Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 września 2014 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu – II Wydział Karny, w składzie:

w obecności Prokuratorów Prokuratury Rejonowej w Wieluniu Jarosława Jajczaka i Adriana Sikory, po rozpoznaniu w dniach 03 i 13 II, 13 III, 14 IV, 02 VI, 11 VIII oraz 08 IX 2014 r. sprawy: P. K. (1) ur. (...)w S.syna R.i H.z domu F.,

1.  P. K. (1):

A.  Uniewinnia od dokonania zarzucanego mu w pkt. VI, VII i XVII czynów i kosztami postępowania w tym zakresie obciąża Skarb Państwa;

B.  W miejsce zarzucanych mu w pkt I-V, VIII-XVI, XVIII i XIX czynów uznaje za winnego tego, że: w okresie od 27 maja 2004 r. do 08 marca 2006 r. w D. woj. (...) i C. woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej, czyniąc sobie z popełniania przestępstwa stałe źródło dochodu, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, posiadał, udzielił innym osobom i uczestniczył w obrocie środkami odurzającymi znacznej ilości odpowiadającej 1.320,476 jednorazowym dawkom w postaci: 330,114 g marihuany, a w szczególności:

a)  w grudniu 2005 r. w D. udzielił odpłatnie za kwotę 120 zł małoletniemu A. T. (1) środka odurzającego w postaci 5 g marihuany stanowiących 20 porcji konsumenckich,

b)  w styczniu i lutym 2006 r. w D., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej, 3 razy przewidując możliwość wprowadzenie do obrotu i na to się godząc wprowadził do obrotu znaczną ilość środka odurzającego w postaci marihuany każdorazowo sprzedając małoletniemu A. T. (1) za kwotę 250 zł ilość 10 g wskazanego środka, co stanowiło 40 porcji konsumenckich – to jest łącznie 30 g stanowiących 120 porcji konsumenckich za kwotę 750 zł,

c)  w okresie od 27 maja 2004 r. do 05 września 2005 r. w D., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru 64 razy udzielił odpłatnie małoletniemu J. K. (1) środka odurzającego w postaci marihuany, udostępniając każdorazowo za kwotę 15 zł porcję o wadze 0,5 g, co stanowiło 2 porcje konsumenckie, tj. łącznie 32 g wskazanego środka stanowiących 128 porcji konsumenckich, za łączną kwotę 960 zł,

d)  w okresie od 06 września 2005 r. do 08 marca 2006 r. w D., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, 27 razy udzielił odpłatnie J. K. (1) środka odurzającego w postaci marihuany, udostępniając każdorazowo za kwotę 15 zł porcję o wadze 0,5 g, co stanowiło 2 porcje konsumenckie, tj. łącznie 13,5 g wskazanego środka stanowiących 54 porcje konsumenckie, za łączną kwotę 405 zł,

e)  w kwietniu 2005 r. w D., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, 2 razy udzielił odpłatnie M. Ś. (1) środka odurzającego w postaci marihuany, udostępniając każdorazowo za kwotę 30 zł porcję o wadze 1 g, co stanowi 4 porcje konsumenckie, tj. łącznie 2 g wskazanego środka stanowiące 8 porcji konsumenckich, za łączną kwotę 60 zł,

f)  w okresie od kwietnia do października 2005 r. w D., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, udzielił nieodpłatnie M. Ś. (1) 10 razy, każdorazowo po 0,25 g, tj. łącznie 2,5 g środka odurzającego w postaci marihuany;

g)  w okresie od 27 maja 2004 r. do 06 lutego 2005 r. w D., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, 8 razy udzielił odpłatnie małoletniemu W. B. (1) środka odurzającego w postaci marihuany, udostępniając każdorazowo za kwotę 30 zł porcję o wadze 1 g, co stanowi 4 porcje konsumenckie, tj. łącznie 8 g wskazanego środka stanowiących 32 porcji konsumenckich, za łączną kwotę 240 zł,

h)  w okresie od 07 lutego 2005 r. do grudnia 2005 r. w D., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, 11 razy udzielił odpłatnie W. B. (1) środka odurzającego w postaci marihuany, udostępniając każdorazowo za kwotę 30 zł ilość o wadze 1 g, co stanowi 4 porcje tj. łącznie 11 g wskazanego środka stanowiących 44 porcje konsumenckie, za łączną kwotę 330 zł,

i)  w okresie od połowy kwietnia 2005 r. do 08 marca 2006 r. w D., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, 46 razy udzielił odpłatnie M. R. (1) środek odurzający w postaci marihuany udostępniając ww. każdorazowo za 30 zł ilość o wadze 1 g, co stanowi 4 porcje konsumenckie, tj. łącznie 46 g wskazanego środka stanowiących 184 porcje konsumenckie, za łączną kwotę 1.380 zł,

j)  w okresie od połowy kwietnia 2005 r. do 08 marca 2006 r. w D., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej, 6 razy, przewidując możliwość wprowadzenia do obrotu i na to się godząc, wprowadził do obrotu znaczną ilość środka odurzającego w postaci marihuany każdorazowo sprzedając M. R. (1) za kwotę 250 zł ilość 10 g wskazanego środka, co stanowiło 40 porcji konsumenckich – to jest łącznie 60 g stanowiących 240 porcji konsumenckich za kwotę 1.500 zł,

k)  w okresie od września do grudnia 2005 r. w D., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przewidując możliwość wprowadzenia do obrotu i na to się godząc, w ośmiu transakcjach wprowadził do obrotu poprzez zbycie K. K. (1) znaczną ilość środka odurzającego w postaci 66,66 g marihuany, to jest łącznie 266,66 porcji konsumenckich, uzyskując w zamian łącznie 2.000 zł,

l)  w okresie wakacji 2005 r. w D., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, udzielił nieodpłatnie małoletniemu F. K. (1) 3 razy, każdorazowo po 0,25 g tj. łącznie 0,75 g środka odurzającego w postaci marihuany;

m)  w grudniu 2005 r. w D. udzielił nieodpłatnie małoletniemu F. K. (1) jedną dawkę środka odurzającego w postaci 0,25 g marihuany umieszczonej w cygarniczce;

n)  w okresie od grudnia 2005 r. do 15 lutego 2006 r. w D., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, poprzez wspólne wypalenie porcji konsumenckiej o masie 0,25 g, pięciokrotnie nieodpłatnie udzielił D. Z. (1) środka odurzającego w postaci marihuany;

o)  16 lutego 2006 r. w C. udzielił nieodpłatnie M. K. (1) środka odurzającego w postaci 1,98 grama marihuany, co stanowi 7,92 porcji konsumenckich;

p)  16 lutego 2006 r. w C., działając wbrew przepisom ustawy posiadał 49,224 g środka odurzającego w postaci marihuany co stanowi znaczną ilości odpowiadającą 196,896 pojedynczym porcjom konsumenckim;

to jest uznaje go za winnego dokonania czynu wyczerpującego dyspozycję art. 59 ust. 1 i 2 i art. 58 ust. 1 i 2 i art. 56 ust. 3 i art. 62 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. nr 179, poz. 1485 ze zm.) w brzmieniu z 20 lipca 2006 r. w zw. z art. 12 i art. 11§2 i art. 65§1 ustawy z 06 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553 ze zm.) w brzmieniu z 20 lipca 2006 r. w zw. z art. 4§1 kk i za to art. 59 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. nr 179, poz. 1485 ze zm.) w brzmieniu z 20 lipca 2006 r. w zw. z art. 11§3 i art. 65§1 oraz art. 33§2 ustawy z 06 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553 ze zm.) w brzmieniu z 20 lipca 2006 r. wymierza mu karę 4 (czterech) lat i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności i 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając wartość stawki dziennej na kwotę 30 (trzydziestu) złotych;

2.  Na podstawie art. 45§1 ustawy z 06 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553 ze zm.) w brzmieniu z 20 lipca 2006 r. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa kwoty 7.745 (siedem tysięcy siedemset czterdzieści pięć) złotych tytułem równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przypisanego w pkt 1.B przestępstwa;

3.  Na podstawie art. 607f kpk, a także art. 63§1 ustawy z 06 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553 ze zm.) w brzmieniu z 20 lipca 2006 r. na poczet wykonania orzeczonej w pkt. 1.B kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 24 kwietnia 2013 r. do 10 października 2013 r. oraz od 18 października 2013 r. do 04 czerwca 2014 r.

4.  Na podstawie art. 70 ust. 1 i 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. nr 179, poz. 1485 ze zm.) w brzmieniu z 20 lipca 2006 r. orzeka przekładek i zarządza zniszczenie dowodów rzeczowych w postaci:

a)  woreczków foliowych o wym. 21×15 cm oraz 7,5×4 cm z zawartością suszu konopi innych niż włókniste o masie odpowiednio 47,103 g oraz 1,594 g, a przechowywanych w magazynie depozytowym Komendy Wojewódzkiej Policji w K.do sprawy 4 Ds. 29/06 Prokuratury Rejonowej C.- (...) w C.(lp. 1 i 2 wykazu dowodów rzeczowych z k. 595);

a nadto:

b)  11 sztuk woreczków foliowych o wymiarach 10×6 cm ze śladowa zawartością suszu roślinnego,

c)  szklanej cygarniczki dł. 9 cm,

d)  worka foliowego o wymiarach 24×16 cm z zawartością 48 sztuk pustych woreczków foliowych o wymiarach 25×15 cm z zapięciem strunowym,

e)  700 szt. pustych woreczków foliowych o wymiarach 10×6 cm z zapięciem strunowym w tekturowym pudełku

przechowywanych w Oddziale Administracyjnym Sądu Okręgowego w Sieradzu, pozycja 2/14 księgi przechowywanych przedmiotów (lp. 1-4),

5.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. S. A.:

a)  1.623,60 (jeden tysiąc sześćset dwadzieścia trzy i 60/100) złotych tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną świadczoną oskarżonemu z urzędu oraz

b)  315 (trzysta piętnaście) złotych tytułem zwrotu uzasadnionych wydatków poniesionych w związku ze świadczeniem pomocy jak w pkt. a.;

6.  Zasądza od P. K. (1) na rzecz Skarbu Państwa:

a)  1.300 (jeden tysiąc trzysta) złotych tytułem opłaty oraz

b)  6.824,93 (sześć tysięcy osiemset dwadzieścia cztery i 93/100) złotych tytułem zwrotu wydatków.

Sygn. akt II K 54/13

UZASADNIENIE

Ziele konopi innych niż włókniste oraz wyciągi, nalewki farmaceutyczne, a także wszystkie inne wyciągi z konopi innych niż włókniste umieszczone są w załączniku nr 1 do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005 r. – ściślej w wykazie środków odurzających grupy I-N oraz w wykazie środków odurzających grupy IV-N. Tetrahydrokannabinole umieszczone są w wykazie substancji psychotropowych jako substancje grupy I-P i grupy II-P (tu  ⁹tetrahydrokannabinol i jego warianty stereochemiczne) w załączniku nr 2 do ww. ustawy. Także pod rządami obowiązującej do 04 października 2005 r. ustawy z 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2003 r. Nr 24, poz. 198 ze zm.) ziele konopi innych niż włókniste oraz wyciągi, nalewki farmaceutyczne, a także wszystkie inne wyciągi z konopi innych niż włókniste były umieszczone w wykazie środków odurzających: Załącznik nr 2: Środki odurzające grupy II-N oraz grupy IV-N zaś tetrahydrokannabinole były umieszczone w wykazie substancji psychotropowych jako substancje grupy I-P (załącznik nr 3) i grupy II-P ( ⁹tetrahydrokannabinol i jego warianty stereochemiczne – także złącznik nr 3). Obie wskazane ustawy regulują m.in. warunki posiadania, udzielania i obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi dopuszczając ich posiadanie, obrót i udzielanie innym osobom wyłącznie przez podmioty i na warunkach określonych w ustawie. W myśl tych uregulowań środki odurzające grup I-N i II-N oraz substancje psychotropowe grupy IV-P mogą być posiadane i używane wyłącznie w celach medycznych, przemysłowych lub prowadzenia badań naukowych, i mogą być one posiadane wyłącznie przez przedsiębiorców, jednostki organizacyjne lub osoby fizyczne uprawnione na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń unijnych (art. 34 ust. 1 obecnie obowiązującej ustawy oraz art. 22 ust. 1 ustawy obowiązującej do 04 października 2005 r.).

Ziele konopi siewnych innych niż włókniste ( Cannabis sativa) zwanych też indyjskimi ( Cannabis indica) potocznie nazywane jest marihuaną. Obecnie w języku polskim występuje szereg jej synonimów slangowych, a najpowszechniejsze to: „maryśka”, „zioło”, „zielone”, „gandzia”, „trawa”, „skun”, „sieja”, „szuwaks”, a także opisowy: „zmulacz”. Susz używany do odurzenia poprzez palenie to wysuszone i czasem sfermentowane kwiatostany (ewentualnie z niewielką domieszką liści) żeńskich roślin zawierające substancje psychoaktywne z grupy kannabinoli, działające agnoistycznie na receptory kanabinoidowe. Za działanie psychotropowe marihuany odpowiada tetrahydrokannabinol (THC). Regulacji ustawowej podlega uprawa, zbiór, posiadania i obrót każdymi konopiami ( Cannabis sativa L.) za wyjątkiem konopi włóknistych, tj. roślin z gatunku konopie siewne, w których suma zawartości  ⁹tetrahydrokannabinolu oraz kwasu tetrahydrokannabinolowego (kwasu  ⁹THC ²karboksylowego) w kwiatowych lub owocujących wierzchołkach roślin, z których nie usunięto żywicy nie przekracza 0,2 % w przeliczeniu na suchą masę. W handlu detalicznym występują co do zasady wyłącznie dwie ilości handlowe marihuany, tj. woreczki foliowe z zapięciem strunowym z zawartością ok. 1 g lub 2 g marihuany. Większe opakowania w handlu detalicznym są spotykane tylko wyjątkowo, a opakowania mieszczące ok. 5 gram i więcej występują co do zasady wyłącznie w handlu hurtowym. Jednorazową dawką pozwalającą na odurzenie osoby nieuzależnionej (zażywającej marihuanę nie częściej niż raz na 6 m-cy) jest 100 mg. Osoby zażywające marihuanę okazjonalnie (1-2 razy w tygodniu) biorą jednorazowo 150-200 mg, zaś osoby uzależnione, zażywające marihuanę codziennie lub częściej zażywają jednorazowo 200-250 mg marihuany (uregulowania ustawy oraz opinia biegłego z zakresu przestępczości narkotykowej k. 820 w zw. z k. 60-93 akt II K 9/14).

W uzasadnieniu pojęć: marihuana, ziele konopi, ziele konopi innych niż włókniste, ziele konopi siewnych innych niż włókniste sąd używa zamienne – na określenie konopi będących środkiem odurzającym w rozumieniu ustawy.

