Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód T. W. wniósł o zasądzenie od (...) S.A. kwoty 10.000,00 zł z odsetkami od dnia 11.08.2012 r. tytułem dalszego zadośćuczynienia za doznane skutki wypadku – za które co do zasady odpowiada strona pozwana.

W uzasadnieniu powództwa wskazał, iż dnia 15.04.2012 r. w miejscowości D. uległ kolizji drogowej, której sprawca posiadał zawartą ze strona pozwaną umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. W wyniku wyżej wymienionej kolizji powód doznał obrażeń ciała, których skutkiem była konieczność poddania się leczeniu i długotrwałej rehabilitacji, a także utrzymujące się przez długi czas dolegliwości bólowe, które miały niekorzystny wpływ na codzienne funkcjonowanie powoda.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości podnosząc, że wypłaciła powodowi już kwotę 1.500,00 zł tytułem zadośćuczynienia za skutki kolizji z dnia 15.04.2012 r., która to suma jej zdaniem jest kwotą odpowiednią
w rozumieniu art. 445 § 1 k.c. Pozwana wskazała też, że nieuzasadnione jest żądanie przez powoda odsetek za opóźnienie w realizacji zobowiązań wobec powoda, a odsetki te powinny być liczone dopiero od chwili wyrokowania
w niniejszej sprawie.

W toku postępowania dowodowego u s t a l o n o n a s t ę p u j ą c y s t a n f a k t y c z n y:

W dniu 15.04.2012 r. przy ul. (...) w miejscowości D.,
na krótkim odcinku między kolejnymi światłami, kierujący pojazdem marki F. (...) o nr rej. (...) R. R., nie zachował bezpiecznej odległości między poprzedzającym go pojazdem marki P. o nr rej. (...), którym kierował powód, czym doprowadził do zderzenia obu pojazdów. Powód jadący razem z żoną i dzieckiem, miał zapięte pasy bezpieczeństwa. Najechanie z tyłu przez sprawcę kolizji spowodowało, że T. W. mocno uderzył głową
w zagłówek.

/dowód:

zeznania świadka R. R. – k. 44;

zeznania powoda – k. 50 - 51;

akta szkody (...) - w załączeniu;

Ból karku powoda nasilił się wieczorem. Powód udał się do szpitala
w O., gdzie stwierdzono, iż w wyniku zdarzenia powód doznał urazu
w postaci zwichnięcia, skręcenia i naderwania stawów i więzadeł na poziomie szyi, łukowatego uwypuklenia przednio – górnej krawędzi trzonu kręgu C-6 , nieznacznego zwężenia przestrzeni między kręgowej C4 – C5. Powód pozostawał na zwolnieniu lekarskim przez okres ponad dwóch miesięcy. W tym czasie przeszedł cykl rehabilitacji.

/dowód:

zaświadczenie lekarskie z dnia
15.04. 2012 r. – k. 59;

wynik badania radiologicznego – k. 60;

karta historii choroby – k. 61;

wynik badania z dnia 29.04.2012 r. – k. – 62;

zaświadczenie lekarskie z dnia 22.06.2012 r.; k. – 63;

zwolnienia lekarskie powoda – k. 64 – 66;

akta szkody nr (...) w załączeniu;

W niniejszej sprawie została sporządzona opinia biegłych lekarzy sądowych neurochirurga – H. A. (1) i chirurga M. J. (1) z dnia 11.09.2013 r. na okoliczność następstw zdarzenia z dnia 15.04.2012 r. dla zdrowia powoda, wysokości doznanego uszczerbku na zdrowiu i rokowań na przyszłość z uwzględnieniem pytań powoda zawartych w pozwie (k. 1). W ocenie biegłych w wyniku wypadku powód doznał obrażeń, które skutkowały 4% uszczerbkiem na zdrowiu, na który to uszczerbek składa się:

