Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 lipca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Maria Ołtarzewska

Protokolant: st. sekr. sądowy Małgorzata Kreft-Pabis

po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2014 r. w Gdańsku

sprawy K. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania K. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

z dnia 24 kwietnia 2013 r. nr (...)- (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje ubezpieczonemu K. K. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 maja 2013 roku do dnia 31 grudnia 2014 roku.

Sygn. akt VII U 1564/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 kwietnia 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2013, 1440 j. t.) odmówił ubezpieczonemu K. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy z uwagi na fakt, iż Komisja Lekarska pozwanego orzeczeniem z dnia 14 kwietnia 2013 r. nie stwierdziła jego niezdolności do pracy.

Od powyższej decyzji odwołał się skarżący podnosząc, iż aktualny stan zdrowia uniemożliwia mu świadczenie pracy.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko przedstawione w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony K. K., urodzony w dniu (...) z zawodu kucharz, pracował na różnych stanowiskach, m.in. jako stokażowy, aparatowy, kierowca, rozwoziciel mięsa, rozbieracz-wykrawacz, wartownik, masarz i kucharz.

W dniu 11 lutego 2013 roku złożył on w organie rentowym wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres.

Ubezpieczony pobierał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w okresie od 01 marca 2012 r. do 30 kwietnia 2013 r.

W związku z ponownym wnioskiem skarżącego stan zdrowia ubezpieczonego oceniany był przez lekarza orzecznika pozwanego, który w opinii lekarskiej z dnia 28 lutego 2013 r. rozpoznając u odwołującego się chorobę wieńcową, stan po CABG 2:1 ( 12.2011r.), nadciśnienie tętnicze, cukrzyce typu 2, przebytą gruźlicę płuc w 1999, 2009 uznał, iż stan zdrowia skarżącego nie czyni go niezdolnym do pracy zawodowej.

Ubezpieczony zakwestionował trafność orzeczenia lekarza orzecznika wnosząc od niego sprzeciw. Wobec powyższego stan zdrowia skarżącego oceniany był przez Komisję Lekarską. Po zasięgnięciu opinii specjalistycznej lekarza konsultanta organu rentowego pozwanego kardiologa, orzeczeniem z dnia 18 kwietnia 2013 r. rozpoznając u ubezpieczonego chorobę wieńcową CCSI, stan po CABG 2:1 w listopadzie 2011 r., nadciśnienie tętnicze, Hipelipidemie, cukrzyce typu II, tbc w wywiadzie uznała, iż stan zdrowia odwołującego się nie czyni go niezdolnym do pracy.

Zaskarżoną w niniejszym postępowaniu decyzją z dnia 24 kwietnia 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2013, 1440 j. t.) odmówił ubezpieczonemu K. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy z uwagi na fakt, iż Komisja Lekarska pozwanego orzeczeniem z dnia 14 kwietnia 2013 r. nie stwierdziła jego niezdolności do pracy.

Okoliczności bezsporne, vide: akta rentowe: wniosek o rentę – k. 119, opinia lekarza orzecznika z dnia 28 grudnia 2013 r. – k. 123 i k. 24 dokumentacji lekarskiej, opinia Komisji Lekarskiej pozwanego z dnia 18 kwietnia 2013 r. – k. 127 i k. 33 dokumentacji lekarskiej, decyzja pozwanego z dnia 24 kwietnia 2013 r. – k. 129, sprzeciw ubezpieczonego – k. 25 dokumentacji lekarskiej, opinia konsultanta pozwanego – k. 27-31 dokumentacji lekarskiej

W celu ustalenia, czy ubezpieczony jest nadal niezdolny do pracy, a jeżeli tak to z powodu jakich schorzeń, czy niezdolność jest trwała czy okresowa, jeżeli nie to na czym polega poprawa stanu zdrowia– konieczne były wiadomości specjalne, zatem Sąd Okręgowy przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych: pulmonologa, kardiologa oraz diabetologa. Następnie wobec faktu, że ubezpieczony bez usprawiedliwienia nie stawił się na terminie badania u biegłego diabetologa, Sąd pominął dowód z opinii tegoż specjalisty.

