Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 kwietnia 2014r.

Sąd Okręgowy w Płocku Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Renata Szatkowska

Protokolant: Anna Bogacz

po rozpoznaniu na rozprawie w 7 kwietnia 2014r.

sprawy z powództwa (...) S.A. w R.

przeciwko (...) Szpitalowi Wojewódzkiemu w C.

o zapłatę

zasądza od (...) Szpitala Wojewódzkiego w C. na rzecz (...) S.A. w R. kwotę 213.626,40 zł (dwieście trzynaście tysięcy sześćset dwadzieścia sześć złotych czterdzieści groszy) z ustawowymi odsetkami :

- od kwoty 24.600 zł od dnia 13 października 2012r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 1.082,40 zł od dnia 13 października 2012r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 29.397 zł od dnia 31 marca 2013r. do dnia zapłąty,

- od kwoty 29.397 zł od dnia 31 marca 2013r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 29.397 zł od dnia 29 kwietnia 2013r. do dnia zapłąty,

- od kwoty 29.397 zł od dnia 31 maja 2013r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 29.397 zł od dnia 31 czerwca 2013r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 2.312,40 zł od dnia 8 lipca 2013r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 2.312,40 zł od dnia 8 lipca 2013r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 2.312,40 zł od dnia 8 lipca 2013r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 2.312,40 zł od dnia 8 lipca 2013r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 2.312,40 zł od dnia 8 lipca 2013r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 29.397 zł od dnia 29 lipca 2013r. do dnia zapłaty

oraz kwotę 17.899 zł (siedemnaście tysięcy osiemset dziewięćdziesiąt dziewięć groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu

I C 98/14

UZASADNIENIE

(...) S.A. w R. wniosła o zasądzenie od (...) Szpitala Wojewódzkiego w C. kwoty 213.626,40 zł z ustawowymi odsetkami od kwot z poszczególnych faktur.

W uzasadnieniu pozwu podał, iż mimo wielokrotnych wezwań, pozwany nie zapłacił należności z nieuregulowanych faktur VAT.

Nakazem zapłaty z dnia 17 grudnia 2013r., wydanym w postępowaniu upominawczym, zasądzono powyższą kwotę wraz z żądanymi odsetkami i kosztami procesu.

W sprzeciwie pozwany zaskarżył nakaz w całości; wniósł o wyznaczenie rozprawy, na której prawdopodobne byłoby zawarcie ugody między stronami , rozłożenie zadłużenia na 12 równych miesięcznych rat i obciążenie powoda kosztami procesu, ewentualnie o nieobciążanie pozwanego kosztami procesu z uwagi na trudną sytuację finansową placówki. Podał, iż pozostaje w opóźnieniu z realizacją zapłat na rzecz powoda, lecz nie jest to sytuacja przez niego zawiniona, gdyż wpływy z NFZ nie wystarczają na uiszczanie bieżących należności. Wskazał, iż znajduje się w trudnej sytuacji finansowej, co jest przyczyną opóźnień w płatnościach. Jego wymagalne zadłużenie stale się powiększa i na koniec 2012r. wynosiło ok. 20 mln zł. Podkreślił, iż zawsze wykazuje dobrą wolę i realizuje swoje zobowiązania w miarę możliwości finansowych.

W piśmie z dnia 17 lutego 2014r. powód nie wyraził zgody na rozłożenie należności na raty.

Sąd ustalił, co następuje:

(...) Szpital Wojewódzki w C. zawarł z (...) spółką akcyjną w R. szereg umów, dotyczących udostępnienia szpitalowi aktualizacji wersji modułów oprogramowania aplikacyjnego H., objęcia nadzorem autorskim tych modułów i świadczenia usług serwisowych w tym zakresie : w dniu 30 września 2011r. o nr 15/5WCh/ (...) ( v. k. 72- 85 umowa z dnia 30 września 2011r.), w dniu 31 października 2011r. o nr 09/5WCh/ (...) ( v. k. 53 – 59 umowa z dnia 31 października 2011r.), w dniu 31 grudnia 2012r. o nr 08/5WCh/ (...) ( v. k. 46 – 52 umowa z dnia 31 grudnia 2012r.), w dniu 31 grudnia 2012r. o nr (...) ( v. k. 60- 71 umowa z dnia 31 grudnia 2012r.).

Umowy przewidywały szczegółowe zasady płatności przez szpital należności za realizację przedmiotu umów na podstawie faktur, wystawianych przez powoda. Powód wystawiał faktury za realizację poszczególnych umów ( v. k. 33- 45 faktury VAT), jednak pozwany ich nie uregulował na łączną kwotę 213.626,40 zł ( v. okoliczność przyznana przez pozwanego).

Pismem z dnia 27 listopada 2013r. powód, za pośrednictwem firmy windykacyjnej, wezwał szpital do zapłaty zaległości wraz z odsetkami ( v. k. 8- 9 wezwanie do zapłaty).