1.  stan po urazie głowy bez utraty przytomności, ze stresem pourazowym, aktualnie bez następstw - 0%,

2.  stan po urazie odcinka szyjnego kręgosłupa z zespołem bólowym szyjnym pourazowym, z zaznaczonym ograniczeniem ruchomości i rwą barkowo – ramieniową lewostronną – 3% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu,

3.  stan po urazie odcinka lędźwiowo – krzyżowego kręgosłupa,
z nasileniem istniejącego wcześniej zespołu bólowego L – S typu lumbalgii, z rwą kulszową obustronną – 1% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Biegli stwierdzili także, iż wypadek komunikacyjny z dnia 15.04.2012 r. skutkuje do chwili obecnej dolegliwościami bólowymi kręgosłupa szyjnego z ograniczeniem ruchomości biernej i czynnej, parestezjami kończyny górnej lewej, szczególnie palców tej ręki, ograniczeniem ruchomości biernej i czynnej stawu ramiennego lewego (niewielkiego stopnia) oraz nasileniem istniejących wcześniej dolegliwości ze strony odcinka lędźwiowo krzyżowego kręgosłupa. Dolegliwości te nasilają się przy dłuższej jeździe samochodem i przy zmianach pogody. Biegli stwierdzili również, że dla powoda przeciwwskazane są prace wysiłkowe, fizyczne i obciążające kręgosłup. Powód wymaga także kontynuacji leczenia zachowawczo – objawowego neurologicznego oraz leczenia rehabilitacyjnego.

/dowód:

opinia biegłych sądowych z dnia 11.09.2013 r. H. A. (1) M. J. (1) – k. 73 - 75;

Powód przed wypadkiem wolny czas spędzał na siłowni oraz trenował sztuki walki. Obecnie z powodu dolegliwości bólowych ma trudności z wykonywaniem ćwiczeń.

/dowód:

zeznania powoda – k. 50 - 51;

Strona pozwana wypłaciła powodowi zadośćuczynienie za skutki objętego żądaniem pozwu wypadku w kwocie 1.500,00 zł.

/dowód:

akta szkody nr (...) w załączeniu;

Sąd zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało w części na uwzględnienie.

Bezspornym w niniejszej sprawie było to, że strona pozwana ponosi odpowiedzialność za skutki wypadku, jakiego doznał powód.

Sporna pozostała natomiast kwestia wysokości zadośćuczynienia – zatem ocenie w istocie wymagała jedynie kwestia, czy wypłacone przez ubezpieczyciela powodowi dotąd zadośćuczynienie w kwocie 1.500,00 zł odpowiada pojęciu „odpowiedniego” w rozumieniu dyspozycji art. 445 § 1 kc przy doznanym 4% długotrwałym uszczerbku na zdrowiu.

W orzecznictwie ugruntował się aprobowany przez piśmiennictwo pogląd opowiadający się za kompensacyjnym charakterem przewidzianego w art. 445 § 1 kc zadośćuczynienia pieniężnego, tj. uznający je za sposób naprawienia szkody niemajątkowej, wyrażającej się krzywdą w postaci cierpień fizycznych i psychicznych (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 04.06.1968 r., I PR 175/68, OSNCP 1969, nr 2, poz. 37, oraz uchwałę pełnego składu Izby cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 08.12.1973 r, III CZP 37/73, OSNCP 1974, nr 9, poz. 145). O rozmiarze należnego zadośćuczynienia pieniężnego powinien zadecydować rozmiar doznanej krzywdy, tj. stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność, czas trwania, wiek osoby pokrzywdzonej, nieodwracalność następstw wypadku i inne podobne okoliczności. Niewymierny w pełni charakter tych okoliczności sprawia, że Sąd przy ustalaniu rozmiaru krzywdy i tym samym wysokości zadośćuczynienia ma pewną swobodę. Podkreśla się jednak, że ocena Sądu w tym zakresie powinna opierać się na całokształcie okoliczności sprawy. Dlatego też konfrontacja danego przypadku z innymi może dać jedynie orientacyjne wskazówki, co do poziomu odpowiedniego zadośćuczynienia. Kierowanie się przy ustalaniu sumy zadośćuczynienia sumami zasądzanymi z tego tytułu w innych sprawach może tylko zapobiec powstawaniu rażących dysproporcji w podobnych sprawach. Trzeba też pamiętać, że w każdej sprawie występują szczególne, właściwe tylko dla niej okoliczności faktyczne. Zaś natężenie doznanych krzywd zależy od indywidualnych cech poszkodowanego.

