Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 lipca 2014 r.

Sąd Okręgowy (...) I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2014 r. (...)

na rozprawie

sprawy z powództwa R. S. (1)

przeciwko 1 (...) Bank S.A. w W.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

1.  pozbawia wykonalności ze skutkiem na dzień 16 maja 2014 r. tytuł wykonawczy – zaopatrzony w klauzulę wykonalności postanowieniem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 9 maja 2013 r., sygn. akt (...), bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) z dnia 28 grudnia 2012 r. w części, w jakiej zobowiązuje R. S. (1) do zapłacenia na rzecz (...) Bank S.A. w W. kwoty ponad 42.246,01 zł (słownie: czterdzieści dwa tysiące dwieście czterdzieści sześć złotych 01/100) tytułem należności głównej oraz w całości w zakresie kwoty 10.484,26 zł tytułem odsetek umownych za okres korzystania z kapitału od dnia 27 października 2009 r. do dnia 5 czerwca 2012 r. w wysokości 16,90% w stosunku rocznym, w zakresie kwoty 10.506,66 zł tytułem odsetek za opóźnienie od dnia 31 marca 2012 r. do 28 grudnia 2012 r. w zakresie kwoty 1.425,98 zł tytułem opłaty i prowizji oraz w zakresie dalszych należnych odsetek liczonych od kwoty kapitału;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  zasądza od pozwanego (...) Bank S.A. w W. na rzecz powoda R. S. (1) kwotę 2.272 zł (słownie: dwa tysiące dwieście siedemdziesiąt dwa złote) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. akt I C 343/13

UZASADNIENIE

Powód R. S. (2) w pozwie wniesionym przeciwko (...) Bank Spółce Akcyjnej w W. pierwotnie do Sądu Rejonowego (...) i przekazanym postanowieniem tego Sądu z dnia 24 października 2013r. do dalszego rozpoznania Sądowi Okręgowemu (...) w wyniku sprawdzenia z urzędu wartości przedmiotu sporu i ustalenia jej na kwotę 90.860,23 zł, domagał się pozbawienia w całości w stosunku do siebie wykonalności tytułu wykonawczego w postaci Bankowego Tytułu Egzekucyjnego ( (...)) nr (...) z dnia 28 grudnia 2012r. opatrzonego klauzulą wykonalności postanowieniem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 9 maja 2013r. wydanym w sprawie (...) w oparciu o który jak twierdził prowadzona jest na wniosek pozwanego jako wierzyciela przeciwko niemu egzekucja przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym (...) w sprawie o sygn. (...)

W uzasadnieniu swojego żądania wywodził, iż wobec skutecznego wypowiedzenia w dniu 2 kwietnia 2010r. w trybie art.15 ust.1 ustawy o z dnia 20 lipca 2001r. o kredycie konsumenckim, zawartej w dniu 20 października 2009r. umowy kredytowej brak było podstaw do wystawienia przeciwko niemu bankowego tytułu egzekucyjnego, albowiem po wypowiedzeniu umowy w/w trybie obowiązany był wyłącznie do regulowania na rzecz Banku kwoty należności głównej, co poprzez cykliczne wpłaty dokonywał.

Pozwany (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości, oraz o obciążenie strony powodowej kosztami postępowania w tym na rzecz pozwanego z tytułu zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany zakwestionował wszystkie zarzuty pozwu dotyczące zawarcia z powodem umowy kredytowej z naruszeniem ustawy o kredycie konsumenckim z dnia 20 lipca 2001r, wskazując, iż dopełnił wszelkich postanowień w niej określonych, w tym w szczególności z art.4 ust. 5 stanowiącym o obowiązku dostarczenia kredytodawcy (powodowi) egzemplarza umowy podpisanej przez bank w terminie 7 dni od jej zwarcia.

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 20 października 2009r. pomiędzy R. S. (1), jako kredytobiorcą, a (...) Bankiem S.A. w K., jako kredytodawcą została zawarta umowa kredytu nr (...) w kwocie 70.088,62 zł z przeznaczeniem na zakup samochodu marki C. (...),6 V. E. rok produkcji 2004.