W okresie od 06 kwietnia 2003 r. do 27 czerwca 2006 r. trwało postępowanie karne zakończone skazaniem P. K. (1) za dokonanie m.in. przestępstw wyczerpujących dyspozycję:

–

art. 59 ust. 1 i 2 i art. 58 ust. 1 i 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2012 r. poz. 124 ze zm.) w zw. z art. 11§2 kk i art. 12 kk;

–

art. 62 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (wyrok wydano 17 lutego 2006 r.).

W toku przedmiotowego postępowania, od 06 kwietnia 2003 r. do 27 maja 2004 r., oskarżony był tymczasowo aresztowany. Areszt został uchylony w toku postępowania jurysdykcyjnego (d.: odpis wyroku k. 820v w zw. z k. 64-72).

Po opuszczeniu aresztu w dniu 27 maja 2004 r., oskarżony podjął decyzję, iż będzie się utrzymywał z handlu marihuaną. W tym celu odświeżył kontakty, dzięki którym przed aresztowaniem miał możliwość nabywania marihuany i ponownie zaczął nią handlować. Oskarżony w owym czasie nie zarejestrował się jako osoba bezrobotna i nie poszukiwał pracy z wykorzystaniem mechanizmów zinstytucjonalizowanych. Pieniądze uzyskiwane ze sprzedaży marihuany przeznaczał na swoje utrzymanie, przy czym w okresie od 27 maja 2004 r. do 08 marca 2006 r. były to jedyne dochody jakie osiągał i z których się utrzymywał. Każdorazowo kupował marihuanę u tego samego kontrahenta odbierając ją z tego samego miejsca i od tej samej osoby. Sprzedawał ją na terenie D. i C., jednorazowo, co do zasady w ilościach nie większych niż 1 g, aczkolwiek zdarzało się że sprzedawał także ilości o masie ok. 2 g (1,98 g), 5 g i 10 g (d.: wyj. oskarżonego k. 373v-375).

1.B.a-b ( I-III)

W okresie od kwietnia 2005 r. do grudnia 2005 r. A. T. (1) zaopatrywał się w marihuanę m.in. u M. R. (1), który kupował ją od oskarżonego. W tym czasie A. T. kupował od M. R. niewielkie ilości przeznaczone na własny użytek. W grudniu 2005 r. postanowił poszerzyć działalność poprzez udostępnianie marihuany innym osobom. Umożliwił mu to M.R., który skontaktował go z P. K. (1) (d.: zez. A. T. k. 528v w zw. z k. 4-5).

W grudniu 2005 r. A. T. po raz pierwszy kupił od Pawła J. K. 5 g marihuany płacąc za tę ilość 120 zł. A. T. nabytą u oskarżonego ilość 5 g marihuany podzielił na 7 równych części i każdą z nich sprzedał swoim kolegom po 30 zł (d.: zez. A. T. k. 528v w zw. z k. 4-5). Finalizując tę transakcję oskarżony nie wiedział o tym, iż A. T. nie zamierza sam użyć marihuany, a sprzedać ją innym (wyj. oskarżonego k. 373v-375).

W styczniu 2006 r. oskarżony zmienił warunki transakcji z A. T.. Wymieniony odbierał marihuanę z miejsca zamieszkania oskarżonego. P.J. K. uzgodnił z nim, iż ten będzie mógł regulować ustaloną cenę nabycia marihuany dopiero po jej sprzedaży. W miesiącu tym na nowych warunkach A. T. (1) kupił dwukrotnie od oskarżonego po 10 g marihuany, z których sprzedawał po ok 8 g dilerskich, zaś resztę zużywał sam. Z każdej z tych transakcji, w zamian za 10 g marihuany oskarżony otrzymał od A. T. po 250 zł (d.: zez. A. T. k. 528v w zw. z k. 4-5).

W lutym 2006 r. A. T. ponownie wziął od P.J. K. 10 g marihuany na kredyt obiecując uregulowanie należności po zbyciu środka. Tym razem jednak znaczną część marihuany wypalił sam, skutkiem czego, nie mając żadnych dochodów (w owym czasie A. T. uczęszczał do szkoły) nie mógł wywiązać się z zobowiązania i zapłacić oskarżonemu 250 zł. Z tego też powodu oskarżony zaprzestał współpracy z A. T. (d.: zez. A. T. k. 528v w zw. z k. 4-5).

A. T. (1) ukończył 18 lat 25 czerwca 2006 r. (d.: odpis skrócony aktu urodzenia k. 820v w zw. z k. 408). Do wszystkich opisanych transakcji z udziałem A. T. (1) doszło w D. (d.: zez. A. T. k. 528v w zw. z k. 4-5).

Prawomocnym wyrokiem z 17 września 2007 r. A. T. (1) skazany został za dokonanie m.in. w okresie grudzień 2005 r. – luty 2006 r. przestępstw wyczerpujących dyspozycję art. 59 ust. 1 i 2 oraz art. 58 ust. 1 i 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii na karę łączną 3 lat i 6 m-cy pozbawienia wolności (d.: odpis wyroku w sprawie II K 17/10 Sądu Okręgowego w Sieradzu k. 821 w zw. z k. 798-811).

1.A oraz 1.B.c-d ( IV-VII)

J. K. (1) i Paweł J. K. znają się od dzieciństwa (d.: wyj. oskarżonego k. 373-375, 565-566; zez. J.K. k. 526v-528 w zw. z 16-18). Paweł J. K. ukończył 18 lat w dniu 05 września 2005 r. (d.: odpis skrócony aktu urodzenia J.K. k. 820v w zw. z k. 409).

Poczynając od opuszczenia przez oskarżonego aresztu śledczego w dniu 27 maja 2004 r. aż po wyjazd oskarżonego z kraju w dniu 08 marca 2006 r., to jest w okresie 97 tygodni oskarżony regularnie, raz na tydzień sprzedawał J. K. (3) 0,5 g marihuany uzyskując w zamian 15 zł (d.: zez. J.K. k. 526v-528 w zw. z 16-18).

Od 27 kwietnia 2004 r. do dnia pełnoletniości J. K. (1) upłynęło 66 tygodni. W każdy z tych tygodni, pomijając dwa tygodnie w okresie wakacji 2005 r. spędzonych przez oskarżonego we W., Paweł J. K. udzielił małoletniemu J. K. (1) 64 razy (66-2) po 0,5 g marihuany (tj. łącznie 32 g) otrzymując każdorazowo w zamian od małoletniego 15 zł (tj. łącznie 960 zł) (d.: zez. J.K. k. 526v-528 w zw. z 16-18).

Od 06 września 2005 r. do 08 marca 2006 r. upłynęło 27 tygodni Paweł J. K. udzielił w tym czasie J. K. (1) 27 razy po 0,5 g marihuany (tj. łącznie 13,5 g) otrzymując każdorazowo w zamian od małoletniego 15 zł (tj. łącznie 405 zł) (d.: zez. J.K. k. 526v-528 w zw. z 16-18).

Do każdej z transakcji pomiędzy oskarżonym i J. K. (1) dochodziło w D., w umówionym uprzednio telefonicznie miejscu ewentualnie w miejscu zamieszkania oskarżonego (d.: zez. J.K. k. 526v-528 w zw. z 16-18).

W okresie wskazanym wyżej P. K. (1) nie udzielał J. K. (1) nieodpłatnie marihuany, w tym także nie przekazywał mu lufek nabitych marihuaną do wypalenia w jego obecności (d.: wyj. oskarżonego k. 373-375, 565-566; zez. J.K. k. 526v-528 w zw. z 16-18).

1.B.e-f ( VIII-IX )

W latach 2005-2006 M. Ś. (1) kupował lub otrzymywał nieodpłatnie od co najmniej 6 osób marihuanę. Ww. znał od dziecka oskarżonego, gdyż mieszkali w tej samej, niewielkiej miejscowości (d.: zez. M. Ś. k. 430v-431 w zw. z k. 46).

W kwietniu 2005 r. M. Ś. (1) nawiązał kontakt z oskarżonym deklarując zamiar nabycia marihuany. W miesiącu tym M. Ś. (1) dwukrotnie zakupił od oskarżonego po 1 g marihuany płacąc każdorazowo za narkotyk kwotę 30 zł. Do obu transakcji doszło w D.. M. Ś. kupiony u oskarżonego narkotyk zużył sam. Oskarżony za sprzedane łącznie w kwietniu M. Ś. 2 g marihuany otrzymał od ww. ogółem 60 zł (d.: wyj. oskarżonego k. 373-375, 565-566; zez. M. Ś. k. 430v-431 w zw. z k. 46).

M. Ś. i oskarżony utrzymywali bliższe relacje koleżeńskie do października 2005 r. W tym czasie M. Ś. dziesięciokrotnie odwiedził oskarżonego w miejscu zamieszkania. Podczas wizyt oskarżony częstował M. Ś. marihuaną w ten sposób, iż nabijał szklaną cygarniczkę 250 mg marihuany, a następnie przekazywał ją koledze, a ten wypalał narkotyk w jego obecności. Ogółem w okresie od kwietnia do października 2005 r. oskarżony w opisanych okolicznościach udzielił nieodpłatnie M. Ś. (1) 10 razy po 0,25 g marihuany, tj. łącznie 2,5 g (d.: wyj. oskarżonego k. 373-375, 565-566; zez. M. Ś. k. 430v-431 w zw. z k. 46).

1.B.g-h (X-XI)

W. B. (1) osiągnął pełnoletność w dniu 06 lutego 2005 r. (d.: odpis skrócony aktu urodzenia W. B. k. 820v w zw. z k. 399).

W. B. (1) towarzyszył J. K. (1), gdy ten kontaktował się z oskarżonym w sprawie nabycia marihuany, przy czym pierwsze kontakty miały miejsce jeszcze przed aresztowaniem oskarżonego w 2003 r. Po zwolnieniu oskarżonego z aresztu w dniu 27 maja 2004 r. W. B. (1) nawiązał z nim kontakt. Poczynając od tego momentu, aż do grudnia 2005 r. jeden raz w miesiącu W. B. kupował od oskarżonego 1 gram marihuany płacąc oskarżonemu w zamian 30 zł. Do transakcji dochodziło w D.. Oznacza to, iż w okresie od 27 maja 2004 r. do 06 lutego 2005 r. oskarżony 8 razy sprzedał małoletniemu W. B. (1) po 1 g konopi innych niż włókniste otrzymując w zamian każdorazowo 30 zł to jest łącznie 240 zł, zaś w od 07 lutego 2005 r. do grudnia 2005 r. 11 razy sprzedał już pełnoletniemu W. B. po 1 g konopi innych niż włókniste otrzymując w zamian łącznie 330 zł (11×30 zł). W. B. przestał kupować marihuanę u oskarżonego, bowiem nie usatysfakcjonowała go jakość narkotyku sprzedanego mu w grudniu 2005 r. Inni nabywcy nie kwestionowali jakości marihuany oferowanej przez oskarżonego, tak w grudniu 2005 r., jak i w całym okresie od maja 2004 r. do marca 2006 r. pochodzącej nb od jednego dostawcy (d.: wyj. oskarżonego k. 373-375, 565-566; zez. W. B. k. 730 w zw. z k. 47v-48).

1.B.i-j (XII)

M. R. (3) i Paweł J. K. w 2005 r. znali się od kilku lat. W owym czasie M.R. miał już za sobą epizody związane z używaniem marihuany i znał jej działanie na własny organizm (d.: zez. M.R. k. 620v w zw. z k. 51). W pierwszej połowie kwietnia 2005 r. Paweł J. K. w rozmowie z M. R. (1) przekazał informację, że gdyby ww. był zainteresowany on mógłby mu sprzedać susz konopi innych niż włókniste określając go mianem „zioło”. Po kilku dniach, w połowie kwietnia 2005 r., M.R. zatelefonował do oskarżonego deklarując chęć nabycia „zioła”. Oskarżony potwierdził możliwość sprzedaży. Ww. uzgodnili miejsce spotkania na terenie D.. Gdy M.R. dotarł na umówione miejsce oskarżony już na niego czekał. Oskarżony przekazał M.R. 1 g konopi innych niż włókniste otrzymując w zamian od ww. 30 zł (d.: wyj. oskarżonego k. 621, zez. M.R. k. 620v w zw. z k. 51).

Poczynając od połowy kwietnia 2005 r., co tydzień M.R. kontaktował się z oskarżonym celem nabycia 1 g marihuany. Każdorazowo ww. umawiali się na przekazanie suszu na terenie D. i każdorazowo oskarżony w zamian za przekazany M.R. gram marihuany otrzymywał 30 zł. Wskazany susz M.R. zużywał samodzielnie. W tym czasie nigdy nie zgłaszał oskarżonemu jakichkolwiek uwag do jakości suszu (d.: wyj. oskarżonego k. 621, zez. M.R. k. 620v w zw. z k. 51).

Niezależnie od transakcji, których przedmiotem była marihuana kupowana od oskarżonego przez M. R. na własne potrzeby, M.R., w tym samym okresie (od połowy kwietnia 2005 r. do 08 marca 2006 r.), zamówił u oskarżonego, a następnie nabył od niego, sześciokrotnie po 10 g suszu konopi innych niż włókniste z zamiarem udzielenia ich odpłatnego i nieodpłatnego innym osobom. W przypadku tych transakcji oskarżony sprzedawał M.R. marihuanę po 25 zł za gram uzyskując z każdej transakcji 250 zł. Łącznie za sprzedaną M.R. w okresie od połowy 2005 r. do 08 marca 2006 r., w ilości 60 g (w paczkach po 10 g) marihuanę, uzyskał 1.500 zł (250 zł×6). M.R. został prawomocnie skazany za udzielanie innym osobom m.in. marihuany nabywanej od P.J. K.. Jednym z odbiorców M.R. był A. T. (1) (d.: wyj. oskarżonego k. 621, zez. M.R. k. 620v w zw. z k. 51, zez. A. T. k. 528v w zw. z k. 4-7).

1.B.k (XIII)

J. K. (1), W. B. (1) i K. K. (1) już w 2003 r. wspólnie zajmowali się handlem marihuaną. W owym czasie K. K., za pośrednictwem J. K. (1) poznał oskarżonego (d.: zez. K. K. k. 428v-429 w zw. z k. 30).

W okresie od września do grudnia 2005 r. w 8 pojedynczych transakcjach oskarżony sprzedawał K. K. (1) łącznie co najmniej 66,66 g ziela konopi innych niż włókniste. Transakcje dotyczyły jednorazowo ilości od 5 do 10 g marihuany, przy czym oskarżony przekazywał K. K. (1) marihuanę na kredyt, tj. K. K. (1) miał zapłacić za przekazaną mu marihuanę w terminie tygodnia czasu. Każdorazowo K. K. nabytą od oskarżonego marihuanę udostępniał odpłatnie swoim kolegom i dopiero po jej sprzedaży regulował zaległą należność i brał od oskarżonego kolejna porcję marihuany celem jej udostępnienia innym osobom. Ogółem we wskazanym czasie, w owych 8 transakcjach, oskarżony na opisanych warunkach sprzedał K. K. (1) wspomniane 66,66 g marihuany uzyskując w zamian kwotę 2.000 zł (d.: zez. K. K. 428v-429 w zw. z k. 30-32).

