Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 sierpnia 2014 roku

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Trybunalskim,

Wydział V w składzie:

Przewodniczący: SSO Mariola Mastalerz (spr.)

Sędziowie: SSO Magdalena Marczyńska

SSR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant: st.sekr.sądowy Marcelina Machera

po rozpoznaniu w dniu 28 sierpnia 2014 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z powództwa A. M.

przeciwko Powiatowi (...)

o uznanie za bezskuteczne wypowiedzenie umowy o pracę

na skutek apelacji pozwanego Powiatu (...) od wyroku Sądu Rejonowego w Piotrkowie Tryb. IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 21 października 2013r. sygn. IV P 197/13

zmienia zaskarżony wyrok i oddala powództwo.

Sygn. akt V Pa 40/14

UZASADNIENIE

A. M. pozwem z dnia 29.V.13r. wniosła o uznanie za bezskuteczne wypowiedzenia dokonanego przez Dom Dziecka w S. oraz zasądzenia kwoty 2x3.140,00zł tytułem jednorazowego zagospodarowania. W uzasadnieniu pozwu podała, że w Domu Dziecka w S. była zatrudniona od 8.IX.97r. na podstawie dyplomowania wynikającego z Karty Nauczyciela. Dlatego niezrozumiałe jest dokonanie wypowiedzenia o akty prawne przewidziane w kodeksie pracy-ustawa o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy w przyczyn niedotyczących pracowników, powinna być zwolniona na podstawie art.20 KN. Krzywdzące jest wyliczenie odprawy z tej ustawy, a nie wg zasad wynikających z Karty Nauczyciela. Nadto pracodawca nie dopełnił wymogu formalno-prawnego polegającego na właściwym uzasadnieniu wypowiedzenia, zacytował tylko że następuje likwidacja placówki. Powódka podniosła, że spełnia wymogi z art.61KN na wypłatę zagospodarowania.

Pozwany Dom Dziecka w S. nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie. W odpowiedzi na pozew podniósł, że powódka otrzymała wypowiedzenie umowy o pracę z dnia 29.V.13r. z powodu likwidacji placówki. Pracodawca zawiadomił ZNP w wymaganym terminie pismem z dnia 9.IV.13r. Zarzuty powódki są więc bezpodstawne. Dom Dziecka jest jedynie wykonawcą decyzji samorządu terytorialnego, który podjął decyzję o likwidacji placówki. Zarzut błędnego wyliczenia odprawy jest zarzutem przedwczesnym, odprawa nie została bowiem jeszcze powódce wypłacona. Zasiłek na zagospodarowanie nie został powódce wypłacony, gdyż się o niego nie ubiegała, a na chwilę obecną roszczenie uległo przedawnieniu.

W toku procesu strona powodowa sprecyzowała żądanie w ten sposób, że wnosiła o zasądzenie odszkodowania w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia, którego wysokość określiła na kwotę 13.315,17zł.

Wyrokiem z dnia 21 października 2013 roku Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim w sprawie sygn. akt IV P 197/13 zasądził od Domu Dziecka w S. na rzecz powódki A. M. kwotę 13.315,17 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 1 sierpnia 2013 roku oraz kwotę 1.800,00 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego i umorzył postępowanie w sprawie w pozostałym zakresie.

Sąd Rejonowy ustalił, iż A. M. podjęła pracę w Domu Dziecka w (...).IX.97r. na stanowisku wychowawcy.

Dnia 2.X.00r. powódka uzyskała stopień awansu zawodowego nauczyciela kontraktowego. Dnia 31.VIII.01r. powódka uzyskała stopień awansu zawodowego nauczyciela mianowanego. W dniu 30.VIII.01r. strony zawarły umowę, na mocy z powódką został nawiązany stosunek pracy nam podstawie mianowania. Dnia 27.VII.10r. powódka uzyskała stopień awansu zawodowego nauczyciela dyplomowanego.

Decyzją z dnia 20.V.13r. pozwany Dom Dziecka w S. wypowiedział powódce umowę o pracę z zastosowaniem skróconego okresu wypowiedzenia. Okres wypowiedzenia został skrócony do 2 miesięcy i kończył się z dniem 31.VII.13r. Jako podstawę wypowiedzenia wskazał przepisy ustawy z dnia 13.III.03r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90 poz. 844 ze zm.). Jako przyczynę wypowiedzenia wskazał likwidację placówki. Wypowiedzenie umowy powódka otrzymała w dniu 23.V.13r.