Vide: akta sprawy :postanowienie Sądu z dnia 27 sierpnia 2013 r. – k. 11i k.88

Biegli pulmonolog i kardiolog rozpoznali u wnioskodawcy następujące schorzenia:

1.  choroba niedokrwienna serca przewlekła okresowo zaostrzona – 2VD. Klasa czynnościowa CCS 2. Stan po zabiegu rewaskularyzacyjnym przęsłowania aortalno – wieńcowego/LIMA – LAD, Ao- RDP

2.  komorowe zaburzenia rytmu serca do dalszej diagnostyki

3.  nadciśnienie tętnicze pierwotne, labilne, okres I /II ESH

4.  cukrzyca typu 2 na terapii skojarzonej BIDS

5.  stan po przebytej wznowie gruźlicy płuc w 2009r., z pozostaniem utrwalonych zmian poswoistych w płacie górnym płuca prawego.

Po zbadaniu wnioskodawcy i zapoznaniu się z dokumentacja medyczną biegły sądowy kardiolog uznał, iż rozpoznane u ubezpieczonego schorzenia czynią go od daty złożenia wniosku częściowo niezdolnym do pracy z ogólnego stanu zdrowia na okres do 31 grudnia 2014 r. Zdaniem biegłego u skarżącego z niehigienicznym trybie życia i tbc płuc w wywiadzie występują istotne zaawansowane zmiany ateromatyczne w łożysku wieńcowym, co dokumentuje potrzeba przeprowadzenia w 2011 r. pilnej rewasekularyzacji operacyjnej CABG ze wskazań nagłych. Biegły podkreślił także, że rozwój i postęp procesu miażdżycy determinuje współobecność takich czynników ryzyka jak cukrzyca typu 2, dotychczas niewyrównana, co wymagało wdrożenia terapii insulina w 2013 r. i labilne nadciśnienie tętnicze. Pomimo nawracającej aktywności dławicowej, odczuwalnej męczliwości i niskiej tolerancji wysiłku , potwierdzonej m.in. w trakcie niediagnostycznego testu wysiłkowego na bieżni ze stycznia 2012 r. ubezpieczony od czasu operacji nie kontynuował specjalistycznego leczenia kardiologicznego i nie był poddany diagnostycznym procedurom kontrolnym. W trakcie badania sądowo – lekarskiego biegły ujawnił obecność zaburzeń rytmu, prawdopodobnie ektopię komorową układającą się w długie sekwencje rytmu bliźniaczego, dla której substratem może być niestabilny elektrycznie obszar uszkodzenia pozawałowego komory lewej. Ponadto u dowołującego się obserwuje się także klinicznie niewyrównane nadciśnienie tętnicze oraz cukrzyce typu II. Wysokie wartości RR odnotowano także w trakcie badań orzeczniczych pozwanego. Wobec powyższego biegły kardiol uznał, iż skarżący nie jest zdolny do pracy zarobkowej.

dowód : akta sprawy: opinia biegłego sądowego kardiologa – k. 19-22

W opinii uzupełniającej biegły sądowy kardiolog wskazał, że w całości podtrzymuje stanowisko zawarte w treści poprzedniej opinii. Jednocześnie biegły wyjaśnił, iż zajęte przez niego stanowisko wynika z następujących przesłanek:

⚫

U skarżącego występuje istotne zaawansowanie zmian miażdżycowych na łożysku naczyń wieńcowych. Afektywną klinicznie chorobę wieńcową o nasileniu dławicy niestabilnej ujawniono dopiero w 2011 r. jako chorobę niedokrwienną „ de novo”. Jednocześnie zidentyfikowano współobecność tak licznych czynników ryzyka miażdżycy jak źle kontrolowane nadciśnienie tętnicze, otyłość trzewna, dyslipidemia mieszana, cukrzyca typu 2 na terapii BIDS oraz niehigieniczny tryb życia.

⚫

Koronografia ujawniła zmiany wielonaczyniowe zakwalifikowane do operacji rewaskularyzacjyjnej CABG. W grudniu 2011 r. skarżącemu implantowano 2 pomosty żylno- tętnicze LIMA – LAD i Ao – RDP. Wczesny test bieżni przerwano z powodu zmęczenia przy nakładzie metabolicznym 6.9.MET przed uzyskaniem należnego limitu tętna. Od tego czasu do chwili badania sądowego ubezpieczony pomimo zgłaszanych skarg dławicowych oraz niezadowalającej kontroli ciśnienia tętniczego nie był poddany jakiejkolwiek procedurze diagnostycznej dla obiektywnej oceny aktualnie prezentowanego profilu globalnej wydolności sercowo – naczyniowej.