1.B.l-m (XIV-XV)

F. K. (1) ukończył 18 lat w dniu 11 września 2006 r. (d.: odpis skrócony aktu urodzenia ww. k. 820v w zw. z k. 403). Wymieniony zaczął używać marihuany w wakacje 2005 r. – w wakacje poprzedzające podjęcie nauki w szkole średniej. Po raz pierwszy poczęstował go marihuaną oskarżony w czasie gdy F.K. był w jego miejscu zamieszkania i naprawiał mu komputer. Wówczas to oskarżony nabił cygarniczkę porcją 0,25 g marihuany i przekazał ją małoletniemu, który ziele konopi wypalił. W ciągu rzeczonych wakacji oskarżony jeszcze dwukrotnie udzielił nieodpłatnie wskazanemu małoletniemu marihuany każdorazowo w ilości wystarczającej na jednorazowe użycie, tj. 0,25 g. Małoletni nie płacił za susz, lecz w miarę swoich możliwości i potrzeb oskarżonego pomagał mu w obsłudze i naprawie komputera. Zdarzyło się także, iż w tym czasie zakupił dla oskarżonego na jego prośbę papierosy (d.: w. oskarżonego k. 526v, zez. F.K. k. 523v-526v w zw. z k. 20-21).

Po raz czwarty i ostatni oskarżony udzielił F. K. (1) marihuany w grudniu 2005 r. podczas wizyty małoletniego u niego w domu. Oskarżony przygotował wówczas dla gościa cygarniczkę wypełnioną 0,25 g suszu konopi innych niż włókniste, który małoletni wypalił (d.: oskarżonego k. 526v, zez. F.K. k. 523v-526v w zw. z k. 54).

1.B.n (XVIII)

D. Z. (1) i oskarżony znają się z racji zamieszkiwania w D.. D. Z. wielokrotnie, na prośbę oskarżonego, który nie posiadał samochodu ani prawa jazdy woził go swoim samochodem, w tym i podczas wyjazdów oskarżonego po marihuanę. Ww. wykonywał przysługę na rzecz oskarżonego jedynie w zamian za zwrot równowartości poniesionych kosztów. Zdarzało się, iż w wyjazdach tych oskarżonemu towarzyszył także M. K. (1) (d.: zez. D. Z. k. 619-620 w zw. z k. 14v-15 akt II K 9/14, zez. M. K. k. 728-729 w zw. z k. 25-26 akt II K 9/14).

W okresie od grudnia 2005 r. do 16 lutego 2006 r. oskarżony pięciokrotnie nieodpłatnie poczęstował D. Z. (1) marihuaną w ten sposób, iż nabijał suszem konopi innych niż włókniste cygarniczkę, a następnie przekazywał ją do wypalenia D. Z., który susz wypalał (d.: wyj. oskarżonego k. 526v, 565-55 w zw. z k. 30 akt II K 9/14 oraz zez. D. Z. k. 619-620 w zw. z k. 14v-15 akt II K 9/14).

1.A i 1.B.p (XVI-XVII) oraz 1.B.o (XIX)

15 lutego 2006 r. oskarżony poprosił D. Z. (1), by ten zawiózł go do C.. Już w chwili gdy oskarżony zajmował miejsce w samochodzie D. Z. posiadał pudełko kartonowe. Wymienieni dotarli do C. w godzinach popołudniowych. Tam spotkali się z się z dziewczyną o imieniu M. oraz M. K. (1). Wymienieni najpierw przebywali w klubie (...), przy wałach D., a następnie podjechali pod klub (...) przy al. (...). Tam D. Z. wysiadł z samochodu, w którym pozostali oskarżony, M. K. i M. (d.: wyj. oskarżonego k. 526v, 565-55 w zw. z k. 30 akt II K 9/14 oraz zez. D. Z. k. 619-620 w zw. z k. 14v-15 akt II K 9/14; zez. M. K. k. 728-729 w zw. z k. 25-26 akt II K 9/14).

W tym czasie, pomiędzy godz. 24 ⁰⁰ 15 lutego, a 0 ²⁰ 16 lutego 2006 r. (godzina interwencji policji i zatrzymania oskarżonego) oskarżony przekazał M. K. (1) nieodpłatnie, celem wypalenia poprzez ww., 1,980 g marihuany zapakowanej w woreczek foliowy z zapięciem strunowym o wymiarach 8×6 cm (d.: wyj. oskarżonego k. 526v, 565-55 w zw. z k. 30 akt II K 9/14 oraz zez. M. K. k. 728-729 w zw. z k. 25-26 akt II K 9/14 oraz protokół oględzin k. 43-44 akt II K 9/14).

W chwili gdy D. Z. powrócił do samochodu wszyscy ww. zostali zatrzymani przez funkcjonariuszy policji. Podczas przeszukania policjanci zabezpieczyli w posiadaniu oskarżonego m.in. pudełko zawierające worek foliowy o wymiarach 2416 cm z zapięciem strunowym, w którym znajdowało się:

–

1 woreczek foliowy o wymiarach 21×15 cm z zawartością 47,412 g ziela konopi innych niż włókniste,

–

1 woreczek foliowy o wymiarach 7,5×4 cm z zawartością 1,812 g ziela konopi innych niż włókniste.

–

11 woreczków foliowych o wymiarach 6×10 cm z zapięciem strunowym ze śladowymi ilościami suszu roślinnego;

–

700 szt. woreczków foliowych o wymiarach 6×10 cm z zapięciem strunowym;

–

49 woreczków foliowych o wymiarach 21×15cm umieszczonych zbiorczo w woreczku o wymiarach 24×16 cm;

W posiadaniu oskarżonego zabezpieczono także 1.830 zł w gotówce. Podczas przeszukania M. K. zabezpieczono torebkę z zapięciem strunowym o wymiarach 6×8 cm zawierającą 1,980 g marihuany (d.: protokół przeszukania P. K. k. 820 w zw. z k. 6-8 akt II K 9/14, protokół oględzin zabezpieczonych rzeczy k. 820 w zw. z k. 43-44 akt II K 9/14, opinia biegłego z zakresu przestępczości narkotykowej k. 820 w zw. z k. 63-68, 89-90 akt II K 9/14).

Oskarżony zabezpieczoną w jego posiadaniu, w dniu 16 lutego 2006 r. marihuanę zamierzał sprzedać osobom ją zażywającym w ilości nie większej niż po 2 g jednej osobie (d.: wyj. oskarżonego k. 565-55 w zw. z k. 30 akt II K 9/14).

Oskarżony był wychowywany przez rodziców zastępczych z uwagi na porzucenie przez matkę biologiczną i śmierć ojca biologicznego. Po opuszczeniu 08 marca 2006 r. Polski zamieszkał w Wielkiej Brytanii. Tam podjął zatrudnienie w ubojni drobiu oraz sektorze usług. Tam też poznał narzeczoną oraz w 2012 r. przystąpił do porządkowania swoich spraw w Polsce (w 2012 r. poprzez ustanowionego obrońcę skutecznie ubiegał się o warunkowe przedterminowe zwolnienie z odbycia reszty kary orzeczonej przez Sąd Okręgowy w Częstochowie) (d.: wyj. oskarżonego k. 374v-375; zez. E. B. k. 429-430v; zez. A.Ż. k. 431v-432v).

Paweł J. K. nie jest chory psychicznie ani też upośledzony umysłowo (d.: opinia biegłych psychiatrów k. 355-356 akt II K 9/14). Oskarżony w okresie od 15 do 22 roku życia był uzależniony od marihuany. Od 4 lat utrzymuje abstynencję i obecnie nie ujawnia cech osoby uzależnionej. Jest świadomy swojego uzależnienia w przeszłości (d.: opinia specjalisty terapii uzależnień k. 820v w zw. z k. 428-441 akt II K 9/14).

11 grudnia 2008 r. oraz 22 grudnia 2008 r. Sąd Okręgowy w Częstochowie w zakresie czynów zarzuconych oskarżonemu w sprawie II K 9/14 oraz Sąd Okręgowy w Sieradzu w zakresie czynów zarzucanych oskarżonemu w sprawie II K 54/13 orzekły o wydaniu w stosunku do Pawła J. K.europejskich nakazów aresztowania celem przeprowadzenia postępowań karnych o czyny opisane w aktach oskarżenia obu obecnie już połączonych spraw. W oparciu o te dokumenty oskarżony został zatrzymany na terytorium Wielkiej Brytanii 24 kwietnia 2013 r. i wydany Polsce 10 października 2013 r. celem przeprowadzenia postępowań karnych opisanych w ENA. Oskarżony nie zrzekł się uprawnień wynikających z zasady specjalności (załączone akta II Kop 39/08, odpis postanowienia S.O. w Częstochowie k. 199 z ENA k. 200-206 akt II K 9/14; inf. o wykonaniu ENA k. 331-337).

P. K. (1) ma 30 lat, jest bezdzietnym kawalerem, z zawodu jest kierowcą-mechanikiem, ukończył zasadniczą szkołę zawodową; na stałe zamieszkuje w L., nie posiada majątku, był karany: wyrokiem Sądu Okręgowego w Częstochowie z 17 lutego 2006 r. w sprawie II K 84/04 za:

a)  czyn z art. 59 ust. 1 i 2 oraz art. 58 ust. 1 i 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 11§2 kk i art. 12 kk, przy zastosowaniu art. 60§3 i §6 pkt. 1 kk na karę roku i 6 m-cy pozbawienia wolności,

b)  dwa czyny z art. 62 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, przy zastosowaniu art. 91§1 kk, na karę 10 m-cy pozbawienia wolności;

c)  czyn z art. 178a§1 kk na karę 10 m-cy pozbawienia wolności;

przy czym w miejsce kar jednostkowych pozbawienia wolności orzeczono karę łączną roku i 6 m-cy pozbawienia wolności, której oskarżony nie wykonywał (na poczet jej wykonania zaliczono okres tymczasowego aresztowania od 30 lipca 2003 r. do 27 maja 2004 r. a następnie oskarżony skorzystał z warunkowego przedterminowego zwolnienia udzielonego przez Sąd Okręgowy w Warszawie (d.: odpis wyroku k. 64-72).

Oskarżony wyjaśniając przed sądem (k. 373-375, 428, 428v, 526v, 564v-566, 621) przyznał się do udzielenia odpłatnie i nieodpłatanie innym osobom środka odurzającego w postaci marihuany. Zaznaczył przy tym, iż nie miał wiedzy, co do tego, iż część osób którym udzielał marihuanę nie była pełnoletnia. Skonkretyzował, iż spośród osób wskazanych w zarzutach kontakty koleżeńskie utrzymywał z M. R. (1)i M. Ś. (1). Potwierdził znajomość z widzenia z braćmi K.oraz zaprzeczył, by znał K. K. (1)i A. T. (1). Ustosunkowując się do treści zeznań świadków F. K. (1)i J. K. (1)potwierdził okoliczności wskazane w zarzutach, a w zakresie twierdzeń świadków, którzy w niniejszym postępowaniu przekonywali, iż otrzymywali od oskarżonego susz innych roślin niż konopi innych niż włókniste lub konopi, ale o zawartości THC poniżej 0,2% wskazał, iż nigdy żaden z nabywców nie kwestionował jakości dostarczanej przez niego marihuany (k. 526v). Co do czynów zarzucanych w sprawie II K 54/13 oskarżony analogiczne stanowisko procesowe prezentował w śledztwie.

Oskarżony przyznał się także do dokonania czynów z pkt. I, III i IV zarzucanych mu w sprawie II K 9/14 zaprzeczając jedynie, by zarzucane mu tam posiadanie marihuany stanowiło zarazem karalne przygotowanie do wprowadzenia tej marihuany do obrotu (pkt II), gdyż nie zamierzał on sprzedawać zabezpieczonej marihuany dilerom, a wyłącznie konsumentom. Postawę taką oskarżony prezentował zarówno na rozprawie głównej przed Sadem Okręgowym w Sieradzu, jak i wyjaśniając przed Sądem Rejonowym w Częstochowie przed połączeniem obu spraw (k. 565 w zw. z k. 421 akt II K 9/14). Odmienne stanowisko oskarżony prezentował w śledztwie. Wówczas to (wyjaśnienia z 17.02.2006 r. k. 565 w zw. z k. 30 i 33-34 akt II K 9/14) przyznawał się do dokonania wszystkich zarzucanych mu czynów, a nawet wnosił o wystąpienie z wnioskiem w trybie art. 335 kpk.

Co do motywów działania w 2004 r. wyłuszczył, iż po opuszczeniu aresztu w 2004 r. (27 V) szukał pracy, jednak jej nie znalazł i powrócił do handlu marihuaną, z którego utrzymywał się do chwili wyjazdu do Wielkiej Brytania w 2006 r. (08 III), gdzie przebywał do chwili wydania Polsce celem przeprowadzenia niniejszego postępowania. Podkreślił, iż okresie od 27 maja 2004 r. do 08 marca 2016 r. dochody z handlu marihuaną były jedynymi jakie osiągał. Sprecyzował, iż marihuanę nabywał zawsze u tego samego kontrahenta, samodzielnie ją konfekcjonował, a następnie sprzedawał osobom, które wg jego wiedzy same ją zażywały (tj. nie udzielały jej innym osobom). Wykluczył, by udzielał innym osobom susz innej rośliny niż konopi innych niż włókniste potocznie zwany marihuaną. Co do ceny sprzedaży wskazał, iż tę miał stałą niezależnie od nabywcy oraz ilości sprzedawanego suszu. Przyznając udzielanie innym osobom nieodpłatnie marihuany zaprzeczył, by powyższe stanowiło gratyfikację w zamian za inne świadczenie.

Wskazał, iż w okresie wakacji 2005 r. przez okres 2 tygodni przebywał we W., gdzie zamierzał się zatrudnić ale wobec braku pracy wrócił do kraju.

Oskarżony opisał swoją sytuację osobistą, wskazując przyczyny dla których był wychowywany przez rodziców zastępczych (śmierć ojca i porzucenie przez matkę). Wskazał, iż po opuszczeniu kraju, w marcu 2006 r. zamieszkał w Wielkiej Brytanii, gdzie imał się różnych zajęć, poznał narzeczoną oraz przystąpił do porządkowania swoich spraw w Polsce (w 2012 r.).

Sąd za wiarygodne uznał wyjaśnienia oskarżonego składane przed sądem z wyjątkiem twierdzeń, iż nie miał on świadomości, że udzielając marihuany A. T. (1), J. K. (1), F. K. (1) i W. B. (1) (zarzutu z pkt. I-IV, VI, X, XIV, XV w sprawie II K 54/13) nie wiedział, że ww. są małoletni, a także z wyjątkiem zapewnień, iż nigdy nie przekazywał on marihuany innym dilerom.