Kolejną decyzją z dnia 29.V.13r. Dom Dziecka wypowiedział powódce umowę o pracę ze skróconym do 2 miesięcy okresem wypowiedzenia jako podstawę wskazując przepisy ustawy z dnia 13.III.03r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90 poz. 844 ze zm.) oraz art. 20 ust. 1 pkt 1 i pkt 5 ustawy z dnia 26.I.82r. z późn.zmianami –Karta Nauczyciela. Jako przyczynę wypowiedzenia wskazał likwidację placówki. Wypowiedzenie zostało przesłane powódce wraz z pismem, w którym strona pozwana oświadcza, że w związku z uzupełnieniem podstawy prawnej nie ujętej w wypowiedzeniu z dnia 20.V.13r. przesyła obowiązujące wypowiedzenie umowy o pracę i jednocześnie anuluje wypowiedzenie z dnia 20.V.13r. .Przesyłka została wysłana do powódki listem poleconym w dniu 29.V.13r., a odebrana w dniu 4.VI.13r.

A. M. w dniu 27.VI.13r. złożyła pismo odwołujące od wypowiedzenia z dnia 29.V.13r. Powódka oświadczyła także, że nie żąda zasiłku na zagospodarowanie.

Na rozprawie w dniu 4.IX.13r. Sąd Rejonowego wezwał do udziału w sprawie w charakterze pozwanego Starostwo Powiatowe w P.jako następcę prawnego zlikwidowanego Domu Dziecka w S..

Starostwo nie uznało powództwa podnosząc brak legitymacji biernej, wskazało że data zakończenia likwidacji Domu Dziecka w S. została określona na dzień 15.XII.13r. Dlatego Dom Dziecka nadal ma prawo występowania w procesie.

Sąd postanowieniem z dnia 21.X.13r. zwolnił Starostwo Powiatowe w P. od udziału w sprawie.

Rada Powiatu w P.. uchwałą nr XXVI/206/13 zdecydowała o likwidacji Domu Dziecka S., wyznaczając zakończenie likwidacji na dzień 31.VIII.13r.

Uchwałą nr 346/2013 z dnia 28.III.13r. Zarząd Powiatu (...) ogłosił otwarty konkurs ofert na realizację w okresie od 1.IX.13r. do 31.XII.17r. zadania publicznego Powiatu (...) tj. uruchomienie i prowadzenie całodobowej placówki opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego na terenie Gminy C. dla 8 dzieci.

Zarząd Powiatu uchwałą nr 371/2013 z dnia 21.V.13r. dokonał wyboru i zawarł umowę na realizację zadania-prowadzenia placówki opiekuńczo-wychowawczej z Fundacją Pomocy (...) z siedzibą w Ł..

W sprawie likwidacji Domu Dziecka w S. zostały podjęte przez Radę Powiatu (...) jeszcze 2 uchwały, nr XXVIII/219/13 z dnia 7.VI.13r. i nr XXXI/240/13 z dnia 30.VIII.13r. Ta ostatnia uchwała ustaliła datę likwidacji na dzień 15.XII.13r .

Dom Dziecka w S. pismami z dnia 9.IV.13r. zawiadomił (...) Zarząd Oddziału w P. oraz (...) (...) o konieczności zastosowania zwolnień grupowych. W pismach wskazał ilość pracowników pedagogicznych zatrudnionych na podstawie KN oraz zatrudnionych na umowy o pracę, ilość pracowników administracyjnych i pracowników obsługi Jako przyczynę zwolnień wskazał uchwałę Rady Powiatu (...) z 25.III.13r. , natomiast jako termin zwolnień wskazał okres od 25.III.13r. do 31.VIII.13r. .

(...) pismem z dnia 18.IV.13r. wystąpił do Domu Dziecka w S. o wskazanie imiennego wykazu pracowników, członków (...), którzy podlegają zwolnieniu grupowemu. Dom Dziecka pismem z dnia 20.V.13r. skierowanym do (...) podał imienną listę pracowników , którzy podlegają zwolnieniu grupowemu. Byli to M. I., Ś. D., J. M. i A. M.. (...) pismem z dnia 4.VI.13r. zgłosił sprzeciw wobec zwolnienia grupowego pracowników tj, I. M., D. Ś., A. M..

(...) Urząd Wojewódzki w Ł. pismem z dnia 3.VII.13r. powiadomił I. M. (1) Dom Dziecka S., że Wojewoda nie wyraził zgody na likwidację domu Dziecka w S..