W umowie kredytu w § 2 pozwany wskazał wysokość rocznej stopy oprocentowania oraz zasady jej zmiany, opłaty i prowizje oraz inne koszty związane z udzieleniem kredytu składające się na całkowity koszt kredytu który wyniósł łącznie kwotę 102.880,81 zł. Nadto w § 4 umowy o kredyt określone zostały zasady i termin jego spłaty, z odwołaniem sie do harmonogramu spłat stanowiącego załącznik nr1 do umowy, natomiast w § 8 wskazano enumeratywnie opłaty i prowizje zgodnie z "Tabelą prowizji pobierane przez Bank za wykonanie czynności". Jednocześnie w treści § 12 strony ustaliły, iż w sprawach nie uregulowanych umową stosuje sie postanowienia "Ogólnych Warunków Umów w zakresie kredytowania pojazdów w (...) Bank S.A." które stanowią integralną cześć umowy, a powód składając podpis potwierdził ich otrzymanie, jak również kopii wypełnionej umowy.

Kredyt udzielony na podstawie zawartej umowy został uruchomiony zgodnie ze złożonym i podpisanym przez powoda wnioskiem, z którego treści wynikało, iż powód wniósł o udzielenie kredytu na zakup pojazdu z czego kwota 53.000 zł miała zostać przeznaczona dla sprzedawcy kredytowanego pojazdu, kwota 3.504,43 zł na zapłatę prowizji bankowej, kwota 5.607,09 zł na zapłatę kosztu ubezpieczenia kredytobiorcy, oraz kwota 7977,10 zł na inne wydatki powoda na wskazany rachunek bankowy PCK G.. Zgodnie z § 5 umowy kredytu pozwany kwotę kredytu przedstawił do dyspozycji powoda, a powód poprzez złożenie swojego podpisu zaakceptował dyspozycję przelewu środków min. na rachunek PCK G. tożsamy z tym określonym we wniosku o udzielenie kredytu.

dowód; wniosek o udzielenie kredytu z dnia 20.10.2009r. k. 63, umowa kredytu k. 64-67.

W dniu 20 października 2009r. powód złożył oświadczenie o poddaniu się egzekucji prowadzonej na podstawie Bankowego Tytułu Egzekucyjnego w zakresie wszelkich roszczeń (...) Bank S.A. jakie mogą powstać z zawartej umowy kredytu do wysokości kwoty 140.177,24 zł.

d owód; oświadczenie o poddaniu sie egzekucji k.47.

Egzemplarz umowy podpisany przez pracownika Banku został przesłany powodowi w dniu 28 października 2009r. i doręczony mu w dniu 2 listopada 2009r.

bezsporne

Powód na poczet spłaty kredytu poczynając od listopada 2009 r. do dnia 2 kwietnia 2010 r. dokonał czterech wpłat, mianowicie w dniu 16 listopada - 1 248,33 zł, w dniu 5 stycznia 2010 r. - 1 368,26 zł, w dniu 18 lutego 2010 r. - 1 400,00 zł oraz w dniu 4 marca 2010 r. - 1 400,00 zł.

bezsporne

Pismem z dnia 2 kwietnia 2010r. powód złożył pozwanemu oświadczenie o wypowiedzeniu w trybie art.15 ust.1 ustawy o kredycie konsumenckim, wobec naruszenia przez kredytodawcę obowiązków nałożonych na niego przez ustawę w art.4. Zadłużenie powoda z tytułu zawartej umowy kredytu na dzień 2 kwietnia 2010 wynosiło: kapitał - 67 683,73 zł, odsetki 463,26 zł, zaległy kapitał - 493,32 zł, zaległe odsetki - 772,67 zł, odsetki karne-5,99 zł. Pozwany w odpowiedzi na powyższe pismami z dnia 7 maja, a następnie 24 czerwca 2010r. odmówił racji zarzutom powoda, informując, iż kredyt został uruchomiony zgodnie ze złożonym wnioskiem, a dokumenty związane z jego udzieleniem zostały prawidłowo sporządzone i w przewidzianym terminie doręczone, tym samym nie uznaje skuteczności oświadczenia powoda. Jednocześnie pozwany poinformował powoda, iż na dzień 24 czerwca 2010r. odnotowano na rachunku kredytowym zaległość w spłacie kredytu w wysokości 5.519,65 zł.

dowód; oświadczenie z dnia 2.04.2010r. k.7.