Co do świadomości małoletniości A. T., J.K., F.K. i W. B. należy wskazać po pierwsze, że wszyscy ww. są młodsi od oskarżonego o 4-6 lat (W. B. ur. (...), A. T. ur. (...), J.K. ur. (...), F. K. (1) ur. (...)) i zamieszkują, tak jak i on w D., a więc miejscowości liczącej ledwie ok. 6 tys. mieszkańców, w którym jest jedno gimnazjum. Zresztą oskarżony wprost przyznał, iż znał braci K., a J. był jego kolegą z dzieciństwa, to zaś oznacza, że oskarżony był zorientowany, co do tego gdzie pobierają oni naukę (w okresie 2004-2006 r. obaj ww., w przeciwieństwie do oskarżonego pobierali naukę w szkole). Po wtóre wszyscy małoletni w okresie objętym zarzutami zamieszkiwali na terenie tego samego osiedla i tak niewielkiego miasta (sam oskarżony na powyższe wskazywał), i tak jak i oskarżony musieli uczęszczać do wspomnianego, jedynego w D. gimnazjum. Tymczasem oskarżony przyznał, iż w czasie gdy on pobierał naukę w gimnazjum żaden z ww. małoletnich nie uczęszczał do tej szkoły, a to oznacza, iż udzielając im marihuany musiał on mieć świadomość, że są oni od niego młodsi o co najmniej 4 lata. A więc w dacie czynu musiał wiedzieć, że są osobami małoletnimi (sam w 2004 r. ukończył 20 lat). Należy podkreślić, iż przez osoby w wieku kilkunastu czy dwudziestu lat różnica wieku rzędu 4-6 lat jest postrzegana jako znacząca. Nadto oskarżony w dacie czynu był już karany m.in. za czyn z art. 59 ust. 1 i 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Okoliczność ta ma o tyle istotne znaczenie, iż dowodzi świadomości oskarżonego, że udzielanie małoletnim narkotyków (czy to odpłatne czy nieodpłatne) jest inaczej taktowane niż takie samo zachowanie podejmowane wobec osób dorosłych. W ocenie Sądu oskarżony wiedział, że ww. są małoletni. Co więcej, małoletni, jak wynika z ustaleń Sądu, byli nabywcami znacznej części (ok. 1/3) sprzedawanej przez oskarżonego marihuany, a jak sam oskarżony zaznaczył owa sprzedaż marihuany stanowiła dla niego w owym czasie jedyne źródło dochodu.

W kontekście oceny wiarygodności wyjaśnień oskarżonego podkreślenia wymaga fakt, iż Sąd za wiarygodne uznał wyjaśnienia oskarżonego w zakresie tego, iż po zwolnieniu z aresztu w dniu 27 maja 2004 r. powrócił on do handlu marihuaną a dochody z handlu marihuaną były jedynymi jakie uzyskiwał przez okres od 27 maja 2004 r. do 08 marca 2006 r. Dodać przy tym trzeba, iż w owym czasie oskarżony, jak sam przyznał, nie był nawet zarejestrowany jako osoba poszukująca pracy, co zaznacza, iż handel marihuaną uważał on za niewątpliwie ryzykowne ale i satysfakcjonującego zajęcie. Przede wszystkim na wiarygodność tych wyjaśnień wskazuje to, że oskarżony wyjaśniając przyznawał także i okoliczności dla siebie niekorzystne (wspomniany brak poszukiwania pracy z wykorzystaniem powołanych ku temu podmiotów zinstytucjonalizowanych oraz powrót do działalności przestępnej bezpośrednio po zwolnieniu z aresztu i to pomimo trwającego wciąż postępowania karnego w innej sprawie) oraz sposób i forma wypowiedzi. Sąd podkreśla, iż za wiarygodne uznaje twierdzenia oskarżonego o tym, że chciałby uporządkować swoje życie i ponieść zasłużona karę za czyny popełnione przed opuszczeniem kraju. Niewątpliwie oskarżony dojrzał i zrozumiał krótkowzroczność trybu życia jaki prowadził w okresie objętym zarzutami. Świadczy o tym choćby podjęcie pracy na stanowisku robotnika niewykwalifikowanego po zwolnieniu z aresztu – pracy jaką oskarżony na pewno nie byłby zainteresowany w 2004 r. Oczywistym dla Sądu jest to, że postawa oskarżonego podyktowana była także względami merkantylnymi (zawarcie związku małżeńskiego i możliwość podjęcia legalnego zatrudnienia w Wielkiej Brytanii, a co za tym idzie korzystania z przywilejów pracowniczych i ogółu praw obywatelskich na równi z innymi), jednak to nie deprecjonuje ich wiarygodności, co do okoliczności i motywów popełnienia zarzucanych mu czynów.

Sąd uwzględniając okoliczności zabezpieczenia 16 lutego 2006 r. w posiadaniu oskarżonego 49,224 g marihuany (sąd przyjął tu ilość ustaloną podczas ważenia przez biegłego nie zaś ustaloną przez funkcjonariuszy policji podczas oględzin, w ślad za którymi oskarżyciel wskazał w zarzucie 53,02 g) uznał, iż wyjaśnienia oskarżonego, w których negował on zamiar wprowadzenia do obrotu tej marihuany zasługują na wiarę. Kluczowym jest tu fakt, iż poza wspomnianą marihuaną zabezpieczono w posiadaniu oskarżonego także kilkaset (ponad siedemset) pustych woreczków foliowych z zapięciem strunowym. Okoliczność ta jednoznacznie wskazuje na zakładaną przez oskarżonego, znaczną ilość nabywców. Po wtóre, oskarżony został zatrzymany w nocy pod klubem nocnym, a dla takich miejsc typowym jest udzielanie środków odurzających nie dilerom, a konsumentom w ilościach nieprzekraczających grama, tj. ilości pozwalającej na jednorazowe odurzenie czterech osób uzależnionych, a w przypadku osób zażywających marihuanę okazjonalnie (a więc większość nabywców tzw. weekendowych) nawet dla odurzenia 10 osób. Trzeba przy tym podkreślić, iż popołudnie i wieczór 15 lutego 2006 r. a także początek nocy z 15 na 16 lutego 2006 r. oskarżony spędził wśród znajomych, z którymi przemieszczał się po lokalach C.. To pozwala przyjąć, iż oskarżony nie miał ustalonego kontaktu z dilerem lub dilerami - a w przypadku obrotu narkotykami (z udziałem tylko dilerów), co do zasady nie występują transakcje okazjonalne, czy przypadkowe, a sprzedaż środków odurzających każdorazowo jest ustalana z wyprzedzeniem i finalizowana w określonych miejscach gwarantujących choćby skontrolowanie jakości i ilości. Tymczasem w przypadku zamierzeń oskarżonego z 15 lutego 2006 r. brak jest podstaw do twierdzenia, by miał on ustalony kontakt z choćby jednym dilerem zainteresowanym nabyciem hurtowej ilości marihuany. Powyższe odnosi się wyłącznie do oceny wiarygodności twierdzeń oskarżonego odnośnie zarzutu przytoczonego w pkt. XVII komparycji wyroku (II ze sprawy II K 9/14), w kontekście okoliczności ujawnienia w posiadaniu oskarżonego marihuany w dniu 16 II 2006 r. i pozostaje bez wpływu na ocenę wiarygodności wyjaśnień oskarżonego złożonych à propos transakcji opisanych w pkt. 1.B.b, 1B.j i 1.B.k. Nie oznacza to więc, by Sąd nie stwierdził w innych będących przedmiotem oceny zachowaniach oskarżonego znamion obrotu (w rozumieniu transakcji z dilerami) środkami odurzającymi wbrew ustawie – jednakże cech tegoż brak jest w zachowaniu oskarżonego z 16 lutego 2006 r. – także w kontekście ujawnionej wówczas w jego posiadaniu marihuany.

Sąd dokonując ustaleń faktycznych w zakresie udzielania marihuany przez oskarżonego świadkowi J. K. (1) dokonał ustaleń faktycznych w oparciu o wyjaśnienia J. K. (1) złożone w śledztwie w dniu 14 października 2006 r. Dokonując ustaleń w sprawie Sąd pominął okoliczności wynikające z wadliwego pod względem proceduralnym protokół przesłuchania J. K. (1) z 13 grudnia 2006 r. (k. 43-44). W tym dniu czynność przesłuchania świadka prowadził mł. asp. R. S. (1), a w czynności uczestniczył także asp. S. S.. Tymczasem pod protokołem znajduje się podpis tylko jednego funkcjonariusza (z porównania podpisów należy wnosić, że R. S.), przy czym pod protokołem brak jest wzmianki o przyczynach niepodpisania protokołu przez asp. S. S.. W tej sytuacji, mając na uwadze charakter gwarancyjny uregulowań z art. 150§1 i §2 kpk, Sąd dokonując ustaleń pominął wskazany dokument. Sąd stwierdził, iż wykluczonym jest rzetelne uzupełnienie przedmiotowego braku w trybie art. 151§2 kpk z uwagi na upływ czasu (niespełna 8 lat) który z całą pewnością zatarł w pamięci uczestników czynności jej przebieg w tym i treść czynności protokołowanej.

Wskazać należy, iż J. K. (1) wyjaśniając 14 października 2006 r. (k. 17-v) skonkretyzował, iż nabywał od Pawła J. K. marihuanę przeciętnie jeden raz w tygodniu, kupując po 1 g lub 0,5 g (tzw. „połówka”) suszu konopi innych niż włókniste i płacąc za susz odpowiednio 30 zł lub 15 zł. Wskazał, iż czynił tak w okresie od stycznia 2004 r. do chwili wyjazdu oskarżonego za granicę. Skonkretyzował także, iż wg jego wiedzy oskarżony zaopatrywał się w marihuanę u jednej osoby w Ł., dokąd dojeżdżał korzystając z usług innego kolegi.

W toku rozprawy (k. 526v-528 ) świadek stwierdził, iż u oskarżonego kupił tylko około 10 razy susz roślinny, który jego zdaniem nie był marihuaną. Twierdził także, iż w toku przesłuchań w śledztwie podawał inne wielkości, bo był zły na oskarżonego z uwagi na to, że ten sprzedawał mu złej jakości susz, a nadto pod wpływem informacji uzyskanych od przesłuchującego informującego go o tym, że w zamian za informacje dot. P.J. K. on sam uzyska łagodniejszy wyrok.

Sąd zeznania świadka z rozprawy uznał za niewiarygodne. Niezależnie od omówionej wadliwości jednego z protokołów należy podkreślić fakt, iż świadek negując wiarygodność twierdzeń ze śledztwa twierdził, iż każde z przesłuchań prowadził ten sam, wskazany z imienia i nazwiska funkcjonariusz policji, przy czym świadek podkreślał, że w czynnościach jego przesłuchania nie uczestniczyli inni funkcjonariusze. Jednocześnie wskazywał, iż ów pomawiany funkcjonariusz wielokrotnie niszczył sporządzane protokoły. Z treści protokołów sporządzonych w śledztwie wynika jednak, iż czynności te nie były prowadzone przez pomawianego przez świadka funkcjonariusza oraz to, że każda z tych czynności była prowadzona przez innych funkcjonariuszy.

Wskazać należy, iż konsekwencją niemożności dokonania jakichkolwiek ustaleń w oparciu o protokół przesłuchania J. K. (1) z 13 grudnia 2006 r. (k. 43-44) brak jest jakiegokolwiek materiału dowodowego pozwalającego na weryfikację słuszności zarzutu z pkt VI i VII tj. łącznie pięciokrotnego, nieodpłatnego udzielenia przez oskarżonego J. K. marihuany „w lufce gotowej do wypalenia”, które to zachowania oskarżonego J. K. opisał tylko w tym protokole. To zaś skutkowało uniewinnieniem oskarżonego od dokonania przedmiotowych czynów wobec ustalenia, przy braku jakichkolwiek dowodów czyn ten potwierdzających, iż czyny te nie zaistniały.

Wskazać należ tu także, iż dokonując ustaleń w zakresie zachowań zarzucanych oskarżonemu w pkt. IV i V Sąd w oparciu o depozycje J.K. z k. 17-v) ustalił, iż oskarżony sprzedawał J.K. jeden raz na tydzień, w okresie od 27 maja 2004 r. do 08 marca 2006 r. – z wyłączeniem okresu 2 tygodni, które oskarżony spędził w wakacje 2005 r. we W. – po 0,5 g marihuany uzyskując każdorazowo w zamian 15 zł. Jednocześnie Sąd wyodrębnił tu dwa okresy działania oskarżonego wobec faktu, iż 05 września 2005 r. J.K. ukończył 18 lat tj. okres od 27 maja 2004 r. do 05 września 2005 r. (66 tygodni z pominięciem z tego okresu 2 tygodni pobytu oskarżonego poza granicami kraju) oraz okres od 06 września 2005 r. do 08 marca 2006 r. (27 tygodni). Podkreślić należy także, iż co prawda świadek wyjaśnił w śledztwie, że transakcje z P.J. K. miały miejsce od stycznia 2004 r. do wyjazdu oskarżonego z kraju w marcu 2006 r. i dotyczyły albo 1 g albo 0,5 g marihuany. Uwzględniając datę zwolnienia oskarżonego z aresztu oraz to, że w toku postępowania nie zdołano ustalić ile transakcji dotyczyło 0,5 g, a ile 1 g Sąd, kierując się art. 5§2 kpk, przyjął, iż każda z owych cotygodniowych transakcji dotyczyła 0,5 g marihuany.

M. Ś. (1) zeznając w toku rozprawy (k. 430v-431), powołując się na upływ czasu, nie wykluczył, iż w przeszłości kupował lub otrzymywał nieodpłatnie od oskarżonego marihuanę. Wskazał, iż okoliczności związane z nabyciem i posiadaniem marihuany precyzował w toku postępowania przygotowawczego, w toku którego przyznał się do winy. W śledztwie M. Ś. złożył obszerne zeznania 13 grudnia 2006 r., przy czym te jedynie w wąskim zakresie dotyczą zachowań oskarżonego. W zeznaniach tych skonkretyzował, iż w kwietniu 2005 r. nabył od oskarżonego 2 g marihuany w cenie po 30 zł/g. Wskazał także okoliczności w jakich oskarżony udzielał mu nieodpłatnie marihuany. Zeznania te jako niekwestionowane Sąd uznał za wiarygodne.

