Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 24 października 2013r. Sąd Rejonowy w Świeciu zasądził od pozwanego Powiatu (...) na rzecz powoda R. W.kwotę 501 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 28 sierpnia 2013r. oraz zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 107 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sąd Rejonowy ustalił, że w dniu 23.12.2005r. powód dokonał pierwszej rejestracji w kraju używanego samochodu m - ki (...) o nr rej. (...), sprowadzonego z innego kraju UE. Za wydanie karty pojazdu uiścił opłatę w kwocie 500 zł. Wezwał pozwanego do zwrotu tej opłaty, czego pozwany nie uczynił.

Dokonując oceny prawnej tych ustaleń Sąd Rejonowy stwierdził, że pobranie przez pozwanego od powoda opłaty za wydanie karty pojazdu było niedopuszczalne, co szerzej uzasadnił. W szczególności uznał, wbrew twierdzeniom pozwanego, że opłata stanowiła świadczenie nienależne, gdyż podstawa prawna jej pobrania została uchylona, jako niezgodna z prawem. W tej sytuacji opłata powinna być zwrócona powodowi (zgodnie z art.410&2 kc). Dlatego też zasądził na rzecz powódki dochodzoną należność w całości tj. w kwocie 501 zł, obejmującej opłatę za kartę pojazdu wraz z odsetkami. Orzekł o kosztach postępowania w sprawie po myśli art.98 kpc (wyrok wraz z uzasadnieniem – k.25 oraz 32 i 33).

W apelacji od wyroku pozwany Powiat(...)wniósł o jego zmianę w części tj. w punkcie 1 (pierwszym) poprzez oddalenie powództwa co do kwoty 75 zł i zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów postepowania apelacyjnego, a ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku (jak sądzić należy w takiej samej części) i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Skarżący podniósł jeden zarzut:

- naruszenia prawa materialnego, a dokładniej art.410 § 2 kc poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, bowiem nie stanowiła nienależnego świadczenia część opłaty w wysokości 75 zł, którą aktualnie pobiera się za wydanie karty pojazdu, a która stanowi rekompensatę poniesionych przez organ rejestrujący pojazd kosztów wytworzenia i wydania karty.

W dalszej części apelacji skarżący przedstawił szersze uzasadnienie przywołanych wyżej zarzutów (k. 36-38).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego nie podlegała uwzględnieniu. Sąd Rejonowy poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne w zakresie istotnym w sprawie, niezbędnym do jej rozstrzygnięcia, które nie były sporne. Zatem Sąd odwoławczy przyjął te ustalenia także za podstawę swego wyroku. Podzielił też dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę prawną tych ustaleń, jako właściwą.

Za chybiony uznać należy zarzut skarżącego, że przy ocenie prawnej roszczenia powoda Sąd Rejonowy naruszył przepisy prawa materialnego, a konkretnie art. 410§2 kc poprzez jego niewłaściwe zastosowanie.

W kwestii zgodności § 1 ust. l rozporządzenia Min. Infrastruktury z dnia 28.07.2003r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu (Dz.U. 137 poz.1310 ze zm.) z prawem wspólnotowym wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który postanowieniem z dnia 10.12.2007r. w sprawie o sygn. akt C-134/07 (Dz. U. UE C 64, poz. 15) orzekł, że art.90 akapit pierwszy Traktatu WE należy interpretować w ten sposób, iż sprzeciwia się on opłacie, takiej jak ta przewidziana w §1 ust. l w/w rozporządzenia, która to opłata w praktyce jest nakładana w związku z pierwszą rejestracją używanego pojazdu samochodowego przywiezionego z innego państwa członkowskiego, lecz nie jest nakładana w związku z nabyciem w Polsce używanego pojazdu samochodowego, jeśli jest on tam już zarejestrowany. W świetle tego postanowienia nakładanie opłaty za kartę pojazdu było sprzeczne z prawem unijnym, a tym samym bezpodstawne. Bez istotnego znaczenia w sprawie pozostaje odroczenie obowiązywania przepisów rozporządzenia z dnia 28.07.2003r. o opłacie za wydanie karty pojazdu przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 17.01.2006r. w sprawie o sygn. U 6/04. Powódka zgłoszone w pozwie żądanie zapłaty określonej kwoty oparła na przepisach o bezpodstawnym wzbogaceniu, co pozostaje w zgodności ze stanowiskiem wyrażonym przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 02.06.2010r. w sprawie III CZP 37/10 (opublikowanej w systemie informacji prawnej LEX). Podzielając stanowisko wyrażone w tej uchwale i nie czyniąc już szerszego wywodu stwierdzić należy, że skoro powódka wykazała, iż podstawa prawna do pobrania opłaty za kartę pojazdu odpadła, to świadczenia przez nią poniesione stały się nienależne i pozwany powinien je zwrócić (zgodnie z art.410 § 1 kc w związku z art.405 kc). Zgodzić się należy z oceną Sądu Rejonowego, że zwrotowi podlega opłata w pełnej wysokości (500 zł), bowiem nowa stawka opłaty za wydanie karty pojazdu uwzgledniająca zryczałtowane koszty jej wyprodukowania i dystrybucji (75 zł) może być stosowana jedynie od chwili wejścia w życie przepisów ją wprowadzających (tj. rozporządzenia Min. Transportu i Budownictwa z dnia 28.03.2006r., które weszło w życie z dniem 15.04.2006r.). Innymi słowy nowo obowiązujący przepis prawa nie daje podstawy do zatrzymania przez pozwanego części opłaty uprzednio pobranej bez podstawy prawnej.

Z tych zasadniczych przyczyn Sąd odwoławczy oddalił apelacje pozwanego, jako nieuzasadnioną (na podstawie art.385 kpc).