W związku z powstaniem zaległości w spłacie kredytu pozwany pismem z dnia 13 sierpnia 2010r. wypowiedział powodowi umowę kredytu z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia, określając na dzień sporządzenia wypowiedzenia umowy kredytu wymagalne zadłużenie na kwotę 6 971,89 zł. Powód na poczet spłaty zadłużenia dokonał od dnia 2 kwietnia 2010r. do dnia wystawienia przez pozwanego tytułu egzekucyjnego tj. do dnia 28 grudnia 2012r. wpłat na łączną kwotę 19 224,64 zł, a od dnia 28 grudnia 2010r. do dnia 16 maja 2014r. na kwotę 6.246,96 zł.

dowód; wypowiedzenie umowy kredytu k.43.

W dniu 4 stycznia (...). pozwany wystąpił do Sądu z wnioskiem o nadanie bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli. Postanowieniem z dnia 9 maja 2013r. Sąd Rejonowy w (...) postanowił nadać klauzulę wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu nr (...) z dnia 28.12.2012 r., pochodzącemu od (...) Bank Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. stwierdzającemu zobowiązanie R. S. (1) zapłacenia na rzecz (...) Bank Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. następujących kwot: 67 717,61 zł tytułem należności głównej (niespłaconego kapitału), 10 484,26 zł - tytułem odsetek umownych za okres korzystania z kapitału od dnia 27.10.2009 r. do dnia 05.06.2012r. w wysokości 16,90 % w stosunku rocznym, 10 506,66 zł - tytułem odsetek za opóźnienie od dnia 31.03.2012r. do 28.12.2012r. oraz 1425,98 zł - tytułem opłaty i prowizji. Na podstawie powyższego tytułu egzekucyjnego wszczęta została egzekucja przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym (...) w sprawie (...)

dowód; akta sprawy SR w (...) (...), akta egzekucyjne Komornika sądowego przy SR (...) KM (...)

Z dniem 4 stycznia 2010 r. nastąpiło przejęcie (...) Banku S.A. w K. przez (...) Bank S.A. i utworzony został (...) Bank S.A. w W., który wszedł we wszystkie prawa i obowiązki (...) Banku S.A. w K.. W dniu 1 czerwca 2012 nastąpiło natomiast połączenie (...) BANK SA z siedzibą w W., wpisanej do rejestru przedsiębiorców prowadzonego przez Sąd Rejonowy (...), XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS (...) BANK S.A. z siedzibą w W., wpisanej do rejestru przedsiębiorców prowadzonego przez Sąd Rejonowy (...), XIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS (...) poprzez przeniesienie majątku (...) BANK SA w W. ( spółka przejmowana) na (...) BANK SA w W. ( spółka przejmująca), która na mocy art. 494 ustawy kodeks spółek handlowych, wstępuje we wszystkie prawa i obowiązki przejmowanej spółki, jednocześnie zmieniając nazwę z (...) BANK SA w W. na (...) BANK SA w W..

dowód; odpis KRS k.70-78.

Sąd zważył;

Powództwo częściowo zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 840§1 pkt.1 kpc jeżeli dłużnik przeczy zdarzeniom, na których oparto wydanie klauzuli wykonalności, to powinien wykazać jakie zdarzenia kwestionuje i przedstawić stosowne dowody na tą okoliczność. Dłużnik może się tu powoływać na zdarzenia, które zaszły przed powstaniem tytułu egzekucyjnego, jak i na zdarzenia, zaszłe pomiędzy powstaniem tytułu egzekucyjnego, a nadaniem temu tytułowi klauzuli wykonalności.

Powództwo oparte na tym zaprzeczeniu jest dopuszczalne tylko wtedy gdy nie stoi temu na przeszkodzie ; niedopuszczalność drogi sądowej, powaga rzeczy osądzonej ( prawomocne orzeczenie) ani zawisłość sporu.

Druga podstawa powództwa uregulowana w punkcie 2 §1 przywołanego powyżej artykułu zachodzi, jeżeli po powstaniu tytułu egzekucyjnego, a gdy tytułem tym jest orzeczenie sądowe – po zamknięciu rozprawy, nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło lub nie może być egzekwowane.

Sąd orzekając o pozbawieniu wykonalności tytułu wykonawczego, na podstawie art. 840 § 1 pkt 2 kpc obowiązany jest ustalić zatem, czy po powstaniu tytułu wykonawczego nastąpiło takie zdarzenie, którego skutkiem było wygaśnięcie zobowiązania. Podnieść przy tym należy, iż ciężar wykazania wygaśnięcia zobowiązania oraz jego zakresu spoczywa na dłużniku (powodzie), który z okoliczności tej wywodzi skutki prawne.