Ustalony procent trwałego (długotrwałego) uszczerbku na zdrowiu jest zatem jedynie elementem pomocniczym dla takiej oceny – i w praktyce orzeczniczej często (w typowych przypadkach) przyjmuje się, że 1% takiego uszczerbku daje podstawy do przyjęcia zadośćuczynienia w przedziale od 1.500,00 ÷ 2.500,00 zł.

W okolicznościach niniejszej sprawy, wskazać należy, że powód jest osobą młodą. Pasją powoda było uprawianie sportu, regularnie 3 razy w tygodniu uczęszczał na siłownię, trenował sztuki walki, co z powodu przedmiotowego zdarzenia zmuszony był ograniczyć a na okres roku po wypadku zrezygnować
z tej pasji całkowicie. Powód odczuwa też dotychczas niepokój związany
z prowadzeniem samochodu, w szczególności gdy w podróż udaje się z rodziną. Wypadek, a następnie jego następstwa na długo ograniczyły jego dotychczasową aktywność życiową jak też zawodową, z powodu długotrwałego przebywania na zwolnieniu lekarskim.

W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym dokumentacja medyczna, opinia biegłych jak też zeznania samego powoda
pozwalały na uznanie, że rozmiar cierpień powoda w następstwie zdarzenia z dnia 15.04.2012 r. nie został uwzględniony w całości przez stronę pozwaną. Opracowana w sprawie opinia biegłych lekarzy sądowych - z zakresu chirurgii
i ortopedii M. J. i neurochirurga H. A. jednoznacznie pozwoliły na ustalenie istnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy wypadkiem komunikacyjnym, jakiemu uległ powód i doznanymi w jego wyniku urazami fizycznymi. Biegli zdiagnozowali u powoda stan po urazie głowy bez utraty przytomności, ze stresem pourazowym, aktualnie bez następstw - 0%, stan po urazie odcinka szyjnego kręgosłupa z zespołem bólowym szyjnym pourazowym, z zaznaczonym ograniczeniem ruchomości i rwą barkowo – ramieniową lewostronną – 3% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, stan po urazie odcinka lędźwiowo – krzyżowego kręgosłupa, z nasileniem istniejącego wcześniej zespołu bólowego L – S typu lumbalgii, z rwą kulszową obustronną – 1% długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

Wypadek komunikacyjny z dnia 15.04.2012 r., w wyniku którego powód doznał wyżej wymienionych urazów, skutkuje do chwili obecnej bólami kręgosłupa z ograniczeniem ruchomości biernej i czynnej, parestezjami kończyny górnej lewej, szczególnie palców tej ręki, ograniczeniem ruchomości biernej
i czynnej stawu ramiennego lewego (niewielkiego stopnia) oraz nasileniem istniejących wcześniej dolegliwości ze strony odcinka lędźwiowo krzyżowego kręgosłupa.

