarabia 800 zł miesięcznie netto, szuka też lepiej płatnej pracy. W czasie wakacji 2012 r. pracował jako roznosiciel poczty, uzyskując wynagrodzenie w kwocie 600- 700 zł miesięcznie Pozwany posiada prawo jazdy wszystkich kategorii oprócz kategorii E. Wcześniej pracował na podstawie umowy o pracę w (...). Rozwiązano z nim umowę o pracę z powodu likwidacji stanowiska pracy. Obecnie pozwany nie posiada oszczędności. Jest właścicielem samochodu marki V. (...) z 1992 r. Pozwany kupuje żywność dla siebie i dla córek. Jeżeli dzieci mają jakiekolwiek potrzeby i się z tym zwracają do pozwanego, on stara się je zaspokoić i kupić im odpowiednie rzeczy, zwłaszcza jeżeli chodzi o jedzenie, lekarstwa i wydatki związane ze szkołą. Pozwany kupił starszej córce telefon i opłaca abonament. Starszej córce kupił także zimowe buty, z kolei młodszej kapcie. Leczenie stomatologiczne dzieci pokrywa obecnie matka małoletnich, wcześniej pozwany przekazywał na ten cel kwoty po około 150 zł. Pozwany daje córce K. drobne kwoty tytułem „kieszonkowego”, kupuje także środki czystości, z których korzysta wspólnie z dziećmi. W zajmowanym przez pozwanego pokoju jest telewizor i dostęp do Internetu, z czego małoletnie powódki mogą swobodnie korzystać ponieważ większość czasu spędzają z ojcem.

Powyższe okoliczności doprowadziły Sąd Rejonowy do przekonania, że powództwo nie jest uzasadnione. Sąd wskazał, że oboje rodzice uczestniczą w kosztach utrzymania dzieci w miarę swoich możliwości. J. S. reguluje opłaty związane z utrzymaniem domu. Matka małoletnich pokrywa koszty związane z uczęszczaniem młodszej córki do przedszkola oraz koszty jej leczenia, kupuje dzieciom odzież, buty i żywność. Pozwany - podobnie - kupuje dla małoletnich żywność, środki czystości, odzież, zapewnia im dostęp do Internetu, starszej córce kupił telefon i daje „kieszonkowe”. Ponadto pozwany także stara się partycypować w kosztach leczenia dzieci i deklaruje, że nie odmówi pokrycia wydatków związanych z zakupem podręczników i przyborów szkolnych. Rodzinie pomaga także ojciec pozwanego, zarówno finansowo, jak i przez zawożenie dzieci do szkoły i przedszkola. W tej sytuacji nie ma podstaw do tego, aby pozwanego obciążać obowiązkiem alimentacyjnym. Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 133 § 1 kro.

Apelację od powyższego wyroku wywiodły powódki zaskarżając go całości i wnosząc o jego zmianę przez uwzględnienie powództwa w całości lub uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie Sądowi I instancji sprawy do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych za obie instancje. Zarzuciły naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnie art. 133§ 1 i art. 135 § 1 kro przez przyjęcie, że pozwany wspólnie ze swoją żoną łoży na utrzymanie swoich dzieci oraz, że wysokość przekazywanych przez niego środków pieniężnych jest adekwatna do usprawiedliwionych potrzeb i możliwości zarobkowych, podczas gdy incydentalne przypadki dzielenia się przez pozwanego jedzeniem ze sowimi dziećmi oraz przekazywanie im kieszonkowego nie oznacza realizowania względem nich świadczeń alimentacyjnych i nie jest adekwatne do jego możliwości zarobkowych .

Pozwany wniósł o oddalenie apelacji.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje.

Apelacja powódek nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy podziela w całości i uznaje za swoje ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd pierwszej instancji, ponieważ znajdują one oparcie w zebranym w sprawie materiale dowodowym, które to dowody Sąd ocenił w granicach zakreślonych przepisem art. 233 § 1 kpc. Ustalenia te wymagają jedyni uzupełnienia o tyle, że z tytułu prac dorywczych pozwany uzyskuje dodatkowo kwotę 500zł miesięcznie (niesporne).

W świetle powyższych ustaleń pogląd Sądu Rejonowego, że oboje rodziców partycypują w kosztach utrzymania małoletnich powódek w sposób adekwatny do swoich możliwości majątkowych jest trafny, a potrzeby dzieci pozostają zaspokojone w takim zakresie, w jakim pozwalają na to dochody zarówno matki, jak i ojca małoletnich. Należy przy tym podkreślić, że wysokość tych dochodów jest zbliżona. Matka małoletnich powódek zarabia ok. 1600-1700zł miesięcznie, natomiast pozwany ok.1300zł. Nie można zatem pozwanemu czynić zarzutów, iż nie poszukiwał innego zatrudnienia, które pozwoliłoby mu na uzyskanie większego dochodu, skoro zarobki, jakie otrzymuje łącznie ze wszystkich źródeł są zbliżone do ofert przedstawionych przez Powiatowy Urząd Pracy. Ponadto – jak ustalono – w znacznym stopniu realizuje swój obowiązek alimentacyjny poprzez sprawowanie osobistej pieczy nad małoletnimi córkami.

Podsumowując – mimo podniesionych w apelacji zarzutów zaskarżony wyrok okazał się prawidłowy ponieważ Sąd Rejonowy nie dopuścił się naruszenia przepisów prawa materialnego, podobnie jak nie uchybił przepisom procesowym.

Z tych przyczyn na podstawie art. 385 k.p.c. Sąd Okręgowy oddalił apelację jako bezzasadną. O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono w oparciu o art. 102 k.p.c. nie obciążając powódek kosztami postępowania odwoławczego.

SSO Gabriela Sobczyk SSO Krystyna Hadryś SSO Aleksandra Janas