Zdarzenia, o których mowa w art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c., muszą zaistnieć przed wydaniem wyroku pozbawiającego tytuł wykonawczy wykonalności, a nawet przed wytoczeniem powództwa. Stwierdzenie takiego zdarzenia ma charakter deklaratywny ustalenia faktu, powodującego wygaśnięcie egzekwowanego zobowiązania albo niemożność jego egzekwowania (por. orzeczenie SN z dnia 20 października 1966 r., (...), nr 7-8, poz. 130).

Przez zdarzenia, o których mowa w tym przepisie, rozumieć należy okoliczności faktyczne, powodujące wygaśnięcie egzekwowanego zobowiązania lub niemożność jego egzekwowania; nie chodzi tu zaś o jakieś przypadki, czy też zajścia losowe. „Wygaśnięcie zobowiązań” nie oznacza, że tylko sytuacje wynikłe z zakresu prawa zobowiązań mogą wchodzić w rachubę. Podstawą bowiem powództwa opozycyjnego mogą być zdarzenia, wskutek których zobowiązanie wygasło, wynikające również z innych stosunków prawnych (por. Z. Ś., Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego. Część druga. Postępowanie zabezpieczające i egzekucyjne, W. 2001, Wydawnictwa (...) (wydanie III) s. 496

W piśmiennictwie i orzecznictwie Sądu Najwyższego panuje trafne przekonanie, że podobnie jak bankowy tytuł wykonawczy (przewidziany w Prawie bankowym z 1989 r.), także bankowy tytuł egzekucyjny (art. 96-98 Prawa bankowego z 1997 r.) stanowią w istocie ustawowy przywilej banków, polegający na ułatwianiu im dochodzenia swoich wierzytelności wynikających z dokonywanych czynności bankowych (bankowych stosunków obligacyjnych (por. uchwała z 18 kwietnia 1996 r. i powołane w niej rozstrzygnięcia Sądu Najwyższego, ostatnio - uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z 7 stycznia 2004 r. (...) Biuletyn Sądu Najwyższego 2004/1 str. 6). Można stwierdzić, że chodzi tu o przywilej kwalifikowany (przyznany tylko instytucjom bankowym w rozumieniu Prawa bankowego) i wyjątkowy w obrocie cywilnoprawnym, ponieważ dochodzenie wierzytelności cywilnoprawnych następuje z reguły przy zastosowaniu sądowego postępowania rozpoznawczego. Tylko wyjątkowo - poza bankami - ustawodawca przyznaje niektórym podmiotom (z różnych powodów) możliwość uproszczonego dochodzenia własnych wierzytelności cywilnoprawnych (np. Skarbowi Państwa, Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu). Co więcej, w Prawie bankowym wytyczone zostały ścisłe ramy prawne dopuszczalności posłużenia się przez bank bankowym tytułem egzekucyjnym w celu dochodzenia wierzytelności od jego dłużników (art. 97 ust. 1 i 2 Pr. bank. z 1997 r.), przy czym ramy te zakreślono znacznie ściślej niż w odniesieniu do bankowego tytułu wykonawczego, przewidzianego w art. 53 ust. 2 Prawa bankowego z 1989 r.

W uzasadnieniu uchwały Sądu Najwyższego z 18 kwietnia 1996 r., stwierdzone zostało, że umożliwienie nadawania klauzuli wykonalności bankowym tytułom wykonawczym (obecnie - bankowym tytułom egzekucyjnym) na podstawie art. 788 § 1 kpc na rzecz nabywcy wierzytelności bankowej, stwierdzonej tym tytułem, oznaczałoby w rzeczywistości rozszerzenie przywileju przyznanego tylko bankom na wszystkich nabywców takiej wierzytelności. Byłoby to, nie do pogodzenia z kwalifikowanym i wyjątkowym charakterem omawianego przywileju. Można by zatem stwierdzić, że w omawianym zakresie przepisy art. 96-97 Prawa bankowego z 1997 r. - ze względu na swój charakter - stanowią lex specialis w stosunku do przepisu art. 788 § 1 kpc. Na podstawie wystawionego bankowego tytułu egzekucyjnego może być prowadzona jedynie egzekucja wierzytelności bankowej i tylko na rzecz banku, po skutecznym wystąpieniu przez ten bank o nadanie na jego rzecz sądowej klauzuli wykonalności (art. 97 Prawa bankowego z 1997 r.).