Dokonując oceny zasadności żądania pozwu w części dotyczącej zadośćuczynienia, zdaniem Sądu zgromadzony materiał dowodowy jednoznacznie wskazywał, iż skutkiem zdarzenia były cierpienia fizyczne powoda, który odniósł szereg obrażeń. Sąd, nie podzielił również zastrzeżeń strony pozwanej do opinii biegłych sądowych w zakresie w jakim orzekli oni 1% długotrwały uszczerbek na zdrowiu, będący następstwem stanu po urazie odcinka lędźwiowo – krzyżowego kręgosłupa, z nasileniem istniejącego wcześniej zespołu bólowego L – S typu lumbalgii, z rwą kulszową obustronną. Strona pozwana stwierdziła, iż powyższe jest skutkiem wcześniejszych dolegliwości i leczenia
tego fragmentu kręgosłupa oraz zmian zwyrodnieniowych. Z opinii biegłych w tym zakresie wynika jednoznacznie, iż stan ten uległ pogorszeniu w wyniku wypadku, a dolegliwości bólowe związane z odcinkiem lędźwiowo – krzyżowym kręgosłupa nasiliły się. Taka opinia nie pozostawia, zdaniem sądu wątpliwości, co do istnienia związku przyczynowo – skutkowego zachodzącego pomiędzy wypadkiem
a obecnym pogorszonym stanem wskazanego wyżej odcinka kręgosłupa.

Sąd uznał, że biegli w opinii szczegółowo uzasadnili swoje stanowiska a opinia nie budziła wątpliwości pod względem fachowości, bezstronności oraz zgodności jej treści z zasadami logicznego myślenia i wiedzy powszechnej.

Biorąc powyższe pod uwagę, należało zatem przyjąć, że należne zadośćuczynienie winno w okolicznościach niniejszej sprawy wynosić 8.000,00 zł. Skoro powód otrzymał już 1.500,00 zł, to zasadnym było uwzględnienie powództwa w części i zasądzenie na rzecz powoda kwoty stanowiącej różnicę pomiędzy zadośćuczynieniem należnym a już wypłaconym przez stronę pozwaną. Zasądzona kwota w ocenie Sądu odzwierciedla tak czas trwania rekonwalescencji jak też doznane obrażenia – i uznać ją w tej sytuacji faktycznej należy za odpowiednią.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w pkt. I i II sentencji.

Orzeczenie o kosztach oparto na treści art. 100 kpc, z uwagi na wynik nin. procesu, w którym obie strony częściowo przegrywają i wygrywają jednocześnie. Sąd wziął pod uwagę fakt, iż powód żądał kwoty 10.000,00 zł, a Sąd uwzględnił powództwo w części i zasądził na jego rzecz kwotę 6.500,00 zł, a co za tym idzie sąd przyjął, iż strona powodowa wygrała postępowanie w 65% a pozwany był stroną wygrywającą w 35%.

W związku z tym rozliczając koszty postępowania Sąd wziął pod uwagę poniesione przez powoda koszty procesu tj. kwotę 500,00 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, 1.200,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego, 17,00 zł opłaty kancelaryjnej od pełnomocnictwa w wysokości 65% ich sumy, co dało łącznie koszty procesu w wysokości 1.116,00 zł.

W zakresie kosztów poniesionych przez stronę pozwaną, sąd wziął pod uwagę kwotę stanowiącą 35% z sumy 1200,00 zł tytułem zastępstwa procesowego i 17,00 zł opłaty kancelaryjnej od pełnomocnictwa, co dało finalnie kwotę 426,00 zł, o którą jednocześnie pomniejszono koszty sądowe poniesione przez powoda.

Mając powyższe na uwadze sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 690,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

W odniesieniu do kwot zasądzonych na rzecz Skarbu Państwa tytułem zwrotu wydatków poniesionych na opinię biegłego, wskazać należy, iż Sąd uwzględniając procentowy wynik niniejszego postępowania zasądził je biorąc pod uwagę kwotę 1.351,20 zł, która pozostała do rozliczenia tytułem wydatków na opinię biegłych tymczasowo poniesionych przez Skarb Państwa i równowartość 65% tej sumy zasądził od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa, a 35% od strony powodowej.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 83 ust. 1 i 2 u.k.s.c. orzeczono jak w pkt IV i V sentencji.