⚫

W trakcie badania sadowo – lekarskiego biegły ujawnił również u odwołującego się komorowe zaburzenia rytmu o nasileniu bigemini. Stan ten wymaga pogłębionej oceny bioelektrycznej i doniesienia do ewentualnych okołoniedokrwiennych zaburzeń kurczliwości komory lewej jako substratu arytmii zwłaszcza pochodzącej z obszaru blizny pozawałowej.

Wobec powyższego biegły nie znalazł podstaw do uznania poprawy stanu zdrowia ubezpieczonego w porównaniu z wcześniejszym okresem.

dowód : akta sprawy: opinia uzupełniająca biegłego sądowego kardiologa – k. 66

Biegły sądowy pulmonolog po analizie dokumentacji medycznej akt sprawy oraz po przeprowadzeniu badania stwierdził u skarżącego przebytą wznowę gruźlicy płuc w 2009 r. z pozostaniem utrwalonych zmian pod postacią zgrubień opłucnowych w szczycie płuca prawego oraz zmian guzkowo- włóknistych w płacie górnym.

W ocenie biegłego sądowego kardiologa przebyte schorzenia układu oddechowego z pozostanie utrwalonych zmian poswoistych w płucu prawym wymagają kontroli specjalistycznej, nie upośledzają jednak sprawności organizmu badanego w stopniu skutkującym długotrwała niezdolnością do pracy. Biegły nadmienił ponadto, że dotychczasowe świadczenia przyznawano z przyczyn kardiologicznych.

dowód : akta sprawy: opinia biegłego sądowego pulmonologa – k. 31-32

W piśmie procesowym z dnia 02 grudnia 2013 r. powołując się na treść opinii Przewodniczącego Komisji Lekarskich pozwanego, organ rentowy wniósł zastrzeżenia do opinii sporządzonej przez biegłego kardiologa. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, iż w toku postępowania przed organem rentowym ubezpieczony był badany przez specjalistę kardiologa. Wskazał nadto, że skarżący nie kontynuuje leczenia co może wskazywać na dobre samopoczucie.

dowód : akta sprawy: zastrzeżenia pozwanego z dnia 02 grudnia 2013 r. – k. 41-42

W piśmie procesowym z dnia 02 czerwca 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, iż wysokie wartości ciśnienia i zaburzeń lipidowych mogą być skutecznie leczone bez potrzeby orzekania świadczeń rentowych. Ponadto biegły w opinii nie odniósł się do lewej komory w echoradiogramie EF = 60%. Organ rentowy wskazał także, że skarżący od 2011 r. nie był poddany badaniom kontrolnym.

dowód : akta sprawy: zastrzeżenia pozwanego z dnia02 czerwca 2014 r. - k. 79-80

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, jak również aktach rentowych pozwanego oraz dokumentacji lekarskiej ZUS, których prawdziwość i rzetelność nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania. W związku z powyższym Sąd również nie znalazł podstaw by podważyć jej wiarygodność.

Orzekając w przedmiotowej sprawie Sąd oparł się także na wydanych w toku sprawy przez biegłych opiniach. W ocenie Sądu zostały sporządzone w sposób rzeczowy i konkretny, zawierały jasne, logiczne i przekonujące wnioski. Ponadto zostały uzasadnione w sposób wyczerpujący i zgodny z wiedzą medyczną posiadaną przez biegłych, dlatego Sąd w pełni ją podzielił. Opinie te zostały wydane po dokonaniu oględzin i badaniu wnioskodawcy, analizie przedłożonej przez niego dokumentacji lekarskiej i w oparciu o wyniki badań znajdujący się w aktach ZUS. Wyczerpująco zostało opisane stwierdzone u ubezpieczonego schorzenia jak również ich wpływ na jego zdolność do pracy. Sąd nie znalazł podstaw do podważenia opinii powołanych w sprawie biegłych, uznając, iż stanowią one wiarygodną podstawę do rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego jest zasadne i jako takie zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. 1440 j. t.), dalej: ustawa, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy,

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3.  niezdolność do pracy powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu społecznemu lub nie później niż 18 miesięcy od ich ustania.