Pismem z dnia 22.VIII.13r. Wojewoda (...) powiadomił Starostę (...), że wyraził zgodę na likwidację Domu dziecka w S..

W Domu Dziecka w S. opracowano regulamin zwolnień grupowych z dnia 27.III.13r. Regulamin został opracowany po konsultacjach z przedstawicielami poszczególnych grup zawodowych.

Po tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy przywołał mające zastosowanie w sprawie przepisy ustawy z dnia 13.III.03r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90 poz. 844 ze zm.) i wskazał, że powódka i inni pracownicy Domu Dziecka w S. zaprzeczali temu, aby regulamin zwolnień grupowych został im w jakikolwiek sposób przedstawiony. Sąd Rejonowy wskazał, że strona pozwana ustalała regulamin zwolnień grupowych, a jednocześnie w kwietniu 2013r. występowała do związków zawodowych (...) z informacją o zamiarze dokonania zwolnień grupowych. Ponadto, Sąd rejonowy przywołał, że w pozwanym Domu Dziecka w S. część pracowników należała do związków zawodowych. A (...) i Solidarność w oświacie nie działały jako organizacje zakładowe, działały na zasadach struktur terytorialnych. Były organizacjami związkowymi reprezentatywnymi w rozumieniu przepisów kodeksu pracy (art.241 ^23a kp). i to one winny być w ocenie Sądu Rejonowego partnerami strony pozwanej w procesie zwolnień grupowych, ale na zasadach określonych w ustawie.

W dalszej części uzasadnienia Sąd Rejonowy wskazał, że strona pozwana podjęła pierwsze kroki dla zachowania norm dotyczących zawarcia porozumienia (zawiadomiła organizacje związkowe o zamiarze zwolnień grupowych), ale nie kontynuowała tych działań. Z dat dokumentów wynikało, że zanim strona pozwana zawiadomiła związki zawodowe już istniał regulamin zwolnień grupowych. Regulamin nosił datę 27.III.13r., a wystąpienie do związków zawodowych datę 9.IV.13r. wobec powyższego, Sąd rejonowy uznał, że strona pozwana naruszyła normy ustawy dokonując takich dwutorowych działań w zakresie zawierania porozumienia i ustalania regulaminu zwolnień grupowych. Sąd Rejonowy podniósł, że powódka jako nauczyciel dyplomowany była zatrudniona na podstawie mianowania unormowanego w Karcie Nauczyciela. A ustawa ta zawiera własną regulację rozwiązywania z nauczycielami stosunków pracy w przypadku całkowitej likwidacji szkoły (art.20 KN). KN nie określa obowiązku współdziałania ze związkami zawodowymi w takich przypadkach. Takie współdziałanie nie jest wymagane.

Strona pozwana w wypowiedzeniu z dnia 20.V.13r. doręczonym powódce w dniu 23.V.13r. jako podstawę prawną wypowiedzenia podała ustawę o zwolnieniach grupowych, a nie Kartę Nauczyciela. Wobec powyższego, Sąd Rejonowy uznał, że wypowiedzenie było sprzeczne z przepisami Karty Nauczyciela poprzez fakt, że nie powołano w nim tych przepisów jako podstawy prawnej.

Jako przyczyna wypowiedzenia została wskazana likwidacja placówki. W ocenie Sądu Rejonowego takie sformułowanie przyczyny było wystarczające, nie potrzeba było go uściślać.

Jednak jak wskazał to Sąd Rejonowy, likwidacja Domu Dziecka w S. mogła być prowadzona nie tylko na podstawie uchwały Rady Powiatu, konieczne dla skuteczności tej uchwały było wyrażenie zgody na likwidacje placówki przez Wojewodę (...). A ta jak to podał Sąd Rejonowy została wyrażona dopiero w dniu 22.VIII.13r. Uchwała Rady Powiatu nr XXVI/206/13 z dnia 25.III.13r. była zmieniana i uzupełniana kolejnymi uchwałami, z dnia 7.VI.13r. i z dnia 30.VIII.13r., zmieniano datę zakończenia likwidacji Domu Dziecka.

Wobec powyższego Sąd Rejonowy uznał za zasadne działania zakładu pracy, który podejmował kroki kadrowe, w tym decyzje o rozwiązaniu umów o pracę z takim wyprzedzeniem, aby w dacie faktycznego zaprzestania prowadzenia danej działalności nie był obciążony pracownikami, którzy nie wykonując pracy byliby nadal zatrudnieni.