Spór w niniejszej sprawie sprowadzał sie do odpowiedzi na pytania czy pozwany przy zawarciu umowy kredytu naruszył postanowienia ustawy o kredycie konsumenckim z dnia 20 lipca 2001r. w brzmieniu obowiązującym w czasie zawarcia umowy, a tym samym czy powód w wyniku złożenia w dniu 2 kwietnia 2010 oświadczenia mógł zgodnie z zapisem art. 15 ust.1 ustawy o kredycie konsumenckim spłacać przedmiotową pożyczkę bez oprocentowania i innych kosztów, czy też winien spłacać całość zobowiązania zgodnie z zapisami umownymi. Przywołany przepis stanowi, że „w przypadku naruszenia przez kredytodawcę postanowień art. 4-7 tej ustawy treść zawartej umowy o kredyt konsumencki ulega zmianie w ten sposób, że konsument, po złożeniu kredytodawcy pisemnego oświadczenia, obowiązany jest do zwrotu kredytu bez oprocentowania i innych kosztów kredytu należnych kredytodawcy, zastrzeżeniem ust. 3, w terminie i w sposób ustalony w umowie.

Przepis art. 4 ustawy określa szczególne wymagania dotyczące formy, treści umowy o kredyt konsumencki oraz obowiązków związanych z samym trybem jej zawierania. Zgodnie z art. 4 ust. 2 pkt 5 ustawy o kredycie konsumenckim umowa powinna zawierać opłaty i prowizje oraz inne koszty związane z udzieleniem kredytu, w tym opłatę za rozpatrzenie wniosku kredytowego oraz przygotowanie i zawarcie umowy kredytowej, zwaną dalej "opłatą przygotowawczą", będące elementem całkowitego kosztu kredytu, oraz warunki ich zmiany. Wbrew twierdzeniom powoda niniejszy przepis nie został przez pozwanego naruszony. W umowie kredytu pozwany wskazał w § 2 ust. 3 wysokość prowizji, oraz całkowity koszt kredytu w § 2 ust. 5,6 i 8 umowy kredytu. Nadto w § 8 umowy o kredyt wskazane zostały enumeratywnie opłaty i prowizje pobierane przez pozwanego za wykonanie czynności. Bezspornie powód podpisał umowę kredytu, co skutkuje zaciągnięciem zobowiązania na zasadach i warunkach określonych w umowie. Złożenie podpisu na umowie kredytu rodzi domniemanie, iż powód podpisując umowę zapoznał się dokładnie i szczegółowo z jej postanowieniami. W związku z tym, że powód złożył oświadczenie woli o zaakceptowaniu warunków umowy, to tym samym stanowiło to dla pozwanego sygnał, iż powód wyraził zgodę na ukształtowanie stosunku prawnego na takich, a nie innych zasadach.

W toku procesu powód podnosił również stawiając zarzut pozwanemu, iż umowa o kredyt zawierała dyspozycję przekazania kwoty 7 977,10 zł na rzecz PCK G., natomiast wg powoda takiej dyspozycji nigdy nie wydawał, a o fakcie przekazania tych pieniędzy dowiedział się dopiero po otrzymaniu umowy. Z powyższym stanowiskiem nie można zgodzić się, bowiem pozwany do odpowiedzi na pozew przedłożył wniosek o udzielenie kredytu na zakup pojazdu. Zgodnie z pismem powód wniósł o udzielenie kredytu złotowego na zakup pojazdu w kwocie 70088,62 zł. Kredyt miał być przeznaczony m.in. na inne wydatki powoda w kwocie 7 977,10 zł na nr (...) na rachunek PCK G.. Ponadto zgodnie z § 5 umowy kredytu kwotę kredytu określoną w § 1 umowy pozwany stawia do dyspozycji powoda, a powód podpisując niniejszą umowę, złożył jednocześnie w tej formie dyspozycję przelewu środków - po uprzednim spełnieniu przez niego warunków określonych w § 3 kwoty 7 977,10 zł tytułem pokrycia innych wydatków powoda na rachunek PCK G. nr rachunku: (...), tym samym powyższa kwota, nr rachunku oraz nazwa odbiorcy jest tożsama z danymi wskazanymi we wniosku o udzielenie kredytu na zakup pojazdu. Kolejny zarzut jaki powód podniósł w pozwie, to okoliczność, iż pozwany nie posiada uprawnienia do wystawienia tytułu egzekucyjnego, gdyż powód nie poddał się dobrowolnie egzekucji prowadzonej przez pozwanego, natomiast zgodnie z art. 97 prawa bankowego, bankowy tytuł egzekucyjny może być podstawą egzekucji jedynie wtedy, gdy powód złoży pisemne oświadczenie o poddaniu się egzekucji. Również i z tym twierdzeniem powoda w świetle przedstawionego przez pozwanego materiału dowodowego nie sposób sie zgodzić, albowiem powód złożył w dniu 20 października 2009 oświadczenie o poddaniu się egzekucji w zakresie roszczeń pozwanego o zapłatę jakie mogą wyniknąć z umowy kredytu (...) dokonując na oświadczeniu własnoręcznego podpisu. Ponadto w oświadczeniu o poddaniu się egzekucji powód potwierdził, iż przed podpisaniem niniejszego oświadczenia zapoznał się z treścią pouczenia o konsekwencjach i skutkach prawnych wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego.