Zgodnie zaś z treścią art. 12 ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Z brzmienia art. 12 ustawy wyraźnie wynika, że do stwierdzenia niezdolności do pracy nie jest wystarczające samo występowanie naruszenia sprawności organizmu (choroby), lecz jednocześnie naruszenie to musi powodować całkowitą lub częściową utratę zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, nie rokując odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Natomiast zgodnie z jej art. 13 przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, oraz możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Orzekając w przedmiotowej sprawie Sąd oparł się na miarodajnej w jego ocenie opinii biegłego sądowego kardiologa – uznając, iż jest to biegły z zakresu medycyny adekwatnej do schorzeń, które czyniły wcześniej i czynią nadal odwołującego się częściowo, okresowo niezdolnym do pracy zarobkowej po dniu 30 kwietnia 2013 r.

Opinie biegłego sądowego kardiologa wskazały bowiem, iż istnieją przesłanki uzasadniające uznanie ubezpieczonego za osobę niezdolną do pracy, tym samym podważyły opinię komisji lekarskiej ZUS z dnia 18 kwietnia 2013 r. oraz wydaną na jej podstawie decyzją pozwanego z dnia 24 kwietnia 2013 r. odmawiającej przyznania skarżącemu dochodzonego przez niego świadczenia, od której odwołanie stanowi przedmiot niniejszego postępowania.

Nie uszło uwadze Sądu, iż w toku sprawy pozwany zgłosił zastrzeżenia do obu opinii sporządzonych przez biegłego kardiologa. Podkreślić przy tym należy, iż zarzuty organu rentowego w każdym przypadku koncentrowały się wokół faktu, iż stan zdrowia odwołującego się w tym schorzenia układu sercowo - wieńcowego były oceniane przez konsultanta kardiologa już na etapie postępowania przed Zakładem Ubezpieczeń Społecznych. Natomiast co istotne konsultant organu rentowego brak niezdolności do świadczenia pracy upatrywał w fakcie, iż ubezpieczony po 2011 r. nie uczęszczał do lekarza kardiologa, nie wykonywał badań kontrolnych. W ocenie Sądu wnioski wysnute przez konsultanta pozwanego, tylko na wyżej wskazanej podstawie, przytoczone następnie we wniesionych zarzutach przez pozwanego są zbyt daleko idące. Oceniając zdolność do pracy należy bowiem brać pod uwagę faktyczną kondycję organizmu, a nie okoliczność, czy dana osoba chodzi do lekarza czy też nie. Wskazać nadto należy, iż biegły sądowy kardiolog w sporządzonych opiniach wyczerpująco i miarodajnie wyjaśnił, jakie czynniki i okoliczności sprawiają, że ubezpieczony nie jest w pełni zdolny do pracy zawodowej – zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę fakt, iż prace dotychczas świadczone przez skarżącymi były pracami fizycznymi (kucharz, kierowca, masarz), które wymagają od osoby je wykonującej pełnej sprawności organizmu.

W tym miejscu zauważyć również należy, że specyfika oceny dowodu z opinii biegłych wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd – który nie posiada wiadomości specjalnych – tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Kryteria oceny tego dowodu stanowią również: poziom wiedzy biegłego, podstawy teoretyczne opinii, sposób motywowania sformułowanych w nich stanowisk oraz stopień stanowczości wyrażonych w nich ocen.

Podsumowując, z przytoczonych względów, Sąd nie znalazł podstaw do podważenia opinii biegłego sądowego kardiologa i w związku z powyższym, na podstawie przeprowadzonego postępowania dowodowego uznał, iż skarżący jest częściowo, okresowo niezdolny do pracy i spełnia warunki do przyznania prawa do świadczenia rentowego w postaci renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 01 maja 2013 r. do 31 grudnia 2014 r.

Mając zatem powyższe na uwadze, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. oraz cytowanych powyżej przepisów, Sąd orzekł jak w sentencji.

SSO Maria Ołtarzewska