Na koniec 2012r. aktywa pozwanego szpitala były równoważne z jego pasywami, jego zadłużenie wynosiło ok. 20 mln zł, z czego ponad 16 mln zł było stwierdzone tytułami egzekucyjnymi ( v. k. 95 bilans, k. 96 zestawienie należności, objętych tytułami egzekucyjnymi). W szpitalu funkcjonują 22 oddziały, na które w 2012r. przyjęto ponad 30.000 zł osób. Na 14 stanowiskach wykonano ponad 10.000 dializ, zaś w poradniach specjalistycznych udzielono prawie 140.000 porad ( v. k. 97-99 dokumentacja dotycząca działalności leczniczej szpitala). W pozwanym szpitalu od 2013r. toczy się spór zbiorowy, zainicjowany przez Związek Zawodowy (...), który domaga się m.in. uzupełnienia braków kadrowych w grupie pielęgniarek i położnych, wypłacenia zaległych należności i podniesienia wynagrodzenia ( v. k. 100-101 dokumentacja odnośnie sporu zbiorowego). W listopadzie 2013r. szpital posiadał na rachunku bankowym ok. 65.000 zł ( v. k. 102 stan rachunku bankowego).

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie dokumentów w postaci : umów zawartych między stronami : z dnia 30 września 2011r. o nr 15/5WCh/ (...) ( k. 72- 85), z dnia 31 października 2011r. o nr 09/5WCh/ (...) ( v. k. 53 – 59), z dnia 31 grudnia 2012r. o nr 08/5WCh/ (...) ( v. k. 46 – 52), z dnia 31 grudnia 2012r. o nr (...) ( v. k. 60- 71), faktur wystawionych przez pozwanego ( k.33-45 ), wezwania do zapłaty z dnia 27 listopada 2013r. ( k.8-9 ), bilansu finansowego szpitala (k. 95), zestawienia zaległości szpitala, objętych tytułami egzekucyjnymi (k. 96), dokumentacji, dotycząca działalności leczniczej szpitala ( k. 97-99), dokumentacji odnośnie sporu zbiorowego (k. 100-101), stanu rachunku bankowego ( k. 102).

Sąd zważył, co następuje:

Ponieważ pozwany złożył sprzeciw od nakazu zapłaty, wydanego w postępowaniu upominawczym, nakaz – zgodnie z art. 505 § 1 kpc utracił moc, a sprawa podlegała rozpoznaniu na rozprawie.

Strony zawarły umowy dotyczące udostępniania szpitalowi aktualizacji wersji modułów oprogramowania aplikacyjnego H., objęcia nadzorem autorskim tych modułów i świadczenia usług serwisowych w tym zakresie. Pozwany zobowiązał się mocą tych umów do zapłaty wynagrodzenia powodowi za wykonanie przedmiotu objętego umowami.

Pozwany nie kwestionował ani faktu zawarcia umowy, ani faktu wykonania umów przez powoda, ani też okoliczności, że należności za realizację umów nie uiścił.

Z tych względów powództwo w całości uwzględniono na podstawie art. 353 kc, , także w odniesieniu do odsetek ustawowych z mocy art. 455 kc w zw. z art. 481 kc.

Nie uwzględniono wniosku pozwanego o rozłożenie należności na raty. Art. 320 kpc wskazuje, że w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Przepis podkreśla, iż dotyczy to jedynie szczególnych wypadków. Przyjmuje się powszechnie, że takimi szczególnymi wypadkami są sytuacje, w których ze względu na stan majątkowy, rodzinny, czy zdrowotny dłużnika, spełnienie przez niego świadczenia byłoby niemożliwe lub bardzo utrudnione i narażałoby jego lub jego bliskich na niepowetowane szkody; rozłożenie należności na raty ma na celu umożliwienie dłużnikowi wykonanie wyroku w sposób dobrowolny.

Okoliczność rozpoznawanej sprawy nie uzasadniają rozłożenia świadczenia na raty. Dług pozwanego wynosił ponad rok temu ok. 20 mln zł, z czego 16 mln zł jest już stwierdzonych tytułami egzekucyjnymi. W listopadzie 2013r. szpital posiadał na rachunku bankowym niewielkie sumy. Od długiego czasu zatem jego sytuacja finansowa nie poprawia się. W ocenie sądu pozwany nie wykazał, by był w stanie zapłacić przedmiotową należność w ratach. Skoro nie reguluje on należności już stwierdzonych tytułami egzekucyjnymi, które przekroczyły 16 mln, to niewiarygodne wydają się jego zapewnienia, że niniejszą należność zapłaci w ciągu roku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 kpc. Na koszty te składają się : opłata od pozwu (10.682 zł), wynagrodzenie pełnomocnika powoda ( 7.200 zł – wg § 6 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej), opłata skarbowa od pełnomocnictwa ( 17 zł).

Sąd nie znalazł podstaw do zastosowania art. 102 kpc i nie obciążania pozwanego kosztami procesu. Kłopoty finansowe pozwanego nie stanowią bowiem szczególnie uzasadnionego przypadku.