Działania strony pozwanej miały jednak w ocenie Sądu Rejonowego cechy nieuzasadnionego pośpiechu, powódka pracowała w placówce, która nie jest placówką feryjna, a więc wypowiedzenie jej stosunku pracy nie musiało być koniecznie dokonane przed dniem 31 maja danego roku. W dacie dokonania wypowiedzenia stosunku pracy powódce ani strona pozwana, ani starosta nie dysponowali zgodą Wojewody na likwidacje Domu Dziecka.

Strona pozwana po wręczeniu powódce wypowiedzenia z dnia 20.V.13r. przesłała jej kolejne wypowiedzenie umowy o pracę z dnia 29.V.13r. wraz z pismem, którym anuluje poprzednie wypowiedzenie. Takie działania Sąd Rejonowy uznał za sprzeczne z normami prawa. Wypowiedzenie jest oświadczeniem woli składanym drugiej osobie, aby wiec zostało skutecznie cofnięte adresat oświadczenia musi na to wyrazić zgodę (art. 61 i nast. kc).

Wypowiedzenie umowy z dnia 29.V.13r. było więc wypowiedzeniem umowy już uprzednio wypowiedzianej. Zostało doręczone powódce w dniu 4.VI.13r., a więc w miesiącu, który zgodnie z tym wypowiedzeniem jest pierwszym miesiącem okresu wypowiedzenia.

Tym samym Sąd Rejonowy stwierdził, że strona pozwana dokonując zwolnień grupowych uczyniła to naruszając wyżej wskazane normy prawa. A to uczyniło żądanie odszkodowania zasadnym. Dlatego Sąd Rejonowy na podstawie art. 47 ¹kp zasądził na rzecz A. M. odszkodowanie w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia, czyli kwotę 13.315.17zł. W zakresie żądania zasiłku na zagospodarowanie postępowanie Sąd Rejonowy umorzył postępowanie na podstawie art. 203 i 355 kpc z uwagi na cofnięcie powództwa w tym zakresie.

Powyższy wyrok zaskarżył w całości apelacją pozwany. Skarżący zarzucił wyrokowi naruszenia prawa materialnego, to jest:

– art. 11 ustawy z dnia 13 marca 2013 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn nie dotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90 poz. 844 ze zm.) oraz art. 20 ust. l pkt 1 i ust. 5a ustawy 7 dnia 26 stycznia 1982 roku Karta Nauczyciela (tekst jedn. Dz. U. z 2006r. Nr 97 poz. 674 ze zm.) przez ich niezastosowanie poprzez pominięcie faktu, ze powódka była pracownikiem mianowanym, a także pominięcie braku konieczności konsultacji związkowej w stosunku do osób zatrudnionych w oparciu o Kartę Nauczyciela w przypadku całkowitej likwidacji placówki;

– naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 30 § 3, 4, 5 Kodeksu Pracy w związku z art. 91c ustawy Karta Nauczyciela poprzez przyjęcie, że wypowiedzenie umowy o pracę powinno zawierać podstawę prawną, tj. Kartę Nauczyciela, a jej brak skutkuje sprzecznością wypowiedzenia z tym przepisem;

– naruszenie prawa materialnego art. 2 ust. 7 oraz art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 13 marca 2013 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn nie dotyczących pracowników przez ich niezastosowanie poprzez pominięcie okoliczności nie działania u pozwanego pracodawcy zakładowych organizacji związkowych oraz naruszenie prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 3 ust. 4 i 5 cyt. wyżej ustawy poprzez przyjęcie, że w przypadku nie działania zakładowych organizacji związkowych prawo ustalenia regulaminu zwolnień powstaje dopiero w przypadku niemożności zawarcia porozumień z organizacjami związkowymi reprezentatywnymi w rozumieniu art. 241 ^25a k.p.

Ponadto apelujący wskazał na sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego poprzez przyjęcie, że regulamin zwolnień grupowych nie był w jakikolwiek sposób przedstawiony załodze oraz przyjęcie, że działania pracodawcy nosiły cechy nieuzasadnionego pośpiechu przy jednoczesnym pominięciu materiału dowodowego dotyczącego prawidłowego procesu likwidacyjnego placówki.

Wskazując na powyższe apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa oraz zasadzenie kosztów postępowania odwoławczego, w tym zastępstwa prawnego, bądź ewentualnie o uchylenie wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia przy uwzględnieniu kosztów postępowania odwoławczego.