Analogicznie Sąd ocenił zeznania K. K. (1) (k. 429 w zw. z k. 30-32), który, tak jak i M. Ś., wskazując na upływ czasu, zeznał, iż żadnych kontaktów z oskarżonym nie pamięta, a okoliczności wynikających z odczytanych mu zeznań ze śledztwa nie wykluczył poprzestając na stwierdzeniu, iż pamięta jedynie, że kupował marihuanę. Sąd bacząc na treść wyjaśnień oskarżonego uznał zeznania K. K. (1) w zakresie dotyczącym oskarżonego oraz osób powiązanych (W. B., J.K., A. T.) za wiarygodne. Warto podkreślić, iż Sąd za niedopuszczalne przyjął twierdzenie oskarżyciela jakoby sama wartość łączna transakcji 2.000 zł oraz ilość transakcji (co najmniej 8) były wystarczającymi wobec wymogów art. 413§2 pkt. 1 kpk. Z twierdzeń świadka wynika to, że w okresie od września do grudnia 2005 r. 8 razy (nie co najmniej, a dokładnie 8) kupił od oskarżonego marihuanę za łącznie około 2.000 zł, przy czym każda z transakcji dotyczyła nie mniej niż 5 g i nie więcej niż 10 g marihuany o wartości do 300 zł. Z twierdzeń świadka nie wynika wprost cena jednostkowa. Skoro jednak świadek wskazał, iż jednorazowo nie kupował więcej niż 10 g marihuany i nie płacił więcej niż 300 zł to zasadnym było przyjęcie, iż oskarżony sprzedawał świadkowi marihuanę w cenie po 30 zł za gram. To zaś oznacza, iż za wskazane wprost 2.000 zł świadek uzyskał w ramach ośmiu opisanych transakcji łącznie 66,(66) g marihuany. Oczywiście nie można w sposób kategoryczny wykluczyć, iż oskarżony sprzedawał świadkowi marihuanę w niższej cenie (tak jak innym kupującym jednorazowo ilości od 5 do 10 g, w więc po 25 zł/g), jednak w świetle istniejących dowodów takie twierdzenie nie jest uprawnione, a w szczególności nie pozwala na takie ustalenie art. 5§2 kpk (korzystniejszym dla oskarżonego jest przyjęcie wyższej ceny jednostkowej, bo w ten sposób – przy ustalonej ogólnej wartości zakupów – transakcje dotyczą mniejszej ilości narkotyku; gdyby przyjąć 25 zł za cenę jednostkową należałoby ustalić, że oskarżony sprzedał łącznie K. K. nie 66,(66) g i 266,(66) porcji konsumenckich, a 80 g i 320 porcji konsumenckich marihuany).

Sąd w oparciu o depozycje K. K. ustalił, iż sprzedaż przez oskarżonego ww. marihuany stanowiła nie udzielenie środka odurzającego, a sprzeczne z ustawą wprowadzenie tegoż do obrotu – co wprost wynika z ujawnionych w toku rozprawy depozycji świadka. Biorąc pod uwagę ilość suszu będącego przedmiotem tych transakcji Sąd zakwestionował twierdzenia oskarżonego jakoby nigdy nie sprzedawał on marihuany osobom udzielającym jej innym (dilerom) i przyjął, że oskarżony we wszystkich transakcjach z K. K. z okresu wrzesień-grudzień 2005 r., których przedmiotem było ogółem 66,(66) g marihuany, przewidywał to, że K. K. kupując od niego narkotyk czynił to nie na własne potrzeby, a celem udzielenia go innym osobom i na to się godził.

Sąd za wiarygodne uznał ujawnione w trybie art. 391§1 kpk zeznania W. B. (1) . Oskarżony co prawda stwierdził, iż nie pamięta osoby o nazwisku W. B. (1) jednak uwzględniając fakt, iż świadek W. B. nie poprzestał na suchym stwierdzeniu faktu, iż oskarżony udzielał mu marihuany, ale i opisał okoliczności, w jakich poznał oskarżonego (towarzyszył swojemu koledze ze szkoły, J. K. (1), gdy ten kupował u oskarżonego marihuanę, a następnie sam nawiązał kontakt z oskarżonym) Sąd stwierdził, że depozycje świadka odpowiadają prawdzie. Dodać przy tym trzeba, iż z obszernych zeznań świadka wynika i to, że trwale funkcjonował on w grupie osób nabywających marihuanę od oskarżonego o czym Sąd wnosi z jego relacji na temat kontaktów z A. T. (1), J. K. (1), K. P. i K. K. (1). Z zeznań ostatniego z wymienionych wynika wprost, iż już w 2003 r. to W. B. (1) poznał go z oskarżonym. Analogicznie Sąd ocenił zeznania A. T. (1) (k. 528v w zw. z k. 4-5), które także ujawniono i w oparciu o które przyjęto, że oskarżony sprzedał ww. małoletniemu łącznie 35 g marihuany w tym 5 gram działając w warunkach odpłatnego udzielenia zaś kolejnych 30 w warunkach wprowadzenia do obrotu. Sąd zeznania te uznał za wiarygodne bowiem korespondują one z zeznaniami M. R. (1) ze śledztwa, a także znajdują oparcie w fakcie skazania ww. w sprawie II K 10/07 m.in. za udzielenie innym osobom w styczniu i lutym 2006 r. marihuany.

Co do zeznań M. R. (1) należy wskazać, iż świadek ten zeznając przed sądem (k. 620-621v) zakwestionował wszystkie istotne z punktu widzenia przedmiotu postępowania (za wyjątkiem własnego skazania za udzielanie innym m.in. marihuany pochodzącej od oskarżonego) okoliczności faktyczne, jakie szczegółowo opisywał w śledztwie (k. 51) wskazując, iż wówczas, wbrew prawdzie pomawiał oskarżonego licząc na to, iż sam, za własne przewinienia uzyska łagodniejszą karę. Wbrew jednak tym twierdzeniom Sąd uznał zeznania M.R. złożone w śledztwie za wiarygodne. Potwierdził je bowiem sam oskarżony przyznając, iż nie pamięta konkretnej liczby transakcji z M.R., podkreślając jedynie, iż było ich „wiele”. Oskarżony nie wykluczył przy tym, że transakcje te przebiegały w opisany przez M. R. w śledztwie sposób. W konsekwencji, mając na uwadze i twierdzenia oskarżonego i fakt prawomocnego skazania M.R. za udzielenie innym osobom suszu konopi innych niż włókniste pochodzącej od oskarżonego Sąd uznał za wiarygodne twierdzenia M.R., co do okoliczności transakcji podanych w śledztwie. Sąd jednocześnie skonkretyzował ilość cotygodniowych transakcji, których przedmiotem był każdorazowo 1 g marihuany przyjmując, w miejsce opisanych w zarzucie „co najmniej 40” kategoryczną wartość 46. Powyższe wynika z powszechnie znanej okoliczności, iż połowa kwietnia w 2005 r. przypadała na 16 tydzień roku, zaś 08 marca 2006 r. na połowę 10 tygodnia roku. Oznacza to, iż przez wskazany okres, pomijając 10 tydzień 2006 r., w połowie którego oskarżony wyjechał do Wielkiej Brytanii, M.R. 46 krotnie kupował od oskarżonego po 1 g suszu konopi innych niż włókniste płacąc oskarżonemu każdorazowo 30 zł za gram, tj. oskarżony z tych transakcji osiągnął korzyść w kwocie 1.380 zł nie zaś wspomnianych w zarzucie co najmniej 1.200 zł.

W tym miejscu należy wskazać, iż M.R. kupował od oskarżonego marihuanę nie tylko na własne potrzeby – bo te zaspakajał z cotygodniowych transakcji, których przedmiotem zawsze był 1 g marihuany, ale celem udzielenia jej innym osobom – zarówno odpłatnego, jak i nieodpłatnego. Oskarżony zanegował, by miał świadomość tego, że M. R. udziela innym kupowanej od niego marihuany. Jednakże należy wskazać, iż sprzedając M.R. marihuanę, którą ten nabywał celem udzielenie innym ustalał znacznie niższą cenę (25 zł wobec 30 zł za gram). Nadto transakcje te nie były tak regularne, jak te dotyczące 1 g, a przy tym każdorazowo dotyczyły 10 g pozwalających na przygotowanie 50 porcji konsumenckich. Biorąc pod uwagę obniżenie ceny w tych transakcjach oraz „hurtową” ilość suszu będącego przedmiotem tych transakcji, a także fakt, iż w tym samym czasie M.R. kupował od oskarżonego regularnie i niezalenie od tych transakcji, co tydzień, po 1 g marihuany, Sąd przyjął, iż oskarżony we wszystkich 6 transakcjach, których przedmiotem było po 10 g marihuany, przewidywał to, że M. R. kupując od niego narkotyk czynił to nie na własne potrzeby, a celem udzielenia go innym osobom i na to się godził.

Dokonując ustaleń faktycznych w zakresie zarzutów XIV i XV Sąd zmuszony by czynić to wyłącznie w oparciu o, niekonsekwentne, co do ilości i okoliczności udzielania marihuany, zeznania F. K. (1) (k. 523v-526v w zw. z k. 15, 20-21, 54) oraz wyjaśnienia oskarżonego (k. 526v), który wskazał, iż przekazał małoletniemu kilkakrotnie zarówno odpłatnie jak i nieodpłatnie marihuanę.

Sąd za niewiarygodne w całości uznał twierdzenia F. K. (1) z rozprawy, w których kategorycznie wykluczył on, by oskarżony udzielał mu marihuany, przyznając, że oskarżony jeden raz w zamian za darowaną mu paczkę papierosów poczęstował go „konopiami włóknistymi o zawartości kwasu tetrahydrokannabinolowego poniżej maksimum w przeliczeniu na suchą masę” (k. 523v). Świadek przekonywał przy tym, iż znalezione w jego miejscu zamieszkania, w październiku 2006 r. konopie włókniste pochodziły od oskarżonego. Jednocześnie, po odczytaniu wyjaśnień z k. 15 stwierdził, iż podał tam okoliczności nieprawdziwe, co do białego proszku oraz potwierdził, że brał od oskarżonego wyłącznie marihuanę. W kolejnych wyjaśnieniach F.K. powyższe skonkretyzował wskazując, iż w okresie wakacji 2005 r. trzykrotnie odwiedził oskarżonego w miejscu zamieszkania i pomagał mu w obsłudze komputera. Wskazał, że podczas pierwszej z tych wizyt oskarżony nabił dla niego marihuaną cygarniczkę, a on ją wypalił, zaś podczas kolejnych kupował marihuanę w woreczkach i wypalał ją poza mieszkaniem oskarżonego. Podając te okoliczności nie skonkretyzował ani ceny jaką zapłacił oskarżonemu, ani też ilości marihuany jaką nabył.

Zeznając po raz ostatni w śledztwie świadek stwierdził, że poza okresem wakacji 2005 r. oskarżony tylko jeden raz poczęstował go marihuaną – wskazując, że zaistniało to w grudniu 2005 r. Zastrzegł przy tym, iż oskarżony nigdy nie przekazywał mu marihuany odpłatnie.

W oparciu o powyższe twierdzenia Sąd ustalił, iż w okresie wakacji oskarżony udzielił F.K. nieodpłatnie trzykrotnie, po 0,25 g marihuany – za pierwszym razem w ten sposób, iż przekazał mu do wypalenia susz ziela konopi innych niż włókniste umieszczony w cygarniczce, zaś w dwóch kolejnych sytuacjach w ten sposób, że przekazywał mu marihuanę w woreczkach w ilości po 0,25 g. Sąd przyjął, że każdorazowo (tak w wakacje, jak i w grudniu 2005 r.) było to 0,25 g bowiem powyższa ilość jako minimum niezbędne dla odurzenia osoby uzależnionej i wynika zarówno z opinii biegłego do spraw przestępczości narkotykowej, jak i zeznań J. K. (1) (ten zeznał, iż 0,5 g nabyte u oskarżonego wystarczało mu na nabicie dwóch cygarniczek). Sąd przyjął tu ilości minimalne odpowiadające pojedynczym dawkom, bowiem zeznania świadka nie pozwalają na ustalenie faktycznych ilości marihuany jaką świadek otrzymał od oskarżonego za pierwszym razem w cygarniczce, a zwłaszcza w dwóch kolejnych sytuacjach, w torebkach foliowych, a którą wypalił już poza mieszkaniem oskarżonego. Sąd jednocześnie uznał zeznania świadka złożone na rozprawie za niewiarygodne bowiem z uprzednio złożonych przez świadka wyjaśnień i zeznań wynika, iż marihuanę, którą otrzymał od oskarżonego na bieżącą wypalał. Nie ma więc podstaw przypuszczać, by jeszcze 6 miesięcy po wyjeździe oskarżonego z kraju świadek posiadał w miejscu zamieszkania marihuanę pochodząca od oskarżonego. Nadto z depozycji świadka ze śledztwa wynika, iż oskarżony nie był dla świadka jedynym źródłem zaopatrzenia w marihuanę.

Sąd za wiarygodne uznał zeznania D. Z. (1) (k. 619-620 w zw. z k. 14v-15 akt II K 9/14) złożone w śledztwie. Wówczas to świadek opisał charakter kontaktów z oskarżonym przyznając szereg okoliczności dla siebie niekorzystnych takich jak udzielanie pomocy oskarżonemu w wyjazdach po marihuanę czy zażywanie marihuany pochodzącej od oskarżonego. Podkreślenia wymaga fakt, iż w śledztwie, we wstępnej części przesłuchania świadek dość enigmatycznie mówił o swoim zachowaniu i dopiero po odczytaniu protokołu precyzyjnie wyjaśnił kwestie związane z udzielaniem mu przez oskarżonego marihuany. Równie istotnym jest to, że zeznania te świadek potwierdził na rozprawie. W ocenie Sądu wiarygodności świadka nie podważają jego depozycje złożone na początku przesłuchania z rozprawy, bowiem, jak słusznie świadek podkreślił, znaczny upływ czasu (ponad 8 lat) mógł skutkować zatarciem w pamięci nawet istotnych okoliczności. Warto przy tym wskazać, iż złożone w śledztwie przez D. Z. zeznania znalazły oparcie także i w twierdzeniach oskarżonego składanych w tym samym czasie.

Sąd za wiarygodne uznał zeznania M. K. (1) (k. 728-729 w zw. z k. 25-26 akt II K 9/14). Z uwagi na upływ czasu świadek zeznając na rozprawie ograniczył się do ogólnikowego potwierdzenia znajomości z oskarżonym nie wykluczając tego, że w przeszłości mógł nabywać od oskarżonego marihuanę. W całości świadek potwierdził własne depozycje z 2006 r. ujawnione w rybie art. 391§2 kpk, które w zakresie okoliczności istotnych korespondują z wyjaśnieniami P.J. K. oraz ustaleniami wynikającymi z czynności przeszukań obu ww. w dniu 16 II 2006 r.

Sąd za wiarygodne uznał zeznania J. K. (5) (opiekun zastępczy oskarżonego - k. 375v-376v), E. B. (2) (siostra stryjeczna oskarżonego i jego matka chrzestna - k. 429-430v) oraz A. Ż. (1) (narzeczona oskarżonego - k. 431v-432v). Z dowodów tych wynika, iż oskarżony w istocie w 2012 r. podjął decyzję o uporządkowaniu swojego życia w czym miał wsparcie bliskich. Sąd dostrzega przy tym, iż wobec A. Ż. oskarżony nie był szczery zatajając rzeczywiste powody ścigania (przyznał jedynie posiadanie narkotyków w celu „spróbowania”) jednak powyższe nie ma wpływu ani na wiarygodność w procesie ani wskazanych świadków ani oskarżonego, który w kontaktach prywatnych nie ma obowiązku ujawniania faktów i przyczyn ścigania.

