Sygnatura akt VI Ka 492/14
Dnia 9 września 2014 r.
Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:
Przewodniczący SSO Piotr Mika
Sędziowie SSO Grażyna Tokarczyk
SSO Andrzej Ziębiński (spr.)
Protokolant Sylwia Sitarz
przy udziale Krystyny Marchewki
Prokuratora Prokuratury Okręgowej
po rozpoznaniu w dniu 9 września 2014 r.
sprawy M. B. ur. (...) w R.
syna J. i W.
oskarżonego z art. 288§1 kk i art. 160§3 kk w zw. z art. 11§2 kk
na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego
od wyroku Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach
z dnia 24 lutego 2014 r. sygnatura akt II K 1327/13
na mocy art. 437 kpk, art. 438 kpk, art. 624 § 1 kpk
1. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że z kwalifikacji prawnej czynu przypisanego w punkcie 2 eliminuje przepisy art. 160 § 3 kk i art. 11 § 2 kk, a z podstawy wymiaru kary eliminuje art. 11 § 3 kk;
2. w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;
3. zwalnia oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych postępowania odwoławczego, obciążając wydatkami Skarb Państwa.
Sygn. akt VI Ka 492/14
Od wyroku Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach z dnia 24 lutego 2014 r., sygn. akt II K 1327/13, apelację wniósł prokurator, zaskarżając wyrok na korzyść oskarżonego w zakresie dotyczącym czynu przypisanego mu w punkcie 2 w całości i zarzucając obrazę przepisów prawa materialnego, a to art. 160 § 3 k.k. i art. 11 § 2 k.k., poprzez zastosowanie ich w kwalifikacji przypisanego sprawcy czynu opisanego w punkcie II oraz w podstawie wymiaru kary, podczas gdy prawidłowo dokonane ustalenia faktyczne wskazują, iż oskarżony dopuścił się czynu typizowanego w art. 288 § 1 k.k.
Stawiając powyższy zarzut, wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej czynu opisanego w punkcie II poprzez przyjęcie, iż oskarżony dopuścił się czynu opisanego w art. 288 § 1 k.k. i wyeliminowanie z kwalifikacji prawnej art. 160 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., zaś z podstawy prawnej (winno być: wymiaru kary) art. 11 § 3 k.k.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja jest oczywiście zasadna.
M. B. został oskarżony o popełnienie dwóch przestępstw z art. 288 § 1 k.k. i art. 160 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
Analiza treści zarzutów wskazuje jednoznacznie, iż w rzeczywistości kwalifikacja taka winna dotyczyć wyłącznie czynu zarzucanego w punkcie I, podczas gdy czyn zarzucony w punkcie II, polegający na uszkodzeniu mienia, podlega kwalifikacji tylko z art. 288 § 1 k.k., a pozostałe przepisy (art. 160 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.) zostały ujęte na skutek omyłki przy sporządzaniu aktu oskarżenia. Potwierdza to fakt, że oskarżonemu w toku postępowania przygotowawczego przedstawiono dwa zarzuty - jeden kwalifikowany z art. 288 § 1 k.k. i art. 160 § 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., drugi - kwalifikowany z art. 288 § 1 k.k.
Powyższego mankamentu aktu oskarżenia nie dostrzegł sąd I instancji na etapie wyrokowania i powielił błędną kwalifikację czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie 2 zaskarżonego wyroku. W ten sposób dopuścił się obrazy prawa materialnego przez błędne zastosowanie w kwalifikacji prawnej tego czynu art. 160 § 3 k.k. i art. 11 § 2 k.k., a w podstawie wymiaru kary art. 11 § 3 k.k.
Dlatego sąd odwoławczy, uwzględniając apelację prokuratora, zmienił zaskarżony wyrok, w ten sposób, że z kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie 2 wyeliminował przepisy art. 160 § 3 k.k. i art. 11 § 2 k.k, a z podstawy wymiaru kary art. 11 § 3 k.k.
Nie znajdując z urzędu podstaw do dokonywania innych zmian zaskarżonego wyroku lub jego uchylenia, w pozostałym zakresie wyrok ten utrzymał w mocy.
Ponieważ potrzeba zmiany zaskarżonego wyroku była wynikiem błędu sądu I instancji, sąd odwoławczy, kierując się zasadami słuszności (art. 624 § 1 k.p.k.), zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, wydatkami obciążając Skarb Państwa.