Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 18 sierpnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Marzenna Ernest (spr.)

Sędziowie: SO Wiesława Buczek - Markowska

SO Mariola Wojtkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 18 sierpnia 2014 roku w Szczecinie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa M. K.

przeciwko (...) Związkowi Zawodowemu (...) w S.

o zapłatę

na skutek zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 25 lutego 2014 roku, sygn. akt I Nc 1230/12

postanawia:

oddalić zażalenie.

Sygn. akt II Cz 1017/14

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 25 lutego 2014 r. Sąd Rejonowy w Goleniowie odrzucił zażalenie pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 6 listopada 2013 r. o odrzuceniu zażalenia.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, iż w dniu 06 listopada 2013 r. wydał postanowienie w przedmiocie odrzucenia zażalenia pozwanego na postanowienie Sądu Rejonowego w Goleniowie z dnia 09 września 2013 r. o odrzuceniu sprzeciwu, na które to postanowienie wniósł zażalenie pozwany. Sąd Rejonowy zauważył, iż postanowienie z dnia 06 listopada 2013 r. zostało stronie pozwanej doręczone w dniu 02 grudnia 2013 r., a zatem ustawowy termin do wniesienia zażalenia upływał z dniem 09 grudnia 2013 r. Sąd dodał, iż pozwany złożył zażalenie w dniu 27 grudnia 2013 r., poprzez nadanie go w urzędzie pocztowym, jak wynika z datownika zamieszonego na kopercie, w której zażalenie zostało złożone. Sąd I instancji uznał zatem, iż zażalenie w niniejszej sprawie zostało złożone po upływie zawitego terminu do wniesienia zażalenia i w związku z tym zażalenie to należało odrzucić jako wniesione po terminie.

Na powyższe postanowienie pozwany złożył zażalenie, w którym zaskarżył postanowienie w całości i wniósł o jego uchylenie.

W uzasadnieniu skarżący podniósł, iż nie zgadza się ze sposobem wyliczenia przez Sąd tygodniowego okresu przewidzianego do złożenia sprzeciwu, który liczony jest od dnia doręczenia stronie pozwanej. Zdaniem skarżącego w uzasadnieniu postanowienia, niewłaściwie wskazano termin doręczenia na 2 grudnia 2013 r., podczas gdy faktycznie postanowienie stało doręczone w dniu 21 grudnia 2013 r., po powrocie ze szpitala i zwolnienia lekarskiego pełnomocnika K. P. (...) (...)w S..

Strona skarżąca podniosła, iż Sąd Rejonowy w żaden sposób nie odniósł się do daty potwierdzającej odbiór postanowienia, złożonej na zwrotnym potwierdzeniu odbioru korespondencji poleconej przez pełnomocnika K. Ż.. Skarżący podkreślił, iż w jego ocenie ze zwrotnego potwierdzenia odbioru bezsprzecznie wynika, że termin do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty, nie upłynął i sprzeciw został wniesiony przez pozwanego prawidłowo tak jak przy rozpatrywaniu sprzeciwu z dnia 18 września 2013 r.

Zdaniem skarżącego skoro uchybienie było wynikiem dezinformacji i niezrozumienia wezwania Sądu z dnia 26 września 2013 r., spowodowanego brakiem odpowiedniego pouczenia i wyjaśnienia to zasadnym jest rozpatrzenie zażalenia i uznanie właściwej reprezentacji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie pozwanego nie zasługiwało na uwzględnienie.

W ocenie Sądu Okręgowego Sąd I instancji prawidłowo odrzucił wniesione przez skarżącego zażalenie na postanowienie z dnia 06 listopada 2013 r., w przedmiocie odrzucenia zażalenia.

Zgodnie z przepisem art. 394 § 2 k.p.c. zażalenie wnosi się w terminie tygodniowym, który liczy się od doręczenia postanowienia.