Za wiarygodną Sąd uznał treść innych dowodów ujawnionych w toku rozprawy.

W oparciu o uznaną za wiarygodną opinię biegłego z zakresu przestępczości narkotykowej Sąd ustalił, iż ilością marihuany wystarczającą do odurzenia się jednej osoby uzależnionej jest 200-250 mg. Wskazać należy, że zgodnie z utrwalonym poglądem judykatury i orzecznictwa „znaczna ilość” środka odurzającego to ilość wystarczająca do odurzenia się minimum kilkudziesięciu osób ( vide uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z 17 czerwca 1999 r. w sprawie IV KKN 813/98 opubl. Prokuratura i Prawo 2000/1/2). Sąd podziela wyrażony przez Sąd Najwyższy podgląd, iż kryterium ilościowe jakim posłużył się ustawodawca używając zwrotu „znaczna ilość” winno być bowiem określane przez ilość porcji, która jest możliwa do uzyskania przez podzielenie posiadanej, uprawianej, zebranej, wytworzonej czy wprowadzonej do obrotu ilości środka odurzającego ( vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 22 stycznia 2008 r. w sprawie II AKa 300/07 opubl. Krakowskie Zeszyty Sądowe rok 2008, Nr 6, poz. 77).

Jak wynika z ustaleń faktycznych, w okresie od 27 maja 2004 r. do 08 marca 2006 r., oskarżony działając w wykonaniu z góry powziętego zamiaru i w krótkich odstępach czasu posiadał, udzielił innym osobom i wprowadził do obrotu środek odurzający w postaci 330,114 g. Uwzględniając poczynione wyżej uwagi, co do ilości wystarczającej do jednorazowego odurzenia osoby uzależnionej Sąd przyjął, iż wskazana ilość była „znaczną ilością” przedmiotowego środka odurzającego bowiem odpowiadała 1.320,476 jednorazowym dawkom.

Oskarżony stanął pod zarzutem dokonania XIX czynów kwalifikowanych jako występki i zbrodnie z ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2012 r. poz. 124 ze zm.). W zakresie zachowań zarzucanych w pkt VI, VII i XVII Sąd, z podanych wyżej przyczyn uniewinnił oskarżonego (tj. co do zarzutów z pkt. VI i VII wobec ustalenia, że czyny te nie zaistniały, a w zakresie czynu z pkt. XVII wobec braku danych dostatecznie uzasadniających zaistnienie czynu). Co do czynów zarzucanych oskarżonemu w pkt I-V, VIII-XVI, XVIII i XIX Sąd zmienił opisy czynów uwzględniając ustalenia dokonane w oparciu o dowody przeprowadzone na rozprawie, a jednocześnie stwierdził, iż oskarżony wszystkich przypisanych zachowań dopuścił się działając w warunkach czynu ciągłego, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej i w krótkich odstępach czasu. Powyższe dotyczy także sytuacji jednostkowych polegających na nieodpłatnym udzielaniu marihuany bowiem oskarżony – chcąc osiągać dochody ze sprzedaży marihuany musiał podejmować działania promocyjne polegające choćby na częstowaniu środkiem odurzającym – co dla osoby której środka udzielał było informacją o tym, że oskarżony może sprzedać marihuanę.

Ad 1.B.a (I)

Zrealizowane w grudniu 2005 r. zachowanie polegające na sprzedaży, za kwotę 120 zł, małoletniemu A. T. (1) 5 g środka odurzającego w postaci marihuany Sąd zakwalifikował jako zbrodnię wyczerpującą dyspozycję art. 59 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2012 r. poz. 124 ze zm.). Oskarżony bowiem miał świadomość, iż A. T. jest małoletnim a mimo to udzielił mu środka odurzającego, a przy tym czynił to w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i wbrew ustawie.

Nadmienić należy, iż „udzieleniem” środka odurzającego lub substancji psychotropowej w rozumieniu tak art. 58 jak i 59 jest każde ich przekazanie, tak odpłatne jak i nieodpłatne, innej osobie, o ile sprawca przekazuje ów środek lub substancję osobie będącej konsumentem narkotyku, a więc wówczas gdy środek ten przeznaczony jest na zaspokojenie jej potrzeb jako konsumenta, a nie jako dealera (tak SA w Białymstoku w wyroku z dnia 20 marca 2001 r., II AKa 34/01, OSA 2002, z. 4, poz. 31 oraz SA w Katowicach w wyroku z dnia 27 czerwca 2002 r., II AKa 201/02, KZS 2003, z. 2, poz. 63).

Małoletnim jest zaś, zgodnie z definicją ustawową z art. 10§1 kc, każda osoba która nie ukończyła 18 roku życia.

Ad 1.B.c (IV)

Analogicznie Sąd ocenił 64 zachowania Jakuba P. K. polegające na odpłatnym udzieleniu marihuany zrealizowane przez oskarżonego w okresie od 27 maja 2004 r. do 05 września 2005 r. wobec J. K. (1), których przedmiotem było każdorazowo 0,5 g marihuany sprzedawane przez oskarżonego za 15 zł. Za datę początkową tych zachowań Sąd przyjął datę zwolnienia oskarżonego z aresztu, zaś za datę końcową datę 18 urodzin J.K. – to zgodnie z zasadami obliczania terminów określonymi w art. 112 kc (końcem terminu liczonego w latach jest dzień, który datą odpowiada początkowemu dniowi terminu). I w tym zakresie oskarżony udzielając ww. wbrew ustawie, w każdym tygodniu, po 0,5 g marihuany czynił to w celu osiągnięcia korzyści majątkowej osiągając korzyść w kwocie 960 zł (15 zł×46) oraz wiedząc, że J. K. jest małoletnim. Każdym z tych 64 zachowań, zrealizowanych w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej podjętych bezpośrednio po opuszczeniu aresztu 27 maja 2004 r., oskarżonych wyczerpał znamiona art. 59 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Ad 1.B.d (V)

Zachowania polegające na odpłatnym udzielaniu J. K. (1) po 0,5 g w marihuany w każdym tygodniu oskarżony kontynuował także po ukończeniu przez J. K. pełnoletniości, tj. od 06 września 2005 r. i trwały one do chwili wyjazdu oskarżonego z kraju, tj. do 08 marca 2006 r. tj. przez 27 tygodni. I wówczas oskarżony realizował przedmiotowe zachowania w wykonaniu wskazanego powyżej, z góry powziętego zamiaru osiągnięcia korzyści majątkowej, przy czym za każde 0,5 g marihuany J.K. nadal płacił mu 15 zł. Z przedmiotowych transakcji oskarżony ogółem osiągnął korzyść majątkową w kwocie 405 zł (15 zł×27). Każdym z tych zachowań oskarżony wyczerpał znamiona art. 59 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Poza J. K. (1) oskarżony, działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielał marihuany innym osobom.

Ad 1.B.e (VIII)

W kwietniu 2005 r. oskarżony odpowiedział na wyartykułowane przez M. Ś. (1) zainteresowanie marihuaną ofertą sprzedaży ww. 1 g marihuany w cenie 30 zł. W konsekwencji doszło do dwóch transakcji, w przebiegu których oskarżony, wbrew przepisom ustawy, każdorazowo za kwotę 30 zł, sprzedał M. Ś. 1 g marihuany tj. łącznie za kwotę 60 zł sprzedał mu w ramach owych 2 transakcji 2 g marihuany. Każdym z tych zachowań oskarżony wyczerpał znamiona art. 59 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii bowiem i te były podjęte przez oskarżonego i zrealizowane w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Ad 1.B.f (IX)

Poczynając od kwietnia do października 2005 r. M. Ś. i oskarżony utrzymywali kontakty koleżeńskie. W tym czasie doszło do 10 spotkań ww., podczas których oskarżony nieodpłatnie przekazywał M.Ś. jedną cygarniczkę, którą osobiście nabijał 250 mg marihuany. M. Ś. wypalał ziele podczas rozmowy z oskarżonym. Ogółem w okresie od kwietnia do października 2005 r. oskarżony w opisanych okolicznościach udzielił nieodpłatnie M. Ś. (1) 10 razy po 0,25 g marihuany, tj. łącznie 2,5 g wskazanego środka odurzającego. Każdym z tych 10 zachowań oskarżony wyczerpał znamiona art. 58 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Ad. 1.B.l-m (XIV-XV)

W podobny sposób oskarżony udzielał marihuany małoletniemu F. K. (1) w wakacje 2005 r. oraz w grudniu 2005 r. z tym jednak, iż F. K. (1) ukończył 18 lat dopiero 11 września 2006 r. i w dacie zachowań podejmowanych wobec niego przez oskarżonego był małoletnim. Istotną okolicznością jest to, że F. K. (1) był w owym czasie znany oskarżonemu oraz to, że jest młodszym bratem J. K. (1), z którym oskarżony utrzymywał kontakty koleżeńskie od dzieciństwa, a wakacje 2005 r. kiedy oskarżony po raz pierwszy udzielił mu marihuany to wakacje poprzedzające rozpoczęcie przez F. K. nauki w szkole średniej. Z powyższego jasno wynika, że oskarżony udzielając ww. marihuany nie tylko czynił to wbrew ustawie ale i wiedział o tym, że czyni to wobec osoby małoletniej.

Udzielenie marihuany F.K. miało charakter nieodpłatny. Oskarżony w ten sposób dziękował małoletniemu za pomoc w naprawie komputera (w istocie chodziło nie o naprawę rozumianą jak ingerencja w konstrukcję, a o obsługę oprogramowania), przy czym nie była to forma wynagrodzenia (F.K. pomagał oskarżonemu w ramach relacji koleżeńskich), a sam małoletni nie warunkował pomocy żądaniem udostepnienia mu marihuany. W okresie wakacji 2005 r. oskarżony w opisanych okolicznościach trzykrotnie udostępnił małoletniemu marihuanę w ilości wystarczającej do jednoramowego użycia tj. 0,25 g, przy czym za pierwszym razem uczynił to w ten sposób, iż nabił marihuaną cygarniczkę i przekazał ją do wypalenia małoletniemu, zaś w przypadku dwóch kolejnych sytuacji przekazał małoletniemu susz o masie 0,25 g w foliowych woreczkach, zaś małoletni wypalił tę marihuanę poza mieszkaniem oskarżonego. Po raz czwarty i ostatni oskarżony udzielił marihuany w okolicznościach i w sposób taki sam jak za pierwszym razem – tj. poprzez nabicie 0,25 g suszu cygarniczki i przekazanie jej do wypalenia małoletniemu.

Każdym z 4 opisanych zachowań oskarżony wyczerpał znamiona występku penalizowanego art. 58 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Ad 1.B.n (XVIII)

Zachowania podobne do tych, które były udziałem małoletniego F. K. (1) w wakacje i w grudniu 2005 r. oskarżony podejmował w okresie od grudnia 2005 r. do 16 lutego 2006 r. (jest to data zatrzymania oskarżonego w sprawie II K 9/14) wobec D. Z. (1). Z tym jednak istotnym wyróżnikiem, że D. Z. był w owym czasie dorosły i nie wykonywał dla oskarżonego napraw komputera, a świadczył mu grzecznościowo usługi przewozowe (na prośbę oskarżonego woził go swoim samochodem w różne miejsca). W ramach łączących obu ww. relacji koleżeńskich oskarżony, we wskazanym okresie niespełna trzech miesięcy, pięciokrotnie, wbrew ustawie, nieodpłatnie udzielił D. Z. (1) marihuany w ten sposób, iż podczas spotkań towarzyskich każdorazowo umieszczał w cygarniczce 0,25 g marihuany po czym przekazywał cygarniczkę D. Z. (1) a ten susz w niej umieszczony wypalał.

Ad 1.B.g-h (X-XI)

Po zwolnieniu oskarżonego z aresztu w dniu 27 maja 2004 r. W. B. (1) odnowił z nim kontakty. Ww. poznał oskarżonego jeszcze w 2003 r. Od 27 maja 2004 r. do grudnia 2005 r., jeden raz w każdym miesiącu oskarżony sprzedawał W. B. 1 gram marihuany otrzymując w zamian 30 zł. Do transakcji dochodziło w D.. Każdej z tych transakcji oskarżony dokonywał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru osiągnięcia tejże oraz mając świadomoś

, iż W. B. dopiero 06 lutego 2005 r. ukończył 18 lat. Ta ostatnia okoliczność stanowi, analogicznie jak w przypadku opisanych powyżej zachowań oskarżonego zrealizowanych wobec J.K., cezurę oceny prawnej przedmiotowych zachowań i skutkuje odmienną ich oceną w okresach małoletniości i pełnoletniości W. B.. Oskarżony sprzedając W. B. marihuanę osiągnął ogółem korzyść majątkową w kwocie 570 zł, w tym 240 zł w okresie małoletniości W. B. (30 zł×8) i 330 zł po tym okresie (30 zł×11). Osiem omawianych zachowań oskarżonego zrealizowanych w okresie małoletniości W. B. (tj. od 27 maja 2004 r. do 06 lutego 2005 r.) wyczerpuje znamiona zbrodni z art. 59 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, zaś kolejnych 11, zaistniałych w okresie pełnoletniości ww. (tj. od 07 lutego do grudnia 2005 r.) występku z art. 59 ust. 1 wspomnianej ustawy.

Ad 1.B.i (XII)

Analogicznie Sąd ocenił również zachowania oskarżonego realizowane od połowy kwietnia 2005 r. do dnia jego wyjazdu za granicę w marcu 2006 r. wobec M. R. (1), które oskarżony podejmował w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, a których przedmiotem każdorazowo było udzielenie 1 g marihuany (6 transakcji dotyczących 10 g marihuany Sąd ocenił odmiennie o czym poniżej). Każde z nich inicjował M.R. pytając o możliwości zakupu marihuany. Do transakcji dochodziło w każdym z 46 tygodni skonkretyzowanego okresu. W ich przebiegu oskarżony sprzedawał M.R., wbrew przepisom ustawy, każdorazowo 1 g marihuany, za co nabywca płacił mu 30 zł. Każdym z przedmiotowych zachowań oskarżony wyczerpał znamiona „udzielenia” środka odurzającego w rozumieniu art. 59 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii bowiem były realizowane przez oskarżonego nie tylko wbrew ustawie ale i w celu osiągniecia korzyści majątkowej, którą nb oskarżony w rzeczywistości osiągnął – ze wszystkich 46 transakcji – w łącznej kwocie 1.380 zł.