Postanowieniem z dnia 24 lutego 2014 roku Sąd Okręgowy zawiesił postępowanie w sprawie na podstawie art. 174 § 1 pkt 1 k.p.c. i podjął zawieszone postępowanie w sprawie z udziałem następcy prawnego Domu Dziecka w S. – Powiatu (...).

Powiat (...) nie zajął stanowiska procesowego w sprawie.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zarzuty apelacji są zasadne, co skutkuje zmianą wyroku wydanego w I instancji i oddaleniem powództwa.

Sąd Okręgowy podziela w całości dokonane przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne, które znajdują oparcie w zebranym w sprawie materiale dowodowym. Nie zgadza się natomiast z przedstawioną przez Sąd Rejonowy argumentacją prawną.

W szczególności zasadnym okazał się zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. art. 2 ust. 7 oraz art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 13 marca 2013 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn nie dotyczących pracowników (Dz. U. Nr 90, poz. 844 ze zm.) poprzez ich zastosowanie z pominięciem, przepisu art. 11 tejże ustawy.

Z treści tego ostatniego przepisu wynika, iż przepisów ustawy nie stosuje się do pracowników zatrudnionych na podstawie mianowania.

W płaszczyźnie podmiotowej art. 11 ww. ustawy ma więc zastosowanie do pracowników zatrudnionych na podstawie mianowania w ramach określonych pragmatykami zawodowymi. W szczególności można tu wskazać:

– nauczycieli (art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 roku – Karta Nauczyciela, tekst jedn.: Dz. U. z 2006r. Nr 97, poz. 674 z późn. zm.),

– urzędników służby cywilnej (art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 roku o służbie cywilnej, Dz. U. Nr 227, poz. 1505 z późn. zm.),

– pracowników nadzorujących i kontrolnych NIK (art. 68 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1994 roku o Najwyższej Izbie Kontroli, tekst jedn. Dz. U. z 2007r. Nr 231, poz. 1701 z późn. zm.),

– etatowych aplikantów sądowych i referendarskich oraz referendarzy sądowych (art. 142 § 1; art. 150 i 153 prawa o ustroju sądów powszechnych, Dz. U. z 2001r. Nr 98, poz. 1070 z późn. zm.),

– pracowników mianowanych Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa (art. 32 ustawy z dnia 8 lipca 2005r., Dz. U. Nr 169, poz. 1417 z późn. zm.),

– kuratorów sądowych (art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 roku o kuratorach sądowych, Dz. U. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.),

– nauczycieli akademickich (art. 118 ustawy z dnia 27 lipca 2005 roku – Prawo o szkolnictwie wyższym, Dz. U. Nr 164, poz. 1365 z późn. zm.),

– profesorów PAN (art. 72 ust. 1 ustawy z dnia 25 kwietnia 1997 roku o Polskiej Akademii Nauk, Dz. U. Nr 75, poz. 469 z późn. zm.),

– pracowników wykonujących czynności kontrolne Państwowej Inspekcji Pracy (art. 41 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 roku o Państwowej Inspekcji Pracy).

Poza sporem pozostaje natomiast, iż powódka jest nauczycielem dyplomowanym zatrudnionym na podstawie mianowania, a zatem zgodnie z treścią art. 11 ustawy z dnia 13 marca 2013 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn nie dotyczących pracowników, przepisy tejże ustawy nie mają do niej zastosowania.

Ustawodawca wyłączając zastosowanie uregulowań powyższej ustawy zadecydował, aby do tych grup pracowników, były stosowane odrębne regulacje, do których bez wątpienia należy zaliczyć unormowania zawarte w ustawie z dnia 26 stycznia 1982 roku – Karta Nauczyciela (tekst jedn. Dz. U. z 2014r., poz. 191), w tym art. 20 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 5 tej ustawy, który stanowił podstawę rozwiązania umowy o pracę z powódką. Przepisy te stanowią, że dyrektor szkoły w razie całkowitej likwidacji szkoły rozwiązuje z nauczycielem stosunek pracy, zaś okres wypowiedzenia może być skrócony do 1 miesiąca, z tym że w takim wypadku nauczycielowi przysługuje odszkodowanie za pozostałą część okresu wypowiedzenia w wysokości wynagrodzenia liczonego jak za okres urlopu wypoczynkowego. Okres, za który przysługuje odszkodowanie, wlicza się nauczycielowi pozostającemu w tym okresie bez pracy do okresu zatrudnienia.

