V Pz 5/13
Dnia 25 luty 2013 roku
Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Słupsku
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Barbara Odelska
po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2013 roku w Słupsku
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa S. R.
przeciwko Spółdzielni (...) w C.
o wynagrodzenie
na skutek zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu Rejonowego
w Człuchowie IV Wydział Pracy z dnia 20 grudnia 2012 roku w sprawie IV Np 165/12
postanawia:
oddalić zażalenie
Na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 grudnia 2012 roku, Sąd Rejonowy
Sąd Pracy w Człuchowie oddalił wniosek pozwanej o przywrócenie terminu
do złożenia sprzeciwu.
Na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 grudnia 2012 roku, Sąd Rejonowy
Sąd Pracy w Człuchowie odrzucił sprzeciw od nakazu zapłaty z dnia 14 września 2012 roku argumentując, wobec nieuprawdopodobnienia przez pozwaną okoliczności braku winy w przekroczeniu terminu do złożenia sprzeciwu, oddalony został wniosek o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu.
Sąd pierwszej instancji podkreślił, iż strona pozwana nie wykazała jaki związek z przekroczeniem terminu do wniesienia sprzeciwu ma pomyłkowe załączenie nakazu zapłaty do innej teczki akt pozwanej spółdzielni oraz , że prowadzenie wielu spraw sądowych nie pozwala na przyjęcie, że pozwana spółdzielnia przekroczyła termin do wniesienia sprzeciwu bez swojej winy.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła pozwana. Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła w jej ocenie bezzasadnie odrzucenie wniosku o przywrócenie terminu do złożenia sprzeciwu oraz w konsekwencji jego odrzucenie.
W zaistniałej sytuacji, skarżąca wniosła o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu oraz uwzględnienie sprzeciwu.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Zażalenie pozwanej jest bezzasadne.
W pierwszej kolejności należy wskazać, iż Sąd pierwszej instancji trafnie ustalił okoliczności związane z uchybieniem przez stronę terminowi do złożenia sprzeciwu od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 14 września 2012 roku, prawidłowo powołał obowiązujące w tym zakresie przepisy, a płynące stąd wnioski zawarł w przekonującym uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, które bez potrzeby ich powtarzania, Sąd Okręgowy podziela i przyjmuje za własne.
Podkreślić należy, iż art. 168 k.p.c. określa dwie przesłanki przywrócenia terminów procesowych - ustawowych i sądowych. Przesłankami tymi są brak winy strony w uchybieniu terminu i powstanie w wyniku tego uchybienia ujemnych dla niej skutków procesowych.
Zgodnie z orzecznictwem i doktryną - brak winy określa się według kryterium obiektywnego miernika staranności, jakiej można wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy, biorąc pod uwagę także lekkie niedbalstwo. Ocena braku winy podlega uznaniu sądu i musi być przez stronę jedynie uprawdopodobniona (postanowienie SN z dnia 14 stycznia 1972 r., III CRN 448/71, OSP 1972, z. 7, poz. 144).
Zdaniem Sądu Okręgowego - w rozważanej sprawie Sąd Rejonowy nie dokonał zbyt rygorystycznej oceny okoliczności, które wpłynęły na uchybienie przez pozwaną terminowi do złożenia sprzeciwu od nakazu zapłaty - świetle przesłanek z art. 168 k.p.c.
Doktryna wypracowała stanowisko, iż o braku winy strony można mówić tylko wtedy, gdy istniała jakaś przyczyna, która spowodowała uchybienie terminowi. Przyczyna taka zachodzi wówczas, gdy dokonanie czynności w ogóle (w sensie obiektywnym) było wykluczone, jak również w takich przypadkach, w których w danych okolicznościach nie można było oczekiwać od strony, by zachowała dany termin procesowy. Dlatego w każdym przypadku przy ocenie braku winy, jako przesłanki przywrócenia terminu uchybionego przez stronę należy mieć na względzie wszystkie okoliczności konkretnej sprawy oraz uwzględniać wymaganie dołożenia należytej staranności człowieka przejawiającego dbałość o swe własne życiowo ważne sprawy.
Zdaniem Sądu Okręgowego dołączenie nakazu zapłaty do sprawy IV P 89/12 oraz prowadzenie wielu spraw sądowych nie należy do zdarzeń, które uzasadniają uchybienie terminu, a także nie rzutują na obiektywną możliwość złożenia sprzeciwu w terminie.
W niniejszej sprawie wskazać należy, że prowadzenie kilku spraw sądowych nie zwalnia z obowiązku należytej staranności. W ocenie Sądu jest okolicznością, którą można i należy w prowadzonej działalności zawodowej przewidzieć. Oznacza to potrzebę podjęcia w takiej sytuacji właściwych działań organizacyjnych zabezpieczających interesy spółdzielni.
Wobec powyższego, Sąd drugiej instancji z mocy art. 385 kpc w zw. z art. 397§2 zd. 1 kpc orzekł jak sentencji postanowienia.