Odmiennie natomiast przedstawia się ocena zarzutu powoda co do nie zachowania przez pozwanego terminu o jakim mowa w art.4 ust.5 ustawy o kredycie konsumenckim, co uzasadniało złożenie przez konsumenta kredytodawcy (powoda) pisemnego oświadczenia w trybie art.15 tej ustawy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o kredycie konsumenckim na kredytodawcy ciąży obowiązek niezwłocznego doręczenia konsumentowi umowy o kredyt Pojęcie "niezwłocznie" należy interpretować jako "bez nieuzasadnionej zwłoki". Jeżeli do zawarcia umowy dochodzi podczas bezpośredniej komunikacji stron, trudno wskazać na sytuację w której istniałoby uzasadnienie dla późniejszego doręczenia konsumentowi egzemplarza zawartej umowy. Z nieco odmienną sytuacja mamy do czynienia w przypadku umów - tak jak w niniejszej sprawie- zawieranych na odległość. Wówczas do zawarcie umowy dochodzi z chwilą otrzymania przez oferenta wysłanej ( czy sporządzonej ) przez niego umowy podpisanej przez oblata. Zawarcie umowy wymaga złożenia zgodnych oświadczeń woli przez strony. W razie zastosowania trybu ofertowego oznacza to, że umowa dochodzi do skutku wówczas, gdy każda ze stron złoży swoje oświadczenie woli drugiej stronie w taki sposób, by mogła zapoznać się z jego treścią (art. 61 § 1 i 2 k.c). Taką też regułę interpretacyjną zawiera przepis art.70 § 1k.c. Jako moment zawarcia umowy przepis ten wskazuje chwilę otrzymania przez oferenta oświadczenia o przyjęciu oferty. Otrzymanie tego oświadczenia należy rozumieć jako jego dojście do oferenta bądź wprowadzenie do środka komunikacji elektronicznej w taki sposób, że oferent mógł się zapoznać z jego treścią. Bezspornie dokument umowy został sporządzony przez przedstawiciela kredytodawcy i podpisany przez powoda co było równoznaczne z przyjęciem oferty w dniu 20 października 2009r. Wprawdzie w treści umowy pozwany używa zwrotu "sporządzona w dniu" jednakże już w harmonogramie spłat odwołuje sie do umowy z dnia 20 października 2009r.

Sformułowanie to należy zatem traktować jako „umowa zawarta dnia". Odmienne stanowisko pozwanego w tym przedmiocie jest błędne i w ocenie Sądu przywołane jedynie na użytek prezentowanej linii obrony, zważywszy, iż również w treści wypowiedzenia umowy kredytu pozwany wprost odwołuje się do umowy zawartej w dniu 20 października 2009r.