Ad 1.B.b (II-III), 1.B.j (XII) i 1.B.k (XIII)

Każde ze zrealizowanych w okresie stycznia i lutego 2006 r. zachowań polegających na trzykrotnej sprzedaży, przez oskarżonego A. T. (1), każdorazowo za kwotę 250 zł, 10 g marihuany (tj. łącznie 30 g) Sąd zakwalifikował jako występek z art. 56 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2012 r. poz. 124 ze zm.). Analogicznie Sąd zakwalifikował zachowania oskarżonego polegające na:

–

sprzedaży, w okresie od połowy kwietnia 2005 r. do 08 marca 2006 r. M. R. (1) w sześciu transakcjach po 10 g marihuany, tj. łącznie 60 g tego środka, a także

–

sprzedaży, w okresie wrzesień-grudzień 2005 r. K. K. (1) w ośmiu odrębnych transakcjach łącznie 66,66 g marihuany.

Sąd w tym zakresie uznał, iż przedmiotowe zachowania wykraczają poza „zwykłe” udzielenie środka innej osobie, a stanowią wprowadzenie środka odurzającego do obrotu. Podkreślenia wymaga fakt, iż zgodnie z art. 4 pkt. 32 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wprowadzaniem do obrotu jest każde udostępnienie osobom trzecim, odpłatnie lub nieodpłatnie, środków odurzających, substancji psychotropowych, prekursorów lub środków zastępczych o ile ową osobą trzecią nie jest konsument, a zatem osoba nabywająca środki psychoaktywne czyni to w celu ich użycia (wyrok SN z 08 lipca 2008 r. w sprawie III KK 36/08; System Informacji Prawnej LEX nr 448971). O przestępnym charakterze przedmiotowych zachowań decyduje to, że oskarżony wprowadzając marihuanę do obrotu czynił to wbrew ustawie oraz przewidywał, że sprzedaje narkotyk nie konsumentom, a dilerom, osobom które nabywają narkotyk nie w celu jego zażycia, a w celu dalszej odsprzedaży i z tym się godził.

Powyższe jest szczególnie widoczne w przypadku transakcji z M. R. (1), co do których ustalono, że ww. regularnie nabywał od oskarżonego narkotyki w ilościach „konsumenckich”, po 1 g na tydzień (1.B.i), a niezależnie od tego, nieregularnie składał zamówienia i kupował ilości po 10 g przeznaczone do udzielenia przez niego innym osobom. Kluczowym jest tu ustalenie, że transakcje dot. 10 g pozostawały bez wpływu na transakcje dotyczące 1 g, w tym i nie zakłócanych ich regularności, a także to, że oskarżony sprzedawał M.R. porcje dziesięciogramowe po korzystniejszej – niższej cenie (25 zł zamiast 30 zł za gram).

Warto przy tym wskazać, iż owych 6 transakcji z M.R., dotyczących każdorazowo 10 g marihuany oskarżony dokonał w okresie od połowy kwietnia 2005 r. do 08 marca 2006 r. co oznacza, że miały miejsce w tym samym czasie, w jakim oskarżony dokonywał analogicznych transakcji z A. T. (1.B.b – styczeń-luty 2006) i K. K. (1.B.k – wrzesień-grudzień 2005 r.). Co znamienne ceny za każde 10 g marihuany sprzedanej w wskazanych okresach A. T. oraz M.R. były takie same (po 25 zł/g) i były o 16,(66) % niższe od cen po jakich oskarżony zbywał pojedyncze gramy środka odurzającego konsumentom (30 zł/g). Odmiennie sytuacja przedstawia się w przypadku K. K.. Tu jednak należy podkreślić, iż ustalona przez Sąd ilość 66,(66) g jest następstwem zastosowania art. 5§2 kpk, co szczegółowo wyjaśniono oceniając dowód z zeznań ww.

Trzeba tu podkreślić, iż wg poczynionych na podstawie wyjaśnień oskarżonego ustaleń dotyczących tego, że ogółu przypisanych zachowań dopuścił się on w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru Sąd zakwalifikował wskazane zachowania jako wprowadzenie do obrotu, wbrew przepisom ustawy, znacznej ilości środka odurzającego. Wszak w przypadku A. T. zachowania te dotyczyły łącznie 30 g marihuany odpowiadających 120 porcjom konsumenckim, w przypadku M.R. 60 g marihuany odpowiadających 240 porcjom konsumenckim zaś w przypadku K. K. 66,(66) g marihuany odpowiadających 266,(66) porcjom konsumenckim. Nawet więc oceniając zachowania oskarżonego wobec każdego z ww. odrębnie należałoby przyjąć, iż te wyczerpywały znamiona kwalifikowanego znaczną ilością wprowadzenia środka odurzającego do obrotu, bowiem ilość sprzedana każdemu z ww. wystarczała do jednorazowego odurzenia, co najmniej kilkudziesięciu osób uzależnionych. Sumując zaś wskazane ilości (co nakazuje art. 12 kk) stwierdzić należy, iż działając w opisany sposób oskarżony wprowadził do obrotu 626,66 g marihuany odpowiadających 2.506,64 porcjom konsumenckim (tj. wystarczających do odurzenia wskazanej liczby osób uzależnionych). W konsekwencji w kwalifikacji prawnej Sąd powołał także i art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Ad 1.B.o-p (XVI,XIX)

15 lutego 2006 r. oskarżony wraz z D. Z. (1) pojechał do C.. Tam spotkali się z się z dziewczyną o imieniu M. oraz M. K. (1). Popołudnie i wieczór ww. spędzili w mieszkaniu prywatnym i klubie (...), a około północy podjechali pod klub (...), do którego wszedł D. Z.. Oczekując na D. Z. wewnątrz samochodu oskarżony przekazał M. K. (1) nieodpłatnie 1,980 g marihuany czyniąc to wbrew przepisom ustawy. Marihuana ta była zapakowana w woreczek foliowy z zapięciem strunowym o wymiarach 8×6 cm. Oskarżony przekazał susz koledze, by ten sam go użył. Przedmiotowym zachowaniem oskarżony wyczerpał znamiona art. 58 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

W chwilę po tym jak oskarżony przekazał M. K. marihuanę do auta powrócił D. Z.. Wówczas do interwencji przystąpili funkcjonariusze K. w C., którzy dokonali zatrzymania ww. i ich przeszukania. W przebiegu przeszukań policjanci zabezpieczyli w posiadaniu oskarżonego pudełko zawierające worek foliowy o wymiarach 24×16 cm z zapięciem strunowym, w którym znajdowały się:

–

1 woreczek foliowy o wymiarach 21×15 cm z zawartością 47,412 g ziela konopi innych niż włókniste,

–

1 woreczek foliowy o wymiarach 7,5×4 cm z zawartością 1,812 g ziela konopi innych niż włókniste.

–

11 woreczków foliowych o wymiarach 6×10 cm z zapięciem strunowym ze śladowymi ilościami suszu roślinnego;

–

700 szt. woreczków foliowych o wymiarach 6×10 cm z zapięciem strunowym;

–

49 woreczków foliowych o wymiarach 21×15cm umieszczonych zbiorczo w woreczku o wymiarach 24×16 cm.

W posiadaniu oskarżonego zabezpieczono także 1.830 zł w gotówce. Podczas przeszukania M. K. zabezpieczono torebkę z marihuaną przekazaną ww. przez oskarżonego chwile wcześniej.

Posiadając 16 lutego 2006 r. w dwóch odrębnych torebkach foliowych, umieszczonych w jednym pudełku kartonowym 49,224 (47,412 + 1,812) g marihuany oskarżony wyczerpał znamiona art. 62 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Kluczowym jest tu fakt, iż wskazana ilość marihuany wystarcza, zgodnie z ustaleniami Sądu poczynionymi na podstawie wiarygodnej opinii biegłego z zakresu przestępczości narkotykowej, do przygotowania 196,896 jednorazowych porcji (o masie 0,25 g) wystarczających do odurzenia osób uzależnionych. Liczba wskazanych, możliwych do uzyskania porcji przesądza o konieczności uznania posiadanej przez oskarżonego ilości marihuany za znaczną. Przy czym aktualnymi pozostają tu uwagi poczynione wyżej, w kontekście wprowadzenia przez oskarżonego do obrotu marihuany także znacznej ilości dot. pkt. 1.B.b (II-III), 1.B.j (XII) i 1.B.k (XIII).

Oskarżony dopuścił się przepisanego mu czynu wiedząc, że jest to zachowanie przestępne i mając w pełni zachowaną możliwość swobodnego wyboru, w szczególności zaś zachowania się zgodnego z prawem. W świetle uznanych za wiarygodne w tym zakresie wyjaśnień oskarżonego (w tym i wobec braku dowodów przeciwnych) Sąd ustalił, że oskarżony bezpośrednio po opuszczeniu aresztu śledczego, 27 maja 2004 r., podjął decyzję o nawiązaniu (odświeżeniu) kontaktów celem powrotu do handlu marihuaną. Podjął ową decyzję po to, by pozyskać środki na własne utrzymanie, przy czym osiągane przez niego w okresie od 27 maja 2004 r. do 08 marca 2006 r. dochody z handlu marihuaną stanowiły nie tylko zamierzone ale i jedyne dochody. W ocenie Sądu takie ustalenia faktyczne obligowały do zakwalifikowania ogółu opisanych powyżej zachowań podejmowanych przezeń we wskazanym okresie, których przedmiotem był handel wbrew ustawie, marihuaną – rozumiany zarówno jako udzielanie (odpłatne i nieodpłatne) oraz wprowadzanie do obrotu – za jeden czyn w rozumieniu art. 12 kk. Wszystkie te zachowania podjęte zostały bowiem, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, a podkreślić należy, iż było ich w tym czasie ogółem 196 (+posiadanie). Znamiennym przy tym jest, iż oskarżony przypisanych mu zachowań przestępnych z ustawy o przeciwdziałaniu narkomani, przeciętnie w każdym miesiącu realizował:

tj. ogółem 196.

W ocenie Sądu liczba co najmniej pięciu zachowań podjętych w miesiącu (okres od maja 2004 r. do marca 2005 r.), tj. średnio jedno tygodniowo uprawnia do stwierdzenia, iż zostały one dokonane w krótkich odstępach czasu, a tym samym za w pełni zasadne Sąd uznaje kwalifikowanie ogółu opisanych w pkt. 1.B zachowań jako czynu ciągłego z art. 12 kk. Oczywistym jest przy tym, iż powyższe, przy wielości przepisów ustawy, których znamiona ów czyn oskarżonego wypełniał (art. 59 ust. 1 i 2 i art. 58 ust. 1 i 2 i art. 56 ust. 3 i art. 62 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii), musiało skutkować powołaniem w podstawie skazania także i art. 11§2 kk.

Okoliczności faktyczne ustalone w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego, które legły u podstaw zakwalifikowania zachowań przypisanym mu w pkt. 1.B wyroku jako czynu ciągłego przesądzają także w sprawie niniejszej o konieczności ustalenia, że oskarżony z popełniania przypisanego mu czynu polegającego na handlu marihuaną uczynił sobie stałe źródło dochodu. Ustalono wszak, iż oskarżony w owym czasie nie dysponował innymi dochodami, a dochody ze sprzedaży marihuany miały charakter trwały (oskarżony osiągał je nieprzerwanie przez okres 22 miesięcy) i regularny, a przy tym charakteryzowały się wzrostem (oskarżony z upływem czasu zwiększał ilość transakcji). Powyższe skutkowało powołaniem w postawie skazania także i art. 65§1 kk.

Sąd dokonał jednocześnie analizy opisanych zachowań oskarżonego w kontekście zarówno przepisów obowiązujących w chwili orzekania, jak i obowiązujących uprzednio – od chwili popełnienia przypisanego czynu do chwili orzekania do czego obligował go art. 4§1 kk. Sąd skoncentrował się więc na zmianach stanu prawnego zaistniałych pomiędzy 08 marca 2006 r. a 15 września 2014 r. – czyniąc powyższe zgodnie z regułą, iż za czas popełnienia przypisanego przestępstwa ciągłego uznać należy ostatni moment działania sprawcy. Nie miej jednak Sąd miał baczenie i na to, że ustawa z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii zaczęła obowiązywać dopiero 04 października 2005 r. Fakt ten obligował Sąd do ustalenia czy zachowania jakich dopuścił się oskarżony przed wskazaną datą także były penalizowane.

Do 03 października 2005 r. przeciwdziałanie narkomanii regulowała ustawa z 24 kwietnia 1997 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2003 r. Nr 24, poz. 198 ze zm.), która marihuanę uznawała za środek odurzający, którego posiadanie, udostępnianie innym w jakiekolwiek formie, tak odpłatne jak i nieodpłatne, oraz którym obrót wbrew ustawie były kwalifikowane jako przestępstwa odpowiednio z art. 48 ust. 3 (posiadanie znacznej ilości środka odurzającego), art. 45 ust. 1 i 2 (udzielenie środka odurzającego wbrew ustawie), art. 45 ust. 2 (udzielenie środka odurzającego małoletniemu), art. 46 ust. 1 (udzielenie środka odurzającego w celu osiągniecia korzyści majątkowej lub osobistej), art. 46 ust. 2 (udzielenie środka odurzającego w celu osiągniecia korzyści majątkowej lub osobistej małoletniemu), art. 43 ust. 3 (wprowadzenie do obrotu znacznej ilości środków odurzających). W konsekwencji Sąd zajmując się zagadnieniem „względności” stanu prawnego poprzestał na analizie zmian zaistniałych w okresie od 08 marca 2006 r. do 15 września 2014 r.

Po pierwsze, niezależnie od zmian stanu prawnego, przez cały wskazany okres, jak wskazano na wstępie uzasadnienia, marihuana była i jest zaliczana do środków odurzających, których posiadanie, wytwarzanie i którymi obrót zastrzeżony jest wyłącznie dla zinstytucjonalizowanych podmiotów. Wprost przewiduje to art. 34 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2012 r. poz. 124 ze zm.) stanowiąc, iż m.in. środki odurzające może posiadać wyłącznie przedsiębiorca, jednostka organizacyjna lub osoba fizyczna uprawniona na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej nr 273/2004 i 111/2005 i wyłącznie w celach medycznych, przemysłowych lub badawczych. Warunków tych odkażany nigdy nie spełniał.

Po wtóre w przedmiotowej ustawie nie dokonano zamian, które skutkowałyby wyniesieniem ziela konopi innych niż włókniste, a więc marihuany poza zakres ustawowej definicji środków odurzających.

Po trzecie nie nowelizowano art. 59 ust. 1 i 2, art. 58 ust. 1 a także art. 70. Nowelizowano natomiast art. 58 ust. 2 - poprzez zaostrzenie sankcji. Pierwotnie występek ten był zagrożony karą do 5 lat pozbawienia wolności, zaś na mocy noweli obowiązującej od 21 lipca 2006 r. zachowanie to jest zagrożone karą od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności (art. 1 ustawy z 27 kwietnia 2006 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz ustawy o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary – Dz.U. Nr 120, poz. 826). Nowelizowano także art. 56 ust. 3. W tym wypadku także zaostrzono odpowiedzialność karną poprzez zastąpienie sankcji wyrażonej zwrotem: „karze pozbawienia wolności do 10 lat” sankcją: „karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12”. Przepis w nowym brzmieniu obowiązuje od 09 grudnia 2011 r. i dokonano jej ustawą z 01 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 117, poz. 678). Obie wspomniane ustawy zaostrzały zagrożenie ustawowe czynu z art. 62 ust. 2. Posiadanie znacznej ilości środków odurzających do 20 lipca 2006 r. zagrożone było karą do 5 lat pozbawienia wolności, w okresie od 21 lipca 2006 r. do 08 grudnia 2011 r. taką karą od 6 m-cy do lat 8, a od 09 grudnia 2011 r. już karą od roku do lat 10.

