Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Janusz Madej

Protokolant – st. sekr. sądowy Jolanta Bieniaszewska

po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2014 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania G. L.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 28 sierpnia 2013 r., znak:(...)

w sprawie: G. L.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

I zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje ubezpieczonej

G. L. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do

pracy od dnia 1 sierpnia 2013r. do dnia 1 sierpnia 2015r. ,

II stwierdza odpowiedzialność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału

w B. za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do

wydania decyzji.

Na oryginale właściwy podpis.

Sygn. akt VI U 2953/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 28 sierpnia 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., na podstawie art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS ( Dz. U. z 2009 roku nr 153, poz. 1227), odmówił przyznania ubezpieczonej G. L. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, iż Komisja Lekarska ZUS nie ustaliła niezdolności ubezpieczonej do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła ubezpieczona, która wniosła o przyznanie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołania ubezpieczona wskazała, iż jej aktualny stan zdrowia nie pozwala na podjęcie pracy zarobkowej.

W odpowiedzi na odwołanie ubezpieczonej organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczona G. L. posiada wyuczony zawód rolnik. Ostatnio pracowała jako rolnik-ogrodnik oraz sprzątaczka. W okresie od 2009 roku do 30 lipca 2013 roku pobierała rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

W dniu 04 lipca 2013 roku ubezpieczona złożyła wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ubezpieczona posiada wymagany okres ubezpieczenia. Pozwany organ rentowy poddał ją badaniu przez Lekarza Orzecznika ZUS i Komisję Lekarską ZUS, którzy w wydanych orzeczeniach uznali ubezpieczoną za osobę zdolną do pracy.

-okoliczności bezsporne

W celu zweryfikowania powyższych orzeczeń Sąd powołał biegłych lekarzy sądowych z zakresu następujących specjalności: kardiologa, neurologa, specjalisty medycyny pracy.

Biegli lekarze sądowi w wydanej w dniu 25 lutego 2014 roku opinii sądowo-lekarskiej rozpoznali u ubezpieczonej następujące schorzenia:

- miażdżyca uogólniona naczyń z zajęciem naczyń kończyn dolnych z objawami chromania,

- zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, miernie nasilone z zespołem bólowym szyjnym i L-S,

- przebyte osteoporotyczne złamanie kręgu Th9,

- uszkodzenie włókien czuciowych nerwu łokciowego lewego bez deficytu funkcji ruchowej kończyny,

- chorobę niedokrwienną mięśnia sercowego stabilną, nadciśnienie tętnicze regulowane farmakologiczne,

- przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka z pojedynczymi nadżerkami.

Zdaniem biegłych lekarzy sądowych w stanie zdrowia badanej nie nastąpiła poprawa. Pogłębiły się objawy miażdżycy naczyń. Ubezpieczona była leczona z powodu zaawansowanej osteoporozy, która doprowadziła do samoistnego złamania kręgu Th9. U ubezpieczonej utrzymuje się choroba nadciśnieniowa i choroba niedokrwienna serca. Schorzenia te skutkują obniżeniem sprawności do pracy fizycznej. Istnieje też możliwość kolejnego samoistnego złamania kręgu z powodu zaawansowanej osteoporozy. Biegli podali, że przeciwwskazana jest ciężka praca fizyczna oraz praca wymagająca długiego chodzenia. Zdaniem biegłych sądowych występujące u badanej schorzenia kwalifikują ją do częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 sierpnia 2013 roku do dnia 01 sierpnia 2015 roku.

Wobec powyższego biegli nie podzielili orzeczeń wydanych przez Lekarza Orzecznika ZUS i Komisję Lekarską ZUS. Podstawą wydanej opinii sądowo-lekarskiej była ta sama dokumentacja medyczna, jaką dysponował pozwany organ rentowy w toku prowadzonego postępowania orzeczniczego.

Po zapoznaniu się z opinią wydaną przez biegłych pozwany organ rentowy w piśmie procesowym z dnia 13 marca 2014 r. nie wniósł zastrzeżeń do sporządzonej opinii.

-dowód: opinia biegłych k. 15-16 akt.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( t.j. Dz.U. z 2013r. poz.1440) – renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy – niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego w myśl art. 57 ust. 1 pkt. 2 uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie między innymi pięć lat, jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Pięcioletni okres winien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy, do tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty rodzinnej ( art. 58 ust. 1 i 2 w/w ustawy).

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (art. 12 w/w ustawy). Oceniając stopień niezdolności do pracy należy, w myśl art. 13 ustawy emerytalno-rentowej, uwzględnić stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W rozpoznawanej sprawie Sąd uwzględnił wydaną przez biegłych sądowych opinię. Sąd uznał opinię za wyczerpującą, poddającą wszechstronnej analizie stan zdrowia ubezpieczonej w odniesieniu do jej możliwości zawodowych. Opinia biegłych została szczegółowo uzasadniona, a ponadto wnioski w niej zawarte nie nasuwały wątpliwości co do ich trafności, zatem brak było podstaw do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego. Biegli są doświadczonymi specjalistami z tych dziedzin medycyny, które odpowiadały schorzeniom ubezpieczonej. Opinię wydali po zapoznaniu się z wszystkimi dokumentami leczenia przedłożonymi przez ubezpieczonego. Stanowisko swoje fachowo, logicznie i wyczerpująco uzasadnili. Co więcej, organ rentowy w piśmie procesowym z dnia 13 marca 2014 r. nie wniósł zastrzeżeń do sporządzonej przez biegłych sądowych opinii.

W tej sytuacji Sąd Okręgowy - w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w tym zwłaszcza opinię biegłych sądowych - uznał, że odwołanie ubezpieczonej zasługuje na uwzględnienie i zgodnie z art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję, przyznając ubezpieczonej G. L. prawo do świadczenia rentowego z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 sierpnia 2013 roku do dnia 01 sierpnia 2015 roku.

W pkt 2 wyroku Sąd Okręgowy - zgodnie z przepisem art. 118 ust. 1a ustawy emerytalno – rentowej - z urzędu orzekał w przedmiocie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Zdaniem Sądu Okręgowego w okolicznościach przedmiotowej sprawy wystąpiły podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego, bowiem dowody zaprezentowane w trakcie postępowania sądowego były tożsame z dowodami, którymi dysponował pozwany organ rentowy w trakcie prowadzonego postępowania orzeczniczego. Oznacza to, że przyczyną, dla której ubezpieczona uzyskała prawo do żądanego świadczenia dopiero w następstwie postępowania sądowego nie były dowody, do których organ rentowy nie mógłby się wcześniej ustosunkować, a jedynie sama odmienna ocena stanu jej zdrowia dokonana przez biegłych sądowych, wobec czego wystąpiły podstawy do stwierdzenia odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Na oryginale właściwy podpis.