Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Mirosław Kędzierski

Sędziowie SO Piotr Kupcewicz

SO Mariola Urbańska - Trzecka (sprawozdawca)

Protokolant sekr. sądowy Agnieszka Sawicka

przy udziale Janusza Bogacza- prokuratora Prokuratury Okręgowej w Bydgoszczy

po rozpoznaniu dnia 4 września 2014 r.

sprawy J. T. s. R. i H., ur. (...) w I.

oskarżonego z art. 178 a § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Inowrocławiu

z dnia 11 kwietnia 2014 roku - sygn. akt II K 93/14

zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że orzeczony wobec oskarżonego w pkt 3 zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych skraca do roku; w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze i jego wydatkami obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IV Ka 568/14

UZASADNIENIE

J. T. został oskarżony o to, że w dniu 22 lutego 2014 roku o godzinie 21:50 na ul. (...) w P. kierował samochodem marki R. (...) o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości. Podczas pierwszego badania o godz. 22:30 stwierdzono 0,48 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, a podczas drugiego badania o godz. 22:40 stwierdzono 0,52 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu tj. o przestępstwo określone w art. 178a § 1 kk

Wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2014 roku, sygn. akt II K 93/14 Sąd Rejonowy w Inowrocławiu uznał oskarżonego J. T. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu tj. występku z art. 178a § 1 kk i na podstawie tego przepisu wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 okt 1 kk warunkowo zawieszając jej wykonanie na okres próby wynoszący 2 (dwa) lata.

Na podstawie art. 42 § 2 kk Sąd orzekł względem oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych do prowadzenia, których uprawnienia stwierdza prawo jazdy kat. B na okres 2 (dwóch) lat.

Na podstawie art. 63 § 2 kk zaliczono oskarżonemu okres stosowania środka zapobiegawczego w postaci zatrzymania prawa jazdy od dnia 22 lutego na poczet powyższego wyroku zakazu prowadzenia samochodów mechanicznych.

Na podstawie art. 49 § 2 kk Sąd orzeczono wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 100 (stu) złotych na rzecz Funduszu Pomocy pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Wyrok zawiera także rozstrzygniecie o kosztach procesu.

Powyższy wyrok zaskarżył w całości na korzyść oskarżonego J. T. prokurator, zarzucając na podstawie art. 438 pkt 2 k.p.k. wyrokowi temu obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 343 § 7 k.p.k. w zw. z art. 335 § 1 k.p.k. poprzez zmodyfikowanie przez Sąd I instancji, bez zgody stron postępowania, wymiaru środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów wskazanego w treści wniosku o dobrowolne poddanie się karze i wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy.

Wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Inowrocławiu do ponownego rozpoznania.

Na rozprawie odwoławczej prokurator zmodyfikował wniosku i wniósł o zmianę wyroku poprzez skrócenie okresu zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych do roku- zgodnie z wnioskiem uzgodnionym z oskarżonym.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora była zasadna i w konsekwencji musiała skutkować zmianą zaskarżonego wyroku.

Oczywistym jest, że wydanie wyroku na posiedzeniu w trybie art. 335 kpk jest obwarowane m.in. istnieniem konsensusu pomiędzy uczestnikami procesu, który wyraża się w tym, że oskarżony, wcześniej podejrzany musiał osobiście wyrazić zgodę na umieszczenie przez prokuratora w akcie oskarżenia wniosku o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzania rozprawy i sprecyzowanie w tymże wniosku uzgodnionej z oskarżonym kwalifikacji, kary i ewentualnych środków karnych.

Pozostałe przesłanki to niebudzące wątpliwości okoliczności popełnienia przestępstwa, postawa oskarżonych wskazującą, że cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nieprzeprowadzania rozprawy, oraz stwierdzenie, że sprawa tyczy występku zagrożonego karą nieprzekraczajacą 10 lat pozbawienia wolności.

W niniejszej sprawie wszystkie te przesłanki wystąpiły i sąd był uprawniony do skierowania sprawy na posiedzenia w celu wydania wyroku bez przeprowadzania rozprawy.

Wniosek zawarty w akcie oskarżenia o skazanie bez przeprowadzania rozprawy zawierał wniosek o orzeczenie kary 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 2 (dwóch) lat próby, orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych kategorii B na okres 1 (jednego) roku i orzeczenie świadczenia pieniężnego w wysokości 100 złotych na wskazany przez Sąd cel.

Wbrew treści wniosku Sąd w punkcie 3 wyroku orzekł zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 2 (dwóch) lat.

Jak przy tym wynika z treści uzasadnienia Sąd meriti nie dostrzegł swojego błędu także na etapie sporządzania tego dokumentu procesowego, wywodząc, że orzeczenie zapadło w wyniku koncyliacyjnego uzgodnienia kary między prokuratorem i oskarżonym.

Powyższe uchybienie natury procesowej, jak słusznie wskazuje autor apelacji miało zaś oczywisty wpływ na treść wyroku.

W konsekwencji musiało to skutkować jedynie zmianą, bez konieczności uchylenia, zaskarżonego wyroku poprzez skrócenie okresu orzeczonego względem oskarżonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych do roku. W pozostałej części wyrok jako słuszny podlegał utrzymaniu w mocy.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono po myśli art. 636 kpk w zw. z art. 624 § 1 kpk.