Z powyższego wynika, iż na gruncie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, oczywiście najwzględniejsze przepisy obowiązywały do 20 lipca 2006 r.

W tym samym okresie wielokrotnie nowelizowano Kodeks karny, przy czym z punktu widzenia czynu przypisanego oskarżonemu istotna jest wyłącznie nowelizacja art. 33 ust. 1 tegoż dokonana art. 1 pkt. 3 ustawy z 5 listopada 2009 r. o zamianie ustawy – Kodeks karny, ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Kodeks karny wykonawczy, ustawy - Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 206, poz. 1589). Nadmienić należy, iż w okresie tym nie nowelizowano art. 45§1 kk czy art. 63§1 kk.

Uwzględniając powyższe Sąd, czyniąc zadość wymogom art. 4§1 kk skonstatował, iż najwzględniejsze dla oskarżonego przepisy obowiązywały 20 lipca 2006 r. i stan prawny na ten dzień przyjął za podstawę skazania, a w konsekwencji i wymiaru kary.

Sąd uznając oskarżonego za winnego dokonania czynu wyczerpującego dyspozycję art. 59 ust. 1 i 2 i art. 58 ust. 1 i 2 i art. 56 ust. 3 i art. 62 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. nr 179, poz. 1485 ze zm.) w brzmieniu z 20 lipca 2006 r. w zw. z art. 12 i art. 11§2 i art. 65§1 ustawy z 06 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553 ze zm.) w brzmieniu z 20 lipca 2006 r., czyniąc zadość wymogom art. 11§3 kk oraz art. 65§1 kk mógł wymierzyć oskarżonemu karę w przedziale od 3 lat i 1 miesiąca do 15 lat pozbawienia wolności.

Wskazać należy, iż czyn przypisany oskarżonemu charakteryzował się bardzo wysokim stopniem społecznej szkodliwości. Powyższe wynika z wielości zachowań jednostkowych, długotrwałości działania przestępnego, liczby osób którym oskarżony udzielał środków odurzających lub którym je sprzedawał w ramach obrotu nimi, wieku tych osób, a także ilości i rodzaju będących przedmiotem przestępnych zachowań środków odurzających w postaci 330,114 g marihuany odpowiadających 1.320,476 dawkom tegoż środka wystarczającym do jednorazowego odurzenia się przez osobę uzależnioną. Warto podkreślić, iż istotna część to ilość sprzedana w ramach udzielenia jak i wprowadzenia do obrotu małoletnim (100,75 g – 1.B.a, b, c, g, l, m), przy czym w większości odpłatnie (za wyjątkiem 1 g z pkt. 1.B.l i m). Jest oczywistym, iż okoliczności te mają odzwierciedlenie w kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu, ale warto podkreślić, iż każde udzielenie marihuany małoletniemu odpłatne czy nieodpłatne jest sankcjonowane niezależnie od ilości. Tak więc ilość środka odurzającego i małoletnich oraz wielość zachowań jednostkowych realizowanych w wykonaniu z góry powziętego zamiaru jest tu kluczowa dla oceny stopnia społecznej szkodliwości. Jedyną okolicznością wpływającą na złagodzenie stopnia społecznej szkodliwości przypisanego czynu jest to, iż przedmiotem przestępnego zachowania był narkotyk w postaci marihuany zaliczanej do tzw. miękkich narkotyków.

Co do stopnia winy oskarżonego ten Sąd ocenił jako bardzo wysoki. Oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim, chcąc popełnić przestępstwo i chcąc z tego pozyskać środki na własne utrzymanie, czyniąc sobie z działalności przestępnej stałe źródło dochodu. Oskarżony wiedział, że małoletni którym udzielał i sprzedawał marihuanę nie byli pełnoletni. Okolicznością łagodząca nieco stopień winy oskarżonego, lecz wyłącznie w zakresie zachowań polegających na wprowadzeniu do obrotu marihuany (pkt. 1.B.b, j i k), jest to, że oskarżony czynił to w zamiarze ewentualnym tj. przewidując to, że sprzedaje narkotyk dilerom nie zaś konsumentom i na to się godził.

Po stronie okoliczności łagodzących Sąd uwzględnił postawę oskarżonego w toku postępowania sądowego, w tym i przyznanie się do winy wsparte przyznaniem szeregu okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia (choćby w zakresie motywów i okoliczności działania przestępnego – także takich, które nie wynikają z innych dowodów, lub wynikają z dowodów niekonsekwentnych), wyrażenie ubolewania z powodu dokonania przypisanego czynu oraz przemianę oskarżonego wyrażająca się wolą zerwania ze środowiskiem przestępczym dowiedzioną brakiem zachowań przestępczych po 08 marca 2006 r., wystąpieniem z wnioskiem o warunkowe przedterminowe zwolnienie w 2012 r., a także podjęciem pracy na stanowisku robotnika niewykwalifikowanego.

Z drugiej strony sam oskarżony zdeprecjonował znaczenie tych okoliczności skoro mając świadomość prowadzonego przeciwko niemu postępowania karnego (zarzut ogłoszono oskarżonemu 16 lutego 2006 r., wówczas także zastosowano wobec niego dozór policji i poręczenie majątkowe – k. 23, 28 oraz 39-40 akt II K 9/14) zlekceważył obowiązki procesowe i 08 marca 2006 r. wyjechał za granicę gdzie ukrywał się do 10 października 2013 r. (oskarżony nie legalizował swojego pobytu i zatrudnienia w Wielkiej Brytanii, z uwagi na świadomość prowadzonych p-ko niemu w Polsce czynności procesowych).

Po stronie okoliczności obciążających sąd zważył ciągły charakter przypisanego oskarżonemu czynu wyrażający się zarówno wielością zachowań jednostkowych, długotrwałością przestępnego działania, jak i różnorodnością zachowań jednostkowych, co znalazło odzwierciedlenie w opisie czynu przypisanego i w jego kwalifikacji prawnej. Okolicznością istotnie obciążająca jest to, że oskarżony realizując zachowania przypisane mu w pkt. 1.B czynił to bezpośrednio po zwolnieniu z aresztu, w którym przebywał w związku z prowadzonym wówczas przeciwko niemu przez Sąd Okręgowy w Częstochowie postępowaniem o przestępstwa podobne. Oskarżony wprost wskazał, iż zdecydował o tym, że będzie handlował marihuaną w celu pozyskania środków na własne utrzymanie, przy czym w istocie w przypisanym okresie dochody z handlu marihuaną stanowiły jego wyłączne źródło dochodu. Niewątpliwe sytuacja oskarżonego była inna niż jego rówieśników z uwagi na brak rodziców biologicznych. Nie mniej jednak mógł on liczyć na wsparcie spokrewnionych rodziców zastępczych i matki chrzestnej. Oskarżony tymczasem zdecydował o powrocie do działalność przestępnej nawet nie próbując znaleźć pracy za pośrednictwem podmiotów do tego powołanych. A pamiętać trzeba, że oskarżony jest z zawodu kierowcą - mechanikiem, więc niewątpliwie miał szanse na znalezienie zatrudnienia, czy to w zawodzie mechanika pojazdów, czy w zawodach pokrewnych – zakładając uzupełnienie kwalifikacji (zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych został orzeczony wobec oskarżonego dopiero 17 lutego 2006 r.).

Uwzględniwszy wskazane okoliczności Sąd, na podstawie art. 59 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. nr 179, poz. 1485 ze zm.) w brzmieniu z 20 lipca 2006 r. w zw. z art. 11§3 i art. 65§1 ustawy z 06 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553 ze zm.) także w brzmieniu z 20 lipca 2006 r. wymierzył oskarżonemu karę 4 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności uznając tę karę za sprawiedliwą, tak w kontekście bardzo wysokiego stopnia społecznej szkodliwości przypisanego czynu, jak i równie wysokiego stopnia winy oraz patrząc na zachowanie oskarżonego po popełnieniu czynu. Sąd wykluczył, by sposób życia oskarżonego po popełnieniu przestępstwa oraz postawa w toku postępowania mogły w większym stopniu wpłynąć na obniżenie kary, która nie może pomijać czynu, okoliczności jego popełnienia i stopnia winy.

Uwzględniając fakt, iż oskarżony dopuścił się przypisanego mu czynu działając w celu osiągniecia korzyści majątkowej, Sąd na podstawie art. 33§2 kk, także w brzmieniu z 20 lipca 2006 r., wymierzył mu karę 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny ustalając wartość każdej stawki na kwotę 30 zł – to uwzględniając fakt, iż oskarżony jest wykształconym, posiadającym przygotowanie do wykonywania zawodu, niemającym zobowiązań alimentacyjnych, młodym mężczyzną. Sąd rozstrzygając o karze grzywny miał na uwadze obowiązek (któremu uczyniono zadość w pkt. 2.) orzeczenia wobec niego, na podstawie art. 45§1 kk w brzmieniu z 20 lipca 2006 r., środka karnego przepadku równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z popełnionego czynu w łącznej kwocie 7.745 zł (jest to suma kwot uzyskiwanych ze sprzedaży marihuany będąca korzyścią majątkową w rozumieniu art. 45§1 kk ustalaną niezależnie od wydatków jakie sprawca poniósł, by kwoty te osiągnąć).

Niezależnie od powyższego Sąd, wobec oskarżonego, na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w brzmieniu z 20 lipca 2006 r. orzekł i zarządził zniszczenie przedmiotu zachowania wyczerpującego dyspozycję art. 62 ust. 2 ustawy z 29 lipca 2005 r. tj. woreczków foliowych o wym. 21×15 cm oraz 7,5×4 cm z zawartością suszu konopi innych niż włókniste o masie odpowiednio 47,103 g oraz 1,594 g, a przechowywanych w magazynie depozytowym Komendy Wojewódzkiej Policji w K.do sprawy 4 Ds. 29/06 Prokuratury Rejonowej C.- P. w C.(lp. 1 i 2 wykazu dowodów rzeczowych z k. 595). Natomiast na podstawie art. 70 ust. 1 ustawy z 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł przepadek służących do popełnienia przestępstwa:

f)  11 sztuk woreczków foliowych o wymiarach 10×6 cm ze śladową zawartością suszu roślinnego,

g)  szklanej cygarniczki dł. 9 cm,

h)  worka foliowego o wymiarach 24×16 cm z zawartością 48 sztuk pustych woreczków foliowych o wymiarach 25×15 cm z zapięciem strunowym,

i)  700 szt. pustych woreczków foliowych o wymiarach 10×6 cm z zapięciem strunowym w tekturowym pudełku

przechowywanych w Oddziale Administracyjnym Sądu Okręgowego w Sieradzu, pozycja 2/14 księgi przechowywanych przedmiotów (lp. 1-4).

W ocenie Sądu dolegliwość skazania konstruowana przez karę 4 lat i 8 m-cy pozbawienia wolności, karę 150 stawek dziennych grzywny (przy ustalonej wartości stawki na 30 zł) oraz środki karne w postaci przepadku równowartości korzyści majątkowej osiągniętej z przestępstwa oraz przepadku przedmów przestępstwa i służących do popełnienia przestępstwa nie przekracza ustalonego stopnia winy oskarżonego oraz należycie uwzględnia stopień społecznej szkodliwości przypisanego czynu. Niewątpliwie – z uwagi na wymiar kary pozbawienia wolności – jest to dolegliwość znaczna. Nie mniej jednak musi taką być z uwagi na potrzebę kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa i cele wychowawcze wobec oskarżonego. Postawa oskarżonego w toku postępowania oraz jego przemiana miały tu istotne znaczenie i, tak jak i pozostałe okoliczności łagodzące, zostały uwzględnione. Sąd jednak wykluczył, by były one wystarczające do orzeczenia kary łagodniejszej niż orzeczona, a jednoczenie kategorycznie wykluczył, by mogły być one uznane za szczególnie uzasadnione wypadki w rozumieniu art. 60§2 kk. Kara nie jest wszak mierzona wyłącznie oczekiwaniami i deklaracjami oskarżonego i nie może pomijać wielości zachowań przestępnych konstruujących czyn ciągły, czasu działania przestępnego, ilości środka odurzającego będącego przedmiotem działania, realizowania znamion z udziałem osób bardzo młodych, czy wieloletniego utrudniania postępowania ukrywaniem się.

Na podstawie art. 63§1 kk Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania od 18 października 2013 r. do 04 czerwca 2014 r. a także (tu mając na uwadze art. 607f kpk) okres rzeczywistego pozbawienia wolności na terytorium brytyjskim w związku z wykonaniem europejskich nakazów aresztowania będących podstawą zatrzymania oskarżonego w Wielkiej Brytanii oraz jego wydania Polsce (od 24 kwietnia 2013 r. do 10 października 2013 r.). Rozstrzygając w tym zakresie Sąd pominął okres tymczasowego aresztowania od 10 do 18 października 2013 r. zaliczony oskarżonemu już uprzednio na poczet wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie IV K 1047/13 Sądu Rejonowego w Częstochowie (p. 5. k. 692).

W toku postępowania przed sądem meriti oskarżony był reprezentowany przez ustanowionego z urzędu obrońcę, a koszty tej obrony nie zostały opłacone choćby w części. W konsekwencji tego, na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (Dz.U. z 2014 r. poz. 635) oraz §14 ust. 1 pkt 5 i §16 w zw. z §2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. 2013, poz. 461) Sąd uwzględnił wniosek ustanowionego obrońcy zasądzając na jego rzecz 1.623,60 zł tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną oskarżonemu z urzędu a także, na podstawie §19 pkt. 2 powołanego rozporządzenia, kwotę 315,00 zł tytułem zwrotu uzasadnionych wydatków poniesionych w związku ze świadczeniem pomocy prawnej uznając wydatki te za niezbędne i uzasadnione.

Na podstawie art. 627 kpk Sąd zobowiązał oskarżonego do zwrotu Skarbowi Państwa wydatków postępowania w całości tj. kwoty 6.824,93 zł. Ustalając przedmiotową kwotę Sąd uwzględnił wyłącznie jedną opłatę za informację z Krajowego Rejestru Karnego w kwocie 30 zł – zgodnie z §3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 18 czerwca 2014 r. w sprawie opłat za wydanie informacji z Krajowego Rejestru Karnego (Dz.U. z 2014 r., poz. 682). Na wskazaną kwotę składają się więc:

Nadto Sąd zobowiązał oskarżonego do uiszczenia opłaty w kwocie 1.300 zł ustalonej w oparciu o art. 616§2 pkt 1 kpk w zw. z art. 2 ust. 1 pkt. 5 oraz art. 3 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.).