Oceniając sytuację prawną powódki w aspekcie powołanych wyżej przepisów, należy wskazać, iż z lektury akt wynika i okoliczności te są bezsporne, iż wbrew twierdzeniom zawartym w pozwie powódka nie była członkiem związku zawodowego, a nadto u pozwanego nie działała żadna zakładowa organizacja związkowa. Z materiału dowodowego wynika także, iż przyczyna wypowiedzenia wskazana jako całkowita likwidacja placówki była rzeczywista i prawdziwa i nie zmienia tego fakt, iż zakończenie procesu likwidacji Domu Dziecka w S. miało nastąpić w dniu 31 sierpnia 2013 roku na podstawie uchwały Rady Powiatu w P. Tryb. nr XXVI/206/13, a w rzeczywistości proces ten w oparciu o uchwałę 30 sierpnia 2013 roku Nr XXXI/240/13 został ustalony na dzień 15 grudnia 2013 roku. Poza sporem bowiem jest, iż od dnia 1 września 2013 roku Dom Dziecka w S. już nie funkcjonował, a dzieci zostały przekazane do innych placówek, takich jak np. placówki opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego w C..

Nie ma w tej sytuacji racji Sąd Rejonowy, że przy całkowitej likwidacji placówki po stronie dyrektora istnieje obowiązek zawiadomienia zakładowej organizacji związkowej o zamiarze wypowiedzenia nauczycielowi stosunku pracy. Wykładnia przepisu art. 20 ust. 1 pkt 5a nie nasuwa bowiem wątpliwości, iż obowiązek ten istnieje tylko w razie rozwiązania umowy o pracę na postawie art. 20 ust. 1 pkt 2 Karty Nauczyciela, a zatem w razie częściowej likwidacji szkoły albo w razie zmian organizacyjnych powodujących zmniejszenie liczby oddziałów w szkole lub zmian planu nauczania uniemożliwiających dalsze zatrudnianie nauczyciela w pełnym wymiarze zajęć. Obowiązek ten nie miał zatem w żadnym razie zastosowania do sytuacji powódki, a fakt, że pracodawca zawiadomił o zamiarze wypowiedzenia organizacje związkowe jest w tej sytuacji bezprzedmiotowy.

Ma także rację apelujący, iż Sąd Rejonowy błędnie uznał, że nie wskazanie w wypowiedzeniu z dnia 20 maja 2013 roku podstawy prawej z art. 20 Karty Nauczyciela i błędne wskazanie przepisów ustawy z dnia 13 marca 2013 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn nie dotyczących pracowników świadczy o naruszeniu przepisów o trybie rozwiązania umowy o pracę z powódką. Z treści powołanego przez Sąd I instancji przepisu art. 30 § 4 k.p. wynika, że w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas nie określony lub o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie lub rozwiązanie umowy. W świetle treści tego przepisu brak podstawy prawnej, czy też wskazanie błędnej podstawy prawnej nie dyskwalifikuje w żaden sposób prawidłowości wypowiedzenia, jeżeli zostały spełnione warunki, o których mowa w ww. przepisie, a te co wynika wprost z treści dokonanego przez pozwanego wypowiedzenia, zostały spełnione.

Odnosząc się zaś do faktu wręczenia powódce drugiego wypowiedzenia 29 maja 2013 roku ze wskazaniem prawidłowej podstawy prawnej, to wskazać należy, iż fakt ten jest bezprzedmiotowy dla rozstrzygnięcia sprawy, albowiem ewentualne anulowanie poprzedniego wypowiedzenia wymagało bez wątpienia zgody pracownika, a taka zgoda nie miała miejsca. Wobec tego wypowiedzenie z dnia 20 maja 2013 roku wywołało skutek prawny w postaci rozwiązania z powódką stosunku pracy z dniem 31 lipca 2013 roku.

W ocenie Sądu Okręgowego pracodawca dokonując w dniu 20 maja 2013 roku wypowiedzenia stosunku pracy powódce zachował zarówno zgodny z przepisami art. 20 ust. 1 pkt 1 Karty Nauczyciela tryb postępowania, jak też pismo o rozwiązaniu umowy o pracę nie naruszało przepisu art. 30 § 4 k.p. w zw. z art. 91c Karty Nauczyciela.

Na marginesie wskazać należy, iż argumentacja prawna Sądu Rejonowego dotycząca regulaminu zwolnień grupowych, o której mowa w przepisach ustawy z dnia 13 marca 2013 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn nie dotyczących pracowników wobec niestosowania tejże ustawy do nauczycieli mianowanych jest w kontekście rozpoznanej sprawy zbędna i bezprzedmiotowa.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 386 § 1 k.p.c., orzekł jak sentencji.