Jak wynika z akt sprawy, a w szczególności pisma (...) S.A. Biuro (...)z dnia 06 sierpnia 2014 r. odpis postanowienia z dnia 06 listopada 2013 r., został doręczony pozwanemu w dniu 29 listopada 2013 r. Przesyłkę odebrała osoba upoważniona do odbioru pism M. J.– pracownik (...). Jednocześnie z ww. pisma wynika, że wszystkie przesyłki kierowane na adres: ul. (...)w S.doręczane są do sekretariatu (...) (...)W związku z tym termin do wniesienia zażalenia upływał w dniu 06 grudnia 2013 r. Powyższe nie pozostaje zatem w sprzeczności z twierdzeniami zażalenia albowiem jak wynika z załączonych do niego: karty informacyjnej leczenia szpitalnego oraz zwolnienia lekarskiego K. Ż.przebywał w szpitalu i na zwolnieniu od dnia 01 grudnia 2013 r.

Stosownie do art. 133 § 2 k.p.c. pisma procesowe lub orzeczenia dla osoby prawnej, jak również dla organizacji która nie ma osobowości prawnej doręcza się organowi uprawnionemu do reprezentowania ich przed sądem lub do rąk pracownika upoważnionego do odbioru pism. Doręczeń do rąk upoważnionego pracownika dokonuje się także w sytuacji gdy strona reprezentowana jest przez pełnomocnika. Zgodnie bowiem z treścią art. 135 § 1 k.p.c. doręczenia dokonuje się w mieszkaniu, w miejscu pracy lub tam, gdzie się adresata zastanie. W świetle zaś art. 138 § 2 k.p.c. dla adresata, którego doręczający nie zastanie w miejscu pracy, można doręczyć pismo osobie upoważnionej do odbioru pism.

Wskazania w tym miejscu również wymaga, iż pełnomocnik podając adres do doręczeń - adres jego zakładu pracy, bez jakiegokolwiek ograniczenia stosowanego w miejscu pracy systemu odbierania przesyłek - poddaje się zasadom doręczenia określonym w ustawie, w tym wymienionym w art. 138 § 2 k.p.c., w którym osoba upoważniona do odbioru pism z natury rzeczy - jeżeli nie zachodzi jakaś szczególna sytuacja - działa z ramienia pracodawcy.

Doręczenie dokonane w trybie art. 138 § 2 k.p.c. oparte jest na domniemaniu, że pismo sądowe dotarło do rąk adresata. Jeżeli natomiast zachodzi przeszkoda w przekazaniu pisma do rąk adresata pomimo zachowania wszystkich warunków doręczenia, to może to być ewentualnie podstawą do przywrócenia terminu, gdy zachodzą ku temu przesłanki określone w art. 168 § 1 i art. 169 § 1 k.p.c.

Jak z powyższego zatem wynika w przedmiotowej sprawie doręczenia dokonano do rak pracownika upoważnionego do odbioru pism, co czyni takie doręczenie skutecznym. Jeżeli natomiast strona bez swojej winy uchybiła terminowi do dokonania czynności procesowej, w przedmiotowej sprawie do wniesienia zażalenia, może złożyć wniosek o przywrócenie terminu.

Nie ulega zaś wątpliwości, iż skarżący wywiódł zażalenie na postanowienie z dnia 06 listopada 2013 r. w dniu 27 grudnia 2013 r., a więc z przekroczeniem ustawowego terminu.

W myśl art. 370 k.p.c., sąd pierwszej instancji odrzuci na posiedzeniu niejawnym apelację wniesioną po upływie przepisanego terminu, nieopłaconą lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również apelację, której braków strona nie uzupełniła w wyznaczonym terminie. Przepis ten ma na podstawie art. 397 § 2 k.p.c. odpowiednie zastosowanie w postępowaniu zażaleniowym.

Nie znajdując zatem podstaw do uchylenia zaskarżonego postanowienia, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c., orzekł jak w sentencji.

(...)

(...)

1.  (...)

2.  (...)

(...)

-(...)

3.  (...);

4.  (...)

(...)