Zgodnie z art 385 ustęp 2 kodeksu cywilnego wątpliwości co do odczytania treści umowy powinny być interpretowane na korzyść konsumenta. Ryzyko wątpliwości wynikających niejasnych postanowień umowy, nie dających usunąć się w drodze wykładni. powinna bowiem ponieść strona, która zredagowała umowę (vide; wyrok SA w (...) z dnia 23.07.2012r. (...)). Stosownie do treści art. 4 ust.5 ustawy o kredycie konsumenckim termin doręczenia umowy wynosi siedem dni i jest liczony (co wynika wprost z brzmienia ustawy) od momentu jej zawarcia. Doręczenie powodowi egzemplarza umowy podpisanego przez strony nastąpiło w dniu 2 listopada 2009r. a zatem z przekroczeniem terminu określonego w art. 4 ust.5 ustawy o kredycie konsumenckim. Naruszenie dyspozycji zawartej w przywołanym unormowaniu powoduje wystąpienie sankcji kredytu darmowego (art. 15 u.k.k.). Dla jej powstania nie jest przy tym konieczne zawinienie po stronie kredytodawcy. Oświadczenie, o którym mowa w art. 15 ust. 1 u.k.k., ma charakter oświadczenia woli. Jego złożenie oznacza wykonanie uprawnienia prawnokształtującego przez konsumenta. Konsekwencją złożenia takiego oświadczenia, jest zmiana treści zawartej umowy o kredyt, w ten sposób, że kredytodawca po złożeniu kredytodawcy pisemnego oświadczenia jest obowiązany do zwrotu kredytu bez oprocentowania i innych kosztów kredytu należnych kredytodawcy, w terminach ustalonych w umowie. Jednakże Sąd nie podzielił stanowiska powoda, że z momentem złożenia oświadczenia o którym mowa w art. 15 ust 1 u.k.k., sankcja dotyczy całości kredytu. Zdaniem Sądu moment złożenia oświadczenia ma znaczenie, a sankcja dotyczy tylko części pozostałej do spłaty.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego ustalonego w sprawie to po dniu 2 kwietnia 2010r. do dnia wystawienia przez bank bankowego tytułu egzekucyjnego tj. 28 grudnia 2012r. powód dokonał na poczet spłaty kredytu wpłat na kwotę 19.224,64 zł wobec należnej na ten dzień 20.369,76zł. Nie realizował również harmonogramu spłaty co do terminów uiszczania należności poszczególnych rat kapitałowych, bowiem po złożeniu oświadczenia o wypowiedzeniu umowy kredytu w trybie art.15 ustawy o kredycie konsumenckim, kolejnej wpłaty dokonał w dniu 20 października 2009r. zamiast 16 kwietnia 2009r. Uzasadniało to zatem wystawienie przez bank bankowego tytułu egzekucyjnego, jednakże nie do całości określonej w nim wierzytelności Banku. Od 28 grudnia 2012r. do dnia 16 maja 2014r. powód uiścił na rzecz pozwanego na poczet spłaty kredytu kwotę 6.246,96 zł. Dokonane zatem wpłaty po dniu 2 kwietnia 2010r. w łącznej wysokości 25.471, 60 zł winny być zaliczane wyłącznie na poczet spłaty należności kapitałowej. Skutkowało to uznaniem zasadności powództwa w części i pozbawieniem wykonalności ze skutkiem na dzień 16 maja. 2014 r. tytuł wykonawczy - zaopatrzony w klauzulę wykonalności postanowieniem Sądu Rejonowego w (...) z dnia 9 maja 2013 r., sygn. akt (...), bankowy tytuł egzekucyjny nr (...) z dnia 28 grudnia 2012 r. w części, w jakiej zobowiązuje R. S. (1) do zapłacenia na rzecz (...) Bank S.A. w W. kwoty ponad 42,246,01 zł tytułem należności głównej oraz w całości w zakresie kwoty 10.484,26 zł tytułem odsetek umownych za okres korzystania z kapitału od dnia 27 października 2009 r. do dnia 5 czerwca 2012 r. w wysokości 16,90% w stosunku rocznym, w zakresie kwoty 10.506,66 zł tytułem odsetek za opóźnienie od dnia 31 marca 2012 r. do 28 grudnia 2012 r. w zakresie kwoty 1.425,98 zł tytułem opłaty i prowizji oraz w zakresie dalszych należnych odsetek liczonych od kwoty kapitału.

W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art.98 kpc w zw. z art.108 kpc. Zgodnie z zasadą stosunkowego rozliczenia kosztów procesu, strona powinna ponieść jego koszty w takim stopniu, w jakim przegra sprawę, co w niniejszej sprawie wyniosło 50 %.

Na oryginale właściwy podpis.